Het HondenForum

Sinds een aantal weken is Jessie woest op iets (?) achter (?) twee delen van de schutting tussen ons en de buren.
Onze buren hebben van alles eraan hangen: lampionnen, rinkelende weet-ik-veel-wat dingetjes en noem maar op.
Ook geven ze de kat van buren verderop dagelijks te eten en die kat zit dus vaak op de schutting te wachten.

Afijn, blijkbaar is het Jessie teveel geworden en die is nu standaard woest geworden op dat deel van de schutting.
Ze vliegt er tegenaan, krabben en bijten en in no time was er een plank voor een deel weg. Jessie uiteraard gecorrigeerd hiervoor,
maar een volgende keer doet ze het weer.
Naar de buren gegaan en gevraagd of ze wat willen weghalen daar, dat hebben ze gedaan, maar de volgende dag weer opgehangen.
Ik weet ook niet specifiek waarop Jessie zo kwaad is, ook omdat er meerdere dingen hangen.
We hebben gekeken en geluisterd, maar kunnen niet echt iets ontdekken daar, behalve dan de lampjes van de buren en, als ze
tegen de schutting aanspringt, dan is er een gebonk van één of andere plank met lichtjes die de buren er tegenaan hebben hangen.
Tegen de bewuste schutting hebben we nu tuinstoelen en ladders gezet zodat ze niet meer tegen de schutting op kan springen,
maar ook dat helpt niet.

Soms gaat het even goed en is ze rustig in de tuin, maar steeds vaker gaat het mis. Uiteindelijk mag ze nu dus alleen aangelijnd
met ons in de tuin, maar dat is natuurlijk zwaar k.u.t.

We hebben samen met Jessie gekeken, gerustgesteld en ook heel streng geweest, ook niets gezegd en een straal water uit de
plantenspuit op haar gericht. Het helpt allemaal eventjes, maar de volgende keer is het weer mis.
Ze rent als een gek door de tuin, blaft alarmerend tegen de schutting (voorheen sprong ze er dus tegenaan en wilde het ding slopen)
en is compleet door het dolle.

Wie heeft er nog een tip?

Geen idee wat je kan doen maar gisteren had Guus ook zoiets. In de tuin en maar grommen en blaffen bij de hek. Naar binnen geroepen. Meerdere keren met een zaklamp gekeken maar ik zag niks. En hij maar bij de achterdeur grommen en naar buiten willen. Goddank was dat vanmorgen vanzelf over.
Ik weet echt niet wat je ermee moet. Negeren is lastig maar zou wel het beste zijn. Een groot voorwerp ervoor wat niet kapot kan?

laeken schreef:Geen idee wat je kan doen maar gisteren had Guus ook zoiets. In de tuin en maar grommen en blaffen bij de hek. Naar binnen geroepen. Meerdere keren met een zaklamp gekeken maar ik zag niks. En hij maar bij de achterdeur grommen en naar buiten willen. Goddank was dat vanmorgen vanzelf over.
Ik weet echt niet wat je ermee moet. Negeren is lastig maar zou wel het beste zijn. Een groot voorwerp ervoor wat niet kapot kan?

Negeren is moeilijk vanwege de buren: ze blaft hard en alarmerend en ik ben bang dat buren dan gaan klagen. Ik heb het ook weleens gedacht
om misschien al haar boosheid er maar uit te laten gooien en hopelijk is het dan over, maar ja... geen idee of het dan over is
Er staan nu ladders en tuinstoelen voor, dus ze kan niet meer tegen de schutting opspringen, maar de boosheid en het blaffen blijft.

Nanna schreef:Denk niet dat het te maken heeft met lampjes aan de andere kant. Meer met een egel die daar zat (of zit) of zo.
Vraag anders eens aan je buren of je met de hond aan hun kant van de schutting mag komen kijken; misschien als ze zich zelf overtuigd heeft dat er niets is ze er mee ophoudt.

Het is al weken zo, dus die egel lijkt me dan stug.
Het is begonnen volgens mij met die kat die daar vaak zit, maar nu is ze dus ook woest als de kat er niet zit.
Toen is ze gaan springen tegen de schutting en hoorde ze - denk ik - dat bonzende geluid van die plank met lichtjes die de buren daar hebben
hangen (die zie je niet vanaf onze kant) en nu is ze dus standaard pissed off

Ik vraag me af of een hond het snapt als je de andere kant van de schutting laat zien (we moeten ervoor omlopen via de voorkant), dus ik
denk niet dat ze die link zal leggen.

