Het HondenForum

Is het slim om voor een lookalike van je overleden hond te gaan?

Ik zie bij Mirtos een prachtige hond, ze heet Lefki en lijkt heel erg op Silky Hans wil geen derde hond, maar buiten dat..is het slim om ervoor te gaan?

Zouden jullie weer een hond willen die erg op je huidige hond lijkt? Heb je dan niet de verwachting dat het karakter ook zo zal zijn, al weet je natuurlijk verstandelijk beredeneert dat dit niet zo is...

Ik ben daar veel te nuchter in. Dus ja, ik zou het gewoon doen, maar de hond zou gewoon een individu op zijn eigen zijn.
Geen sentimenteel 'zo heb ik mijn vorige hond weer een stukje terug' gedoe. Dood is dood...

Mijn honden zijn allemaal van hetzelfde ras, maar geen 1 lijkt op elkaar.

Ik vind het wel een goede vraag, en ik vraag het mij zelf ook wel eens af
Wij hebben Luca, een kleine black and tan hussel
Nu vind ik black and tan en chocotan (en silvertan ) erg mooi en leuk. (Jammer ook dat het geen erkende kleur is bij jack Russels.)

En dan vooral black and tan, zou ik dan teveel een "luca" verwachten zit ik mij zelf dus ook wel eens af te vragen.

Aan de andere kant is een andere hond al snel gewoon zijn eigen karaktertje. En dus wordt het vanzelf weer meer eigen, en ga je dan niet meer snel terugdenken of dat het erg herinnert aan je andere of vorigere hond.

En ja, inderdaad. Doe je aan rashonden, dan lijkt het sowieso allemaal op elkaar. Tenzij er verschillende kleuren zijn, en ga je voor een andere kleur bijvoorbeeld.
Hier in de buurt genoeg mensen die altijd een witte herder nemen, of choco lab. E.D.

ik vraag het me ook af en kan dus eigenlijk niets vinden, als ik weer een cc zou nemen dat zou ik die gaan vergelijken met Gil denk ik.. zou niet eerlijk zijn naar die hond toe, ( omdat Gil me zo perfect paste) ik ben er nog niet uit zeg maar ...... als ik jou je topic zie schrijven dan denk ik, doen.... het komt nu voorbij en verder zie je maar gewoon hoe of wat er van komt toch- en dat is ook gelijk aan antwoord voor mezelf in de toekomst

Ik zou er nul problemen mee hebben, wat maart zegt, het blijft een uniek individu.
Laatst heb ik geïnformeerd naar een herplaatser die qua oogopslag erg veel weghad van mijn overleden hond, die had ik zo genomen (als ie niet agressief was geweest richting reuen en katten tenminste).

Ik zou als ik die hond graag zag gerust een soortgelijke hond nemen.
Maar wel alleen omdat het uiterlijk me bevalt. Niet om twee keer mijn hond te hebben. Zou er na Bas een nieuwe x York uit Spanje komen dan is dat nooit Bas en kijk ik helemaal onbevooroordeeld naar wat voor vlees ik dan in de kuip heb. Gaat overigens vanzelf. Want je merkt meteen dat het een totaal andere hond is.

Ik denk daar dus ook regelmatig over na nu Shep ouder wordt. Shep is een tervuerense herder en dat is in alle opzichten toch eigenlijk echt wel mijn ras maar ik denk dus dat ik het niet aan ga kunnen om een hond te hebben die uiterlijk zoveel op Shep zal lijken. Zij is de perfecte hond. Ik weet niet of een andere tervueren op die manier een eerlijke kans gaat krijgen. Buiten dat ik bang ben dat ik ga verwachten dat de hond qua karakter op Shep lijkt (realistisch weet ik ook wel dat ik dat niet moet verwachten, gaat om gevoel), ben ik ook bang dat het me verdrietig gaat maken. Ik zit dan eerder aan een groenendaler te denken, toch wel dezelfde raseigenschappen maar in ieder geval ander uiterlijk qua kleur.

Ik heb met Xygan mijn 5e (x) mechelaar. Waarvan er 3 van Xena afstammen. Toch heb ik er nooit 1 met de ander vergeleken ondanks vader/moeder - zoon. Waarom zou je dat doen? Het zijn toch allemaal individuen? Al neem ik er nog 10 geen enkele is Xena. Xygan komt er nog het dichtst in de buurt maar toch anders.

Kells schreef:

malinois schreef:Ik heb met Xygan mijn 5e (x) mechelaar. Waarvan er 3 van Xena afstammen. Toch heb ik er nooit 1 met de ander vergeleken ondanks vader/moeder - zoon. Waarom zou je dat doen? Het zijn toch allemaal individuen? Al neem ik er nog 10 geen enkele is Xena. Xygan komt er nog het dichtst in de buurt maar toch anders.

Hier zo ongeveer hetzelfde verhaal. Kells haar moeder heeft 5 jaar bij ons van haar pensioen mogen genieten, tot ze overleed. Kells kreeg 2 nesten en uit beide heb ik een pup gehouden. Het zijn inderdaad allemaal individuen en qua karakter nogal verschillend. Uiterlijk ook, maar ik snap dat een buitenstaander mijn honden niet uit elkaar kan houden.

