Mijn mooie lieve Gimmick
Geplaatst: 11 sep 2018 10:04
8 maand jong was je toen je bij ons kwam.
je vorige baasjes hadden je aangeschaft bij je fokker. Zij hadden bij vrienden 2 amstaffjes gezien die zo lief en braaf waren en dat wilden zij ook.
Uiteindelijk werd je hun al snel te veel en verdween je in de bench. Je kwam er 3x per dag uit om even snel een rondje om te lopen en hup daar ging het deurtje weer dicht. Toen je bijna 6 maand was belden je vorige baasjes de fokker weer op. Je was zo onhandelbaar geworden dat ze wilden dat je terug gekocht werd.
De fokker heeft nog geen seconde getwijfeld en heeft gezegd breng haar maar terug.
Dezelfde dag werd je zonder blikken op blozen gebracht op een show in de buurt. Je had geen idee wat je overkwam al die prikkels daar.
Je fokker heeft je eerst veilig gesteld en is toen in gesprek gegaan met je vorige baasjes. Hoe ze het in hun hoofd haalden om je zo te verwaarlozen. Je was ruim 10 kilo te zwaar, geen spiertje te bekennen en zakte van ellende door je poten.
En dan ook nog geld vragen. Nooit ging de fokker voor je betalen. Het is een hele verhitte discussie geworden maar uiteindelijk waren je baasjes je liever kwijt dan rijk. En vertrokken ze zonder geld en zonder hond weer naar huis.
Je fokkers hebben je de basis proberen bij te brengen en uiteindelijk kwamen wij met hun in contact.
Wij wilden je dolgraag een huisje en een warme mand geven.
De fokker is je komen brengen omdat ze wel wilde weten waar ze terecht kwam. zij moest hier ruim 350 km enkele reis voor rijden maar had dit voor je over.
Bij binnenkomst heb je alles gedaan wat verboden was maar toch vielen we als een blok voor je. We wisten dat het een hele kluif ging worden om je weer enigsinds op het rechte pad te krijgen.
En we hebben onze uiterste best gedaan. We zijn dan ook heel ver gekomen met je.
Van een hondje die niet aan de lijn kon lopen, en finaal flipte bij het zien van iets wat bewoog naar een hond die relatief relaxed mee liep en diep gewortelde passies had.
We hebben met je gesport, canicrossen, flirtpole, slatmill, renbaandagen, mantrailen vanalles hebben we met je ondernomen.
En we hebben ons altijd 500% voor je ingezet.
We hebben met je geknuffeld en met je gespeeld.
Je hebt ons tot wanhoop gedreven en ons laten nadenken en creatief laten zijn.
Maar bovenal hebben we zielsveel van je gehouden.
De afgelopen tijd ging je gedrag langzaam weer bergafwaarts en we kregen er geen grip op. Incidenten die gebeurden en gelukkig iedere keer met een sisser afliepen.
Op 25 augustus vond er thuis een incident plaats die dankzij ingrijpen van mij net goed afliep. Dat was voor mij de druppel.
Jij bouwde zo onzichtbaar spanning op in je koppie en die kwam er telkens op riskante wijze uit. We hebben misschien wel de moeilijkste beslissing in ons leven tot nu toe moeten maken.
Na uitvoerig overleg met je fokker die altijd nauw betrokken is gebleven bij jou en ons hebben we besloten je te laten gaan je hebt net geen 6 jaar mogen worden.
Op 29 augustus is de dierenarts voor jou bij ons thuis gekomen en heb je in alle rust je laatste adem uitgeblazen bij mij op schoot in het zonnetje die speciaal voor jou scheen...
Rust.... op de eerste plaats voor jou.
Het is goed zo.... Maar meisje wat missen we je verschrikkelijk....
Sorry dat we niet meer voor je hebben kunnen doen.
Sorry dat het zo moest lopen.
je vorige baasjes hadden je aangeschaft bij je fokker. Zij hadden bij vrienden 2 amstaffjes gezien die zo lief en braaf waren en dat wilden zij ook.
Uiteindelijk werd je hun al snel te veel en verdween je in de bench. Je kwam er 3x per dag uit om even snel een rondje om te lopen en hup daar ging het deurtje weer dicht. Toen je bijna 6 maand was belden je vorige baasjes de fokker weer op. Je was zo onhandelbaar geworden dat ze wilden dat je terug gekocht werd.
De fokker heeft nog geen seconde getwijfeld en heeft gezegd breng haar maar terug.
Dezelfde dag werd je zonder blikken op blozen gebracht op een show in de buurt. Je had geen idee wat je overkwam al die prikkels daar.
Je fokker heeft je eerst veilig gesteld en is toen in gesprek gegaan met je vorige baasjes. Hoe ze het in hun hoofd haalden om je zo te verwaarlozen. Je was ruim 10 kilo te zwaar, geen spiertje te bekennen en zakte van ellende door je poten.
En dan ook nog geld vragen. Nooit ging de fokker voor je betalen. Het is een hele verhitte discussie geworden maar uiteindelijk waren je baasjes je liever kwijt dan rijk. En vertrokken ze zonder geld en zonder hond weer naar huis.
Je fokkers hebben je de basis proberen bij te brengen en uiteindelijk kwamen wij met hun in contact.
Wij wilden je dolgraag een huisje en een warme mand geven.
De fokker is je komen brengen omdat ze wel wilde weten waar ze terecht kwam. zij moest hier ruim 350 km enkele reis voor rijden maar had dit voor je over.
Bij binnenkomst heb je alles gedaan wat verboden was maar toch vielen we als een blok voor je. We wisten dat het een hele kluif ging worden om je weer enigsinds op het rechte pad te krijgen.
En we hebben onze uiterste best gedaan. We zijn dan ook heel ver gekomen met je.
Van een hondje die niet aan de lijn kon lopen, en finaal flipte bij het zien van iets wat bewoog naar een hond die relatief relaxed mee liep en diep gewortelde passies had.
We hebben met je gesport, canicrossen, flirtpole, slatmill, renbaandagen, mantrailen vanalles hebben we met je ondernomen.
En we hebben ons altijd 500% voor je ingezet.
We hebben met je geknuffeld en met je gespeeld.
Je hebt ons tot wanhoop gedreven en ons laten nadenken en creatief laten zijn.
Maar bovenal hebben we zielsveel van je gehouden.
De afgelopen tijd ging je gedrag langzaam weer bergafwaarts en we kregen er geen grip op. Incidenten die gebeurden en gelukkig iedere keer met een sisser afliepen.
Op 25 augustus vond er thuis een incident plaats die dankzij ingrijpen van mij net goed afliep. Dat was voor mij de druppel.
Jij bouwde zo onzichtbaar spanning op in je koppie en die kwam er telkens op riskante wijze uit. We hebben misschien wel de moeilijkste beslissing in ons leven tot nu toe moeten maken.
Na uitvoerig overleg met je fokker die altijd nauw betrokken is gebleven bij jou en ons hebben we besloten je te laten gaan je hebt net geen 6 jaar mogen worden.
Op 29 augustus is de dierenarts voor jou bij ons thuis gekomen en heb je in alle rust je laatste adem uitgeblazen bij mij op schoot in het zonnetje die speciaal voor jou scheen...
Rust.... op de eerste plaats voor jou.
Het is goed zo.... Maar meisje wat missen we je verschrikkelijk....
Sorry dat we niet meer voor je hebben kunnen doen.
Sorry dat het zo moest lopen.
