Het HondenForum

Sinds ik via Facebook lid ben geworden van diverse vermiste/gevonden honden-groepen valt het mij pas op hoeveel honden er wel niet vermist zijn of waarmee iets anders gebeurd is.
Het gaat dan om weggelopen honden, gevonden honden ( buitenlands of niet), of gedumpte/gestolen honden.
Soms denk ik wel eens dat iets voorkomen had kunnen worden maar dat is denk ik gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Het zal jezelf maar overkomen

Ik wist dat het soms best erg was, maar zo erg/zoveel?
Ben er wel wat van geschrokken om eerlijk te zijn.

Nu werken de meeste instanties samen, dus soms komt het dubbel voorbij.
Maar beter een te vaak gedeeld bericht dan te weinig denk ik dan maar.
Dan bedoel ik via Facebook en dan o.a.: Waar is onze Angel ( WIOA), Needy Dogs, Amivedi, Vermiste/Gevonden honden, dierenambulances etc.
De commentaren die daaronder geleverd worden zijn soms best hard.
Al snap ik sommige wel.
Helaas lees ik bij zo'n oproep dat het niet altijd goed afloopt, maar gelukkig vaak wel.

En ik zie vaak ook buitenlandse hondjes voorbij komen die ontsnapt zijn.
Vaak nog maar een dag of wat bij nieuwe eigenaar.
Onderschatten mensen zo iets, of is het gebrek aan voorlichting?
Ook hier zit een ongeluk natuurlijk weer in een ( heel) klein hoekje natuurlijk.
Maar zouden deze honden moeilijker te vangen zijn, of maakt dat weinig verschil met de Nederlandse honden?

Het zou mij doodeng lijken om je eigen hond kwijt te zijn.
Vermist of gestolen, niet wetend waar hij is en wat er met hem gebeurd ( is).
Nu let ik gewoon goed op, maar een ongeluk kan soms in een klein hoekje zitten.

Hoe zien jullie dit?
Vinden jullie ook dat het de laatste tijd de spuigaten uitloopt qua dump, vermissingen en gevonden honden op social media of in real life?
Het is nu vakantietijd dus het zal allicht nu misschien vaker voorkomen denk ik?
( dump, vermist bij oppas, of vermist bij vakantieadres etc).

Ben wel benieuwd hoe jullie dit zien.
Ik wist dat het erg was, maar zo erg?
En wat dump betreft,...mensen verzinnen de gekste manieren van wat ik lees.
Of de welbekende smoesjes die ik lees op marktplaats bijvoorbeeld

Kijk, soms zal het best waar zijn hoor...maar ik geloof zeker dat niet alles waarheid is maar gewoon smoesjes of luiheid/niet willen ( of niet kunnen).

Edit: toevoeging en correctie schrijffouten.

De chip is ook vaak verkeerd geregistreerd ( bijvoorbeeld verhuizing of nieuw telefoonnummer), of nog niet geregistreerd.
Maar ook daar wordt erg op gehamerd de laatste tijd heb ik het idee.
Hopelijk worden ook steeds meer mensen zich hier meer bewust van.
Ik denk namelijk dat baas en hond sneller herenigd kunnen worden als de chip correct geregistreerd is.

hond van collega van me is momenteel vermist. Weggelopen op logeeradres.
Ik vind het vooral triest dat er zo weinig mensen zelfs maar de moeite nemen om de post te delen. Ook al ben je niet in de buurt, er moet maar 1 toevallig iemand die de gedeelde post leest, wél in de buurt zijn...

Toen ik nog werkte op een plaats waar gevonden honden opgevangen werden, verschoot ik ook van de hoeveelheid honden die er wekelijks werden binnengebracht.

maart schreef:hond van collega van me is momenteel vermist. Weggelopen op logeeradres.
Ik vind het vooral triest dat er zo weinig mensen zelfs maar de moeite nemen om de post te delen. Ook al ben je niet in de buurt, er moet maar 1 toevallig iemand die de gedeelde post leest, wél in de buurt zijn...

Toen ik nog werkte op een plaats waar gevonden honden opgevangen werden, verschoot ik ook van de hoeveelheid honden die er wekelijks werden binnengebracht.

Ik hoop dat de hond snel terug komt.
Is het een herder?
Er staan regelmatig herders op.

Veel mensen weten de wegen ook niet, weten niet dat zulke dingen bestaan op social media.
Heb wel het idee dat zulke pagina's steeds meer bekendheid krijgen.

nee, een spaanse hond, ex-straathond en zeer angstig

maart schreef:nee, een spaanse hond, ex-straathond en zeer angstig

Och, jee.
Deze honden lijken mij moeilijker te vangen denk ik.
Ik hoop dat het gaat lukken.
Heeft hij/zij gps zender om?

