Het HondenForum

Vanmorgen werd ik wakker van Lais die op bed stond te wankelen, ik ben eruit gegaan en heb haar voorzichtig naar de grond begeleid waar meteen duidelijk was wat er aan de hand was: ataxie. Rare gewaarwording want ik heb in de nacht niets gemerkt, heb ook nog een paar uur wakker gezeten vannacht en ze heeft meermaals gedraaid wat gewoon normaal ging. Maar nu dus ineens atactisch en niet zo'n beetje ook.

Ik dacht meteen aan IVS (/GVS) maar het aparte was wel dat ze net zo druk, wild en sterk was als anders (waarbij ze uiteraard omviel dus ik heb meteen een tuig en riem aangedaan zodat ik haar kon beperken en ondersteunen). Ik heb vier keer eerder IVS aan de hand gehad (1x hond en 3x kat, laatste zeer recent en helaas met restverschijnselen ) en naast de ataxie was toch echt de gemene deler dat ze allemaal 'beroerd' waren: zeer rustig, niets willen en afgezien van poepen/plassen/eten/drinken alleen maar slapen. Zo toonde Lais absoluut niet, afgezien van die ataxie was er echt niets anders aan haar.

Goed, meegenomen naar de keuken waar ze niet ergens vanaf kon vallen, zelf ontbeten en onderwijl die honden wat te kluiven gegeven. Uur later staat ze op en loopt door de keuken heen... Huh? Ik nog een keer goed kijken: ja echt, ze loopt weer helemaal goed ?!

Inmiddels zijn we een paar uur verder en is er nog steeds werkelijk niets afwijkends meer aan haar te merken, ze loopt/rent/springt zoals anders. Daar ben ik natuurlijk héél erg blij mee maar ik vraag me wel af wat het geweest kan zijn (en of er een onderliggende aandoening is waar ik wat mee moet of kan). Ik heb geen idee. Een soort mini-IVS? Een propje in het cerebellum of halswervels wat weer losgeschoten is? Iets qua gif lijkt me heel onwaarschijnlijk want waarom zou ze dan enkel de ataxie hebben en maar zo kort? Een rare vorm van epilepsie?

Iemand die het herkent/iets zinnigs hierover weet te zeggen?

Er is geen enkele twijfel over de ataxie, die was zo duidelijk als maar kan. Verder geen scheve kop, wel atactisch met alle vier de poten. Geen verminderd bewustzijn, geen krachtverlies, geen verminderde eetlust. Ik heb er niet heel goed op gelet maar vrijwel zeker geen nystagmus. Alles bij elkaar kan het niet meer dan drie uur geduurd hebben (waarschijnlijk meer richting een uur). Geen pipetjes of pilletjes gehad, niks raars gegeten en de andere dieren hebben geen klachten gehad.


Zou ze die uitzondering zijn die wel een TIA heeft gehad?
"Een TIA wordt veroorzaakt door een kortdurende verstopping van een bloedvat in de hersenen. De klachten duren, bij de mens, soms maar enkele minuten. Meestal verdwijnen ze binnen 20 minuten (in ieder geval binnen 24 uur). Of TIA’s bij honden voorkomen is onbekend." (mcvoordieren)

Heb het nooit meegemaakt, dus ik heb niks zinnigs te melden.

Hoop dat ze er nooit geen last meer van krijgt.

Nanna schreef:Misschien een te lage bloedsuikerwaarde? Omdat ze na het kluiven weer opknapte?

Dank, niet aan gedacht! Maar verwacht je dan niet ook zwakte/sloomheid/afwezigheid? Ik weet wel van mijn diabeetkat dat als zij een hypo had ze ook echt van de wereld was en sloom. Lais was zo alert als wat en trok me zowat de tuin door met d'r ongecoördineerde doch sterke lijf. Maar dat vind ik dus ook het vreemde ervan, noch bij een oorzaak in de hersenen noch een systemische zou je énkel de ataxie verwachten toch? Dus dat zou wijzen op spinaal en dan in de hals omdat alle poten atactisch waren.

Ik zal haar bloedsuiker in elk geval een paar keer gaan meten vandaag en morgen, dat is makkelijk gedaan.

Nou ik ga voor de eenmalige actie want wil die hond nog heel lang niet kwijt. Maar toch, wil graag weten of ik ergens op kan letten dus ook zulk soort ideeën/ervaringen zijn welkom. Toch zou ik bij een hypo door problemen met de alvleesklier verwachten dat ze ook al pu/pd zou hebben en dat herken ik niet.

