Het HondenForum

Guus heeft wegens zijn lpc het laatste half jaar nauwelijks de kans gehad om met andere honden te spelen.. nu voelt hij zich een heel stuk beter en we lopen weer soort van normaal anderhalf uur per dag ofzo.

We komen dus veel andere honden tegen en hij wil daar heul graag heen..
En dan trekt hij als een karrepaard om z'n zin te krijgen.
Ik loop al met brokjes frikandel/kaas/stukjes pensstaaf etc in mijn zak maar hij moet en zal naar de andere hond.
Zelf kan ik hem fysiek goed handelen maar mijn vriendin heeft daar moeite mee (30kg stuiterende lompheid)


Heeft iemand nog tips voor mij.

Het is een Labrador. Geef het maar gewoon op

Nee maar je zult het toch bij afleiding moeten zoeken. Je zult de hond eerder moeten zijn dan jouw hond en daar dan actie op ondernemen. Een andere straat in slaan, een commando geven om hem op jou te laten focussen, wat dan ook. Je hond zit nou even te bepalen hoe hij het hebben wil en gooit zijn gewicht in de strijd. Moet je niet willen.

oefenen oefenen oefenen.
Als Fred voluit trekt heb ik ook moeite om hem mee te krijgen. Dus ben ik gaan oefenen met aandacht vragen.
"kijk eens!" en dan mag je de tennisbal.
Eerst binnen. Toen buiten. En telkens een stapje meer in de buurt van leuke honden.

Dat is een variatie van de look at that oefening van Leslie McDevitt. Het ging niet over een nacht ijs maar hij loopt nu ook mee langs uitvallende reuen.

Je vriendin op cardio training sturen

Ik hield onze (Wijlen) Buster in zijn jonge stuiterperiode ( ook al snel een 35 kg, en later 37 kg)
Gewoon kort aan de riem. Hoe meer lijn, hoe sterker de kracht wordt van een trekkende hond. Want die heeft dan net wat meer aanloop, om kracht te zetten. Een hond kort aan de riem, bijna halsband, kan je veel beter houden. En bij Buster doofde dat gedrag wel uit, want dan bereikte hij er niks mee.

Maar goed ik was ook jonge paarden gewend.
En daar is zo'n hondje niks bij.

Voor je vriendin is misschien een gentle leader of Halti erg handig. Ik hield stuiterende 35 kg. Buster letterlijk op mijn pink gewoon bij mij. Ik gebruikte het wel in onbekende omgeving, anders ging hij echt hijgen als een karrenpaard, door alle indrukken, werd hij ook druk. Aan de halti werd hij zelf ook rustiger.

Clickertrainig is misschien ook nog wel erg leuk. Dat kan je ook gebruiken om de focus op jou te houden. Maar dat moet natuurlijk eerst aangeleerd, en ook dan heb je nog geduld nodig.

Goed opletten. Vooruit kijken en een hond eerder zien dan dat Guus hem ziet. En niet zelf passeren, te moeilijk nog.
Als je een hond ziet doe je een stapje achteruit en laat hem zitten met de rug naar de hond. Frikandel voor zijn neus en pas geven als hij 100% aandacht heeft voor jou. En het volgende stukje al klaar hebben voor zijn neus. Onderwijl hem met woorden prijzend. Als de hond gepasseerd is weer verder lopen terwijl je nog steeds zijn aandacht vraagt en hem daarvoor beloond met het laatste stukje frikandel.

Als dit 100 % lukt bouw je het in stapjes op naar uiteindelijk zelf passeren. Het belangrijkste in deze is dat je er voor zorgt dat er geen oogcontact is, eigenlijk mag hij gewoon helemaal niet kijken naar de hond. Dan dooft het gedrag vanzelf uit.
Tenminste als je er consequent in bent. Anders is het zinloos.

Ik heb het voordeel dat mijn hondje een perfecte naam heeft. "Sisss, kijk issss!" En hoppela, alle aandacht voor mij (of voor mijn leverworst, kaas, in elk geval voor mijn rechterzak).
Als onze stuiterbal iets in haar kop heeft, ben ik echt niet sterk genoeg. En ik probeer dat dus voor te zijn. En als ik dat dus niet ben, zoals vanochtend toen we een drukke weg waren overgestoken en netjes op het stoplicht hadden gewacht maar er aan de overkant 2 wielrenners met rare mutsjes moesten wachten voor het stoplicht, dan wacht ik gewoon tot ze zover is. Ze mag verbaasd zijn over die rare mannen. Er naar toe mag ze niet. Dan lok ik haar weer bij me met mijn gesis en krijgt ze weer een lekkertje.