Het HondenForum

Ik heb twee dove honden in een roedel van vijf. Lizzy geleidelijk doof door ouderdom, Amber heel plotseling door ziekte. Voor mij is het de grootste omschakeling de meisjes redden zich eigenlijk prima.
Maar het kàn best lastig zijn in roedelverband gewoon omdat ze niet alles doorhebben. Lizzy reageert hierdoor veel heftiger en Amber kan helemaal niet meer adequaat reageren. Ze doet vaak maar wat. Kailen en Mara gaan daar super goed mee om alleen Maverick snapt haar niet. Hij moet niet veel van Amber weten en daardoor moet ik tussen die twee wat meer bemiddelen (wel minder sinds de komst van Mara die een geweldige buffer is). Het hangt dus erg van de tolerantie van de groep af denk ik, maar in principe leren ze er snel mee om te gaan.

Kennisje van mij heeft een hond die sinds zijn geboorte doof is. Ze heeft er nog een pupcursus mee gedaan zonder het te merken. Doordat hij gewoon doorsliep als ze thuis kwamen en loslopen ook niet echt een succes was begon er een belletje te rinkelen dat er iets niet klopte.

Loslopen kan hij nu, maar ze moet zelf enorm alert zijn op evt. afleiding want dan is hij niet meer te bereiken. Hij komt als ze hem `roept` maar moet dat dan wel zien natuurlijk Met andere honden gaat hij eigenlijk altijd goed om. Ik denk inderdaad dat lichaamstaal bij honden belangrijker is dan een grom (opgetrokken lippen zien ze wel) Alleen recent kreeg hij ruzie met mijn reu om een stokje. Dat was wel vervelend omdat uit elkaar brullen niet ging. Hij moest echt fysiek gepakt worden om de ruzie te stoppen wat eigenlijk de boel weer verder opjutte.

Ranetje heeft er ooit een boekje over geschreven.

Een dove hond houdt zich over het algemeen prima staande in een roedel.

Wij hebben er veel meer moeite mee dan honden onderling