Bij jouw honden snap ik dat nog ietsje eerder dan bij mijn honden
Toch schijnen mijn honden voor buitenstaanders "sprekend op elkaar te lijken" terwijl voor mij het verschil bijna niet groter kan zijn.
Geen van mijn Griffons leek op de ander. Uiterlijk niet en qua karakter ook niet.
Ja het zijn Griffons en als zodanig herkenbaar.

Nou ja, als een van mijn trainers van Claire ………... Ita aan de rand van het water zet om "over" te laten zwemmen en totaal niet in de gaten heeft dat hij niet de juiste hond meeneemt………

Nou de Sofi-typetjes spreken me wel heel erg aan, klein bruin grut met teddybeerpootjes, dus ik zou best voor een look-a-like kunnen gaan in de toekomst. Maar zonder enkele verwachting dat het hetzelfde hondje is.

Ingrid48 schreef:Is het slim om voor een lookalike van je overleden hond te gaan?

Ik zie bij Mirtos een prachtige hond, ze heet Lefki en lijkt heel erg op Silky Hans wil geen derde hond, maar buiten dat..is het slim om ervoor te gaan?

Zouden jullie weer een hond willen die erg op je huidige hond lijkt? Heb je dan niet de verwachting dat het karakter ook zo zal zijn, al weet je natuurlijk verstandelijk beredeneert dat dit niet zo is...

Sis is weer een pup van dezelfde fokker als waar Saar en Miep van waren. Beslist geen look-a-likes wat ons betreft. Saar en Miep leken voor geen meter op elkaar, al waren het halfzusjes.
Sis is familie van Miep, ver. Qua uiterlijk lijkt ze ook wel op Miep. Buitenstaanders zien dat het familie is, misschien komt dat alleen door de baasjes die er mee om gaan (wij dus). Maar het is geen Saar, geen Miep. Het is gewoon Sis. Zo weinig onderscheid als anderen zien, zoveel verschil zien wij zelf.

Na het overlijden van Maylo kwam voor mij vrij onverwacht dat vriend er wel weer een oldie bij wilde(de dag van overlijden vertelde hij dat nog). Toen hij aangaf dat een oldie toch wel heel goed bij mij(ons) past en hij zeker weer zo'n clown wilde zijn we dus meteen gaan bespreken hoe of wat. Al vrij snel waren we er over uit dat dat het geen zo goed als witte moest worden en liever vandaag dan morgen nog.

Inmiddels zou ik het prima kunnen hoor, maar op dat moment was het echt te vers ondanks dat je met je verstand wel beter weet voelde het op dat moment niet goed. Nu scheelt het wel dat binnen de oldie's qua kleuren het echt alle kanten op kan gaan. Uiteindelijk had ik meerdere oldie's gevonden die voldeden aan wat wij zochten en heeft vriend op basis van foto's zijn favoriet gekozen(zonder blikken of blozen ) en dat is dus Droef geworden.

Ik heb na het overlijden van Mowgli bewust voor een kleine hond gekozen omdat dit makkelijker voor mij is maar was er op dat moment een lookalike van Mowgli beschikbaar geweest dan was er best een kans geweest dat ik toch voor die was gegaan. Ik ben blij dat dit toen niet het geval was, Mowgli was een schat met haar eigen karakter en gedrag maar dit is Lotus ook, ik ben heel blij met haar en zij past het beste in mijn huidige situatie. Mijn dochter heeft altijd gezegd dat als ze de kans zou krijgen ze voor de zelfde kruising als Mowgli zou gaan. Die kans heeft ze gekregen en ze zijn er ook voor gegaan maar Mowgli en Loca zijn ondanks dat ze de zelfde kruising zijn zowel van uiterlijk als in gedrag totaal verschillende honden. Mowgli was eenkennig, helemaal op het gezin gericht en wat angstig (vuurwerk, onweer maar ook timmeren vond ze niet leuk). Loca is super sociaal, een echte allemansvriend en zeker niet bang aangelegd al zijn er natuurlijk ook wel overeenkomsten, waken b.v.b..

Ingrid48 schreef:Is het slim om voor een lookalike van je overleden hond te gaan?

Dat hangt van je motivatie af. Is het omdat je je overleden hond zo mist en probeer je die hond zo een beetje terug te krijgen dan lijkt het me niet zo handig nee. Maar als het is omdat het uiterlijk je erg aantrekt én je op deze hond valt om wie de hond is, dan zou ik ervoor gaan.

Zamunda schreef:

Ingrid48 schreef:Is het slim om voor een lookalike van je overleden hond te gaan?

Dat hangt van je motivatie af. Is het omdat je je overleden hond zo mist en probeer je die hond zo een beetje terug te krijgen dan lijkt het me niet zo handig nee. Maar als het is omdat het uiterlijk je erg aantrekt én je op deze hond valt om wie de hond is, dan zou ik ervoor gaan.

eigenlijk beide redenen...ik mis haar zo en ergens hoop je een stukje van haar in een andere hond terug te krijgen al weet je natuurlijk dat het een hele andere hond zal zijn.
Dus ik denk dat we nog even moeten wachten, wel zo verstandig

Dank voor jullie ervaringen, leuk en leerzaam om te lezen!