Het HondenForum

Ik heb nooit een verzekering gehad voor mijn honden, ik heb altijd geld apart wat ik voor ze spaar. Maar nadat ik vorige keer naar de dierenarts moest en ik best schrok van het bedrag van de kosten (medicijnen waren bv echt heel duur en dat was voor een hondje van 20 kilo), ben ik nu toch aan het kijken voor een verzekering.
Zeer waarschijnlijk komt er binnenkort een pup bij en deze wordt heel groot en zwaar.
Ik zoek dus een verzekering waarbij problemen aan gewrichten ook verzekerd zijn. Nu zie ik er best veel die dat mee verzekeren, maar ondertussen zie ik door de bomen het bos niet meer

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, zowel positief als negatief.

Wij zijn bij OHRA verzekerd voor de honden. Ze betalen snel uit na de declaratie. Wij hebben er geen gebit en entingen bij gedaan, ook geen crematie. Alleen sinds kort krijg je nog maar 200 euro voor consulten vergoed. Maar goed de rest krijgen we gewoon vergoed. Min 19 procent eigen risico.

gonnie schreef:Wij zijn bij OHRA verzekerd voor de honden. Ze betalen snel uit na de declaratie. Wij hebben er geen gebit en entingen bij gedaan, ook geen crematie. Alleen sinds kort krijg je nog maar 200 euro voor consulten vergoed. Maar goed de rest krijgen we gewoon vergoed. Min 19 procent eigen risico.

Gebit hoeft voor mij ook niet, entingen ook niet. Ik ga eens kijken wat er nog meer bij zit bij Ohra

Wij zijn ook verzekerd bij Ohra voor zowel de katten als hond. Na een specialistenbezoek inclusief meerdere operaties was ik zeer blij dat we dat gedaan hebben.

Nadat Colin glas van straat had opgegeten en hij met spoed een dure maagoperatie (zo'n 800 euro) moest, heb ik meteen een ongevallen verzekering voor hem afgesloten. Hij stopt namelijk als ik niet snel genoeg ben van alles in zn bek wat daar niet hoort, hij loopt dan ook met een muilkorf nu. En daarmee is hij ook gedekt voor (sport)blessures, botbreuken, en dat soort dingen die een gezonde actieve hond kunnen overkomen, ik betaal ongeveer 12 euro per maand dus dat vind ik best te doen.

Je wil waarschijnlijk beginnen met een pup, waarbij je nu al de nodige gezondheidsproblemen in de toekomst ziet. Waarom?

Droef en Izzy zijn beide bij ohra verzekerd. Izzy het basis pakket(22 euro) en Droef het meest uitgebreide pakket(34 euro).

Izzy is 1 x bij de DA geweest(buiten de entingen om) voor een vlooien allergie toen ze hier net was, die maakt er dus eigenlijk geen gebruik van.
Droef is zo ongeveer vaste klant bij de DA, die heeft al meer kosten gemaakt dan ik aan premie betaal.

Ik heb dus wel een verzekering ipv sparen. Een potje sparen is ook niet oneindig en met Droef valt er niet tegen op te sparen.
De katten zijn overigen niet verzekerd daarvan zijn de kosten bij de DA doorgaans ook lang niet zo hoog als een hond volgens mij.

Wat je zelf kunt betalen moet je niet verzekeren, daar wordt je rijk van. Nou ja rijk, maar je houdt er in ieder geval geld aan over.
Zelfs met een dure zieke Perry vorig jaar, rond de 2900 euro voor opname in een kliniek, onderzoeken en 2 bloedtransfusie ben ik nog steeds minder kwijt dan als ik hem had verzekerd. Hij is bijna elf nu dus reken maar uit.
In mijn 40 jaar honden houden, gemiddeld 3 tegelijk, ben ik nog 1x in het gulden tijdperk 1700 gulden kwijt geweest aan een knieband operatie voor mijn Mastiff. Verder elke 3 jaar de rabiësenting en wat dingetjes tussendoor.
Ik leg het geld zelf wel opzij, kan ik er nog leuke dingen van doen ook.

