Slaapkamervraagje...

[Persistence]

Een beetje een gekke vraag...
Victor is nu een maandje of 5 bij mij. Hij slaapt 's nachts in zijn mand in de woonkamer, maar hij komt de laatste tijd steeds vaker de slaapkamer binnengelopen, deze heb ik op een kier staan. Hij is nogal waaks en wil 's nachts nog weleens een blaf laten horen als er bijv. mensen beneden langslopen. Nu trippelt hij na zo'n blaf even naar de slaapkamer, hij loopt dan tot m'n bed, kijkt en als ik zeg ga maar naar je mandje loopt hij weer terug. Ook als ik hem negeer, bijv. met m'n rug naar hem toe lig, dan loopt hij uit zichzelf terug naar de kamer.
Dit gebeurt nu wel 3-4 keer per nacht en ik wordt wakker van zijn getrippel op het laminaat.

Eerst was ik er streng op dat hij niet op de slaapkamer mag, en ik moet toegeven dat ik daar wel makkelijker in ben geworden.

Maar hoe moet ik dit gedrag zien? Het komt menselijk gezien over als: even checken of het baasje er nog is, of is het claimgedrag?

Ik merk dat hij de laatste tijd ook steeds vaker op de deurmat ligt te wachten tot ik thuiskom, in plaats van in zijn mand (die veel comfortabeler is lijkt me....).

Ohja, en als ik de slaapkamerdeur echt dicht doe, dan ligt hij voor de deur... Maar ik doe liever mijn slaapkamerdeur niet dicht, dat benauwd me.

[DeDiana]

Hij komt even checken of jij wel hebt gehoord hoe goed hij de inbrekers heeft weggejaagd

Misschien kun je een traphekje plaatsen bij de slaapkamerdeur? Dan kan de deur open blijven en kan hij toch niet de slaapkamer in.

[Marie-Josée]

Gewoon op bed.
Je hond is op je gesteld en wil samen in de mand. Dat hou je toch niet tegen.

Ik in ieder geval niet Vanaf het moment dat hij op bed mocht slapen had iedereen rust en hoefde die waakzaamheid niet meer zo nodig. Meneer ligt doorgaans op zijn rug tussen ons in behaaglijk te pitten. Of vast opgerold tegen mijn rug. Meer dan een luid gekreun als hij gaat verliggen hoor je nu niet meer

[Persistence]

Gewoon op bed.
Je hond is op je gesteld en wil samen in de mand. Dat hou je toch niet tegen.

Als je per se de hond niet op bed wil dan maak je er maar een superdeluxe ligplaats naast.

Dat wil ik dus niet, al lijkt het me wel heel gezellig, hij kan soms nogal jaloers zijn... Ik wil niet dat ik straks gedonder heb als er wel iemand naast me slaapt en dat hij vind dat het 'zijn' plek is. Zie hem dan maar weer eens in de kamer te laten slapen. Privacy is ook een recht toch?

Hij komt even checken of jij wel hebt gehoord hoe goed hij de inbrekers heeft weggejaagd

Misschien kun je een traphekje plaatsen bij de slaapkamerdeur? Dan kan de deur open blijven en kan hij toch niet de slaapkamer in.

Haha zou dat het zijn? Ik vermoed dat hij gewoon voor het hekje neer zou ploffen, maar het is een idee!

[DeDiana]

Hij komt even checken of jij wel hebt gehoord hoe goed hij de inbrekers heeft weggejaagd

Misschien kun je een traphekje plaatsen bij de slaapkamerdeur? Dan kan de deur open blijven en kan hij toch niet de slaapkamer in.

Haha zou dat het zijn? Ik vermoed dat hij gewoon voor het hekje neer zou ploffen, maar het is een idee!

Ja, ik denk ook dat hij dan voor het traphekje gaat liggen, maar zou je dat vervelend vinden?

[Persistence]

Gewoon op bed.
Je hond is op je gesteld en wil samen in de mand. Dat hou je toch niet tegen.

Als je per se de hond niet op bed wil dan maak je er maar een superdeluxe ligplaats naast.

Dat wil ik dus niet, al lijkt het me wel heel gezellig, hij kan soms nogal jaloers zijn... Ik wil niet dat ik straks gedonder heb als er wel iemand naast me slaapt en dat hij vind dat het 'zijn' plek is. Zie hem dan maar weer eens in de kamer te laten slapen. Privacy is ook een recht toch?

