Het HondenForum

'Wat als zwervende honden geen zwerfhonden blijken te zijn? De evolutie van hondengedrag.'

De eerste vraag: 'wat is een hond?’
De meeste mensen zullen aan hun huisdier denken, sommige aan een assistentiehond of ander type werkhond. Al deze honden hebben één ding gemeen; ze zijn allemaal direct afhankelijk van mensen. Wij voorzien ze van voedsel en onderdak en we bepalen zelfs hun voortplanting. Echter dit betreft slechts het handjevol honden waar de meesten van ons dagelijks mee te maken hebben.

Lord schat dat er in totaal zo’n 1.000.000.000 honden op onze planeet leven. Van dat enorme aantal is slechts 17% huishond. Het merendeel, 83%, valt niet onder direct toezicht van mensen en leeft een vrij leven. Lord noemt deze honden ‘free living dogs’, het equivalent van Coppinger’s ‘village dogs’.

Veel mensen gaan ervan uit dat deze honden ooit huishonden waren. Ze zouden verdwaald of weggelopen zijn of ze zijn simpelweg door hun eigenaar op straat gezet. Het beeld van een zwerfhond op een vuilnisbelt op zoek naar eten is voor veel mensen onverdraaglijk. Mensen voelen zich vaak machteloos bij het zien van deze armoede en willen deze honden redden van dit erbarmelijke bestaan.

Het idee heerst dat dit op te lossen is door onverantwoord gedrag van hondeneigenaren aan banden te leggen en door de dieren te vangen, te steriliseren en ter adoptie aan te bieden. Kathryn Lord (met Ray Coppinger) ziet dat anders. Dit zijn merendeels dieren die zich hebben geëvolueerd binnen een bepaalde niche.

Honden zijn flutouders
Deze ‘free living dogs’ moeten zichzelf voorzien van voedsel en onderdak. Ook hebben zij de vrijheid om zichzelf voort te planten waar en wanneer zij dat willen. Ook de zorg voor de pups nemen zij voor eigen rekening.

Toch leven ook deze honden bij de gratie van mensen. Hun gedrag is geëvolueerd en aangepast aan de aanwezigheid van mensen en op het afval wat wij produceren. Wolven, coyotes en jackhalzen zijn genoodzaakt om hun jongen goed te verzorgen. Zij verzorgen hun kinderen totdat zij zelf op eigen benen kunnen staan.

Maar bij honden is dit van minder groot belang, want voedsel is meestal wel voorradig en pups worden daarom dan ook sneller aan hun lot overgelaten. De ouderlijk zorg bij honden is dus minder complex dan bij hun soortgenoten.


Een moederhond met haar pups in Zuid-Afrika. Foto: Daniel Stewart.

Dit heeft een hoger sterftecijfer onder pups tot gevolg. Lord ziet dit als een aanpassing aan de ‘natuurlijke’ habitat waarin ze leven. Het is geen kwestie van degeneratie, maar van aanpassing! Dit is wat honden doen, hun gedrag is op deze manier geëvolueerd als een overlevingsstrategie.

Is dit zielig? Nee. Je zou deze honden volgens Lord met dezelfde bril moeten bekijken als iedere andere wilde soort die probeert te overleven in zijn habitat. Lord is zich goed bewust van de controverse die zij hier uitspreekt, maar daagt het publiek uit om met haar mee te gaan in deze gedachtegang.

De evolutie van hondengedrag
Om het gedrag van de hond beter te kunnen begrijpen, vergelijkt Lord het gedrag van de hond met dat van een aantal soortgenoten; de ethiopische wolf, de gewone jakhals, de gestreepte jakhals, de zadeljakhals, de coyote, de dingo en de wolf.

De wilde soorten reproduceren zich seizoensgebonden. De mannetjes en vrouwtjes ondergaan zelfs een fysieke verandering zodat zij alleen maar gedurende een korte periode vruchtbaar zijn en kunnen paren. De pups worden in het voorjaar geboren wanneer er veel voedsel voorradig is en de kans op overleven het grootst.

De reproductie bij honden is niet seizoensgebonden. In de habitat van de hond is in principe het hele jaar door voedsel voorradig. Pups hebben ongeacht het moment waarop ze geboren worden evenveel kans op overleven. Het verspreiden van nestjes over het jaar heeft als bijkomend voordeel dat er niet te veel concurrentie plaatsvindt tussen de pups.

