Als je het opnieuw (of nog een keer) mocht doen...

[Balance_P]

... Wat zou je dan anders doen in het (her)opvoeden van je hond?
... Wat zou je dan absoluut hetzelfde doen?

Als irritant toekomstige hysterische nieuwe hondenmoeder ben ik natuurlijk midden in de voorbereidingsfase voor de toekomstige spruit.
(want wachten duuuuurrttt laanngggg )

Nu ben ik natuurlijk aan het nadenken en met lieftallige meneer Balance aan het doornemen wat we wel/niet willen in bepaalde situaties.
Boeken aan het lezen. Ervaringen uit het stof graven hier op het forum etc.

Nu ben ik erg benieuwd met alle ervaringsdeskundigen hier op het forum, wat zou je anders en absoluut hetzelfde doen als je het
nog een keer zou/mocht doen?

Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen!

[Fotogravinnetje]

Voor Gait zou ik het niet weten. Bij Elco zou ik hem als pup meer in bescherming nemen en minder met alle honden kennis laten maken. En Elco zou net als Gait lekker in bed mogen de eerste maanden

[Neeltje]

Dat is heel moeilijk te zeggen, want iedere hond is anders, wat voor de een werkt, kan averechts werken voor een ander. Belangrijker is het goed leren 'lezen' van je hond en dan je gezonde verstand gebruiken. Niet te moeilijk maken.

[ceciel]

Veel plezier met de voorpret voor de toekomstige spruit ook al duurt het wachten oneindig.
Wat ik me een volgende keer echt niet meer ga laten aanleunen is dat mensen mijn niet snuffelen, spelen etc. aan de lijn regel niet respecteren. Dan maar een anti sociale persoonlijkheid aanmeten en bij mezelf blijven.
Scheelt bakken met werk als je je eigen hond niet hoeft af te leren dat er niet geklierd wordt aan een touwtje en die tijd is veel leuker te besteden aan andere activiteiten.

[80564M]

Nu ben ik erg benieuwd met alle ervaringsdeskundigen hier op het forum, wat zou je anders en absoluut hetzelfde doen als je het nog een keer zou/mocht doen?

Ik reageer alleen hierop, heb de rest nog niet gelezen.
Maar iedere hond is anders. Hiervoor hadden we een voorbeeld-roedeltje van 2 honden, en dat kwam alleen omdat de oudste zo stabiel was. Wij doen nu met pup (nou ja, inmiddels is ze anderhalf) precies hetzelfde als we met Saar deden maar het pakt toch heel anders uit. Omdat Sis een eigen karaktertje heeft, en haar eigen "knopjes" waar je op moet drukken om tot het gewenste resultaat te komen. Maar ook met Sis komen we er best. Iedere hond heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing

[wolvster]

Harder werken aan zijn overdreven waaksheid vanaf een jongere leeftijd.
Strenger zijn tegen mensen die hem begroetten en daarmee zijn hysterisch enthousiasme aanwakkerden als puppy zijnde en vervolgens datzelfde gedrag niet meer leuk vinden nu hij volwassen is.

[Maryanne]

Ik had met onze Pepita (nu bijna 4 jaar)n wat meer cursussen hebben moeten volgen en met haar moeten gaan sporten.

[dagmar88]

Bij de volgende honden neem ik nog meer tijd om ze gewoon pup/jong te laten zijn.
Ik weet inmiddels dat alles rondom gehoorzaamheid op latere leeftijd nog steeds geregeld kan worden als de basis maar goed zit.
Die eerste twee jaar hoeft alleen maar over groeien en leren te gaan. Zolang ze zich niet doodlopen onder een roze nissan micra is het goed genoeg.

Dat.

Ik zou niet relaxter kunnen zijn met mijn pups.
Met de eerste ben ik de mist in gegaan omdat er van mezelf heel veel moest, terwijl het juist zo leuk en ongedwongen kan zijn. Daarom dacht ik dat pups niks voor mij zijn.
Een hoop herplaatsers en twee pups verder blijkt dat absoluut niet het geval.

