Het HondenForum

Ik heb nu een loopse teef en intacte reu rondlopen en denk alvast na over hoe ik dat de volgende loopsheden (of het voorkomen daarvan) wil doen. Ravi is hier nog maar net (twee weken) en heeft moeite met scheiden/alleen zijn dus dat maakt deze loopsheid wellicht lastiger dan de komende maar ik vind langdurig scheiden (waarbij een hond dus echt buitengesloten wordt) sowieso geen heel fijne optie wat Lais en Raaf betreft.

Een optie is het laten castreren van Lais. Maar Lais (7 jaar) is een felle, dominante, waakse en reactieve teef (naar honden en mensen) en dat is nogal eens lastig maar wel te handelen. Met vreemde honden hebben we maar weinig contact maar met de juiste introductie gaat het vaak wel goed. In de roedel gaat het heel erg goed en dat wil ik ook heel graag zo houden. Met vreemde mensen (ook buitenshuis) moet ik altijd goed opletten en haar aandacht goed bij me houden. Maar ik zit er niet op te wachten dat daar nog een tandje bovenop komt . Is het reëel dat het me in dat kader niet verstandig lijkt om haar te laten castreren?

Daarnaast nog het punt dat ze beiderzijds HD-D heeft (en op twee plaatsen spondylose) en nu goed in haar bespiering zit. Ik weet het, het is geen reu maar ik vind het met dat brakke lijf toch eng om te rommelen met de hormonen.

Zie ik qua castreren van Lais teveel beren op de weg of is het best reëel om die optie te schrappen?

Is steriliseren ook een optie?

Zamunda schreef:In de roedel gaat het heel erg goed en dat wil ik ook heel graag zo houden. Met vreemde mensen (ook buitenshuis) moet ik altijd goed opletten en haar aandacht goed bij me houden. Maar ik zit er niet op te wachten dat daar nog een tandje bovenop komt . Is het reëel dat het me in dat kader niet verstandig lijkt om haar te laten castreren?

Daarom durfde ik het bij charlie dus echt niet.

De huskies (intacte teef, intacte reu en hun intacte zoon) konden we ook niet uit elkaar halen, dat werd gillen.
Daar hebben we van heel stevige meubelstof met een laag fleece aan de binnenkant een broek voor genaaid en die met een broekriem om haar heen gebonden.
Wel moest er dan natuurlijk altijd iemand thuis zijn en bij ze slapen. Verder steeds de reuen bij interesse weggestuurd.
Op een gegeven moment kregen ze wel spanning onderling. Naapje wist dat we boos werden van dekpogingen en dat echt echt echt niet mocht en vond zichzelf het aangewezen politieagentje om z'n vader er af te sturen.
Gelukkig duurt het nooit lang.

Ravi steriliseren? Of wanneer hij de volgende keer wat braver is uit logeren sturen?

Dit kan heel erg goed uitpakken. Ze kan namelijk ook in positieve zin veranderen...

christina schreef:Is steriliseren ook een optie?

Niet legaal in NL volgens mij. Maar misschien toch eens onderzoeken .

Heavy schreef:Het blijft een gok . Als je om deze redenen Lais niet wil laten helpen kan je ook het risico lopen dat Lais vervelend op Ravi gaat reageren als die wel geholpen wordt . Heavy is gek op alle labradors . Reu of teef maakt niet uit ze vind ze geweldig . Er loopt hier een jonge reu waar ze gek op is .

Zoals ze nu is (intact dus) ben ik daar absoluut niet bang voor, ze maakt daar geen zichtbaar onderscheid in en leeft prima en leuk samen met een castraat gelukkig.

laeken schreef:Dit kan heel erg goed uitpakken. Ze kan namelijk ook in positieve zin veranderen...

deze ervaring heb ik ook! De teef in kwestie werd juist wat rustiger en gemoedelijker

Gimmick is zo reactief als je ze maar kan krijgen.
En die is ten positieve veranderd het scherpe randje is er nu vanaf.
Verder is ze nog steeds haar idiote zelf maar niet meer op en af door de hormonen.

dagmar88 schreef:Daarom durfde ik het bij charlie dus echt niet.

