Het HondenForum

(Ik vraag dit voor iemand anders).
In de hondenencyclopedie komen ze vrij perfect over. Leuk uiterlijk, mild en vriendelijk karakter.
Zijn deze honden geschikt als huis- en erfhond? Bij oudere mensen met veel tijd en ruimte, maar een minder talent voor een strakke opvoeding?
Zijn er wel eens herplaatsers van dit ras beschikbaar?
Of heeft iemand tips van kruisingen of type honden die nog beter passen in deze situatie?

de heidewachtels die ik ken vind ik helemaal niks. angstbijters, voedselnijd. maar dat zijn er maar 4 dus of dat waarheidsgetrouw is

Ik heb met mijn Duitse Staande Korthaar een jachtcursus gedaan met hoofdzakelijk DSK’s en Heidewachtels. Ik vond het geweldige honden. En vooral de teefjes hadden (voor mij dan) een mooi formaat. Er zaten trouwens wel veel verschillen in per hond. Druk, rustig, gehoorzaam, eigenwijs tot onhandelbaar (dat was er maar eentje). Ik zie ze niet zo als erfhond denk ik.

Ik vind het wel erg leuke honden. Die ik ken zijn iig leuk.
Denk alleen dat er wat mee moet.
Training/opvoeding lijkt me een vereiste.
Ze hebben volgens mij een grote will to please en zijn daarnaast volgens mij nog eens erg leuk met kinderen ook.

Ik zou niet aan dit ras beginnen als ik niets zou willen doen. Jacht training, speuren, behendigheid doen ze ook leuk.

En een erf is natuurlijk altijd fijn meegenomen. Maar ik zie ze ook niet als waak/erfhond.

Ik heb er vroeger 1 gehad, een teefje, schat van een hond, zat wel een enorme kop op
Ook de werkdrive moet je niet onderschatten en daarom vind ik ze niet geschikt voor ouderen waar de hond alleen op het erf zijn/haar ei kwijt kan. Dan worden het neuroten.

Die mensen hebben nu een herder/border collie/ Ierse setter mix en hebben hiervoor twee Duitse staande langhaar gehad.

Deze mensen houden van een bepaald uiterlijk en willen absoluut niet aan de kleine gezelschapshondjes ( terwijl die waarschijnlijk het beste zouden passen).

1 van de schaapherders die hier in het 'park' loopt en die ook jager is, heeft er 2 voor de jacht. Hij neemt ze ook altijd mee naar de schapen. Beiden zeer vriendelijke (naar andere honden), sociale en ook rustige honden (lopen ook altijd los bij de kudde).

Ik heb er een gehad. Hele leuke hond, sociaal en ontzettend lief. Maar wel een echt werkhondje, veel jacht instinct en totaal niet erfvast. En dan was het onder de heidewachtels een heel braaf exemplaar. Ik zou ze alleen aanraden voor mensen met ervaring en de wens met een hond te gaan werken.

Floortje schreef:Die mensen hebben nu een herder/border collie/ Ierse setter mix en hebben hiervoor twee Duitse staande langhaar gehad.

Deze mensen houden van een bepaald uiterlijk en willen absoluut niet aan de kleine gezelschapshondjes ( terwijl die waarschijnlijk het beste zouden passen).

Oo maar dan weten ze wel ze kunnen verwachten
Ik vind ze beter te pruimen dan Duitse staande honden.

Ik vind ze wel leuk. Heb nu nog een teefje in mijn groep, leuke lieve hond, zacht karakter.
Jachtdrift vind ik meevallen, haar moeder liep ook in mijn groep had zo'n beetje hetzelfde karakter.

Ik ken er niet veel, maar 3, waarvan 1 echt geen leuk karakter had ( angstbijter en erg neurotisch) en ook vrij jong ( 7 jaar) is overleden. Maar ws was door een broodfok hond en er werd ook niks meegedaan. De andere 3 zijn alle drie enorm druk, niet zo gehoorzaam, maar wel heel lief en sociaal.

Hier in het bos loopt er ook eentje. Ze is al 8 jaar en een schat van een hond, heel sociaal, goed luisterend en altijd vrolijk. Lijkt me echt een aanwinst als je zo'n hondje zou treffen

De gene die ik ken zijn stuk voor stuk neuroten. Ik vind het geen prettige honden, maar goed, ik kan echt niks met dat soort gedrag dus dan is het al snel niet leuk

Bedankt voor de reacties allemaal. Wisselende ervaringen dus.
Ik had eigenlijk verwacht dat het milde hondjes waren die goed als huishond te houden zijn, maar ik begrijp dat ze toch wel moeten werken.

