Het HondenForum

Sinds een kleine drie maanden hebben we dus een hondje uit Griekenland. Ze is nu bijna negen maanden en het gaat boven verwachting goed. Maar omdat het onze eerste hond is, loop ik nog best wel tegen kleine vragen aan waar ik niet een nieuw topic voor wil openen of waar ik de puppyjuf mee wil lastig vallen. En ook Mister Google geeft niet altijd duidelijk antwoord.

Ik lees nu al een tijdje mee hier op het forum en zie dat er hier enorm veel kennis en ervaring zit, dus ik start hierbij voor iedereen die een kleine hondenvraag heeft dit topic.


Ik trap maar meteen af:

Tosca eet takjes, magda?
Eerst dacht ik dat ze er een uitstekende mondhygiëne op na hield en steeds zelf de tandenstokers regelde, maar bij nadere beschouwing komen ze niet meer tevoorschijn...
Als ik het nu zie, pak ik het takje af, maar omdat onze tuin en buurt nogal lommerrijk is, valt het niet mee om elk twijgje voor te zijn. Dus hoe gevaarlijk of ongezond is het?

Het gaat meestal goed. Mijn vorige hond heeft er wel een ernstige ontsteking aan overgehouden, op een inoperabele plek.
Gelukkig is de splinter na twee kuren antibiotica verder gereisd.
Dus voor mij persoonlijk, spelen mag, houthakselaar spelen niet.

Misty vreet ook veel hout en af en toe zit er een stokje klem in haar poepgat.
En eens in de zoveel tijd heeft ze teveel gevreten denk ik want dat kotst ze dan 's nachts uit
Ik heb al eens een muilkorfje geprobeerd maar dan krijg ik er geen koekjes meer in, te klein bekkie/ korfje met haar 8 kilo.
Ze is bijna 11 en het is verder gelukkig tot nu toe goed gegaan.

Tara schreef:Nee, nette hondjes vreten niet van de straat. Dat doen we niet.
Dit getypt hebbende, mijn honden hebben periodiek de bosgrondvreet. Dat vind ik dan wel weer goed, er zit waarschijnlijk iets mineraligs in waar ze behoefte aan hebben en zo lang het bij kleine beetjes blijft vind ik het geen punt.

Ik wil zo'n net hondje! Hoe leer ik dat af? Ik zit als een havik te loeren als we langs het ganzenveldje lopen, nette hondjes vreten al helemaal geen ganzenpoep natuurlijk. Nu zal dat qua gezondheidsrisico's ook wel meevallen, maar ganzenpoep vinkgoor.

Mijn Soetefloet eet Alles.
Takjes worden opgepeuzeld, in het duin is het konijnkeutelbuffet, bij het water ganzepoep en in het bos weet ik het allemaal niet. Paardepoep is ook erg favoriet.

Hij luistert wel heel knap voor z'n 9 maanden maar ja....er ligt zooooveel.
Cash peuzelt alleen van zorgvuldig geselecteerde grassprietjes.

Een van mijn honden eet twijgjes van beuken. In het bos. Maar dat doet hij alleen als ik hem met een tak laat rondrennen. Dus helaas breek ik dat nu af en zeg ik loslaten. Wat op zich zel jammer is want hij vindt het heerlijk om met een takje te gooien en te rennen.
Wat hij dan doet is ineens stoppen en het doormidden bijten. Dan eet hij er een stukje van op. Op zichzelf denk je dan laat gaan. Maar in zijn geval kwamen er om de zoveel dagen een heleboel takjes omhoog ergens op de bank of een stoel. Dus dan vond ik smorgens allemaal plekken met gal en daarin twijgjes. Dus ik kap het wel af nu omdat dit me toch een beetje link lijkt.