Je dacht toch niet dat ik zo'n bimbobox aan het voeteneind blief als ik klandizie heb?
Honden snappen best het verschil tussen even wachten en er niet bij horen.

Altijd dat gemier over dat bed. Zo onnodig.
Wie is er eigenlijk voor je als de prins met de witte volvo nog op zich laat wachten?
Hier en nu, pop. Het is een hond.

En mannen zijn ook net honden. Dus tja, what's the difference?

[M@scha]

Gewoon op bed.
Je hond is op je gesteld en wil samen in de mand. Dat hou je toch niet tegen.

Als je per se de hond niet op bed wil dan maak je er maar een superdeluxe ligplaats naast.

Dat wil ik dus niet, al lijkt het me wel heel gezellig, hij kan soms nogal jaloers zijn... Ik wil niet dat ik straks gedonder heb als er wel iemand naast me slaapt en dat hij vind dat het 'zijn' plek is. Zie hem dan maar weer eens in de kamer te laten slapen. Privacy is ook een recht toch?

Je dacht toch niet dat ik zo'n bimbobox aan het voeteneind blief als ik klandizie heb?
Honden snappen best het verschil tussen even wachten en er niet bij horen.

Altijd dat gemier over dat bed. Zo onnodig.
Wie is er eigenlijk voor je als de prins met de witte volvo nog op zich laat wachten?
Hier en nu, pop. Het is een hond.

En mannen zijn ook net honden. Dus tja, what's the difference?

met een beetje geluk zijn ze iets minder harig

[lucie]

Komt op mij over als heel normaal herdergedrag. Als ik wegga, liggen de herdertjes hier ook voor de poort te wachten tot ik terug ben, terwijl ze normaal gesproken er niet over peinzen op de kale grond te gaan liggen
Kailen is een enorme waker. toen hij hier net was, wilde hij maar één ding als er een bedreiging was: opvreten
Nu rent ie naar de poort, gaat woest staan blaffen, maar kijkt steeds waar ik blijf, komt me ook halen als ik niet reageer. Hij weet en accepteert dat ik het oplos en dat zijn taak is om het aan te kondigen. Stukken beter! Dus dat Victor bevestiging bij je zoekt, vind ik an sich een goeie zaak.
Ik zou echter zelf niet accepteren dat het gedrag zich verder gaat ontwikkelen tot claimgedrag en hem niet in de slaapkamer tolereren, laat staan in bed. Dat van dat traphekje is eventueel een goed idee, maar dan zou ik hem alsnog naar zijn plaats sturen. Ik ken helaas iets te veel verhalen van herders die claimgedrag gingen vertonen bij vrouwen alleen. Blijf die grenzen goed in de gaten houden.

[Persistence]

Komt op mij over als heel normaal herdergedrag. Als ik wegga, liggen de herdertjes hier ook voor de poort te wachten tot ik terug ben, terwijl ze normaal gesproken er niet over peinzen op de kale grond te gaan liggen
Kailen is een enorme waker. toen hij hier net was, wilde hij maar één ding als er een bedreiging was: opvreten
Nu rent ie naar de poort, gaat woest staan blaffen, maar kijkt steeds waar ik blijf, komt me ook halen als ik niet reageer. Hij weet en accepteert dat ik het oplos en dat zijn taak is om het aan te kondigen. Stukken beter! Dus dat Victor bevestiging bij je zoekt, vind ik an sich een goeie zaak.
Ik zou echter zelf niet accepteren dat het gedrag zich verder gaat ontwikkelen tot claimgedrag en hem niet in de slaapkamer tolereren, laat staan in bed. Dat van dat traphekje is eventueel een goed idee, maar dan zou ik hem alsnog naar zijn plaats sturen. Ik ken helaas iets te veel verhalen van herders die claimgedrag gingen vertonen bij vrouwen alleen. Blijf die grenzen goed in de gaten houden.