Hoe groter het dier, hoe langer het duurt voordat het dier zich kan voortplanten. Bij de wilde soorten kan een dier al na 10 maanden rijp zijn, maar als hij nog niet voldoende is gegroeid, dan zal hij automatisch nog een jaar moeten wachten om te kunnen paren. Een coyote is een klein dier en kan al na een jaar paren, een wolf is veel groter en paart pas na 2 of 3 jaar. Hoe zit dat bij honden? De gemiddelde vrij levende hond weegt 13 kg en kan zich al na een jaar voortplanten en hoeft ook niet een jaar te wachten tot het seizoen zich weer aandient.


Straathonden in Zuid-Afrika. Foto: Daniel Stewart.

Een ander groot verschil tussen de hond en zijn wilde familieleden is de partnerkeuze. De wilde hondachtigen zijn over het algemeen monogaam. De Ethiopische wolf gaat af en toe vreemd maar zal zich wel binden aan één vaste partner. De coyote is geheel monogaam, wat in het dierenrijk uitzonderlijk is. Honden kiezen niet voor één vaste partner. Ze doen het, plat gezegd, met iedereen.

De zorg die wolvenouders voor hun pups hebben is complex. Vader en moeder zorgen beiden voor de kinderen. Vader jaagt, en moeder blijft in het nest om voor de pups te zorgen en ze te beschermen. Zelfs de oudere broers en zussen van het vorige nest helpen mee met de zorg, waardoor de overlevingskansen van de kleine pups worden vergroot.

Pups op eigen benen
Omdat honden niet voor een vaste partner kiezen, is de zorg voor de pups automatisch gehalveerd. De moeder neemt alle zorg op zich, maar al na 10 weken verlaat ze het nest. De pups staan er vanaf dat moment alleen voor. Hoe kan dit een voordeel zijn voor deze soort?? De pups staan snel op eigen benen. Ze verlaten uit zichzelf het nest om op zoek te gaan naar voedsel. Het eten is meestal voorradig, dus heel moeilijk is dat niet.

Snel afstand doen van de pups, zorgt ervoor dat de moeder sneller weer kan reproduceren. Honden kunnen gemiddeld iedere 7 maanden een nest krijgen. Deze vrijlevende honden worden gemiddeld 4 jaar oud en krijgen meerdere nesten gedurende die 4 jaar. Als 5-8% van de pups het overleeft, dan blijft de populatie constant. Het voortbestaan van de soort wordt dus gegarandeerd, ondanks het relatief hoge sterftecijfer onder de pups. Het is simpelweg een andere overlevingsstrategie: kwantiteit is belangrijker dan kwaliteit.


In deze groepen met vrijlevende honden komen zo nu en dan verdwaalde huishonden terecht. Zij kunnen niet goed wedijveren met de honden die geboren zijn op straat en die goed zijn aangepast aan deze habitat. Ze zullen verder zwerven en misschien hun eigen niche vinden. Dit verklaart dat je hier soms honden aantreft die kenmerken hebben van rashonden.

Conclusie
Honden zijn niet meer seizoensgebonden zoals hun soortgenoten, ze hebben geen vaste partner en langdurige ouderlijke zorg is niet meer van belang als overlevingsstrategie van de soort. Dit is een natuurlijk evolutionair proces geweest. Zoals iedere andere diersoort hebben honden zich aangepast aan een bepaalde habitat. Een niche waarin mensen een belangrijke rol vervullen; zonder de aanwezigheid van mensen zou de hond als soort nooit zijn ontstaan. Honden zijn pas véél later als huishonden bij ons in huis komen wonen en zijn ze gefokt tot de grote diversiteit aan hondenrassen die we nu kennen.

Controverse
Lord’s ideeën zijn voor velen controversieel. In Nederland, waar veel stichtingen actief zijn met het herplaatsen van straathonden uit met name het buitenland, zal haar theorie wellicht niet direct door iedereen omarmd worden. Deze stichtingen hebben als doel straathonden een beter leven geven. De vraag rijst echter; is dat wel een beter leven? Niet iedereen zal het eens zijn met haar bevindingen en adviezen, maar wellicht zal het mensen wel aan het denken zetten over de geschiedenis van de hond en hoe de hond is ontstaan. Namelijk als ‘scavenger’, een soort die zich evolutionair heeft aangepast aan een unieke niche. De niche van onze tafelrestjes.