Lana speelt en kauwt wel op takken, maar opeten doet ze gelukkig niet,
wel mag ze graag hazelnoten [heb zo'n boom in de tuin] met dop en al opeten, tis net een notenkraker als ze er op kauwt, daar ben ik niet zo fan van,
vind de doppen erg scherp, dus heb de boom maar afgezet als die vrucht laat vallen, zodat ze er niet telkens van vreet.

Marlett schreef:Ik lees nu al een tijdje mee hier op het forum en zie dat er hier enorm veel kennis en ervaring zit, dus ik start hierbij voor iedereen die een kleine hondenvraag heeft dit topic.

Maar je titel geeft nu aan dat het alleen voor vragen over kleine honden is .

Hier twee ukkies. Dex eet ze volgens mij niet op. Wel verpulverd hij takjes. Maar kan zomaar zijn dat hij ook wel eens iets naar binnen werkt. Saartje niet. Maar die vreet in de tuin weer besjes en bloemetjes.

Zamunda schreef:

Marlett schreef:Ik lees nu al een tijdje mee hier op het forum en zie dat er hier enorm veel kennis en ervaring zit, dus ik start hierbij voor iedereen die een kleine hondenvraag heeft dit topic.

Maar je titel geeft nu aan dat het alleen voor vragen over kleine honden is .

Je hebt gelijk, ik heb de titel meteen veranderd.

Dennenappel schreef:Mijn Soetefloet eet Alles.
. Paardepoep is ook erg favoriet.

Ik heb ook eentje die alles lekker vind maar houd paardenpoep in de gaten, de eventuele ontwormingsmiddelen die in de paardenpoep kunnen zitten schijnen slecht voor honden te zijn.

Goed, vanmiddag heb ik eerst maar eens een handvol takjes uit de tuin opgeruimd. Pick your battles.

Een andere vraag, over verzorging. Tosca vindt niet alle "verzorging" nodig. Een vieze sik, een traanspoor*, oren en tanden checken, waarom zou je dat toelaten?
Ik merk dat ik zelf ook nog best voorzichtig ben hierin want bij de dierenarts snapte ze toch en moest ze een snuitje om. Vanmiddag heb ik me echter vermand, die klodder eigeel aan d'r kin was niet om aan te zien dus ik heb 'r met een stukje kaas gepaaid en met en lauwe washand staan boenen (echt niet hardhandig hoor). Ik had haar stevig beet, maar ze piepte en probeerde wel te ontsnappen. Daarna moest ze echt even niks van me weten.
D'r koppie was wel weer lekker fris...

Wat is nou de beste manier om dit soort hondenverzorging aan te pakken? Niet lullen, maar poetsen of engelengeduld?

(* dat traanspoor zit er eigenlijk al bijna vanaf het begin. Ze lijkt er geen last van te hebben, het is ook niet veel, maar ik vraag me ook af of ik er niet een keer mee naar de da moet.)

In kleinere stapjes doen. Gewoon tijdens het knuffelen/aaien ook aan de lippen zitten, even langs de ogen, in de oren kijken, pootje vastpakken etc. Niets groots van maken, wel iets normale van maken. Als ze dat goed toe laat, kun je het wat minder terloops gaan doen en er een woord aan koeken: even pootje kijken, laat je tandjes eens zien, ik kijk even in je oren etc. Gebruik per onderdeel een vaste zin/vast woord. Dan kun je op een gegeven moment bij de dierenarts hetzelfde zeggen en dan weet ze wat ze kan verwachten, dat het niet lang duurt

vanaf dat Lana 9 week was, heb ik gewoon dagelijks tijdens het knuffelen en kroelen, alles vastgepakt/aangeraakt op een speelse manier , even nageltjes chekken, oortjes, oogjes , tandjes noem maar op, niet alleen als er echt iets moet gebeuren,
nu als volwassen hond kan ik en vooral de DA overal aan en bij komen, zonder problemen, en dat loonde toen ze een keer oorontsteking had.
dus gewoon gaan oefenen zonder dwang, maak er een gewoonte van zodat ze er goed aan went.