Juist om dit reden wil ik hem ook liever niet in de slaapkamer. Bij onraad ja, maar niet steeds als er mijns inziens weinig aan de hand is. Ik merk nu dat als bijv. m'n ex langskomt en we op de bank zitten, dat hij steeds z'n kop op mijn of zijn schoot komt leggen, of een speeltje aan komt sjouwen, constant om aandacht komt vragen. Als het tot vervelens aan toe is stuur ik hem naar zijn mand.
Als ik alleen ben, kan hij gewoon rustig aan m'n voeten vragen en is die aandachttrekkerij er niet.

Maar hoe kun je claimgedrag verder vermijden? Hij is bijv. tijdens training enorm op mij gefixeerd, de rest van de wereld bestaat niet meer. De trainster zei: hij adoreert je. Nu mag dat van mij best een tikkie minder, wat relaxter. Maar ik heb de uit-knop nog niet gevonden.

[GrethavW]

Hij komt even checken of jij wel hebt gehoord hoe goed hij de inbrekers heeft weggejaagd

Misschien kun je een traphekje plaatsen bij de slaapkamerdeur? Dan kan de deur open blijven en kan hij toch niet de slaapkamer in.

Precies dit.
De mijne doet dat ook. Niet 's nachts, want ik heb de slaapkamerdeur dicht en hij mag de trap niet op.
Maar overdag wel. Als ik in de tuin zit/bezig ben en hij ziet wat voor het huis, slaat hij aan en komt daarna naar me toe.
Hij wil het liefst dat ik even met hem meeloop naar het raam. Als ik dat doe en zeg dat het goed is, is hij meteen weer rustig. Maar hij komt dus echt even melden dat er iets is.

[Jeannettebo]

Dan stuur je hem toch weg op zulke momenten?

[lucie]

Komt op mij over als heel normaal herdergedrag. Als ik wegga, liggen de herdertjes hier ook voor de poort te wachten tot ik terug ben, terwijl ze normaal gesproken er niet over peinzen op de kale grond te gaan liggen
Kailen is een enorme waker. toen hij hier net was, wilde hij maar één ding als er een bedreiging was: opvreten
Nu rent ie naar de poort, gaat woest staan blaffen, maar kijkt steeds waar ik blijf, komt me ook halen als ik niet reageer. Hij weet en accepteert dat ik het oplos en dat zijn taak is om het aan te kondigen. Stukken beter! Dus dat Victor bevestiging bij je zoekt, vind ik an sich een goeie zaak.
Ik zou echter zelf niet accepteren dat het gedrag zich verder gaat ontwikkelen tot claimgedrag en hem niet in de slaapkamer tolereren, laat staan in bed. Dat van dat traphekje is eventueel een goed idee, maar dan zou ik hem alsnog naar zijn plaats sturen. Ik ken helaas iets te veel verhalen van herders die claimgedrag gingen vertonen bij vrouwen alleen. Blijf die grenzen goed in de gaten houden.

Juist om dit reden wil ik hem ook liever niet in de slaapkamer. Bij onraad ja, maar niet steeds als er mijns inziens weinig aan de hand is. Ik merk nu dat als bijv. m'n ex langskomt en we op de bank zitten, dat hij steeds z'n kop op mijn of zijn schoot komt leggen, of een speeltje aan komt sjouwen, constant om aandacht komt vragen. Als het tot vervelens aan toe is stuur ik hem naar zijn mand.
Als ik alleen ben, kan hij gewoon rustig aan m'n voeten vragen en is die aandachttrekkerij er niet.

Maar hoe kun je claimgedrag verder vermijden? Hij is bijv. tijdens training enorm op mij gefixeerd, de rest van de wereld bestaat niet meer. De trainster zei: hij adoreert je. Nu mag dat van mij best een tikkie minder, wat relaxter. Maar ik heb de uit-knop nog niet gevonden.