Caro. schreef: Het is al weken zo, dus die egel lijkt me dan stug.
Het is begonnen volgens mij met die kat die daar vaak zit, maar nu is ze dus ook woest als de kat er niet zit.

Het is wel een stafford mix. Ik kon maanden niet met goed fatsoen op plaatsen komen waar charlie een kat, egel of konijn had gezien.
Ik zou d'r serieus kwaad naar binnen keilen. Normaal doen en anders niet.
Wat de buren doen aan hun kant van de schutting heeft ze helemaal niks mee te maken.

Om over die staffords door te gaan..
Als Xavi meent dat er iets onder de bank of achter een kast ligt.. dan ligt daar iets. Klaar.
Je kunt hoog of laag springen, het zal 100% gezien moeten worden anders houdt hij gewoon niet op.
Blaffen, graven, beuken.. heel circus.

De oppas moet regelmatig de bank en de kast verplaatsen, vertelden ze laatst.
Gewoon omdat er iets lag de eerste keer dat hij daar kwam.
Nu ligt er nooit iets, maar hij meent van wel en stopt dan pas als alles aan de kant is en hij de grote leegte heeft gezien.

Dus aan de andere kant laten kijken of eventueel een plank verwijderen klinkt zeker als logische oplossing.

Ja nou ja, inderdaad: wat ze in d'r kop heeft... pfff
en enorm fel op katten dus ook.

Jessie is 62.5% Stafford, daarnaast nog iets uit de Terriër groep (welja ) en de herder groep.
Ze gaat dus echt in een fractie van een seconde naar 10, dan zien we aan dat schutting gebeuren. Verder is ze helemaal niet
agressief, hartstikke lief, maar als er iets is dan gaat ze echt als een gek (ze had in een paar minuten de plank al bijna gesloopt).

Ik ga vragen of we aan de andere kant mogen kijken, geen idee of dat mag, want de mensen hebben iets van smetvrees en gillen
al als er een takje van onze coniferen aan hun kant ligt... dus een hond in hun schone tuin???

Flink aanpakken hebben we al gedaan, maar dat helpt voor die keer, een volgende keer gaat ze gewoon weer. In alles is eigenlijk
gebleken dat wij slimmer moeten zijn dan zij en dan is het ook klaar voor haar. Dus ik pieker me suf wat ik kan verzinnen.

Blaffen in de tuin is hier, ongeacht de reden,
direct een enkeltje naar binnen. Dan maar niet in de tuin.
Heel consequent en duurt misschien even maar als ze zich nu echt niet in kunnen houden rennen ze al blaffend baar binnen.

Geen egeltjes oid tussen de schutting?
Misschien tijdelijk afsluiten als dat al mogelijk is, zodat het ook wat uitdooft en dan later weer opnieuw proberen.

Ik zou er toch wat tijd in investeren om er een commando aan te koppelen als klaar!

Luna was en Zinzi is erg fantiek met katten, voor buiten heb ik het commando ‘denk eraan’ eraan vast gekoppeld, hier wonen erg veel katten in de straat, dus het risico dat als ik voordeur open doe m’n arm uit de kom gerukt wordt omdat er een kat zit is erg groot. Dus voor de deur open gaat zeg ik denk eraan en dan blijven ze keurig naast me lopen

Mijn buren rechts hebben ook 2 katten die altijd buiten zitten, ook vaak in de tuin, dan willen de honden het liefst door de schutting heen om de kat te grijpen dan is het commando ‘klaar’ genoeg om ze te laten stoppen, ik wil dat gesodemieter niet hebben, dus niet luisteren is geen optie!

Lucia schreef:Blaffen in de tuin is hier, ongeacht de reden,
direct een enkeltje naar binnen. Dan maar niet in de tuin.
Heel consequent en duurt misschien even maar als ze zich nu echt niet in kunnen houden rennen ze al blaffend baar binnen.