Nanna schreef:

Zamunda schreef: Toch zou ik bij een hypo door problemen met de alvleesklier verwachten dat ze ook al pu/pd zou hebben en dat herken ik niet.

Niet als er een tumor is.

Oh lekker wakker, je hebt helemaal gelijk . Toch vond ik het niet op een hypo lijkten, maar ik hou het in de gaten.

Denk aan een TIA, maar dan verwacht je ook krachtsverlies aan een zijde.

Poeh, schrikken!
Eerste gedachte hier is hypo of TIA/GVS, maar dan verwacht je dat ze ook wat sloom of afwezig zijn.
Hoe oud is Lais?

Ik kan je niet helpen, maar wat een schrik.
Hopelijk is het eenmalig.

Hoe is haar hart?

Erg bedankt voor het meedenken! Vanmorgen om 7u20 haar bgg gemeten en die was 3,5. Dat is dus wel verlaagd (normaalwaarde nuchter is 4-6), niet schrikbarend laag en ze heeft nu geen klachten maar ik ga dit wel verder opvolgen. Sowieso voordat ik haar iets te eten geef nog een keer meten.
Een insulinoom is waarschijnlijk als de bgg meermaals lager dan 2,5 is gemeten. Ik blijf het raar vinden dat áls het gisteren een hypo was ze zo sterk was, dat vind ik zo niet passen.

Jits90 schreef:Denk aan een TIA, maar dan verwacht je ook krachtsverlies aan een zijde.

Dat hangt op zich van de lokatie af, dus het zou nog kunnen.

Nevache schreef:Poeh, schrikken!
Eerste gedachte hier is hypo of TIA/GVS, maar dan verwacht je dat ze ook wat sloom of afwezig zijn.
Hoe oud is Lais?

Nou bij GVS verwacht ik dat inderdaad plus dat de klachten dan veel langer aanhouden. Bij TIA hoef je niet allerlei symptomen te hebben maar het blijft heel raar dat het (voor zover ik opgemerkt heb) puur de ataxie was.
Laissah is 8 jaar.

Boutje schreef:Medicijnen in huis die ze kan gepikt hebben?
Als ik me goed herinner kan motilium - domperidone- primperan dit geven bij overdosis.

Bloedsuikerdaling zijn ze meestal toch ook misselijk/trillerig en sufjes.

TIA kan ook, maar dan zo snel en volledig herstellen?

En dan helemaal out-of-the-box: voer je vers? Ik heb bij Pippa ooit dergelijke reactie gehad na een bepaalde kvv, ik vermoed op residu van medicatie.

Medicijnen gegeten sluit ik voor 99% uit. Ze kan er niet bij, ik mis niks en ik heb geen verpakkingen gevonden.
Inderdaad, suf en slap is ook wat ik voor me zie bij een hypo, daar was echt geen sprake van.
Ik heb geen ervaring met een TIA maar van wat ik lees is dat men daar inderdaad zo snel en volledig kan herstellen dus in die zin zou het passen.
Ja ik voer (deels) vers, met name 's avonds. Hoe lang duurde het bij Pippa voor je klachten zag? En hadden de andere honden het ook gegeten en was zij de enige met klachten?

GrethavW schreef:Ik kan je niet helpen, maar wat een schrik.
Hopelijk is het eenmalig.

gonnie schreef:Heb het nooit meegemaakt, dus ik heb niks zinnigs te melden.

Hoop dat ze er nooit geen last meer van krijgt.

Tamara81 schreef:

Hopelijk komt het niet meer terug voor Lais en voor jou.

Bedankt, ik hoop het ook! Hopelijk kan ik over een paar maanden/jaren zeggen: ''Oh ja, weet je nog die keer dat ze toen even atactisch was? Gek was dat hè? Was het helemaal vergeten dat ze dat gehad heeft. Nooit achter gekomen wat het was maar gelukkig eenmalig dus niet belangrijk''

Shibby schreef:Hoe is haar hart?

In het verleden in elk geval geen bijzonderheden, ik zal er straks nog even naar luisteren.

Heavy schreef:Heeft ze last van haar oren?

Nee, totaal niet.

Schrikken zeg. Hopelijk blijft het inderdaad hierbij.

Persoonlijk geen ervaring mee maar duim wel voor jullie dat het hierbij blijft.