Ik had hier eens een kruising collie korthaar/duitse herder (Freddy) van het claimerige type. Een vreselijk lief en innemende vent die sméékte om geknuffeld te worden en het liefst z'n poten om mijn nek legde. Had ik dat automatisch toegestaan, was het zeker misgelopen (weet ik nu).
Zo slapen mijn honden allemaal bij mij in de kamer. Zijn plaats was het meest ver van mij verwijderd en dat vond ie uiteraard niks, dus wilde hij op het kleedje naast mijn bed. Dat koste inderdaad wel wat moeite de eerste nachten, maar toen snapte hij dat hij gewoon op zijn plaats moest en was er niks aan de hand. Ik had wel de grote mazzel dat ik op dat moment een stevige teef had, die weliswaar dolverliefd op hem was, maar er tevens geen misverstand over liet bestaan dat zij de boel bepaalde voor hem. Dus op knuffelmomenten ging zij voor en zij kreeg als eerste haar eten. Ik heb veel van haar houding geleerd. Grote knuffelsessies bleven voor hem beperkt tot die momenten waarop hij van een hoop aanstellerij moest genezen . Hij was byzonder goed geworden in het manipuleren van mensen en ik wenste daar niet aan mee te doen tot zijn verrassing. Maar als ie zijn truukjes liet varen, dan kon hij rekenen op mijn volledig toewijding en dat was hem heel wat waard
Voor mij was ie een gouden hond. Als mijn man na drie weken afwezigheid weer thuiskwam, leverde dat geen enkel probleem op. En hij had al snel geleerd het regelen van bezoek aan mij over te laten.

Helaas liep het bij zijn nieuwe adres heel anders. Hij was daar enige hond (wat ie heerlijk vond hoor, al die aandacht voor hemzelf) bij een ervaren vrouw die al vele herders had gehad en wiens man ook vaak en lang weg was. Al gauw konden er geen mannen daar meer over de vloer komen en was de maat vol toen ook haar eigen man niet meer in de buurt kon komen zonder waarschuwend gegrom. Hond moest uiteindelijk weer herplaatst. Hieruit heb ik mijn lesje claimgedrag wel geleerd

Ik denk, zonder natuurlijk het hele plaatje te kennen, dat je er heel goed aan doet de signalen tijdig te herkennen . Victor doet mij dus erg aan Freddy denken. Je hoeft geen hele grote dingen te veranderen, want honden zijn juist meesters in subtiliteiten. Misschien kun je hem eens naar zijn plaats sturen, en als ie daar 5 minuten rustig ligt bij je roepen voor een groot knuffelmoment of naast je op de bank als dat van jou mag. Dus niet alleen wegsturen, maar juist ook weer bij je roepen. Jij hebt dan de touwtjes in handen en dat snapt ie heus heel snel. Ook als je ex er is krijgt ie alleen aandacht op jouw initiatief. Of laat je vriend hem eens roepen voor een korte sessie flostrekken of zo. Dat de aandacht van een ander ook leuk kan zijn.
Dat ie tijdens trainingen alleen oog heeft voor jou is natuurlijk superhandig. Maar misschien kun je eens (nogmaals al is het maar voor een paar minuten of enkele simpele oefeningen) met iemand van hond ruilen. Dat ie even moet luisteren naar een ander en moet accepteren dat jij even bezig bent met een andere hond? Daarna is ie natuurlijk een knappe vent!
Als je hebt geleerd er goed mee om te gaan, worden dit de meest geweldige maatjes die je je maar kunt wensen

[mijke]

Ik had hier eens een kruising collie korthaar/duitse herder (Freddy) van het claimerige type. Een vreselijk lief en innemende vent die sméékte om geknuffeld te worden en het liefst z'n poten om mijn nek legde. Had ik dat automatisch toegestaan, was het zeker misgelopen (weet ik nu).
Zo slapen mijn honden allemaal bij mij in de kamer. Zijn plaats was het meest ver van mij verwijderd en dat vond ie uiteraard niks, dus wilde hij op het kleedje naast mijn bed. Dat koste inderdaad wel wat moeite de eerste nachten, maar toen snapte hij dat hij gewoon op zijn plaats moest en was er niks aan de hand. Ik had wel de grote mazzel dat ik op dat moment een stevige teef had, die weliswaar dolverliefd op hem was, maar er tevens geen misverstand over liet bestaan dat zij de boel bepaalde voor hem. Dus op knuffelmomenten ging zij voor en zij kreeg als eerste haar eten. Ik heb veel van haar houding geleerd. Grote knuffelsessies bleven voor hem beperkt tot die momenten waarop hij van een hoop aanstellerij moest genezen . Hij was byzonder goed geworden in het manipuleren van mensen en ik wenste daar niet aan mee te doen tot zijn verrassing. Maar als ie zijn truukjes liet varen, dan kon hij rekenen op mijn volledig toewijding en dat was hem heel wat waard
Voor mij was ie een gouden hond. Als mijn man na drie weken afwezigheid weer thuiskwam, leverde dat geen enkel probleem op. En hij had al snel geleerd het regelen van bezoek aan mij over te laten.

