Nieuwe hond, nieuwe problemen

[Hanneke2]

Hoi allemaal, ik ben hier een tijd niet geweest maar nu ben ik er weer.

Nadat Lilo overleden was hoefde ik een tijdlang geen nieuwe hond erbij, maar uiteindelijk ging het wel weer kriebelen, dus sinds gisteren heb ik naast Toto (gecastreerde grote Spaanse podencoreu, 5 jaar oud), een nieuw teefje, Tika, erbij van 8 maanden. Hier staat ze op de site van podencoworld, maar daar is ze wel wat jonger, een maand of 5,6 (en daar heet ze nog Estela)

https://www.podencoworld.nl/adoptiehond ... 970-estela

Uit de omschrijving blijkt al dat ze wat angstig/onzeker is. Geen probleem, ik heb geen druk gezin meer met alle kinderen uit huis, ik werk voornamelijk thuis dus prima rustige stabiele omgeving. Ik wilde zeker niet weer zo'n getraumatiseerd hondje als Lilo. Het was een heel mooie ervaring om haar met geduld en ook wel bloed zweet en tranen uit te zien groeien tot een zelfverzekerd en sociaal en vrolijk hondje, en Lilo zit nog steeds heel diep in mijn hart, maar ik zocht vooral een niet al te pittig, lief maatje voor Toto. En ik wilde ook niet alsmaar gaan vergelijken met Lilo.

Maar, nu loop ik dus toch tegen een aantal bekende problemen op.

Laat ik voorop stellen dat het een ontzaglijk leuk hondje is. Ze is beeldig om te zien, net een klein hertje. Ze was vanaf de eerste minuut vrienden met de katten (logeerkat gaf haar gisteravond al kopjes), ze speelt hier sinds gisteravond als een malle met alles wat ze maar kan vinden, pikt van alles van tafel en lebbert lege koffiekopjes uit , maakt speelbuigingen naar Toto, begrijpt vrijwel instinctief dat ze niet achter de katten aan de trap op mag, helemaal schattig.

Maar ze laat zich niet aaien en ze laat zich dus ook niet aanlijnen. Ze pakt wel koekjes aan uit mijn hand, maar dan wel met mijn arm helemaal uitgestrekt en zij op zo groot mogelijke afstand met een soort van superlang gazellenekje.

Misschien had ik het kunnen weten want op alle filmpjes en foto's die ik van haar heb gekregen toen ze nog in het asiel zat (en dat zijn er flink wat) zie je dat ze nergens echt daadwerkelijk geniet van lichamelijk contact met mensen. Ze laat het over zich heen komen.

Okee, het zij zo, been there, done that, en Tika heeft veel minder problemen dan Lilo had, maar bij Lilo had ik er heel bewust voor gekozen, ook in de wetenschap dat Jack (mijn vorige reu) een positief beslissende factor zou zijn. En Toto is geen Jack. Toto mot vooralsnog heel weinig van Tika weten, en ik ging er vanuit dat dat tijdens wandelen wel goed zou komen, maar er wordt dus niet gewandeld met Tika.

Resumerend:
1. Ik kan haar niet aanlijnen. Komt vast wel goed, Tika vindt het nu al helemaal niet fijn als ik met Toto ga wandelen en is dolblij als we terugkomen. Bij Lilo heeft het 5 weken geduurd voor ik haar kon aanlijnen, ik denk dat het bij Tika wel eerder gaat lukken.
2. Ik kan haar niet aaien, ze wil geen lichamelijk contact. Wel met de katten en met Toto (die dat dan weer niet wil), maar ik probeer niet eens meer even over haar bek of borst te aaien als ze een koekje pakt, want het doet meer kwaad dan goed geloof ik. Dit is wel nieuw voor me. Lilo wilde al heel snel graag worden aangeraakt en geaaid, als je verder maar niks wilde doen, en tot dusver heb ik altijd honden gehad die al op schoot lagen als ik amper op de bank zat. Tika heeft zo'n ijzige blik in die oogjes, en okee, prima, ik respecteer die afstand, maar ik vind het wel lastig. Herkent iemand dat en komt dat 'goed'?
3. Een hond die nooit in een huis heeft gewoond en dan niet buiten dat huis komt... Nou ja, ze poept en piest keurig op een handdoek, dat zijn aardig wat handdoeken per dag in de was. Geeft niet, maar het zou fijn zijn als ze het bijvoorbeeld in de tuin zou doen. Lilo liep vanaf dag 1 in de tuin, maar die was zo supergefocust op Jack, dat ze direct naar binnen kwam als ik Jack riep. Tika is vandaag even in de tuin geweest, maar ik vertrouw het nog niet. Ze heeft nog geen band met mij of Toto, en zo'n schutting van 180 cm is niks voor een gezonde podenco die de kolder in de kop krijgt. Wat is wijsheid?

Heel verhaal, ook even om het voor mezelf op een rijtje te krijgen. En nogmaals, Tika is echt superleuk en slim en sociaal genoeg en over een paar maanden loopt ze hier waarschijnlijk gewoon los in het park te rauzen, maar er zitten effe wat onverwachte hobbels in die weg. Dus advies is welkom.

