Het HondenForum

Onlangs zag ik een herder ter adoptie, waarbij in de beschrijving o.a. stond dat hij eerder een kleiner hondje doodgebeten had.
Nu ik het terugzoek, kan ik die advertentie natuurlijk niet meer terugvinden

Ik vraag me af, zouden jullie een hond die dit gedaan heeft, ongeacht andere eigenschappen, nog een tweede kans durven geven?
En stel dat het een doodgebeten kat geweest was, was het dan een ander geval?

Persoonlijk zou ik het risico niet durven nemen, ik hecht er nogal waarde aan dat ik een hond los kan laten lopen op het strand of bos.
Bij de kat zou ik het nog wel overwegen gek genoeg. Voor mijn gevoel kan ik katten beter ontlopen met een hond.

Op basis van " hond beet klein hondje dood" kan ik geen oordeel geven. Ik zou heel precies willen weten hoe, wat waar en waarom. Mijn eerste ingeving is " nee, natuurlijk niet" maar ik kan mij aan de andere kant voorstellen dat de hond alleen maar wilde spelen en dat een speelse maar onbehouwen beet/hap heel erg fout afliep. Dat is misschien niet een logische gedachte maar zoiets kan gebeuren. Als een volwassen herder een chi-pup " overloopt" kan het ook al einde oefening zijn.

Kortom; ik zou meer info willen maar op voorhand denk ik "geen goed plan".

Suzanne

Ik zou er niet aan beginnen. Maar ik zou het mezelf ook niet kunnen vergeven als het nog eens zou gebeuren. En ik ben gewoon niet zo heel geconcentreerd dus ik vertrouw mezelf en mijn situatie niet genoeg om zo n hond te houden

Nee. Een agressieve hond zit je levenslang aan vast.
Eigen verantwoordelijkheid, dus houden zonder risico te nemen of een enkeltje dierenarts.
Niet doorschuiven naar de volgende. Dat is asociaal kutgedrag.

Als ik zelf geen andere honden zou hebben, zou ik het eigenlijk geen probleem vinden om een dergelijke hond in huis te halen. Je kunt genoeg veiligheidsmaatregelen treffen zodat dat niet hoeft te gebeuren. Maar ik heb zelf 2 honden en hun veiligheid gaat voor.

Als het om mijn eigen hond ging, idem. Ik pas er wel een mouw aan, ik weet als het goed is het beste wat de triggers zijn dus ik kan er het beste op anticiperen. Het is mijn hond, dat probleem ga ik dan niet aan een ander toevertrouwen. Daar zou ik geen rust bij hebben.

Nee.
Ik zou eigenlijk al geen soort hond willen waarbij dat ooit een risico zou kunnen zijn.
Bouviers en Duitse herders bijvoorbeeld vind ik persoonlijk geweldige honden maar zou er nooit aan beginnen alleen al omdat ik zo continu op mijn hoede zou zijn. Ik zou er alles aan doen om zoiets te voorkomen maar dan wandel ik niet meer ontspannen. Het zit in zo'n klein hoekje en ik ben ook zo gaan denken omdat ik zelf kleine hondjes had en nog eentje heb.
Ik weet hoe kwetsbaar kleine hondjes zijn en ik zou het nooit op mijn geweten willen hebben dat mijn hond een klein hondje zou dood kunnen bijten.
Nou zou Cash dat natuurlijk ook kunnen maar dat zit er gewoon echt niet in.
En die mag trouwens ook niets met vreemde kleine hondjes, want die vinden groot vaak toch maar niets.

Oh, maar ik ben het er wel mee eens dat ik zo'n bijtende hond niet NU kan hebben in de bestaande roedel! Zou ik geen hondenhebben maakt dat het anders, al wil ik ook dan eerst heel precies weten wat dan gebeurd is.
Dat verhaal over die puli herinner ik me. Die heeft dus niet gebeten, da's nog wat anders.