Helaas liep het bij zijn nieuwe adres heel anders. Hij was daar enige hond (wat ie heerlijk vond hoor, al die aandacht voor hemzelf) bij een ervaren vrouw die al vele herders had gehad en wiens man ook vaak en lang weg was. Al gauw konden er geen mannen daar meer over de vloer komen en was de maat vol toen ook haar eigen man niet meer in de buurt kon komen zonder waarschuwend gegrom. Hond moest uiteindelijk weer herplaatst. Hieruit heb ik mijn lesje claimgedrag wel geleerd

Ik denk, zonder natuurlijk het hele plaatje te kennen, dat je er heel goed aan doet de signalen tijdig te herkennen . Victor doet mij dus erg aan Freddy denken. Je hoeft geen hele grote dingen te veranderen, want honden zijn juist meesters in subtiliteiten. Misschien kun je hem eens naar zijn plaats sturen, en als ie daar 5 minuten rustig ligt bij je roepen voor een groot knuffelmoment of naast je op de bank als dat van jou mag. Dus niet alleen wegsturen, maar juist ook weer bij je roepen. Jij hebt dan de touwtjes in handen en dat snapt ie heus heel snel. Ook als je ex er is krijgt ie alleen aandacht op jouw initiatief. Of laat je vriend hem eens roepen voor een korte sessie flostrekken of zo. Dat de aandacht van een ander ook leuk kan zijn.
Dat ie tijdens trainingen alleen oog heeft voor jou is natuurlijk superhandig. Maar misschien kun je eens (nogmaals al is het maar voor een paar minuten of enkele simpele oefeningen) met iemand van hond ruilen. Dat ie even moet luisteren naar een ander en moet accepteren dat jij even bezig bent met een andere hond? Daarna is ie natuurlijk een knappe vent!
Als je hebt geleerd er goed mee om te gaan, worden dit de meest geweldige maatjes die je je maar kunt wensen

Ik vind dit wel een extreem voorbeeld van hoe jaloers gedrag om kan slaan in claimen. Wat Persistence beschrijft vind ik nog niet zo direct onder claimen vallen, ik noem dat gewoon jaloers gedrag en er graag bij willen zijn en in die zin nog redelijk onschuldig (al moet je er niet helemaal in mee gaan). Ik herken het heel erg van Oortje en ik doe daar eigenlijk helemaal niks aan, behalve haar wegsturen op momenten dat ze zich er iets te brutaal mee komt bemoeien. Ze kent het commando "ga weg" en dan druipt ze af (kijkend alsof ze geslagen is ). Toen ik net een relatie had met Marinus vond ze het wel heel lastig als wij stonden te zoenen of te stoeien, dan ging ze tegen ons op springen en blaffen, een beetje een combinatie van 'ik snap niet wat jullie doen en ik wil het niet' en 'hey hallo, waar is mijn aandacht, ik wil er ook bij!'. Toen hebben we daar verder ook weinig mee gedaan behalve haar er juist bij betrekken even een minuutje en daarna naar haar plek sturen. Bij Oor is het nooit verder gegaan dan dat, zo kan het dus ook lopen

[veertje]

Hier zijn ze best waaks op onbekende geluiden, zeker in het donker, maar op de slaapkamer niks van dat alles. Daar hoor je te slapen. Finn op het bed, Tess er naast en ze verroeren zich nauwelijks, dus ik slaap de hele nacht vast door. 's Ochtends net voor de wekker meldt Tess zich, ik laat haar op het bed en we snoozen nog even verder. Heerlijk! Pas als we naar beneden gaan zijn ze weer 'zichzelf'. Het is gewoon een andere ruimte waar je je anders gedraagt. Dat had zelfs puppy Tess vrij snel door.