De vraag rijst echter; is dat wel een beter leven?

Emma schreef:Wat mij wel verbaasde, is dat die zwerfhonden uit het artikel, gemiddeld maar 4 jaar worden. Zou dat vanwege ziekten zijn, of wat anders

Sandra&co schreef:Ik plaats dit stukje omdat ik het interessant vind, niet per se als een argument voor of tegen (het adopteren van) buitenlandse honden.

(...)

Controverse
Lord’s ideeën zijn voor velen controversieel. In Nederland, waar veel stichtingen actief zijn met het herplaatsen van straathonden uit met name het buitenland, zal haar theorie wellicht niet direct door iedereen omarmd worden. Deze stichtingen hebben als doel straathonden een beter leven geven. De vraag rijst echter; is dat wel een beter leven? Niet iedereen zal het eens zijn met haar bevindingen en adviezen, maar wellicht zal het mensen wel aan het denken zetten over de geschiedenis van de hond en hoe de hond is ontstaan. Namelijk als ‘scavenger’, een soort die zich evolutionair heeft aangepast aan een unieke niche. De niche van onze tafelrestjes.

DeDiana schreef:Vooral de laatste alinea stipt voor mij een belangrijk punt aan:

De vraag rijst echter; is dat wel een beter leven?

Ik heb natuurlijk een roedeltje zwerfhonden van dichtbij meegemaakt en geobserveerd toen ik vijf jaar geleden overwinterde in Spanje en Amy daar vond. Zij is geboren uit een rondzwervende moeder, dus echt een zwerfhond - een straathond kan ik het niet noemen, want waar zij leefde was geen straat/bebouwde wereld. Voor Spanje is dat vrij uniek, want de rondzwervende honden zijn voor minstens 95% gedumpte huis- en jachthonden die relatief snel van straat worden gehaald door een dodingsstation of rescueorganisatie. Populaties van generaties zwerfhonden bestaan in Spanje niet echt. Moeders met nesten zijn de eerste die door rescues van straat gehaald worden, maar Amy en haar broers zijn daar tussendoor geglipt, waarschijnlijk doordat ze zo ver van de bewoonde wereld weg zaten, dat ze onder de radar zijn gebleven.

Amy's broer Chocky was in goede gezondheid en een echte zwerfhond. Hij genoot echt van zijn vrije leven en kon prima voor zichzelf zorgen. Ook al was hij altijd heel blij als hij Mila en mij zag (eerst alleen vanwege Mila, maar later vond hij mij ook wel oké ), toch dacht ik dat je hem er geen plezier mee zou doen om hem in het keurslijf van een huishond te stoppen. Zolang honden goed voor zichzelf kunnen zorgen en medisch niets gaan mankeren, is dat vrije leven natuurlijk prachtig. Gaan en staan waar je wilt en wanneer je wilt, achter de loopse teefjes aan, zo nu en dan eens een konijn vangen, die hond had een territorium dat minstens 12 km2 betrof (ik kwam hem ooit op 12 km tegen toen ik daar met de auto reed) en was als jonge, fitte reu de koning te rijk. Wat voor plezier doe je zo'n hond ermee om dat allemaal af te nemen, hem op te sluiten in een huis, hij mag niet meer jagen, niet meer lekker alles zelf bepalen, moet ineens van alles en mag ineens van alles niet meer. O, hij zou heus wel genieten van aandacht van mensen, elke dag eten krijgen zonder daar moeite voor te hoeven doen, maar ik dacht dat voor hem de balans negatief uit zou slaan en dat het leven als huishond een gevangenis voor hem zou zijn.

