Het HondenForum

Ik kom hier in de buurt steeds meer engelse stafs tegen. En ik moet bekennen dat ik ze over het algemeen prima te pruimen vond.

Nu is het volgens mij zo dat de laatste jaren steeds meer focus ligt op het weg fokken van hondagressie. Bij de stamboom fokkers tenminste.

Op het oog lijkt dit dus redelijk te lukken.
Niet dat ik sta te springen om er een op te halen. Maar ik was vooral benieuwd of iemand hier uit eigen ervaring iets over kan zeggen.

ik heb sowieso wel de ervaring dat de engelse het mee mild zijn dus of er een verbetering in zit kan ik niet zeggen. Ik zie ze sowieso eigenlijk nooit, vooral am staffies of kruisingen van 't één of ander

Ik heb nooit problemen gehad met Engelse staffordshire bullterriërs.
Heb het altijd leuke vrolijke hondjes gevonden.
Vroegûh toen ik nog instructeur GG was bij de kynologenclub (zo'n 20 jaar terug) had ik er meerdere op cursus. Superleuke hondjes die heel graag voor de baas willen werken.

Budkes schreef:Ik heb nooit problemen gehad met Engelse staffordshire bullterriërs.
Heb het altijd leuke vrolijke hondjes gevonden.
Vroegûh toen ik nog instructeur GG was bij de kynologenclub (zo'n 20 jaar terug) had ik er meerdere op cursus. Superleuke hondjes die heel graag voor de baas willen werken.

En qua hondagressie?? Dat zou voor mij het voornaamste bezwaar zijn ervoor te kiezen.

Ik merk dat ik echt heel erg bevooroordeeld ben en daar baal ik enorm van.

Ik kom er met regelmaat tegen in losloopgebied en tot nu toe allemaal vrolijke hondjes met leuke baasjes.
Maar ik schijt gewoon echt in mijn broek voor met name Sue, die kleine.
Zo irritant van mezelf.

In ieder geval tot nu toe zie ik ook alleen maar de leuke honden.
Degene die niet leuk zijn zitten toch echt meestal gewoon aangelijnd en lopen niet door losloopgebied.

De paar die hier lopen zie ik ook nooit lelijk doen. Maar ze hebben wel baasjes die weten waar ze toe in staat zijn dus ze worden eigenlijk gewoon overal uit de buurt gehouden. Lopen om als ze er niet met veel ruimte omheen kunnen of wachten op ruime afstand.

Er woont hier ook een fokker in de buurt, zijn teven hebben wel kennis gemaakt met mijn honden maar hij gaf ook aan dat zijn reu dit niet kon, zeker niet met een andere reu. Zijn teven waren een stuk gemoedelijker en als het al geen gezellige ontmoeting zou worden zag hij dit ruim van te voren al aan hen houding en dan kwam het niet eens zover. Allemaal en altijd aangelijnd overigens.

Peter27 schreef:En qua hondagressie?? Dat zou voor mij het voornaamste bezwaar zijn ervoor te kiezen.

Niet doen. Het kan alle kanten op.

Ik heb de Engelse altijd vriendelijker en kalmer gevonden dan de Amerikaan.
Zoek je een hond waar je gezellig mee naar losloopgebieden enz kunt, dan kies gerust een ander ras.
De kans is te groot dat dit niet gaat lukken.

Ik zie ze niet zo vaak, maar naar mijn idee zijn ze buiten aanzienlijk meer op de baas gericht en laten ze andere honden meer links liggen.
Niet te vergelijken met de meeste opgefokte Amerikaanse staffords en aanverwanten die ik normaliter vergezeld met een ongeïnteresseerde baas tegenkom.

Peter27 schreef:

Budkes schreef:Ik heb nooit problemen gehad met Engelse staffordshire bullterriërs.
Heb het altijd leuke vrolijke hondjes gevonden.
Vroegûh toen ik nog instructeur GG was bij de kynologenclub (zo'n 20 jaar terug) had ik er meerdere op cursus. Superleuke hondjes die heel graag voor de baas willen werken.