Okee, zo'n beetje dezelfde gedachtes/overwegingen dus?

dagmar88 schreef:De huskies (intacte teef, intacte reu en hun intacte zoon) konden we ook niet uit elkaar halen, dat werd gillen.
Daar hebben we van heel stevige meubelstof met een laag fleece aan de binnenkant een broek voor genaaid en die met een broekriem om haar heen gebonden.
Wel moest er dan natuurlijk altijd iemand thuis zijn en bij ze slapen. Verder steeds de reuen bij interesse weggestuurd.
Op een gegeven moment kregen ze wel spanning onderling. Naapje wist dat we boos werden van dekpogingen en dat echt echt echt niet mocht en vond zichzelf het aangewezen politieagentje om z'n vader er af te sturen.
Gelukkig duurt het nooit lang.

Ravi steriliseren? Of wanneer hij de volgende keer wat braver is uit logeren sturen?

Ik doe haar nu ook weleens een broek met pijpjes aan, maar het moet om de buik best strak vind ik (anders zakt het af) en dat lijkt me niet echt lekker liggen voor haar. Had jij dat idee niet?

Ravi steriliseren had ik nog niet aan gedacht! Is ook nog een optie die ik uit kan zoeken (ook niet legaal in NL volgens mij). Castreren had ik al wel aan gedacht, maar hij is hier nog maar kort, nog maar anderhalf jaar en onzeker als ik wegga dus voor nu nog geen optie in elk geval.

Raaf uit logeren sturen heb ik inderdaad ook als mogelijkheid bedacht, het is alleen nog even afwachten in hoeverre Ravi straks stabiel genoeg zal zijn om logeren goed te trekken. Misschien valt het alles mee hoor maar hij heeft echt flink moeite met scheiden en als ik hem achterlaat thuis dus het is goed mogelijk dat hij van zo'n logeerpartij niet opknapt/een knauw krijgt.

Ingrid48 schreef:

laeken schreef:Dit kan heel erg goed uitpakken. Ze kan namelijk ook in positieve zin veranderen...

deze ervaring heb ik ook! De teef in kwestie werd juist wat rustiger en gemoedelijker

En die teef was al volwassen en had de felheid het hele jaar door? Dus niet gebonden aan de loopsheid/schijndracht?

Gimmick schreef:Gimmick is zo reactief als je ze maar kan krijgen.
En die is ten positieve veranderd het scherpe randje is er nu vanaf.
Verder is ze nog steeds haar idiote zelf maar niet meer op en af door de hormonen.

Dat zou wel een droomuitkomst zijn mocht ik haar tóch (ooit moeten) laten castreren. Wat is voor jou de reden geweest om tot castratie over te gaan?

Zamunda schreef:

dagmar88 schreef:Daarom durfde ik het bij charlie dus echt niet.

Okee, zo'n beetje dezelfde gedachtes/overwegingen dus?

Ja. Dierenarts was het in haar geval met me eens en wilde bij pluisje destijds een sterilisatie (z'n eerste ) doen.
Maar ja, voor die tijd was hij al dood. Niko gaf er nooit veel om, die ligt toch liever apart.

De broek was om de riem (zonder rek) heen genaaid zeg maar, dus die kon echt niet afgetrokken worden.
En ze had heupen, dus het hoefde niet zo strak. Heb er helaas geen foto van gemaakt geloof ik.

Wat ze zelf niet zo lollig vond maar wel heel goed werkte was een druppeltje tea tree op de broek ter hoogte van de pruim.
Dan rook ze toch minder lekker.

Ik heb 2 teven in huis en nog 1 intacte reu.
2x een loopsheid en een reu die compleet van slag was had ik geen zin in.
De reu castreren was geen optie ivm zijn langharige vacht en was al een tikkeltje onzeker.
En.Gimmick had idioot verlaat van haar loopsheden. En heel lang schijnzwanger. Dus besloten haar te castreren toen ze toch open moest ivm een verstopping aan haar darmen.
Ze is gelijkmatiger geworden en beter te handelen.

Weet je wat het is. Wuilus was jong en wild maar wel heel sociaal. Ik heb haar 3 keer loops laten worden dus ze was ongeveer 2 of 3 toen ze gecastreerd werd. Daarna werd ze een draak. Maar jouw hond is al lastig. Dus wat heb je te verliezen?

Dapper was pitbull agressief. Dus gewoon uit op vechten en provoceren en dominant doen. Die is bewust niet gecastreerd om agressie naar teven te voorkomen. Hij vocht en hij deed niks liever. Daar had castratie niks aan geholpen want het zat in zijn hoofd en bloed. Teefjes en andere dieren was hij een schatje mee dus daar sol je niet meer aan.

Jouw hond kan beter worden. Ik zou het persoonlijk gewoon doen. Meen ik. Geen twijfel.

