Het HondenForum

Ik snap mijn hond even niet meer.

Puck is een kruising van ruim 1,5 jaar oud.
Thuis gaat alles goed, is ze lief, luistert redelijk goed, blaft eigenlijk nooit.

Maar dan, tijdens wandelingen.
Zodra ze een andere hond ziet gaat het mis.
Eerst verstijft ze, dan lijkt ze te controleren door ruiken of het een bekende hond is.
Is het een bekende hond dan wil ze er zo snel mogelijk naar toe om te gaan spelen.
Is het een onbekende hond, begint ze eerst laag te grommen.
Loopt de hond van ons weg, wil ze de andere kant op.
Als ze niet weet waar de hond heen gaat, als hij bijvoorbeeld uit een dwarsstraat komt, gaat ze zitten om te kijken welke kant de hond op gaat, gaan ze de andere kant op prima, dan lopen we snel door.
Komt de hond echter onze kant op, dan begint het grommen weer, soms wil ze dan luid blaffend op de andere hond af.
Is het een kleiner hondje dan blaft ze niet altijd en wil ze er naar toe, om dan op het laatste moment te snappen.
Soms trekt ze dan zo dat ze gewoon op haar achterpoten loopt.
Is het een grotere hond, dan is het blaffen en trekken, soms de andere kant op, soms richting de andere hond

Haar rughaar staat dan overeind haar staart recht naar achteren, soms ook omhoog.
Doet ze dit nou omdat ze bang is? Of is het dominantie? Waarom doet ze zo?

En ook heel belangrijk hoe voorkom ik dat ze zo tekeer gaat, rondjes over het dorp zijn op deze manier niet echt leuk te noemen.
Ze heeft dit al van pup af aan, het ging een hele poos goed, maar nu wordt het gedrag weer erger.

Angst/onzekerheid. Leer haar maar dat ze niets met andere honden hoeft. En kun je niet voorkomen dat je te dicht bij elkaar komt, til haar lekker op om haar uit de situatie te houden. Doe dat wel vanuit een zelfverzekerde houding: jij bent de rots, jij hebt de controle en jij beschermt haar. In het begin zul je de afstanden echt heel groot moeten houden, dus heel goed zelf de omgeving in de gaten hebben.
Elco heeft vergelijkbaar gedrag (minus het sneppen). Bij hem hebben we het op deze manier flink kunnen verminderen. Als hij gaat blaffen, tillen we hem als een baby op (dus op de rug, dan ontspant hij; kan bij jouw hondje ook werken, maar mogelijk ook juist tegenwerken, het gaat om het ontspannen en het vertrouwen in jou). Als honden eenmaal voorbij zijn, is er niets meer aan de hand. Elco heeft net twee dagen op rij niet naar andere honden geblaft, dus zijn we dolblij mee! Niet blaffen betekent uiteraard een beloning. Aandacht voor ons was een van de eerste stappen. En hem helpen om te kiezen naar ons terug te komen is ook heel nuttig gebleken. Als we, zoals je bij BAT dient te doen, wacht tot de hond er zelf voor kiest, waren we lang zo ver nog niet geweest. Tegenwoordig kiest Elco dus zelf voor het contact met ons, al moeten we hem er nog een enkele keer aan herinneren. En dan zie je ook de opluchting: oh ja, dat was ook een optie en een fijne ook nog

Fotogravinnetje schreef:Angst/onzekerheid. Leer haar maar dat ze niets met andere honden hoeft. En kun je niet voorkomen dat je te dicht bij elkaar komt, til haar lekker op om haar uit de situatie te houden. Doe dat wel vanuit een zelfverzekerde houding: jij bent de rots, jij hebt de controle en jij beschermt haar. In het begin zul je de afstanden echt heel groot moeten houden, dus heel goed zelf de omgeving in de gaten hebben.
Elco heeft vergelijkbaar gedrag (minus het sneppen). Bij hem hebben we het op deze manier flink kunnen verminderen. Als hij gaat blaffen, tillen we hem als een baby op (dus op de rug, dan ontspant hij; kan bij jouw hondje ook werken, maar mogelijk ook juist tegenwerken, het gaat om het ontspannen en het vertrouwen in jou). Als honden eenmaal voorbij zijn, is er niets meer aan de hand. Elco heeft net twee dagen op rij niet naar andere honden geblaft, dus zijn we dolblij mee! Niet blaffen betekent uiteraard een beloning. Aandacht voor ons was een van de eerste stappen. En hem helpen om te kiezen naar ons terug te komen is ook heel nuttig gebleken. Als we, zoals je bij BAT dient te doen, wacht tot de hond er zelf voor kiest, waren we lang zo ver nog niet geweest. Tegenwoordig kiest Elco dus zelf voor het contact met ons, al moeten we hem er nog een enkele keer aan herinneren. En dan zie je ook de opluchting: oh ja, dat was ook een optie en een fijne ook nog