En je kunt dan wel niet oneindig sparren, maar of je nu 56 euro per maand spaart of betaald aan een verzekering, dat is lood om oud ijzer. Dat is toch 672 euro per jaar. Geef jij in 10 jaar tijd 6720 euro uit aan de dierenarts?
Et is toch wel vrij uitzonderlijk veel.

Budkes schreef:Wat je zelf kunt betalen moet je niet verzekeren, daar wordt je rijk van. Nou ja rijk, maar je houdt er in ieder geval geld aan over.
Zelfs met een dure zieke Perry vorig jaar, rond de 2900 euro voor opname in een kliniek, onderzoeken en 2 bloedtransfusie ben ik nog steeds minder kwijt dan als ik hem had verzekerd. Hij is bijna elf nu dus reken maar uit.
In mijn 40 jaar honden houden, gemiddeld 3 tegelijk, ben ik nog 1x in het gulden tijdperk 1700 gulden kwijt geweest aan een knieband operatie voor mijn Mastiff. Verder elke 3 jaar de rabiësenting en wat dingetjes tussendoor.
Ik leg het geld zelf wel opzij, kan ik er nog leuke dingen van doen ook.

En je kunt dan wel niet oneindig sparren, maar of je nu 56 euro per maand spaart of betaald aan een verzekering, dat is lood om oud ijzer. Dat is toch 672 euro per jaar. Geef jij in 10 jaar tijd 6720 euro uit aan de dierenarts?
Et is toch wel vrij uitzonderlijk veel.

Dat hoop ik niet maar Droef is inmiddels wel al 4 x geopereerd + wat andere zaken waarvoor bij de Da geweest zijn, dus het tikt allemaal lekker aan. Hij is pas 4 nu, ik hoop dat het vanaf nu alleen nog maar goed gaat uiteraard.

Ik heb pas een ongevallenverzekering voor ze afgesloten. Is voor Naap zeven nog wat en voor de kleintjes vijf euro.

dagmar88 schreef:Ik heb pas een ongevallenverzekering voor ze afgesloten. Is voor Naap zeven nog wat en voor de kleintjes vijf euro.

Wat is het verschil dan precies met een gewone dierenverzekering? Net even gegoogled maar zie veel overeenkomsten eigenlijk.

Oh, ik zie het al. Geen elleboog en heupdingen en ook niks voor gebit. Moet aantoonbaar een ongeval zijn (lijkt me logisch bij een ongevallenverzekering). Het is een soort van uitgeklede dierenverzekering. Het zou voor Victor €11,35 per maand zijn, hij is 7 jaar met dekking tot €2000 per jaar en 80% vergoeding.

Oh haha als Schotse herder is bij €2 goedkoper per maand af dan als Schotse collie

Budkes schreef:Wat je zelf kunt betalen moet je niet verzekeren, daar wordt je rijk van. Nou ja rijk, maar je houdt er in ieder geval geld aan over.
Zelfs met een dure zieke Perry vorig jaar, rond de 2900 euro voor opname in een kliniek, onderzoeken en 2 bloedtransfusie ben ik nog steeds minder kwijt dan als ik hem had verzekerd. Hij is bijna elf nu dus reken maar uit.
In mijn 40 jaar honden houden, gemiddeld 3 tegelijk, ben ik nog 1x in het gulden tijdperk 1700 gulden kwijt geweest aan een knieband operatie voor mijn Mastiff. Verder elke 3 jaar de rabiësenting en wat dingetjes tussendoor.
Ik leg het geld zelf wel opzij, kan ik er nog leuke dingen van doen ook.

En je kunt dan wel niet oneindig sparren, maar of je nu 56 euro per maand spaart of betaald aan een verzekering, dat is lood om oud ijzer. Dat is toch 672 euro per jaar. Geef jij in 10 jaar tijd 6720 euro uit aan de dierenarts?
Et is toch wel vrij uitzonderlijk veel.