Zamunda schreef:Vanmorgen om 7u20 haar bgg gemeten en die was 3,5. Dat is dus wel verlaagd (normaalwaarde nuchter is 4-6), niet schrikbarend laag en ze heeft nu geen klachten maar ik ga dit wel verder opvolgen. Sowieso voordat ik haar iets te eten geef nog een keer meten.

Nou om half negen was het 3.3. Toen wilde ik weleens weten of dat nou echt zo afwijkend zou zijn (ondanks de opgegeven normaalwaarden, overigens referentiewaarden voor labtest dus niet één op één te vergelijken) en ben ik de andere twee honden gaan meten: 2.4 en 2.8. Tja dan hoef ik me over het bgg van Lais eigenlijk geen zorgen te maken.

Hartproblemen kan idd ook. Bij elena gaf dat hetzelfde beeld en dat begon ook zo acuut.

Ai, je zult wel flink geschrokken zijn, wat raar zo opeens Gelukkig maar dat ze nu nergens last meer van lijkt te hebben

Een tekenziekte als Ehrlichia of Anaplasmose kan ook voor zulke verschijnselen zorgen (plotselinge aanvallen van ataxie, neurologische verschijnselen). Lijkt me geen heel waarschijnlijke verklaring aangezien ze verder geen klachten heeft als ik het zo lees, maar misschien toch goed om in je achterhoofd te houden. Ik ken een hond die hetzelfde had en verder waren ook geen klachten opgemerkt, bij bloedonderzoek alleen verlaagde trombocyten. Dat bleek uiteindelijk Ehrlichia. De hond komt uit Polen, maar heeft de Ehrlichia waarschijnlijk in Nederland (Waddeneilanden) opgelopen.

sirene schreef:Hartproblemen kan idd ook. Bij elena gaf dat hetzelfde beeld en dat begon ook zo acuut.

En ook herkenbaar dat het (in het begin?) zo snel weer over was? Kun je er wat meer over vertellen?

DeDiana schreef:Ai, je zult wel flink geschrokken zijn, wat raar zo opeens Gelukkig maar dat ze nu nergens last meer van lijkt te hebben

Een tekenziekte als Ehrlichia of Anaplasmose kan ook voor zulke verschijnselen zorgen (plotselinge aanvallen van ataxie, neurologische verschijnselen). Lijkt me geen heel waarschijnlijke verklaring aangezien ze verder geen klachten heeft als ik het zo lees, maar misschien toch goed om in je achterhoofd te houden. Ik ken een hond die hetzelfde had en verder waren ook geen klachten opgemerkt, bij bloedonderzoek alleen verlaagde trombocyten. Dat bleek uiteindelijk Ehrlichia. De hond komt uit Polen, maar heeft de Ehrlichia waarschijnlijk in Nederland (Waddeneilanden) opgelopen.

Ik zat inderdaad ook net aan een tekenziekte te denken, niet als heel waarschijnlijk maar wel als mogelijkheid omdat die vaak nogal vaag zijn en allerlei symptomen kunnen hebben dus ik hou het wel in mijn achterhoofd.

Heb je naar haar ogen (nystagmus) gekeken toen ze die ataxie had?
GVS kan langer duren, maar het kan ook maar heel kort zijn.
Aan de ogen kan je dan meestal wel wat zien.

ranetje schreef:Heb je naar haar ogen (nystagmus) gekeken toen ze die ataxie had?
GVS kan langer duren, maar het kan ook maar heel kort zijn.
Aan de ogen kan je dan meestal wel wat zien.

Niet bewust naar de ogen gekeken maar ik weet vrij zeker dat ze geen nystagmus had. Heb je weleens gehoord van GVS/IVS dat zo kort duurde en waarbij de hond helemaal niet beroerd was?

Zamunda schreef:

ranetje schreef:Heb je naar haar ogen (nystagmus) gekeken toen ze die ataxie had?
GVS kan langer duren, maar het kan ook maar heel kort zijn.
Aan de ogen kan je dan meestal wel wat zien.

Niet bewust naar de ogen gekeken maar ik weet vrij zeker dat ze geen nystagmus had. Heb je weleens gehoord van GVS/IVS dat zo kort duurde en waarbij de hond helemaal niet beroerd was?

Yep, Rana een keer in het bos (dus niet na een nacht slapen).
Duurde voor mijn gevoel een uur, maar was niet langer dan een minuut.