Hier ook, behalve als ze aan het spelen zijn.
Het kan me ook niet schelen of er wat dan ook zit, je gaat niet zomaar uit je flip.
Hier rent Cash ook al vanzelf naar binnen als ze dan toch een blaf niet binnen kan houden

Ik zou haar ook heel duidelijk een klaar of nee aan gaan leren.
Klinkt ook nu een beetje als een spelletje... omdat jij nu ook heel erg er mee bezig bent?

Verder ook helemaal wat Dagmar zegt.
Mijn honden mogen echt belachelijk veel maar in het zeldzame geval dat ik nee zeg, is het ook echt een dikke nee.
En die nee is heel definitief.
Bij mijn klaar is er nog een ietsje ruimte, vinden ze maar daar heb ik dan ook de honden naar...

Lucia schreef:Blaffen in de tuin is hier, ongeacht de reden,
direct een enkeltje naar binnen. Dan maar niet in de tuin.
Heel consequent en duurt misschien even maar als ze zich nu echt niet in kunnen houden rennen ze al blaffend baar binnen.

Geen egeltjes oid tussen de schutting?
Misschien tijdelijk afsluiten als dat al mogelijk is, zodat het ook wat uitdooft en dan later weer opnieuw proberen.

Nou ja, dat doe ik natuurlijk al: blaffen, hoppa naar binnen!
Uiteraard is het afgelopen dan, alleen een volgende keer gaat het dus weer precies hetzelfde, dus nu mag ze alleen aangelijnd
in de tuin en dat wil ik eigenlijk niet (zeker in het voorjaar en zomer staat hier alles open).

Heavy schreef:Vliegt ze er meteen heen als ze de tuin in kan ? Wil ze er ook heen als ze aangelijnd in de tuin is ?

Ja en ja.
Ze vliegt er meteen heen (8 van de 10 keer, want soms is er ook niets aan de hand en gaat ze gewoon lekker rommelen in de tuin).
Als ze aangelijnd is dan wil ze er ook op af, maar uiteraard mag dat niet.

Dennenappel schreef:

Lucia schreef:Blaffen in de tuin is hier, ongeacht de reden,
direct een enkeltje naar binnen. Dan maar niet in de tuin.
Heel consequent en duurt misschien even maar als ze zich nu echt niet in kunnen houden rennen ze al blaffend baar binnen.

Hier ook, behalve als ze aan het spelen zijn.
Het kan me ook niet schelen of er wat dan ook zit, je gaat niet zomaar uit je flip.
Hier rent Cash ook al vanzelf naar binnen als ze dan toch een blaf niet binnen kan houden

Ik zou haar ook heel duidelijk een klaar of nee aan gaan leren.
Klinkt ook nu een beetje als een spelletje... omdat jij nu ook heel erg er mee bezig bent?

Verder ook helemaal wat Dagmar zegt.
Mijn honden mogen echt belachelijk veel maar in het zeldzame geval dat ik nee zeg, is het ook echt een dikke nee.
En die nee is heel definitief.
Bij mijn klaar is er nog een ietsje ruimte, vinden ze maar daar heb ik dan ook de honden naar...

Klaar en nee kent ze, alleen in dit geval dringt niets tot haar door: ze is helemaal door het dolle en rent als een waanzinnige heen en weer,
blaffend en jankend.

Het enige wat ik kan doen is haar doen stilstaan, aanlijnen en mee naar binnen nemen.
Streng zijn, afleiden, samen kijken 'het is goed, niks aan de hand' (dingen waar ze normaal prima op reageert) helpen nu dus niet.

1 ding kiezen , dus aanlijnen en naar binnen.
Meer niet.
Ik zou haar niet eens aanlijnen eigenlijk, gewoon hop naar binnen.

Wel even volhouden, maar dat kwartje valt echt wel.
Verder 0 aandacht aanbesteden.

Vind ik dan.

Caro. schreef: Klaar en nee kent ze, alleen in dit geval dringt niets tot haar door: ze is helemaal door het dolle en rent als een waanzinnige heen en weer,
blaffend en jankend.

Het enige wat ik kan doen is haar doen stilstaan, aanlijnen en mee naar binnen nemen.
Streng zijn, afleiden, samen kijken 'het is goed, niks aan de hand' (dingen waar ze normaal prima op reageert) helpen nu dus niet.

