Het HondenForum

Afgelopen maandag is mijn lieve Luna ingeslapen.
15 jaar en 3 maanden mijn alles geweest, mijn steun, mijn kind.
Nooit heb ik haar beschouwd als een hond, ze was een volwaardig lid van ons gezin.
Ze heeft me in alle moeilijke momenten gesteund, altijd blij met alles, nooit een grom, altijd lief.

Sedert een 3-tal jaar sukkelde ze met artrose.
Foto’s wezen uit dat ze een hernia en papegaaienbek had aan de achterste wervels.
Spelen deed ze sindsdien niet meer. Ze stapte met gebogen achterrug.
Bij het douchen deed alleen al de straal van water op achterrug haar door de pootjes buigen.
Bij het afdrogen of wrijven over hals kon ze een schreeuw geven, was dit ondraaglijke pijn en de rest gewone ongemakken van het oud zijn?
Haar dagen bestonden voornamelijk uit in haar mandje liggen en er enkel uitkomen wanneer ze pipi of kaka moest doen.
De laatste maanden zakte ze steeds vaker door haar achterpootjes, bij het uit mand komen viel ze op haar poep, het ene trapje naar buiten was soms moeilijk om op of af te gaan.
Ook van hoesten kreeg ze ‘s ochtends last, net alsof de ochtendlijmpjes eerst moesten opgehoest worden.

Zondagmiddag kreeg ze plots last van waterachtige, slijmerige diarree.
Ik vond dit heel raar omdat ik er altijd strikt op toekeek wat ze at en hoeveel.
Het duurde hele namiddag en avond, dus ‘s avonds liet ik haar het avondeten overslaan om haar darmpjes rust te gunnen. Drinken deed ze nog goed.
Maandagochtend sta ik op en alles lag onder, hoeveel kon er uit zo een klein lijfje komen?
De geur was ook heel raar.
Mijn man zei dat ze genoeg afgezien had, dus heb ik gebeld naar dierenarts.
We hebben eerst haar favoriete vleesje nog gegeven en zijn naar de dierenarts gereden.

Ik heb zo spijt van die beslissing, kon ik de klok maar terug draaien
Toen de dokter de inspuiting gaf duurde het maar enkele seconden voor ze ze niet meer was. Was ze echt zo op dat het zo vlug gegaan is?

In het crematorium heb ik nog een uur lang bij haar mogen zitten, haar hoofdje strelen zoals ze kon genieten, wat ik elke dag deed.

Ik mis haar verschrikkelijk, ik functioneer niet meer, mijn hart doet letterlijk pijn.

Lunaken15 schreef:Afgelopen maandag is mijn lieve Luna ingeslapen.
15 jaar en 3 maanden mijn alles geweest, mijn steun, mijn kind.
Nooit heb ik haar beschouwd als een hond, ze was een volwaardig lid van ons gezin.
Ze heeft me in alle moeilijke momenten gesteund, altijd blij met alles, nooit een grom, altijd lief.

Sedert een 3-tal jaar sukkelde ze met artrose.
Foto’s wezen uit dat ze een hernia en papegaaienbek had aan de achterste wervels.
Spelen deed ze sindsdien niet meer. Ze stapte met gebogen achterrug.
Bij het douchen deed alleen al de straal van water op achterrug haar door de pootjes buigen.
Bij het afdrogen of wrijven over hals kon ze een schreeuw geven, was dit ondraaglijke pijn en de rest gewone ongemakken van het oud zijn?
Haar dagen bestonden voornamelijk uit in haar mandje liggen en er enkel uitkomen wanneer ze pipi of kaka moest doen.
De laatste maanden zakte ze steeds vaker door haar achterpootjes, bij het uit mand komen viel ze op haar poep, het ene trapje naar buiten was soms moeilijk om op of af te gaan.
Ook van hoesten kreeg ze ‘s ochtends last, net alsof de ochtendlijmpjes eerst moesten opgehoest worden.

