Het HondenForum

Ik maak me zorgen… Behoorlijk zorgen.

Sinds een aantal jaren geven we workshops reactieve hond. Die zitten altijd vol met honden uit heel Nederland, soms België en Duitsland. Sinds een jaar of 10 geven we het extra begeleidingsuur op de dinsdagavond voor honden met probleemgedrag. Altijd vol. Inmiddels zijn we voor 1 ras, de Australian shepherd, Aussie Opvoeddagen gaan organiseren. Die zitten vol. Daarnaast geven we veel praktijklessen gedurende de week. Ik zit bijna 23 jaar in het vak als kynologisch instructeur en gedragstherapeut, maar ik heb nog nooit zoveel vooral jonge puberende maar ook volwassen honden gezien met reactief gedrag.

We weten zoveel over gedrag van honden, communicatie, leerprincipes, socialisatie. Als professional is het fijn om die kennis over te dragen. Onze cursisten krijgen standaard een theorieles waarin alle belangrijke aspecten behandeld worden. Onze instroom is heel simpel: beheersingsoefening aanleren, contact op naam, een beloningssignaal, een waarschuwingssignaal, aaien/verzorgen en als er nog tijd over is een heel klein begin van het riemgebruik bij lopen aan de lijn zonder trekken. Oftewel de allerbelangrijkste basis. In de pupcursus en de basiscursus staan opvoeding en begeleiding van gedrag centraal, waarbij we altijd naar de combinatie kijken en rekening houden met het ras. Verder beantwoorden we heel veel vragen en geven we antwoorden waar de cursist iets aan heeft. We denken mee. We vinden niet alleen de hond belangrijk, we vinden de eigenaar ook heel belangrijk.

Uiteraard geven we tijdens de workshops een stuk kennis mee over gedrag en leerprincipes. En kijken we naar gedrag in filmpjes. Spanningskwispels, fixeren, bevriezen, vlaggestaarten, hangen in de riemen, gewicht naar voren, mensen hebben vaak geen idee waar we het over hebben. Als ze dit niet leren, kunnen ze het gedrag van hun hond ook niet begeleiden. Want dan missen ze alle signalen.
Veel eigenaren leren hun honden niet begrenzen. Ze leren geen goede timing, geen goede dosering.

Het belang van een goede socialisatie heb ik vorige week al aan de orde gesteld. Voor de ontwikkeling van een pup is een goede socialisatie voor de achtste week van zeer groot belang om reactiviteit, angst, onzekerheid en overprikkeling te voorkomen. Het belang van begrenzing wil ik het nu graag over hebben.

Uiteraard vraag ik eigenaren altijd waar ze op les zijn geweest en wat ze geleerd hebben. Tegenwoordig moeten puppycursussen vooral “leuk” zijn. Spelletjes, zoeken, balans, coördinatie, tunneltjes, alles moet leuk zijn. Zeker belangrijk als ondersteuning van lessen. Maar dat is niet waar veel eigenaren behoefte aan hebben. Als we eigenaren dan vragen of ze een goed beloningssignaal en een goed waarschuwingssignaal aangeleerd hebben, broodnodig om je hond iets te leren en gedrag te voorkomen, krijgen we heel vaak het antwoord dat ze niet weten wat het is. Als ik vraag of ze een “nee” aangeleerd hebben, krijg ik te horen dat dat niet mag. Omdat dat de relatie schaadt. En omdat het een gevoelig ras betreft. Contact op naam? Gaat vaak niet of moeizaam. Alle ongewenste gedrag moeten ze negeren. Maar heel veel ongewenst gedrag is zelfbelonend gedrag en kun je niet negeren. De puppytijd lukt meestal nog wel. Maar dan gaan de honden puberen. En hebben de eigenaren niet geleerd hoe ze hun hond moeten begrenzen. Timing gaat niet goed, effectiviteit gaat niet goed. En dan starten de problemen. Blaffen, extreem trekken, uitvallen, onzekerheid, angst, heftig reageren op prikkels die normaal zouden moeten zijn. Ik zie honden compleet uit hun stekker gaan als we een van onze katten erbij pakken. Of als de pony een rondje over het veld loopt. Eigenaren hebben niet geleerd hoe ze dit gedrag moeten begeleiden.