[Hanneke2]

Nanna, ik doe ook vrij demonstratief knuffelen en stoeien met Toto. Toto vindt dat erg leuk, dus we geven het goeie voorbeeld. Dat observeert ze, op een afstandje. Maar er is dan nul behoefte bij haar om mee te doen of om dichterbij te komen kijken. Toto en ik doen ook vaak een soort van voetbal, dus op afstand schop ik dan een speeltje naar hem toe en hij 'keept', en dat vindt ze dan wel weer interessant. Te eng om mee te doen, maar je ziet dat breintje wel werken en daar snapt ze volgens mij wel waarom Toto het leuk vindt.

Ik hoop van harte dat het bijtrekt, en ik vraag me ook wel af waar het gedrag vandaan komt. Teveel mee gesjouwd en gezeuld als pup misschien (ze is met 5 maanden op straat gevonden)?

[Hanneke2]

Daar ben ik het niet mee eens. Typisch een geval van "wat de boer niet kent".
Domweg de ruimte niet geven om te protesteren.

Dat betekent niet dat je het moet forceren maar je kunt het wel vanuit veilige roedelrust insteken.
Laat die riem eerst maar een weekje in de kamer slingeren zodat het geen nieuw object is.
Tijdens het soezen op de bank kun je een keer een kwartiertje samen pielen met een halsband. Niet dichtmaken natuurlijk, het gaat er om dat je een paar moment creëert zonder dat er meteen iets moet.

Als dat niet werkt dan krijg je gewoon zonder veel theater een halsband en een riem om en dan zoek je het maar uit tot je weer normaal kunt doen.

Naar buiten gaan we pas als we elkaar begrijpen. En nee, zindelijkheid wordt daar niet in meegenomen.

Ze is niet bang voor de riem of het tuig, ze heeft eigenlijk nul angst voor objecten. Lilo schoot al achter de bank als er een vreemde koektrommel op tafel stond, maar Tika staat rustig de mediabox te besnuffelen en heeft er niks van als de tafel vol staat met vreemde dingen.

Mijn eerste doel is (op termijn) ook die halsband er om krijgen, maar ik kan op dit moment niet dichter bij haar komen dan zeg een meter, en als ik een hand uit steek is ze weg. Dat pielen met een halsband gaat dus de eerste dagen zeker nog niet lukken, want ze wil echt niet aangeraakt worden. Andersom kwam ze dan wel weer snuffelen aan mijn voeten en tegen mijn superlelijke knalblauwe crocs aanduwen om te zien of ze ermee kon spelen , maar ze wil geen handen bij haar lijf.

Die zindelijkheid is echt mijn minste probleem hoor. Ik heb handdoeken zat en een stenen vloer die zo weer schoon is.

[Hanneke2]

Je hebt haar pas sinds gisteren. Ga nou de boel niet lopen overhaasten. Dat beestje kent en weet helemaal niks, geef haar de tijd om te wennen aan jou.
Ik zou het echt niet zoeken in beetgrijpen hoor. Ik heb hier een teckel te logeren gehad die niet aangeraakt wenste te worden, dat was een jachtlijntje er om laten zakken en even uitlaten, haha. Na drie dagen was het gewoon dikke mik.
En dat was dan een hond die gewend was om met mensen om te gaan. Ik denk dat Tika of niks gewend is of wellicht slechte ervaringen heeft. Laat zien dat jij niks van haar hoeft en dat jij de bron van alle lekkers bent.
Ik denk serieus dat ze, in hoe je haar beschrijft, best vlot bijtrekt. Dat kan toch ook niet in een dag?

Ik overhaast niks hoor, ik ga er vanuit dat het zeker een week of wat gaat duren voor ik er een halsband omheen kan doen. Wat ik al zei, bij Lilo heeft het 5 weken geduurd.

Ik kijk het de eerste dagen gewoon aan, laat haar helemaal met rust en ik ga gewoon alleen met Toto lopen. Dan ziet ze alsmaar die routine van koekje-aanlijnen-naar buiten, en ze is stiknieuwsgierig, dat is ook essentieel.

Een jachtlijntje vind ik eigenlijk wel een heel goed idee. Niet morgen of overmorgen hoor, maar als ze eenmaal zelf mee de hal in loopt als ik Toto aanlijn. Dan kan ik haar zonder verder aan te raken aanlijnen. Contract met de stichting zegt wel dat ze de eerste tijd tuig plus band plus twee lijnen aanmoet, maar met een jachtlijntje zou ze bijvoorbeeld al even mee naar buiten kunnen en de voortuin kunnen inspecteren.

[Hanneke2]

Oke, nou ja, ik zie vooral nieuwe problemen, zelfde baas eigenlijk.

Spring nou eens over je eigen schaduw heen. Je staat niet open.
En dat is geen sneer want ik begrijp de valkuil maar al te goed maar het feit blijft dat jij als baas die impasse zult moeten doorbreken.
Het hoeft niet snel, het hoeft niet hard maar als jij het niet doet gebeurt het niet en dát is wel slecht.

Maar goed, je bent al aan het uitleggen wat je aan je eigen vraag gaat doen dus je snapt toch niet wat ik bedoel.

Ik sta wel open, anders had ik dat hele bericht niet gepost, dan had ik gewoon precies hetzelfde gedaan als vorige keer, en dan was het - wellicht vertraagd - ook wel goed gekomen.

