Het HondenForum

Zowat elke dag wandel ik in het bos. De paden in het bos zijn best breed en ik loop ook regelmatig om een stuk hei. Dus het is wel erg overzichtelijk.

Dushi gaat nooit meer mee, maar toen ze dat nog wel deed liep die altijd strak naast mij. Ze snuffelde soms even maar bleef altijd erg in de buurt.

Lizzie gaat ook nooit ver. Soms blijft ze iets achter om gras te eten maar voordat Keetje er was liep ze ook meestal binnen en meter of 5 afstand van mij.

Keetje neemt heel graag de ruimte. Dat zorgt eigenlijk nooit voor problemen want als ze een andere hond ziet komt ze dat eerst ff melden bij mij. Op einde van paadjes ( met bochten) roep ik haar altijd even terug. Omdat ik toch altijd een beetje bang ben dat er een paard aankomt die gaat rennen en dan ben ik haar dus wel kwijt. Ondanks dat ze ver weg gaat houdt ze mij wel in de gaten. Als ik en ander pad insla staat ze in no time bij me. Toch word ik er soms een beetje zenuwachtig van omdat ik niet gewend ben aan een hond die de ruimte neemt. Hoe ver gaan jullie honden?

Izzy neemt als het aan haar ligt heel veel ruimte, die moet ik dus ook steeds terug roepen. Daarbij luistert ze ook niet heel geweldig over het algemeen en hoe verder ze van mij weg is hoe erger dat wordt.

Droef blijft doorgaans wel redelijk in de buurt, af en toe blijft hij ergens hangen en heeft hij niet door dat ik al een stuk verder ben. Dan is een brul of fluitje voldoende om hem weer mee te krijgen. Al loopt Droef nu wel meestal aan de flex, hij is inmiddels echt volwassen en vreemde intacte reuen van zijn formaat of groter zijn geen vrienden meer. Ik heb geen zin in gedonder en die 8 mtr flex werkt voor hem ook prima, als het heel rustig is buiten of op het veld mag hij wel gewoon los maar ik liep niet zo relaxt meer omdat er soms gewoon reuen komen buurten en Droef daar niet altijd even aardig op reageert. En om het mezelf makkelijk te maken loopt Izzy dus ook aan de flex, maar die heeft nu ook echt een periode dat ze stront vervelend is dus die loopt nog vaker aangelijnd dan Droef.

Csiva en Fiji max 20-25 meter van me vandaan. Soms trekken ze samen een sprintje en zijn ze wat verder weg, maar over het algemeen blijven ze dicht bij me.
Dumás neemt ongeveer het hele bos als ruimte als het aan hem ligt Luca loopt zo'n 20-50 meter achter ons. Als hij muisjes aan het uitgraven is blijft hij soms wel 200 meter achter :+

Mila is meestal wel in de buurt, maximaal zo'n 10-15 meter bij me vandaan, en altijd in zicht.
Amoz kan wel flink wat ruimte nemen, maar houdt mij altijd goed in de gaten en is meestal ook nog wel in zicht. Ik hoef hem eigenlijk zo goed als nooit te roepen. Ik lijn hem wel aan als er groot wild zit, want dan luistert hij niet meer en daar wil hij ook graag achteraan/naartoe.
Amy neemt heel veel ruimte en gaat ook makkelijk uit zicht. Een paar honderd meter ruimte nemen is voor haar normaal. Ze luister wel vrij goed als ik haar roep en houdt me ook wel goed in de gaten, behalve als ze aan het jagen slaat. Omdat ze ook niet goed met vreemde honden kan, loopt zij dus vaak aan een lange lijn en mag ze alleen los waar het heel overzichtelijk is, geen of weinig wild zit en geen andere honden zijn.
Taartje vergeet helemaal dat ik ook mee ben op de wandeling en loopt gewoon haar eigen wandeling, waarbij ze dus ook de ruimte neemt zonder nog op of om te kijken Die mag dus alleen los in omheinde gebieden, anders kan ik haar ergens in Groningen ophalen.