Zondagmiddag kreeg ze plots last van waterachtige, slijmerige diarree.
Ik vond dit heel raar omdat ik er altijd strikt op toekeek wat ze at en hoeveel.
Het duurde hele namiddag en avond, dus ‘s avonds liet ik haar het avondeten overslaan om haar darmpjes rust te gunnen. Drinken deed ze nog goed.
Maandagochtend sta ik op en alles lag onder, hoeveel kon er uit zo een klein lijfje komen?
De geur was ook heel raar.
Mijn man zei dat ze genoeg afgezien had, dus heb ik gebeld naar dierenarts.
We hebben eerst haar favoriete vleesje nog gegeven en zijn naar de dierenarts gereden.

Ik heb zo spijt van die beslissing, kon ik de klok maar terug draaien
Toen de dokter de inspuiting gaf duurde het maar enkele seconden voor ze ze niet meer was. Was ze echt zo op dat het zo vlug gegaan is?

Ik mis haar verschrikkelijk, ik functioneer niet meer, mijn hart doet letterlijk pijn.

Natuurlijk doet het pijn, het is een groot verlies.
En dat de klok terug draaien, dat was precies de tekst die ik hoorde toen ik een dag na het inslapen van mijn hond, op weg was naar mijn werk: "If I could turn, turn back the hands of time, then darling, you'd still be mine".
God wat was ik toen graag omgedraaid en terug naar huis gereden. Maar ja, dat kan niet, want het was maar een hond, daarvoor kun je niet zomaar een dag thuis blijven.

Als je het de tijd geeft, zul je merken dat je spijt over gaat. Het lijkt wel alsof jij voor haar beslist hebt, maar over de dood heb je echt niet veel te zeggen en zo te lezen, ben je die maar een fractie voor geweest.En wie weet wat voor een nare uren je hondje dan gehad had? Je hebt het goed gedaan. En je hondje ook, door zoveel jaren te blijven leven en een goede hond voor je te zijn.
Sterkte met dit verlies!

Sterkte met het grote gemis.
Rust zacht Luna.

Heel veel sterkte. Zo te lezen ben je echt niet te vroeg geweest.

Aan je verhaal te lezen was je niks te vroeg. Sterkte met het verlies.

Sterkte

Ze heeft een lang leven bij je gehad, het doet altijd pijn, ze leven nooit lang genoeg
Heel veel sterkte

Heel erg veel sterkte . Wat zul je haar missen

Wat een prachtige leeftijd heeft je hondje gehaald.
Heel erg herkenbaar hoor, de spijt de periode na die beslissing die je niet wilde maar moest nemen.
Veel sterkte..

Sterkte.

Wat een groot gemis. Sterkte

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

sterkte

Sterkte met het moeten missen van Luna

Ach.. wat ontzettend verdrietig
Aan je verhaal te lezen was ze echt op. Dus geen spijt hebben van je beslissing maar juist trots zijn dat je haar verdere ellende bespaard hebt door een hele moeilijke maar liefdevolle beslissing te nemen.
Sterkte

Heel veel sterkte
Rust zacht lieve Luna

mooi en lang leven gehad, heel veel sterkte met het missen van

Heel veel sterkte met het verlies van Luna.

Dat van de spijt en schuldgevoel herken ik heel goed. Een paar maanden geleden heb ik mijn 15-jarige hond laten inslapen.
En ik kan je vertellen: Het gevoel slijt. Natuurlijk blijf je haar missen, maar de spijt maakt plaats voor de mooie herinneringen waar je met een glimlach aan kunt terugdenken.
Heel veel sterkte

Heel veel sterkte gewenst

De beslissing over leven en dood hakt er altijd flink in maar zo te lezen heb je echt het enige gedaan wat je nog voor haar kon doen en
haar niet verder laten lijden.

Heel veel sterkte met het verlies en gemis van Luna

Sterkte

Veel sterkte.

Als ik je verhaal lees was het niet te vroeg.
Probeer er vrede mee te hebben, ze heeft een mooi lang leven gehad.

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte

Zo te lezen ben je niets te vroeg geweest maar heb je je lieverd een eerbaar einde gegund. Ik snap dat je nu niet functioneert. Wanneer de dag komt dat ik afscheid van mijn hondenvriendinnetje moet nemen zal ik denk ook een tijd niet goed functioneren. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.

Heel veel sterkte met het verlies van Luna! Je hebt een goede beslissing genomen en haar veel lijden bespaard.

Sterkte

Sterkte