Inderdaad kleine stapjes. En wat je hond bij de dierenarts doet zegt niks hoor. Mijn hond Bas bijt bij de dierenarts en doet thuis niks. Ik kan prima een teek verwijderen of haar wassen. Maar zodra ze bij de dierenarts een prik krijgt moet je echt effe rekenen op gekrijs en ook gehap. Niet hard verder want ze is piepklein maar ze gaat wel in je handen bijten of in die van de dierenarts.

Toots ging ook uit zijn stekker bij de da. Dan zaten ze in de wachtkamer in schrik omdat ze dachten dat er iets afgeslacht werd minstens. Dex en Saartje doen dat gelukkig niet.

Marlett schreef:

Zamunda schreef:

Marlett schreef:Ik lees nu al een tijdje mee hier op het forum en zie dat er hier enorm veel kennis en ervaring zit, dus ik start hierbij voor iedereen die een kleine hondenvraag heeft dit topic.

Maar je titel geeft nu aan dat het alleen voor vragen over kleine honden is .

Je hebt gelijk, ik heb de titel meteen veranderd.

Wat betreft de verzorging inderdaad tussendoor in korte stukjes meenemen. Als ze het aanraken dan eenmaal gewoon is en het ook iets langer kan dan mag je op een gegeven moment (zeker als het nodig is) best de 'niet lullen maar poetsen'-houding aannemen, soms moet het immers gewoon even. Maar die rustige opbouw is wel goed voor het vertrouwen vind ik.

Zamunda schreef:

Marlett schreef:

Zamunda schreef:

Marlett schreef:Ik lees nu al een tijdje mee hier op het forum en zie dat er hier enorm veel kennis en ervaring zit, dus ik start hierbij voor iedereen die een kleine hondenvraag heeft dit topic.

Maar je titel geeft nu aan dat het alleen voor vragen over kleine honden is .

Je hebt gelijk, ik heb de titel meteen veranderd.

Wat betreft de verzorging inderdaad tussendoor in korte stukjes meenemen. Als ze het aanraken dan eenmaal gewoon is en het ook iets langer kan dan mag je op een gegeven moment (zeker als het nodig is) best de 'niet lullen maar poetsen'-houding aannemen, soms moet het immers gewoon even. Maar die rustige opbouw is wel goed voor het vertrouwen vind ik.

Ja precies, en het is natuurlijk heel erg hondafhankelijk. Sommige honden vinden al dat soort dingen meteen helemaal prima en andere hebben er meer moeite mee. Mila vond borstelen als pup verschrikkelijk en had er totaal geen geduld voor, dat heb ik rustig opgebouwd met veel beloningen. Bij Amoz heb ik ook het betasten van bepaalde lichaamsdelen (poten, achterhand) op die manier aangeleerd, maar bij de rest is een 'niet lullen maar poetsen'-aanpak prima, die hebben er verder sowieso niet echt moeite mee. Ze krijgen wel altijd een lekkere snack na bijvoorbeeld nagels knippen of behandeling van oren bij oorontstekingen.

Lou vond al dat gefrummel in het begin ook vreselijk. Ze kreeg dan echt het 'oh help ze moet iets van me' syndroom. Sommige dingen als teken verwijderen dat moest gewoon vanaf het begin en daarbij was het 'niet zeuren maar gewoon doen' principe van kracht. Daarna was het gejubel en koekjes gestrooi. Nu laat ze het allemaal toe, niet altijd even vrolijk, maar ze laat het toe. En zodra ik dan klaar ben, rent ze al naar de koekjeskast om iets lekkers te incasseren.
Tandjes kijken, oogjes poetsen heb ik allemaal spelenderwijs tussendoor gedaan en dat vindt ze allemaal prima nu.