Eens, maar je hebt wel een soort van startbedrag nodig. Als je - pak m beet- 500- 1000 euro ineens kunt missen én weer bij kunt sparen, heb je geen verzekering nodig. Heb en kun je dat niet, dan is verzekeren verstandig.
En ja, gemiddeld genomen levert een verzekering minder op dan hij kost, maar het slaapt wel geruster als je weet dat een gebroken poot bijvoorbeeld je geen financiële kopzorgen gaat opleveren.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

Demi schreef:Ik heb nooit een verzekering gehad voor mijn honden, ik heb altijd geld apart wat ik voor ze spaar. Maar nadat ik vorige keer naar de dierenarts moest en ik best schrok van het bedrag van de kosten (medicijnen waren bv echt heel duur en dat was voor een hondje van 20 kilo), ben ik nu toch aan het kijken voor een verzekering.
Zeer waarschijnlijk komt er binnenkort een pup bij en deze wordt heel groot en zwaar.
Ik zoek dus een verzekering waarbij problemen aan gewrichten ook verzekerd zijn. Nu zie ik er best veel die dat mee verzekeren, maar ondertussen zie ik door de bomen het bos niet meer

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, zowel positief als negatief.

Een verzekering is aan te raden als je zelf de mogelijkheden niet hebt om te sparen maar in dit geval lijkt het me nog veel meer aan te raden om die hele pup niet te nemen. Je geeft in je andere topic aan dat het voor jou amper te betalen is met je huidige honden en dat de kosten van jouw regio het lastig maken om geld apart te leggen. Hoe wordt dat beter als je er een hond bij neemt, waar je dus nog weer extra kosten aan hebt? De verzekering die je wil gaan afsluiten, de DA-kosten die daarbuiten vallen en wederom wordt het een heel zware hond dus ook weer flinke kosten aan voer. Als ik iets gemist heb wat hier invloed op heeft sla bovenstaand dan lekker over, anders zou ik er toch nog even over nadenken.

Persistence schreef:Oh, ik zie het al. Geen elleboog en heupdingen en ook niks voor gebit. Moet aantoonbaar een ongeval zijn (lijkt me logisch bij een ongevallenverzekering).

Enerzijds logisch, anderzijds kan het nogal vervelend uitpakken. Het betekent namelijk vaak dat als er van buiten geen letsel te zien is er niet vergoed wordt omdat het dus niet aantoonbaar is dat het een ongeval was.

Wij doen een pup het eerste jaar wel in de verzekering. Een aantal chronische aandoeningen duikt binnen die tijd wel op en dan ben je blij met de verzekering. Na dat jaar doen we het met de spaarrekening. Echt dure ingrepen doen we sowieso niet, rest is op te vangen

Ik had mijn vorige honden altijd verzekerd, maar Jessie heb ik niet meer verzekerd.
De kosten die we zelf nog moesten betalen (naast bijna €50,00 premie per maand) waren zo hoog, dat ik het een zinloos gebeuren vond.
Destijds veranderde ook ineens alle voorwaarden en met een oudere hond kan je dan geen kant meer op: je kan hem nergens anders meer
verzekeren en dat spaarpotje speciaal voor de hond dat heb je dus niet, omdat je vertrouwt op de verzekering. Nou, niet doen, kan ik je zeggen.

Vanaf het moment dat ik wist dat Jessie zou komen, spaar ik maandelijks €40,00 op een aparte rekening. De normale dingen zoals inentingen,
vlooienmiddelen, enz. worden hiervan niet betaald. Het is dus echt bedoeld voor hoge medische kosten.
Als ik dat 5 jaar doe, dan staat er zo'n €2500 op die rekening (hopelijk, als er dus niets gebeurt) en dat lijkt me een prima bedrag. Is er wel wat
nodig geweest in die 5 jaar, dan spaar ik gewoon nog verder.

Ik zou alleen nog een verzekering afsluiten als je de eerste jaren eventuele hogere ziektekosten niet kan opvangen. Kan je dat wel, dan
lijkt een spaarpotje mij zinvoller.

Zamunda schreef:

Persistence schreef:Oh, ik zie het al. Geen elleboog en heupdingen en ook niks voor gebit. Moet aantoonbaar een ongeval zijn (lijkt me logisch bij een ongevallenverzekering).

Enerzijds logisch, anderzijds kan het nogal vervelend uitpakken. Het betekent namelijk vaak dat als er van buiten geen letsel te zien is er niet vergoed wordt omdat het dus niet aantoonbaar is dat het een ongeval was.

