Het HondenForum

Vanmorgen had ik me verheugd op een lange wandeling met Vusi
6.30 uur de deur uit, buiten was het 7 graden dus lekker fris
We lopen ongeveer 10 minuutjes wil Vusi ineens niet meer verder, gaat een beetje snuffelen in het hoge gras.
Ik loop verder, normaal raced ze achter me aan maar nu kwam ze niet ik kijk achterom staat ze midden op het pad naar mij te kijken.... Ik roep haar, ze komt aan gerend maar gaat pal voor me zitten, dit herhaalt zich een paar keer
OK, ik draai me om en ga weer richting huis, Vusi loopt blij voor me uit maar stopt om de 10 meter en kijkt om of ik wel kom.

Geen idee wat het is/was, ze is verder normaal, eet en drinkt en heeft nergens last van...... zover ik kan zien.

Ik ging nog denken of er wat met mij aan de hand was, ik voel me top, heb inmiddels allerlei klusjes in en om het huis gedaan.

Ik ga rond een uur of 5 maar eens kijken of ze nu we wil wandelen....... Vusi en niet willen wandelen is wel héél vreemd

Het is zondag...dus rustdag he

Lizzie. schreef:Het is zondag...dus rustdag he

Ja, ze ligt ook lekker languit op de bank te knorren

mosquito1980 schreef:

Lizzie. schreef:Het is zondag...dus rustdag he

Ja, ze ligt ook lekker languit op de bank te knorren

Wie gaat er dan ook midden in de ''nacht'' wandelen

Kan ze een "raar" beest hebben geroken?

Onraad verderop

bram en thijs schreef:Onraad verderop

Dat. Bij een raar beest blijft ze bij dat luchtje, nu kwam ze wel steeds als je riep.
Soort onderbuik gevoel, hebben wij toch ook weleens

Hommels, bijen, wespen? Dat is hier voldoende om in paniek te raken of nou ja paniek. Raar gedrag te vertonen.

bram en thijs schreef:Onraad verderop

Geen idee wat het geweest is

Vanmiddag hebben we 2,5 uur gewandeld, niks aan de hand

Iris123 schreef:Leeuwen of een leeuw misschien?

Een Leeuw?? nee, die zijn hier niet (meer)

hetzelfde wat mij met Lana voor een paar maanden geleden overkwam, [heb ik nog een toppic over gemaakt]
nog wel een rondje kunnen maken, maar niet van harte,
ipv zoals altijd vrolijk voor mij lopen, steeds achter mij blijvend, aarzelend, niet vooruit te branden, neus hoog in de lucht.
thuis was er niets meer aan de hand, ook geen lichaamelijke ongemakken,
nooit achter gekomen wat of de oorzaak was, de volgende dag was alles weer normaal

Ik herken dat wel. Had ik een paar maanden terug ook. Izzy had d'r neus aan de grond en schoot ineens naar me toe. Mega-alert. En tegelijkertijd vloog er een kudde wilde zwijnen weg. Ik 'luister' echt naar dat soort signalen, want ze hebben (tenzij je een schijtebak als hond hebt ) altijd wel een punt.

Sandra&co schreef:Ik herken dat wel. Had ik een paar maanden terug ook. Izzy had d'r neus aan de grond en schoot ineens naar me toe. Mega-alert. En tegelijkertijd vloog er een kudde wilde zwijnen weg. Ik 'luister' echt naar dat soort signalen, want ze hebben (tenzij je een schijtebak als hond hebt ) altijd wel een punt.

Idem. Zeker als je, zoals ik, een hond hebt die spaarzaam (=nooit) blaft. Als zij haar rughaar opzet en binnesmonds begint te bhuffen, weet ik dat er echt iets is.

mosquito1980 schreef:

bram en thijs schreef:Onraad verderop

Geen idee wat het geweest is

Vanmiddag hebben we 2,5 uur gewandeld, niks aan de hand

Want toen was het onraad weg

bram en thijs schreef:

mosquito1980 schreef:

bram en thijs schreef:Onraad verderop

Geen idee wat het geweest is

Vanmiddag hebben we 2,5 uur gewandeld, niks aan de hand

Want toen was het onraad weg

Het onraad heeft 2,5 uur door het bos gewandeld

tja rare honden soms. Shep is sinds vorig jaar opeens bang voor de maan. Dus als de maan 's avonds duidelijk te zien is, dan loopt ze de gehele wandeling omhoog naar die maan te kijken en wil zo snel mogelijk terug naar binnen.

Ik denk ook gewoon iets verdachts geroken of gehoord.
Mila heeft het ook een paar keer gehad, ik denk dat er zwijnen zaten - ze wilde eigenlijk geen stap verzetten en alleen maar terug naar de auto. Ze heeft het ook twee keer gehad op een plek waar honden flink hadden gevochten een tijdje daarvoor, dat ze daar echt niet wilde lopen.