Ik zou het even wat minder liefjes doen eigenlijk. Ze mag best eens onder de indruk zijn van je, ook (juist!) in dolle toestand.

Nanna schreef:

dagmar88 schreef: Ik zou het even wat minder liefjes doen eigenlijk. Ze mag best eens onder de indruk zijn van je, ook (juist!) in dolle toestand.

Ik ben ook slecht in kalm blijven dan Als ik me erover opvreet.
Die kreeg van mij een beste bonk en een strot waarvan de buren overeind vliegen. "BEN JIJ GEK GEWORDEN GODVERDOMME!! *boink* "EN NOU NAAR BINNEN!!"

Ik ging er zelf schuimbekkend achteraan. Planken uit de schutting trekken, wat denk je wel niet, koekwaus.

Frootje schreef:

dagmar88 schreef: Ik ging er zelf schuimbekkend achteraan. Planken uit de schutting trekken, wat denk je wel niet, koekwaus.

Dat zou waarschijnlijk ook mijn aanpak zijn bij een hond waarbij dat kan. Ik ben ook niet bizar geduldig en het houdt ook een keer op. Meestal snappen ze het daarna wel. Bij Froo ben ik ook een keer zo boos geworden toen ze het echt, echt vertikte te luisteren en ik er helemaal klaar mee was. Flinke stemverheffing en heel wat drama. Ze werd toen oprecht zo bang dat ik het maar nooit meer gedaan heb, voor haar is het duidelijk niet weggelegd. Maar goed, die is dan ook niet groot genoeg om planken uit de schutting te trekken, gelukkig voor mij.

Precies, hier dus ook
Ik ben bijna altijd kalm en geduldig en van de rustige aanpak, maar eergisteravond werd ik pisnijdig toen ze echt helemaal hysterisch
was in de tuin en toen... werd ze doodsbang, kroop weg in de coniferen en daar is ze niet te pakken.
We hebben haar even gelaten en toen is mijn man erheen gegaan en is ze uiteindelijk toch tevoorschijn gekomen.
En jawel, de dag daarop was ze nog net zo hysterisch naar de schutting.
Ik wil het niet 'gebruiken', maar het is geen pup die met d'r neus in de roomboter is gevallen bij de geboorte, ze kan serieus echt heel bang zijn.

Dus nee, die aanpak werkt niet. Alle normale aanpakken, van geduld, boosheid, duidelijkheid die werken niet. Ze zit op niveau 9 (behalve
dat ze dus totaal niet agressief naar ons toe is, maar ze is werkelijk woest op die schutting en enorm onrustig met keihard heen en weer rennen).

Ik ga het weekend informeren bij de buren of we aan de andere samen met haar mogen kijken. Misschien dat dit een oplossing is

Nanna schreef:

dagmar88 schreef: Ik zou het even wat minder liefjes doen eigenlijk. Ze mag best eens onder de indruk zijn van je, ook (juist!) in dolle toestand.

Ik ben ook slecht in kalm blijven dan Als ik me erover opvreet.
Die kreeg van mij een beste bonk en een strot waarvan de buren overeind vliegen. "BEN JIJ GEK GEWORDEN GODVERDOMME!! *boink* "EN NOU NAAR BINNEN!!"

Hahha stond je van de week hier ergens? Lotje gaat als een gek door de tuin als er een rat of kat zit. Even mag, dan zijn de beesten weg, maar dan is het binnenkomen als je aan de gang blijft.

Ik zou er ook geen moeite mee hebben dat ze dan de hele avond binnen zou zijn. Als je niet fatsoenlijk in de tuin kunt zijn dan niet. Als de pups hier pas waren, kwamen ze ook maar mondjesmaat buiten i.v.m. vernielen van de planten, hebben ze toch snel door, want behalve beetje opletten of ze naar binnen wil, kan Lotje rustig alleen buiten blijven zonder iets te vernielen.

Caro. schreef:

Frootje schreef:

dagmar88 schreef: Ik ging er zelf schuimbekkend achteraan. Planken uit de schutting trekken, wat denk je wel niet, koekwaus.

