Het HondenForum

Wat is je beste HIER-tip?

Het ging heel goed bij ons (hier! -yes), toen ineens iets minder (hier! -niet nu) en nu gaat het gelukkig weer een stuk beter (hier! -oké).

We zijn weer even helemaal opnieuw begonnen met opbouwen, eerst weer in huis, toen op het veldje, nu weer in het wild. Ik let goed op wannéér ik roep, hierkomen is een feestje, ik word niet boos als het te langzaam gaat naar mijn zin, etc. en tot dusver gaat het goed. Maar... we hebben op ons eenzame dijkje nog geen afleiding gehad. Ik oefen nu dus veel als we alleen lopen, maar hoe kan ik het bestendigen? Als er dus wel een andere hond aankomt die zij tóch eerder gezien heeft dan ik. En hoe win ik het van een dode vis?

In boekjes, op sites en filmpjes zie ik veel tips, maar wat werkt bij jouw hond(en) als een tierelier?

Haha, ja, check. Altijd leuk om een naar zweetvoeten stinkende jaszak te hebben.

Misschien gedroogde visjes?

Bij peer was in het begin alleen slagroom echt een beloning.
Milo at alles en zazoe ook nog. Ik neem wisselde beloningen mee en merk nog niet veel verschil in reactie. Alleen een trekspelletje met fleecetouw wordt steeds leuker gevonden.

Lucia schreef:Misschien gedroogde visjes?

Bij peer was in het begin alleen slagroom echt een beloning.
Milo at alles en zazoe ook nog. Ik neem wisselde beloningen mee en merk nog niet veel verschil in reactie. Alleen een trekspelletje met fleecetouw wordt steeds leuker gevonden.

Dus je liep met zo'n spuitbus?

Jip is niet het beste voorbeeld, want die heeft altijd andere prioriteiten boven het 'hierkomen'. Bij Abel heb ik daarom voor een andere aanpak gekozen, zodat in ieder geval één hond komt als ik roep

Timing is inderdaad cruciaal, maar daar let je al heel goed op schrijf je. Bij Abel bestaat er een groot verschil tussen 'gewoon roepen', waarbij ik even zijn aandacht wil maar hij nier per sé direct naar mij toe hoeft te sprinten, en de fluit. Als ik fluit, wil ik dat hij zich uit een reflex direct naar mij omdraait en (terug) komt. De fluit heb ik in het begin ook alleen maar gebruikt als ik zeker wist dat hij zou komen en daar heb ik leuke, korte trainingssessies van gemaakt waarbij ALTIJD iets heel lekkers verdiend wordt. En ik lijn hem nooit aan na de fluit (oké, bij jachttraing wel, maar dan is de setting toch weer anders) Als ik de fluit in zet tijdens een losloopwandeling, dan betekent de fluit: hierkomen voor iets lekkers en daarna mag je weer gaan. Ik gebruik 'm overigens maar heel zelden, omdat ik graag wil dat het iets leuks is en blijft. Dus als ik gewoon even wil dat hij niet te ver weg rent, dan roep ik. Daarvoor zet ik geen fluit in. Ik denk dat dat bij Abel wel voor het gewenste resultaat heeft gezorgd. Abel krijgt veel vrijheid, hij mag best ver vooruit lopen en lekker rondstruinen. Ik vraag weinig van hem. Maar als ik dan ineens een fietser, een ruiter of iets anders zie aankomen, dan moet mijn fluit wel gehoord en serieus genomen worden.

Jip heb ik (denk ik) overvraagt en teveel beperkt in zijn vrijheid door hem vaak terug te roepen en hem dicht bij mij te willen houden. Als ik hem nu tijdens een wandeling roep, kijkt hij wel achterom, maar beslist hij vervolgens dat het elders veel leuker is dan bij mij. Mijn 'hier' is niet waardevol genoeg. Bovendien heb ik hem na het terugroepen vaak aangelijnd. Dus hij heeft waarschijnlijk ook de associatie gemaakt: hierkomen = einde van de pret.

Marlett schreef: Dus je liep met zo'n spuitbus?

