Het HondenForum

Hoi,

we zijn al een tijd op zoek naar een nieuwe hond, sinds onze vorige hond vorig jaar oktober hebben moeten laten inslapen. ik houd al super lang ikzoekbaas.nl, dierenasiels.com, hhin en verhuisdieren in de gaten maar er zit geen enkele hond die ons aanspreekt of ze kunnen niet met kinderen (noodzakelijk) of honden. Er zitten veel staffords en herders in het asiel en ook al vind ik dat lieve beesten, vind ik het geen geschikte hond voor ons. De discussie van nederlandse honden beter heb ik dus geen zin in, de stichting waar we haar hebben gezien dragen ook bij aan sterilisatieprojecten etc. in dat land.

Nu is ons oog gevallen op een buitenlandse hond, we zouden haar als gastgezin met optie tot adoptie opvangen want ze zit nog in Griekenland en ik vind dat toch een groot risico omdat je niet weet of je een ''klik'' hebt met de hond. Dat betekent niet dat de intentie tot adoptie er niet inzit want dat zit er wel degelijk. Het is fijn om te weten dat mocht het echt niet gaan we haar kunnen helpen een ander baasje te vinden. Toch hebben we gezegd dat we teveel twijfelen, maar het is nu meer dan een week geleden en ik krijg haar niet uit mijn hoofd. De dingen waar ik vooral mee zit is angsten omdat je niet goed weet waar je aan begint. Haar beschrijving sprak ons heel erg aan en heb ook filmpjes etc gezien. Het is nog maar de vraag of dat ze ook hier zo zal zijn. Ik overdenk alles 100x en ik ben heel erg van de beren op de weg zien die er misschien niet zijn maar ik houd rekening met alle scenario's.

Mijn vraag is dus eigenlijk, heeft iemand ervaring met de stichting modestos? en is het daadwerkelijk zo dat alle buitenlandse honden niet alleen kunnen zijn (na gewenning natuurlijk)? Elke hond is natuurlijk anders maar wat zijn jullie ervaringen met buitenlandse honden?

Bedankt alvast!

Welke hond is het?

Ik heb twee totaal ideale honden uit het buitenland. Kunnen prima een dag alleen zijn en zijn vriendelijk tegen alles en iedereen. Waarom zou een hond uit het buitenland anders zijn dan een hond uit Nederland? In het buitenland zijn een heleboel huishonden achtergelaten in een asiel en dan is het alleen een ander land en zeker geen andere hond. Dus DE buitenlandse hond is niks. Je kan uit Griekenland een Stafford nemen of uit Nederland. Zelfde effect. Je kan een bange straathond nemen of een lieve aangepaste gedumpte huishond. Net wat jij wil.

Ik zou trouwens wel graag kennis maken voor ik ja zei op een hond. Dus ongezien reserveren en nemen gaat mij wat ver.

dagmar88 schreef:Welke hond is het?

https://www.modestos.nl/monica-is-in-ee ... in-athene/
deze hond is het

laeken schreef:Ik heb twee totaal ideale honden uit het buitenland. Kunnen prima een dag alleen zijn en zijn vriendelijk tegen alles en iedereen. Waarom zou een hond uit het buitenland anders zijn dan een hond uit Nederland? In het buitenland zijn een heleboel huishonden achtergelaten in een asiel en dan is het alleen een ander land en zeker geen andere hond. Dus DE buitenlandse hond is niks. Je kan uit Griekenland een Stafford nemen of uit Nederland. Zelfde effect. Je kan een bange straathond nemen of een lieve aangepaste gedumpte huishond. Net wat jij wil.

Ik zou trouwens wel graag kennis maken voor ik ja zei op een hond. Dus ongezien reserveren en nemen gaat mij wat ver.

Ik lees en hoor verschillende ervaringen, het kan dus net als een hond uit het asiel zijn maar het kan ook het compleet tegenoverstelde zijn. Ik denk omdat ze vrij groot is dat ze niet in een gastgezin in nederland zit, wat je zegt zonder te zien adopteren gaat ver vandaar ook de keuze dat we eerst als gastgezin zouden fungeren. En dan met de optie tot adoptie.

