Het HondenForum

Oh ja ik zag 'm vandaag ook (gedeeld) voorbij komen. Goed om bij stil te staan.

Haha, jezus

Dat vind ik ook altijd zo sneu, soms zeg ik er ook wel eens wat van.

Bowie van mij zit het tempo van 1 jaar terug er ook zeker niet meer in, we sloffen en snuffelen en vooral daar waar zij heen wil.
De regel is "loop gewoon achter Bowie aan" en dan loopt ze op haar eigen tempo en gemak makkelijk nog een uur of soms langer weg, nou prima toch, daar waar ze los kan lekker los maar soms wil ze gewoon lekker de buurt in en door alle poortjes en andere paadjes lopen en kijken wat daar gebeurt, ook prima.
Als ik ga bepalen waar we heen gaan dan is ze er al heel erg snel klaar mee, en wat maakt het mij eigenlijk uit waar we heen lopen.
Tegenwoordig wil ze heel graag het wc in en bij de slager ruiken aan de kratjes die er staan en dat vind ik zo schattig, helemaal blij ruiken aan de kratjes en dan af en toe zoooo lief naar mij kijken , net een kind in een speeltuin

mooi stuk, goed om weer even op geattendeerd te worden

Zo herkenbaar met hier een 11 en 12 jarige.
We gaan nog net zo lang uit maar ver komen we niet meer, snuffel snuffel snuffel

Toen Thijs was overleden dacht iemand dat ik de stevige wandelingen vast heel erg miste. De stevige wandelingen deden we al een hele tijd niet meer, hij sukkelde door het bos en ik sukkelde in alle rust met hem mee. Ondertussen vertellend hoe geweldig hij was en hoe goed hij het deed en zo duurde dat hele kleine rondje net zo lang als vroeger de stevige wandeling. Hoort erbij

Pemba schreef:Zo herkenbaar met hier een 11 en 12 jarige.
We gaan nog net zo lang uit maar ver komen we niet meer, snuffel snuffel snuffel

Hier ook
Ik neem Taartje ook zo goed als niet meer mee samen met mijn andere honden, want Taartje wil alleen maar rustig snuffelen overal, terwijl de rest houdt van veel tempo maken. Dat combineert niet goed. Een stukje waar ik met de andere honden vijf minuten over doe, is voor Taartje een volledige wandeling van 20-30 minuten Ik heb er zelf ook erg aan moeten wennen, want ik loop ook graag flink door. Maar nu zijn de wandelingetjes met Taar mijn rustmomentje van de dag geworden.

Mijn senioren zijn ook vaak traag de laatste tijd vooral Ruby, maar dan kijk ik naar hoe blij ze is overal aan te snuffen en dat moet ik wel eens slikken en denk ik wat ben ik blij dat ze er nog is

Ik moest er ook even aan wennen toen Joris hier kwam logeren twee weken geleden. Hij kan nog goed meekomen, maar wil veel snuffelen en het kost hem beduidend meer moeite dan vroeger. Maar dan zijn momenten als deze: Klik extra mooi. Hij is 15, dus dan nog zo kunnen sprinten vind ik geweldig Hij doet het met loslopen nog steeds regelmatig, maar het is lang niet zo vaak als vroeger. En je moet erop bedacht zijn dat hij weet waar je bent, want hij kan ook zo hard de verkeerde kant op en dan moet je er zelf achteraan, want roepen heeft geen zin meer
Voor de langere wandelingen heb ik een wagentje geleend van iemand, kon hij daar prinsheerlijk op de uitkijk zitten

Ik zag het ook langskomen.
Hier een 12 jarige die af en toe heel langzaam gaat, maar ik probeer haar alle tijd te geven.
Soms als ik net thuis ben is ze zo blij dat ze gaat rennen, extra leuk om te zien!

Ach ja, ik hoor mezelf nog tegen Hummel in haar jonge jaren zeggen: kom op meisje doorlopen, ik wacht niet op je. En dan opeens is het: doe maar rustig aan meisje, ik wacht wel op je.

Ik vind het altijd zo'n sneu gezicht. Vandaag ook nog gezien. Je bent samen op pad, geniet daarvan en niet een heel end voor je sjokkende hond.

Ik moest/moet er best aan wennen. Milo is 13,5 en gaat echt niet hard meer, stokdoof ook. Maar we kachelen op zijn tempo, soms iets verder als hij goed de pas er in heeft, soms gaat hij met de kar mee.
Deels vind ik het heel aandoenlijk om te zien en ook geen probleem om hem lekker zijn gangetje te laten gaan.

Maar ik mis het actieve deel wel sinds het wegvallen van Peer, dus volgende week verwelkomen we toch een pupje. En in het begin kan dat mooi samen op, later kan de jonge hond mee en mag milo slapen, dat doet hij vaak liever dan meegaan.

Wat lief!

En herkenbaaar. Ik loop van nature echt snel, met grote passen en moet mezelf met Fay echt steeds inhouden. Soms betrap ik mezelf er dan op dat ik te hard ga en dan wacht ik even op haar en komt ze dan lekker aansjokken en lopen we samen verder Ik loop wel met kaz meer rondes apart. Die twee nu samen is lastig te combineren. Al vermaakt hij zich wel hoor, maar met hem moet ik soms gewoon ook even doorstappen

Ik heb het stukje zelf ook gedeeld. Ik heb geluk dat Pelle altijd een snuffelaar is geweest. Dat maakt de wandeling samen met Pleun een stuk gemakkelijker. De wandeling duurt net zo lang, maar echte kilometers maken we bijna niet meer. Waar ze in haar jonge jaren haar neus alleen voor wild gebruikte wordt nu ieder grassprietje uitgebreid onderzocht. Ze wil heel vaak haar tennisbal gewoon dragen, gooien is er met dit weer niet bij. Alleen tuft ze hem uit tijdens het snuffelen en vergeet hem vaak weer mee te nemen. Goed opletten geblazen dus. Pelle gaat rustig zijn eigen gangetje, die heeft het toch altijd wel naar zijn zin.

hoewel het niet altijd de leeftijd hoeft te zijn, hier een 2,5 jarige, in de bloei van haar leven zo maar te zeggen, maar die vanuit haar zelf ook geen kilometer vreter is, ja als je het heen en weer bij elkaar op teld dan wel.
zo gauw als we in het veld komen gaat de neus aan de grond, heen en weer allerlei geurtjes opsnuiven, dan doen we in anderhalf uur een rondje die normaal gesproken in 20 min te wandelen is, prima toch, als Lana daar gelukkig van wordt, ze is dan zeer voldaan als we thuiskomen.
alleen als het koud en guur is dan zetten we de pas er goed in, maar meer voor mezelf om warm te blijven,