Zamunda schreef:Erg bedankt voor het meedenken! Vanmorgen om 7u20 haar bgg gemeten en die was 3,5. Dat is dus wel verlaagd (normaalwaarde nuchter is 4-6), niet schrikbarend laag en ze heeft nu geen klachten maar ik ga dit wel verder opvolgen. Sowieso voordat ik haar iets te eten geef nog een keer meten.
Een insulinoom is waarschijnlijk als de bgg meermaals lager dan 2,5 is gemeten. Ik blijf het raar vinden dat áls het gisteren een hypo was ze zo sterk was, dat vind ik zo niet passen.

Mijn oude reu Ace had een insulinoom en deed tijdens een aanval gewoon nog pakwerk. Zelfs mandigers dacht kort direct in de richting van een insulinoom en we hebben pakwerk gedaan met een Holter om hartfalen uit te sluiten. Hij kreeg op dat moment een hartslag van ruim boven de 200

Diverse nuchtere testen gaven ook niks aan ondanks toen al wel de verdenking. Zekerheid is gekomen na een bloedafname tijdens een aanval.

Wat is dat schrikken hè

Kailen heeft een keer een kortdurende aanval gehad (paar minuten) waarbij de ledematen alle kanten op gingen en hij geen kracht meer had in de achterpoten. Hij liet z'n urine lopen. Verder niets aan de ogen te zien.
Hierna was hij volkomen normaal en het is ook niet meer voorgekomen Geen idee wat het was.

Amber heeft nog niet zo lang geleden een ataxie gehad viewtopic.php?f=16&t=331121
Het blijkt ehrlichia en ze heeft bloedarmoede. Verder toont ze niet ziek, heeft geen koorts en eet prima. Tijdens de aanval was ze wel echt afwezig, bijna out.

Ik hoop voor je dat het eenmalig was

Jeetje wat zal je geschrokken zijn Ik heb geen idee, maar misschien morgen langs de da om voor de zekerheid even haar te laten checken en bloed te laten prikken?
Just to be sure?

Zamunda schreef:

sirene schreef:Hartproblemen kan idd ook. Bij elena gaf dat hetzelfde beeld en dat begon ook zo acuut.

En ook herkenbaar dat het (in het begin?) zo snel weer over was? Kun je er wat meer over vertellen?

De allereerste keer gebeurde het thuis en was alleen vriend thuis.Hij is toen met haar naar de da gereden. Bij de da was ze toen al normaal. De da constateerde een ritmestoornis en we zijn toen meteen met medicatie begonnen.
Ze kreeg sindsdien heel af en toe wel eens zo'n "aanval" altijd heel plotseling en kortdurend.Meestal tijdens een wandeling. Ze bleef dan kostte wat het kost gewoon meelopen. Al zwalkend. Ze was dan ook helemaal bij en behalve die ataxie was er niks te zien. Bij de auto was het altijd al over. Sinds we plastabletten bij de medicatie zijn gaan geven (dat was vrij snel, ik denk 3 mnd erna) is het niet meer voorgekomen. Tot een maandje of 2 voor haar inslapen. Maar ze heeft jaren (weet niet precies hoe lang, 2 a 3jr ofzo?) het prima gedaan op medicatie.

Altijd lastig dit soort dingen. Shep had een paar weken geleden GVS en daar is ze pas sinds een week helemaal van hersteld. Maar een paar weken voordat ze die GVS had, had ze met mij een wandeling van een half uur gemaakt waarin er niets aan de hand was. Bij terugkomst laat is haar los om haar naar de poort te laten rennen en valt ze opeens tegen de schutting aan. Ik snel de poort open gemaakt en toen rende ze de tuin in maar wel in een dronkenmansgang met omvallen. Ik roep haar en opeens komt ze dood normaal naar mij toe lopen. Duurde nog geen minuut denk. En een paar dagen geleden, ook bij thuiskomst na wandelen viel ze in de gang opeens weer tegen de muur, draaide wankel rond op haar poten en loopt vervolgens normaal de kamer in. Ik denk nu dat het toch een evenwichts dingetje is wat af en toe opspeelt. Vooral omdat ze nu ook die echt GVS heeft gehad. Ze is helemaal na gekeken door 2 dierenartsen want ik had na die GVS nog ergens second opinion laten doen en voor een hond van 13 jaar is zij fysiek nog dik in orde kreeg ik te horen. Zou het bij jouw hond ook iets met het evenwichtsorgaan kunnen zijn? Maar dan lichtere aanvalletjes?
Drinkt jouw hond goed? Mijn hond drinkt nl over het algemeen erg weinig en de dierenarts heeft ooit tegen mij gezegd dat daardoor het bloed dikker wordt en ze ook bepaalde aanvalletjes kunnen krijgen. Iets met doorstroming bloed en zuurstof in de hersenen. Is lang geleden, weet het niet precies meer. Ging ook weer om ander soort aanvalletjes.