Dat dacht ik ook meteen, wat telt als een ongeval? Op de website van Petplan wordt dit beschreven:

Deze verzekering biedt dekking op basis van een aantoonbaar ongeval zoals:

verkeersongeval
botbreuk
binnenkrijgen vreemd voorwerp, giftige gassen, vergiftigd voedsel
bijtwonden
wonden door brand of overstroming

Mijn honden zijn niet verzekerd, bij dit aantal honden weegt dat niet op tegen de premie.
Daarbij, ik had vroeger mijn paarden wel verzekerd, als je dan ziet dat een dier op een bepaalde leeftijd gewoon uit de verzekering werd gegooid.
Je moet niet vergeten dat verzekeringen ook gewoon een verdienmodel zijn.

Ik heb een tijdje een verzekering gehad voor mijn vorige vijf honden. En die honden had ik tegelijkertijd, dus niet na elkaar. Het was een vermogen en ieder jaar dat ze verzekerd waren werd het duurder en werd er minder vergoed. Toen ze ouder waren kwam er nog eens een extra toeslag bij. Ik had die verzekering voor vijf jaar afgesloten, stom. Veel van geleerd dus wat dat betreft was het het lesgeld wel waard

Nu heb ik een spaarrekening voor ze waar ik zolang ze leven de normale dingen van kan betalen. En ook de dierenarts. En ook als het grote bedragen zijn.

Ik zou er geen grote hond bijnemen als ik de (dierenarts)kosten van de honden die er al zijn al haast niet op kan brengen. Dan kun je denk ik beter een aantal jaren sparen, en wanneer je een goede buffer hebt pas weer gaan denken om er een hond bij te nemen.

Inderdaad, alleen verzekeren wat je zelf niet kunt betalen en je eerst afvragen of je het dan nog wel wil, en ondertussen ook werken aan een buffer zodat je de verzekering zo snel mogelijk op kunt zeggen.

Frootje schreef:Dat snap ik best, het was een weloverwogen beslissing en ik heb het zelf ook uitgerekend van tevoren. Als Froo iets nodig heeft dat meer dan duizend euro kost, heb ik dat op het moment niet liggen, terwijl dat niet direct een bedrag is waarvoor ik mijn hond zou willen laten inslapen. Dus is ze verzekerd. Ik ben net afgestudeerd en mijn spaarrekening is nou eenmaal niet bepaald gevuld op het moment. Ik vind het niet eerlijk om mijn hond daar de dupe van te laten worden als er een keer iets aan de hand is en ik vind het een fijn idee dat ik nu in elk geval niet gelijk in de stress hoef te schieten als er iets gebeurt. Hopelijk is het in de toekomst niet langer nodig, maar tot die tijd vind ik het prima om 25 euro per maand te betalen voor een gerustgesteld gevoel. Anderen hoeven het van mij niet te doen.

En dat is gewoon een verstandige zet, in die gevallen vind ik het ook aan te raden . Wat iemand anders noemde: een pup het eerste jaar verzekeren, overweeg ik zelf ook (om dezelfde redenen).

1 ik denk hoe meer mensen verzekeren hoe hoger de prijzen bij de dierenarts gaan worden, daar wil ik niet aan meewerken, dus ik spaar wel, en ik zorg dat ik een bepaald bedrag apart heb staan voor de dieren, hoeft ik ook niet met mijn ogen te knipperen van de rekening als die wordt in gediend en ik bepaal waar ik het aan uitgeef, geen gebeuren met dit moet je alsnog zelf betalen want

Alle honden bij Hema verzekerd. 15 tot 20 euro per maand.
Milo vooral laatste jaren pijnstiller, bloedonderzoeken.
Peer veel ivm allergie en dure pillen.

Helaas geen erfelijke aandoeningen meeverzekerd omdat de kosten per maand dan echt hoog worden en nu hebben we toch de pech.

Toch met 3 honden in 9mnd bijna 10.000 kwijt, en een deel daarvan dus verzekering en verzekering van een aanvallende partij, maar ineens idioot veel dierenarts
Kosten kan dus.