Ja haha

Hier zijn het spelletjes en stembeloning. En dan dus spelletjes die ze echt leuk vinden. Voor Gait is dat tussen je benen door rennen (maar die heeft hierkomen altijd leuk gevonden), voor Elco is dat een touch met je hand anderhalve meter boven de grond of spelen met een stok. En dat doen we dus regelmatig onderweg, met of zonder afleiding. Verder scan ik voortdurend de omgeving om te voorkomen dat een prikkel zo dichtbij is dat luisteren te moeilijk wordt

Stiekem moet ik altijd lachen om die mensen die ik in het bos heel hard HIER en KOM VOOR hoor roepen, en er dus geen hond te bekennen is

Zelf gebruik ik geen 'hier' maar altijd een 'ga je mee?'. Op de één of andere manier werkt dat heel goed, want hij komt dan altijd. Frolics werken hier ook altijd. Eigenlijk heb ik gewoon echt een braverik.

Je vraagt: en wat als ze eerder een hond zien dan ik? Wat wil je dan wel wat je hond doen? Negeren?
Wat ik hier ook nog wel eens doe als afleidingsmanoeuvre is de hand touch met zijn neus als we langs een andere hond lopen, daarna volgt uiteraard een beloning.

Regelmatig iets totaal nieuws aan lekker mee. En dat gebruik ik ook alleen tijdens wandelingen, nooit voor belonen thuis o.i.d.
Sinds kort heb ik van die staafjes van de Lidl. Die heb je in een paar smaken, zijn zacht en makkelijk in kleine stukjes te snijden.
Daar doen ze een moord voor.
Maar als Tux echt een periode heeft dat ze minder goed luistert, gaan ze gewoon weer een poosje aan de lange lijn. Zodat ze niet de kans krijgt om de fout in te gaan.
Dan ook regelmatig roepen en goed belonen als ze komt.
(Bronco loopt nooit los)

Afwisseling qua beloningen: voor hierkomen krijgen ze altijd een beloning, maar wat dat precies is, is een verrassing: een lekker gedroogd vleesje, een handje brokjes op de grond, samen spelen, samen rennen, etc. Bij Mila is de bal de jackpot, bij Amy en Amoz de voerdummy - die krijgen ze voor een ultrasnelle hier of een hier in moeilijkere omstandigheden.

En bij Amy werkt niet loslaten in omstandigheden die gewoon té moeilijk zijn voor haar het beste om de hier betrouwbaar te houden. Dan kan ze het commando prima opvolgen als het een keer wat moeilijker is (op een wildspoor, andere hond in zicht, etc.). Maar dat lukt onder moeilijke omstandigheden niet een hele wandeling, op den duur gaat ze dan te veel in jachtmodus.

Marlett schreef:Haha, ja, check. Altijd leuk om een naar zweetvoeten stinkende jaszak te hebben.

Je kan van die smeerkaas uit een tube meenemen. Niet dat ik dat doe want ik vind kaas smerig. Te smerig om aan te raken. Ik weet het, ben kinderachtig. Maar had al een hekel aan kaas toen ik bij mijn moeder in haar buik zat, tenminste mijn moeder werd toen ze zwanger van me was heel erg misselijk van kaas. En dat lustte ze normaal gesproken erg graag. Toen ik geboren was kon zij weer kaas eten.

En toen ik (nog erg klein) eens een kaas koekje van mijn tante kreeg wilde ik het niet aanpakken, ik brabbelde: nee, bah kaas.
Terwijl ik nog nooit een kaas koekje had gezien toen.
Kaas is ook het enige wat ik nooit hoefde te eten. En gekookte worteltjes niet, maar die at mijn moeder ook niet. Haha.

ik gebruik tijdens het wandelen meerdere bepaalde woorden,
waar ze wel naar moet luisteren, maar niet echt op de seconde, dat mag even een paar tellen duren,
zoals, he niet te ver of wachten, of achter,
maar het woord HIER moet alla minuut worden opgevolgd, ik laat de R goed rollen, zodat ze weet dat het menens is.
trouwens ze loopt alleen maar los op overzichtelijke plekken,
beloningen qua snoep krijgt ze geregeld op onverwachte momenten, zodat ze weet dat er altijd iets lekkers bij mij te vinden is.
zodoende komt ze ook regelmatig even bij mij kijken, heb altijd wat lekkers mee, kaas of speculaas koekjes.