Tess neemt ook veel ruimte. Die houdt ervan sprintjes te trekken en dan is ze zo een eind verder. Voor sommigen is het misschien nog steeds dichtbij, maar ik ben dat ook niet gewend dus het voelt wel ver Dat gaf nooit problemen, ze kwam altijd net zo snel terug als dat ze ging wanneer ik riep, maar nu ga ik het toch wat indammen. Onoverzichtelijke bochten hebben een behoorlijke aantrekkingskracht gekregen op mevrouw en waar ik voorheen voor de bocht even kon roepen dat ze moest komen of moest blijven staan, gaat dat nu niet meer. De afstand van de bocht moet dusdanig groot zijn om nog te luisteren, want anders wil ze toch echt eerst even om het hoekje gaan kijken. Helaas een aantal keer met succes waarbij er dus wel mensen liepen en ondanks dat ze altijd genegeerd wordt door mensen (zwarte herders zijn niet zo aantrekkelijk om kirrend aan te halen ) blijven mensen heel interessant. Daar moeten we dus wat mee.

Finn neemt zelden veel afstand, maar die heeft ook een andere manier van loslopen. Dat is vooral veel snuffelen, stukje verder wandelen en weer snuffelen. We hebben een soort van grens 'afgesproken' (een meter of 5-10 ongeveer) waar hij binnen moet blijven, omdat hij slecht luistert als hij te ver is en de kans op jagen te groot. Maar hij zit bijna altijd aan de flexlijn. Samen met Tess los is meestal geen goed idee. Dan willen ze samen oprennen en hoe leuk dat ook is om te zien, voor Finn is dat te ver buiten de grens en dat heeft me vorig jaar tig grijze haren opgeleverd omdat hij een konijn of eekhoorn zag en toen een uur kwijt was Ik moet bij Finn ook reageren op minimale signalen voordat hij kans ziet in de bosjes te verdwijnen en dat lukt niet als ik er 2 in de gaten moet houden.

de wandeling door de straat en langs verkeer wordt er gewoon netjes naast gelopen,
maar zo gauw ik de flex laat vieren, of als Lana los mag gaat de neus aan de grond, ze loopt dan geregeld 10 voor of 10 achter mij, of opzij, en er wordt geregeld heen en weer gerend,
hoe ver of ze van mij mag gaan ligt aan wat of ik op dat moment van toepassing vindt
lopen we op een groot overzichtelijk stuk, dan mag ze wat verder weg struinen, wel binnen hoor afstand,
soms moet je met harde wind rekening houden,
naderen we een bocht of id, waar ik niet kan zien wat of er nadert, dan roep ik haar terug en wordt ze aangelijnd,
Lana luistert prima, ik ben haar altijd een stap voor als er iemand in zicht komt, dus tegen de tijd dat ze dat opmerkt zit ze al aan de lijn,

Die van mij houden mij ook goed in de gaten. Op onbekend terrein blijven ze wel binnen een meter of 10-15. Op bepaalde plaatsen gaan ze racen en kunnen ze tot zo'n 150 met bij me vandaan rennen. Elco wil nog weleens nog verder rennen om iemand aan te blaffen, maar dat gebeurt zelden meer. Hij gaat niet meer achter fietsers en hardlopers aan en ook honden op grote afstand zijn geen reden meer om doof voor mijn roepen er op af te vliegen. Dus tegenwoordig lijn ik hem over het algemeen mooi op tijd aan als er andere honden in beeld zijn en op onoverzichtelijke plekken.
Gait is eigenlijk altijd terug te roepen en die loopt ook regelmatig met z'n neus in mijn knieholte terwijl hij vrij mag lopen. Elco is als hij eenmaal gaat pas weer te roepen als hij z'n inspectie heeft afgerond