Bedankt voor de nieuwe reacties, het geeft me aardig wat om te overdenken, ik ga het even laten bezinken.

Lais heeft trouwens maar weinig last van de loopsheid en schijndracht dus dat is alvast geen reden om tot castratie over te gaan, alleen de lactatie lijkt ze wel echt last van te hebben (en daar heb ik nu twee keer een lage dosering galastop voor gebruikt). Maar een ongelukje/oepsnest mag met haar echt niet gebeuren ivm haar spondylose (één plek zit voor de bekkeningang dus een natuurlijke bevalling kan zomaar fataal aflopen) en ivm haar HD-D wat je natuurlijk niet aan pups door wil geven.

Mijn ervaring met Kaya (Rottweilerteef) was dat ze echt veel feller en dominanter werd na castratie.
Ze was dan niet fel op mensen, maar wel op honden. Prima te handelen voor de castratie, maar toen ze 5 jaar was zat ze tegen een BMO aan en
moest de boel eruit.
Daarna moest ik haar echt weghouden bij andere honden. Alleen bepaalde reuen gingen goed (de macho types) en de rest niet.

Dus tja... het is moeilijk en het blijft altijd een gok.
Misschien is het een idee om Ravi te steriliseren? Alhoewel je dan wel het rijden blijft houden en met Lais d'r HD is dat ook niet best vermoed ik.

OSS (ovary saving spay) / hysterectomie humaan. Dus enkel de baarmoeder. Geen bmo meer en hormonaal intact. Vorige week bij een van m’n oudere dames gedaan na haar laatste nest.

Ze worden dan wel loops qua geur/gedrag, geen bloed en geen kans op dracht

Zamunda schreef:Ik heb nu een loopse teef en intacte reu rondlopen en denk alvast na over hoe ik dat de volgende loopsheden (of het voorkomen daarvan) wil doen. Ravi is hier nog maar net (twee weken) en heeft moeite met scheiden/alleen zijn dus dat maakt deze loopsheid wellicht lastiger dan de komende maar ik vind langdurig scheiden (waarbij een hond dus echt buitengesloten wordt) sowieso geen heel fijne optie wat Lais en Raaf betreft.

Even een andere invalshoek. Hoe heftig reageert Ravi op de loopsheid, is dat zo extreem dat je ze echt geen seconde uit het oog kunt verliezen, hebben zowel teef als reu veel moeite om elkaar met rust te laten vanaf de beginstadia van loopsheid of is er eventueel nog door de baas in te grijpen?
Even uit mijn eigen ervaring. Ik had een reu intact, en er kwam een teef bij intact. En ik stond er eigenlijk blanco in. Wist dat ik niet reu teef combi wilde hebben, dus zat er wat dat betreft wel bovenop, maar hier werd het pas een ding als de teef echt dekrijp werd.
Dat was dan ook wel duidelijk te merken maar duurde ca. een week.
En ik kon dat aan de reu merken, en dat waren dus de perioden dat er écht sprake was van niets doen zonder ze uit het oog te verliezen en bij afwezigheid even echt uit elkaar in aparte ruimten.
Verder ook in die weken kon ik ze wel bij elkaar hebben, samen uitlaten etc.
Met de huidige combi eigenlijk ook. Ik zie wel aan de reu (en teef) wanneer het hoogtepunt daar is, en dan is het wel beter voor je eigen rust om echt te scheiden, al was dat met de vorige combi wat gemakkelijker dan de huidige omdat Jol echt super gewillig is in haar hoogtijdagen.
Finn en Bluf kon ik verbaal nog uit elkaar houden bijvoorbeeld. En als ik echt weg moest dan had zij een eigen kamer met slot erop (dat dan weer wel, niets aan toeval over laten) en hij was los in huis.
Maar het was te doen zonder ze weken letterlijk niet bij elkaar te laten bijvoorbeeld, dus ik had, en heb de noodzaak niet ingezien om een van de honden te laten "helpen".
Nu is het hooguit ook 1,5 week waarin we letterlijk scheiden als we niet thuis zijn, maar als we erbij zijn kunnen ze tot een bepaalde hoogte gewoon bij elkaar.
Het is afhankelijk van hoe sterk en hoe snel de honden op elkaar reageren, en soms hoe snel je als baas reageert en in hoeverre de hond nog luistert als hormonen op gaan spelen.

blondie schreef:Even een andere invalshoek. Hoe heftig reageert Ravi op de loopsheid, is dat zo extreem dat je ze echt geen seconde uit het oog kunt verliezen, hebben zowel teef als reu veel moeite om elkaar met rust te laten vanaf de beginstadia van loopsheid of is er eventueel nog door de baas in te grijpen?

hier werd het pas een ding als de teef echt dekrijp werd. Dat was dan ook wel duidelijk te merken maar duurde ca. een week.
En ik kon dat aan de reu merken, en dat waren dus de perioden dat er écht sprake was van niets doen zonder ze uit het oog te verliezen en bij afwezigheid even echt uit elkaar in aparte ruimten.

