Bouncy Bobby voor eeuwig in mijn hart *12-03-2005+04-09-2018
Geplaatst: 02 okt 2018 16:49
De stoutste Jack Russell ooit en ook de beste racer ooit.
Geboren op 12 maart 2005. En bij ons gekomen op 14 mei 2005, mijn moeders verjaardag.
Ik heb nog even getwijfeld, moest ik wel een reu bij mijn teefjes plaatsen?
Vanaf de eerste dag was je een stoer pupje, altijd je staart fier omhoog. Maar wel MIJN pupje.
Waardoor andere honden de behoefte voelden je even op je plek te wijzen.
Maar toen je ouder werd dacht je de eerste klap is een daalder waard, dus je vriendelijkheid tegenover andere reuen hield op.En dat was niet echt gezellig wandelen.
Doordat je drie weken lang erbarmelijk huilde als één van de teven loops was hebben we je laten castreren. Jammer genoeg was dat te merken aan je prachtige vacht. Die dag hebben mijn zoons je in een bench gestopt met een slot erop en de sleutel verstopt zodat je je ballies kon houden.
Je hebt alle cursussen gevolgd die er bestaan en toch leek je af en toe bananen in je oren te hebben.
Daar ik door ziekte niet meer veel werkte was in veel bij je en speelden en wandelden we veel, je was ook gek op ballen apporteren.
Op 10 mei 2016 zou ik voor een weekje het ziekenhuis in gaan, helaas werd dat door complicaties 6 maanden van huis en jij kon daar niet tegen. Van een stoere reu werd je een wrakje van heimwee naar mama. Je begon in huis te plassen en vermagerde zienderogen.
Kon niet meer zwemmen en amper traplopen. Het leven was niet meer leuk voor je, ook niet toen ik weer thuis was, je week geen seconde meer van mijn zijde zo bang was je dat ik weer weg zou gaan.
Op 4 september naar de dierenarts, die ook zag dat er niet veel meer van onze stoere man over was.
en besloten we je rust te geven.
Intussen ben je weer thuis en staat je urntje tussen die van Roxy, Bindy en ToBe
Dag m'n lieffie, ren en speel maar met je vriendinnetjes en ik, ik wil weer een Bobby
Geboren op 12 maart 2005. En bij ons gekomen op 14 mei 2005, mijn moeders verjaardag.
Ik heb nog even getwijfeld, moest ik wel een reu bij mijn teefjes plaatsen?
Vanaf de eerste dag was je een stoer pupje, altijd je staart fier omhoog. Maar wel MIJN pupje.
Waardoor andere honden de behoefte voelden je even op je plek te wijzen.
Maar toen je ouder werd dacht je de eerste klap is een daalder waard, dus je vriendelijkheid tegenover andere reuen hield op.En dat was niet echt gezellig wandelen.
Doordat je drie weken lang erbarmelijk huilde als één van de teven loops was hebben we je laten castreren. Jammer genoeg was dat te merken aan je prachtige vacht. Die dag hebben mijn zoons je in een bench gestopt met een slot erop en de sleutel verstopt zodat je je ballies kon houden.
Je hebt alle cursussen gevolgd die er bestaan en toch leek je af en toe bananen in je oren te hebben.
Daar ik door ziekte niet meer veel werkte was in veel bij je en speelden en wandelden we veel, je was ook gek op ballen apporteren.
Op 10 mei 2016 zou ik voor een weekje het ziekenhuis in gaan, helaas werd dat door complicaties 6 maanden van huis en jij kon daar niet tegen. Van een stoere reu werd je een wrakje van heimwee naar mama. Je begon in huis te plassen en vermagerde zienderogen.
Kon niet meer zwemmen en amper traplopen. Het leven was niet meer leuk voor je, ook niet toen ik weer thuis was, je week geen seconde meer van mijn zijde zo bang was je dat ik weer weg zou gaan.
Op 4 september naar de dierenarts, die ook zag dat er niet veel meer van onze stoere man over was.
en besloten we je rust te geven. Intussen ben je weer thuis en staat je urntje tussen die van Roxy, Bindy en ToBe
Dag m'n lieffie, ren en speel maar met je vriendinnetjes en ik, ik wil weer een Bobby