Suzanne

Lang geleden (25 jaar) heb ik een DSD uit het asiel gehaald. Een 4-jarige reu, van wie afstand was gedaan, wegens bijtincident met zoontje des huizes. Aan de hand van de beschrijving van dit incident, kind was naar de hond toegekropen terwijl hij aan het kluiven was, vond ik dit alleszins overkomelijk.
Ik nam hem mee naar huis, waar de kennismaking met mijn 3 katten voorbeeldig verliep. En ja, hij probeerde me uit, zocht de grenzen op. Helemaal prima, en toen voor hem de kaders duidelijk waren, zat het tussen ons stevig gebakken.
Wel was ik lichtelijk verbaasd toen men mij tijdens een nacontrole vertelde dat hij bij zijn vorige eigenaar de huiskat had doodgebeten. Informatie die ik niet eerder had gekregen. Had ik dit geweten, was ik waarschijnlijk niet tot adoptie overgegaan of was huiverig/argwanend geweest in de ontmoeting met mijn katten. Achteraf gezien was ik blij dat ik het niet wist, hij werd dikke maatjes met hen, en voor mij bleek hij zo'n typische once-in-your-lifetime hond te zijn.

Feiten zeggen soms zo weinig, omgeving en setting kleuren de hond.

Cleva schreef:

dagmar88 schreef: Niet doorschuiven naar de volgende. Dat is asociaal kutgedrag.

Ik zag gisteren iemand schrijven dat het buurmeisje om de hoek moest gaan staan met haar vuurwerk.
Dat dus.

Zeg. Wees wel even volledig als je mijn empathisch vermogen erbij haalt in een totaal willekeurig topic

Maeve schreef:

Cleva schreef:

Net wel lief trouwens. Buurmeisje stond ook vuurwerk af te steken, precies hier voor. Niet van dat idioot harde spul gelukkig, maar toch. Dus ik vroeg haar of ze ietsje verderop wilde gaan staan, uitgelegd dat Nilo nu echt heel bang is en vooral reageert als het zo dichtbij is, dus als ze om de hoek staat is het wat mij betreft prima.

Oh, wonen er bij jou om de hoek geen mensen?

Jawel, mensen die zelf ook vuurwerk afsteken. Kon ze daar mooi meedoen

Ontopic: Ik neig naar een nee, maar wel afhankelijk van de situatie. Elke (middel)grote hond is in staat om een Chihuahua dood te bijten, ook bij een ongelukkige correctie die niet extreem bedoeld was. Dat kan het verhaal al anders maken dan wanneer er bewust problemen gezocht worden met schade als gevolg.

Herder DIE een hondje doodgebeten heeft.. stom gedoe met dat 'welke' overal

Cleva schreef:

sbientje schreef:Herder DIE een hondje doodgebeten heeft.. stom gedoe met dat 'welke' overal

Dank u vriendelijk.


Het is wel beter dan "wat". "Een hond wat bijt." Dat hoorde ik pas nog iemand zeggen. En nee, dat was geen allochtoon.

vast een Limburger

Nee.
En dat is niet omdat ik het die hond niet gun, maar omdat ik mijzelf een zorgeloze hond gun.
Een hond is iets leuks, iets fijns. Als ik me dan elke keer zorgen moet gaan maken of hij een andere hond doodt is de lol er wel van af.

Nanna schreef:Een kat is, hoe lullig ook, een prooidier. Een hond is dat niet.
Dus ik zou ook eerst willen weten hoe de vork in de steel zat.

Onlangs was er dat gedoe over een Puli die een pup doodgebeten zou hebben. Pup had geen enkele bijtwond Bleek dat de eigenaresse er zelf een joeker van een ruk aan heeft gegeven maar dat geheel terzijde. Afijn, bejaarde eigenaar wilde de hond toch niet meer hebben en hij heeft inderdaad nieuwe eigenaren. Die er zielsblij mee zijn want het schijnt een superlief beest te zijn.
In dat geval zou ik het ook wel aandurven. Heeft de hond echter een andere hond echt aangevallen en moest die daardoor het loodje leggen, dan bedank ik vriendelijk.