Ik vroeg ook naar haar hart omdat ik dat van de eerste paar 'aanvallen' van Shib herken. Toen zijn hartproblemen erger werden, ging hij 'out' voor max 10 seconden, maar de eerste keren zwalkte hij met rare spiertrekken.

Ach joh, wat een schrik zo ineens
Hoe gaat het nu met Lais? Ik hoop dat het niet meer is voorgekomen.

Ik heb één keer iets dergelijks meegemaakt met Kaya, maar toen was het ook gelijk afgelopen. Compleet ongecoördineerd lopen, maar ze wilde wel
gewoon eten bijvoorbeeld. Toen was ze al oud en ze mankeerde al aardig wat, het heeft ook uren bij haar geduurd tot aan bij de dierenarts en
die zei dat het haar hart was (ze had ook hele koude achterpoten). Voor haar hield het toen op, maar ik hoop uiteraard dat het niet zoiets ernstigs
is bij Lais.

Mijn schapendoes Vanna heeft dit een aantal keer gehad. Het duurde dan een paar minuten en er was later niets meer te zien. Ze was toen 12. Doordat ze wat andere problemen had heb ik haar laten controleren op hartproblemen, maar haar hart was prima in orde op dat moment. Ik heb eerder een hond met GVS gehad en dat ziet er toch net anders uit. Het is nu bijna een jaar geleden dat ze zo'n aanval heeft gehad. En dat bestond eigenlijk alleen uit wat zwalken op de achterhand en haar kop een beetje scheef. Verder gewoon alert en ze at ook normaal. Het trok heel snel weer weg en er waren ook geen restverschijnselen.

Intussen heeft ze wel een hartprobleem (een tumor in haar hart) maar deze aanvallen zijn niet meer voorgekomen. Ze wordt over een week 14.

Nogmaals bedankt weer voor de verdere reacties en info. Helaas is ondertussen de tweede keer geweest dat Lais ataxie had dus dat wordt toch de DA. Het was weer na uitslapen, ik twijfelde of ze weer wat onvast op bed stond voordat man haar meenam naar buiten voor een plas maar toen ze binnenkwam zag ik het duidelijk. De ataxie was veel minder hevig en veel korter (in de tijd dat ik een camera geregeld had was er al niets meer te zien en toen ik haar buiten had kon ze zelfstandig poepen waar ik haar vorige keer echt moest ondersteunen voor evenwicht). Ik heb een afspraak bij de DA deze week, wanneer het in de ochtend kan want als er bloed afgenomen wordt voor onderzoek lijkt nuchter prikken me in deze wel handig. Ik slinger een beetje heen en weer tussen 'nah, ze zullen wel niks vinden' en 'shit straks is het heel ernstig'.

crutz schreef:Mijn oude reu Ace had een insulinoom en deed tijdens een aanval gewoon nog pakwerk. Zelfs mandigers dacht kort direct in de richting van een insulinoom en we hebben pakwerk gedaan met een Holter om hartfalen uit te sluiten. Hij kreeg op dat moment een hartslag van ruim boven de 200

Diverse nuchtere testen gaven ook niks aan ondanks toen al wel de verdenking. Zekerheid is gekomen na een bloedafname tijdens een aanval.

Serieus? Dat verwacht je toch niet tijdens een hypo? Bizar. Hoe verklaarde Mandigers dat? Adrenaline? Wat heb jij bij Ace gedaan qua behandeling?

sirene schreef:De allereerste keer gebeurde het thuis en was alleen vriend thuis.Hij is toen met haar naar de da gereden. Bij de da was ze toen al normaal. De da constateerde een ritmestoornis en we zijn toen meteen met medicatie begonnen.
Ze kreeg sindsdien heel af en toe wel eens zo'n "aanval" altijd heel plotseling en kortdurend.Meestal tijdens een wandeling. Ze bleef dan kostte wat het kost gewoon meelopen. Al zwalkend. Ze was dan ook helemaal bij en behalve die ataxie was er niks te zien. Bij de auto was het altijd al over. Sinds we plastabletten bij de medicatie zijn gaan geven (dat was vrij snel, ik denk 3 mnd erna) is het niet meer voorgekomen. Tot een maandje of 2 voor haar inslapen. Maar ze heeft jaren (weet niet precies hoe lang, 2 a 3jr ofzo?) het prima gedaan op medicatie.