Ik vind het super gaaf dat onze workshops altijd hartstikke vol zijn. Maar ik maak me echt ernstig zorgen over wat we als instructeurs aan cursisten onderwijzen. Als je een super makkelijk cavaliertje op les krijgt, tsja dan kun je je wel het een en ander permitteren. Maar met rassen die gefokt zijn om zelfstandig te handelen, om snel te handelen, dan wordt het toch echt een heel ander verhaal. Kortom, dan moet je als professional meedenken met het ras en de vaardigheden aanleren die bij dat ras van belang zijn. Als eigenaren eerst 6 maanden niet mogen begrenzen, de hond wordt poepchinees vervelend en ondeugend, dan zijn de huidige trainingstechnieken echt leuk en gezellig, maar daar heeft zo’n eigenaar niets aan en de hond al helemaal niet. Bijtincidenten, extreem blaffen, uitvallen, trekken aan de lijn, het wordt voor zowel eigenaar als hond geen feestje. Maar vooral heel veel stress. Die je door een stuk duidelijkheid heel eenvoudig kunt voorkomen.

4 jaar geleden was ik op de Association of Pet Dog Trainers Conference. Daar volgde ik een seminar van Sue Sternberg. Wat Sue toen zei, is ontzettend blijven hangen. “Als we niet oppassen, hebben we straks geen huishonden meer”.
En die kant zie ik het uitgaan. Afgelopen weekend heb ik 32 honden gezien met zeer ongewenst gedrag. Ik schrik daar onwijs van. Het is echt niet moeilijk om honden op te voeden, te begrenzen en gedrag te voorkomen en te begeleiden. Ik vind het tof dat onze workshops zo vol zitten, maar eigenlijk…. Zou dit niet moeten hoeven.
Delen mag...

ik heb het idee dat dit een fanatieke reactie op het corrigerend leren was maar dat het nu al wel minder wordt en mensen steeds meer de, in mijn ogen goede, methode toepassen van balans tussen belonen en corrigeren.

toen ik nog les gaf had ik ook cursisten met een kanon van een rottweiler die besloten hadden alleen te belonen en niet helemaal begrepen hadden dat sturen ook een onderdeel van de opvoeding is. levensgevaarlijk, maar zoals ik al zei: volgens mij is het extreme wel op zijn retour.

Ik denk dat eigenaren gewoon melkboerenhondenverstand aan de dag zullen moeten leggen, t eerste wat ik een pup leer is nee,( nu stoppen) sta ( bevriezen) leave it (niet opeten, laat t met rust, niet pestten) en natuurlijk het altijd belangrijke Kom voor en blijf waar je bent.. als dat er in zit ben je al redelijk verkeerszeker met je hond.
Ik snap bij God niet dat je een hond in huis wilt hebben waar geen rem op zit die niet luistert en die niet te corrigeren is.. ik zou het niet moeten, ik vind het ook niet eerlijk tegenover de hond.
Ik snap heus wel dat ik niet een doorsnee honden eigenaar ben, en ik ga naar cursus voor de leuk en ja die moeten ook vooral leuk zijn wat mij betreft- maar het zou ook fijn zijn als ze goede adviezen geven, maar neem de opvoeding zelf zeer zeker ter hand.. omdat ik geen ongeleid projectiel in huis wil.. ik snap niet hoe anderen het doen, of het moet verklaren waarom er zoveel honden op de marktplaats staan en waarom je zoveel ongeleide projectielen tegen komt .
goed van jullie trouwens dat jullie het aanpakken triest dat mensen het zelf niet doen en dat gewone cursussen het laten liggen

M@scha schreef:ik heb het idee dat dit een fanatieke reactie op het corrigerend leren was maar dat het nu al wel minder wordt en mensen steeds meer de, in mijn ogen goede, methode toepassen van balans tussen belonen en corrigeren.