En qua hondagressie?? Dat zou voor mij het voornaamste bezwaar zijn ervoor te kiezen.

Ook niet, tenminste niet opvallend als in uitvallende fixerende mormels.
Ik ben niet van de hondenlosloop veldjes dus daar let ik verder niet op.
In de les vielen ze daar in ieder geval niet in op. Gewoon normaal leuk open met de baas bezig en niet overmatig met de rest er om heen.

Ik ken er die meevallen en ik ken er die ronduit link zijn.

Ik zou het risico alvast niet lopen.

Zag er vandaag op het strand nog een een uitval doen naar een andere hond. Het is dat de lijn kort genoeg was, anders had hij erop gezeten.

Toen ik nog behendigheid trainde zaten er een paar in de groep. Een reu moest iedereen voor van het veld af, die greep alles wat los en vast zat. Die was echt niet tof. Vloog ook zomaar het parcours uit om een hond op te knappen. De teef was super gaaf. Maar er liep ook een fokker en een van haar honden is zelfs uit de bench gebroken om een hond te grijpen. Ze zijn erg wisselend. En toch vind ik ze qua verschijning enig. Maar zal er vanwege de agressie die erin kan zitten nooit voor kiezen.

Saschesfloor schreef:Toen ik nog behendigheid trainde zaten er een paar in de groep. Een reu moest iedereen voor van het veld af, die greep alles wat los en vast zat. Die was echt niet tof. Vloog ook zomaar het parcours uit om een hond op te knappen. De teef was super gaaf. Maar er liep ook een fokker en een van haar honden is zelfs uit de bench gebroken om een hond te grijpen. Ze zijn erg wisselend. En toch vind ik ze qua verschijning enig. Maar zal er vanwege de agressie die erin kan zitten nooit voor kiezen.

Mila is ook wel eens in haar rug gebeten door een Engelse stafford tijdens de agility toen ze net een tunnel in rende Dat was een superleuk hondje in de voorafgaande cursussen en had eigenlijk nooit problemen met andere honden, maar ze kon niet omgaan met de opwinding bij agility (van haarzelf en van andere honden). Ze zijn daarna ook gestopt met agility en in normale rustige omstandigheden heeft de hond daarna nooit meer problemen met andere honden gehad.

Als liefhebber en eigenaresse van een Engelse Staffordshire reu ben ik natuurlijk dik bevooroordeeld maar in mijn Max zit voor geen cent kwaad...hij heeft niks met andere honden, reu noch teef, negeert ze gewoon. Hij is daarintegen dol op mensen, dus daarin moet ik hem wel eens afremmen. Immers, niet iedereen is gecharmeerd van een stuiterbal. Max is mijn vierde Stafford. Ook in de vorige 3 zat geen spoor van agressie naar andere honden.
Raszuiverheid zal zeker een rol spelen, serieuze fokkers willen het liefst dat hun ras in een goed daglicht staat en zitten niet te wachten op negativiteit

Cleva schreef:

stoffeltje schreef: Raszuiverheid zal zeker een rol spelen, serieuze fokkers willen het liefst dat hun ras in een goed daglicht staat en zitten niet te wachten op negativiteit

Onzin. Je kunt binnen een gesloten populatie helemaal niet eerst naar wel agressief en dan naar niet agressief fokken.
Net zoals je de vacht niet van kort naar lang en weer terug kunt fokken.

Een gesloten stam kan alleen maar verder door in de richting die al ingeslagen is. Dus nee, moderne engelse staffies kunnen niet minder "staff" zijn dan ze vroeger waren.
Smurfen krijgen geen groene babies. De combinatie van smurfen als ouderdieren maakt daarbij niet uit.