En dan was daar zijn zieke zusje Amy, die helemaal niet van die vrijheid kon genieten omdat ze nauwelijks kon lopen, laat staan zelf haar eten bij elkaar vinden. Dat was voor mij om die reden een ander verhaal, ook omdat ze nog heel jong (11 maanden) was - het was haar oplappen en meenemen of haar in laten slapen. Maar ik wist wel dat ik een hond in huis haalde die op geen enkele manier leek op de huishonden die ik eerder had gehad of opgevangen. En ook al heeft zij zich uitmuntend aangepast, het blijft een zeer ongepolijste hond, opgevoed door andere honden en niet door mensen, met heel sterke hondse instincten. Zulke honden zijn lang niet altijd en lang niet voor iedereen geschikt als huishond en als Amy destijds gezond was geweest, had ik haar niet meegenomen, dan had ik alleen maar het gevoel gehad dat ik haar iets afnam

De harde realiteit is wel dat die prachtige, sterke en gezonde Chocky niet lang nadat ik Amy daar weghaalde spoorloos verdween, waarschijnlijk vergiftigd of neergeschoten door jagers en dat de rest van het roedeltje ook uit elkaar viel. Amy's moeder was al overleden toen de pups 6 maanden waren (deze moeder bleef dus wel bij haar pups), een andere reu verdween tegelijk met Chocky en nog een oudere reu is verscheurd door een andere roedel honden (huishonden die van hun terrein waren ontsnapt met z'n vijven of zessen).

Jackira schreef:Ik denk dat het staat of valt met of de honden zich aan kunnen passen aan hun nieuwe leven. En sommige honden staan te ver van het begrip huishond af om dat te kunnen en die zijn zeker gelukkiger als zwerfhond. Of ze dan ook echt beter af zijn wat ziektes en verzorging betreft denk ik niet.

blacky schreef:

Jackira schreef:Ik denk dat het staat of valt met of de honden zich aan kunnen passen aan hun nieuwe leven. En sommige honden staan te ver van het begrip huishond af om dat te kunnen en die zijn zeker gelukkiger als zwerfhond. Of ze dan ook echt beter af zijn wat ziektes en verzorging betreft denk ik niet.

vraag blijft dan staan ga je voor kwaliteit of voor kwantiteit. Is het belangrijk dat een hond minstens 10 jaar oud wordt of is het belangrijk dat de hond in de paar jaar die hij leeft de tijd van zijn leven heeft. Of op een manier leeft die hij het liefste heeft.
Als ik mijn voordeur open zet dan lopen mijn honden niet weg, die blijven bij mij zij vinden dat ze bij mij horen.
Er zullen ook honden zijn die gelijk maken dat ze weg komen als de voordeur openstaat om nooit meer terug te willen. Zij zien blijkbaar de mens niet als iets waar ze bij willen horen. (wel van willen profiteren)

DeDiana schreef:

blacky schreef:

Jackira schreef:Ik denk dat het staat of valt met of de honden zich aan kunnen passen aan hun nieuwe leven. En sommige honden staan te ver van het begrip huishond af om dat te kunnen en die zijn zeker gelukkiger als zwerfhond. Of ze dan ook echt beter af zijn wat ziektes en verzorging betreft denk ik niet.

vraag blijft dan staan ga je voor kwaliteit of voor kwantiteit. Is het belangrijk dat een hond minstens 10 jaar oud wordt of is het belangrijk dat de hond in de paar jaar die hij leeft de tijd van zijn leven heeft. Of op een manier leeft die hij het liefste heeft.
Als ik mijn voordeur open zet dan lopen mijn honden niet weg, die blijven bij mij zij vinden dat ze bij mij horen.
Er zullen ook honden zijn die gelijk maken dat ze weg komen als de voordeur openstaat om nooit meer terug te willen. Zij zien blijkbaar de mens niet als iets waar ze bij willen horen. (wel van willen profiteren)

Ja, dat is precies de vraag.
Nou denk ik dat zo'n Chocky uit mijn voorbeeld misschien helemaal niet meteen weg zou gaan als je de deur open zou zetten - hij liep na een tijdje ook alle wandelingen van begin tot eind met ons mee omdat hij dat zelf leuk vond, dus gezelschap waardeerde hij wel degelijk. Maar op het moment dat hij wél weg zou willen, zou hij zich denk ik maar heel moeilijk laten tegenhouden.
Ik weet ook niet of alle free ranging dogs de tijd van hun leven hebben, het is best een zwaar leven en voor de wat zwakkere exemplaren is het denk ik heel vaak helemaal geen leuk leven. Maar het is wel wat ze kennen en waar ze zich op hebben aangepast en het leven als huishond staat daar meestal enorm ver vanaf.