Ja, dit is een andere hond en nee, ik begrijp haar nog niet helemaal. Maar leg dan alsjeblieft wat duidelijker uit waar ik de mist in ga. En wat vind jij van dat idee van een jachtlijn? Kijk, ze is al tig keer aangelijnd en in een tuig gehesen, ze hebben in Spanje met haar gelopen, geoefend met in een auto zitten, ze is bij aankomst hier ook weer voorzien van een half harnas en dubbele zekering en ze liet het allemaal gebeuren, tuig en halsband en riem is helemaal niks nieuws voor haar. Maar ze vind het allemaal vreselijk, al dat gehannes. Ik zal ook zo blij zij als ze gewoon bloot los kan rennen want dan kan ze pas echt het hondje worden wat ze is. En ik wil niks anders dan de snelste en minst onprettige manier daarnaartoe.

[Tineke]

Jachtlijn zou ik enkel doen als ze rustig met je meeloopt.
Anders, als ze in paniek raakt, en gaat lopen trekken en springen om weg te komen, zal een jachtlijn een bijzondere nare verstikkende ervaring zijn.
Ik heb zelfs weleens een hond out zien gaan die aan zo'n lijn liep en in paniek raakte.

Zodra het kan zou ik een tuig omdoen maar wel één waar ontsnappen niet mogelijk uit is.

Het ligt echt aan de hond en in hoeverre haar angst bepalend is en hoe snel ze er uit komt of negeren of doorpakken het beste werkt.
Ik weet honden die door zaken te negeren zijn opgeknapt maar ook door de confrontatie met de angsten bewust gedoseerd aan te gaan.
Die hond herstelde wel snel van zijn angst en bleef er niet in hangen of raakte in een totale paniek.

Als zij tot de laatste behoort dan zou ik zelfs overwegen haar met een tuig om aan een heupgordel aan je vast te maken, in huis, en haar zo met haar angst te confronteren zodat ze ziet dat er niets aan de hand is.

Maar dat heeft enkel zin als ze niet in een totale paniek uitbreekt en ervoor open staat, anders doe je er meer kwaad als goed mee.
En een hond in paniek pikt ook niets meer op dus het is dan sowieso zinloos.

[Gimmick]

En als ik je nog een tip mag geven.
Stop met vergelijken.
Het enige wat ik telkens lees is tika dit maar lilo was dat.
Als je tika eens als tika gaat zien en lilo was lilo.
Dat scheelt al veel verwachtingen richting een hondje die geen idee heeft.
Ze is er net. Wennen wennen wennen...

[Fotogravinnetje]

Stop met nadenken, hou gewoon je normale routines aan met Toto, doe gewoon zoals je altijd doet en stop met wat dan ook te verwachten van Tika. Laat haar lekker de boel helemaal zelf uitzoeken, want het klinkt alsof ze dat prima aan kan. Als zij het contact zoekt, ga je daar uiteraard rustig op in. Zoekt ze geen contact, laat je haar lekker. Ook zonder demonstratief met Toto te knuffelen ziet zij hoe hij op jou reageert. Je hebt kans dat je juist door dat demonstratieve (zie je wel dat wij geen gevaar zijn?) haar meer op afstand houdt dan als je gewoon je normale routines met Toto blijft volgen van voor Tika's komst. Laat haar gewoon echt tot rust komen. Geef haar een veilig onderdak, warmte en eten, als ze aandacht vraagt, geef je dat ook, en verder helemaal niets. Je wint haar vertrouwen vooral door jezelf te zijn. Niet door te veel nadenken of allerlei kunstjes uit te halen. Ze is heus nieuwsgierig genoeg om zich straks naadloos in jullie huishouden te voegen. Maar laat het haar zelf uitvinden en doe er zelf niet moeilijk over. Wees jezelf, doe normaal, sta open voor contact. Meer hoef je de eerste weken echt niet te doen

[DeDiana]

Wat een leuk snoetje heeft ze!

Ze is dus wel met tuig en halsband bij jou gekomen, maar die heb je afgedaan toen je thuiskwam?
Dat is misschien een beetje jammer - ik heb bij Amoz en mijn laatste twee opvangers, die ook nog niet genoeg in de buurt durfden te komen om het tuig aan te kunnen doen en aan te lijnen, om die reden halsband en tuig om gelaten en de eerste dagen ook een lijn aan het tuig laten hangen, zodat ik ze altijd makkelijk 'binnen kon hengelen' (niet om aan ze te gaan zitten zolang ze dat niet wilden). Voordeel is dat je daarmee ook nooit opeens die enge handen naar een hond uit hoeft te steken, wat jou natuurlijk alleen maar enger maakt bij een hond die dat nog spannend vindt en niet begrijpt wat daar de bedoeling van is.

Dat is nu natuurlijk een beetje mosterd na de maaltijd Maar als ze er pas sinds gisteren is, kan het goed zijn dat ze vandaag al veel makkelijker in de buurt durft te komen. Als ik jouw bericht lees, is ze dus niet bang voor tuig, halsband of riem, maar voor het plotseling uitsteken van je hand naar haar, dat vertrouwt ze nog niet helemaal. Heb je overigens ook al gekeken of ze wel makkelijker nadert als Toto niet in de buurt is? Omdat je schrijft dat hij nog niet te veel van haar moet hebben - het kan ook zijn dat ze vanwege hem een respectvolle afstand houdt?