Dat zou waarschijnlijk ook mijn aanpak zijn bij een hond waarbij dat kan. Ik ben ook niet bizar geduldig en het houdt ook een keer op. Meestal snappen ze het daarna wel. Bij Froo ben ik ook een keer zo boos geworden toen ze het echt, echt vertikte te luisteren en ik er helemaal klaar mee was. Flinke stemverheffing en heel wat drama. Ze werd toen oprecht zo bang dat ik het maar nooit meer gedaan heb, voor haar is het duidelijk niet weggelegd. Maar goed, die is dan ook niet groot genoeg om planken uit de schutting te trekken, gelukkig voor mij.

Precies, hier dus ook
Ik ben bijna altijd kalm en geduldig en van de rustige aanpak, maar eergisteravond werd ik pisnijdig toen ze echt helemaal hysterisch
was in de tuin en toen... werd ze doodsbang, kroop weg in de coniferen en daar is ze niet te pakken.
We hebben haar even gelaten en toen is mijn man erheen gegaan en is ze uiteindelijk toch tevoorschijn gekomen.
En jawel, de dag daarop was ze nog net zo hysterisch naar de schutting.
Ik wil het niet 'gebruiken', maar het is geen pup die met d'r neus in de roomboter is gevallen bij de geboorte, ze kan serieus echt heel bang zijn.

Dus nee, die aanpak werkt niet. Alle normale aanpakken, van geduld, boosheid, duidelijkheid die werken niet. Ze zit op niveau 9 (behalve
dat ze dus totaal niet agressief naar ons toe is, maar ze is werkelijk woest op die schutting en enorm onrustig met keihard heen en weer rennen).

Ik ga het weekend informeren bij de buren of we aan de andere samen met haar mogen kijken. Misschien dat dit een oplossing is

Ik doe dat ook niet hoor. Bij Guus werkt dat zo dat hij dan wegrent met zijn staart tussen de benen en waarschijnlijk zelfs plast. Ik vind dat dus een veel te zwaar middel en ik denk dat het bij hem tot een vertrouwenskrisis gaat komen dan. Die hond is zo blij en happy en zo extreem onderdanig als je boos wordt dat je dat meer als nood of als hij echt stout is kort en even heel subtiel inzet. Als ik zijn gekef zat ben dreig ik heel kort als niks helpt. Zeg ik HEE GUUS! Kappen. En dan loop ik op hem af. Dan doet hij kort onderdanig en dan zeg ik al dat het goed is. Brullen en op hem af rennen werkt totaal niet want dan gaat hij net als Jessy ergens onder de struiken zitten rillen en daar zit ik totaal niet op te wachten. Dat vind ik erg en niet passend en niet ok.

laeken schreef:

Caro. schreef:
Precies, hier dus ook
Ik ben bijna altijd kalm en geduldig en van de rustige aanpak, maar eergisteravond werd ik pisnijdig toen ze echt helemaal hysterisch
was in de tuin en toen... werd ze doodsbang, kroop weg in de coniferen en daar is ze niet te pakken.
We hebben haar even gelaten en toen is mijn man erheen gegaan en is ze uiteindelijk toch tevoorschijn gekomen.
En jawel, de dag daarop was ze nog net zo hysterisch naar de schutting.
Ik wil het niet 'gebruiken', maar het is geen pup die met d'r neus in de roomboter is gevallen bij de geboorte, ze kan serieus echt heel bang zijn.

Dus nee, die aanpak werkt niet. Alle normale aanpakken, van geduld, boosheid, duidelijkheid die werken niet. Ze zit op niveau 9 (behalve
dat ze dus totaal niet agressief naar ons toe is, maar ze is werkelijk woest op die schutting en enorm onrustig met keihard heen en weer rennen).

Ik ga het weekend informeren bij de buren of we aan de andere samen met haar mogen kijken. Misschien dat dit een oplossing is

Ik doe dat ook niet hoor. Bij Guus werkt dat zo dat hij dan wegrent met zijn staart tussen de benen en waarschijnlijk zelfs plast. Ik vind dat dus een veel te zwaar middel en ik denk dat het bij hem tot een vertrouwenskrisis gaat komen dan. Die hond is zo blij en happy en zo extreem onderdanig als je boos wordt dat je dat meer als nood of als hij echt stout is kort en even heel subtiel inzet. Als ik zijn gekef zat ben dreig ik heel kort als niks helpt. Zeg ik HEE GUUS! Kappen. En dan loop ik op hem af. Dan doet hij kort onderdanig en dan zeg ik al dat het goed is. Brullen en op hem af rennen werkt totaal niet want dan gaat hij net als Jessy ergens onder de struiken zitten rillen en daar zit ik totaal niet op te wachten. Dat vind ik erg en niet passend en niet ok.