Inderdaad. Ik heb bijna alleen op zeer positief trainende hondenscholen getraind met mijn honden, en ik herken helemaal niets van dit soort verhalen. Er werd wel degelijk een 'nee' aangeleerd en hoewel de basis altijd bestond uit het met plezier samenwerken, werd er ook heus wel eens gewoon iets geëist van je hond.

Daarnaast zie ik het verband met reactiviteit niet. Zeker omdat in het artikel ook wordt aangehaald dat bijvoorbeeld socialisatie daarin een heel grote rol speelt. Volgens mij gaat een hond niet uitvallen ómdat hij niet wordt begrenst. Hij valt uit omdat hij bijvoorbeeld onzeker of gespannen of gefrustreerd is, overprikkeld of juist onderprikkeld, niet sociaal met soortgenoten, etc. Ik ken genoeg honden die voor geen meter luisteren, zich totaal niet laten begrenzen door hun baasje, maar hartstikke sociaal zijn met andere honden en in de verste verten niet reactief zijn. Volgens mij is reactiviteit meer een combinatie van leerervaringen (socialisatie, later opgedane negatieve of positieve ervaringen), karakter en omgeving.

Ik denk dat er vaak voorbij wordt gegaan aan de basis behoefte van de hond.
Volgens mij word daar veel te weinig aandacht aan besteed.
Pups moeten hun energie kwijt en goed ook, ze kunnen zich vaak amper nog concentreren en moeten al van alles.
Als ze álle energie kwijt kunnen heb je al zoveel gewonnen want dan is er amper puf voor ongewenst gedrag.
Dan bedoel ik niet kilometers lopen maar gewoon veel tijd buiten wat aanklooien, slenteren, spelen en zorgen dat je ze stuurt naar gewenst gedrag wat je kunt belonen. Ze stimuleren in wat je graag ziet.
En ook leren begrenzen, ja.
Vaste structuur en regelmaat, vooral als ze nog zo jong zijn.
Als alle energiemer uit is, kunnen ze ook veel makkelijker zelf hun rust pakken.

Ik vind ook dat pups en jonge honden teveel moeten.
Een zit of blijf bijv. is zo makkelijk te leren, dat hoef je niet in de treuren te oefenen, een hond van een jaar leert naar mijn idee veel makkelijker omdat alles niet meer zo nieuw is en zich beter kan concentreren.

En inderdaad de balans tussen belonen en begrenzen.
Ook toch echt rust en regelmaat.
Daar zou meer aandacht aan besteed moeten worden, dan volgt de rest vanzelf.

Maar goed, weinig mensen hebben zin om de dag te starten met een uurtje naar het bos of park.
Er moet een snelle oplossing zijn die vooral weinig moeite van de baas vraagt.

Ik heb het in de tijd dat ik nog behendigheid deed op de hondenschool gezien
Alles moest positief , dat die dh in de vervolgcursus gehoorzaamheid naast ons uitviel naar alles en iedereen moesten ze maar negeren

Het gedrag werd met de week erger , die mensen hebben de hond ook weg moeten doen

Andere mensen kregen te horen dat hun hond gestoord was , ze mochten niet corrigeren als de jonge hond van 6 mnd vol in de been of arm hing
De eigenaar werkte toevallig op een pand waar ik op dat moment schoonmaakte
Ik heb ze naar de kringgroep gestuurd
Ze zijn me nog altijd dankbaar

Heel veel hondenscholen zijn echt doorgeslagen.
Positief trainen wil niet zeggen dat je de hond niet meer mag begrenzen of eens een correctie mag geven bij ongewenst gedrag


Ooit eens gehoord van een hond die onder de ogen vd baas het hele huis aan t verbouwen was
Tot de gaten in de muur aan toe

Hij moest tegen de hond zeggen dat hij het niet prettig vond dat de hond dat deed
Ik stond toevallig in de buurt en ben zo weggelopen
Moeite moeten doen m’n mond te houden

Dus ja ik snap het stukje

ik denk juist dat er in het begin te weinig wordt geleerd, want stel je voor dat we het verkeerd doen en dat is nu net de tijd dat het bijna vanzelf gaat, puppy zit, jij zegt zit en hop brokje erin.. kost geen enkele moeite .. puppy komt naar je toe je zegt hier en hop weer iets lekkers erin.. gaat vanzelf .. je commandeert nog helemaal niets maar ze gaan wel de relaties leggen tussen woord en actie - spelende wijze en die dingen gaan gewoon een leven lang mee..