Ik zou in ieder geval kijken of het met voer lukt om haar rustig aan te lijnen: samen met een bak voer op de grond gaan zitten als ze goede honger heeft, eerst brokjes naar haar toe gooien, dan uit je hand laten pakken en kijken of ze zo ook haar kop door een jachtlijn wil steken door de lus voor haar kop te houden en een brokje erachter. Zodat je geen handen plots naar haar hoeft uit te steken. Na een paar keer kun je de jachtlijn vast doen en haar dan een anti-ontsnappingstuig aandoen, met veel beloningen geven natuurlijk. Dan zou ik daarna het tuig om laten met een sleeplijntje eraan van ca. 2 meter.
Ik denk dat ze eerst wat meer vertrouwen in haar nieuwe mens moet krijgen voordat je echt kunt gaan desensibiliseren met het omdoen van halsband, tuig, aanlijnen en je hand naar haar uitsteken en dat dat makkelijker gaat als je dat niet steeds hoeft te doen als ze dat nog spannend vindt, doordat je gewoon rustig op het sleeplijntje kunt gaan staan.
Ik zou nog niet naar buiten gaan zonder anti-ontsnappingstuig als je nog helemaal niet weet of ze buiten misschien bij paniek probeert te vluchten.

Over het wel of niet aanhankelijk zijn en genieten van aangehaald worden, zegt het volgens mij niet zo veel. Ze reageert nu zo omdat ze het spannend vindt en waarschijnlijk nog niet goed snapt wat de bedoeling is. Als ze over een tijdje wel dat vertrouwen heeft in jou en ontspannen is, kan dat nog enorm veranderen. Bij de honden die ik hierboven noemde, is dat in ieder geval 180 graden omgedraaid, dat zijn nu allemaal knuffelkonten die zelf om knuffels komen vragen, graag contactliggen, etc.

[Lizzie.]

Wat een dotje zeg, gefeliciteerd met je nieuwe aanwinst
Wat al eerder is gezegd, ze is er net, ik zou nergens dwang achter zetten, dus neemt de tijd dat ze uit zichzelf gaat ''ontdooien''. Dwang en harde hand werkt alleen maar averechts en daarbij waarom zou je dat doen.

Zou je die handdoeken buiten kunnen leggen, steeds beetje bij beetje richting de deur verplaatsen, ik zou ook een handdoek waar al op geplast is buiten leggen. Zodat ze er misschien een sasje er boven op gaat doen.

Succes met je knappe dame, komt vast goed.

[Emma]

Ik ga met nanna mee.
Verplaats je even in de hond zelf, zij weet niet dat ze nu bij jou "woont", ze is uit het asiel gehaald, waar ze ook al niet erg prettig in haar vel zat. En dan een hele reis mee te maken, waar ze ook al niks van snapt. En nu zit ze bij jou, vreemde dieren, heel vreemde omgeving, in een huis, heeft ze misschien ook nog niet meegemaakt.

Ik zou minstens een week niks van haar verwachten. Een bakje maken met kranten of puppie korrels, voor haar behoefte. Eten geven, en nog even niks. Als ze zelf toenadering zoekt, kun je wel aandacht terug geven.
Na ongeveer een week, en als ze zelf toe nadering zoekt, zou ik eens gaan aanlijnen. En als het dan eens nodig is, kun je op termijn wel cleva zijn aanpak eens toepassen. Maar ik zou daar niet meteen mee beginnen. Eerst maar eens wat rust gunnen.

Maar goed iedereen is anders, Met een andere aanpak, maar zo zou ik het benaderen.

[Hanneke2]

Dank voor alle reacties, tips en overwegingen, ik zal laten weten hoe het verder gaat. Voorlopig ligt ze moe van het slopen te slapen. Ik ben inmiddels een telefoon, een boek en een zaaitray armer dus ik ga nu eerst de boel eens helemaal pup-proof maken, oftewel flink opruimen.

[DeDiana]

Succes, hopelijk ontdooit ze snel!
Ik neem aan dat je binnenkort ook wel een uitgebreid fototopic opent?

[Alfilillo]

Ach, wat een lieverd. Dat koppie .
Ik ga mee met Nanna en anderen: ze is er pas een dag en dan zoveel veranderingen ineens. Ik vind de beschrijving eigenlijk vrij accuraat. Gevoelig, verlegen, stress.... Niet vreemd dat ze wat tijd nodig heeft. Als je er druk op legt, gaat dat hoofd waarschijnlijk op slot. Althans zo ken ik een podenco.
Ik ben het ook met Fotogravinnetje eens en in die zin ook met Cleva: doe gewoon je normale dingen, je hoeft haar niks te laten zien. Een ontspannen en stabiel en daardoor betrouwbaar mens. Dat word je voor haar.
En dan komen die knuffels ongetwijfeld vanzelf. Zo te zien op het filmpje, heeft ze het in zich.

