Het HondenForum

Ik loop thuis weleens tegen zaken aan waarvan ik denk "Doe ik nu iets niet helemaal goed of is het mijn pipapuberhond?" Ik zou dus graag ervaringsverhalen willen horen. Wat deed jouw puberhond allemaal voor gekke dingen? #babbelbox #manbijthond En wat deed jij eraan?

Mijn honden hebben (gedragsmatig) nooit gepuberd. Dus kan er niks van zeggen.

Sandra&co schreef:Mijn honden hebben (gedragsmatig) nooit gepuberd. Dus kan er niks van zeggen.

Heel saai, maar hier net hetzelfde

Ook heel saai hier.

Of je moet die ene keer tellen dat ik achter Imp aangestampt ben omdat ze er tussenuit naaide en zichzelf heeeeel grappig vond. Daarna vond ze dat niet meer.

Ah, dan ligt het toch aan mij denk ik.

Ik heb vooral herplaatsers gehad, waarvan sommige ook in de puberleeftijd.
Maar het was veelal onherleidbaar of hun kuren en streken aan leeftijd of gebrek aan eerdere opvoeding lag.
Een jaartje later zijn ze in de regel wel volwassen.
Of iets wat daarop lijkt.

Cleva schreef:Er komt wel een moment dat een hond meer volwassen wordt en de baas dat nog niet door heeft maar het is geen fase.
Fases gaan vanzelf over. Dit niet. Je moet iets doen.

Ga het vooral niet af zitten wachten.
Zorg gewoon dat je je hond uit blijft dagen en dingen met hem doet waar hij mee op moet letten. Dan ben je binnen de kortste keren van dat baldadige, verveelde gelul af.

Wat ik al schreef, het ligt aan mij. Ik signaleer het wel, maar wat ik er concreet mee moet vind ik lastig te bepalen. Het zijn geen ernstige zaken, maar afgelopen week was er sinds maanden weer eens aan een schoen geknaagd. Ze had ook haar kussen kapot gemaakt. Ik zie aan de andere kant ook dat ze zich steeds beter in haar eentje kan vermaken, ze kan een hele tijd spelen met 'haar' ovenwant of steeds een stukje rawhide dental chip in de lucht gooien. Of haar dekentje overal mee naartoe slepen.
Dus wat je zegt: dit zou weleens dat moment van volwassen worden kunnen zijn.
Waar ik ook tegenaan loop, is dat ik niet goed kan inschatten of gedrag voortkomt uit overprikkeling of verveling. Pas hebben we een druk weekend gehad met lang wandelen, veel loslopen (niet hierkomen... ) en spelen (dat gaat wel erg goed). De dagen erna was ze voor mijn gevoel overprikkeld, snel blaffen zelfs een keer tegen een been aanrijden en dan ook nog eens niet willen slapen.

We hebben het daarna een heel stuk rustiger aan gedaan, gewoon de normale rondes, lang en kort. Spelen op het uitrenveld, weer oefenen met hierkomen, hersenwerkjes, dozen scheuren, etc. Niks geks gedaan dus. En nu twijfel ik weer of ze niet te verveeld raakt.

Ik sta 18 jaar voor de klas en ik kan die escalatieladder vrijwel feilloos aanvoelen met een groep, maar met een hond van 9 kilo "zie" ik het gewoon nog niet zo.

Overigens gaan we binnenkort wel aan een serie privélessen beginnen waar ik nog meer hoop te leren. En het topic van Rumaroze met haar herderpup vind ik ook heel leerzaam!

Ik merkte wel op een leeftijd van rond de tien maanden dat ze zelf wat meer een "mening" kregen (dus wat zelfstandiger werden) en die ook uit gingen proberen.

Na meerdere honden ben ik er achter dat ik in zo'n periode vooral wel consequent moet blijven maar niet teveel regels moet gaan invoeren. En weer veel belonen voor de goede dingen en leuke dingen doen.

Dat is eigenlijk hoe ik door zo'n periode heen ga met ze. Niet te streng, niet teveel vragen, maar wel duidelijk en consequent.

"Niet te streng" en "niet te veel regels" klinken me bekend in de oren van mijn eerste jaren voor de klas. Voor de rotten in het vak helemaal duidelijk, maar voor een beginneling zonder referentiekader niet. Want wat is streng dan?
Consequent zijn lukt gelukkig wel, maar ja, dat hangt heel erg samen met die regels.

