Het HondenForum

Een hele goede vriend van mij kampt met gedragsproblemen van zijn Amerikaanse bulldog. Het is een schat van een hond naar iedereen (mensen) echt waar een onbekende kan zonder problemen zijn voer of botje afpakken niks is voor hem een probleem. Alleen kan hij totaal niet meer met andere reuen omgaan, zodra hij er 1 ziet sprinkt hij eropaf en begint meteen te vechten. Hij is nu bijna 2 jaar en ze hebben hem al vanaf dat hij 8 weken was en is altijd goed gesocialiseerd, puppy curcus, pubber curcus, ze wonen in den haag dus overal waar ze naar toe gaan zien ze andere honden. Het is altijd goed gegaan totdat hij 12 maanden was, toen sloeg alles om bij hem. Nu weten ze dat zijn vader zo aggressief is naar alle andere honden dus vragen zij zich af in hoeveree dat erfelijk is en of ze er nog wat aan kunnen doen zonder meteen aan castratie te denken want dat is ook geen garantie dat het dan ophoud.
Ben benieuwd
Emiel

een karakter van een hond, is deels aangeleerd en deels aangeboren dus het klopt als je denkt dat het erfelijk bepaald is. Maar vaak met goede opvoeding kan je er iets anders van proberen te maken.

als ik kijk naar onze oudste is die vreselijk druk en kan niet bij andere honden, maar zijn hele lijn, dus broertjes, vader, en neefjes hebben dat allemaal.

dus het is wel erfelijk aangelegd.

maria :E

Triest lijkt me dat, erg jammer ook. Ik weet van Bernice van Hondenschool Vlietstede in Leidschendam dat zij ook gedrags therapie doet.
Ik heb daar zelf ook les met Ozzy (al vanaf toe ie 10 weken was) en ik ben er vol van, ik vind haar echt goed.

Het is een tipje je weet natuurlijk nooit of je er wat aan hebt... Het lijkt me ook erg moeilijk een hond te leren om andere leuk te vinden, maar aanleren om andere honden te negeren kan wel is mij verteld...

tuurlijk is karakter erfelijk,
ok opvoeding speelt ook een rol,
maar bepaald gedrag kan door goede opvoeding onderdrukt zijn
en toch wel degelijk in de genen aanwezig zijn

anders zou je voor de jacht, hulphonden en africhting bv niet meer op karakter hoeven selecteren, dan is uiterlijk voldoende en dat is toch echt niet zo

Er zijn bepaalde rassen waarbij je er bij de volwassen reu niet van uit moet gaan dat die erg sociaal is naar andere reuen, en naar ik denk is de AmBull er een van. Het zit deels in het ras. Dat, plus dat ze dus al wisten dat de vader zeker zo was (want zo'n karakter zal zeker deels erfelijk zijn)... lijkt me dat dit enigzins te voorzien was geweest. Niet om lullig te doen naar die mensen, maar meer om aan te geven dat het eigenlijk niet aan de hond ligt. Die is niet gelijk gek of gestoord (zeker niet omdat hij blijkbaar duidelijk wel het verschil snapt tussen reuen en teven) maar gewoon zoals hij is.

Waarschijnlijk hebben ze er meer aan om zich er op in te stellen en er goed mee te leren omgaan dan aan een castratie waarvan maar zeer de vraag is of het helpt.

Zelf heb ik ook een hond die niet de makkelijkste is naar andere honden. Accepteren dat hij is zoals hij is heeft me een stuk meer rust gegeven dan altijd maar blijven trachten hem alsnog bij te brengen wat er niet in zit. Dat wil niet zeggen dat ik hem zijn goddelijke gang maar laat gaan, maar dat ik met wat aanpassingen die inmiddels volledig gewoonte zijn geworden eigenlijk niet of nauwelijks meer echte problemen tegenkom met hem. Nee, hij kan niet altijd gezellig op de speelweide los met andere hondjes... nou, dan niet, dan geven we hem zijn beweging en afleiding op een andere manier.

Yep, hier ook een voorbeeld dat karakter erfelijk is: Kaya's moeder is giga druk, enthousiast en werklustig. Kaya dus exact hetzelfde!!! Ik hoef m'n zin maar te beginnen naar de fokker en zij maakt 'm af...... ze weet precies hoe Kaya is, omdat haar moeder exact zo is.
Zijn we trouwens van te voren wel voor "gewaarschuwd" dat het nest waarschijnlijk erg druk zou zijn.