[Lanavandevledders]

ik zou ook een traphekje plaatsen, slaapkamer is van jou,
terug in zijn mand sturen,
bij ons heeft Lana haar plek in de bij keuken, deze staat in verbinding met de leef keuken\kamer,
s nachts sluit ik de bij keuken af dmv een traphekje, de bijkeuken heeft twee ramen, die ik met een rolgordijn afsluit als het donker wordt, wij slapen boven, maar ik hoor haar nooit. [als ze gaat blaffen dan dreunt dat door het hele huis]
als ik haar in de gehele ruimte zou laten, dan gaat ze voor het raam staan waken, en op alles wat ze denkt te zien, blaffen,
op deze manier is ze zelf ook mooi rustig s nachts of als we niet thuis zijn.
ik zou ook geen hond op de slaapkamer willen, dat is prive terrein net als badkamer en toilet.

[grover]

Ik snap best dat je ongestoord wil slapen maar dat bereik je juist door die slaapkamer niet tot altaar te verheffen. Het is gewoon een bed en rond dat bed wens je doodse fucking stilte.
Ik heb mijn honden op bed omdat ik wens uit te slapen en dus niet op wil staan om iets aan zo'n jankmuil te gaan doen. Ik wil meteen kunnen graaien en dwingen en me onmiddellijk weer om kunnen draaien en verder slapen.

Het lijkt alsof je veel te veel toegeeft door je hond op de slaapkamer toe te laten maar het is juist andersom. Door je hond naast je bed te leggen hou je een kort lijntje en kun je afdwingen dat hij zijn idiote rotkop houdt omdat het kwart over twee is.
Met wokkeltenen liggen bidden dat het ophoudt heeft geen plaats in de opvoeding van een hond. Dat voelt als onmacht omdat het onmacht is. Je doet het fout.

Ik heb mijn honden ook op bed en het is niet alleen reuzegezellig maar idd ook erg handig. Krijsbekken omdat we iets horen in de wijk doen we dus gewoon niet 's nachts en omdat ze vlakbij zijn kan ik dat ook meteen duidelijk maken. Ze blijven verder lekker liggen tot ik opsta dus als ik een x wil uitslapen kan dat ook gewoon en trekken ze niet om 7 uur de strot open omdat ik normaal opsta om die tijd.

Ohja en mannelijk bezoek? Ja die van mij weten niet beter want tja, al duizend jaar samen enzo, dus die komen écht niet buurten als manlief en ik het "gezellig" maken, dat ging gewoon vrij automatisch.. Vorig jaar hadden we een logeetje die thuis in de bench slaapt en dus sowieso al soort van heel overdreven blij was dat ze op bed mocht. In the heat of the moment kwam ze op een gegeven moment naast me op bed zitten met zo'n hoofd van "watdoeeeeeeeje?" We hebben er vooral heel hard om gelachen maar dat was echt eenmalig want we hebben d'r toch even verteld dat dat niet helemaal de bedoeling is ja of ze is nu voor het leven getraumatiseerd natuurlijk, dat kan ook nog

[Tineke]

Micron slaapt hier altijd op bed bij ons , de dames wil ik niet op bed als Jan geen nachten draait want dat is veels te warm gezien hun voorkeur is om ieder aan een kant van je te gaan liggen , en zo stijf mogelijk tegen je aan.
Ze mogen er vroeg in de ochtend altijd even bij als we wakker worden en dat vinden ze wel leuk.
Micron is rustig in bed, ligt aan het voeteneind en beweegt zich verder niet als hij slaapt.
Daar kan je bij wijze van spreken de hele Kamasutra naast doen die blijft liggen pitten

[lucie]

Ik had hier eens een kruising collie korthaar/duitse herder (Freddy) van het claimerige type. Een vreselijk lief en innemende vent die sméékte om geknuffeld te worden en het liefst z'n poten om mijn nek legde. Had ik dat automatisch toegestaan, was het zeker misgelopen (weet ik nu).
Zo slapen mijn honden allemaal bij mij in de kamer. Zijn plaats was het meest ver van mij verwijderd en dat vond ie uiteraard niks, dus wilde hij op het kleedje naast mijn bed. Dat koste inderdaad wel wat moeite de eerste nachten, maar toen snapte hij dat hij gewoon op zijn plaats moest en was er niks aan de hand. Ik had wel de grote mazzel dat ik op dat moment een stevige teef had, die weliswaar dolverliefd op hem was, maar er tevens geen misverstand over liet bestaan dat zij de boel bepaalde voor hem. Dus op knuffelmomenten ging zij voor en zij kreeg als eerste haar eten. Ik heb veel van haar houding geleerd. Grote knuffelsessies bleven voor hem beperkt tot die momenten waarop hij van een hoop aanstellerij moest genezen . Hij was byzonder goed geworden in het manipuleren van mensen en ik wenste daar niet aan mee te doen tot zijn verrassing. Maar als ie zijn truukjes liet varen, dan kon hij rekenen op mijn volledig toewijding en dat was hem heel wat waard
Voor mij was ie een gouden hond. Als mijn man na drie weken afwezigheid weer thuiskwam, leverde dat geen enkel probleem op. En hij had al snel geleerd het regelen van bezoek aan mij over te laten.