Ja hier ben ik ook altijd hoogst verbaasd over het aantal vermiste honden. Zeker de buitenlanders. En ik blijf erop hameren doe een goede GPS om je hond heen. Geeft geen garantie maar geeft wel heel veel meer zekerheid dat je ze snel terug kan vinden. Zo liep ik van de week op ons vakantieadres midden in het bos in een wespennest. 1 van mijn honden rende in paniek weg bedolven onder de wespen. En dan ben ik toch heel blij dat ze bij ons allemaal een GPS om hebben van Tractive. Wel even de clip vast zetten met een extra tape want de clip kan los laten bij rollen oid.

Zyntia schreef:Sinds ik via Facebook lid ben geworden van diverse vermiste/gevonden honden-groepen valt het mij pas op hoeveel honden er wel niet vermist zijn of waarmee iets anders gebeurd is.
Het gaat dan om weggelopen honden, gevonden honden ( buitenlands of niet), of gedumpte/gestolen honden. (...)
Ik wist dat het soms best erg was, maar zo erg/zoveel?
Ben er wel wat van geschrokken om eerlijk te zijn.

En ik zie vaak ook buitenlandse hondjes voorbij komen die ontsnapt zijn.
Vaak nog maar een dag of wat bij nieuwe eigenaar.
Onderschatten mensen zo iets, of is het gebrek aan voorlichting?
Ook hier zit een ongeluk natuurlijk weer in een ( heel) klein hoekje natuurlijk.
Maar zouden deze honden moeilijker te vangen zijn, of maakt dat weinig verschil met de Nederlandse honden?

Ik kan natuurlijk niet in zijn algemeenheid spreken, maar Abel zou zeker moeilijker te vangen zijn dan Jip. Jip raak ik sowieso niet gemakkelijk kwijt. Dan moet ik echt niet aan het opletten zijn. Mocht het onverhoopt toch gebeuren dan zal hij zich bij de eerste mens die hij tegenkomt, melden

Abel ben ik een maand geleden even kwijt geweest. Hij is achter een haas of konijn aan gegaan en het heeft zo'n 40-50 minuten geduurd voor hij weer terug was. Gelukkig was ik op een plek waar hij geen gevaar liep (geheel omheind), maar als hij mij echt kwijt was geraakt had ik wel een probleem gehad. Abel laat zich niet (gemakkelijk) door vreemden benaderen. Abel heeft daarom een tracker om. En we lopen niet meer op die plek waar momenteel veel wild zit ...

Zyntia schreef:
maart schreef:nee, een spaanse hond, ex-straathond en zeer angstig
Och, jee.
Deze honden lijken mij moeilijker te vangen denk ik.
Ik hoop dat het gaat lukken.
Heeft hij/zij gps zender om?

nee, geen gps. En ja, niet te benaderen door vreemden.
En dat maakt het extra moeilijk, mensen denken vaak de held te kunnen uithangen en proberen het toch. Dat resulteert enkel maar in een volle paniek wegrennende hond.

maart schreef:
Zyntia schreef:
maart schreef:nee, een spaanse hond, ex-straathond en zeer angstig
Och, jee.
Deze honden lijken mij moeilijker te vangen denk ik.
Ik hoop dat het gaat lukken.
Heeft hij/zij gps zender om?
nee, geen gps. En ja, niet te benaderen door vreemden.
En dat maakt het extra moeilijk, mensen denken vaak de held te kunnen uithangen en proberen het toch. Dat resulteert enkel maar in een volle paniek wegrennende hond.

Klopt.
Ze bedoelen het vaak goed, maar beseffen niet dat ze het daar vaak alleen maar erger mee maken en/of sporen uitwissen voor een eventuele speurhond.

Geen idee of het meer of minder is, ik zie dit soort berichten al jaren en het is mij niet opgevallen dat het nu opeens meer lijkt.
Wel denk ik dat dit soort groepen om vermiste honden te zoeken nu misschien steeds sneller/vaker ingeschakeld worden omdat ze steeds meer bekendheid krijgen en dus ook een groter bereik hebben?

Wat betreft de vermiste buitenlandse honden denk ik dat zowel gebrekkige voorlichting als onderschatten door de adoptant een rol kunnen spelen. Ik weet dat er genoeg stichtingen zijn die hierover zeer goed voorlichten, maar als de adoptant zich vervolgens helemaal niet aan de adviezen houdt en denkt dat het allemaal wel meevalt, krijgt zo'n hond alsnog de kans om te ontsnappen.
De honden zijn natuurlijk opeens in een voor hen totaal vreemde wereld waar niets of niemand ze bekend is en bij sommige honden resulteert dit in paniek en vluchtgedrag. Als zo'n hond ontsnapt, is hij alleen maar in vluchtmodus en dus ook heel lastig te vangen. Dit gebeurt soms ook bij (angstige) honden die gewoon uit Nederland komen, maar een buitenlandse hond is een extra risico omdat sommige van deze honden slecht gesocialiseerd zijn, nog geen binding hebben met hun nieuwe mensen en dusdanig overweldigd kunnen zijn door de totaal vreemde wereld waarin ze zijn terechtgekomen, dat ze bij schrik heel erg in paniek kunnen raken, op de vlucht gaan en dan ook echt niet te benaderen zijn.