Ik ben benieuwd wat er bij Lais uitkomt, het kortdurende van de ataxie komt wel overeen. Ze heeft wel een vrij trage hartslag in rust en de aritmie die ze daarbij heeft is volgens mij een gewone respiratoire aritmie die verdwijnt bij inspanning.

Shibby schreef:Ik vroeg ook naar haar hart omdat ik dat van de eerste paar 'aanvallen' van Shib herken. Toen zijn hartproblemen erger werden, ging hij 'out' voor max 10 seconden, maar de eerste keren zwalkte hij met rare spiertrekken.

Ik ben benieuwd wat de DA van haar hartslag maakt (dat spiertrekken heeft Lais niet gehad maar dat sluit het nog niet uit natuurlijk).

Dartel schreef:Mijn schapendoes Vanna heeft dit een aantal keer gehad. Het duurde dan een paar minuten en er was later niets meer te zien. Ze was toen 12. Doordat ze wat andere problemen had heb ik haar laten controleren op hartproblemen, maar haar hart was prima in orde op dat moment. Ik heb eerder een hond met GVS gehad en dat ziet er toch net anders uit. Het is nu bijna een jaar geleden dat ze zo'n aanval heeft gehad. En dat bestond eigenlijk alleen uit wat zwalken op de achterhand en haar kop een beetje scheef. Verder gewoon alert en ze at ook normaal. Het trok heel snel weer weg en er waren ook geen restverschijnselen.

Intussen heeft ze wel een hartprobleem (een tumor in haar hart) maar deze aanvallen zijn niet meer voorgekomen. Ze wordt over een week 14.

Ook puur de ataxie en geen enkel ander verschijnsel? En er is geen oorzaak gevonden en bij een paar keer gebleven?

Zamunda schreef:

crutz schreef:Mijn oude reu Ace had een insulinoom en deed tijdens een aanval gewoon nog pakwerk. Zelfs mandigers dacht kort direct in de richting van een insulinoom en we hebben pakwerk gedaan met een Holter om hartfalen uit te sluiten. Hij kreeg op dat moment een hartslag van ruim boven de 200

Diverse nuchtere testen gaven ook niks aan ondanks toen al wel de verdenking. Zekerheid is gekomen na een bloedafname tijdens een aanval.

Serieus? Dat verwacht je toch niet tijdens een hypo? Bizar. Hoe verklaarde Mandigers dat? Adrenaline? Wat heb jij bij Ace gedaan qua behandeling?

Niet te verklaren, adrenaline inderdaad en karakter

Niks qua behandeling helaas. op de dag dat de definitieve uitslag binnenkwam kreeg hij een hele zware hypo met in mijn visie neven schade
Er is nog overleg geweest met mandigers en er zou een humaan medicijn beschikbaar zijn dat we konden proberen. Alleen dat was op die vrijdagmiddag binnen een straal van 100 km nergens te krijgen toen de keuze tot inslapen gemaakt. Deze laatste zware hypo kwam binnen 48 uur na de ook al zwaardere tijdens welke we uiteindelijk bloed hebben afgenomen voor we glucose gaven en wat duidelijkheid gaf. Ze kwamen dus sneller en zwaarder. Op dat moment liep ik al een jaar bij mandigers met hem.

crutz schreef:Niet te verklaren, adrenaline inderdaad en karakter

Niks qua behandeling helaas. op de dag dat de definitieve uitslag binnenkwam kreeg hij een hele zware hypo met in mijn visie neven schade.
Er is nog overleg geweest met mandigers en er zou een humaan medicijn beschikbaar zijn dat we konden proberen. Alleen dat was op die vrijdagmiddag binnen een straal van 100 km nergens te krijgen toen de keuze tot inslapen gemaakt. Deze laatste zware hypo kwam binnen 48 uur na de ook al zwaardere tijdens welke we uiteindelijk bloed hebben afgenomen voor we glucose gaven en wat duidelijkheid gaf. Ze kwamen dus sneller en zwaarder. Op dat moment liep ik al een jaar bij mandigers met hem.

Jeetje wat heftig. En wat k*t dat het zo lang geduurd heeft eer je een diagnose had, maar hij dus niet echt een typisch beeld van insuloom (ook niet in de bloedonderzoeken) dus dat maakt het wel heel lastig. Op beeldvormende diagnostiek was ook niets te vinden?