Die stress zie ik ook wel overal.. hij is nog niet zindelijk, - hoe oud is hij,- nou al 4 maanden en hij doet het om mij te pesten.. ehm nee, het is nog een baby.. ja maar.... flikkert op zeg heb even gedult muts

maar ook dat mensen het perfect willen doen, niet weten hoe, en dan maar niets doen zo van t wordt wel groot ..

Owja dat zindelijk zijn
Daar lees je ook veel van

Die verwachten dat ze zindelijk geboren worden
Als je dan vertelt dat ze net als baby’s zindelijk gemaakt moeten worden en dat dat net als bij mensen bij de een wat langer duurt als bij de ander ( die van m’n ouders pas met 9 mnd dat ze er snachts niet meer uit hoefden ) ... staan ze je aan te kijken of ze water zien branden

Als fokker doe ik er wel iets aan maar dat wil niet zeggen dat ze volledig zindelijk zijn als ze naar de nieuwe eigenaar gaan
Zeg dat er wel altijd bij

Je moet ze de kost eens geven die de pup al na een dag wegdoen want hij is niet zindelijk

en puppy`s die bijten, hoe kan dat nou, die page puppy`s op TV zijn allemaal wel lief, dus de mijne is vast nu al mislukt

S@ndr@ schreef:ik denk juist dat er in het begin te weinig wordt geleerd, want stel je voor dat we het verkeerd doen en dat is nu net de tijd dat het bijna vanzelf gaat, puppy zit, jij zegt zit en hop brokje erin.. kost geen enkele moeite .. puppy komt naar je toe je zegt hier en hop weer iets lekkers erin.. gaat vanzelf .. je commandeert nog helemaal niets maar ze gaan wel de relaties leggen tussen woord en actie - spelende wijze en die dingen gaan gewoon een leven lang mee..

Naar mijn idee word er te weinig opgevoed maar moeten ze teveel kunstjes en in het gareel als ze jong zijn.
Zit en andere kunstjes heb je er binnen een halve dag spelenderwijs in. Daar hoeft wat mij betreft geen nadruk op te liggen bij dat jonge grut.

Opvoeden is iets heel anders dan dingen moeten en daar word ook te weing verschil in aangegeven.

Wat ik ook opmerk is dat contact met andere honden zoveel mogelijk vermeden moet worden.
Tuurlijk zoek je uit wat een beetje past om te spelen of contact te maken maar dat stijve vermijden van alles doet ook echt geen goed.
Tenzij je pup bang is misschien.
Mijn honden heb ik regelmatig meteen als pup al laten spelen en contact laten maken met andere honden waarvan ik inschatte dat het oke was.
En beide zijn heel handig in hun omgang naar andere honden geworden.

Teveel gedoe, teveel moeten, te weinig geduld en te weinig tijd.

Nanna schreef:

S@ndr@ schreef:en puppy`s die bijten, hoe kan dat nou, die page puppy`s op TV zijn allemaal wel lief, dus de mijne is vast nu al mislukt

Nee, vals Hij is vals

Ja dat ook

Het spelenderwijs aanleren van gewenst gedrag dat uit zichzelf aangeboden wordt, is iets dat totaal onderbelicht is geraakt. De normale omgang doen we hier gewoon, ik ben alert op gewenst gedrag (het is heel gemakkelijk om gewenst gedrag als vanzelfsprekend te zien, terwijl je dat juist moet stimuleren). Commando's en kunstjes aanleren doen we wel voor onze lol, maar is allemaal niet zo belangrijk. Stuurbaarheid vind ik belangrijk. En ja, natuurlijk koppel je daar ook wel commando's aan, maar het begint al ruim voordat pup begrijpt dat wat jij met je mond aangeeft iets te betekenen heeft. Dat groeit vanzelf als je consequent bent met je combinatie van lichaamstaal en woorden. Gait doet nog steeds geen betrouwbare zit of af, maar wachten kan hij uitstekend. Staand, ja. Wachten op commando vind ik dan ook vele malen belangrijker dan strak volgen, zitten of liggen op commando. Volgen hoeft van mij niet zo, maar niet trekken aan de lijn vind ik weer wel belangrijk. Ze hoeven niet constant naar mij te kijken, maar ik wil wel dat ik meteen hun aandacht heb als ik er om vraag. Natuurlijk heb ik ook een ras dat van nature sterk geneigd is de baas in de gaten te houden, maar zonder slaafsheid. Begrenzen vind ik alleen maar natuurlijk.