@Frootje, ik heb ook het idee dat we wel steeds meer de echte Tosca te zien krijgen inderdaad. Nog steeds en schat van een hond hoor.

Nou, dat is inderdaad al voor 95% het geval, het is een heerlijk hondje. Maar bij die 5% denk ik steeds "dit is toch niet de eerste stap op de escalatieladder, hè".

Ik heb wel dat er bij beide een moment aanbrak dat ze niet zozeer minder luisterde als wel bredere interesses kregen
Een soort van: ja maar... en dat was er eerder niet.
Maar ik vind dat opgroeien heerlijk.
Sue zie ik nu ook veranderen en ik geniet met volle teugen.
En streken zijn er hopelijk hun hele leven lang.

Cash word bijna 2 en Sue anderhalf en soms best even aanpoten geweest maar ben zo aan het genieten en ook van de puppie tijd.
Ik zou zo weer een pup willen.

DeDiana schreef:

Sandra&co schreef:Mijn honden hebben (gedragsmatig) nooit gepuberd. Dus kan er niks van zeggen.

Heel saai, maar hier net hetzelfde

Hier zit ik ook nog steeds te wachten op die draakfase van Kenzi, maar nu ze 14 maanden is verwacht kk er nog weinig van eigenlijk.
De rest was 2, 3 en 6 jaar toen ze kwamen

ook Lana werd rond de 10 maanden opeens erg ondeugend, ik noemde het ook puberen, maar t was meer van kijken hoe ver kan ik gaan, de wereld verkennen, meer zelfvertrouwen krijgen,
alles wat los en vast zat werd gekidnapt, mee naar buiten genomen, aan mootjes gekraakt en dan vrolijk rond kijken, zo van baas zie je mij,
heb het vooral in haar ogen genegeerd, wat leuks [iets wat ze wel mocht hebben] in de plaats aangeboden of even afleiden met iets anders, en het betreffende voorwerp opgeruimd zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, en geleerd dat we niets rond lieten slingeren, [speelgoed, schoenen, afstandbed enz enz]
ik vond het wel een fase, want nu kijkt ze er niet meer naar om,
ook had ze een periode van niet luisteren tijdens het loslopen, na ja dan ga je toch gewoon weer aan de lijn, totdat die oren het wel weer doen, nu loopt ze probleemloos los, en luistert uitstekend.
dit is gewoon zo leuk aan een pup, en geen moment saai, het houd je scherp.

Lizzie werd in de pubertijd en enorme kleptomaan. Ze heeft een keer alle verjaardagsboodschappen die ik voor mijn dochter had gedaan, te pakken gekregen en ALLES versnipperd. Ze had er zelf niets van gegeten maar mijn oude hondje van 4 kilo ( en daarna 8 kilo) had 3 bakjes kruidenboter leeggegeten. De diarree zat een meter hoog tegen de muren.

Ik had een eeuwige puber, en nu hebben we er weer 1

Ik geloof zelf niet zo in het woordje puberen bij honden, wel merkte ik dat volwassen en jong als ze nieuw binnen komen dus.. na verloop van tijd wat grenzen worden afgetast.
En bij sommige honden heb ik het idee dat ze dat altijd wel een beetje zullen blijven doen, ik heb dus voor een tweede keer een eeuwige puber
Ik vind het woord puber dan wel weer passend, altijd wat grenzen aftasten, ineens iets doen wat nog niet eerder was voorgekomen en waar je dus totaal niet op bedacht bent

Maar goed als je het dan over een bepaalde leeftijd hebt.. Aak sprong op een bepaald moment ineens op de eettafel met een maand of 9.. nooit eerder gedaan, en ineens een hond op tafel
En die ging pas na maanden kussens slopen.. nou ja, hij maakte een miniscuul gaatje en trok de binnenkant eruit
Iets waar hij nog steeds meester in is, iets (pluchen speelgoeddier) totaal leeghalen terwijl de buitenkant nauwelijks schade heeft, heel bijzonder.

Ik denk dat Lais zes jaar was toen ze volwassen werd . Ravi is nu ruim 2,5 jaar en hopelijk ook nog lang niet volwassen, lekkere speelse clown.