blacky schreef:

DeDiana schreef:

blacky schreef:

Jackira schreef:Ik denk dat het staat of valt met of de honden zich aan kunnen passen aan hun nieuwe leven. En sommige honden staan te ver van het begrip huishond af om dat te kunnen en die zijn zeker gelukkiger als zwerfhond. Of ze dan ook echt beter af zijn wat ziektes en verzorging betreft denk ik niet.

vraag blijft dan staan ga je voor kwaliteit of voor kwantiteit. Is het belangrijk dat een hond minstens 10 jaar oud wordt of is het belangrijk dat de hond in de paar jaar die hij leeft de tijd van zijn leven heeft. Of op een manier leeft die hij het liefste heeft.
Als ik mijn voordeur open zet dan lopen mijn honden niet weg, die blijven bij mij zij vinden dat ze bij mij horen.
Er zullen ook honden zijn die gelijk maken dat ze weg komen als de voordeur openstaat om nooit meer terug te willen. Zij zien blijkbaar de mens niet als iets waar ze bij willen horen. (wel van willen profiteren)

Ja, dat is precies de vraag.
Nou denk ik dat zo'n Chocky uit mijn voorbeeld misschien helemaal niet meteen weg zou gaan als je de deur open zou zetten - hij liep na een tijdje ook alle wandelingen van begin tot eind met ons mee omdat hij dat zelf leuk vond, dus gezelschap waardeerde hij wel degelijk. Maar op het moment dat hij wél weg zou willen, zou hij zich denk ik maar heel moeilijk laten tegenhouden.
Ik weet ook niet of alle free ranging dogs de tijd van hun leven hebben, het is best een zwaar leven en voor de wat zwakkere exemplaren is het denk ik heel vaak helemaal geen leuk leven. Maar het is wel wat ze kennen en waar ze zich op hebben aangepast en het leven als huishond staat daar meestal enorm ver vanaf.

maar wij zijn natuurlijk het fenomeen natuurlijke selectie niet meer gewend. Wij willen alles maakbaar hebben. We willen de natuur sturen zoals we die zelf willen of graag zien dat hij is.

Alfilillo schreef:Nee, ik denk niet dat het zinnig is om een dergelijke wilde straathond uit Zuid-Afrika naar Nederland te importeren en in een huis te zetten. Idem met de straathonden die ik zag in Roemenië en die 's nachts in roedels door de verpauperde wijken trokken, vechtend om het afval. Of dat nou een leuk leven is of niet, huishond gaan ze niet worden.
Maar 'de buitenlandse hond' bestaat niet. Spanje kun je niet vergelijken met bijvoorbeeld Roemenië. Diana schrijft dat ook al. Zwerfhonden worden hier vrijwel direct van straat gehaald, waardoor er geen generaties van verwilderde honden zijn. Lily's moeder zwierf maanden rond een groepje huizen rond de bergen en op het moment dat ze een nest kreeg, werd ze door een rescueorganisatie gevangen en uiteindelijk in adoptie gedaan. En als het eerder gelukt was om haar te vangen, hadden ze dat ook gedaan overigens. Ik weet bijna zeker dat zij niet wild geboren is, maar van een jager is geweest.
Ik denk dus dat je het niet kan hebben over 'de' buitenlandse hond.
Ondanks dat zijn er ook Spaanse honden die in Nederland geadopteerd worden waar ik mijn vraagtekens bij zet. Doodsbange, niet-gesocialiseerde podenco's bijvoorbeeld, die hun hele leven in een schuur hebben gezeten met soortgenoten, ergens op een terrein achteraf, en eens in de zoveel tijd losgelaten worden om te jagen. Die soms met mishandeling en honger te maken gehad hebben. Je moet van goede huize komen om aan zo'n hond een geschikt 'huis' te geven. Maar daarnaast zijn er ook zat makkelijke huishonden die mensen naar het asiel hebben gebracht omdat ze er geen zin of tijd meer voor hebben.

Alfilillo schreef:@blacky: ok, misschien heb ik het mis hoor. Ik zit nu in Catalonië, maar ik heb ook een tijd in Andalusië gewoond, en ook daar kan ik me geen roedels zwerfhonden herinneren. In principe moet daar iets mee gedaan worden, ook al is het maar vanwege de volksgezondheid (rabiës etc). Wil natuurlijk niet zeggen dat het helemaal nooit voorkomt.