Hier woont een grote reu op de buurt.
Imposant uiterlijk.
Oersterke, enthousiaste hond.
Eigenaar heeft moeite hem te houden onderweg, zo sterk is deze hond.
De hond zelf van wat ik gezien heb is lief en baasgericht.
Met andere honden is hij opzich goed maar door zijn drukke, overheersende en lomp gedrag worden andere honden snel ondergesneeuwd.
Ook ik loop hierom altijd een blok om als ik ze aan zie komen om mijn hond te beschermen.
Die is een stuk kwetsbaarder en houdt niet van zulk gedrag.

Maar ken ook een die goed onder appèl staat, voornamelijk tijdens trainingen.
Met deze hond wordt gejaagd/gespeurd.
Deze hond heeft een pittig karakter en is absoluut niet sociaal met andere honden.
Ook vreemde mensen moet hij niks van hebben.
Duld deze ook niet zomaar in de buurt van zijn eigenaar.
Deze waarschuwt gelijk al en de hond zelf ook.

Cleva schreef: Gewoon een van de zoveel bruine/witte flaporen.

En deze mensen houden daar juist van. Ik dacht dat het misschien een kleine milde versie van de Duitse staande die ze eerder gehad hebben kon zijn.

Hmmm... Ik ken er meerdere. Eentje is ontzettend leuk, eentje is heel erg moeilijk (en die heeft een erg goede baas die genoeg doet, kennis van zaken heeft en een gedragstherapeut heeft ingeschakeld etc. En ze heeft hem destijd heel zorgvuldig uitgezocht) en dan nog een paar die ik minder goed ken waarvan het heel wisselend is. Meerdere die niet met mijn (niet al te makkelijke) reu overweg kunnen etc. Ik heb de indruk dat je het echt moet treffen met een heidewachtel en ook heel erg pech kan hebben, vooral als er sprake is van aanleg voor angst.

Ik vind het over het algemeen chagrijnige types. Collega's die er mee jaagden hadden geen leuke, mijn achterburen hadden een teef, die had ook ruzie met de hele buurt, en als klap op de vuurpijl mijn broer. Die had een reu die ze hebben laten inslapen nadat hij mijn neef dwars door zijn voet had gebeten.
Achteraf was dat bijtincident nummer 5, vertelde neef lief, maar broerlief had zich tegen mij wijselijk stilgehouden.

Oeiiiii

Wat een naar bericht om te lezen voor mij als Heidewachtel eigenaar!

Hier dus een reu van 6 jaar oud.

Ik lees nogal veel negativiteit over het ras, ik denk dat ik wel een beetje weet waar het vandaan komt.
De Heidewachtel wordt nogal graag gefokt, door niet erkende fokkers, en door de bekende broodfokkers, helaas zie je hieraan dat inderdaad
een aantal van dit ras niet het leukste karakter in voortgezet wordt, de wat angstigere types.

Ik zit nu aardig in het heidewachtelwereldje en ik ken álleen maar leuke vrije en zeker niet angstige heidewachtels. Dit zijn dan wel zowat allen met stamboom.
Daar zit echt heel veel verschil in, als je een leuke heidewachtel wil, moet je wel echt kijken naar goede en of erkende fokkers.

Ik heb een dekreu, en hij is echt een aanwinst voor het ras, al zeg ik het zelf.
Betreft exterieur maar ook zeker qua karakter, hij is lief, heel lief, staat zijn mannetje bij andere reuen, geen vechter, geen angst. Erg stabiele hond die enorm goed te lezen is.
Hij kruipt het liefst bij iedereen op schoot, en krijgt dit ook 9 van de 10 keer voor elkaar...

Jammer dat het ras anders gezien wordt hier op het forum.
Voor mij mijn eerste Heidewachtel, maar zeker niet mijn laatste

Nanna schreef:

Ellen. schreef: Daar zit echt heel veel verschil in, als je een leuke heidewachtel wil, moet je wel echt kijken naar goede en of erkende fokkers.

Wat bedoel je met goede en of erkende fokkers? Wat is trouwens een ‘erkende fokker’?

Hahah ik wist dat hier wat over gevraagd zou worden.
Ik bedoel een fokker waarvan je weet wat de lijn is van de hond, dus of een fokker die via de vereniging fokt. Of een fokker die dat niet doet, maar wel alle papieren op orde heeft.
Want dat je niet via de vereniging fokt wil nog niet zeggen dat je slechte honden fokt.