Ik sluit me aan bij Laeken. DE buitenlandse hond bestaat niet. Sommige kunnen alleen zijn, andere niet.

Je schrijft:
"De dingen waar ik vooral mee zit is angsten omdat je niet goed weet waar je aan begint."
Bedoel je daar angsten van de hond mee of je eigen angsten?
In het eerste geval, ja, er zijn angstige buitenlandse honden, maar ook honden die mentaal goed stabiel zijn. Dat ligt maar net aan het karakter en de achtergrond.
Wat zegt de stichting zelf over het karakter van de hond die je op het oog hebt? (De link doet het niet.)

Het lijkt me wel een goed idee om je eerst aan te bieden als gastgezin en niet direct te adopteren. Dat laatste kan altijd nog als het klikt.

Ik heb geen ervaring met de stichting die je noemt. Wel heb ik twee Spaanse honden van twee verschillende stichtingen. (Maar ik woon in Spanje, telt dat ook?) Twee totaal verschillende honden.

Ik sluit me aan bij bovenstaande: buitenlandse honden heb je in alle soorten en maten, met allerlei soorten karakters en eigenschappen. Daar kun je in z'n algemeenheid weinig zinnigs over zeggen.

Ik kan de link wel openen. Behalve dat ze lief is, haal ik weinig uit de beschrijving (wat kan ze wel en niet/is ze al gewend, energieniveau, overige karaktereigenschappen, is ze snel onder de indruk, past ze zich makkelijk aan, is ze zelfstandig of baasgericht, is ze waaks, etc.). Ik zou dus zeker goed doorvragen over haar karakter. Ik zie dat Monica waarschijnlijk een berghond(mix) is, dat kunnen honden zijn die met name op volwassen leeftijd waaks of territoriaal gedrag laten zien en dat kan met veel bezoek of bijvoorbeeld in en uit lopende kinderen best lastig zijn.

Verder moet je er bij honden uit het middellandsezeegebied rekening mee houden dat ze een middellandsezeeziekte kunnen hebben en zou ik altijd vragen om de uitslagen van de testen voor deze ziektes (voor Griekenland meestal Leishmania, Ehrlichia, Babesia en hartworm). Helaas kan Leishmania vele jaren vals-negatief testen en is een negatieve test op dit moment slechts een momentopname, de ziekte kan zich jaren later alsnog manifesteren.

lovedogs101 schreef: Ik lees en hoor verschillende ervaringen, het kan dus net als een hond uit het asiel zijn maar het kan ook het compleet tegenoverstelde zijn. Ik denk omdat ze vrij groot is dat ze niet in een gastgezin in nederland zit, wat je zegt zonder te zien adopteren gaat ver vandaar ook de keuze dat we eerst als gastgezin zouden fungeren. En dan met de optie tot adoptie.

Ja. Een bulgaarse herder x kangal is nu eenmaal geen vergelijk met een griekse kokoni of een spaanse podencomix.
Ik heb twee bulgaren gehad, teruggekomen van de adoptanten. De een heel makkelijk, de ander een ramp.


Ze is zo te zien gezellig en loopt los, maar ik zou wel willen weten hoe ze reageert op verkeer/stadse geluiden.
Vraag eens of ze wat filmpjes willen maken.

@alfifilo Daar bedoel ik mijn eigen angsten mee, natuurlijk de perfecte hond bestaat niet. Meer omdat je niet weet hoe de hond reageert als hij in Nederland is. Het kan daar een tophond zijn en alles wat ze beschrijven maar wat als dat hier dus ver af zou wijken. Ik ben niet veel weg, misschien 3 uurtjes op 3 verschillende dagen en dan nog als ik de kinderen op moet halen of bijv boodschappen en andere dingen. Dat is mijn enige grote ''angst'' dat ze verlatingsangst zou hebben. ik zal de tekst even hier kopiëren. Zij zeggen dat haar karakter dus exact zoals de beschrijving is, ze ziet op de filmpjes ook eruit als een lieve vrolijke hond. Ze is wel zwervend gevonden en leeft nu samen met een andere hond (vandaar de angst dat ze verlatingsangst heeft omdat ze niet alleen is) En wat je zegt adopteren kan daarna altijd nog en dat is ook absoluut de insteek, het is meer om mezelf en de hond in te dekken op misschien een teleurstelling.
@DeDiana klopt ik heb nog wat meer informatie prive gekregen van haar opvang gezin zeg maar. Ze is bijv. medium activiteit en dat ze goed in de auto kan en aan de lijn haar gedrag ook getraind is. Ze is niet bang of schrikkerig van vreemden. Maar de rest van jou vragen ga ik even onthouden want dat zijn goeie dingen om te weten, sommige dingen had ik wel gevraagd maar dus geen antwoord op gehad! Ze is wel al 2 jaar oud maar dat zou ik ook nog kunnen vragen. En Dagmar88, dat ga ik ook eens navragen. Sowieso bedankt voor jullie input. Daar kan ik zeker wat mee.