DeDiana schreef: En nee, ik denk niet dat elke hond geschikt is als huishond. In de basis waarschijnlijk wel, als ze als heel jonge pup uit die situatie zijn gehaald. Maar als ze inmiddels een jaar of ouder zijn, niet zijn gesocialiseerd met mensen en zich naar vreemde honden verhouden zoals de gemiddelde zwerfhond, dan worden het nooit doorsnee huishonden.

dagmar88 schreef:

DeDiana schreef: En nee, ik denk niet dat elke hond geschikt is als huishond. In de basis waarschijnlijk wel, als ze als heel jonge pup uit die situatie zijn gehaald. Maar als ze inmiddels een jaar of ouder zijn, niet zijn gesocialiseerd met mensen en zich naar vreemde honden verhouden zoals de gemiddelde zwerfhond, dan worden het nooit doorsnee huishonden.

Zelfs dat vind ik niet vanzelfsprekend. De de meest angstige en/of agressieve honden overleven in gebieden waar mensen ze uit de weg proberen te ruimen of mishandelen het langst. Met wat pech lang genoeg om zich herhaaldelijk voort te planten.
Zelfs als de moeder geen zwerver is, maar kettinghond, heeft die als het goed is aangeboren wantrouwen naar mensen.
Tibbe is daar een voorbeeld van. Als jonge pup al van straat gehaald, maar gemaakt om in alles gevaar te zien en het aan te vallen.
Het zou vast makkelijker zijn als hij normaal zicht had, maar een vriendelijk karakter heeft hij gewoon niet.

DeDiana schreef:

dagmar88 schreef:

DeDiana schreef: En nee, ik denk niet dat elke hond geschikt is als huishond. In de basis waarschijnlijk wel, als ze als heel jonge pup uit die situatie zijn gehaald. Maar als ze inmiddels een jaar of ouder zijn, niet zijn gesocialiseerd met mensen en zich naar vreemde honden verhouden zoals de gemiddelde zwerfhond, dan worden het nooit doorsnee huishonden.

Zelfs dat vind ik niet vanzelfsprekend. De de meest angstige en/of agressieve honden overleven in gebieden waar mensen ze uit de weg proberen te ruimen of mishandelen het langst. Met wat pech lang genoeg om zich herhaaldelijk voort te planten.
Zelfs als de moeder geen zwerver is, maar kettinghond, heeft die als het goed is aangeboren wantrouwen naar mensen.
Tibbe is daar een voorbeeld van. Als jonge pup al van straat gehaald, maar gemaakt om in alles gevaar te zien en het aan te vallen.
Het zou vast makkelijker zijn als hij normaal zicht had, maar een vriendelijk karakter heeft hij gewoon niet.

Dat is natuurlijk zo, maar ook niet alle in Nederland geboren honden worden geboren als perfecte huishonden of komen in elke situatie goed tot hun recht, hebben soms misschien eigenschappen die voor een huishond niet zo gewenst zijn. Maar inderdaad, erfelijke eigenschappen die gunstig zijn voor een zwerf- of kettinghond, zijn dat lang niet altijd voor een huishond. En de stress, gezondheid en levensomstandigheden van de moeder tijdens de zwangerschap en in de eerste weken van de pups kunnen ook heel vormend zijn.

Alfilillo schreef: Kan, en het is natuurlijk maar één voorbeeld, maar Lily heeft er echt niks aan overgehouden

Alfilillo schreef:

DeDiana schreef:

dagmar88 schreef:

DeDiana schreef: En nee, ik denk niet dat elke hond geschikt is als huishond. In de basis waarschijnlijk wel, als ze als heel jonge pup uit die situatie zijn gehaald. Maar als ze inmiddels een jaar of ouder zijn, niet zijn gesocialiseerd met mensen en zich naar vreemde honden verhouden zoals de gemiddelde zwerfhond, dan worden het nooit doorsnee huishonden.

