Yankee 1-7-2007 / 11-10-2019
Geplaatst: 14 okt 2019 15:53
Woensdagavond had Yankee wat diaree, kan gebeuren. Donderdagochtend toen ik beneden kwam had hij het flink in huis gedaan, nouja niks aan te doen, nog een aantal keer dun gepoept, maar nog wel gegeten e.d.
Ik was jarig donderdag, dus ‘s avonds visite, wat Yankee altijd heel gezellig vond, maar nu was hij rustig en teruggetrokken, begon ook nog te spugen en de diaree was er ook nog, hij wilde niks lekkers, geen knuffels, lag alleen maar rustig in z’n mandje, me meteen voorgenomen de volgende ochtend naar de DA te gaan.
Vrijdagochtend kwam ik beneden en toen schrok in me rot, m’n halve vloer lag vol met bloedplassen
in de tuin heeft hij nog meer bloed ‘gepoept’, daarna kroop hij zielig in z’n mandje, lopen ging ook niet echt lekker. Hij wilde niet mee uit, wilde geen eten, het was één zielig hoopje ellende 
Gelukkig konden we snel bij de DA terecht, daar bleek hij uitgedroogd te zijn en in beginnende shock, hij is aan het infuus gelegd voor een uur en heeft een anti misselijkheidsprik gehad, bloedonderzoek waaruit bleek dat z’n organen nog prima werkte, maar hij wel een heftige ontsteking had. Na het infuus vond de DA Yankee flink vooruit gegaan, z’n hartslag was weer redelijk normaal enz. Dus met een AB kuur, anti misselijkheid en speciaal voer weer naar huis gegaan. Volgens de DA moest hij binnen het uur toch wel zin in eten hebben.
Ik heb hem geprobeerd eten te geven, met z’n AB erin, maar hij moest niks, terwijl hij aan z’n eten snuffelde spoot het bloed er weer uit, zakte hij door z’n pootjes zo met z’n kont in de bloedplas lopen ging ook bijna niet meer. Hij is nog even naar z’n waterbakje gestrompeld, maar stond daar vertwijfeld naar te kijken, alsof hij wel wilde, maar niet durfde te drinken, toen ging hij maar liggen met z’n koppie op de rand van de waterbak en klonk ineens heel benauwd. Meteen de DA gebeld en weer terug, daar moesten we maar eens goed praten over opnemen en eventuele mogelijkheden of inslapen.
De DA was net alles aan het uitleggen over opname, in carantene, want misschien besmettelijk, 2 infussen, dwangvoeren, slang in z’n neus enz. enz. Toen ging hij hem nog eens onderzoeken en schrok, oh gadver ik ruik het al, hij heeft darmrot
dat schijnt een heel specifieke geur te zijn. Toen was de keus niet moeilijk meer, iig in de zin van dat ik voor de hond kies en hem zijn rust gunde.
11 oktober de dag dat hij precies een jaar bij mij woonde
maar de 9,5 jaar ervoor zat hij ook al in m’n hart, het was zo’n leuk, lief, parmantig hondje 
Dag lieve Yankee, ik ben zo blij dat ik je nog een mooi jaar heb kunnen geven, waarin je de helft van je gewicht verloor, je weer lekker hond kon zijn, wandelen, spelen, rennen en knuffelen, je wordt gemist jongen
Ik was jarig donderdag, dus ‘s avonds visite, wat Yankee altijd heel gezellig vond, maar nu was hij rustig en teruggetrokken, begon ook nog te spugen en de diaree was er ook nog, hij wilde niks lekkers, geen knuffels, lag alleen maar rustig in z’n mandje, me meteen voorgenomen de volgende ochtend naar de DA te gaan.
Vrijdagochtend kwam ik beneden en toen schrok in me rot, m’n halve vloer lag vol met bloedplassen
in de tuin heeft hij nog meer bloed ‘gepoept’, daarna kroop hij zielig in z’n mandje, lopen ging ook niet echt lekker. Hij wilde niet mee uit, wilde geen eten, het was één zielig hoopje ellende Gelukkig konden we snel bij de DA terecht, daar bleek hij uitgedroogd te zijn en in beginnende shock, hij is aan het infuus gelegd voor een uur en heeft een anti misselijkheidsprik gehad, bloedonderzoek waaruit bleek dat z’n organen nog prima werkte, maar hij wel een heftige ontsteking had. Na het infuus vond de DA Yankee flink vooruit gegaan, z’n hartslag was weer redelijk normaal enz. Dus met een AB kuur, anti misselijkheid en speciaal voer weer naar huis gegaan. Volgens de DA moest hij binnen het uur toch wel zin in eten hebben.
Ik heb hem geprobeerd eten te geven, met z’n AB erin, maar hij moest niks, terwijl hij aan z’n eten snuffelde spoot het bloed er weer uit, zakte hij door z’n pootjes zo met z’n kont in de bloedplas
lopen ging ook bijna niet meer. Hij is nog even naar z’n waterbakje gestrompeld, maar stond daar vertwijfeld naar te kijken, alsof hij wel wilde, maar niet durfde te drinken, toen ging hij maar liggen met z’n koppie op de rand van de waterbak en klonk ineens heel benauwd. Meteen de DA gebeld en weer terug, daar moesten we maar eens goed praten over opnemen en eventuele mogelijkheden of inslapen.De DA was net alles aan het uitleggen over opname, in carantene, want misschien besmettelijk, 2 infussen, dwangvoeren, slang in z’n neus enz. enz. Toen ging hij hem nog eens onderzoeken en schrok, oh gadver ik ruik het al, hij heeft darmrot
dat schijnt een heel specifieke geur te zijn. Toen was de keus niet moeilijk meer, iig in de zin van dat ik voor de hond kies en hem zijn rust gunde.11 oktober de dag dat hij precies een jaar bij mij woonde
maar de 9,5 jaar ervoor zat hij ook al in m’n hart, het was zo’n leuk, lief, parmantig hondje Dag lieve Yankee, ik ben zo blij dat ik je nog een mooi jaar heb kunnen geven, waarin je de helft van je gewicht verloor, je weer lekker hond kon zijn, wandelen, spelen, rennen en knuffelen, je wordt gemist jongen
Heel veel sterkte! 