Hier komt er om deze en om meerdere redenen dus geen 2e bij. Het moet wel te overzien zijn als er iets is.

Frootje schreef: Dat snap ik best, het was een weloverwogen beslissing en ik heb het zelf ook uitgerekend van tevoren. Als Froo iets nodig heeft dat meer dan duizend euro kost, heb ik dat op het moment niet liggen, terwijl dat niet direct een bedrag is waarvoor ik mijn hond zou willen laten inslapen. Dus is ze verzekerd. Ik ben net afgestudeerd en mijn spaarrekening is nou eenmaal niet bepaald gevuld op het moment. Ik vind het niet eerlijk om mijn hond daar de dupe van te laten worden als er een keer iets aan de hand is en ik vind het een fijn idee dat ik nu in elk geval niet gelijk in de stress hoef te schieten als er iets gebeurt. Hopelijk is het in de toekomst niet langer nodig, maar tot die tijd vind ik het prima om 25 euro per maand te betalen voor een gerustgesteld gevoel. Anderen hoeven het van mij niet te doen.

Dan zou ik het ook doen hoor
Ik zou er niet aan moeten denken om mijn hond in te moeten slapen of pijn te moeten laten lijden omdat ik geen geld heb voor een noodzakelijke
medische behandeling.
Ik spaar dus iedere maand, maar mocht er iets gebeuren waardoor eerder meer geld nodig is, dan heb ik dat. Zou ik het niet hebben, dan zou
ik absoluut voor een verzekering kiezen, maar dat wel proberen tijdelijk te houden en dus ondertussen sparen.
Met Puchu heb ik meegemaakt dat de voorwaarden ineens radicaal veranderden, hij was toen al een oudere hond en chronisch ziek, dus ik kreeg
hem nergens anders meer verzekerd. We hebben toen bovenop de verzekering nog echt veel geld zelf bij moeten leggen voor de behandeling en
toen had ik het er dus wel mee gehad.

Grote hond is altijd duurder. Dat weet je. Als je net de aanschafkosten kunt betalen, moet je je toch achter de oren gaan krabben.

Cleva schreef:Als ik moest sparen om naar de dierenarts te kunnen gaan dan zou ik denk ik geen nieuwe honden meer nemen.

Het zou wel heel erg moeten zijn voordat ik me erbij neer zou leggen dat ik geen hond meer zou kunnen nemen. Ik vind moeten sparen voor de DA nog niet een breekpunt zolang ik in zo'n geval wel een dierverzekering zou kunnen betalen, wel zou ik me verre houden van grote/zware honden (met standaard hogere kosten) en het bij één hond houden. Is zelfs dat teveel om te dragen dan is het aardig kut gesteld.

Hier eigenlijk hetzelfde als Frootje. Ik heb absoluut geen potje achter de hand (wel ouders die als het echt écht moet bij kunnen springen) dus met een verzekering weet ik gewoon dat ik duurdere kosten kan betalen. En die 30 euro is het geloof ik voor Suze per maand, die mis ik niet, want dat weet ik dat ik dat altijd betaal. Maar ineens een paar honderd euro moeten betalen, dat hakt er wel in.

Voor Suze heb ik ook de meest dekkende verzekering van Reaal Dier en zorg. Geen eigen risico en 90% dekking is dat. Het bedrag wat ik aan premie meer zou betalen vond ik in verhouding minder dan het eigen risico per jaar, dus dan maar zoveel mogelijk dekken. En daar ben ik wel heel blij mee. Met Suze heb ik in twee jaar tijd al zo'n 2000 euro bij de dierenarts gebracht. En ja, dan dacht ik een gezonde kleine kruising in huis te halen. Maar cherry-eye operatie (en waarschijnlijk andere oog in toekomst ook), melkkliertumor en vooral ook pittige voedselallergie met dure medicatie die daarbij komen. Ik ben dus maar wat blij dat ik Suze heb verzekerd. Voor Faye was dat trouwens net zo, dat bleek ook een dure in die amper twee jaar dat ik haar had. Die gezonde kruisingen zijn niet die bij mij komen in elk geval. Gezonde rasdieren ook niet trouwens, mijn raskat blijkt een rugprobleem te hebben en daardoor chronisch pijn, hoezee.