Marlett schreef:Haha, ja, check. Altijd leuk om een naar zweetvoeten stinkende jaszak te hebben.

Mijn honden luisteren 100% van de tijd naar 'hier'. Ja, dat durf ik te beweren. Of ik het nou roep of m'n fluitje gebruik (voor langere afstanden), ze komen aangestórmd. Vanwege de kaas. Ik weet niet eens meer van wie ik destijds de tip heb gekregen, maar ik geef 'm aan iedereen die wil weten wat m'n geheim is. Ik zweer erbij Moet wel zeggen dat ik voer-georiënteerd volk heb. Ik heb niet eens altijd een tube mee neem, misschien 1x per week om het geheugen op te frissen.

zorgen dat hij trek heeft en zijn maaltijd verdient met werken.. een hongerige hond doet net iets beter zijn best en de beloning is des te groter als je trek hebt

Hier is Kom Voor bij Dex leuk. Dan komt hij statig aangelopen en strak voor mijn voeten gaat hij zitten. Wij hebben het Huer komen aangeleerd door te achteruit te lopen en te zeggen kom maar hier... Jaaahhhh voertje erin.

Als het echt moet, roep ik 'los'
Gewoon 'hier' roepen, dan heb ik honden die eerst de omgeving afspeuren op zoek naar de waarom van de 'hier'

Bij los zijn ze er als de kippen bij, want dat betekent dat er 1 iets heeft en dan willen ze dat ook

Fire luisterd over het algemeen goed als ik roep.
Maar heeel soms zitten zijn oren verstopt en dan werkt alleen het wordt "puppiessss" en dan komt hij als een sneltrein naar mij.

Daar waar hij geboren is riep dat als ze, ze allemaal tegelijk nodig had en op 1 of andere manier is dat bij Fire blijven hangen dat hij dan direct moet komen.

Bij Boots moet ik zorgen dat er een bal is die squueek kan doen, daar komt ten alle tijden voor

Nanna schreef:

S@ndr@ schreef:zorgen dat hij trek heeft en zijn maaltijd verdient met werken.. een hongerige hond doet net iets beter zijn best en de beloning is des te groter als je trek hebt

Dat is leuk als je een voergerichte hond hebt, maar ik heb ook types gehad die ik tot anorexia toe kon laten uithongeren maar dan toch evengoed nog liever even achter dat konijn aanrenden dat voorbij zoefde. Kon ik doodvallen met mijn dure hazelnootschuimgebak. En echt niet dat ik wat leukers kon verzinnen dan dat nijntje hoor. Ik heb dat dus gewoon geaccepteerd en zorgde dat ik altijd zó wandelde dat ze zichzelf er niet mee in de problemen kon brengen.
De honden die ik nu heb zijn totaal anders. Die komen wèl als ik KAAS roep. Is dat mijn verdienste en moet ik neerkijken op hem die het niet lukt? Tulijk niet.

Alles staat of valt met de hond die je hebt.