[laeken]

Was ze wel aan te raken toen je haar kreeg in haar tuig? Want dat is bij veel honden de omslag. Los zijn ze in staat het te vermijden. Eenmaal aangelijnd veranderen veel honden in makke lammetjes en gaat alles prima. Ik zou voorlopig proberen met haar te spelen. Spelen spelen spelen. Wek haar interesse met iets waar ze vertrouwen van krijgt. Een leuk speeltje of een balletje. Ik snap dat ze er niet meteen op in gaat maar spel is het meest vertrouwenwekkende dat je een hond kan geven.

Komt echt wel goed. Ik zie trouwens op de foto's meteen dat ze elk contact schuwt en ik geloof niets van in iemands armen knuffelen. Ze zit in een hoek en de volgende stap is omhoog springen. Zo drukt ze zich wel van dat enge mens met de camera. Dus denk dat dit wel dieper zit.

Tom was in eerste instantie ook zo. Kregen foto's van hem in de armen van mensen. En hij zou een grote knuffelkont zijn. Verre van dat en wie hem aan wilde raken kreeg een grom en zelfs een snap. En dat tegen de muur opstaan is de voorbode van proberen over die muur te komen. Ze is dus erg bang voor contact. Maar ik denk niet dat dat niet te overwinnen is.

[DeDiana]

Ik vind de beschrijving eigenlijk vrij accuraat. Gevoelig, verlegen, stress....

Er is wel een verschilletje tussen 'gevoelig', 'verlegen' maar 'vindt het fijn om in je armen te hangen voor zachte knuffels' en het onbenaderbare dat ik uit het verslag van Hanneke lees.

Maar goed, voor hetzelfde geld trekt het met wat rust, reinheid en regelmaat heel snel bij.

Als je naar het filmpje kijkt in de link, zie ik ook geen hond die het fijn vindt om in de armen te hangen en die knuffels te krijgen. Ze ondergaat het, maar ze is erg gespannen en bevroren. Dus het verbaast me niet dat ze dat zelf totaal nog niet op komt zoeken, zeker met alle onzekerheid over de nieuwe mensen en omgeving erbij.
Dat zegt volgens mij overigens niets over of ze aanrakingen fijn gaat vinden als ze mensen wel vertrouwt en zich bij hen op haar gemak voelt. En over in welk tempo dat bij haar zal kunnen gaan in de juiste, rustige omgeving met mensen die dat niet forceren.

[Alfilillo]

Ja, 'ze ondergaat het' is wel een goede omschrijving. Maar geen blinde paniek gelukkig.

[Sandra&co]

Wat een énig hondje om te zien!

Wat betreft de 'problemen' kan ik maar 1 ding zeggen: Je hebt haar sinds GISTEREN. Wat is een dag nou Ontspán.

[crutz]

Was ze wel aan te raken toen je haar kreeg in haar tuig? Want dat is bij veel honden de omslag. Los zijn ze in staat het te vermijden. Eenmaal aangelijnd veranderen veel honden in makke lammetjes en gaat alles prima. Ik zou voorlopig proberen met haar te spelen. Spelen spelen spelen. Wek haar interesse met iets waar ze vertrouwen van krijgt. Een leuk speeltje of een balletje. Ik snap dat ze er niet meteen op in gaat maar spel is het meest vertrouwenwekkende dat je een hond kan geven.

Komt echt wel goed. Ik zie trouwens op de foto's meteen dat ze elk contact schuwt en ik geloof niets van in iemands armen knuffelen. Ze zit in een hoek en de volgende stap is omhoog springen. Zo drukt ze zich wel van dat enge mens met de camera. Dus denk dat dit wel dieper zit.

Tom was in eerste instantie ook zo. Kregen foto's van hem in de armen van mensen. En hij zou een grote knuffelkont zijn. Verre van dat en wie hem aan wilde raken kreeg een grom en zelfs een snap. En dat tegen de muur opstaan is de voorbode van proberen over die muur te komen. Ze is dus erg bang voor contact. Maar ik denk niet dat dat niet te overwinnen is.

helemaal mee eens, zie op de foto en video ook een hond die alle contact probeert te voorkomen, geen contact zoekt met wie haar vasthoud of wie voor haar staat.

Ik denk dat je er nog een lange weg mee te gaan hebt en ook buiten op zal moeten blijven letten want als ze jou wel vertrouwd wil dat niet zeggen dat ze de omgeving ook al vertrouwd
de mensen op de video/fotos, waren dat ook de dagelijkse verzorgers? Hoe lang heeft ze daar gezeten en hebben zij wel een band op kunnen bouwen, of vonden ze wat je ziet al een band met haar?

[malinois]

Was ze wel aan te raken toen je haar kreeg in haar tuig? Want dat is bij veel honden de omslag. Los zijn ze in staat het te vermijden. Eenmaal aangelijnd veranderen veel honden in makke lammetjes en gaat alles prima. Ik zou voorlopig proberen met haar te spelen. Spelen spelen spelen. Wek haar interesse met iets waar ze vertrouwen van krijgt. Een leuk speeltje of een balletje. Ik snap dat ze er niet meteen op in gaat maar spel is het meest vertrouwenwekkende dat je een hond kan geven.