Verder ook in die weken kon ik ze wel bij elkaar hebben, samen uitlaten etc.

Finn en Bluf kon ik verbaal nog uit elkaar houden bijvoorbeeld. En als ik echt weg moest dan had zij een eigen kamer met slot erop (dat dan weer wel, niets aan toeval over laten) en hij was los in huis.

Nu is het hooguit ook 1,5 week waarin we letterlijk scheiden als we niet thuis zijn, maar als we erbij zijn kunnen ze tot een bepaalde hoogte gewoon bij elkaar.

Even geknipt in je bericht. Zowel reu als teef hebben inderdaad moeite elkaar met rust te laten en van Lais weet ik uit ervaring dat ze ruim drie weken lang héél erg graag gedekt wordt (ze is echt één grote geile doos tijdens de loopsheden). Dat is nu met Raaf dus ook weer heel duidelijk en Ravi gaat daar ook maar al te graag op in en ik kan ze inderdaad echt niet uit het oog laten als ze samen zijn. Helaas blijft dit dus niet beperkt tot een week.

Lais zit nu op de 10de dag van de loopsheid en sinds een paar dagen laat ik ze niet meer samen los in de tuin (daarvoor enkel onder toezicht). Ze luister(d)en allebei heel goed naar me en met een 'nee' kapten ze het stilstaan/bestijgen af en gingen ze verder met spelen dus dat ging prima, maar deze week neem ik de gok niet meer dat ze wel naar me zullen luisteren als ze los zijn.

Samen op de bank liggen gaat ook nu prima, maar alleen als alles in rust is. Zodra er eentje opstaat schiet de ander naar de één en even opstaan om naar de wc te gaan kan niet zonder dat ik er eentje mee moet nemen en dat geeft dan ook weer onrust (want dan staat de ander ook weer op).

Ik ga eens nadenken over een slot op de slaapkamerdeur zodat ik Lais veilig weg kan sluiten als ik wegga . Misschien valt het een volgende loopsheid wel heel erg mee, het komt nu in elk geval extra rottig uit omdat Raaf er net is en het nog erg slecht trekt als ik wegga.

Mellow schreef:Pippa, kruising stafford/cane corso, werd na castratie veel feller op teven.
Voorheen was ze gewoon bitchig maar erna had ik het idee dat zij ze wel op kon vreten.
Ze bleef met alle reuen kunnen, intakt of niet maar teefjes moest ik echt enorm op letten.

Hm ja, daar ben ik dus een beetje bang voor in geval van castratie.

dagmar88 schreef:Ja. Dierenarts was het in haar geval met me eens en wilde bij pluisje destijds een sterilisatie (z'n eerste ) doen.
Maar ja, voor die tijd was hij al dood. Niko gaf er nooit veel om, die ligt toch liever apart.

De broek was om de riem (zonder rek) heen genaaid zeg maar, dus die kon echt niet afgetrokken worden.
En ze had heupen, dus het hoefde niet zo strak. Heb er helaas geen foto van gemaakt geloof ik.

Wat ze zelf niet zo lollig vond maar wel heel goed werkte was een druppeltje tea tree op de broek ter hoogte van de pruim.
Dan rook ze toch minder lekker.

Ah natuurlijk! Ik heb nu een oude zwembroek met zo'n dun vetertje erin maar een brede riem kan veel minder makkelijk af dus hoeft dan wat minder strak. Ik ga er eens mee puzzelen ! Die tea trea ga ik ook opsnorren.

Gimmick schreef:Ik heb 2 teven in huis en nog 1 intacte reu.
2x een loopsheid en een reu die compleet van slag was had ik geen zin in.
De reu castreren was geen optie ivm zijn langharige vacht en was al een tikkeltje onzeker.
En.Gimmick had idioot verlaat van haar loopsheden. En heel lang schijnzwanger. Dus besloten haar te castreren toen ze toch open moest ivm een verstopping aan haar darmen.
Ze is gelijkmatiger geworden en beter te handelen.