Mijn Amy is ook ooit één avond vermist geweest: door heel stomme pech ontsnapt bij de oppas terwijl ik in Spanje was. Ze is toen (zacht) aangereden en daardoor in paniek geraakt en op de vlucht geslagen. Ik heb meteen vanuit Spanje mensen opgetrommeld om te gaan zoeken. De oppas woonde een paar wijken verder in dezelfde stad, maar een route die Amy lopend niet kende, een kilometer of 2,5 over de weg dwars door verschillende drukkere wijken heen. Ik had wel het vermoeden dat ze zou proberen de weg naar mijn huis te vinden, dus mensen waren tussen mijn huis en het huis van de oppas aan het zoeken. Ze heeft uiteindelijk zelf de weg terug naar huis gevonden en een uur of drie later kreeg ik van de andere oppas, die in mijn huis op mijn andere honden paste, het verlossende telefoontje dat ze in de tuin zat.
Dit ging ook om een stom ongeluk met een hond die verder helemaal niet ontsnappingsgevoelig is, maar door het losmaken van de verkeerde musketon in combinatie met het aangereden worden en daarvan in paniek raken, toch op de vlucht sloeg en toen ook niet meer bereikbaar was.
Dus ja, een ongeluk zit soms echt in een klein hoekje. In dit geval had het niets met onverantwoordelijk gedrag te maken, maar gewoon een heel ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Zo heb ik laatst ( toen was het nog niet zo warm) een allerschattigst mini hondje gevonden, zo'n Pomeriaantje.
Los op de weg ( woonwijk) waar ze vaak te snel rijden.
Beestje stak doodleuk over en kwam met een ego van heb ik jou daar zo naar mij en mijn hond gelopen.
Niks geen gekef, maar gewoon relaxed.

Heb het beestje gelijk opgetild om hem veilig te stellen.
Eerst maar langs de huizen en rondgevraagd.
En wat bleek?
Verderop was een huis waar ze aan het bouwen waren en waar geen voordeur in zat.
Ze hadden er wat voorgezet maar dat hield het hondje niet tegen.
Ik moest ook nog hard roepen voor er iemand reageerde.
Die man was hoogst verbaasd dat hun hondje toch kon ontsnappen.
Maar hij was zo dankbaar dat ik zijn hondje gevonden had en teruggebracht had.
Dat ik die moeite genomen had.

Ik was al lang blij dat het hondje ongedeerd was en weer herenigd was met zijn baasje.
Als het even kan help ik als ik een hond vind altijd.

Heb ook eens een Pitbull gevonden.
Kwam keihard aanrennen naar mij en mijn aangelijnde hond.
Ook in de woonwijk maar wel wat achteraf.
Hij had geen kwaad in de zin, dat zag ik wel.
En eenmaal bij mij en mijn hond ( die het niet zo leuk vond) gooide de Pittbull zich op zijn rug en deed vreselijk onderdanig.
Mijn hond vond het nog steeds niks maar ik kon dit lieve ventje ook niet laten lopen natuurlijk.
Toen de multilijn maar in tweeën gedeeld en aan elke kant een hond en zo naar huis gegaan.
Die Pittbull was loeisterk dus rondje woonwijk zat er niet in.
Thuis de dierenambulance gebeld en er was al melding dat iemand deze hond mistte maar ze zijn nog wel langs geweest om de chip te controleren.
Uiteindelijk baas en hond weer herenigd.
Baas was super blij.
En ik heb echt waar zelden zo'n leuke lieve sociale Pittbull gezien ( volle reu).
Mijn hond vond hem minder leuk, dus thuis de Pittbull uiteraard apart gezet, ondanks dat de Pittbull echt niks deed.
Het is op het terrein van mijn hond ( ook een reu) en ik wou gewoon geen risico lopen.
Kijk, een klein hondje zou gewoon goed gaan want mijn hond is heus niet gemeen.
Maar ik wou gewoon geen risico lopen

Zyntia schreef:De chip is ook vaak verkeerd geregistreerd ( bijvoorbeeld verhuizing of nieuw telefoonnummer), of nog niet geregistreerd.

Daar verbaas ik me ook over. Het is hier al 21 jaar verplicht en nog worden er op bijna wekelijkse basis ongechipte honden gevonden.
Of gegevens die niet kloppen terwijl het in ieder geval in België oprecht heel erg simpel is dat in orde te brengen.