Goed, twee dagen (en een vrijgezellenfeest ) later nog even een reactie. Bedankt voor alle bijdragen, het geeft genoeg stof tot nadenken. De afgelopen dagen hebben we een dagritme aangehouden dat redelijk voorspelbaar maar ook uitputtend genoeg is en zijn we (nog) consequenter geweest in het op de plaats blijven liggen. Dat doet ze behoorlijk goed.

Cleva schreef:

Marlett schreef: Wat ik al schreef, het ligt aan mij.

Wen er maar aan. Het ligt altijd aan jou.

Het zijn geen ernstige zaken, maar afgelopen week was er sinds maanden weer eens aan een schoen geknaagd. Ze had ook haar kussen kapot gemaakt. Ik zie aan de andere kant ook dat ze zich steeds beter in haar eentje kan vermaken, ze kan een hele tijd spelen met 'haar' ovenwant of steeds een stukje rawhide dental chip in de lucht gooien. Of haar dekentje overal mee naartoe slepen.
Dus wat je zegt: dit zou weleens dat moment van volwassen worden kunnen zijn.

Als je het niet erg vindt moet je het vooral zo laten maar vraag je ter leringh ende vermaeck eens af waarom ze de vrijheid eigenlijk krijgt om dat te doen.
Wat zou je moeten doen om haar zoveel structuur te bieden dat het niet meer kan.
Smorgens flink de veters aantrekken en naar het bos, anderhalf uur, ongeacht.
Dan ontbijt uit een kong. Dan twee uur in de mand met een lange riem aan de tafelpoot. Mits je erbij bent. Niet alleen natuurlijk.

Dat spelen vind ik op zich niet erg. Niet zoals het nu gaat, dus dat is ook een kwestie van begrenzen. Je voorgestelde dagritme is niet elke dag haalbaar bij mij. Die lange wandeling kan ik soms pas om een uur of twee maken, dus in de ochtend moet ze het doen met een dik halfuur en een Kong/doos. Daarna kan ik niet controleren of ze netjes in d'r mand blijft omdat ik toch moet werken om voor de inhoud van de Kong te zorgen.
Maar wat vaker meenemen naar bijv. de bakker of markt is wel een goed idee, net zoals het in de tuin laten scharrelen. Dat liet ik een paar weken geleden wel veel doen, maar met dit weer houden denk ik er dan niet zo snel aan.

Dennenappel schreef:Ik heb wel dat er bij beide een moment aanbrak dat ze niet zozeer minder luisterde als wel bredere interesses kregen
Een soort van: ja maar... en dat was er eerder niet.
Maar ik vind dat opgroeien heerlijk.
Sue zie ik nu ook veranderen en ik geniet met volle teugen.
En streken zijn er hopelijk hun hele leven lang.

Cash word bijna 2 en Sue anderhalf en soms best even aanpoten geweest maar ben zo aan het genieten en ook van de puppie tijd.
Ik zou zo weer een pup willen.

Nanna schreef:

Marlett schreef:Nou, dat is inderdaad al voor 95% het geval, het is een heerlijk hondje. Maar bij die 5% denk ik steeds "dit is toch niet de eerste stap op de escalatieladder, hè".

Ach welnee. Daar is het helemaal het type hond niet voor. En verreweg de meeste honden vinden het prettig om ondergeschikt te zijn; er zijn er maar bitter weinig die proberen de 'baas' te worden.
Ze is gewoon af en toe stout of baldadig. Is meteen ook veel leuker dan zo'n brave robot die nooit een pas fout zet.

Fijne, nuchtere woorden! Merci.

dre schreef:

DeDiana schreef:

Sandra&co schreef:Mijn honden hebben (gedragsmatig) nooit gepuberd. Dus kan er niks van zeggen.

Heel saai, maar hier net hetzelfde

Hier zit ik ook nog steeds te wachten op die draakfase van Kenzi, maar nu ze 14 maanden is verwacht kk er nog weinig van eigenlijk.
De rest was 2, 3 en 6 jaar toen ze kwamen

Mijn pup heeft die fase vanaf een uur na de geboorte tot nu.

ik heb het met geen enkele hond gehad. maar met willem genoeg voor alle honden daarvoor...

rond de 8 maanden heb ik meermaals gedreigd hem met postzegel op zijn kont terug naar duitsland te sturen.

touwtjes strak trekken, er vol voor gaan en het komt goed. wij hebben nu een tophond!