Zelfs dat vind ik niet vanzelfsprekend. De de meest angstige en/of agressieve honden overleven in gebieden waar mensen ze uit de weg proberen te ruimen of mishandelen het langst. Met wat pech lang genoeg om zich herhaaldelijk voort te planten.
Zelfs als de moeder geen zwerver is, maar kettinghond, heeft die als het goed is aangeboren wantrouwen naar mensen.
Tibbe is daar een voorbeeld van. Als jonge pup al van straat gehaald, maar gemaakt om in alles gevaar te zien en het aan te vallen.
Het zou vast makkelijker zijn als hij normaal zicht had, maar een vriendelijk karakter heeft hij gewoon niet.

Dat is natuurlijk zo, maar ook niet alle in Nederland geboren honden worden geboren als perfecte huishonden of komen in elke situatie goed tot hun recht, hebben soms misschien eigenschappen die voor een huishond niet zo gewenst zijn. Maar inderdaad, erfelijke eigenschappen die gunstig zijn voor een zwerf- of kettinghond, zijn dat lang niet altijd voor een huishond. En de stress, gezondheid en levensomstandigheden van de moeder tijdens de zwangerschap en in de eerste weken van de pups kunnen ook heel vormend zijn.

Kan, en het is natuurlijk maar één voorbeeld, maar Lily heeft er echt niks aan overgehouden . Die dikzak is zo gelukkig als je maar zijn kan. De moeder was extreem angstig en het heeft de opvangpersoon heel wat moeite gekost om haar vertrouwen te winnen. Één van Lily's zusjes woont hier in het dorp en zij en haar baasje zijn echt onafscheidelijk. Waar hij is, is zij. Ook een prima aangepast hondje.
Ik geloof best dat het soms niet werkt, maar ik geloof ook in het aanpassingsvermogen van jonge pups.

Cleva schreef:

laeken schreef:Mensen kijken door een mensenbril. Als onze huishonden er zo uit zien als de gemiddelde straathond maken we ons enorm druk. Kale plekken. Hele dag krabben. Dikke buik vol wormen. De dierenarts zou je aangeven. Maar in India is dat ineens best een leuk vrij leven voor een hond? De hele dag krabben van de vlooien is alleen al een hel.

Maar wolven lopen toch ook niet de hele dag te krabben?

Ik weet niet of wild levende honden nou per se onder de vlooien of wormen zitten.
Dat is juist meer iets voor dieren die met een hoge dichtheid op vaste plaatsen leven.

Wel denk ik dat de gemiddelde dakloze hond nog steeds een bepaalde hunkering naar mensen heeft. Het is en blijft een gedomesticeerde soort.
Ik denk dus niet dat wilde honden een erg leuk leven hebben. Die vrijheid is ook alleen maar leuk zolang je geen honger hebt en als je wel gegeten hebt gaat het al snel weer over waar je ontspannen kunt slapen.

laeken schreef:

Cleva schreef:

laeken schreef:Mensen kijken door een mensenbril. Als onze huishonden er zo uit zien als de gemiddelde straathond maken we ons enorm druk. Kale plekken. Hele dag krabben. Dikke buik vol wormen. De dierenarts zou je aangeven. Maar in India is dat ineens best een leuk vrij leven voor een hond? De hele dag krabben van de vlooien is alleen al een hel.

Maar wolven lopen toch ook niet de hele dag te krabben?

Ik weet niet of wild levende honden nou per se onder de vlooien of wormen zitten.
Dat is juist meer iets voor dieren die met een hoge dichtheid op vaste plaatsen leven.

Wel denk ik dat de gemiddelde dakloze hond nog steeds een bepaalde hunkering naar mensen heeft. Het is en blijft een gedomesticeerde soort.
Ik denk dus niet dat wilde honden een erg leuk leven hebben. Die vrijheid is ook alleen maar leuk zolang je geen honger hebt en als je wel gegeten hebt gaat het al snel weer over waar je ontspannen kunt slapen.

Helemaal mee eens. Waarom straathonden wormen en parasieten hebben is omdat ze in hoge dichtheden leven in een onnatuurlijke situatie met veel stress. Daarom hebben vossen in London bv ook vaak schurft.

Hoe meer stress hoe bevattelijker en leven als straathond is altijd vol stress. Een wolf op elke dag een andere mat mos kan nooit een vlooienplaag geven. Maar 5 honden die maanden in een schuurtje slapen en overdag 30 verschillende honden ontmoeten zitten al snel totaal onder de parasieten. Zeker met slecht voer en stress.