Ik sluit me bij de voorgangers aan.. 'de' buitenlandse hond bestaat niet.
Wij hebben inmiddels al heel wat opvangertjes uit het buitenland gehad, 26 heel verschillende honden, en zelf twee buitenlanders geadopteerd.
Op eentje na konden deze honden allemaal goed alleen blijven. Maar, ze zijn bij mij wel met meerdere honden. Ik oefen alleen zijn gelijk vanaf de eerste dag. Natuurlijk geef je een hond steun en liefde, dat hebben ze hard nodig die eerste dagen, maar ik laat ze niet de hele tijd aan me plakken. Op de eigen pootjes staan! Ik doe deuren achter me dicht, en weer open, loop naar buiten en kom weer binnen en dat is allemaal de normaalste zaak van de wereld. Een dag na aankomst doe ik boodschappen. Geen afscheid nemen als je weggaat, niet door het raam naar binnen kijken wat-ie doet. Als je thuiskomt ook geen overdreven begroeting. Dat je weggaat en weer terugkomt is heel normaal.
Eventueel kan je wat te kluiven geven als je weggaat, en de radio aanzetten. Ik zou me er niet teveel zorgen over maken.

"De" nederlandse hond bestaat overigens ook niet.
En je zult bij een herplaatser, net als met een pup, het alleen zijn moeten opbouwen. Dus: per minuut als dat moet. Je kunt niet op vrijdag de hond halen en op maandag 3 uur weggaan. Nou ja, het kan wel maar dat kan problemen geven. Het hebben van voldoende vrije dagen is echt belangrijk (vind ik). Niet alleen voor een pup...
En ja, je kunt geluk hebben... ik herinner me Guinnie maar stel je op op "opbouwen" en neem daar een paar weken voor... 2 of 3.. en zorg dat je oppas / achterwacht hebt "voor het geval dat"..

Suznane

Ik vind dit dier dan wel weer lijken op een anatool... dus een soortgelijk type.

Suzanne

~Suzanne~ schreef:Ik vind dit dier dan wel weer lijken op een anatool... dus een soortgelijk type.

Suzanne

Ik zag er ook wel iets berghond-achtigs in.

Doet me denken aan Charlie van Rebble. Dat is een Griekseherdermix

Ah, nu doet de link het wel. Ja, daar zit zeker berghond in. Zoals ik opmaak uit het voorsteltopic is dat ook het type waar je op valt, maar zoek je nu iets anders. Nou ja, geen anatool in ieder geval.

Ah, nu doet de link het wel. Ja, daar zit zeker berghond in. Zoals ik opmaak uit het voorsteltopic is dat ook het type waar je op valt, maar zoek je nu iets anders. Nou ja, geen anatool in ieder geval.

Wij hebben 3 honden uit spanje geadopteerd, 2 rechtstreeks vanuit spanje via een stichting, dus ja honden via een foto en een verhaaltje geadopteerd.
1 was een pup en zat al in de opvang met een broertje en zusje bij iemand van de stichting.
De 2 vanuit spanje waren ouder, Samara was ca 7 toen ze kwam, Esperanza 11 of mss wel ouder, de pup was 12 weken oud.
De meeste "problemen" heeft Bowie gehad, dus de pup, de andere 2 gingen eigenlijk makkelijk.
Samara was heel angstig maar vond het buiten echt heel erg leuk, zij vond mannen niet zo heel erg leuk dus dat was een beetje jammer voor mijn liefde maar ach je kan niet alles hebben he, later kwam dat goed maar duurde gewoon een flinke tijd eer ze spontaan naar hem toe ging.
Esperanza blende er eigenlijk goed in.