Lily heeft wel haar streken gehad. Niet aangelijnd willen worden bijvoorbeeld . Maar van overprikkeling of onderprikkeling heb ik eigenlijk nooit iets gemerkt. Aan een strak dagschema of verplicht in de mand heb ik bij haar nooit gedaan.
Alfil was soms wel een beetje doorgedraaid (keffen, rijden, staartjagen, aan de grond krabben ...) en dan hielp even vastleggen aan de tafel goed, want dan kon hij eindelijk zijn rust pakken. Maar Alfil is niet zo'n goed voorbeeld, omdat zijn eerste 8 maanden niet 'normaal' waren.

Nou, pubertijd of niet. Ze pi-pa-peert 'm soms ineens!

Tot voor kort konden we, als we in de tuin bezig waren, het hek best even open laten, ze bleef in de tuin of liep met ons mee het pad op een weer terug. Even in de voortuin werken en ze bleef keurig op het pad, zonder hek, achter de erfgrens.

Inmiddels is dat echt verleden tijd. Om met dennenappel te spreken "ze heeft bredere interesses". Ik zit als een havik ons tuinhek in de gaten te houden, maar ik heb geen ogen in mijn nek.
Ze komt uiteindelijk wel terug, maar ze sjeest eerst wel een stukje weg over en "hier" heeft geen enkele zin op zo'n moment. Nu vermoed ik dat ze weer loops gaat worden, (7 juni was de vorige keer), zou dat er mee te maken kunnen hebben? En los van nóg beter mijn hek in de gaten houden, hebben jullie nog tips?

Haha!
Wij hebben ook geen omheining en op de (zand) weg die langs onze grond loopt komen weleens fietsers, paarden, honden of wandelaars.
Ze hebben op de meeste plekken niet direct zicht er op maar ze horen wel wat er gebeurt.
Als ik zag dat ze aanstalten maakten om te gaan kijken riep ik ze terug en belonen. Ook regelmatig beloond bij zelf inchecken en rustig liggen.
Heel goed opletten (soms onhandig als je bezig bent maar goed, investering ) en tuurlijk was het soms niet te weerstaan.
2 x van het pad geplukt en meteen door naar binnen gezet.
In je eentje, een uurtje ofzo.
Cash heeft het daarna niet meer gedaan en die vertrouw ik nu ook volledig, ook als ik haar niet kan zien.
Sue let ik nog iets meer op, maar goed die is nu een jaar en 3 maanden. Maar dat gaat ook super.
Zeker voor een Shih Tzu.

Ga voor succes, dus voorkom dat ze de fout in kan gaan, en zichzelf daarmee aanleert dat dat überhaupt een optie is.

_Tiny_ schreef: Wie zet dat hek dan steeds weer open?
Ga eerst de mensen maar eens trainen dat ze het hek achter hun kont dicht moeten doen

de man des huizes.

En ja, daar zijn al wel wat woorden aan vuil gemaakt. Cleva, ik ga je tips ook op hem toepassen.

Dat van mijn man is gewoon ontzettend dom, maar vandaag was het een keer domme pech: zoon komt thuis met de fiets, wil het hek meteen dicht doen, fiets valt om, hek kan niet dicht en onze raket is er al vandoor. Dus ook als je het uit alle macht probeert te voorkomen, daarin meestal slaagt, er zijn altijd van dit soort lullige momenten waarop het dan net even anders loopt.

We gaan gewoon verder met opvoeden en trainen (van de mensen) een dan komt het vast wel goed.

Die tip van "even de tuin in" had ik juist uit jouw post van de vorige bladzijde.

Goed, jullie tips geven wel weer genoeg stof tot nadenken.

Wat ik gemerkt heb is dat honden die net volwassen worden jou als baas heel erg met de neus op de feiten kunnen drukken. Daar waar je steken hebt laten vallen krijg je dan dus de gevolgen. Mijn eerste eigen hond was een heerlijke speelse herder x bouvier. Ik gooide haar overal los en liet haar met alle honden omgaan zonder grenzen. Ik ging zelf vaak kletsen met vrienden en mijn hond struinde dan wat rond. Tot ze een jaar of iets ouder was en ineens niet meer in de buurt bleef maar weg ging lopen. Verveling en gebrek aan opvoeding in combinatie met een volwassen geest die ook zichzelf wel kon redden. Ook liet ik haar alles uitzoeken met andere honden zonder daar enige sturing in te geven. Ze mocht spelen en raggen met andere teven als in Rottweilers en Staffords etc. Tot de dag dat ze ermee ging knokken. Dat zag ik dus niet aankomen en naast weglopen ging ze dus ook rangorde bepalen met haar maatjes. Vechten dus vaak.