Komt echt wel goed. Ik zie trouwens op de foto's meteen dat ze elk contact schuwt en ik geloof niets van in iemands armen knuffelen. Ze zit in een hoek en de volgende stap is omhoog springen. Zo drukt ze zich wel van dat enge mens met de camera. Dus denk dat dit wel dieper zit.

Tom was in eerste instantie ook zo. Kregen foto's van hem in de armen van mensen. En hij zou een grote knuffelkont zijn. Verre van dat en wie hem aan wilde raken kreeg een grom en zelfs een snap. En dat tegen de muur opstaan is de voorbode van proberen over die muur te komen. Ze is dus erg bang voor contact. Maar ik denk niet dat dat niet te overwinnen is.

helemaal mee eens, zie op de foto en video ook een hond die alle contact probeert te voorkomen, geen contact zoekt met wie haar vasthoud of wie voor haar staat.

Ik denk dat je er nog een lange weg mee te gaan hebt en ook buiten op zal moeten blijven letten want als ze jou wel vertrouwd wil dat niet zeggen dat ze de omgeving ook al vertrouwd
de mensen op de video/fotos, waren dat ook de dagelijkse verzorgers? Hoe lang heeft ze daar gezeten en hebben zij wel een band op kunnen bouwen, of vonden ze wat je ziet al een band met haar?

Met zulke fotos en dan een knuffelkont vinden? Dat vind ik een aparte beschrijving, zo'n foto zie ik nl totaal niet. Ik denk ook dat t een lange weg wordt maar idd wat Nanna zegt: geef t tijd. 1 dag...

[Manuma]

1. Ik kan haar niet aanlijnen. Komt vast wel goed, Tika vindt het nu al helemaal niet fijn als ik met Toto ga wandelen en is dolblij als we terugkomen. Bij Lilo heeft het 5 weken geduurd voor ik haar kon aanlijnen, ik denk dat het bij Tika wel eerder gaat lukken.

Rent of duikt ze weg?
Kun je aanlijnen voorlopig vermijden? Bijvoorbeeld door haar in de tuin te laten plassen en poepen?
Random iets lekkers geven vanuit jouw hand met de riem erin en dan gelijk weer wegwezen. Zonder énige vorm van druk of overkomen alsof je iets wilt trainen met haar omgaan lijkt mij nu het beste. Bij Uma of Cody hoefde je ook echt niet met zo'n gedachte aan te komen. Laat die verwachtingen los.

2. Ik kan haar niet aaien, ze wil geen lichamelijk contact. Wel met de katten en met Toto (die dat dan weer niet wil), maar ik probeer niet eens meer even over haar bek of borst te aaien als ze een koekje pakt, want het doet meer kwaad dan goed geloof ik. Dit is wel nieuw voor me. Lilo wilde al heel snel graag worden aangeraakt en geaaid, als je verder maar niks wilde doen, en tot dusver heb ik altijd honden gehad die al op schoot lagen als ik amper op de bank zat. Tika heeft zo'n ijzige blik in die oogjes, en okee, prima, ik respecteer die afstand, maar ik vind het wel lastig. Herkent iemand dat en komt dat 'goed'?

Stop met vergelijken en verwachten.
Ze is er één dag, laat haar. Contact af gaan dwingen zal alleen maar averechts werken.
Het is al heel fijn dat ze met Toto en je katten wel contact maakt. Laat haar even bijkomen en wennen zonder er gelijk zo bovenop te zitten en aan te willen raken.
Ontspan, dat helpt haar ook, en alles komt goed.

Dit is Tika, niet Lilo
Welkom Tika. Relax, laat alles bezinken, geef haar rust en geef jezelf rust.

[laeken]

Was ze wel aan te raken toen je haar kreeg in haar tuig? Want dat is bij veel honden de omslag. Los zijn ze in staat het te vermijden. Eenmaal aangelijnd veranderen veel honden in makke lammetjes en gaat alles prima. Ik zou voorlopig proberen met haar te spelen. Spelen spelen spelen. Wek haar interesse met iets waar ze vertrouwen van krijgt. Een leuk speeltje of een balletje. Ik snap dat ze er niet meteen op in gaat maar spel is het meest vertrouwenwekkende dat je een hond kan geven.

Komt echt wel goed. Ik zie trouwens op de foto's meteen dat ze elk contact schuwt en ik geloof niets van in iemands armen knuffelen. Ze zit in een hoek en de volgende stap is omhoog springen. Zo drukt ze zich wel van dat enge mens met de camera. Dus denk dat dit wel dieper zit.

Tom was in eerste instantie ook zo. Kregen foto's van hem in de armen van mensen. En hij zou een grote knuffelkont zijn. Verre van dat en wie hem aan wilde raken kreeg een grom en zelfs een snap. En dat tegen de muur opstaan is de voorbode van proberen over die muur te komen. Ze is dus erg bang voor contact. Maar ik denk niet dat dat niet te overwinnen is.

helemaal mee eens, zie op de foto en video ook een hond die alle contact probeert te voorkomen, geen contact zoekt met wie haar vasthoud of wie voor haar staat.

Ik denk dat je er nog een lange weg mee te gaan hebt en ook buiten op zal moeten blijven letten want als ze jou wel vertrouwd wil dat niet zeggen dat ze de omgeving ook al vertrouwd
de mensen op de video/fotos, waren dat ook de dagelijkse verzorgers? Hoe lang heeft ze daar gezeten en hebben zij wel een band op kunnen bouwen, of vonden ze wat je ziet al een band met haar?