Ik zag onlangs een hond op facebook voorbij komen, gevonden niet ver bij me vandaan. 10 jaar oud, geen chip.
Dus of dat beest heeft in tien jaar tijd geen dierenarts gezien, of er is nooit de moeite genomen er een chip in te zetten.

Ik antwoord even zo, met kleurtje.
Anders raak ik het overzicht kwijt bij zo'n grote quote

DeDiana schreef:Geen idee of het meer of minder is, ik zie dit soort berichten al jaren en het is mij niet opgevallen dat het nu opeens meer lijkt.
Wel denk ik dat dit soort groepen om vermiste honden te zoeken nu misschien steeds sneller/vaker ingeschakeld worden omdat ze steeds meer bekendheid krijgen en dus ook een groter bereik hebben?

Dat denk ik ook.
De bekendheid en het bereik zullen zeker een rol spelen.

Wat betreft de vermiste buitenlandse honden denk ik dat zowel gebrekkige voorlichting als onderschatten door de adoptant een rol kunnen spelen. Ik weet dat er genoeg stichtingen zijn die hierover zeer goed voorlichten, maar als de adoptant zich vervolgens helemaal niet aan de adviezen houdt en denkt dat het allemaal wel meevalt, krijgt zo'n hond alsnog de kans om te ontsnappen.
De honden zijn natuurlijk opeens in een voor hen totaal vreemde wereld waar niets of niemand ze bekend is en bij sommige honden resulteert dit in paniek en vluchtgedrag. Als zo'n hond ontsnapt, is hij alleen maar in vluchtmodus en dus ook heel lastig te vangen. Dit gebeurt soms ook bij (angstige) honden die gewoon uit Nederland komen, maar een buitenlandse hond is een extra risico omdat sommige van deze honden slecht gesocialiseerd zijn, nog geen binding hebben met hun nieuwe mensen en dusdanig overweldigd kunnen zijn door de totaal vreemde wereld waarin ze zijn terechtgekomen, dat ze bij schrik heel erg in paniek kunnen raken, op de vlucht gaan en dan ook echt niet te benaderen zijn.

Sommige mensen zullen het altijd beter weten en nemen geen advies aan ondanks toch te zeggen wel te luisteren.
Dat hou je denk ik toch.
Of ze onderschatten het.
Hier woont ook ergens iemand die vier honden heeft allemaal van een stichting.
Zij loopt dagelijks, maar laatst liet ze weer eens een riem vallen en weg was het hondje.
Nieuwste hondje, amper een week bij haar.
Zoektocht etc.
Bleek het hondje vlakbij te zijn en zich verstopt te hebben.
Ze laat wel vaker riemen vallen, niet zo handig eigenlijk.
Maar ze gaat toch haar eigen gang en neemt geen advies aan helaas

Mijn Amy is ook ooit één avond vermist geweest: door heel stomme pech ontsnapt bij de oppas terwijl ik in Spanje was. Ze is toen (zacht) aangereden en daardoor in paniek geraakt en op de vlucht geslagen. Ik heb meteen vanuit Spanje mensen opgetrommeld om te gaan zoeken. De oppas woonde een paar wijken verder in dezelfde stad, maar een route die Amy lopend niet kende, een kilometer of 2,5 over de weg dwars door verschillende drukkere wijken heen. Ik had wel het vermoeden dat ze zou proberen de weg naar mijn huis te vinden, dus mensen waren tussen mijn huis en het huis van de oppas aan het zoeken. Ze heeft uiteindelijk zelf de weg terug naar huis gevonden en een uur of drie later kreeg ik van de andere oppas, die in mijn huis op mijn andere honden paste, het verlossende telefoontje dat ze in de tuin zat.
Dit ging ook om een stom ongeluk met een hond die verder helemaal niet ontsnappingsgevoelig is, maar door het losmaken van de verkeerde musketon in combinatie met het aangereden worden en daarvan in paniek raken, toch op de vlucht sloeg en toen ook niet meer bereikbaar was.
Dus ja, een ongeluk zit soms echt in een klein hoekje. In dit geval had het niets met onverantwoordelijk gedrag te maken, maar gewoon een heel ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Zo zie je maar dat een ongeluk echt in een klein hoekje kan zitten.
Gelukkig is ze gevonden.

Mijn hond is wat onzeker en zal afhankelijk van de situatie ook vluchten.
Tijdje terug schrok hij toen ik de flexi per ongeluk liet vallen.
Dat lawaaiding achter hem aan hobbelend en hij maar in paniek rennen.
Ik erachter aan.
Gelukkig bleef de flexi haken achter een geparkeerde auto en kon ik snel mijn hond pakken.
Heb de flexi aan de kant gelegd en loop alleen nog maar met riemen.
Voor mij geen flexi meer.