Chihuahua-paws schreef:Toots ging ook uit zijn stekker bij de da. Dan zaten ze in de wachtkamer in schrik omdat ze dachten dat er iets afgeslacht werd minstens. Dex en Saartje doen dat gelukkig niet.

Ik laat Bas soms achter en ga naar buiten als ze een prik moet. Of ik smeek mijn partner om het te regelen. Ik kan dat gegil totaal niet verdragen en dat bange gehap ook niet. Dus ik kan haar dan niet vasthouden. Dat gaat bij mij door merg en been en door mijn hart. Dus ik zeg hier is ze en dan loop ik effe naar buiten en kom haar daarna redden. Super laf en slecht natuurlijk maarja.
Het gekke is dat ze na een spuit krijsend rondjes rent over de grond maar eenmaal kalm ook gewoon weer snoepjes aanneemt en echt lief is.

laeken schreef:

Chihuahua-paws schreef:Toots ging ook uit zijn stekker bij de da. Dan zaten ze in de wachtkamer in schrik omdat ze dachten dat er iets afgeslacht werd minstens. Dex en Saartje doen dat gelukkig niet.

Ik laat Bas soms achter en ga naar buiten als ze een prik moet. Of ik smeek mijn partner om het te regelen. Ik kan dat gegil totaal niet verdragen en dat bange gehap ook niet. Dus ik kan haar dan niet vasthouden. Dat gaat bij mij door merg en been en door mijn hart. Dus ik zeg hier is ze en dan loop ik effe naar buiten en kom haar daarna redden. Super laf en slecht natuurlijk maarja.
Het gekke is dat ze na een spuit krijsend rondjes rent over de grond maar eenmaal kalm ook gewoon weer snoepjes aanneemt en echt lief is.

O ik deed Toots wel zelf vasthouden. Heb ik één keer niet gedaan. Toen heeft hij een assistente in haar tiet gebeten en de da heeft de verdoving die in zijn pootje moest, bij zichzelf in zijn vinger geprikt, omdat Toots kans zag zijn pootje op het juiste of verkeerde moment weg te trekken. Ik kan niet tegen naalden en ik stond erbij was hectisch voor zijn pl operatie er stonden 3 assistentes en da was te laat dus de spuit werd hem in de hand gedrukt. Maar enfin ik viel dus ook nog flauw omdat ik zag dat de da met naald en al richting mij en toen de deur liep en nog zij ik heb mezelf geprikt maar geen zorgen. Die moest anti nog wat in gaan spuiten anders mocht hij niet opereren. Daarna heb ik hem altijd zelf vast gehouden. Dan gilde hij wel. Maar beet niet en hij veroerde zich ook niet de assistente vond het niet erg, ze maken natuurlijk wel meer mee. Maar ik denk dat Toots echt de grootste drama queen ever was.

Jion schreef:

Chihuahua-paws schreef: Maar enfin ik viel dus ook nog flauw omdat ik zag dat de da met naald en al richting mij en toen de deur liep en nog zij ik heb mezelf geprikt maar geen zorgen.

Ik zie het helemaal voor me!

Ik denk dat ze daar uiteindelijk heel hard hebben kunnen lachen, iig twee assistentes

gelukkig was het niet een maatje groter

Gisteren ben ik bij de da geweest vanwege een dubbele hoektand/restje melktand. Dat puntje had ik inmiddels wel ontdekt na veelvuldig kirren “moooooiiieee tannnnndjesss!” bij het in de bek kijken. We kregen ook oogdruppels mee voor het traanspoor, het was een beetje geïrriteerd.

Ze was echt ontzettend angstig en moest dus een snuitje om, bij het checken van de tanden stond ze wel toe, met tegenzin, dat ik d’r lip optilde.

Ik krijg de indruk dat haar vertrouwen in mij een beetje geschonden is, ze is nukkiger als ik ‘hier’ roep, aan de lange lijn kwam ze net gewoon niet.