Je moet niet denken dat je pup een onbeschreven blad is en jij die hond permanent kunt verpesten met wat schoonheidsfoutjes.
Verder vooral uitzoeken wat bij jou en de pup past en die adviezen er uit pikken. De rest het ene oor in en het andere uit, want je zult genoeg (ongevraagde) niet passende of zelfs idiote adviezen krijgen.
Het aller belangrijkste voor een pup is een zelfverzekerde baas. Samen de wereld ontdekken en lol hebben.

[DeDiana]

Je moet toch gaandeweg ontdekken hoe je hond in elkaar zit en wat wel en niet werkt voor jouw individuele hond, dus er zullen altijd achteraf wel dingen zijn waarvan je denkt: als ik dat nou meteen zus of zo had aangepakt... Ook van de dingen die achteraf niet handig blijken, leer je veel over je hond. En het is natuurlijk niet zo dat je dat later niet meer kunt bijschaven. Ik kan dus ook zo snel niets bedenken; niet omdat mijn honden perfect zijn, maar dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Als er iets is waar ik tegenaan loop, doen we daar wat aan.

Wat ik anders zou doen is haar niet meer laten denken dat ze de leukste op de wereld is.

Nee joh! Dat maakt Lanai juist een heerlijk hondje, vol vertrouwen en met heel veel plezier in het leven. Ik vind het juist leuk als honden heel blij zijn met zichzelf

[Laura84]

Ik had langer gewacht met het in huis halen van een 2e hond, Laicka aan de ene kant veel meer vrijheid gegeven en daarin meer bescherming te bieden ipv haar dingen die ze eng vond, zelf uit te laten zoeken.
Bij Fix heb ik informatie ingewonnen bij de verkeerde gt wat meer stuk heeft gemaakt dan goed. Gelukkig heb ik dat later wel recht kunnen zetten

[Wolfsblut]

Ik zou niets anders doen. De hond gewoon hond laten zijn en lekker laten opgroeien in het gezin en genieten van elkaar zonder dat de hond van alles moet.

[Johnny Jones]

Ik zou een volgende keer weer allemaal goede voornemens hebben om precies volgens het boekje alles te trainen, en dan vervolgens als de pup er eenmaal is dat allemaal niet te doen!

Mijn advies... geniet van je pup en gebruik je gezonde verstand. Het komt allemaal goed!

[Persistence]

Nu ben ik natuurlijk aan het nadenken en met lieftallige meneer Balance aan het doornemen wat we wel/niet willen in bepaalde situaties.

Dit is een hele goeie! Althans, jullie krijgen een pup en ik kan alleen maar spreken over een volwassen herplaatser, maar de vorige eigenaresse zei tegen me: bedenk van te voren welk gedrag je wel en niet accepteert. Niet denken, oh wat zielig, maar lekker z'n gang laten gaan, maar meteen duidelijk én consequent zijn in wat wel en niet mag.
En daar heeft ze heel erg gelijk in gehad.

Dat betekent niet dat je als een feeks tekeer moet gaan tegen je hond, maar wel duidelijke regels moet stellen.
Sommige dingen had hij daar wel en bij mij niet, maar ook andersom. Achteraf zie ik nu wel bepaald gedrag, zoals het blaffen bij het los van de riem gaan, waar ik zelf te weinig aandacht aan heb besteed en er nu nauwelijks meer uitkrijg. Leermomentjes.

Wat ik weer hetzelfde zou doen, is niet meteen alle 'privileges' vrijgeven, sommige dingen moet je verdienen. En hij heeft ze verdiend hoor

[Javierrrr]

Nu ben ik natuurlijk aan het nadenken en met lieftallige meneer Balance aan het doornemen wat we wel/niet willen in bepaalde situaties.
Boeken aan het lezen. Ervaringen uit het stof graven hier op het forum etc.