Jessie is ook best gevoelig, ondanks dat het een 'hard' ras is. Natuurlijk fysiek is ze keihard en ze is enorm energiek en explosief (in energie dan),
maar verder is ze een hartstikke leuke en lieve hond. Als andere honden vechten, dan loopt ze achteruit, want dat vindt ze eng. Zelfs blaffende
honden vond ze in het begin eng en alles wat maar enigszins duidt op agressie (bv harder pratende mensen) vindt ze ook eng.
Dus een stemverheffing met 'nu is het klaar!' maakt normaal gesproken meer dan genoeg indruk op haar, alleen in dit specifieke geval is
ze gewoon helemaal dol: er is daar iets wat enorm bedreigend is en daar laat ze zich niet vanaf brengen. In haar dolheid heeft ze overigens
geen greintje agressie naar ons toe: als ik haar dan vastpak om aan te lijnen, is ze hooguit nog wat hyper, maar totaal niet agressief.
Ik verloor alleen een moment mijn geduld en brulde 'en nu is het godver afgelopen, naar binnen jij, ben je helemaal gek geworden!'
en zeer streng wijzend naar de deur en toen was ze hartstikke bang, dat kent ze ook totaal niet van me.
Nu mag een correctie natuurlijk best indruk maken, maar het enige resultaat wat ik had was dat ze bang werd, maar vwb d'r boosheid op 'iets
bij die schutting' had het dus geen effect, want een dag later ging ze weer.
Dus die oplossing kunnen we doorstrepen, doen we niet meer

Het samen kijken wat er aan de hand is, werkt heel vaak bij Jessie: ze vindt iets eng of bedreigend, ik ga kijken en roep haar erbij (of we
gaan samen) en dan is het oké. Dus ik had gehoopt dat dit hierbij ook zou werken, maar ik zie totaal niets wat bedreigend is (anders kon
ik het oplossen). Ik heb wel diverse keren gezegd 'het is goed, niets aan de hand', ging ik bij die schutting staan en dan rent ze als een
gek de tuin alle kanten door, helemaal in alle staten.

dagmar88 schreef:

Caro. schreef: Klaar en nee kent ze, alleen in dit geval dringt niets tot haar door: ze is helemaal door het dolle en rent als een waanzinnige heen en weer,
blaffend en jankend.

Het enige wat ik kan doen is haar doen stilstaan, aanlijnen en mee naar binnen nemen.
Streng zijn, afleiden, samen kijken 'het is goed, niks aan de hand' (dingen waar ze normaal prima op reageert) helpen nu dus niet.

Ik zou het even wat minder liefjes doen eigenlijk. Ze mag best eens onder de indruk zijn van je, ook (juist!) in dolle toestand.

Dat dus. Toen m'n buurman zonder dat ik thuis was, mijn tuin in kwam, is Izzy ook nog dagen kwaad geweest op de schutting. Want die had hem zomaar binnen gelaten. Dus er hoefde maar een blaadje langs te ritselen aan de andere kant en ze stoof er gillend heen.
Ik vond het prima dat ze de spanning die ze toen heeft gevoeld nog even wilde botvieren op de situatie want het móet ook heel eng voor haar zijn geweest, maar ze hield niet op. En "klaar" lustte ze ook niet meer op die momenten. Dus toen heb ik d'r ook een paar keer aan nekvel en kont naar binnen gedragen, al vloekend. Da's soms het enige wat bij die batskoppen binnen komt, als vrouwtje eens góed kwaad wordt. En ja, nee, da's even niet lief. Maar een batskop die blijft hangen in kwaaiigheid en onrust wil je ook niet, zeker niet in eigen tuin.

Als je je niet kunt gedragen in de tuin ga je maar naar binnen.
Ik zou haar dus ook even consequent zodra het gedrag begint direct naar binnen bonjouren, niet gerust stellen etc. Binnen ook gewoon negeren.