Klopt, maar ik geloof dan ook dat het over de gehele linie met de aangeboren agressie reuze meevalt....de meeste agressie blijkt toch vooral voor te komen bij kruisingen en de daaruit ontstane pittbulls.

stoffeltje schreef:Als liefhebber en eigenaresse van een Engelse Staffordshire reu ben ik natuurlijk dik bevooroordeeld

Laten we het daar op houden. Als liefhebber ga je geen raseigenschappen ontkennen of een reactief ras aanprijzen aan iemand die daar niets aan heeft, dus dat ben je niet.

Ze zijn baasgerichter, stabieler en beter hanteerbaar dan de boomloze amerikaanse neef. Vaak niet eens zo zeer hondagressief, maar wel een korte lont en veel drive. Dus bij spanning alsnog de vlam in de pan en dan zijn ze net zo vasthoudend.
Omdat ze op de hondenschool een Taak hebben, zijn ze daar wel vaak in staat andere honden te negeren, ook als het dicht op elkaar loopt.
Van een gezellige labrador naar een hond die niet los kan met anderen gaat het zeker weten tegenvallen.
Leeftijden vallen trouwens ook nogal eens tegen. Ik ken uitschieters van 18, maar ook hele nesten die tussen de 4-8 omvallen.
Dat is voor zo'n klein ras drie keer niks. En die klote allergie. Neem maar van me aan, daar word je wanhopig van.
Vier op de tien staan permanent op de pred.
Worden het wel gezellige dikke walvissen van in plaats van terriërs.
Letterlijk alle mensen die ik ken die ze voor de RAD hadden, zijn er mee gestopt. Toen kon je nog fatsoenlijk over straat.
Even kennis maken met leuke sociale honden van het andere geslacht is normaal geen probleem, zolang daar goed in gestuurd wordt.
Nu kom je iedere 100 meter een galbak tegen en daar reageren ze op.

Qua karakter niet heel anders dan de amerikanen met stamboom die ik ken, maar dat zijn er maar een paar. Vrolijker, dat wel.
De stamboomhonden zie je vooral bij een ander type baas.

Ow maar ik heb er voor mezelf ook geen interesse in hoor. Hoewel ik de heel grappig vind en prettig om naar te kijken. Ik was vooral benieuwd hoe het met het ras ging omdat ik een paar keer prettig verrast werd.

Het is hier in het dorp een groot hondenveld dus ik ga daar 0 risico mee nemen.

dagmar88 schreef:

stoffeltje schreef:Als liefhebber en eigenaresse van een Engelse Staffordshire reu ben ik natuurlijk dik bevooroordeeld

Laten we het daar op houden. Als liefhebber ga je geen raseigenschappen ontkennen of een reactief ras aanprijzen aan iemand die daar niets aan heeft, dus dat ben je niet.

Ze zijn baasgerichter, stabieler en beter hanteerbaar dan de boomloze amerikaanse neef. Vaak niet eens zo zeer hondagressief, maar wel een korte lont en veel drive. Dus bij spanning alsnog de vlam in de pan en dan zijn ze net zo vasthoudend.
Omdat ze op de hondenschool een Taak hebben, zijn ze daar wel vaak in staat andere honden te negeren, ook als het dicht op elkaar loopt.
Van een gezellige labrador naar een hond die niet los kan met anderen gaat het zeker weten tegenvallen.
Leeftijden vallen trouwens ook nogal eens tegen. Ik ken uitschieters van 18, maar ook hele nesten die tussen de 4-8 omvallen.
Dat is voor zo'n klein ras drie keer niks. En die klote allergie. Neem maar van me aan, daar word je wanhopig van.
Vier op de tien staan permanent op de pred.
Worden het wel gezellige dikke walvissen van in plaats van terriërs.
Letterlijk alle mensen die ik ken die ze voor de RAD hadden, zijn er mee gestopt. Toen kon je nog fatsoenlijk over straat.
Even kennis maken met leuke sociale honden van het andere geslacht is normaal geen probleem, zolang daar goed in gestuurd wordt.
Nu kom je iedere 100 meter een galbak tegen en daar reageren ze op.