Volgens mij vraagt TS niet direct naar tips bij een zelfstandig jagende hond.
Mijn ervaring is ook dat dat wat anders werkt. Als ik Amy op tijd roep, vóórdat ze een achtervolging inzet of al echt volop aan het jagen is, komt ze gewoon. Tijdens de achtervolging niet meer nee, dan hoort of ziet ze ook niets anders meer dan haar prooi. Het probleem met Amy is vooral dat ze in wildrijker gebied elke vijf meter wel iets ziet/ruikt/hoort om te bejagen en haar elke twee seconden bij me moeten roepen geeft haar nog minder vrijheid dan aan een lange lijn lopen. Natuurlijk is er voor haar ook niets leukers dan jagen, het is echt een illusie om te denken dat je daar met biefstuk, slagroom of het allerleukste speeltje tegenop kunt. Dat interesseert haar op zo'n moment inderdaad geen moer, terwijl ze wel heel voergericht is. Ik denk dat het dus niet zozeer te maken heeft met hoe voergericht een hond is of hoeveel honger hij heeft (flinke honger werkt bij Amy alleen maar averechts, dan gaat ze alleen maar fanatieker op zoek naar eten om zelf te vangen), maar met hoe sterk dat najaaginstinct is.
Dus ja, het hangt voor een groot deel ook af van de hond die je hebt, maar de mate waarin hij voergericht is, bepaalt volgens mij lang niet altijd de mate van succes. Mijn andere honden zijn iets minder voergericht dan Amy en kan ik wel bij me roepen als er een konijn langsrent De verleiding en impuls om erachteraan te gaan is voor hen gewoon minder groot, dan hebben ze liever de kaas

Dat geldt overigens ook voor verleidingen met eten onderweg dat op de grond ligt (de verleiding/het instinct is dan sterker dan het ingetrainde commando, het is te zelfbelonend en de moeite waard om een commando te negeren). Daar kun je alleen makkelijker op trainen omdat je dat zelf nog in scène kunt zetten en kunt opbouwen van een niet zo sterke verleiding naar steeds moeilijker en je kunt er een gelijkwaardige of betere beloning tegenover stellen. Bij honden die niets liever doen dan jagen, bestaat er gewoon geen betere beloning.

maart schreef:Als het echt moet, roep ik 'los'
Gewoon 'hier' roepen, dan heb ik honden die eerst de omgeving afspeuren op zoek naar de waarom van de 'hier'

Bij los zijn ze er als de kippen bij, want dat betekent dat er 1 iets heeft en dan willen ze dat ook

De omgeving afspeuren doet Triss ook vaak, niet als ik hier roep (doe ik bijna nooit) maar als ik zeg:"Triss, kom eens". Dan kijkt ze gelijk of er ergens iets aankomt haha. Meestal komt er dan een klein hondje aan en moet ze even bij me blijven.
Ik hoef haar eigenlijk nooit bij me te roepen, wat ik van pup af aan gedaan heb is af en toe haar naam zeggen, en als ze dan kijkt en komt dan krijgt ze een koekje, en dat doe ik nog steeds. Regelmatig komt ze zelf even iets halen.
Maar goed ik heb een collie Ze is altijd in de buurt, en ik moet haar eerder weg sturen als hier roepen. Ik roep tijdens een wandeling wel tien keer "ga nu maar even wat voor je zelf doen" en "hup, ga maar lopen"!

HIER werkt alleen bij de teefjes, die luisteren heel goed. Damy gaat eerst goed rondkijken waarom ik roep, want het heeft vast een reden. HIER betekent aan de leiband en dat is stom. Dus beter eerst lang leve de lol.
Als ik echter zeg: deze kant! (en dan draai ik me om ofzo), dan komen ze wel allemaal. Want dan mogen ze (soms dan) nog loslopen en dat is leuk. Helaas voor Damy pak ik hem dan uit de lucht als hij langszoeft.

Qua eten leer ik ze een BAH aan. Los of aan de leiband, we vreten niet buiten. Alles is bah.
Bij het vorige huis was een buurman met een kersenboom in de voortuin. 's Zomers lagen er dikwijls kersen op de stoep. Flink aantal keren langs gewandeld en geoefend aan de leiband. En op een veldje waar hangjongeren kwamen, lag ook altijd wel lekkers.

Bij Rasta hoef ik ook echt niet te roepen als ie net een interessante molshoop heeft gevonden, kaas pffff worst, hmmm denk er nog ff over, verder lopen, daaaag tot straks.
Verder luistert hij goed hoor alleen molshopen zijn net iets interessanter.
Ziggy, jaja de kleine etterbak, is zo voergericht dat ik zijn naam vaak maar hoef te roepen dan komt ie zo hard hij kan rennen op die korte pootjes, Koekkieeeehhh.