Het tuigje omdoen was al geen hobby, maar nu loopt ze de andere kant op als ik het al pak en die oogdruppels zijn ook een behoorlijke uitdaging. Het gebeurt allemaal wel uiteindelijk, maar ik vind het dus heel lastig om te bepalen voor welke aanpak ik wanneer moet gaan. Bij mijn kinderen ga ik al snel voor de hoppakee, maar ik ben nu bang dat dat wel eens averechts zou kunnen werken.

(Ps. Zou het kunnen dat ze zo’n hekel heeft aan dat tuigje vanwege een klingelende id-penning?)

Marlett schreef:Gisteren ben ik bij de da geweest vanwege een dubbele hoektand/restje melktand. Dat puntje had ik inmiddels wel ontdekt na veelvuldig kirren “moooooiiieee tannnnndjesss!” bij het in de bek kijken. We kregen ook oogdruppels mee voor het traanspoor, het was een beetje geïrriteerd.

Ze was echt ontzettend angstig en moest dus een snuitje om, bij het checken van de tanden stond ze wel toe, met tegenzin, dat ik d’r lip optilde.

Ik krijg de indruk dat haar vertrouwen in mij een beetje geschonden is, ze is nukkiger als ik ‘hier’ roep, aan de lange lijn kwam ze net gewoon niet.

Het tuigje omdoen was al geen hobby, maar nu loopt ze de andere kant op als ik het al pak en die oogdruppels zijn ook een behoorlijke uitdaging. Het gebeurt allemaal wel uiteindelijk, maar ik vind het dus heel lastig om te bepalen voor welke aanpak ik wanneer moet gaan. Bij mijn kinderen ga ik al snel voor de hoppakee, maar ik ben nu bang dat dat wel eens averechts zou kunnen werken.

(Ps. Zou het kunnen dat ze zo’n hekel heeft aan dat tuigje vanwege een klingelende id-penning?)

Hekel aan tuigje kan meer redenen hebben. Ik heb er 2 gehad die er echt voor wegliepen, hun hele leven, maakt niet uit wat voor tuig. En ik heb er een die er voor gaat staan.
Klingelende penning zou best kunnen, mits het echt een hondje is dat daar op reageert?

Ik pas 'hoppakkee' wel toe bij een hond die niet in paniek of zwaar angstig is. Even doorpakken en iets hééél lekkers (frikandel/kaas?).
Bij een paniekhond zoals peer bij de dierenarts was dat niet heel erg een optie dus daar ben ik echt veel op gaan trainen. Uiteindelijk kon ik alles met hem en met de dierenarts een compromis dat ik hem liet liggen etc zodat zij kon kijken. Bij hem deed ik het veel gedoseerder dan bij Milo, omdat ik er bij hem echt wel iets stuk mee maakte door koste wat kost door te douwen.

Voor hulp hierin bestaat er tegenwoordig bijv. ook husbanddrytraining (dierenartstraining)

tja ze zijn natuurlijk niet gek,
toen Lana een oorontsteking had, en ik 5 dagen lang het spul in haar oor moest doen,
ging ze ook de andere kant uit als ik het flesje maar pakte, maar het moest gebeuren, even met twee personen, [handiger dan alleen zitten kloten] dan gaat het sneller en hebben ze geen tijd om er over na te denken en was het zo gepiept. [als ze pijn hebben gaat het altijd wat lastiger]
ze zijn niet haatdragend hoor, zo gauw het over was, was het leed weer geleden.
tuigje zou ik niet weten, Lana combineerd het met iets leuks, want dan gaan we op pad en steekt haar neus er zo snel mogelijk in.