Laatst was er iemand met een markiesje-reu van ruim een jaar en die reu was zo aan het piepen en doen vanwege loopse teefjes in de buurt. Het leek haar natuurlijk om haar hond zoveel te laten snuffelen als hij maar wilde. Maar zo natuurlijk is dat helemaal niet: jonge reuen worden echt wel begrensd in het snuffelen aan heerlijke geurtjes in een natuurlijke roedel. Toen dat kwartje bij haar gevallen was, heeft ze haar reu wat sneller meegenomen als hij weer zo'n heerlijke damesgeur in de neus had. Gevolg: reu meer ontspannen, zij meer ontspannen en geen gedoe meer in huis. Begrenzen dus, niet verbieden.

Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Laura84 schreef:Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Ehhh ik vrees dat ik vanavond je rust kom verstoren. Kiara kan nogal aanwezig zijn

Laura84 schreef:Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Juist. En dat kan prima zonder fysieke correcties, intimidatie, angst of pijn.

Hilde schreef:

Laura84 schreef:Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Juist. En dat kan prima zonder fysieke correcties, intimidatie, angst of pijn.

Inderdaad
Vanochtend met m’n pup over Schiphol gelopen. Haar begrenst in iedereen onderste boven willen springen (al is ze sowieso niet van het extreme contact met vreemden, rolkoffers waren wel interessant ) de combinatie van begrenzen en aandacht voor mij belonen gaf snel resultaat

Nanna schreef:Tegenwoordig is ook wel veel gebaseerd op instant succes.
Zo'n pup mag ook helemaal niet meer een op zijn gemakje de wereld ontdekkend wezentje zijn.
Nee, het moet de dag na aanschaf op cursus, het moet luisteren en wel NU, en meteen zindelijk zijn en perfect en als dat allemaal niet lukt raakt men in paniek. En daar zit je dan met je stressbek en je even gestresste pup.

Nanna schreef: Ik snap het ook wel hoor. Mensen werken tegenwoordig bijna allemaal met zijn tweeën. Dan is er het gedoe met kinderen die naar KDV, school, hockey of pianoles gesleurd moeten worden. Je hebt je sportclub, je moet de familie af en noem de hele godvergeten rataplan maar op.
En dan moet er natuurlijk ook nog een pup komen maar die moet wel meteen meedraaien en perfect zijn. En natuurlijk hebben we ons van tevoren niet verdiept of dat ras wel bij ons past, nee, het is hip en happening op dat moment dus die moet er komen.

dit denk ik ook. In onze maatschappij is maakbaarheid het credo, alles moet maar mogelijk zijn en het liefst kant en klaar want er is natuurlijk geen tijd om al die weelde op een wat meer 'natuurlijke' manier te laten ontwikkelen. Geen een cursus kan dat trouwens oplossen.

DeDiana schreef:

M@scha schreef:ik heb het idee dat dit een fanatieke reactie op het corrigerend leren was maar dat het nu al wel minder wordt en mensen steeds meer de, in mijn ogen goede, methode toepassen van balans tussen belonen en corrigeren.

Inderdaad. Ik heb bijna alleen op zeer positief trainende hondenscholen getraind met mijn honden, en ik herken helemaal niets van dit soort verhalen. Er werd wel degelijk een 'nee' aangeleerd en hoewel de basis altijd bestond uit het met plezier samenwerken, werd er ook heus wel eens gewoon iets geëist van je hond.