Weetje als je een hond krijgt dan moet je gewoon van begin af aan beginnen, net als een pup even kijken hoe zindelijk die is en daar je tijd op aanpassen, en zo gaat het met de rest ook, waar de ene hond moeiteloos je routine zal volgen zal je bij een andere hond dat even moeten aanpassen.

Eens met alle voorgangers dat er echt geen 'gemiddelde' buitenlandse (of Nederlandse) hond is.

Wel kan ik iets zeggen over verlatingsangst, want dat hoeft echt niet onoplosbaar te zijn zolang je tenminste de tijd hebt om op te lossen (dus niet
na 1 of 2 weken fulltime werken en wegwezen).
Onze hond, uit Spanje, was 5.5 maand toen ze bij ons kwam en had extreme verlatingsangst. In huis kon ik ook niet naar een andere kamer toe,
want dan was het meteen janken.
Ik heb het heel rustig opgebouwd; haar eerst de tijd gegeven om goed te wennen en ook beneden geslapen. Daarna stapje voor stapje (mini stapjes)
alleen laten, bv 1 minuut naar boven, voordeur open doen en meteen weer dicht en naar binnen lopen.
Dat alles heeft wel een paar maanden geduurd, maar ze kan nu gewoon 4 of 5 uur alleen zijn, is 's nachts alleen (huiskamer) en heeft totaal geen
verlatingsangst meer.

Frootje schreef:

Fotogravinnetje schreef:Doet me denken aan Charlie van Rebble. Dat is een Griekseherdermix

Ik dacht ook gelijk aan Charlie.

Ik ook

Geen tijd nu om alles goed te lezen en te reageren maar ik zal later vanmiddag nog even kijken.

Caro. schreef:Eens met alle voorgangers dat er echt geen 'gemiddelde' buitenlandse (of Nederlandse) hond is.

Wel kan ik iets zeggen over verlatingsangst, want dat hoeft echt niet onoplosbaar te zijn zolang je tenminste de tijd hebt om op te lossen (dus niet
na 1 of 2 weken fulltime werken en wegwezen).
Onze hond, uit Spanje, was 5.5 maand toen ze bij ons kwam en had extreme verlatingsangst. In huis kon ik ook niet naar een andere kamer toe,
want dan was het meteen janken.
Ik heb het heel rustig opgebouwd; haar eerst de tijd gegeven om goed te wennen en ook beneden geslapen. Daarna stapje voor stapje (mini stapjes)
alleen laten, bv 1 minuut naar boven, voordeur open doen en meteen weer dicht en naar binnen lopen.
Dat alles heeft wel een paar maanden geduurd, maar ze kan nu gewoon 4 of 5 uur alleen zijn, is 's nachts alleen (huiskamer) en heeft totaal geen
verlatingsangst meer.

Dat heb je super goed aangepakt en ook niet opgegeven. Wat meespeelt is je goede aanpak en de leeftijd. Want jonge honden vinden het heel vaak lastig. En ineens worden ze rustig in hun hoofd en gaat het over. Zou je in hun jongere periode verkeerde dingen doen blijven ze er soms wel in hangen.

Ik ben het eens met mijn voorgangers, dé buitenlandse hond bestaat niet. Maar ik denk wel dat je soms uit kan gaan van een type en daarbij behorende karaktertrekken die veel honden binnen zo'n type hebben. Een beetje zoals de Nederlandse boerenfox.

Ze lijkt inderdaad op Charlie wb uiterlijk maar daar kán het bij ophouden. Charlie is aan de ene kant een hele makkelijke hond, alleen blijven is totaal geen probleem geweest, leven in huis ging ook best makkelijk. Ze had wat kleine dingen maar die zijn eigenlijk gewoon met wat tijd uitgedoofd. Ze is ontzettend lief, gevoelig en zachtaardig. En heel grappig.