Vooral niet teveel nadenken of discussiëren over opvoeding, hoewel ik snap dat dit een onderdeel is van de voorpret.Gewoon loslaten en lekker gaan genieten van de puppert wanneer hij/zij er eenmaal is

[Alfilillo]

Alfil kwam hier met 8 maanden. Ik zou hem nu minder in voor hem stressvolle situaties gebracht hebben en hem wat meer beschermd in de omgang met andere honden. Hij is nog al eens ondergeschoffeld door galgo's etc onder het mom van spel. Verder was ik in het begin teveel beïnvloed door Cesar's Millán's idee van dominantie. Dat je via dominantie issues oplost. Nu ben ik veel meer van de counter conditioning en het werken aan aandacht op de baas. Gelukkig heb ik ook gemerkt dat je een hond niet ze snel verpest en dat je samen groeit en een balans vindt.
Lily kwam hier als pup en die draaide al direct makkelijk mee. Ik verwachtte ook weinig van haar. Ik zou het weer zo doen denk ik.

[-Saskia-]

Je eigen buikgevoel volgen. Je kan een halve bibliotheek achter de kiezen hebben, je hebt er niets aan als het tegen je eigen natuur in gaat.
Gezond verstand, meer heb je echt niet nodig.

Dit zou voor mij dan weer niet werken:

-knip- maar de vorige eigenaresse zei tegen me: bedenk van te voren welk gedrag je wel en niet accepteert. Niet denken, oh wat zielig, maar lekker z'n gang laten gaan, maar meteen duidelijk én consequent zijn in wat wel en niet mag.

Ik kijk op het moment zelf wel of ik iets moet of wil met bepaald gedrag en dat hangt net zo goed af van de omstandigheden of mijn humeur.
Dingen op voorhand plannen doe ik niet aan. Het hangt allemaal van improvisatie aan elkaar en ik heb nooit wat anders dan fantastische honden gehad.

[S@ndr@]

Ik was over Gil heel tevreden, zou alleen de honden cursus overslaan, denk ik, heb er toen tot gg 1 gevolgd en eigenlijk niet leuk gevonden, en niet nodig gehad, dus ik denk dat t zonder kan,..Bij Boots ben ik nog bezig vraag het maar over 10 jaar en Bij Zuri ben ik ook nog bezig, dus zelfde antwoord

[natalie]

Harder werken aan zijn overdreven waaksheid vanaf een jongere leeftijd.
Strenger zijn tegen mensen die hem begroetten en daarmee zijn hysterisch enthousiasme aanwakkerden als puppy zijnde en vervolgens datzelfde gedrag niet meer leuk vinden nu hij volwassen is.

Bij Abel was dit absoluut niet aan de orde dus bij hem hoefde ik hier niet alert op te zijn, maar bij Jip had ik dit toch ook wel anders moeten aanpakken. Ik heb er keihard op getraind, maar het was slimmer geweest om vanaf dag 1 gewoon die mensen te negeren. Ik ben wel eens boos geworden op mensen die heel resoluut op Jip afliepen met het doel hem te aaien, maar Jip dacht dat ik dan boos was op hem. En daardoor nam de spanning als we iemand aan zagen komen, bij ons allebei steeds verder op. Ik had ze vanaf dag 1 moeten negeren en met Jip moeten oefenen dat het negeren van voorbijgangers héél veel lekkers oplevert

[natalie]

Bij de volgende honden neem ik nog meer tijd om ze gewoon pup/jong te laten zijn.
Ik weet inmiddels dat alles rondom gehoorzaamheid op latere leeftijd nog steeds geregeld kan worden als de basis maar goed zit.
Die eerste twee jaar hoeft alleen maar over groeien en leren te gaan. Zolang ze zich niet doodlopen onder een roze nissan micra is het goed genoeg.

Dat.