-Saskia- schreef:
Zyntia schreef:De chip is ook vaak verkeerd geregistreerd ( bijvoorbeeld verhuizing of nieuw telefoonnummer), of nog niet geregistreerd.
Daar verbaas ik me ook over. Het is hier al 21 jaar verplicht en nog worden er op bijna wekelijkse basis ongechipte honden gevonden.
Of gegevens die niet kloppen terwijl het in ieder geval in België oprecht heel erg simpel is dat in orde te brengen.

Ik zag onlangs een hond op facebook voorbij komen, gevonden niet ver bij me vandaan. 10 jaar oud, geen chip.
Dus of dat beest heeft in tien jaar tijd geen dierenarts gezien, of er is nooit de moeite genomen er een chip in te zetten.

Ik meende ergens gelezen te hebben dat een chip ook uitgewerkt kan raken of door het lichaam zelf verstoten wordt.
Maar dan nog zou een dierenarts dat wel opgemerkt moeten hebben lijkt mij.

Frootje schreef:Naast het ontsnapte hond scenario kan een hond natuurlijk ook om andere redenen de benen nemen. De hond van mijn moeder is bijvoorbeeld gevoelig voor geluiden (buitenlandse hond inderdaad) en kan in paniek gaan rennen. Dat weten we, dus bij mij gaat hij helemaal niet los en zij kan aan zijn oren zien hoe zijn pet staat, dus bij enig teken van stress gaat de lijn er weer aan. En alleen los in veilige gebieden. Maar toch zou het natuurlijk kunnen voorkomen dat je een keer te laat bent, en hij zou ook niet meer te vangen zijn door een vreemde. Zulke dingen gebeuren ook, het gaat natuurlijk niet per se om honden die pas een week bij hun nieuwe eigenaar zijn. Haar hond is hartstikke makkelijk met loslopen, maar je moet wel de omgeving en zijn lichaamstaal in de gaten houden. Onze vorige Griek had dat trouwens de eerste paar jaar van haar leven ook en die is ook wel eens het halve strand over gerend uit blinde paniek voor iets. Gelukkig zijn we er nog nooit een echt kwijtgeraakt (afkloppen). Het lijkt me ook echt heel naar als je hond kwijt is.

Haar hond heeft overigens ook wel een tracker en een penning met dat hij gechipt is. Froo draait zich bij angst naar mij om, dus ik maak me bij haar nooit zo druk dat ik haar kwijt zou raken, maar ook zij draagt een penning met mijn telefoonnummer erop. Ik denk dat zij door een rustig persoon ook wel gevangen zou kunnen worden, mocht er iets gebeuren.

Mijn hond ( geen buitenlandse), schrikt snel van geluiden of onverwachtse dingen.
Hij loopt daarom alleen aan een lange lijn of gewone riem.
En inderdaad met penning, voor het geval dat.
Op deze penning staat zijn naam, mijn telefoonnummer en dat hij gechipt is.

Ik ben vroeger mijn hond ( mijn vorige hond) kwijt geraakt.
Helemaal in paniek was ik.
Dierenambulance en dierenarts al gebeld.
Overal gezocht enz. en ik wist zeker dat hij niet ontsnapt kon zijn...maar in huis kon ik hem nergens vinden.
Ik zag alle doem scenario's al voor me en ik was ook echt bang/verdrietig.
Ligt dat loeder niet gewoon achter in de kast tussen een stapel dekens

Alles weer afgebeld om te zeggen dat hij terecht was.
Hij mocht graag overal in/tussen gaan liggen, verstoppen kon hij goed.

Echt,..je hond kwijt zijn is één van mijn grootste nachtmerries

Ik ben nog nooit een hond kwijtgeraakt gelukkig. Maar ik heb dan ook nooit angstige/schrikachtige honden, fervent jagers, buitenlandertjes of wat dan ook. Gewoon lekker saaie braverds die het veel te prima bij mij hebben om de kuierlatten te nemen.

Delen van die berichten doe ik overigens ook zélden, alleen als het om de hond van een bekende gaat.

Nooit leuk als je hond kwijtraakt

45 jaar geleden werd onze hond "gejat", hij liep altijd z'n eigen rondje (dat kon toen nog) en op een dag kwam hij niet meer thuis. Een paar weken later heeft mijn broer hem gezien bij iemand aan de fiets, meneer fietste snel weg toen m'n broer de hond riep. Helaas nooit meer terug gezien

En Chip-registratie... in sommige landen kunnen ze niet geregistreerd worden. Vusi is ook gechipt (VIRBAC) maar niet geregistreerd. Land moet "erkent" zijn, Da moet dan weer aangesloten zijn bij ??? weet ik veel ???, ze moeten dan afgifte betalen enz enz. Ik heb het ooit eens na gevraagd maar het was niet mogelijk voor Angola.
Als Vusi nu eens gestolen wordt en we vinden haar terug dan kan ik dus aan de hand van de Chip bewijzen dat ze van mij is, nr staat in de vacc.kaart en bij de DA op de patiënten kaart van Vusi.