Ze heeft ook wat belangrijkere minpunten, ze kan bijvoorbeeld niet met bezoek en is niet te beroerd om actie te ondernemen.

Zou ik zo'n grote hond in huis halen zonder dat ze in Nederland in een opvanggezin heeft gezeten in huis halen? Nee. Maar voor hetzelfde geld heb je er een geweldige hond aan.

Via de stichting waar ik Charlie vandaan heb zijn er nog 2 soortgelijke types geplaatst en het karakter komt van 1 van die honden komt wel redelijk overeen met dat van Charlie. Ik ben er van overtuigd dat er bij Charlie bijvoorbeeld Hellinikos Poimenikos (Griekse herdershond) in zit. Dat zijn zelfstandige kuddebewakers, daar hoort toch een bepaald karakter bij.

Ik heb één keer een buitenlandse hond 'geadopteerd' via een stichting rechtstreeks vanuit het buitenland (La Palma) op basis van een foto en beschrijving. Ik ben voor altijd 'genezen' en begin er nooit meer aan.
In mijn geval ging het om een boxerkruising. Met een soortgelijke omschrijving als Monica vanuit het opvangadres aldaar.
Alleen thuis blijven is nooit een probleem geweest, haar incontinentie, agressie/onbetrouwbaarheid naar mens en dier en jachtinstinct daarentegen bleken een uitdaging.
Voor eigen een heerlijk hondje en gelukkig hadden we geen kinderen en de mogelijkheid en de wil om haar te kunnen houden.

Ik zou vooral informeren bij de stichting die je op het oog hebt welke achtervang mogelijkheden er zijn mochten jullie als opvanggezin tegen bepaalde problemen oplopen waardoor de hond bij jullie niet op zijn/haar plek blijkt te zijn en er nog geen adoptant voor handen is.

Wanneer zou ze eigenlijk reizen?

Hier al meerdere opvangers gehad. Maar ik heb ze eigenlijk liever vers vanuit een asiel dan honden die al in een opvanggezin aldaar zijn geweest. Ik hou er gewoon rekening mee dat ze niks kennen en vanuit daar gaan we ontdekken. Dat heb ik veel liever dan eentje die in een gezin is geweest daar waar bepaald gedrag misschien juist ontwikkeld is of iets. Ik heb ook het idee dat het er vooral ook om gaat wat je eigen verwachtingen zijn en hoe flexibel je bent. Ik verwacht enkel een vriendelijke hond die mijn katten heel houdt, verder zien we het allemaal wel en ik ben best makkelijk in schakelen als het nodig is.

Maar dat is het voordeel van opvangen. Als ik geen klik met de hond heb of het niet helemaal soepel loopt, dan managen we het gewoon tot de hond geplaatst is. Mijn eigen Roemenen waren al in een opvanggezin in Nederland toen ik ze leerde kennen en ze bij mij kwamen. Op een of andere manier vind ik een hond voor mezelf daarbij dus wel echt heel anders, die zou ik niet zo snel vers uit het buitenland halen. Misschien intussen wel trouwens, maar dan zou ik wel heel selectief zijn en eerst voor opvang met optie adoptie gaan.

Het alleen thuis blijven doe ik zoals veertje schrijft. Gewoon gelijk doen, geen ding van maken. Ik geef een kauwsnack (of bv kongetje) en ga weg. De eerste dag even snel boodschappen halen, tweede dag al wat langer en dat blijf ik gewoon doen regelmatig een dagdeel weg zijn. Dan hoort het er gewoon bij. In huis geen geplak of gedoe, ik ben ook best goed in geen aandacht geven. Terwijl de hond niks tekort komt qua liefde, 's nachts in een bench naast mijn bed slaapt en alle aandacht en geduldige begeleiding verder krijgt die nodig is.

Eerlijk gezegd merk ik ook vaak bij andere gastgezinnen waarbij het alleen thuis zijn niet goed gaat, het gastgezinnen zijn die er wel een ding van maken en de hond ook vertroetelen etc omdat ze het toch zo slecht hadden. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar verreweg in de meeste gevallen is dat het wel. Hier is de hond gewoon in Nederland, Roemenië ligt achter ze en genieten van die fijne mand om in te liggen en kunnen spelen met een knuffel etc doen ze ook al volop zonder dat je ze als zielig ding behandeld.

