Tettelet donna
Geplaatst: 13 okt 2018 19:04
't was ineens genoeg he meisje.
11 jaar geleden kreeg ik in mijn mailbox de vraag van een lieve dame die wist dat ik ooit een tweede hondje naast Ollie wilde een mailtje.
Met een foto van afgrijselijke hondje.
Mager, kaal en met een onderbeet die zo groot was dat haar ondertanden uitstaken.
Maar toch.... De ogen... De felle ogen. De air die ze uitstraalde en ik ging kijken.
Ze sprong in mijn armen en vanaf dag 1 was ze thuis ze pikte Ollie zijn mand in die dol op dr was.
Ze liep vanaf dag 1 los, waar mijn man was was zij.
We deden niet aan honden ik bed.... Maar zij sliep er binnen 2 week.
Ze wond je om dr pootje waar je bij stond en ze kwam er mee weg. Ze stond nooit op de voorgrond maar ze liet wel weten wat ze wilde.
Het was een moeilijke eter en wat hebben we zorgen om dr gehad maar ze was top voor alles en iedereen. Stond haar mannetje tegenover alles en iedereen en de buurt was dol op dr.
Maar zoals het gaat worden ze oud. Ze werd 2 jaar geleden ziek. Wat weten we niet ze dachten virus maar ze werd qua eten nog moeilijker maar ja je gaat mee... Je hakt smuldier fijn. Je mengt ham erdoor en als je frikadellen bakt bak je 1 extra.
Ze werd wat dement en stond weleens bij de verkeerde deur. Ze kreeg medicatie en het leven ging zijn gangetje. Zoals oude hondjes. Met een zacht kussen en een deken en alles wat je wilt.
We gingen kamperen, Kodi en Leo mee. Wat doen we met Don? Trekt ze dat nog? En don ging mee en genoot. Rende over veld voelde zich prima. Ja ze was dement ja ze kon niet meer los want ze ging zo andere kant op.
En het leven kabbelde voort. Op zijn donnas. Wat betekent dat alles gebeurt zoals Don dat graag wilde en verdiende.
Een maand terug ontdekte we ineens een gezwel in haar bek. Naar de dierenarts... Tja onder narcose kan van alles zijn.
Het bleek een epulide een gezwel wat goed of kwaadaardig Kon zijn maar 't leek goed.
We hebben het niet laten onderzoeken want ze was 13 we zouden toch niks aan doen.
De narcose gaf een behoorlijke klap op haar dementie maar ze krabbelde weer op. Had weer lol als ze niet sliep en genoot van de zon en vooral van Kodi.
We gingen 2 week terug op honeymoon, 2.0. Ze ging naar mijn ouders de jongens gingen naar de vaste oppas. En ze genoot bij mijn ouders, kreeg karbonades en gebraden gehakt want ze at zo slecht. Gisteren kwam ze terug. Ze herkende mij niet maar was dolblij mijn man te zien, ik zeg nog tegen mam wat ziet ze er goed uit. Ze straalde en keek helder uit.
Vannacht was ze onrustig in bed. Dwalerig en tegen je aan kruipend. Vanmorgen vond ik bloed en bleek ze weer een gezwel in bek te hebben en toen ik haar neerzette viel ze om. En ineens was er niemand meer thuis. Haar oogjes stonden dof ineens en mijn man en ik wisten het.
Gelijk de dierenarts gebeld en ze was al weg voordat de definitieve spuit kwam, alsof ze op ons gewacht had.
Mijn allessie mijn kleine prinses wat mis ik je nu al ontzettend. Pest je oops niet teveel?
wat ontzettend mooi geschreven. Sterkte.