Qua karakter niet heel anders dan de amerikanen met stamboom die ik ken, maar dat zijn er maar een paar. Vrolijker, dat wel.
De stamboomhonden zie je vooral bij een ander type baas.

Ik ontken niks noch prijs iets aan....ik vertel alleen over mijn eigen ervaring met Engelse Staffords die ik zelf heb gehad en nu heb...
Max is nu 3...en reageert zelfs niet op honden die 'lelijk" tegen hem doen dus dat korte lontje?

Nanna schreef:

stoffeltje schreef: Max is nu 3...en reageert zelfs niet op honden die 'lelijk" tegen hem doen dus dat korte lontje?

Één vis in het water maakt nog geen school
Ik heb een Whippet gekend die nog niet achter een konijn aan ging al had je het graag maar daarom was die nog niet representatief voor de populatie.

Een bullmastiff die je vrolijk binnen haalt als de baas van huis is.

Kom op hoor, niet zo achterlijk. Een zo'n bericht tegenover 100 realistische en lompjes worden weer bevestigd in het idee dat het allemoal an de opfoeding leg.
Je richt er schade mee aan.

dagmar88 schreef:

Nanna schreef:

stoffeltje schreef: Max is nu 3...en reageert zelfs niet op honden die 'lelijk" tegen hem doen dus dat korte lontje?

Één vis in het water maakt nog geen school
Ik heb een Whippet gekend die nog niet achter een konijn aan ging al had je het graag maar daarom was die nog niet representatief voor de populatie.

Een bullmastiff die je vrolijk binnen haalt als de baas van huis is.

Kom op hoor, niet zo achterlijk. Een zo'n bericht tegenover 100 realistische en lompjes worden weer bevestigd in het idee dat het allemoal an de opfoeding leg.
Je richt er schade mee aan.

Je ontkent toch niet dat opvoeding zeker wel essentieel is? Elke onopgevoede hond is in principe een ongeleid projectiel, ongeacht ras. alleen zal het ene ras veel meer schade aanrichten dan het andere, dus beticht mij niet van achterlijk! Ik weet wat ik aan het andere eind van de lijn heb en neem daarin ook zeker mijn verantwoording. Zo zul je mij nooit tegenkomen in losloopgebieden omdat Max altijd aangelijnd is...helaas kom ik wel altijd loslopers tegen waar aanlijnen verplicht is...Waarschijnlijk omdat de Lompjes vinden dat hun hond niet aan de lijn hoeft?

Grappig dat elk onderwerp over dit soort rassen eindigt in dezelfde discussie.

stoffeltje schreef: Je ontkent toch niet dat opvoeding zeker wel essentieel is?

Inderdaad, opvoeding is niet van invloed op aangeboren raseigenschappen, alleen op gedrag.

Peter27 schreef:Grappig dat elk onderwerp over dit soort rassen eindigt in dezelfde discussie.

Nou ja, grappig. Het zou niet nodig moeten zijn.

Nanna schreef:

stoffeltje schreef:
Je ontkent toch niet dat opvoeding zeker wel essentieel is? Zo zul je mij nooit tegenkomen in losloopgebieden omdat Max altijd aangelijnd is..

Opvoeden is niet hetzelfde als aangelijnd houden
Jij houdt hem niet voor niets aangelijnd. En kudos voor je dat je dat doet hoor, ik zie jou wel als een verantwoordelijke baas.
En stúren kan natuurlijk altijd. Maar je zult genetische eigenschappen nooit kunnen wegpoetsen met opvoeding. Hooguit op een verantwoordelijke manier begeleiden.

Dat beweer ik ook niet, maar opvoeding is wel essentieel voor elke hond en elk ras! En dat ik Max aan de lijn houd is niet om andere honden veilig te houden voor hem, maar om hem veilig te houden voor andere honden want er lopen mij teveel onaangepaste etterbakken rond tegenwoordig

Mijn teefje kon los op het trainingsveld. van de behendigheidsbaan afkomen en met meer honden uit één bak tegelijk drinken en tussendoor kon er zelfs een lastige reu aan haar kont ruiken.

maar oh wee als ze géén taakje had. dan was het een chagrijnig stuk vreten dat één keer waarschuwde. en daarna ging ze er met haar 38cm en 13 kilo voor.

dus lotje had altijd een taakje en dan was het een heerlijk hondje binnen de beperkingen.