Karakter is het gevolg van milieu omstandigheden en genetische aanleg. Soms kan je nog zo je best doen met opvoeden, socialiseren, maar is karaktertrek zo diep in de genen dat het er toch uitkomt. Helaas wel helpt het om inderdaad leren negeren en een alternatief aanbieden bijv een speeltje. Maar alleen als hij het (agressieve) gedrag nog niet laat zien!

Ik denk ook dat het grotendeels in de genen bepaald is. Die van mij zijn supersociaal opgevoed en ik weet van zijn eigenaar dat hun pa niet met andere reuen kan.

Zolang anderehonden onderdanig zijn naar hen toe gaat 't prima, maar zodra een andere reu dominant gaat doen klapt Bono erin. Max gaat dan z'n broertje helpen en dat schiet gewoon niet op.

Ze spelen geweldig samen en zodra er een andere hond aan komt hou ik ze vast. Het zal vast niet altijd fout gaan maar ik neem 't risico gewoon niet. Plus het feit dat ze een geweldig geheugen hebben, als ze ruzie met een hond hebben gehad en ze komen diezelfde hond maanden later weer eens tegen, gaan ze zo weer achteraan om dan zelf ruzie te zoeken samen. Als ik ze apart heb maakt 't ook niet meer zoveel uit, ze pikken gewoon niks meer van andere honden.

Maar zolang ik aangelijnd zonder gedoe andere honden kan passeren en ze het met elkaar prima kunnen vinden, heb ik er geen problemen mee.
Als ik ze los wil laten ga ik iedere dag op bepaalde tijdstippen naar bepaalde locaties waarvan ik zeker ben dat ik dan geen honden tegenkom.

Wie is de vader van die bull van je vriend??

De vader is Tank.
En ze hebben ook besloten om niet te castreren, ze letten gewoon erg goed op en zodra er een hond aan komt lopen lijnen ze hem aan. Tis jammer maar helaas niks aan te doen.
Bedankt voor jullie reakties.

MissTique schreef:Triest lijkt me dat, erg jammer ook. Ik weet van Bernice van Hondenschool Vlietstede in Leidschendam dat zij ook gedrags therapie doet.
Ik heb daar zelf ook les met Ozzy (al vanaf toe ie 10 weken was) en ik ben er vol van, ik vind haar echt goed.

Het is een tipje je weet natuurlijk nooit of je er wat aan hebt... Het lijkt me ook erg moeilijk een hond te leren om andere leuk te vinden, maar aanleren om andere honden te negeren kan wel is mij verteld...

sorry, voor gedragstherapie vindt ik haar geen aanrader!
qyan is als pup de eerste week (7 weken) aangevallen door een volwassen hond.
ook bij haar terecht gekomen.
qyan was een echte probleemhond, was niets meer aan te doen. minimaal 3 jaar gedragstherapie, iedere dag!!!
(qyan was toen 9 weken) en dan was het nog maar de vraag of het ooit over zou gaan.
ook moest hij maar aan de bach druppels, want het zou een hopeloos geval worden, erg neurotisch, angstig en later heeeeeel agressief.
ook africhten als qyan ouder was moesten we maar niet doen, want daar wordt je hond verschrikkelijk vals van.
gedragstherapie is nog altijd geen beschermde titel, moesten ze misschien maar eens in gaan voeren

sorry, ze kan goed lesgeven en wil niemand door het slijk halen en schaaden in naam (want haar lessen/ trainingen zijn wel goed), maar gedragstherapie moet ze maar aan anderen overlaten en tot ze meer inzicht heeft ofzo, want dit sloeg toen echt helemaal nergens op, ronduit belachelijk na een pup van 9 weken in totaal 10 minuten te hebben meegmaakt en nog geen minuut te hebben gezien in bijzijn van andere pups.

qyan is prachtig hersteld van de aanval, zonder gedragstherapie en zonder bach bloesem druppels en is zeker niet het neurotische angstige dier geworden wat zij voorspelde.

moest dit toch ff kwijt

nee ik heb gyan in het echt een paar keer gezien en ik vind het een vriendelijke open hond. Lekker ontspannen spelen op het veld.
Ik ben er ook een keer geweest bij die cursus en ik vond het niet zo. Dus ik ben er niet gaa lessen maar dat is natuurlijk persoonlijk.
groetjes majelle