Uhm Puck weegt 15 kilo, die til ik niet zo makkelijk op. haha
Ik heb inderdaad een hele poos zelf de omgeving in de gaten gehouden en als ik een andere hond zie, steek ik over of loop de andere kant op, maar ja dat kan dus niet altijd.
Ergste zijn honden die achter ons aan lopen, dan verrekt ze haar nek zowat met achterom kijken of recht op ons af komen en ik kan niet oversteken dan wil ze er blaffend op af.
Ik laat Puck eigenlijk nooit los lopen, ze is 1 keer weg gelopen (gelukkig recht naar huis) maar nu durf ik het niet meer.

Fotogravinnetje schreef:Angst/onzekerheid. Leer haar maar dat ze niets met andere honden hoeft. En kun je niet voorkomen dat je te dicht bij elkaar komt, til haar lekker op om haar uit de situatie te houden. Doe dat wel vanuit een zelfverzekerde houding: jij bent de rots, jij hebt de controle en jij beschermt haar. In het begin zul je de afstanden echt heel groot moeten houden, dus heel goed zelf de omgeving in de gaten hebben.
Elco heeft vergelijkbaar gedrag (minus het sneppen). Bij hem hebben we het op deze manier flink kunnen verminderen. Als hij gaat blaffen, tillen we hem als een baby op (dus op de rug, dan ontspant hij; kan bij jouw hondje ook werken, maar mogelijk ook juist tegenwerken, het gaat om het ontspannen en het vertrouwen in jou). Als honden eenmaal voorbij zijn, is er niets meer aan de hand. Elco heeft net twee dagen op rij niet naar andere honden geblaft, dus zijn we dolblij mee! Niet blaffen betekent uiteraard een beloning. Aandacht voor ons was een van de eerste stappen. En hem helpen om te kiezen naar ons terug te komen is ook heel nuttig gebleken. Als we, zoals je bij BAT dient te doen, wacht tot de hond er zelf voor kiest, waren we lang zo ver nog niet geweest. Tegenwoordig kiest Elco dus zelf voor het contact met ons, al moeten we hem er nog een enkele keer aan herinneren. En dan zie je ook de opluchting: oh ja, dat was ook een optie en een fijne ook nog

bij BAT ligt het wat genuanceerder, dat speel je met de afstand en de stresssignalen. BAT werkt alleen als er dusdanig afstand is dat je hond nog zelfstandig weg kan draaien. Is ie verstijft, dan ben je eigenlijk al te dichtbij

Herkenbaar. Hier ook een stilstaander bij tegenliggers en een achterom kijker wanneer er iemand achter ons loopt.allebei zowel bij mensen met als zonder hond.
Uiteindelijk wil hij toch graag naar de hond toe en wil dan wel spelen.
Als hij het niet vertrouwt geef ik hem de ruimte door over te steken of gewoon in iemands tuin op het pad te gaan staan tot de ander gepasseerd is.
Bij luid geblaf,ook in de verte wanneer de ander hond niet eens zichtbaar is,wordt hij heel angstig. Stilstaan,om zich heen kijken en soms ook omkeren en wegrennen.
We laten Teun hierdoor ook niet los. Hij loopt aan een lange 8m flexi. Lange lijn ook gehad,maar dat is te onrustig voor hem.ben er niet handig genoeg mee. Teun is bijna 10 maanden en het word langzaamaan wel wat beter nu hij zelfverzekerder wordt. De oplossing kan ik je helaas niet geven. Ik kan alleen aangeven wat hier goed werkt,en dat is goed naar je hond kijken en hem de tijd en ruimte geven die hij nodig heeft, met jouw begeleiding en steun.