Ja dit is volgens mij de gulden middenweg die inderdaad soms uit het oog verloren wordt. Positief is mooi (ik trainde ook op zulke scholen), maar wij leerden inderdaad ook gewoon nee aan. En de grenzen van wenselijk gedrag. Uiteraard moet plezier de basis zijn, maar er zijn nu eenmaal ook dingen op aard die nooit mogen of nu eenmaal moeten. Daar hoef je als hond niet altijd zin in te hebben, maar je doet het er maar mee. Welkom in de echte wereld.

Ik zie het nu ik in de buurt van een spoorwegovergang woon bij mensen die de 'gij zult geen nee zeggen'-leer volgen hier in de buurt. Ze zijn heel fanatiek bezig hun hond zonder hem iets te verbieden of hem überhaupt enigszins te begrenzen te leren dat een spoorwegovergang een potentieel dodelijk geval is. Werkt tot nu toe voor geen millimeter. Hond vindt het spoor machtig interessant. Prima, vinden de baasjes. Tot er een trein aankomt, dan raken ze half in paniek omdat meneer nog druk aan het snuffelen is halverwege en ze hem niet willen manen om even een paar passen sneller te lopen. Tot uiteindelijk optillen aan toe (we hebben het hier over een hond van pak 'm beet 40 kilo, dus dat is dan wel weer vermakelijk ).
Sja, het spijt me zeer, maar als er een trein aankomt ben ik van de duidelijke instructies aan Rex. Zo lang hij het verkeersinzicht van een pinda heeft ben ik van de besluitvorming rondom het spoor. En als hij iets anders meent te moeten doen (doorlopen richting spoor, om maar een dwarsstraat te noemen) dan krijgt ie dat echt wel in zijn oren getoeterd van mij. Vijf meter achter het spoor is het hek naar het losloopgebied en als we dáár achter zijn wordt jouw mening ook weer meegewogen vriend. En dat is allemaal niet omdat ik hem niet het beste gun en positiviteit niks vind, dat is júist omdat ik nu eenmaal aan hem gehecht ben en liever een lopende hond heb dan een platgereden hond. (Overigens heeft hij het allang begrepen. Overgang geeft licht en maakt geluid = zitten en wachten tot de baas zegt dat we weer gaan. Zo ingewikkeld is het allemaal niet.)

crutz schreef:

Laura84 schreef:Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Ehhh ik vrees dat ik vanavond je rust kom verstoren. Kiara kan nogal aanwezig zijn

daar gaat m'n zen groep

Nee hoor, komt goed allemaal. Ik heb er vooral heel veel zin in dat je bij me komt trainen!

Laura84 schreef:

crutz schreef:

Laura84 schreef:Ja ik denk dat er te veel genegeerd wordt door mensen, ik denk ook dat er te weinig tijd besteed wordt aan een hond en dat mensen te snel willen. Ik denk ook dat er te makkelijk gedacht wordt over het hele fenomeen hond (doodles, labradors etc), die voeden zichzelf toch op?
Ik zeg niet dat ik als instructeur het wiel heb uitgevonden, ik denk wel dat ik voor veel honden een behoorlijke basis kan leggen om uiteindelijk goed te functioneren in de maatschappij. Dat houdt in dat ze reageren op een attentiesignaal, hier kunnen komen en mensen vooral weten hoe ze zaken aan moeten leren en niet maar wat naar hun hond gaan lopen schreeuwen. Ik hou van rust in mijn cursussen, geen gekloot, geen gedoe, gewoon ontspannen in een groep kunnen zijn zonder daar een heel scala aan "oefeningen" voor uit de kast te trekken.
Opvoeding is heel wat anders als leren zitten, liggen, volgen etc, daar zit het grote verschil in. Begrenzen waar nodig, vrij laten waar het kan

Ehhh ik vrees dat ik vanavond je rust kom verstoren. Kiara kan nogal aanwezig zijn

daar gaat m'n zen groep

Nee hoor, komt goed allemaal. Ik heb er vooral heel veel zin in dat je bij me komt trainen!

Zal meevallen hoor. De 2 weken acclimatiseren hebben haar goed gedaan.