Oortje loopt altijd voor mij uit. Ik schat dat ze tot ongeveer een meter of 30 vooruit loopt uit zichzelf. Bij een route die we goed kennen trekt ze soms een sprintje en wordt het 50 meter, maar dan zeg ik meestal dat ze even moet wachten. Heel soms blijft ze achter om een pluk gras weg te kanen oid, maar nooit heel lang. En als ze bijvoorbeeld haar stok is vergeten en hij ligt meer dan 30 meter terug, dan moet ik echt heel duidelijk blijven staan, omdraaien en wel 3x het commando geven om de stok op te halen voordat ze zo ver weg durft te rennen, dat is dan echt héul moeilijk Vooruit verder weg gaan is altijd makkelijker dan achteruit, alsof ze weet dat ik haar dan niet meer in de gaten heb en bang is dat ik haar zou vergeten ofzo.

DeDiana schreef:anders kan ik haar ergens in Groningen ophalen.

Ja dat denk jij. Als Taar in Groningen aankomt laat ik haar niet meer gaan

Mijn vorige honden zag ik soms een hele ronde in het bos niet meer, dan liep ik met iemand mee en die vrouw was nog zenuwachtiger dan ik als ze weg waren. Ik loop altijd gewoon door. Als ik bleef staan op de plek waar ze achter een haas aangingen dan bleven ze weg. Als ik door liep dan kwamen ze eerder terug.

Tanja neemt erg veel ruimte de laatste tijd, maar als ik roep komt ze wel weer aanrennen.
Anne doet heel soms mee, maar die is rustiger en loopt meestal op haar dooie akkertje mee.

Jessie neemt redelijk wat ruimte, eigenlijk teveel naar mijn zin en in het begin kneep ik 'm behoorlijk. Maar ze let altijd op waar
ik ben en ze rent en vliegt zo ontzettend graag, dat ik het (tot bepaalde hoogte) laat gaan.
Is ze echter uit zicht, dan roep ik en dan komt ze ook met een rotgang aangerend.
Het dichte bos heb ik nog niet aangedurfd met haar, want dan is m'n zicht erg beperkt natuurlijk.

Jip blijft bij mij in de buurt... tot hij een andere hond ziet. Dan besta ik eventjes niet meer. En dan rent hij gerust mééters bij mij vandaan.
Abel is (nog?) niet zo bezig met andere honden, en heeft niet de behoefte om daar naartoe te rennen. Maar hij neemt op rustige plekken zonder andere honden wel meer afstand dan Jip. Hij is echt de wereld aan het verkennen: overal even kijken en ruiken. Maar hij blijft wel opletten waar ik ben. Dat deed Jip als pup helemaal niet, want Jip ging er vanuit dat wij hem wel in de gaten hielden. Ik vind het gedrag van Abel veel prettiger. Prima dat je even gaat struinen, zolang je mij maar in de gaten houdt.

Bowie wilde in haar jongere jaren we veel ruimte nemen dus was het voor mij altijd wel in de gaten houden en niet teveel ruimte geven, des te verder ze weg was des te minder controle ik had op haar gedrag.
Haar hang naar ruimte is overigens verdwenen na een dagje renbaan, ze was gewend dat ik er constant bovenop zat als ze tever weg ging, of als ze achter weet ik veel wat ging om te jagen ik er roepend achteraan kwam.. maar op de renbaan gebeurde dat niet, in 1ste instantie ging ze dan als een malle achter die "haas" aan totdat ze halverwege dacht "huh ik loop alleen" en toen was er een soort van paniek en rende ze terug zoekend naar mij... de weken daarna week ze niet van mijn zijde , later nam ze wel meer ruimte maar bleef me echt in de gaten houden.
Inmiddels blijft ze heel goed in de buurt en houdt ze zelf in de gaten dat ik niet te ver ben, uiteraard hou ik haar nog wel goed in de gaten... vorig jaar nam ze in ene de benen achter 2 paarden aan die galoppeerde over het strand.. was wel lachen dan zie je een oudere x windhond met stijve poten achter de snelle paarden aan gaan en de windhond kijkt op een gegeven moment echt zo om "ga je me nog roepen of niet want dit is kansloos" en toen draaide ze uitzich zelf maar weer om