Helaas liep het bij zijn nieuwe adres heel anders. Hij was daar enige hond (wat ie heerlijk vond hoor, al die aandacht voor hemzelf) bij een ervaren vrouw die al vele herders had gehad en wiens man ook vaak en lang weg was. Al gauw konden er geen mannen daar meer over de vloer komen en was de maat vol toen ook haar eigen man niet meer in de buurt kon komen zonder waarschuwend gegrom. Hond moest uiteindelijk weer herplaatst. Hieruit heb ik mijn lesje claimgedrag wel geleerd

Ik denk, zonder natuurlijk het hele plaatje te kennen, dat je er heel goed aan doet de signalen tijdig te herkennen . Victor doet mij dus erg aan Freddy denken. Je hoeft geen hele grote dingen te veranderen, want honden zijn juist meesters in subtiliteiten. Misschien kun je hem eens naar zijn plaats sturen, en als ie daar 5 minuten rustig ligt bij je roepen voor een groot knuffelmoment of naast je op de bank als dat van jou mag. Dus niet alleen wegsturen, maar juist ook weer bij je roepen. Jij hebt dan de touwtjes in handen en dat snapt ie heus heel snel. Ook als je ex er is krijgt ie alleen aandacht op jouw initiatief. Of laat je vriend hem eens roepen voor een korte sessie flostrekken of zo. Dat de aandacht van een ander ook leuk kan zijn.
Dat ie tijdens trainingen alleen oog heeft voor jou is natuurlijk superhandig. Maar misschien kun je eens (nogmaals al is het maar voor een paar minuten of enkele simpele oefeningen) met iemand van hond ruilen. Dat ie even moet luisteren naar een ander en moet accepteren dat jij even bezig bent met een andere hond? Daarna is ie natuurlijk een knappe vent!
Als je hebt geleerd er goed mee om te gaan, worden dit de meest geweldige maatjes die je je maar kunt wensen

Ik vind dit wel een extreem voorbeeld van hoe jaloers gedrag om kan slaan in claimen. Wat Persistence beschrijft vind ik nog niet zo direct onder claimen vallen, ik noem dat gewoon jaloers gedrag en er graag bij willen zijn en in die zin nog redelijk onschuldig (al moet je er niet helemaal in mee gaan). Ik herken het heel erg van Oortje en ik doe daar eigenlijk helemaal niks aan, behalve haar wegsturen op momenten dat ze zich er iets te brutaal mee komt bemoeien. Ze kent het commando "ga weg" en dan druipt ze af (kijkend alsof ze geslagen is ). Toen ik net een relatie had met Marinus vond ze het wel heel lastig als wij stonden te zoenen of te stoeien, dan ging ze tegen ons op springen en blaffen, een beetje een combinatie van 'ik snap niet wat jullie doen en ik wil het niet' en 'hey hallo, waar is mijn aandacht, ik wil er ook bij!'. Toen hebben we daar verder ook weinig mee gedaan behalve haar er juist bij betrekken even een minuutje en daarna naar haar plek sturen. Bij Oor is het nooit verder gegaan dan dat, zo kan het dus ook lopen

extreem? misschien, maar het is niet het enige geval wat ik heb meegemaakt en inderdaad combinaties vrouw/(herder)reu zijn er gevoelig voor.
Wat TS beschrijft is ook nog niet zo ernstig maar er zijn signalen die er op wijzen dat het wel kan ontwikkelen. Ik begrijp dat de hond dit eerst niet deed, en nu wel, dus alle reden om er bedacht op te zijn en er nu al wat aan te doen.
Opvanghond Freddy was naar mij toe ook alleen maar wat jaloers en veel aandacht vragen, maar bij mij kreeg hij niet de kans om me te claimen. Ik schreef al: voor mij echt een gouden hond. Bij zijn nieuwe bazin liep het wel uit de hand en ondanks al haar ervaring was ze niet meer in staat dit terug te draaien helaas.