Ik kan me goed voorstellen dat dat de doorslag gaf om haar te castreren, dat speelt bij Lais echter niet anders had ik ook diezelfde keuze gemaakt.
Wat bedoel je met 'gelijkmatiger'?

Ik heb tijden terug een document hier op het forum voorbij zien komen over een (grootschalig) onderzoek waarbij gekeken is naar gedragsverandering bij teven na castratie.
Weet iemand misschien nog welke ik bedoel?
Het zegt natuurlijk weinig over de individuele gevallen maar het geeft wel een goede indruk hoeveel kans je maakt op ongewenste gedragsveranderingen na castratie.

In deze situatie zou ik er zelf eerder voor kiezen om Ravi te laten castreren. Ik vind de meeste reuen daar vooral leuker van worden. Of misschien heb je goede redenen om dat niet te willen?

Slot op de kamerdeur was een haakje bovenin, en de kier was te klein om onderling iets te ondernemen. Maar hier zocht de reu de teef ook niet écht op als ik ze moest scheiden als ik weg ging.
Bluf had dan wel haar water en eten in die kamer, en Finn gaf ik zijn eten op een andere plek in huis. En dan ging ik weg.

laeken schreef:Weet je wat het is. Wuilus was jong en wild maar wel heel sociaal. Ik heb haar 3 keer loops laten worden dus ze was ongeveer 2 of 3 toen ze gecastreerd werd. Daarna werd ze een draak. Maar jouw hond is al lastig. Dus wat heb je te verliezen?

Dapper was pitbull agressief. Dus gewoon uit op vechten en provoceren en dominant doen. Die is bewust niet gecastreerd om agressie naar teven te voorkomen. Hij vocht en hij deed niks liever. Daar had castratie niks aan geholpen want het zat in zijn hoofd en bloed. Teefjes en andere dieren was hij een schatje mee dus daar sol je niet meer aan.

Jouw hond kan beter worden. Ik zou het persoonlijk gewoon doen. Meen ik. Geen twijfel.

Lais is inderdaad al lastig, maar niet binnen de eigen roedel (mens en hond). Ook daarbuiten is ze met de juiste begeleiding (ogen op stokjes en zonodig strak houden) goed te handhaven. Ze heeft een grote persoonlijke ruimte, een hekel aan vreemden en is erg territoriaal (ook buitenshuis) maar ze is niet uit op vechten/confrontatie en kan met goed opletten wel gewoon mee. Wat ik te verliezen denk te hebben is dat ze mogelijk echt agressief wordt (naar mens en hond), direct wil bijten/doorbijt, nog reactiever wordt en dan voortaan alleen nog maar met muilkorf de bewoonde wereld in kan (en een muilkorf vindt zij echt zo ongeveer het ergste wat er is).

Ze hóeft van mij niet beter/makkelijker te worden dan dat ze nu is - het mag wel hoor want het is best weleens lastig zo dus als dat eruit zou komen zou ik daar niet rouwig om zijn - maar erger dan dit zou ik wel echt erg vinden.

Kruimel53 schreef:Tara was bijna 3 toen ze gecastreerd werd dus ook echt wel volwassen. Zij was een uiterst pinnige heks, had heel veel last van de loopsheden in de zin van voortdurend de hort op willen en vervolgens depri schijndrachtig liggen wezen. Castreren was echt een gok en het is gelukkig goed uitgepakt. Ze was nog steeds kort van lontje maar veel gelijkmatiger van humeur en duidelijk minder scherp op andere teven. Voor haar was het volgens mij ook een opluchting, ze zat veel beter in haar vel.

Dankjewel voor het beschrijven van je ervaring en fijn dat het voor Tara goed heeft uitgepakt! Verschil met Lais is dat zij niet tot nauwelijks last heeft van haar loopsheden/schijndrachten. Ik lees bij jou (ook) over gelijkmatiger van humeur (wat wellicht op hormonale invloed kan duiden?) maar Lais is volgens mij al heel gelijkmatig. Altijd vrolijk, altijd even waaks, even fel/dominant/territoriaal, even reactief en altijd even zoveel in voor actie/werken met de baas.
Ik weet niet of ik daar nou een conclusie uit kan trekken, maar als ik lees dat een positieve uitkomst (o.a.) gelijkmatiger van humeur is dan kan ik me dus niet voorstellen dat dat voor Lais op zal gaan.

