Senghe 12-5-2007 3-9-2019 †
Geplaatst: 07 sep 2019 13:18
Een paar weken geleden viel het ons op dat Senghe niet meer op de bank of op het bed kon springen.
Dan denk je nog ach hij is 12 en wordt gewoon een dagje ouder.
Ook liet hij zijn staart hangen en droeg hem nooit meer op zijn rug.
Maar hij was nog steeds het vrolijke hondje wat we zo goed kenden en wat nog heerlijk op zijn kussen aan het rollen was als hij gegeten had.
Toen hij een keer gilde toen ik hem optilde toch maar een afspraak gemaakt bij de da.
Foto's gemaakt en alles leek goed. Maar de klachten bleven dus foto's doorgestuurd naar 2 radiologen.
De ene zag iets vaags bij een rugwervel en de ander in het bekken.
Het kon vanalles zijn maar ook niets.
Afgelopen maandag is er een CT scan gemaakt en de uitslag kwam heel hard aan.
Tumor in het ruggenmerg en nog 1 in het bekken.
Er was nog zo weinig ruggenmerg over dat ze verbaasd waren dat hij geen uitval had.
En wat een bikkel want hij moet veel pijn hebben gehad.
Dinsdag hebben we hem thuis in laten slapen en wat is het verschrikkelijk stil in huis.
En wat mis in zijn warme lijf tussen ons in op bed.
Misty is nu alleen en ze is zo stil, we merken niet eens meer dat we een hond in huis hebben.
Senghe was de altijd aanwezige hond die wel aangaaf of hij uit wilde of wilde eten.
Rust zacht mannetje, je wordt ontzettend gemist.
Dan denk je nog ach hij is 12 en wordt gewoon een dagje ouder.
Ook liet hij zijn staart hangen en droeg hem nooit meer op zijn rug.
Maar hij was nog steeds het vrolijke hondje wat we zo goed kenden en wat nog heerlijk op zijn kussen aan het rollen was als hij gegeten had.
Toen hij een keer gilde toen ik hem optilde toch maar een afspraak gemaakt bij de da.
Foto's gemaakt en alles leek goed. Maar de klachten bleven dus foto's doorgestuurd naar 2 radiologen.
De ene zag iets vaags bij een rugwervel en de ander in het bekken.
Het kon vanalles zijn maar ook niets.
Afgelopen maandag is er een CT scan gemaakt en de uitslag kwam heel hard aan.
Tumor in het ruggenmerg en nog 1 in het bekken.
Er was nog zo weinig ruggenmerg over dat ze verbaasd waren dat hij geen uitval had.
En wat een bikkel want hij moet veel pijn hebben gehad.
Dinsdag hebben we hem thuis in laten slapen en wat is het verschrikkelijk stil in huis.
En wat mis in zijn warme lijf tussen ons in op bed.
Misty is nu alleen en ze is zo stil, we merken niet eens meer dat we een hond in huis hebben.
Senghe was de altijd aanwezige hond die wel aangaaf of hij uit wilde of wilde eten.
Rust zacht mannetje, je wordt ontzettend gemist.