Mijn Alex en Lady waren gechipt in Z. Afrika en als adres had ik de fokker van Alex, in Z. Afrika, opgegeven. In Zuid Afrika worden ze wel geregistreerd maar kan geen buitenlands adres hebben.

Uma is 15 dagen weggeweest en een jaar later nog eens 9.
De eerste keer was een miscommunicatie, iemand klipte de haak los zodat ze kon 'spelen'. Mijn vriend zei licht paniekerig 'niet doen!', waarop die voor haar onbekende haar probeerde te vangen en is Uma ervandoor gegaan.
De tweede keer heb ik zelf een situatie onderschat en is ze vanaf de stal waar ik paardrij, en Uma altijd mee naartoe neem, weggelopen. Geen duidelijke paniek of bezorgdheid te zien, ze was gewoon weg.
Ik denk dat ze mij is gaan zoeken toen.

Beide keren is ze dankzij zichtmeldingen via Facebook-deelberichten teruggevonden.

Mijn opvanger, Cody, is een keer door een fietser aangereden bij de oppas en ontsnapt. Die was toen een dag weg. Ik was heilig voor hem en ben teruggereden vanuit het buitenland om hem weer te vangen.
Cody bleef altijd om me heen huppelen, hij hield mij ontzettend goed in de gaten. En zo liepen we, niks aan de hand, naar het strand. Zo liep hij nog naast me en ineens was hij spoorloos. Ik heb geroepen en gezocht maar hij was nergens te bekennen. Twee dagen later stond hij naast mijn auto bij ons huis. Die route had hij nog nooit afgelegd.
Ik denk dat hij zich om een of andere reden in de bosjes heeft verstopt.

En toen ik alleen Manu nog had is hij in Frankrijk weggelopen. Op jacht achter een konijn aan waarna hij bij mensen in de tuin in een kippenhok belandde.

Als je je hond kwijt wil moet je 'm dus aan mij geven.

Ik ben best een oplettende eigenaar, vind ik. Maar ik neem vrij veel risico door jagende of angstige honden toch los te laten lopen, ook al is dat in veilig en prikkelarm gebied. Het kan toch mis gaan.
Nu heb ik dus gps. Dat geeft wel iets rust. En voor mij en hen is het wel heel belangrijk dat ze los kunnen rennen. Noem het stom, er zijn er vast zat die dat vinden

Ik deel die vermissingsberichten wel als de hond vermist is in een regio waar ik veel mensen ken.
Ik heb zo ooit mijn kat teruggevonden die al twee maanden vermist was (door delen van het bericht zag de juiste persoon het bij wie mijn kat al een hele tijd in de straat rondliep). Dus ja, het kan zomaar zijn dat iemand zo de betreffende hond toevallig spot of terugvindt en dan is dat delen echt een heel kleine moeite.

Bij een loslopende podenco zonder baas denk ik ook niet meteen aan een vermiste hond, maar eerder aan een hond die het jagerspad is opgegaan en zijn baas vanzelf wel weer terugvindt - tenzij ik net een bericht op FB heb gezien dat er een podenco is vermist in die omgeving. Amy is er in het verleden ook een paar keer al jagende vandoor gegaan, maar komt áltijd terug naar de plek waar ze me als laatste heeft gezien. In zulke situaties is het wel fijn dat ze zich niet zomaar zal laten aanlijnen door een vreemde

Mila is ook geluidsgevoelig en schrikt sneller van dingen dan mijn andere honden, maar komt gelukkig juist naar mij toe als ze schrikt. Ook mijn buitenlanders hebben geen neiging om te vluchten, maar zoeken juist steun bij mij als ze iets eng vinden of schrikken. Evengoed hebben Amy en Amoz en mijn opvanger Arlo wel een gps-tracker om tijdens wandelingen. Ik denk dat zij totaal niet door vreemden te benaderen zouden zijn als ze wel in paniek zouden raken.

Nanna schreef: Die heb ik dus weggegeven aan een vriendin die het beestje altijd aangelijnd hield. Ze is er blij en gelukkig 16 jaar oud geworden.

Ik zou er ook een hond om herplaatsen. Weglopen en verlatingsangst zijn echt een no-go bij mij, zo wil ik niet leven.