Gelukkig ben ik niet de enige. Dat ze bevroren is in de armen van de mensen zegt echt niks.
Ik denk dat ze mensen wel heel goed kent maar niet goed gesocialiseerd is maar wel heel tam is. Dus ze functioneert prima met mensen om haar heen alleen moet ze direct contact nog helemaal leren.
Op de foto's zie ik echt een hond die elk moment de lucht in schiet om maar weg te komen. En dat betekent dat ze dus echt geen knuffelige makke hond is. Je hebt wel een enorme plus aan het feit dat ze geen angst heeft voor zaken en ook niet voor mensen. Ze is duidelijk mensen gewend maar geen contact. Dus daar moet je aan werken.

[Alfilillo]

Even een zijspoor: ik snap niet waar dat optillen op het filmpje goed voor is (en zeker niet in een situatie waarin de hond toch al angstig is, zoals Nanna ook al zegt). Mijn honden vinden het allebei niet echt fijn om opgetild te worden. Ze laten het wel toe, maar het hoeft niet van ze. Languit op de bank liggen en op je buik gekriebeld worden daarentegen.... Of lekker boven je staart....

[laeken]

Even een zijspoor: ik snap niet waar dat optillen op het filmpje goed voor is (en zeker niet in een situatie waarin de hond toch al angstig is, zoals Nanna ook al zegt). Mijn honden vinden het allebei niet echt fijn om opgetild te worden. Ze laten het wel toe, maar het hoeft niet van ze. Languit op de bank liggen en op je buik gekriebeld worden daarentegen.... Of lekker boven je staart....

Ze tillen angstige honden altijd op om een schattige foto te kunnen plaatsen. Alleen foto's van een hondje met grote ogen vol oogwit tegen een muur maakt ze niet bepaalt adopteerbaar. Tom was dus echt precies hetzelfde verhaal. Super lieve foto's van het meest wonderschone hondje in de armen van zijn redders. Ik smolt. Alleen beet hij me haast bij ophalen en wilde hij absoluut niks met ons te maken hebben. Dat trok snel bij maar daarna was bezoek niet zo leuk voor hem. Kwam allemaal wel goed hoor. Beetje inzet en ging al stukken beter.

[ranetje]

Jachtlijn zou ik enkel doen als ze rustig met je meeloopt.
Anders, als ze in paniek raakt, en gaat lopen trekken en springen om weg te komen, zal een jachtlijn een bijzondere nare verstikkende ervaring zijn.
Ik heb zelfs weleens een hond out zien gaan die aan zo'n lijn liep en in paniek raakte.
knip...…....

Veel tegenwoordige jachtlijnen (o.a. de "hunter" jachtlijn) hebben bijna allemaal een stop die je kan zetten op de maat die voor een halsband nodig is.
Er wordt dan niets "gestropt".
Zou dat schelen?

Ik denk alleen dat, als ze zo gereserveerd is, die lijn maar één keer omgedaan kan worden.
De volgende keer zorgt ze dat ze ook buiten bereik van die lus is.

[Caro.]

Ahhh ze is wel heel schattig om te zien hoor en aandoenlijk
Sowieso gefeliciteerd met Tika natuurlijk!

Ik zou ook even helemaal geen druk erop leggen, laat haar eerst maar bijkomen en alles in haar tempo verkennen.
Vervolgens zou ik bv haar voerbak neerzetten en dan 1 of 2 meter verderop gaan staan, gewoon iets doen (boekje lezen, weet ik veel). Je bemoeit
je er niet mee, maar ze zal wel moeten komen wil ze eten binnen krijgen.
Langzaam iets uit haar comfortzone halen, maar echt langzaam dus en schijnbaar volkomen ongeïnteresseerd. Hoe meer interesse jij hebt, hoe
meer ze zich (waarschijnlijk) zal terugtrekken.
Ik zou dus contact van haar uit laten gaan en dan heel langzaam, en voor haar ongemerkt, dat gaan ombuigen.

[Feather__]

Geen tips wil je alleen even feliciteren met Tika

Echt een hondje voor jou! Met van die grote oren

[Hanneke2]

Dank voor alle reacties, tips en overwegingen, ik zal laten weten hoe het verder gaat. Voorlopig ligt ze moe van het slopen te slapen. Ik ben inmiddels een telefoon, een boek en een zaaitray armer dus ik ga nu eerst de boel eens helemaal pup-proof maken, oftewel flink opruimen.

Hahaha! Zie dat slopen maar als positief Beter dat ze dat doet dan dat ze rillend van angst in een hoekje ligt.