En dit inderdaad. Jip kende al op jonge leeftijd een scala aan commando’s. Maar een goede basis wat socialisatie betreft, ontbrak. Ik kon met hem geen ontspannen wandeling maken. Abel daarentegen kent maar één commando echt goed Oké, met hem had ik iets meer kunnen trainen, maar onze prioriteiten lagen ergens anders. Hij vond de wereld heel spannend en reageerde best heftig op andere honden. Dat is nu allemaal verleden tijd De basis bij hem is nu gelegd en het echte trainen begint eigenlijk nu pas, al wordt hij in maart alweer 1 jaar.

[welshwitch]

Het enige dat ik anders zou doen is de hond leren om alleen thuis te blijven. Al is het maar om even boodschappen te kunnen doen.

[Fotogravinnetje]

Ik vind opvoeden belangrijker dan training. In de praktijk blijken mensen dat verschil niet goed te begrijpen, maar ik heb het al bij diverse oppashondjes gemerkt: ze volgen commando's goed op, maar de basis van rust en dat grenzen daadwerkelijk grenzen zijn, nee ook echt nee is, die ontbreekt. Prima recall, maar je blijft ze bij je roepen, want na het komen is het commando klaar en besta je nauwelijks, tot het volgende commando. Kunnen prima strak naar je lopen, maar wel alleen onder strak appèl, anders hangen ze in de lijn. En nog veel meer van dat soort dingen. Elco en Gait hebben zo'n strak appèl zelden nodig, want die kunnen prima hun gang gaan en tegelijk in de gaten houden wat ik wil. Natuurlijk heb ik hun ook wel wat commando's geleerd, deels om te ondersteunen in wat ik van hen verwacht in bepaalde situaties, grotendeels omdat ze lol hebben in het leren. Maar het is iets dat bovenop de basis komt: dit zijn de grenzen, daarbinnen kun je doen en laten wat je wilt, zoek je de grens op, heeft dat consequenties. Er zijn een paar commando's die levensreddend kunnen zijn, dus die vind ik belangrijk: wacht, los, hier. Maar de houding waarin je wacht, maakt mij niet uit. Of je meteen strak op je komt voor me gaat zitten of naast of vlak achter me gaat staan, boeit me echt niet, als je maar binnen een halve meter van mij bent en niet meteen er weer vandoor gaat. Wat ik ook belangrijk vind is dat ik de hond overal kan aanraken en op tafel zetten. Bij een pup is het gemakkelijk om daar een gewoonte van te maken, bij een volwassen hond, zeker eentje met slechte ervaringen, zul je dat rustiger op moeten bouwen. Dat maakt een dierenartsbezoek minder stressvol.
Ik vind het dus belangrijk dat m'n honden zich weten te gedragen, grenzen begrijpen, en minder belangrijk dat ze commando's kennen (op die 3 eerder genoemde commando's na), en belangrijk dat ze voorbereid zijn op iets wat vaak sowieso al stressvol is, ook als ze gewend zijn overal aangeraakt te worden: de dierenarts

[Balance_P]

Jeetje wat een hoop tips en adviezen En ben me ervan bewust dat het per hond verschilt, maar ik leer graag vanuit mensen die de ervaring wel al hebben
En ik vind het reuze interessant in deze fase om te lezen hoe jullie zaken hebben aangepakt. Ik zal later na dit drukke weekend nog her en der wat vragen hebben waarschijnlijk

[stoffeltje]

Harder werken aan zijn overdreven waaksheid vanaf een jongere leeftijd.
Strenger zijn tegen mensen die hem begroetten en daarmee zijn hysterisch enthousiasme aanwakkerden als puppy zijnde en vervolgens datzelfde gedrag niet meer leuk vinden nu hij volwassen is.

Ah, zo herkenbaar!! Als er iets was dat ik over zou kunnen doen dan is het dit wel!

