Zou hij het dan toch nog leren?
Geplaatst: 10 sep 2018 13:52
Om vreemde honden rustig te benaderen, en rustig door te lopen?
Duke is een zacht ei en vind vreemde honden spannend. Honden die hij goed kent speelt hij graag mee en met de meeste mensen kan ik probleemloos wandelen. De eerste paar minuten vind hij spannend, maar zodra hij doorheeft dat we samen gaan lopen is het allemaal snel goed.
Waar we beide geen fan van zijn, zijn de vluchtige vreemde honden ontmoetingen in het bos. Ik probeer die dan ook vooral te verkopen, maar soms kun je niet anders.
Hij is dan meestal onzeker, maar bij hondjes die nóg onzekerder zijn dan hij, gaat hij dan ineens bij lopen patsen en achterna racen. Kút gedrag vind ik het. Alle andere keren gaat hij een zelf met de staart tussen de poten vandoor. Ik probeer hem Al jaren bij te brengen dat hij de andere hond ook gewoon voorbij kan lopen, zeker als de andere hond hem niet opzoekt. Stapje bij beetje gaat het steeds beter. Honden die hem geen blik waardig geven, zoekt Duke ook al een tijdje niet meer op. Maar honden die hem strak aankijken en het duidelijk net zo spannend vinden als hij, daarbij blijft het stressvol. Liggen (al zeg ik dan gelijk dat hij moet doorlopen), spastisch opspringen, achter elkaar aanrennen, gewoon spastisch druk stress gedoe. Aanlijnen geeft overigens alleen maar meer stress, en met de standaard “we lopen door”, loodste ik hem redelijk ok overal doorheen.
De laatste week gaat het ineens súper goed. Hij blijft veel beter vlak bij mij in de buurt. Hij komt zich bij me melden als een een andere hond naderen, maar liep er voorheen dan meteen erna op af. Ik blijf een beetje tegen hem praten “rustig aan, nee nee, blijf maar in de buurt”. Dat doe ik al die tijd al, maar ineens lijkt het kwartje te zijn gevallen. Bij de ontmoeting loopt hij ineens nog maar een meter voor me, loopt er rustig op af, snuffelt even. En op het moment dat ze snuffelen loop ik al voorbij en zeg ik de standaard “kom maar jongen, we lopen door”. En hoppa, zonder spastische stressvolle schrik bewegingen, loopt hij rustig door. ZOOOO fijn
ZOOO trots!
Het was 3 jaar lang doorzetten, begeleidingen, dingen uitproberen, wel aanlijnen, niet aanlijnen, BAT (werkte voor hem maar minimaal)... maar het kwartje lijkt te zijn gevallen
Duke is een zacht ei en vind vreemde honden spannend. Honden die hij goed kent speelt hij graag mee en met de meeste mensen kan ik probleemloos wandelen. De eerste paar minuten vind hij spannend, maar zodra hij doorheeft dat we samen gaan lopen is het allemaal snel goed.
Waar we beide geen fan van zijn, zijn de vluchtige vreemde honden ontmoetingen in het bos. Ik probeer die dan ook vooral te verkopen, maar soms kun je niet anders.
Hij is dan meestal onzeker, maar bij hondjes die nóg onzekerder zijn dan hij, gaat hij dan ineens bij lopen patsen en achterna racen. Kút gedrag vind ik het. Alle andere keren gaat hij een zelf met de staart tussen de poten vandoor. Ik probeer hem Al jaren bij te brengen dat hij de andere hond ook gewoon voorbij kan lopen, zeker als de andere hond hem niet opzoekt. Stapje bij beetje gaat het steeds beter. Honden die hem geen blik waardig geven, zoekt Duke ook al een tijdje niet meer op. Maar honden die hem strak aankijken en het duidelijk net zo spannend vinden als hij, daarbij blijft het stressvol. Liggen (al zeg ik dan gelijk dat hij moet doorlopen), spastisch opspringen, achter elkaar aanrennen, gewoon spastisch druk stress gedoe. Aanlijnen geeft overigens alleen maar meer stress, en met de standaard “we lopen door”, loodste ik hem redelijk ok overal doorheen.
De laatste week gaat het ineens súper goed. Hij blijft veel beter vlak bij mij in de buurt. Hij komt zich bij me melden als een een andere hond naderen, maar liep er voorheen dan meteen erna op af. Ik blijf een beetje tegen hem praten “rustig aan, nee nee, blijf maar in de buurt”. Dat doe ik al die tijd al, maar ineens lijkt het kwartje te zijn gevallen. Bij de ontmoeting loopt hij ineens nog maar een meter voor me, loopt er rustig op af, snuffelt even. En op het moment dat ze snuffelen loop ik al voorbij en zeg ik de standaard “kom maar jongen, we lopen door”. En hoppa, zonder spastische stressvolle schrik bewegingen, loopt hij rustig door. ZOOOO fijn
ZOOO trots! Het was 3 jaar lang doorzetten, begeleidingen, dingen uitproberen, wel aanlijnen, niet aanlijnen, BAT (werkte voor hem maar minimaal)... maar het kwartje lijkt te zijn gevallen