Ik heb overigens wel alleen kleinere honden tot nu toe gehad en ik kijk wel naar het type hond wat er achter zit. Zo wil ik heel bewust geen hond waar berghond ofzo inzit door karaktertrekken die daarin kunnen zitten. En wil ik heel bewust niks uit het middellandse zeegebied, vanwege de ziektes die je erbij kunt krijgen. Doe mij maar de middelmaat en kleine oostblokkers, die passen mij veel beter.

Ik snap je wel. Maar ik zie het anders. Ik wil de honden die ik neem echt even op een plek zien waar ze in elk geval een beetje vertrouwd zijn geraakt. Wat ik wil zien is enige baas binding en wat ik vooral wil zien is dat de hond het hart van zijn opvanger gestolen heeft.

Bas was echt geliefd en Guus was bijna gebleven. Bas meen ik ook. En het waren allebei opvanger zoveel van dat gezin. Dus daar lag het niet aan. Dat heeft mij wel doen besluiten twee veel kleinere honden te nemen dan ik eigenlijk had bedacht. En ook is het een gouden keus geweest. Ik heb bij deze honden echt gedacht ik wil leuke honden en verder boeit het me niet.

En ze zijn allebei echt geweldig en dat is niet omdat ze van mij zijn. Dat vind iedereen. Ze gedragen zich geweldig en zijn helemaal leuk.

Ik ben zo bang om met een hond te zitten waar ik geen klik of gevoel bij heb. En die angst maakt dat ik nooit ongezien een hond zou bestellen. Ik moet die hond met mensen zien die dol op de hond zijn. Pas dan weet ik dat ook ik een goede band met de hond kan opbouwen.

Ik stel best eisen aan een hond. Hij moet loslopen en lief zijn voor mensen. Lief zijn met dieren en honden en hij moet speels en leuk zijn. Goed alleen kunnen zijn en niks kapot maken in huis. Riem, bench, hekjes en halsbanden enzo echt liever niet.

Ik snap dat dit raar klinkt maar ik weet dat er duizenden van dat soort honden in het buitenland zitten dus die kies ik dan. Ik wil geen bange agressieve of lastige honden op dit moment want dat past me niet. Manlief heeft kindjes van 3 en 6 en wij werken allebei en ga zo door. Ik kan nu geen Eva, Dapper of Wuilus hebben. Geweldig maar het past niet. Dus geen risico op lastige honden voor mij. Ik moet werken en mensen ontvangen en uren door bossen struinen met loslopende honden.

hakunamatata schreef:Ik heb ook het idee dat het er vooral ook om gaat wat je eigen verwachtingen zijn en hoe flexibel je bent. Ik verwacht enkel een vriendelijke hond die mijn katten heel houdt, verder zien we het allemaal wel en ik ben best makkelijk in schakelen als het nodig is.

Dat denk ik ook. Hoe goed en uitgebreid een beschrijving van een hond ook is, bij een andere baas en in een heel andere situatie kan de hond weer heel ander gedrag laten zien. Sommige honden zijn zo stabiel en gevormd, die zijn in elke situatie hetzelfde (mijn Taartje was zo'n hond, exact hetzelfde bij mij al die jaren als hoe ik haar in het asiel kende), maar de meeste honden maken toch een ontwikkeling door, gaan zich steeds meer thuis voelen, worden zelfverzekerder, doen allerlei nieuwe ervaringen op die zowel positieve als negatieve gevolgen kunnen hebben.

Hoe flexibel je ook bent, bijna iedereen heeft wel een paar eisen. Bij mij zijn die harde eisen bijvoorbeeld om kunnen gaan met katten en sociaal naar de andere honden in huis. Daar wil ik best aan werken, maar het moet er wel in zitten en op een ontspannen manier kunnen. Maar verder ben ik ook behoorlijk flexibel en vind ik het geen probleem me ook aan de hond aan te passen (wat hij wel/niet kan, leuk vindt en nodig heeft).