[S@ndr@]

dat zijn dus zaken die ik bij Gil gelijk gedaan heb, en waar ik echt profijt van heb gehad dus ik zou het zeker doen bij de volgende als ik weer een pup zou nemen van een wakend ras die enthousiast is

[dagmar88]

Ik denk dat het per pup/hond afhankelijk is. Je kunt niet een blauwdruk verzinnen en die op elke hond die overhuis komt loslaten. Je hebt heel erg te maken met een individu.
Natuurlijk kun je wel van tevoren met alle gezinsleden afspreken van dit of dat laten we beslist niet toe en daar gaat iedereen zich dan ook consequent aan houden (bijvoorbeeld niet op de bank springen).

Die bank kan me gestolen worden, maar een beetje een lijn afspreken vind ik wel handig.
Bij naap was dat geen druk, sturen in plaats van corrigeren (ook bij trekken niet corrigeren, maar aandacht vragen), waar mogelijk geen onrust belonen (z'n ouders staan bij alles wat spannend is te gillen), nergens op trainen behalve betrouwbaar terugkomen en "wachten" en verder een grote dikke baby laten zijn.
We zaten in een erg gespannen situatie, dus dat is niet altijd gelukt, maar het was wel de leidraad.
Al met al hebben we het erg goed gedaan en daar is het resultaat naar

Pas vanaf twee jaar ben ik geestelijk en lichamelijk echt wat van hem gaan vragen. Voor een sporthond als hem vind ik dat de perfecte leeftijd, omdat je vanuit een sterke, stabiele basis begint.

[under the red sky]

Bij de volgende honden neem ik nog meer tijd om ze gewoon pup/jong te laten zijn.
Ik weet inmiddels dat alles rondom gehoorzaamheid op latere leeftijd nog steeds geregeld kan worden als de basis maar goed zit.
Die eerste twee jaar hoeft alleen maar over groeien en leren te gaan. Zolang ze zich niet doodlopen onder een roze nissan micra is het goed genoeg.

Precies dit. Zo pakken we het ook aan met onze jongste hond, nu 14 maanden. Bevalt uitstekend.

[Lucia]

Ik heb honden die niets met andere mensen hebben en Peer heeft, en Jolie had wel een kleine gebruiksaanwijzing.
Ik geef mijn honden heel erg moeilijk uit handen naar een ander. Dit maakt dat alleen mijn ouders ook op ze kunnen passen.
Bij een andere hond is dit wel echt hetgene dat ik vanaf het begin anders zou willen. Mijn ouders hebben ze heel graag en zijn heel gek met ze, maar ik zou graag een hond hebben die ik ook ontspannen bij een ander achter kan laten.

En dit ligt natuurlijk ook voor een groot deel bij mezelf.

[dagmar88]

Ik zou trouwens ook de hele zindelijkheidstraining anders aanpakken: ik maakte me best wel zorgen dat Lanai nooit zindelijk zou worden, het duurde me toch lang Maar uiteindelijk wordt iedere pup wel zindelijk op een gegeven moment (tenzij het niet lukt wegens medische redenen). Ik zou dat bij mijn volgende pup wel anders aanpakken: wat meer ontspannen omgaan met zindelijkheid, dat komt wel op z'n tijd.

Nou, sjaak weet het nog zo net niet. Het komt meestal wel en anders is een mop hebben staan ook niet zo verschrikkelijk.
Ik heb nu een "pispaaltje" staan. Een puppypad met daarop een fles gevuld met water met keukenpapier er omheen.
Sindsdien wordt er nog heel weinig op zachte dingen gepiest

[ranetje]

Ik had voor de laatste pup een heel plan, dat vervolgens in het water viel omdat ze ziek werd.
Dus plan A versnipperd en maar gezien wat er zou komen, dus geen plan B gemaakt.

Ik heb alleen vastgehouden aan wat ik wel en wat ik zeker niet wilde.
Niet bij alles met het gewenste resultaat

[Izzie_Anneke]

Niks, ik heb heerlijke honden dus ik zou niet goed weten wat ik anders moet doen.
Bij een nieuwe hond ben ik altijd overbezorgd, dat wel, maar ik heb besloten te accepteren dat ik dat blijkbaar ben