Caro. schreef:Mijn ervaring met Kaya (Rottweilerteef) was dat ze echt veel feller en dominanter werd na castratie.
Ze was dan niet fel op mensen, maar wel op honden. Prima te handelen voor de castratie, maar toen ze 5 jaar was zat ze tegen een BMO aan en moest de boel eruit. Daarna moest ik haar echt weghouden bij andere honden. Alleen bepaalde reuen gingen goed (de macho types) en de rest niet.

Dus tja... het is moeilijk en het blijft altijd een gok.
Misschien is het een idee om Ravi te steriliseren? Alhoewel je dan wel het rijden blijft houden en met Lais d'r HD is dat ook niet best vermoed ik.

Ik denk nu dat ik dat toch wel echt erg zou vinden, dat de leuke lange wandelingen met de baas dan niet leuk meer zullen zijn/zullen stoppen.

Raaf steriliseren ga ik uitzoeken. Je blijft het gedrag (en politieagentje spelen) dan wel houden maar de stress dat het geen enkele keer fout mag gaan is er dan wel af en dat zou ik al heel erg fijn vinden.

crutz schreef:OSS (ovary saving spay) / hysterectomie humaan. Dus enkel de baarmoeder. Geen bmo meer en hormonaal intact. Vorige week bij een van m’n oudere dames gedaan na haar laatste nest.
Ze worden dan wel loops qua geur/gedrag, geen bloed en geen kans op dracht

Bedankt, niet meer aan gedacht! Tot een tijdje terug was dat wat ik in gedachten had voor Lais mocht ze ooit een BMO krijgen. Maar toen las ik weer een opmerking dat de stomp dan alsnog zou kunnen gaan ontsteken oiv de hormonen en heb ik dat idee wat naar de achtergrond geschoven. Heeft jouw DA nog iets gezegd over risico's van restweefsel/de stomp?
Ik ga er zeker weer verder induiken .

blondie schreef:Slot op de kamerdeur was een haakje bovenin, en de kier was te klein om onderling iets te ondernemen. Maar hier zocht de reu de teef ook niet écht op als ik ze moest scheiden als ik weg ging.
Bluf had dan wel haar water en eten in die kamer, en Finn gaf ik zijn eten op een andere plek in huis. En dan ging ik weg.

Misschien gaat dat ook wel prima als Raaf eenmaal gewend is en ik het alleen zijn straks weer op kan pakken na de loopsheid (dan zal ik uiteindelijk het gescheiden alleen zijn ook erbij gaan betrekken).

Paisley schreef:Ik heb tijden terug een document hier op het forum voorbij zien komen over een (grootschalig) onderzoek waarbij gekeken is naar gedragsverandering bij teven na castratie.
Weet iemand misschien nog welke ik bedoel?
Het zegt natuurlijk weinig over de individuele gevallen maar het geeft wel een goede indruk hoeveel kans je maakt op ongewenste gedragsveranderingen na castratie.

In deze situatie zou ik er zelf eerder voor kiezen om Ravi te laten castreren. Ik vind de meeste reuen daar vooral leuker van worden. Of misschien heb je goede redenen om dat niet te willen?

Ik ga zo even zoeken naar dat onderzoek, nu je het zegt heb ik dat ook voorbij zien komen. Het zegt inderdaad zeer weinig over het individu, maar het geeft toch wel informatie.

Ravi castreren is wel een optie, maar ik vind het te vroeg om te zeggen hoezeer dat een optie is. Hij is nog maar 1,5 jaar en hier nog maar net maar dat hij er leuker van zou worden betwijfel ik in zijn geval, ik vind hem namelijk een ontzettend leuke hond zonder vervelend reuengedrag (afgezien van nu met Lais, maar zelfs daarin vind ik hem zeer goed te sturen en verre van overdreven). Daarnaast is me nu nog niet duidelijk in hoeverre onzekerheid een rol speelt in het niet verlaten willen worden, mocht hij toch onzeker blijken/blijven dan lijkt castratie me niet bevorderlijk op dat vlak.

Nogmaals allemaal alvast bedankt voor het meedenken , helpt om het allemaal op een rijtje te krijgen .

Hoe doet je vriend dat nu met die lange wandelingen met Lais?
Ik neem aan dat ze tijdens die wandelingen ook geen echt contact heeft met honden en mensen?