Nanna schreef:

Soooof schreef:
Sja, het spijt me zeer, maar als er een trein aankomt ben ik van de duidelijke instructies aan Rex.

Ik pak dat dan weer heel anders aan. Rond spoorwegovergangen gaan ze aan de riem. Dan weet je zeker dat er niets scheef kan lopen.
Hoef ik ook niet aan te komen schijten met 'commando's'

Hehe ja, hier zit ie ook aan de riem daar hoor. Alleen spoorwegovergang en hek van losloopgebied zijn nogal dicht bij elkaar, ook gescheiden door een wildrooster. Rex leeft in de overtuiging dat hij niet over het wildrooster kan dus die staat keurig bij het hek te wachten tot ik het voor hem openmaak, wat ik doe nadat ik de jachtlijn over zn kop gegooid heb. (Als ie echt wil denk ik overigens dat ie best over het rooster heen zou kunnen maar hij denkt van niet en dat houden we zo wat mij betreft.) Maar dan nog steeds wens ik dat er gewoon geluisterd wordt bij de overgang, lijn of geen lijn, we doen gewoon wat ik zeg daar. Die mensen met die andere hond hebben hem ook aan de lijn, alleen dat is een 8-meter-flexi. Dat biedt net iets meer ruimte voor eigen interpretatie dan mijn jachtlijn van een meter.

Grappig Cleva, ik heb dezelfde ervaring.

Sam en lola luisterden ok, maar als het MOEST dan moest ik IN HOOFDLETTERS praten. duidelijk en hard.

Willem luistert juist beter als ik zachter ga praten en heel vriendelijk blijf. die is in de war en beledigd en kan zich niet voorstellen dat ik het tegen hem heb als ik brul

Als ik brul, weten ze heel goed dat ze iets HEEEEEEEL STOUTS doen. Zoals vanochtend de deur uitrennen en zelfs de tuin uit willen gaan. Uiteindelijk bleven ze nog net in de tuin. En even later zaten m'n ouders ervan te genieten dat mijn vriendelijke: ga je even in je bench? tot gevolg had dat eerst Elco en daarna Gait zonder gedoe even hun bench in gingen. Elco komt inderdaad ook veel beter terug als ik vrolijk 'jongens, komen jullie hier?' roep dan als ik 'Elco! HIERRRRR!' roep. Bij dat laatste gaat hij eerst even kijken waar er een hond aan komt en als hij die ziet, moet hij eerst daar op af, al keffend uiteraard

Cleva schreef:Mijn honden luisteren onmiddellijk naar een vrolijk uitgesproken commando. Veel minder vlot naar een brul. Ik roep dus alleen maar gezellig "jongens kom!"
Het is maar net waar je ze op leert reageren.
Ze staan met een kusgeluidje naast me omdat ze weten dat dat positief voor ze uitpakt en daarna meteen weer door mogen. Luisteren is gezellig en laagdrempelig.

Dapper was mijn eerste hond daar moest ik altijd naar schreeuwen anders wist hij niet dat ik het tegen hem had. Vreselijk vervelend.
Is trouwens later gewoon overgegaan, hoor. Het is nooit te laat om het goed te gaan doen.

Dit alles om te zeggen dat betrouwbaarheid van gehoiorzaamheid helemaal niets te maken heeft met "of moet ik anders boos worden?"

Mee eens hoor, het klinkt nu alsof ik de hele dag naar mijn hond loop te brullen maar dat valt best mee. Hier gaat het ook vrolijk en vriendelijk, maar de ervaring leert ook dat juist als ik dan wél eens een keer brul om welke reden dan ook, het wel meteen duidelijk is dat het me menens is.

Cleva schreef:

Soooof schreef:Positief is mooi (ik trainde ook op zulke scholen), maar wij leerden inderdaad ook gewoon nee aan.

Dat sluit elkaar niet uit.
Nee aanleren heeft niets met een repressieve aanpak te maken maar met hoe je je duidelijk maakt.

Ja helder, maar dat klopt het toch dat ik in mijn cursus inderdaad ook nee aangeleerd heb. Misschien kun je het die mensen hier in de buurt ook even komen uitleggen?