Mijn reu was een klootzak. actief op zoek naar moord. altijd. taakje geven hielp iets, maar niet genoeg. hij was ook te slim (in de rij op de cursus doen alsof hij suuuuperrelaxed ging liggen en jij minder gefocust was en dan BAM op zijn doel af)
buiten 100% klotehond. gelukkig maar 15 kilo en 100% veilig voor mij dus als er een loslopende hond op ons af kwam hing ik hem over mijn schouder en kon hij daar met zijn tazmanian devil gedrag uitkuren zonder problemen voor de andere hond.

"grappig" was dat lotje vaak de aanstichter was. je zág haar gewoon genieten: kijk sam! daar! een hond! die kun je hebben! sam vervolgens op oorlogssterkte en lola ging haar nagels lakken.

even voor wie mij niet kennen: sam was mijn once in a lifetime hond. zo heftig als hij buiten was zo geweldig was hij binnen. Familie kon zich onze verhalen ook niet voorstellen. tot ze mee naar buiten gingen

het kan dus alle kanten op. maar het fanatisme zit erin en als ze gaan (eerder of later) dan gaan ze ook helemaal. en dan hebben we het niet over een pluk haar. en bedenk je ook dat ze dat dus echt even leuk vinden als achter een bal aanrennen. ook als wij dat niet tof vinden.

ik denk dat er veel engelse staffies zijn zoals lotje. redelijk gematigd. te handhaven in gepeupel als je weet wat je doet. maar handen in de zakken en wandelen op zonder moet je niet willen.

dat kan ik nu wel met mijn perfect sociale hond. alleen vind ik het dus doodeng omdat ik bijna 15 jaar alleen maar bezig geweest ben met "hond-hondcontact=moord en doodslag" maar dat is mijn gebrek.

voor de rest van hun karakter zou ik zoooo graag weer een SBT hebben. maar ik heb nu gezien hoe het ook kan met willempie dus ik doe het niet meer. de beperkingen waren het mij allemaal waard, maar ik ga dat niet in volle bewustzijn nog een keer doen.

Ik denk dat dat net als bij pitjes en amstaffs heel erg individueel verschilt, mijn huidige hond is een intacte pitbull reu en die is zowaar socialer met honden dan de meeste engelse staffies die ik ken, ook fci, inclusief mijn vorige staffie die echt met niks op 4 poten samen kon. Kan zelfs zo zijn dat de hondagressie later naar boven komt, bij de een is dat tijdens de pubertijd en bij de ander pas na 8 jaar, dus dat de sbt’s die je bent tegengekomen momenteel sociaal zijn betekent niet dat ze dat hun hele leven zullen blijven. Fci of niet het blijven toch vechthonden, ik zou mijn hond iig niet zomaar met een onbekende sbt laten kennismaken net zomin als dat ik dat met een amstaff of apbt zou doen.
Voor de duidelijkheid: Colin is altijd aangelijnd en draagt een muilkorf, dus niet dat ik mijn potentieel hondagressieve apbt zo tussen de andere honden gooi

Ik wil d'r gewoon niet aan dat een hond die 8 jaar lang jolig met andere honden is geweest, ineens ramagressief wordt naar soortgenoten. Ik heb het nóóit meegemaakt, noch ooit een verhaal uit de eerste hand daarover gehoord. Lijkt mij volkomen onzin, die 'knop' die omgaat. Ooit een Whippet gezien die op z'n 8e pas bedacht dat hij ook achter konijnen aan kan rennen in plaats van ze uit te zwaaien? Een Border Collie die op z'n 8e ineens bedenkt auto's te moeten gaan herderen? Nee, ik wijs het compleet van de hand.