gonnie schreef:Mijn vorige honden zag ik soms een hele ronde in het bos niet meer, dan liep ik met iemand mee en die vrouw was nog zenuwachtiger dan ik als ze weg waren. Ik loop altijd gewoon door. Als ik bleef staan op de plek waar ze achter een haas aangingen dan bleven ze weg. Als ik door liep dan kwamen ze eerder terug.

Tanja neemt erg veel ruimte de laatste tijd, maar als ik roep komt ze wel weer aanrennen.
Anne doet heel soms mee, maar die is rustiger en loopt meestal op haar dooie akkertje mee.

Maar was je dan niet bang dat ze andere mensen tot last waren of aan het jagen waren of weet ik wat? Ik zou dat dus echt niet oke vinden en de honden niet meer loslaten.

Vooralsnog blijft Imp in de buurt, soms blijft ze wat achter om even te snuffelen, te graven of te rollen, maar 3 kwart van de wandeling is ze in een straal van 20meter om me heen.

Maddie kan precies 10 meter van me af, want ze zit 90% van de tijd aan de lijn. Als ze los is gaat ze meestal hooguit een meter of 50 voor of achteruit.
Maar afgelopen zondag was ze “even” een paar km vooruit gegaan naar het muizenveld, want daar moesten we echt weer eens heen Dus nu mag ze weer even aan de lijn blijven.

Fitz gaat heel ruim, gemakkelijk een paar 100 meter. Nou weet ik dat hij niets doet, valt geen andere mensen of honden lastig en gaat niet op jacht.
Maar toch brul ik na 100 meter meestal: FITZ! Ver genoeg!
Dan komt ie terug gesukkeld, om vervolgens in galop weer vooruit te racen.
Als Maddie los is mag hij niet zo wijdt gaan. Want dan gaat zij ook.
Trage vrouwen!

mijke schreef:

DeDiana schreef:anders kan ik haar ergens in Groningen ophalen.

Ja dat denk jij. Als Taar in Groningen aankomt laat ik haar niet meer gaan

Haha Goed om te weten

Ik weet niet hoeveel meter het is. Ik stuur Izzy wel eens vooruit naar het water (300 meter verderop) als het warm is, maar dat begrijpt ze niet. Dan rent ze een meter of 20, draait zich dan weer om om te kijken of ik er aankom. Dan ben ik ondertussen ook daar en rent ze weer 20 meter vooruit Ik hoef ze nooit te roepen om écht in de buurt te blijven, want ik raak ze nog niet kwijt al had ik het graag. Sofi zwerft wel iets meer als Izzy er niet bij is, maar ook die houdt me alsnog in de gaten en komt aanrennen als ze het te ver weg vindt.

veertje schreef:

gonnie schreef:Mijn vorige honden zag ik soms een hele ronde in het bos niet meer, dan liep ik met iemand mee en die vrouw was nog zenuwachtiger dan ik als ze weg waren. Ik loop altijd gewoon door. Als ik bleef staan op de plek waar ze achter een haas aangingen dan bleven ze weg. Als ik door liep dan kwamen ze eerder terug.

Tanja neemt erg veel ruimte de laatste tijd, maar als ik roep komt ze wel weer aanrennen.
Anne doet heel soms mee, maar die is rustiger en loopt meestal op haar dooie akkertje mee.

Maar was je dan niet bang dat ze andere mensen tot last waren of aan het jagen waren of weet ik wat? Ik zou dat dus echt niet oke vinden en de honden niet meer loslaten.