Mijn ouders hebben een reu. M'n moeder heeft er een jachtcursus mee gedaan maar hij heeft daar weinig interesse voor. Hij heeft sowieso eigenlijk maar weinig interesses. Andere honden loopt hij voorbij zonder naar om te kijken en in huis heb je er geen kind aan. Hij is behoorlijk waaks en niet vriendelijk naar vreemden. Er zijn een paar vervelende incidenten geweest.
Mijn moeder houdt heel erg van wandelen en loopt elke dag zeker een paar uur. Daar is hij erg geschikt voor.
Ik denk wel dat hij een uitzondering is qua jachtinstinct. Dat zit er dus helemaal niet in.

mijn broertje heeft er één. nog geen jaar dus wat kun je ervan zeggen, maar ik vind 'm tof.
lief beest, onder, strenge, leiding van broerlief een braaf beest en hij heeft heilig respect voor WatjeWillem, dus geen haantje de voorste. relaxed met de kinderen, ook als er een verjaardag is en zelfs ik gek word van de drukte zoekt Guus zelf zijn rust.

Ellen. schreef:

Nanna schreef:

Ellen. schreef: Daar zit echt heel veel verschil in, als je een leuke heidewachtel wil, moet je wel echt kijken naar goede en of erkende fokkers.

Wat bedoel je met goede en of erkende fokkers? Wat is trouwens een ‘erkende fokker’?

Hahah ik wist dat hier wat over gevraagd zou worden.
Ik bedoel een fokker waarvan je weet wat de lijn is van de hond, dus of een fokker die via de vereniging fokt. Of een fokker die dat niet doet, maar wel alle papieren op orde heeft.
Want dat je niet via de vereniging fokt wil nog niet zeggen dat je slechte honden fokt.

Zeg het maar niet meer.

Vrijwel alle staande honden die ik in het wild tegenkom zijn gewoonweg onaangenaam. Dat ligt heus niet aan de broodfok.
Of ze kruipen vanaf afstand al plat over de grond van de aanblik van een vriendelijke hond en zijn amper te passeren, of ze het zijn onzekere mannetjesputters.
Die honden worden in ieder geval structureel tekort gedaan door te weinig te doen en te veel te laten.
Bij "staat z'n mannetje" krijg ik al jeuk. Ik ken ze niet anders nee, de reuen. Als ongeleide projectielen overal op af knallen om een lekker potje te patsen of meer.
Ik snap niet waarom een beetje realisme vervelend zou zijn. Voor de gemiddelde huis tuin en keuken baas zijn ze niet leuk.
Huskies ook niet

dagmar88 schreef:
Zeg het maar niet meer.

Vrijwel alle staande honden die ik in het wild tegenkom zijn gewoonweg onaangenaam. Dat ligt heus niet aan de broodfok.
Of ze kruipen vanaf afstand al plat over de grond van de aanblik van een vriendelijke hond en zijn amper te passeren, of ze het zijn onzekere mannetjesputters.
Die honden worden in ieder geval structureel tekort gedaan door te weinig te doen en te veel te laten.
Bij "staat z'n mannetje" krijg ik al jeuk. Ik ken ze niet anders nee, de reuen. Als ongeleide projectielen overal op af knallen om een lekker potje te patsen of meer.
Ik snap niet waarom een beetje realisme vervelend zou zijn. Voor de gemiddelde huis tuin en keuken baas zijn ze niet leuk.
Huskies ook niet

Ik zeg hoe ik het zie, en dat is blijkbaar heel anders dan menig men hier
Maar ja, ik ben ervan overtuigd dat het zeker ligt aan wie wat fokt.

En nee ik zou ze ook niet zomaar aan iedereen aanbevelen, je moet wel weten wat je in huis haalt, maar de meesten die ik ken, zijn echt enorm aanhalig.
Wil niet zeggen dat ik niet realistisch ben?

Cleva schreef:Ik vind ze vooral ontzettend lelijk.

Wat vind je er zo lelijk aan?

Leuke hondjes maar wel werkers..en dat moet je liggen.
Clumber is misschien een leuk alternatief.

Floortje schreef: Of heeft iemand tips van kruisingen of type honden die nog beter passen in deze situatie?

Een stabij.
Die zijn zo gis en zelfstandig, die rooien het zelfs bij mensen met minder talent voor een strakke oovoeding

Cleva schreef:

chaos schreef:Leuke hondjes maar wel werkers..en dat moet je liggen.
Clumber is misschien een leuk alternatief.

Gggggg!

Wat vind je daar leuk aan?
Ik vind het echt mongolen.

Trouwens, hoe kom je in vredesnaam aan een clumber spaniel?

Ik had er vandaag een op training uit het asiel

Wat ik zelf vaak zie is nerveuze vizsla's, maar die worden me dus ook net weer te vaak als huishond aangeschaft

Dat hoop ik toch niet, want het is wel de bedoeling om met haar te gaan werken.

Ik zie nog geen ruwhaar Maryanne, klopt dat?

Verstuurd vanaf mijn CLT-L09 met Tapatalk