Ik heb gewoon geen zin om op medische kosten te bezuinigen of eerst aan te modderen. En geloof me, dat heb ik in de praktijk (vooral ook toen ik nog stageliep bij dierenartspraktijken) vaak genoeg gezien. Bij verzekering: eerst uitzoeken wat het is, dan passend behandelen. Zonder verzekering: eerst maar aankijken of iets simpels proberen en als dat niet werkt pas kijken wat er nou eigenlijk aan de hand is. Nu zit ik meer in de katten en je wil niet weten hoeveel katten pijn hebben zonder dat er ooit naar omgekeken wordt of iets hebben en mensen pas (bijna te) laat naar de dierenarts komen. Nee, je hoeft echt niet bij elke poep en scheet bij de dierenarts te zitten, maar in praktijk heb ik wel degelijk gezien dat een dier dat verzekerd is vaak genoeg betere medische zorg kreeg. Let wel, dan gaat het niet om mensen die altijd wel duizend euro zo kunnen afrekenen voor een operatie als het moet. Menig mens heeft dat immers niet. Honderd euro vaak nog wel, tweehonderd euro ook, maar meer?

Ik ben ook eigenlijk altijd wel benieuwd naar wat mensen een groot genoeg bedrag vinden op een aparte spaarrekening voor de dieren. Is dat €1000,- of €2000,- of nog meer? En wanneer vul je dat aan en hoe snel heb je het spaarpotje weer gevuld na dure kosten?

Wij hebben geen verzekering, wel een spaarrekening die niet expliciet enkel voor de dierenarts is.
Micron en Spok zijn tot nu toe onze duurste honden geweest door hun medicijnen.
Abra heeft ooit een MRI scan gehad dat was ook wel prijzig.

hakunamatata schreef:Ik ben ook eigenlijk altijd wel benieuwd naar wat mensen een groot genoeg bedrag vinden op een aparte spaarrekening voor de dieren. Is dat €1000,- of €2000,- of nog meer? En wanneer vul je dat aan en hoe snel heb je het spaarpotje weer gevuld na dure kosten?

Ik heb ook een spaarrekening voor dierenartskosten en met meerdere middelgrote honden en twee katten heb ik die ook echt wel een aantal keer moeten aanspreken. Mijn dieren hebben op de een of andere manier zelden iets kleins, maar als er wat is, gaat het al snel om flinke kosten (operatie gescheurde kruisband kat, Amoz met zijn twee operaties vanwege zijn maagdilatatie, etc.). Als toevallig twee dieren tegelijk iets ernstigs krijgen, heb je dus een behoorlijk gevuld potje nodig. Ik zorg dat er altijd zo'n € 3000 opstaat. Dierenartskosten zijn hier flink lager en ze gaan binnenkort ook nog de btw op dierenartskosten verlagen, dus met dat bedrag kom ik een heel eind, ook als twee dieren tegelijk een grote ingreep nodig zouden hebben.
Ik kan het doorgaans heel snel weer aanvullen vanaf mijn persoonlijke spaarrekening.

Demi schreef:Ik heb nooit een verzekering gehad voor mijn honden, ik heb altijd geld apart wat ik voor ze spaar. Maar nadat ik vorige keer naar de dierenarts moest en ik best schrok van het bedrag van de kosten (medicijnen waren bv echt heel duur en dat was voor een hondje van 20 kilo), ben ik nu toch aan het kijken voor een verzekering.
Zeer waarschijnlijk komt er binnenkort een pup bij en deze wordt heel groot en zwaar.
Ik zoek dus een verzekering waarbij problemen aan gewrichten ook verzekerd zijn. Nu zie ik er best veel die dat mee verzekeren, maar ondertussen zie ik door de bomen het bos niet meer

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, zowel positief als negatief.

Geen antwoord op je vraag over verzekeringen. Heb heel in het begin (1999/2000) mijn hond verzekerd gehad, maar sporthonden (africhting) worden uitgesloten dus daarna niks meer verzekerd.
Gelukkig kan wat nodig is gewoon betaald worden en worden behandelingen niet uitgesteld doordat er angst is voor de rekening.