Je kan wellicht wel kijken of je het misschien kunt voorkomen door bijvoorbeeld met een speeltje of verstopspelletje de tuin in te gaan voor afleiding, mits dat de opwinding niet vergroot.

Sandra&co schreef:Maar een batskop die blijft hangen in kwaaiigheid en onrust wil je ook niet, zeker niet in eigen tuin.

Dat gaat zich uitbreiden. Want daar in het park liep drie maanden geleden een egel. En op de hoek van de straat zat die blazende rotkat.
Op de volgende hoek die loslopende jack hussel die zomaar in haar neus beet.
En vergis je niet, het is geen hard ras als ze niet uit hun naad staan te gaan. Eerder verschrikkelijke aanstellerige mietjes.

Mijn husky blijft nog geen heel klein beetje op die intense manier in zulk gedrag hangen. Daar zit ook wat werk in, maar we zeggen vrolijk de konijnen gedag en eer we voorbij zijn, zijn ze weer uit z'n gedachten. Met charlie heb ik nooit meer zonder strijd kunnen lopen op de plek waar ze een stervend konijn even had verlost.
Inderdaad is het kwaaiigheid en daar komen ze slecht zelf uit.

Ik kan me goed voorstellen dat je flink corrigeren geen optie meer vindt als ze daar zo angstig op reageerde.
Is het misschien een idee om van dat stuk van de schutting iets leuks te maken? Ik weet niet of ze de touch kent met een post-it? Dan zou je haar bijvoorbeeld de schutting met haar neus kunnen laten aanraken (de post-it op de schutting) en daarna meerdere post-its, daar samen een leuk spelletje van maken een aantal dagen achter elkaar, zodat ze misschien vergeet dat er iets verdachts met die schutting aan de hand was?
Ik probeer maar even vanuit een heel andere invalshoek te denken wat ik in zo'n geval zou proberen.

Brindlecardi schreef:Als je je niet kunt gedragen in de tuin ga je maar naar binnen.
Ik zou haar dus ook even consequent zodra het gedrag begint direct naar binnen bonjouren, niet gerust stellen etc. Binnen ook gewoon negeren.

Je kan wellicht wel kijken of je het misschien kunt voorkomen door bijvoorbeeld met een speeltje of verstopspelletje de tuin in te gaan voor afleiding, mits dat de opwinding niet vergroot.

Dat doe ik dus ook allemaal, maar dat helpt dus niet: ze blijft nijdig op die schutting.

Nu moet ik wel zeggen dat er ook zo vaak geklooi op en achter die schutting is: ik heb buren met smetvrees en die stofzuigen hun terras (jawel) zo'n
3 keer per week. Ze boenen het ook diverse keren per week.
Overal hangen lampjes en 'tut' dingetjes, een tapijt in de tuin ( ). De kliko bakken worden iedere avond verzet en na iedere ophaalbeurt (soms
3 x per week verschillende bakken) compleet uitgeboend.
Dan nog die kat regelmatig op de schutting, tikkende lampjes... en voila een doorgedraaide hond.

Natuurlijk ben ik ook van mening dat ze zich heeft te gedragen en dat ze zich er niet mee bemoeien, maar blijkbaar is er op een bepaald moment
daar iets gebeurd dat haar helemaal gefixeerd heeft gemaakt en soms kom je er niet met straf en een grote smoel opentrekken, want echt, dat
kan ik heus wel hoor maar het moet wel nut hebben en resultaat en dat heeft het dus niet.
Ik moet haar van die fixatie afkrijgen en dus slimmer zijn... alleen tot nu toe ben ik dat nog niet

DeDiana schreef:Ik kan me goed voorstellen dat je flink corrigeren geen optie meer vindt als ze daar zo angstig op reageerde.
Is het misschien een idee om van dat stuk van de schutting iets leuks te maken? Ik weet niet of ze de touch kent met een post-it? Dan zou je haar bijvoorbeeld de schutting met haar neus kunnen laten aanraken (de post-it op de schutting) en daarna meerdere post-its, daar samen een leuk spelletje van maken een aantal dagen achter elkaar, zodat ze misschien vergeet dat er iets verdachts met die schutting aan de hand was?
Ik probeer maar even vanuit een heel andere invalshoek te denken wat ik in zo'n geval zou proberen.