Mijn ervaring met teven op latere leeftijd castreren (tussen 6 en 11jr, 4 teven) is dat er niks veranderde qua gedrag. Qua bespiering trouwens ook niet. Bij reuen is dat een ander verhaal.
Ik heb één teef jonger (met 2,5 jr ofzo?) laten castreren om medische redenen (auto-immuunziekte die werd getriggerd door loopsheid/hormonen). Ze was al reactief en lastig met mensen en honden. Dat is niet erger geworden. Ze is nu 7jr en nog steeds een superslanke spierbundel (en net zo reactief als vroeger).
Ik heb nu twee teven gehad met (beginnende) BMO. Als ik in het vervolg zo hard zou twijfelen over wel/niet castreren bij een ruim volwassen hond zou ik wel castreren terwijl ik er voorheen altijd tegen was. 25% van alle teven onder de 10jr krijgt een BMO. De kans is dus vrij groot dat je later alsnog moet castreren.
Bij een hond met een zeer grote aanleg om dik te worden of een verschrikkelijk vacht te krijgen zou ik het trouwens minder snel doen. Maar dat is bij Lais niet het geval. Geen van mijn teven is ooit te dik geworden na castratie, daar hoefde ik ook niks speciaals voor te doen.

Zamunda schreef:

Caro. schreef:Mijn ervaring met Kaya (Rottweilerteef) was dat ze echt veel feller en dominanter werd na castratie.
Ze was dan niet fel op mensen, maar wel op honden. Prima te handelen voor de castratie, maar toen ze 5 jaar was zat ze tegen een BMO aan en moest de boel eruit. Daarna moest ik haar echt weghouden bij andere honden. Alleen bepaalde reuen gingen goed (de macho types) en de rest niet.

Dus tja... het is moeilijk en het blijft altijd een gok.
Misschien is het een idee om Ravi te steriliseren? Alhoewel je dan wel het rijden blijft houden en met Lais d'r HD is dat ook niet best vermoed ik.

Ik denk nu dat ik dat toch wel echt erg zou vinden, dat de leuke lange wandelingen met de baas dan niet leuk meer zullen zijn/zullen stoppen.

Raaf steriliseren ga ik uitzoeken. Je blijft het gedrag (en politieagentje spelen) dan wel houden maar de stress dat het geen enkele keer fout mag gaan is er dan wel af en dat zou ik al heel erg fijn vinden.

crutz schreef:OSS (ovary saving spay) / hysterectomie humaan. Dus enkel de baarmoeder. Geen bmo meer en hormonaal intact. Vorige week bij een van m’n oudere dames gedaan na haar laatste nest.
Ze worden dan wel loops qua geur/gedrag, geen bloed en geen kans op dracht

Bedankt, niet meer aan gedacht! Tot een tijdje terug was dat wat ik in gedachten had voor Lais mocht ze ooit een BMO krijgen. Maar toen las ik weer een opmerking dat de stomp dan alsnog zou kunnen gaan ontsteken oiv de hormonen en heb ik dat idee wat naar de achtergrond geschoven. Heeft jouw DA nog iets gezegd over risico's van restweefsel/de stomp?
Ik ga er zeker weer verder induiken .

Bij een “standaard” castratie waarbij de eierstokken verwijderd worden blijft bijna altijd indien in goede conditie is de baarmoeder zitten. Die heeft dan wel geen hormonale schommelingen meer maar kan nog steeds ontsteken. Wordt de baarmoeder mee verwijderd blijft er ook nog thv de baarmoedermond restweefsel/een stomp over.
Mijn dierenarts heeft het op mijn versies gedaan en er dus ook verder nog geen ervaring mee. Wel is er een vrij actieve Facebook groep met vooral Amerikanen. Daar nog geen bmo ervaringen gelezen.

Hier teef op latere leeftijd laten opereren ivm gezwel in de melklijst en op zich geen spijt van.
Ik heb het idee dat veel teven vroeg of laat anders toch wel BMO of gezwellen krijgen
Het enige verschil is niet meer de schommelingen rondom loopsheid en, dat is dan wel weer minder, ze is een ontzettende poepeter geworden. Haar grootste missie buiten is poep zoeken en eten.
Ze is niet feller geworden.

Zamunda schreef:

Ingrid48 schreef:

laeken schreef:Dit kan heel erg goed uitpakken. Ze kan namelijk ook in positieve zin veranderen...

deze ervaring heb ik ook! De teef in kwestie werd juist wat rustiger en gemoedelijker

En die teef was al volwassen en had de felheid het hele jaar door? Dus niet gebonden aan de loopsheid/schijndracht?

Gimmick schreef:Gimmick is zo reactief als je ze maar kan krijgen.
En die is ten positieve veranderd het scherpe randje is er nu vanaf.
Verder is ze nog steeds haar idiote zelf maar niet meer op en af door de hormonen.