Maar wat ik weet als verzekeringen al gewrichten meeverzekeren is dat ook ras afhankelijk en is het bij gevoelige rassen sowieso uitgesloten.
Je geeft aan groot en zwaar ras, heb je ook reden angst te hebben voor gewrichtsproblemen?
Hou er rekening mee dat zowel een uitgebreide verzekering als een groot zwaar ras beide de premie flink omhoog brengen.

hakunamatata schreef:Hier eigenlijk hetzelfde als Frootje. Ik heb absoluut geen potje achter de hand (wel ouders die als het echt écht moet bij kunnen springen) dus met een verzekering weet ik gewoon dat ik duurdere kosten kan betalen. En die 30 euro is het geloof ik voor Suze per maand, die mis ik niet, want dat weet ik dat ik dat altijd betaal. Maar ineens een paar honderd euro moeten betalen, dat hakt er wel in.

Voor Suze heb ik ook de meest dekkende verzekering van Reaal Dier en zorg. Geen eigen risico en 90% dekking is dat. Het bedrag wat ik aan premie meer zou betalen vond ik in verhouding minder dan het eigen risico per jaar, dus dan maar zoveel mogelijk dekken. En daar ben ik wel heel blij mee. Met Suze heb ik in twee jaar tijd al zo'n 2000 euro bij de dierenarts gebracht. En ja, dan dacht ik een gezonde kleine kruising in huis te halen. Maar cherry-eye operatie (en waarschijnlijk andere oog in toekomst ook), melkkliertumor en vooral ook pittige voedselallergie met dure medicatie die daarbij komen. Ik ben dus maar wat blij dat ik Suze heb verzekerd. Voor Faye was dat trouwens net zo, dat bleek ook een dure in die amper twee jaar dat ik haar had. Die gezonde kruisingen zijn niet die bij mij komen in elk geval. Gezonde rasdieren ook niet trouwens, mijn raskat blijkt een rugprobleem te hebben en daardoor chronisch pijn, hoezee.

Ik heb gewoon geen zin om op medische kosten te bezuinigen of eerst aan te modderen. En geloof me, dat heb ik in de praktijk (vooral ook toen ik nog stageliep bij dierenartspraktijken) vaak genoeg gezien. Bij verzekering: eerst uitzoeken wat het is, dan passend behandelen. Zonder verzekering: eerst maar aankijken of iets simpels proberen en als dat niet werkt pas kijken wat er nou eigenlijk aan de hand is. Nu zit ik meer in de katten en je wil niet weten hoeveel katten pijn hebben zonder dat er ooit naar omgekeken wordt of iets hebben en mensen pas (bijna te) laat naar de dierenarts komen. Nee, je hoeft echt niet bij elke poep en scheet bij de dierenarts te zitten, maar in praktijk heb ik wel degelijk gezien dat een dier dat verzekerd is vaak genoeg betere medische zorg kreeg. Let wel, dan gaat het niet om mensen die altijd wel duizend euro zo kunnen afrekenen voor een operatie als het moet. Menig mens heeft dat immers niet. Honderd euro vaak nog wel, tweehonderd euro ook, maar meer?

Ik ben ook eigenlijk altijd wel benieuwd naar wat mensen een groot genoeg bedrag vinden op een aparte spaarrekening voor de dieren. Is dat €1000,- of €2000,- of nog meer? En wanneer vul je dat aan en hoe snel heb je het spaarpotje weer gevuld na dure kosten?

Is bij Reaal Dier & Zorg de voorwaarde niet meer dat medicatie en behandeling van chronische ziekten na een half jaar nog maar voor 50% vergoed worden?

Ik vind 2500 tot 3000 euro een prima spaarpot voor 1 hond. Als behandeling nog duurder is, dan gaat het (denk ik) over zulke ernstige zaken dat ik
vermoed dat ik die sowieso niet zou laten doen, verzekerd of niet verzekerd.
Ik heb dus een apart spaarpotje voor de hond, heel bewust gescheiden van mijn eigen spaarrekening. Als het moet, dan kan ik van daaruit bijleggen
of aanvullen.