Sandra&co schreef:Ik wil d'r gewoon niet aan dat een hond die 8 jaar lang jolig met andere honden is geweest, ineens ramagressief wordt naar soortgenoten. Ik heb het nóóit meegemaakt, noch ooit een verhaal uit de eerste hand daarover gehoord. Lijkt mij volkomen onzin, die 'knop' die omgaat. Ooit een Whippet gezien die op z'n 8e pas bedacht dat hij ook achter konijnen aan kan rennen in plaats van ze uit te zwaaien? Een Border Collie die op z'n 8e ineens bedenkt auto's te moeten gaan herderen? Nee, ik wijs het compleet van de hand.

Nee ik ook niet, die "omslag" waar men van spreekt komt meestal bij het volwassen worden. 2-3 jaar lang is het "mijnedoetnikshoor" en de verbeelding dat "opvoeding" alles goed maakt, en dan komt het "doetieandersnooit" moment..
Een volwassen stafford zonder hondagressie gaat niet zomaar omslaan.

Tenmashi schreef:

Sandra&co schreef:Ik wil d'r gewoon niet aan dat een hond die 8 jaar lang jolig met andere honden is geweest, ineens ramagressief wordt naar soortgenoten. Ik heb het nóóit meegemaakt, noch ooit een verhaal uit de eerste hand daarover gehoord. Lijkt mij volkomen onzin, die 'knop' die omgaat. Ooit een Whippet gezien die op z'n 8e pas bedacht dat hij ook achter konijnen aan kan rennen in plaats van ze uit te zwaaien? Een Border Collie die op z'n 8e ineens bedenkt auto's te moeten gaan herderen? Nee, ik wijs het compleet van de hand.

Nee ik ook niet, die "omslag" waar men van spreekt komt meestal bij het volwassen worden. 2-3 jaar lang is het "mijnedoetnikshoor" en de verbeelding dat "opvoeding" alles goed maakt, en dan komt het "doetieandersnooit" moment..
Een volwassen stafford zonder hondagressie gaat niet zomaar omslaan.

Dat betwijfel ik toch hoor, heb tijd bij asiel gewerkt en daar zaten altijd veel staffies. Een vaste medewerkster had er zelf een paar, en die gaf aan dat er staffords waren die heel hondsociaal waren, totdat, inderdaad het moment van volwassen worden, dat ineens om kon slaan.

Persistence schreef:

Tenmashi schreef:

Sandra&co schreef:Ik wil d'r gewoon niet aan dat een hond die 8 jaar lang jolig met andere honden is geweest, ineens ramagressief wordt naar soortgenoten. Ik heb het nóóit meegemaakt, noch ooit een verhaal uit de eerste hand daarover gehoord. Lijkt mij volkomen onzin, die 'knop' die omgaat. Ooit een Whippet gezien die op z'n 8e pas bedacht dat hij ook achter konijnen aan kan rennen in plaats van ze uit te zwaaien? Een Border Collie die op z'n 8e ineens bedenkt auto's te moeten gaan herderen? Nee, ik wijs het compleet van de hand.

Nee ik ook niet, die "omslag" waar men van spreekt komt meestal bij het volwassen worden. 2-3 jaar lang is het "mijnedoetnikshoor" en de verbeelding dat "opvoeding" alles goed maakt, en dan komt het "doetieandersnooit" moment..
Een volwassen stafford zonder hondagressie gaat niet zomaar omslaan.

Dat betwijfel ik toch hoor, heb tijd bij asiel gewerkt en daar zaten altijd veel staffies. Een vaste medewerkster had er zelf een paar, en die gaf aan dat er staffords waren die heel hondsociaal waren, totdat, inderdaad het moment van volwassen worden, dat ineens om kon slaan.

dat zegt ze toch? Alleen niet meer als ze al lang en breed volwassen zijn, dat het dan ineens nog omslaat.