
Vanmorgen lekker gaan wandelen en Amber deed vrolijk mee. Halverwege begint ze ineens heel langzaam te lopen (dacht eerst dat ze misschien moest kotsen) en na een paar meter te zwalken. Meteen gestopt en haar tandvlees was volledig wit.
Nu ben ik mijn vorige hond met dezelfde symptomen kwijtgeraakt (zij raakte volledig verlamd), dus ik was behoorlijk in paniek! Geen telefoon bij me natuurlijk en nog drie andere honden mee, dus ik moest naar huis. Ambertje opgetild (vindt ze normaal verschrikkelijk maar nu lag ze als een lappenpop in mijn armen en ik dacht dat haar laatste uurtje geslagen had) en een roteind door het bos heuvelaf gedragen. Ik vermoedde dat mijn man in de (=onze) vallei bezig was en gelukkig was dat zo dus hij kon haar nog een stuk dragen naar het eerste het beste pad waar we met de tractor konden komen.
Manlief is die toen gauw gaan halen zodat ik in het bakkie kon kruipen met Amber op schoot want we hadden haar niet nog eens een heuvel op kunnen dragen. Ze was nog bij maar heel apatisch, haar tandvlees leek wel weer iets meer kleur te hebben.
Zo snel mogelijk reden we naar de dichtstbijzijnde da, waar echter geen arts aanwezig was

Gelukkig kon ik daar wèl meteen terecht. Tot mijn verrassing bleek haar hart prima

Lang verhaal kort; wat ik begreep heeft ze een bloedprop gehad, waarschijnlijk celebraal, die de circulatie tijdelijk heeft stilgelegd. Ze heeft een injectie met cortico's gehad en Dermipred plus Candilat meegekregen. Over een week weer terug komen. De da heeft geen duidelijke verklaring voor de anemie.
Thuisgekomen dronk ze veel, heeft ze lekker gegeten en ze lijkt weer redelijk in orde. Nu slaapt ze.
Iemand die hier nog iets zinnigs over kan zeggen?
Ik weet niet zo goed hoe ik met haar verder moet. Sinds haar piro 2 jaar geleden waarbij ze zo goed als dood is gegaan, is ze niet meer dezelfde. Plotseling doof en ze lijkt vaak volledig de kluts kwijt. Ik begin nu te denken dat ze toen ook een soort attaque heeft gehad. Daarnaast heeft ze behoorlijk staar.
Daarom wil ik niet meer te veel aan haar sleutelen. Ze heeft, denk ik, nu nog een hondwaardig leven, maar veel gekker moet het niet worden voor mijn gevoel. De da zag echter geen enkele reden om haar in te laten slapen.
K****situatie weer