Nee, verre van dat! Ze verbouwt opgewekt de hele huiskamer, ze haalt potdorie zelfs de zooi uit de open haard. Ik heb haar vanmiddag een wc-rol gegeven omdat ze op het 'gewone' speelgoed uitgekeken was. Dat was wel een succes. Maar als ik even niet oplet heeft ze alweer een afstandsbediening te pakken (en alles ligt al hoog!), of sleept ze een kattenmandje (met kat erin) door de kamer. Ze heeft logeerMorrispoes omver gekegeld met zo'n kartonnen krabplank, er zit inmiddels een nieuw gat in de bank (zoooo blij dat ik nog geen nieuw bankstel heb gekocht, Lilo had er vorig jaar al een gat in gegraven dus een gat meer of minder maakt niet uit). Nee, ze vermaakt zich prima. En ze wringt zich in allerlei bochten om Toto uit te dagen tot spelen. Hij is haar zo zat. Bij de gratie gods mag ze af en toe een lik over zijn bek geven, maar ze kan een grom en opgetrokken lipje krijgen als ze weer helemaal wild komt smeken om zijn aandacht. Het lijkt wel alsof hij bang voor haar is, terwijl ze echt niks anders doet dan zijn eigen speelvriendinnetjes waar hij buiten mee loopt te ravotten.

Ik weet vrijwel zeker dat het tussen die twee wel beter zal gaan als we eenmaal buiten lopen. Buiten speelt Toto ook wel met grote reuen die hij never nooit niet in huis zou dulden. En zodra zij buiten wat energie kwijt kan, al is het alleen maar door alle nieuwe indrukken, wordt ze in huis waarschijnlijk ook aanzienlijk rustiger. En het is wat Diana zei, als ik nou niet zo dom was geweest om dat tuig en die halsband eraf te halen, dan had ik haar al lang mee kunnen nemen naar buiten.

Het is best kut, want ergens wil ze zo graag mee als ik met Toto naar buiten ga. Ik heb even een tijdelijke sluis voor de opening naar de hal, en daar probeerde ze vanavond doorheen te breken toen Toto en ik laatste rondje gingen doen. Maar ja, dan zal toch eerst die lijn er aan moeten, en dat lukt nog niet.

[Hanneke2]

Succes, hopelijk ontdooit ze snel!
Ik neem aan dat je binnenkort ook wel een uitgebreid fototopic opent?

Oh ik heb al wel wat leuke foto's. Op mijn telefoon. Die onherstelbaar aan gort is gekauwd.

[Hanneke2]

Was ze wel aan te raken toen je haar kreeg in haar tuig? Want dat is bij veel honden de omslag. Los zijn ze in staat het te vermijden. Eenmaal aangelijnd veranderen veel honden in makke lammetjes en gaat alles prima. Ik zou voorlopig proberen met haar te spelen. Spelen spelen spelen. Wek haar interesse met iets waar ze vertrouwen van krijgt. Een leuk speeltje of een balletje. Ik snap dat ze er niet meteen op in gaat maar spel is het meest vertrouwenwekkende dat je een hond kan geven.

Komt echt wel goed. Ik zie trouwens op de foto's meteen dat ze elk contact schuwt en ik geloof niets van in iemands armen knuffelen. Ze zit in een hoek en de volgende stap is omhoog springen. Zo drukt ze zich wel van dat enge mens met de camera. Dus denk dat dit wel dieper zit.

Tom was in eerste instantie ook zo. Kregen foto's van hem in de armen van mensen. En hij zou een grote knuffelkont zijn. Verre van dat en wie hem aan wilde raken kreeg een grom en zelfs een snap. En dat tegen de muur opstaan is de voorbode van proberen over die muur te komen. Ze is dus erg bang voor contact. Maar ik denk niet dat dat niet te overwinnen is.

Oh, fijn, jij snapt wat ik bedoel! Ik zie in dat filmpje op de site een hondje dat het geknuffel en geaai laat gebeuren, maar ze tongelt en slikt en ze vindt het helemaal niet prettig. Ze ondergaat het. Ook bij aankomst verstarde ze min of meer toen de vrijwilligers haar in het tuig etc. hesen, ze pakte overigens wel koekjes aan, dus het is zeker geen blinde paniek, maar ze ziet absoluut de zin of het plezier niet in van lichamelijk contact met mensen. Ook op geen van de andere foto's en filmpjes die ik heb gekregen lijkt ze aaien prettig te vinden. Ze is stiknieuwsgierig en wil wel aan mensen ruiken, maar ze wil geen polonaise aan haar lijf. Ik kreeg vanmiddag wel een likje over mijn vingers van haar terwijl ik met Toto aan het kroelen was, dat vond ik wel een mooi gebaar.

En spelen, man, ik lig hier om de haverklap op de grond met mijn kont omhoog. Vooral als ze helemaal hyperdepieper uit alle macht probeert om Toto en de katten tot spelen te verleiden ga ik ook weer gek doen. Nou, voorlopig nul reactie. Zij wil spelen met Toto en met de katten, die willen niet met haar spelen, ik wil wel met haar spelen maar zij niet met mij. Ze gelooft en vertrouwt dat gewoon nog niet. Daarom speel ik ook zoveel mogelijk met Toto, en ze kijkt ernaar, maar ik denk dat ze nog nooit echt met een mens heeft gespeeld. We weten ook niet heel veel over haar verleden, ze is als pup van een maand of 5 al van straat geplukt, maar ze heeft best veel (oppervlakkige maar toch) littekens.

En ik weet zeker dat het goed komt hoor. Het zal misschien nooit een hondje worden dat op schoot kruipt, maar het gaat echt wel een blij hondje worden dat lekker kan rennen en spelen. Ook met Toto.