Het is gewoon misselijkmakend hoe jij hier en in dat andere topic de schuld in de schoenen van de eigenaresse van dat pupje probeert te schuiven.
Met je ze schijnt een enorme joeker aan de riem te hebben gegeven.
Het hondje is aan een longbloeding overleden veroorzaakt door een bijtwond.
Anders hadden zij die hond toch wel gewoon zelf gehouden als de eigenaresse zelf verantwoordelijk was voor de dood van haar hondje.
Ze wilde de hond notabene laten inslapen, vanwege niets gedaan hebben zeker

Natuurlijk kan het een ongeluk zijn geweest een beet die verkeerd aankwam maar hopelijk houden de nieuwe eigenaren dit super lieve beest toch maar lekker aan de lijn

Ik denk dat ik zelf niet snel voor een hond zou kiezen die een andere hond zou hebben doodgebeten.
Het zou van de omstandigheden afhangen maar ik neig toch naar nee in eerste instantie.

Ik zou 'm absoluut niet willen. Als het even kan wil ik na Dalí nooit meer een hond met (hond)agressie, en dan is het bij Dalí nog vooral veel theater. Ik vind dat niet leuk om mee om te gaan.

Als ik het bij voorbaat zou weten, zou ik het niet doen. Zou de hond bij mij ineens agressief gedrag gaan vertonen naar (kleine) honden, dan zou ik daar wel een mouw aan passen.
Wat betreft katten: als een hond de eigen huiskat had vermoord, zou ik het ook niet doen. Maar was het een kat buiten op straat, dan zou ik het misschien wel overwegen. Ik heb ook twee honden die binnenshuis uitstekend met katten kunnen, maar helemaal uit hun dak gaan als we buiten katten tegenkomen.

Nee, daar zal ik nu voor mijn eigen rust niet meer aan beginnen.

Als het een herder met goede werkeigenschappen is, dan is hij welkom.
Door training, voldoende uitdaging, kunnen het super werkmaatjes worden. Daarna kan hij ergens aan het werk

Nee dankjewel. Ik heb kleine hondjes en katten. Daarbij ben ik niet consequent genoeg om een dergelijke hond de baas te blijven.
Als ik zoek naar een nieuwe hond, moet dat een vriend van iedereen en alles zijn.

Nee, nooit...
Ik wil geen honden meer in huis die door agressie naar andere dieren niet los kunnen lopen. Ik ben klaar met het lopen met ogen in mijn achterhoofd

sbientje schreef:Herder DIE een hondje doodgebeten heeft.. stom gedoe met dat 'welke' overal

Ik zou zo'n hond alleen nemen als ik geen andere honden had. Want je moet je hele leven er op aanpassen zodat het niet nog een keer kan gebeuren, en dat laat geen ruimte en tijd en energie over voor andere honden.

Zou ik zo'n hond al hebben dan word hij niet herplaatst. Ik zal er alles aan doen om het leven nog een beetje leuk te maken voor de hond. Mocht de situatie zo zijn dat dat onmogelijk is dan zou ik de hond zelf in laten slapen. Niet herplaatsen zodat het na 10 hondenredders adressen in een jaar alsnog escaleert en de hond een ellendige tijd heeft.

Als ik een herdermens zou zijn en adoptie van een herder zou overwegen, zou ik eerst alle ins en outs van het bijtincident willen weten.
Daarna zou ik pas een afweging kunnen maken.
Gaat het om doelbewust aanvallen en verwonden dan zou ik niet adopteren.

nee niet voor mij,
maar goed ik wil ook alleen maar een hond die ik vanaf pup van 9 week zelf opvoed.
al hoe wel ik mag niet liegen, heb ooit een jack russel van een half jaar gehouden, die was komen aanwaaien.