Andere mensen liepen ze voorbij en joggers of fietsers ook. Ze gingen ook niet achter ruiters aan, alleen achter konijntjes en hazen. Dat gebeurde niet elke dag, ze waren dus alleen maar weg als ze eens een keer een haas zagen.
Ga mijn honden niet altijd vasthouden omdat ze heel af en toe eens achter een haas aangaan.

En als ze me kwijt waren hadden ze helemaal geen tijd om andere mensen lastig te vallen, dan hoorde ik Nikkie huilen en als ik dan floot kwamen ze linearecta naar me toe rennen.

Met wandelen gaan mijn honden meestal niet verder dan 10 meter. Guus doet net als Lanai zo nu en dan een check of ik het ben door mijn been aan te raken met zijn neus. Ruiken....
Bas kijkt naar mijn gezicht. Heel bijzonder verschil.

Als ik in een groep wandel neemt Guus net zoveel ruimte als de andere honden maar uit het zicht gaat hij nooit. Mijn honden zijn allebei erg braaf en betrouwbare loslopers. Ik hoef er eigenlijk niet op te letten.

Een meter of 10/20. Meer wil ik ook niet maar doen ze ook niet

Toen we Zahra net hadden moest ik heel erg wennen dat ze haar ruimte neemt. Onze Schapendoezen en kleintjes blijven altijd in de buurt en rondjes om de groep heen lopen etc. Maar Zahra rent wel een eindje vooruit ja. Maarja die is natuurlijk ook in 2 seconde 5 km verderop.

Damy durft wel een eind vooruit te rennen, metertje of 50. Hij kan niet goed met andere honden en jagen is ook iets superleuks, dus helaas voor hem zit hij 95% van de tijd aan een (flex)lijn. Alleen op overzichtelijke rustige stukken mag hij los. En dan roep ik hem regelmatig bij me voor koek en zopie.

Noa is meestal een braaf kind. Blijft op zo'n 10 meter afstand, kijkt regelmatig even of ik er nog ben en komt direct als ik roep. Ze houdt afstand van andere honden (want die zijn eng) en jaagt ook niet echt. Ze is een keer achter een kat aangegaan. Die blies wat op d'r en zij draaide direct rechtsomkeert met d'r staart tussen d'r benen, keihard piepend
Als Damy eens losloopt en te ver weg rent, kijkt ze naar me van: "zeg, mag die dat wel "
Dan zeg ik dat ze hem mag gaan halen, gaat ze er woest blaffend op af om Damy aan z'n oor te trekken. Die trekt zich daar dan niks van aan

Shira blijft in de buurt, een meter of 20 denk ik maar verder niet. Alleen als Jack in de verte verdwijnt gaat ze er helemaal ongerust achteraan maar komt dan halverwege weer naar mij terug met zo'n kop van "ooooh mag niet he". Ze is net zo'n paniekkip als ik bij uit zicht zijnde honden.

Laila let wel op mij maar als er iets is om op te jagen dan is ze verdwenen. Ze gaat maar beperkt los. Heel jammer maar zelfs na 2,5 jaar loopt ze nog niet heel betrouwbaar los. In mijn ogen dan. Een ander zou misschien zeggen dat ze toch steeds terug komt en niet ver gaat. Maar ik vind het niet oke dat ze uit zicht verdwijnt.

Jack is een husky en dat zegt alles wel denk ik. Voor een husky is hij heel braaf. Maar hij wil afwisseling en leuke dingen en als dat er even niet is gaat hij zelf op zoek. Hij loopt elke dag los maar kan zomaar ineens besluiten dat dat andere pad ook heel leuk lijkt en daar dan gaan kijken. Meer is het niet. Hij loopt niet weg maar ik vind het te ver.