Lou moet een muilkorf om bij de dierenarts en ook bij mij als ze pijn heeft (ontstoken oogje bvb). Nou reageert de naar mij minder fel dan naar de dierenarts, godzijdank , maar ze kan bijten. Ik ben alleen en ik ga echt niet een weeklang 2x per dag iemand vragen om te helpen. Dus muilkorf vol smeerkaas of zalmpaté, haar zelf haar snuit erin laten steken, muilkorf dichtklikken en smeren maar. Nog voordat ze de muilkorf leeg heeft, is ie alweer los en gaan we jubelend nog tig koekjes halen.
Ik pak dus door, maar wel met muilkorf zodat ik daadkrachtig kan handelen en ze vindt het echt niet leuk, maar al dat vreten maakt dat ze het wel oké vindt en ze is daarna ook niet meer pissig op me.

Mooie methode Shibby!

S@ndr@ schreef:gelukkig was het niet een maatje groter

Nou idd. Ik schaamde me kapot vooral voor die tiet actie.
Maar dat gaat dan zo snel gewoon. En ik wist toen natuurlijk nog niet dat hij dat deed

Ik denk wel dat ze er achteraf heel hard om hebben gelachen. Want hoe vaak zal het nou voorkomen dat de dierenarts zichzelf in zijn vingers prikt?

Ik moet ook wel zeggen de keer ervoor bij de da werden zijn anaal klieren geleegd. Dat was al geen pretje natuurlijk dus ik snap het ook wel. Ik zou ook van me af gaan slaan waarschijnlijk

Maar ik ben toch blij dat Saartje en Dex daar echt veel makkelijker in zijn. Dex vind het wel eng die vestijfd en veroerd zich niet. Saartje heeft nog niks hoeven ondergaan behalve een prikkie en die staat nog kwispelend op tafel.

Lanavandevledders schreef:tja ze zijn natuurlijk niet gek,
toen Lana een oorontsteking had, en ik 5 dagen lang het spul in haar oor moest doen,
ging ze ook de andere kant uit als ik het flesje maar pakte, maar het moest gebeuren, even met twee personen, [handiger dan alleen zitten kloten] dan gaat het sneller en hebben ze geen tijd om er over na te denken en was het zo gepiept. [als ze pijn hebben gaat het altijd wat lastiger]
ze zijn niet haatdragend hoor, zo gauw het over was, was het leed weer geleden.
tuigje zou ik niet weten, Lana combineerd het met iets leuks, want dan gaan we op pad en steekt haar neus er zo snel mogelijk in.

Vanmorgen was het met z'n tweeën inderdaad in 4 seconden gepiept, daarna vrolijke frolicjes en vijf personen die staan te juichen, het moet niet gekker worden!

Shibby schreef:Lou moet een muilkorf om bij de dierenarts en ook bij mij als ze pijn heeft (ontstoken oogje bvb). Nou reageert de naar mij minder fel dan naar de dierenarts, godzijdank , maar ze kan bijten. Ik ben alleen en ik ga echt niet een weeklang 2x per dag iemand vragen om te helpen. Dus muilkorf vol smeerkaas of zalmpaté, haar zelf haar snuit erin laten steken, muilkorf dichtklikken en smeren maar. Nog voordat ze de muilkorf leeg heeft, is ie alweer los en gaan we jubelend nog tig koekjes halen.
Ik pak dus door, maar wel met muilkorf zodat ik daadkrachtig kan handelen en ze vindt het echt niet leuk, maar al dat vreten maakt dat ze het wel oké vindt en ze is daarna ook niet meer pissig op me.

Goed om te horen, ik voelde me haast een soort slecht baasje dat dit nodig was. De da zei zelf ook dat ze meer honden heeft die dit moeten en dat ze, naarmate de honden ouder worden en vaker geweest zijn, het eigenlijk normaal vinden en het gewoon maar ondergaan.

Ik was al wel veel bezig met friemelen en tandjes kijken, maar we hebben het nog maar even opgevoerd: lekker op de bank knuffelen en dan overal aan kriebelen, tussen de tenen, in de oren loeren, nog eens een keer die mooie tanden bekijken, tussen de ogen aaien, etc, etc.