Toen ze bijna twee was moest ik heel erg opnieuw beginnen. Oefenen op luisteren en hier komen
De baas zijn omdat ze anders op elke hond af stoof en al dan niet ging klieren en vechten. Dat is helemaal goed gekomen. Ik vond dat de puberteit maar vind dat nu gewoon het gevolg van het laten vallen van heel veel steken.

Marlett schreef:Dat van mijn man is gewoon ontzettend dom, maar vandaag was het een keer domme pech: zoon komt thuis met de fiets, wil het hek meteen dicht doen, fiets valt om, hek kan niet dicht en onze raket is er al vandoor. Dus ook als je het uit alle macht probeert te voorkomen, daarin meestal slaagt, er zijn altijd van dit soort lullige momenten waarop het dan net even anders loopt.

We gaan gewoon verder met opvoeden en trainen (van de mensen) een dan komt het vast wel goed.

Wij wonen aan een weg waar hard gereden wordt. Wij lopen vaak via de achtertuin het hek uit om onze wandeling te doen. Ik ben als de dood dat daar ooit een hond door ontsnapt, dat mag echt nooit gebeuren. Meestal zijn de honden niet in de tuin (of al aan de lijn) als ik door de poort kom, maar als ze wel in de tuin zijn, gooi ik een hand vol beloningssnoepjes de tuin in. Ga die maar lekker zoeken terwijl ik door de poort loop. Misschien is dat ook een idee voor jullie? Een hond leert heel snel en ze heeft vermoedelijk na een paar keer al door dat het haar veel lekkers oplevert als ze achter de poort blijft. Waarschijnlijk staat ze dan op afstand van de poort al te wachten tot jij wat gooit. Betekent wel dat je altijd iets van voer in je zak moet hebben.

laeken schreef:Wat ik gemerkt heb is dat honden die net volwassen worden jou als baas heel erg met de neus op de feiten kunnen drukken. Daar waar je steken hebt laten vallen krijg je dan dus de gevolgen. Mijn eerste eigen hond was een heerlijke speelse herder x bouvier. Ik gooide haar overal los en liet haar met alle honden omgaan zonder grenzen. Ik ging zelf vaak kletsen met vrienden en mijn hond struinde dan wat rond. Tot ze een jaar of iets ouder was en ineens niet meer in de buurt bleef maar weg ging lopen. Verveling en gebrek aan opvoeding in combinatie met een volwassen geest die ook zichzelf wel kon redden. Ook liet ik haar alles uitzoeken met andere honden zonder daar enige sturing in te geven. Ze mocht spelen en raggen met andere teven als in Rottweilers en Staffords etc. Tot de dag dat ze ermee ging knokken. Dat zag ik dus niet aankomen en naast weglopen ging ze dus ook rangorde bepalen met haar maatjes. Vechten dus vaak.

Toen ze bijna twee was moest ik heel erg opnieuw beginnen. Oefenen op luisteren en hier komen
De baas zijn omdat ze anders op elke hond af stoof en al dan niet ging klieren en vechten. Dat is helemaal goed gekomen. Ik vond dat de puberteit maar vind dat nu gewoon het gevolg van het laten vallen van heel veel steken.

Dat ja. Ik heel veel parallellen met lesgeven. Dit is ook mijn eerste hond, dus ik heb geen referentiekaders. Dan dénk ik dat het goed gaat, maar ik zie dan toch iets over het hoofd. Net als bij je eerste keer een klas met bruggers, die lijken zo schattig .
Het ging ogenschijnlijk prima, met het hek open, scharrelen in de tuin, maar ik heb wat laten liggen in de opvoeding of ze verveelt zich inderdaad waardoor ze 'm smeert. Ik weet dan wel dat ik steken laat vallen, maar waar precies is soms zo vaag.
Ik kan soms langs een lokaal van een beginnende leraar lopen en meteen zien/voelen waarom het misgaat, maar ja, ik sta dan ook bijna twintig jaar voor de klas. Met een hond ben ik dus echt weer die beginner.

Cleva schreef:Ja, de tuin in. Niet het hek uit.
Regel het gewoon.