Hier ervaring met 6 Spaanse schonen. Ik raad mensen altijd aan om via een gastgezin te adopteren. Dan is er gewoon meer bekend over de hond en weet je beter of hij in jouw situatie zou kunnen passen. Inderdaad, niet past, maar zou kunnen passen. Een hond vers in een gastgezin kan zich anders gedragen dan in jouw thuissituatie. Het kan jaren duren voordat je echt bij de hond zelf gekomen bent. En soms weet je binnen een week hoe hij is.

Het gebeurt zo vaak dat mensen verliefd worden op de foto en de summiere beschrijving lezen met een roze bril. Terughoudend naar vreemden kan betekenen even op een veilig afstandje kijken, maar het kan ook betekenen volledig panisch en weg willen vluchten. Waar kun jij mee omgaan?

Ik ben bij gastgezinnen gaan kijken naar honden die op papier prima zouden passen. Maar toen ik ze zag, wist ik gewoon dat het niet zou werken.

Met gastgezin worden met optie op adoptie, loop je hetzelfde risico dat de hond niet gaat passen bij jullie. Ben je hem dan snel weer kwijt? Misschien, maar waarschijnlijk niet. Over het algemeen zitten de gastgezinnen van stichtingen gewoon vol. Wil je het risico lopen dat je maanden met een hond zit wat gewoon niet past in jouw situatie?

Interessant, ik lees mee!

Mijn ervaring is dat als je ergens komt en er lopen vredig een aantal honden en katten rond en je nieuwe hond komt jou bij binnenkomst kwispelend en wiebelkonterig begroeten je een schot in de roos gevonden hebt. Als het gastgezin dan ook nog zegt dat het hondje al prima even alleen kan zijn en snachts stil beneden slaapt kan er eigenlijk al helemaal niks meer mis gaan.

En als je dat wil dan kan je zoveeeeel van die honden vinden. Het hele buitenland zit er vol mee. Kijk naar mijn honden. De hond die Tineke nu genomen heeft. En ga zo door.

Er komt zeker een dag dat ik weer eens bedenk om een zieltje in huis te nemen. Absoluut. En dan vraagt dat meer. Ook helemaal goed. Leuk zelfs. Maar als je geen problemen wil is het gewoon een kwestie van een hond ophalen ergens die vrolijk bij de deur staat te kwispelen als jij binnen komt. Dan zit je eigenlijk altijd goed.

Ik probeer even globaal op jullie te reageren, nogmaals ik ''koop'' geen hond met proefperiode, ik zou gast gezin zijn met een optie tot adoptie. De tijd die we daarvoor krijgen is 4-6 weken ongeveer. Ik snap jullie bedenkingen heel goed en dat zijn ook juist de dingen waar ik zelf tegenaan loop. Ik heb echt al heel wat honden bekeken bij verschillende stichtingen ook die honden in nederland al hebben bij een gastgezin maar ik ben nog niet een tegen gekomen waarbij ik meteen denk ja wauw. Niet zoals ik dus met Monica heb op dit moment. Wat het is dat me aanspreekt bij haar kan ik niet precies mijn vinger opleggen. Ik ga nu weer in gesprek met de stichting en ik ga de dingen zoals wat als ze écht niet in ons gezin past wat dan? Is er een optie waar ze heen zou kunnen? Meer informatie over haar karakter en haar houding in huis, kan ze tegen ''gewone'' geluiden etc. Natuurlijk heeft een hond tijd om te wennen en op zn plek tot rust te komen. Ik heb ook eisen, zoals goed met kinderen, goed met honden, geen voernijd, netjes aan de riem kunnen lopen en het zou fijn zijn de uren die ik weg ben (zoals ik al aangaf) die ik 3 dagen 4 uurtjes ongeveer weg ben naast de gewone dingen zoals boodschappen ze alleen kan blijven. Dus geen grote verlatingsangst en niet opspringen. Maar die dingen zijn ook te trainen en af te leren.
ik ben me zeker bewust van het risico en daarom wil ik ook gewoon dieper in gesprek gaan met de stichting om zo te kunnen beslissen of we definitief ja of nee zeggen.