Edit:
Fribbel is 1x weggelopen. Hij werd in het bos opgejaagd door twee vervelende rothonden en nam de benen.
Ik zeer geschrokken erachteraan. Na 10 minuten stond hij netjes te wachten op de plek waar we elkaar kwijtgeraakt waren.

De hond van m'n schoonouders is bang voor vuurwerk en onweer. Die gaat dan rennen, van uit huis en blijft dan makkelijk uren weg. Zo vreemd om je veilig stek te verlaten en dan maar als een idioot rond te gaan rennen. Ondanks dat het zielig is vind ik het echt super irritant.

Toen Aiko dement werd en erge geluidsangst ontwikkelde is ie er twee keer vandoor gegaan.
De eerste keer zag ik hem niet zichtbaar schrikken, hij zat wat te snuffelen en toen ik twee seconden later keek was hij plots spoorloos.
Hij is toen langs een drukke steenweg terug naar huis gelopen, toen heb ik besloten hem niet meer los te laten.
De tweede keer schrok hij van het geluid uit woonkamers toen de Belgen scoorden bij het WK voetbal (en de goals bleven elkaar opvolgen dus dat werd een helse ronde), toen trok hij me onderuit en bleef hij gelukkig met z'n flex achter een boomstam haken.

Beide keren was hij hooguit tien minuten weg maar het is echt vreselijk. Wat viel er een gewicht van mijn schouders toen hij heenging en ik niet continu meer met een ijzeren grip die lijn vast moest houden.

Nou ja, het mag inderdaad vaak niet gezegd worden, maar ik vind wel dat veel buitenlandse honden hier vermist raken

Vaak wordt dan meteen medegedeeld dat ze niet gediend zijn van kritiek en blabla. Wat ik snap op dat moment, die hond moet terug en de discussie voeren we later. Maar die discussie mag van mij wel wat meer gevoerd worden. Ergens gaat het bijna structureel mis, of dat nou is bij de voorlichting die wordt gegeven of hoe die wordt opgevolgd door de nieuwe eigenaren.

Ik ben er wel van overtuigd dat zo'n ex-straathond veel moeilijker te vangen is dan een Nederlandse huishond. De meeste honden zijn binnen 24 uur weer thuis, dus van verwildering kun je dan nog niet spreken. Maar een goed gesocialiseerde hond die de samenleving hier gewend is, loopt veel rustiger rond dan een straathond die 48 uur daarvoor op het vliegtuig vanuit Spanje of Griekenland is gezet en nu in het drukbevolkte Nederland rondzwerft.

Het is me zelf vorig jaar overkomen dat één van mijn honden vermist was. Dat was enorm stressvol, maar ik was wel blij dat ik iedereen kon aanspreken met het verhaal dat ze haar vooral mochten paaien met een koekje en ze niet angstig is. Als je haar normaal benadert loopt ze wel met je mee. Ze vond uiteindelijk zelf de weg naar huis, maar als ze angstig was geweest of het hier helemaal niet kende was de situatie nog vele malen stressvoller geweest.

Hier denk ik nog wel eens aan...

http://www.waarisonzeangel.nl/lecker.html

dagmar88 schreef:Hier denk ik nog wel eens aan...

http://www.waarisonzeangel.nl/lecker.html

Wat naar

Meer dan 10 jaar geleden was er ook zo’n verhaal, een staff was geschrokken van vuurwerk en nooit meer teruggevonden. Waarschijnlijk verdronken in de Maas. Maar je weet het nooit zeker.

Ik denk dat er vanuit veel stichtingen wordt gewaarschuwd hiervoor maar dat vooral onderschat wordt door de nieuwe bazen hoe razendsnel een angstige hond zich kan bevrijden uit een halsband of tuig. Of dat ze maar een seconde onoplettendheid nodig hebben om uit een voor hen bevreemdende situatie te komen.

Laat maar per ongeluk even de voordeur open of het tuinhek, of je bent nog niet ingespeeld op de combinatie niet nadenkende kinderen en een hond die nog niet gewend is. Of een oppas die denkt "ja het zal wel". Want goed uitleggen kun je het niet aan mensen die er geen ervaring mee hebben.

Het is met buitenlandse honden vaak een samenloop van onvoorziene of onverwachte omstandigheden waardoor het mis gaat, en ook wel het onderschatten van de aanwijzingen.

Het valt mij inderdaad ook op dat er veel langdurige vermissingen zijn vaak met buitenlandse honden. Ik denk dat pups en jonge honden uit het buitenland zich prima aanpassen hier, maar volwassen honden hebben veel en veel meer tijd nodig. Vooral de honden die niet al een huiselijk leven met een baas hebben gekend.

Bij vermissingen van niet buitenlandse honden gaat het naar mijn idee vaak om een hond die later in een sloot wordt aangetroffen, of die z'n baas per ongeluk is kwijt geraakt. Maar minder vaak een hond die in paniek is weggerend.