En nadenken hoeft niet want ik heb je net gezegd wat je moet doen.
Wat zit je nou interessant te koekeloeren? Waar moet je nou helemaal over nadenken dan? Over of het wel of niet een goed idee is om je hond te laten ontsnappen?

Het is geen advies. Het is een instructie.
Moet ik een tekeningetje voor je maken?

Fijn dat je meedenkt hoor, maar dit vind ik wel heel snauwerig.

natalie schreef:
Wij wonen aan een weg waar hard gereden wordt. Wij lopen vaak via de achtertuin het hek uit om onze wandeling te doen. Ik ben als de dood dat daar ooit een hond door ontsnapt, dat mag echt nooit gebeuren. Meestal zijn de honden niet in de tuin (of al aan de lijn) als ik door de poort kom, maar als ze wel in de tuin zijn, gooi ik een hand vol beloningssnoepjes de tuin in. Ga die maar lekker zoeken terwijl ik door de poort loop. Misschien is dat ook een idee voor jullie? Een hond leert heel snel en ze heeft vermoedelijk na een paar keer al door dat het haar veel lekkers oplevert als ze achter de poort blijft. Waarschijnlijk staat ze dan op afstand van de poort al te wachten tot jij wat gooit. Betekent wel dat je altijd iets van voer in je zak moet hebben.

Inmiddels lijnen we haar altijd in de keuken aan, maar vanuit het raam kan ik wel zien of het hek dicht is, dus dan kan ik haar ook wel naar buiten laten. Snoepjes heb ik altijd wel in mijn jaszak, maar dat gaat bij gasten niet altijd werken. Ik heb weleens een foto gezien van een hek waarop een potje met snoepjes stond, misschien moet ik eens kijken of ik dat kan vastmaken ofzo.

Heavy schreef:
Pas maar op want voor je het weet gaat ze er op liggen loeren om te kunnen ontsnappen en wordt het een leuk spelletje. Ik bedoel dus dat ze meteen naar het hek gaat rennen als er iemand staat om te kunnen ontsnappen. Het moet geen kwestie zijn van zo snel mogelijk het hek dicht doen omdat de hond anders weg is maar ze moet daar gewoon uit de buurt blijven of het hek nu open of dicht is

En dat kan je haar alleen maar leren door er bij te zijn en haar te roepen als het hek open gaat zodat ze weet wat ze moet doen als het hek open gaat. Kinderen en hekken of poorten vind ik trouwens altijd moeilijk hoor. Hier was dus gewoon alles op slot en moesten ze me aan de voordeur ophalen en dan liep ik mee en kon de hond op afstand houden

Dat moet ik gaan voorkomen inderdaad. Het is alleen zo'n wisseling in mindset. Het gebeurde nooit, ze liep niet weg, ook al stond het hek op z'n wijdst. We deden het verder wel gewoon dicht, maar met het halen van de container of even naar de auto lopen was er niks aan de hand. (En daar komt dus weer de ervaring van laeken om de hoek kijken..)


Wat ik tot nu toe heb bedacht:
Ik ga op dagen dat er veel heen en weer gespeeld wordt, een cijferslot op het hek doen. (Zo een die je vroeger op je kinderfiets had.) Dan wordt het in elk geval wat bedachtzamer opengemaakt -of nog beter: dicht gelaten- en heb ik meer tijd om erbij te komen.
Ik wil ook met de lange lijn oefenen met door het hek lopen, die vastmaken aan een paal in de tuin en meelopen. Naar de auto. Naar de voortuin. En als ik blijf zeg, dan blijven. En bij langere tuinklussen sowieso aan de lange lijn in de tuin.

Rasta kwam met 17 maanden bij me maar totaal niks gemerkt van enig pubergedrag.
Oke hij moest ff wennen maar paste zich eigenlijk naadloos aan.
Ziggy kwam als 10 mnd oud pubertje aan en dat behoefte meer aandacht, hij sloopte alles wat in zijn bekkie paste (losse dingen dus geen meubels gelukkig.)
Luisteren? Waar is dat goed voor?
Ik ontdekte dat ie erg voergericht was en dat ie graag een taak heeft zoals apporteren.
Toen ik dat eenmaal door had en hem een nieuwe naam gegeven had met zijn goedkeuring was het eigenlijk een pies of koekie.
Hij komt nog steeds met allerlei spul aanlopen maar met een trots koppie geeft ie het aan mij.
Mijn kleine hulphondje