Wel merk ik dat hij het ook doet om me uit te proberen. In het begin stoven Shira en ik er in paniek achteraan en dat was leuk natuurlijk en dan liep hij nog verder. Nu heeft hij een gps om en omdat ik weet dat hij er wel is maar aan de andere kant van de struiken en regelmatig kijkt wat ik ga doen maak ik me nog wel druk maar laat het niet meer aan hem merken en sta gewoon (in mezelf vloekend) te wachten, Hij ziet dat de actie uitblijft en komt weer vrolijk terug huppelen en ik gooi dan z'n bal de kant op die we moeten. Dus zijn beoogde effect is er niet. Maar het is niet bepaald comfortabel voor mij want uit zicht zijnde honden, al zijn ze niet ver, vind ik echt een straf. Ik ben van de baasgerichte honden. Ik kan het er wel bij hebben maar alleen dit soort honden daar zou ik niet blij van worden

Lais en Raaf vinden het geen probleem om een kilometer verderop te lopen (jagen), dus die lopen op wandeling niet verder dan 10m van me af (flex).
Willem mag sinds kort weleens los en die loopt dan liefst een eindje van je vandaan, maar gaat nog niet verder dan een meter of dertig denk ik.

Alfil loopt meestal in een straal van zo'n 30m om me heen. Soms is hij verder als hij heeft zitten poepen of zo en ik ben verder gelopen. Lily neemt wat meer afstand en af en toe kan ze wel een paar honderd meter van me af zijn en weet ik dus niet waar de zit. Ze weet me echter altijd te vinden en is totaal ongevaarlijk voor mensen of honden.

Drie meter verder laat de flexi niet toe. Mijn honden lopen beiden nooit los, Balou omdat hij angstig en niet sociaal is en Lotus omdat ze haar eigen kop volgt.

Ligt aan de plek. In het bos niet ver, meter of 20/30.
Op het strand neemt ze een meter of 100: 'want ze ziet me toch wel'.

We lopen niet vaak in het bos, afgelopen vakantie wel omdat we in bosrijk gebied waren. Ze blijven redelijk in de buurt en bij bochten roepen we Aki wel altijd terug naast ons. Op een bepaald moment waren we zelf het pad af gegaan en liepen we wat in de rimboe te struinen maar zowel aan Jol als aan Aki merkten we dat er nogal wat wild rondliep. Jol die ging veel verder van ons af dan normaal en was in haar eigen wereldje met haar neus op de grond.. en Aki hebben we toen toch maar aangelijnd voor de zekerheid, die werd ons veel te alert, tot nu toe altijd hem kunnen weerhouden ergens achteraan te gaan, en dat wilden we graag zo houden .

Meestal ook op andere wegen lopen ze redelijk in de buurt als ze los zijn en houden ze ons in de gaten. Aki komt ook regelmatig even contact maken door je hand aan te tikken, hij is sowieso een hond die meer met de bazen bezig is dan dat hij gaat struinen. Jol neemt wel wat ruimte soms en is lekker her en der aan het rollebollen en aan het snuffelen, maar zij is zo gemoedelijk naar mens en dier dat dat ook gewoon kan.
Aki hebben we bij passanten en vreemde honden gewoon graag naast ons, puur omdat niet iedereen herders even leuk vind.

Loesje loopt het eerste stukje netjes mee en daarna lopen we allebei ons eigen rondje. Zie haar soms ergens in de verte bezig zijn. Hoe ze in de gaten heeft waar ik ben, is me een raadsel. En gelukkig gaan we wel altijd samen naar huis.

Murdock neemt heel veel ruimte, maar hij checkt wel in met enige regelmaat.

Je ziet m dan een tijd niet, dan komt hij met zo'n pretbek even kijken waar je blijft om vervolgens weer weg te gaan.

In het begin kneep ik m wel, maar ik weet dat hij geen overlast bezorgd of moeilijk doet met andere honden.
Op een plek waar ik ook aangelijnde honden kan verwachten hou ik hem in de buurt. Het commando 'blij bij mij he!' kent hij goed en dan loopt hij max 15-20 mt van me af. In zicht dus.