Dat zou wel een droomuitkomst zijn mocht ik haar tóch (ooit moeten) laten castreren. Wat is voor jou de reden geweest om tot castratie over te gaan?

De teef was nog redelijk jong, iets van 2 jaar oud meen ik. ik weet niet of het hormoongebonden gedrag was, ik zal het even navragen.

Paisley schreef:Ik heb tijden terug een document hier op het forum voorbij zien komen over een (grootschalig) onderzoek waarbij gekeken is naar gedragsverandering bij teven na castratie.
Weet iemand misschien nog welke ik bedoel?
Het zegt natuurlijk weinig over de individuele gevallen maar het geeft wel een goede indruk hoeveel kans je maakt op ongewenste gedragsveranderingen na castratie.

In deze situatie zou ik er zelf eerder voor kiezen om Ravi te laten castreren. Ik vind de meeste reuen daar vooral leuker van worden. Of misschien heb je goede redenen om dat niet te willen?

Bedoel je deze : https://www.psychologytoday.com/gb/blog ... r-neutered

Tot een paar dagen geleden was ik er wel over uit om het voorlopig maar zo te houden, met gebruik van de kuisheidsgordel die ik zaterdag heb zitten naaien (met een hoop gevloek). Niet echt leuk en al helemaal niet praktisch, maar wel te doen. Maar inmiddels neigde ik toch meer naar Lais laten castreren want sinds een paar dagen is Ravi echt helemaal van het padje (en daarmee is sterilisatie en OSS voor mij eigenlijk wel van de baan). Maar toen las ik de link van Elvira door...

Elvira schreef:Bedoel je deze : https://www.psychologytoday.com/gb/blog ... r-neutered

Bedankt voor de link. Heb hem doorgelezen maar werd er niet vrolijk van .

''There are too many measures for me to report in detail, however the main results were the same across all three samples of dogs. Given that one of the accepted behavioral reasons for spaying and neutering is to reduce aggression, the distressing results of these studies is that spayed and neutered dogs actually show considerably more aggression. Depending upon the specific form of aggression (owner directed, stranger directed etc.) the size of these effects is quite large, varying from a low of around a 20 percent increase to more than double the level of aggression in the neutered dogs as measured by the C-BARQ scoring scale. A further surprise was that these effects were similar for both males and females. One slight difference between males and females is that for male dogs the age at which they are neutered makes no difference in the increase of aggression relative to intact dogs, however for females early spaying (before the dog is one year of age) causes a considerably larger increase in aggression relative to later spaying.''

Behoorlijke toename in agressie dus, waarbij het enige voordeel is dat Lais al ouder is en het effect dan (wat) kleiner is.


A different worrisome finding is that there was a roughly 31 percent increase in fearfulness for both sexes. This is accompanied by a 33 percent increase in touch sensitivity. The spayed and neutered dogs also showed a roughly 8 percent increase in excitability. About the only positive effect on behavior that seems to result from spaying and neutering is the roughly 68 percent decrease in urine marking.''

Meer agressie, meer onzekerheid, sneller/meer opgewonden... Precies de dingen die ik niet wil.

''The Duffy and Serpell study tested two different samples, one of 1,552 dogs and the other of 3,593 dogs. The Farhoody study tested 10,839 dogs, thus the combined studies provide data on 15,984 dogs in total, making this an amazingly powerful data set.''

Het is bij elkaar ook nog eens een grote populatie, dus niet een klein onderzoekje.

Lastig hoor. Ik zag inmiddels wel de voordelen in van het laten castreren van Lais. Geen kans meer op dracht, niet tweemaal per jaar drie weken moeilijk gedoe met scheiden en gejengel, geen risico op BMO meer en tja het bloed wat overal ronddruppelt zal ik ook niet missen. Het risico dat ze heel misschien feller zou worden leek me wel aanwezig maar klein en dan toch wel te overzien en de kans dat ze niet zou veranderen of misschien zelfs wat minder fel zou worden leek me groter.

Het blijft natuurlijk een gok, maar misschien is het met de kennis uit die artikelen wel heel dom om de gok (van castratie) te nemen. Gelukkig hoef ik niet op stel en sprong te beslissen, ik kan nog een tijdje herkauwen op de mogelijkheden (en eventueel de volgende loopsheid ook nog aanzien: misschien kan Raaf er dan wat beter mee omgaan, of gaat het scheiden soepeler zonder verlatingsangst).