De dag dat wij hem opgehaald hebben trok Peer helemaal naar Peter toe en was ik wat hem betreft een eng mens.
Dat is nu helemaal omgedraaid. Peer wijkt niet van mijn zijde. Wie in huis mij ziet ziet Peer ook.
Onder of naast de computerstoel, op schoot in de luie stoel.
Uiteraard is dat schattig maar ik heb het gevoel dat ik dat beter een beetje remmen kan voordat hij echt beslag op mij gaat leggen.
Het is en blijft een teckel.
Hij heeft wel een geweldig goede opvoeding gehad. Nee is nee en daar luistert hij goed naar.
Vannacht heeft hij op bed geslapen. De slimmerik gaat eerst braaf op het voeteneind liggen maar als je slaapt kruipt hij lekker tegen je aan.
Kroelen vindt hij heerlijk en hij geeft ook lieve likjes op je armen maar een zoen van mij op zijn snuit of kop hoeft voor hem niet zo.
Van Hilly heeft hij een lieve kaart, een tas vol lekkers en een heerlijk ligkussen gekregen en dat is de enige plaats waar hij ligt als hij even niet in mijn buurt kan zijn.
Ik ben mezelf ook aan het "trainen" om de uitlaat rondjes steeds langer te maken totdat ik zelf naar het hondenstrand kan komen.
Zo is hij dan ook nog mijn geneesPeer.
Hij vindt een kort blokje om geweldig. Ik ga zo'n 5 keer per dag met hem lopen. Losse katten op straat vindt hij volgens mij spannend leuk.
Hij benadert ze heel voorzichtig maar 1 beweging van de kat doet hem meteen terugdeinzen.
Katten en alles anders wat ademt in onze achtertuin worden met veel bravoure weggejaagd.
Daarna een ruig robbertje stoeien vindt hij ook helemaal het einde. Waar Sarah in een ver verleden tijdens het stoeien haar tanden gebruikte
houdt peer zijn bek dicht.
Kleine kinderen mot hij echt niet. Aan regen heeft Peer ook een broertje dood.
Peer vindt nu al uit zichzelf het huis waar hij nu woont.
Ik ben er zo verwonderd over hoe gemakkelijk Peer zijn hart geopend heeft voor ons en hoe hij zich nu al in onze harten genesteld heeft.
Die twee heksen (
S & S)hebben daarboven behoorlijk aan touwtjes getrokken.
. 
Je moet wel verplicht zo'n pakje voor de Vaarpeer kopen.