Ik denk dat vooral buitenlandse honden een broos vertrouwen in hun baas hebben en honden die hier opgegroeid zijn toch een wat meer blind vertrouwen. Buitenlandse honden zijn naar mijn idee door hun ervaringen veel meer getraind in zelfstandigheid en zelfbehoud.

Hier gelukkig nog nooit een hond kwijt geweest. O jawel, Soesie, van thuis. We waren in het bos in Mill (vakantie) en Soesie kwam niet terug uit de bosjes. Van mijn vader moesten we doorlopen want de hond zou vanzelf wel komen. Denk dat hij na een half uurtje mijn gezeur (of gehuil) zat was, en we zijn toch teruggelopen. Zat Soesie dus diep in de bosjes verstrikt in een boom

En mijn hond heeft een keer een buitenlands pupje terug gevonden, op de Rozendaalse hei (heel groot uitgestrekt gebied). Wij waren een deel aan het uitkammen, en opeens zag ik aan Saar dat ze "iets" had gevonden. Pupje had een prachtig schuilholletje gevonden, en echt geen mens had haar daar gevonden. Maar Saar wel

Cleva schreef:
Jackira schreef:
Ik denk dat vooral buitenlandse honden een broos vertrouwen in hun baas hebben en honden die hier opgegroeid zijn toch een wat meer blind vertrouwen. Buitenlandse honden zijn naar mijn idee door hun ervaringen veel meer getraind in zelfstandigheid en zelfbehoud.

Ja, en dan nu in klare taal.
"Veel buitenlandse honden zijn onvoldoende op mensen gericht om er op dezelfde manier als huisdier van te genieten.
In plaats van vertrouwen (Blind maar wel terecht) moet je het dus hebben van touwen en tuigen om hem bij je te houden."

Ja?

Ja.

Met de kanttekening wat mij betreft dat dit vooral in het begin is en voornamelijk bij volwassen en oudere honden. En het is wel mogelijk, dat heb ik zelf met mijn eigen Desi ervaren, dat ze na een aantal jaren prima los mee kunnen. Zij is als hond van acht jaar hierheen gekomen en had kennelsyndroom. Maar ze liep met blind vertrouwen los achter mij aan na drie jaar.

Nou ja en een ex-straathond zal veel minder nodig hebben om weer op z'n oude gewoonte uit te komen dan wanneer een in Nederland geboren huishond op straat beland. Ik denk dat de mijne eerst 3 maanden proberen bij iemand in huis te komen voor ze in de wilde-honden-modus gaan

Maeve schreef:Nou ja en een ex-straathond zal veel minder nodig hebben om weer op z'n oude gewoonte uit te komen dan wanneer een in Nederland geboren huishond op straat beland. Ik denk dat de mijne eerst 3 maanden proberen bij iemand in huis te komen voor ze in de wilde-honden-modus gaan

Kan. Mijn buitenlandse hond was daadwerkelijk een ex-straat/wilde hond (en dat geldt zeker niet voor de meeste buitenlandse honden) en die wilde toch blijkbaar vooral naar huis en was daar op eigen houtje ook binnen een paar uur. Ik denk dat dat een veel te makkelijke generalisatie is, maar dat het zeker voor sommige honden zo is.

DeDiana schreef:
Maeve schreef:Nou ja en een ex-straathond zal veel minder nodig hebben om weer op z'n oude gewoonte uit te komen dan wanneer een in Nederland geboren huishond op straat beland. Ik denk dat de mijne eerst 3 maanden proberen bij iemand in huis te komen voor ze in de wilde-honden-modus gaan
Kan. Mijn buitenlandse hond was daadwerkelijk een ex-straat/wilde hond (en dat geldt zeker niet voor de meeste buitenlandse honden) en die wilde toch blijkbaar vooral naar huis en was daar op eigen houtje ook binnen een paar uur. Ik denk dat dat een veel te makkelijke generalisatie is, maar dat het zeker voor sommige honden zo is.

Jawel, binnen een paar uur. Maar wat als zij 24 uur lang van huis geweest? Het lijkt me best logisch dat een ex-straathond dan sneller weer opnieuw verwilderd om het even zo te noemen. Ze weten gewoon wat ze kunnen doen om te overleven, dan is die drempel niet zo hoog als bij een hond die z'n leven de nachten doorbrengt bij de centrale verwarming

Maar uiteraard heb je overal uitzonderingen op. Bepaalde rassen zullen die stap eerder wagen, de zelfstandige jagers en oertypes, en de ene straathond hecht zich sneller aan een baas dan de andere dankzij z'n karakter. Dus generalisatie blijft het toch.

Het HondenForum

Meer dan ik dacht

Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht

Re: Meer dan ik dacht