Hmm, ja dat is misschien wel een idee... mits het dan echt omgebogen kan worden en ze niet nog meer gefixeerd op die schutting raakt?
Op dit moment hebben we er trapjes en tuinstoelen voorstaan zodat ze niet meer bij de schutting zelf kan komen (want ze gaat er echt doorheen).

Ik ga er even over nadenken, maar naar dit soort ideeën ben ik inderdaad meer op zoek

dagmar88 schreef:

Sandra&co schreef:Maar een batskop die blijft hangen in kwaaiigheid en onrust wil je ook niet, zeker niet in eigen tuin.

Dat gaat zich uitbreiden. Want daar in het park liep drie maanden geleden een egel. En op de hoek van de straat zat die blazende rotkat.
Op de volgende hoek die loslopende jack hussel die zomaar in haar neus beet.
En vergis je niet, het is geen hard ras als ze niet uit hun naad staan te gaan. Eerder verschrikkelijke aanstellerige mietjes.

Mijn husky blijft nog geen heel klein beetje op die intense manier in zulk gedrag hangen. Daar zit ook wat werk in, maar we zeggen vrolijk de konijnen gedag en eer we voorbij zijn, zijn ze weer uit z'n gedachten. Met charlie heb ik nooit meer zonder strijd kunnen lopen op de plek waar ze een stervend konijn even had verlost.
Inderdaad is het kwaaiigheid en daar komen ze slecht zelf uit.

Tot nu toe heeft ze daar geen last van, behalve dus met die schutting.
Ik snap echt wel dat je soms flink moet ingrijpen, echt, alleen schiet het niet echt op als je hond bang van je wordt en dat het enige is
wat ze geleerd heeft dat vrouwtje soms eng is, maar die koppeling naar de schutting is er stomweg niet.

Het typische is dat ze soms dus wel ineens rustig in de tuin is en lekker gaat snuffelen en in het gras van alles ziet lopen (?? haha) en lekker
keuvelt. Maar dan ineens slaat het om in woestheid.

Ja, misschien leg je juist meer de nadruk op die schutting, daar had ik zelf ook al over nagedacht, maar zo te horen heeft ze er sowieso al een sterke fixatie op
Als ze soms plotseling weer zo reageert, zou je toch denken dat ze daar iets hoort of ruikt waar ze zo op reageert.

Frootje schreef:Ze stofzuigen het terras?


Vind het idee van Diana ook wel logisch klinken eigenlijk.

Ja echt, met zo'n mega groot en enorm lawaaiige speciale stofzuiger voor buiten
In de zomer 3 á 4 keer per week zo'n 1.5 uur lang (per keer), we worden er echt gestoord van
Nu met het slechte weer 1 of soms 2 keer per week. We kregen ook klachten dat er in onze coniferen vogels zitten die weleens op hun
terras poepen (je kent het wel die grote grijze vierkante tegels hebben ze en dan 3 plantjes in keurige potjes, that's it) en ook dat onze
coniferen nu wat bruin worden in de herfst en er wat op hun terras valt.
Echt... volgens mij kan je nog beter viespeuken naast je hebben wonen dan dit.

DeDiana schreef:Ja, misschien leg je juist meer de nadruk op die schutting, daar had ik zelf ook al over nagedacht, maar zo te horen heeft ze er sowieso al een sterke fixatie op
Als ze soms plotseling weer zo reageert, zou je toch denken dat ze daar iets hoort of ruikt waar ze zo op reageert.

Ja er moet iets zijn, ze doet nergens ander zo, alleen daar en alleen bij dat stukje. Aan de andere kant staat ook een schutting (en voor die ene
schutting staat ook nog een heel stuk), maar ze doet het alleen daar
Maar we hebben al van alles gekeken, het zit hoog, want ze wil al krabbend omhoog zo ongeveer in die schutting klimmen, maar we zien niks.
Wel zit die kat daar regelmatig en ook hebben de buren aan de andere kant een dikke plank van een meter hangen aan een ketting en dat
bonst als je tegen die schutting duwt.

Ik ga eens verder denken over je idee