[blondie]

Een beetje een gekke vraag...
Victor is nu een maandje of 5 bij mij. Hij slaapt 's nachts in zijn mand in de woonkamer, maar hij komt de laatste tijd steeds vaker de slaapkamer binnengelopen, deze heb ik op een kier staan. Hij is nogal waaks en wil 's nachts nog weleens een blaf laten horen als er bijv. mensen beneden langslopen. Nu trippelt hij na zo'n blaf even naar de slaapkamer, hij loopt dan tot m'n bed, kijkt en als ik zeg ga maar naar je mandje loopt hij weer terug. Ook als ik hem negeer, bijv. met m'n rug naar hem toe lig, dan loopt hij uit zichzelf terug naar de kamer.
Dit gebeurt nu wel 3-4 keer per nacht en ik wordt wakker van zijn getrippel op het laminaat.

Eerst was ik er streng op dat hij niet op de slaapkamer mag, en ik moet toegeven dat ik daar wel makkelijker in ben geworden.

Maar hoe moet ik dit gedrag zien? Het komt menselijk gezien over als: even checken of het baasje er nog is, of is het claimgedrag?

Ik merk dat hij de laatste tijd ook steeds vaker op de deurmat ligt te wachten tot ik thuiskom, in plaats van in zijn mand (die veel comfortabeler is lijkt me....).

Ohja, en als ik de slaapkamerdeur echt dicht doe, dan ligt hij voor de deur... Maar ik doe liever mijn slaapkamerdeur niet dicht, dat benauwd me.

Je woont gelijkvloers?
Ik heb een ander idee waarom hij dit kan doen.

Je zegt hij is waaks, dan vul ik in dat hij vocaal kan zijn. Op de dag kan ik me zomaar voorstellen dat jij reageert als hij aanslaat dat hij stil moet zijn.
Is hij stil dan braaf je hem en beloon je hem.
Nu in de nacht geeft hij ook soms een blaf, hij is al zo geconditioneerd dat hij weet dat jij niet wilt dat hij veel of overmatig blaft, na een blaf komt hij automatisch naar jou toe ter bevestiging dat het ok is dat hij maar 1 blaf heeft gegeven. Hij weet dat jij daar op bed ligt dus komt hij daar even bij je.
Juist denk ik dit omdat als je niet reageert hij gewoon weer naar zijn mand gaat. Het gaat hem er volgens mij niet om dat hij persé bij je in de slaapkamer wil zijn.

[blondie]

En voor de andere dingen, toen ik alleen woonde was het een gewoonte geworden dat mijn ene hond naast mijn bed sliep, dat deed hij graag.
Nooit echt meer op bed want dat was toen ik hem net had een discussie geworden onderling, de andere hond die ik kreeg was gewoon om bij de baas op bed te slapen en ik was alleen dus had zoiets van, vooruit dan maar.
Maar zij ging bij het slapen gaan even bij me liggen en als ik sliep ging ze boven bij de voordeur liggen, ook soort van waken denk ik altijd.
Aak gaat 's nachts ook bij de voordeur liggen, terwijl hij op de bank ligt als we gaan slapen, en er staat een mand, een bench een stoel en liggen kussens op de grond voor de honden, plek en keus genoeg, maar hij gaat ook bij de voordeur liggen, net als dat Bluf dat vroeger dus ook deed.
Strategische plek denk ik.
En ik vind het verder prima.

[Fotogravinnetje]

Hier slapen de beide heren bij mij op bed. Man slaapt in een andere kamer. En als we wel samen in bed liggen, hebben de hondjes te wieberen. Weten ze heel erg goed.

Ook geen last van dat ze me 's ochtends wakker lopen te maken. Ja, als er eentje hoge nood heeft, dan loopt die onrustig te doen bij de deur en dan hoor ik die nageltjes op het zeil tikken. Maar anders? Als ik me omdraai voordat m'n wakeuplight brandt, reageren ze helemaal niet. Zodra hij wel brandt, proberen ze of ze bij mij onder de deken mogen. Maar goed, dan duurt het nog maar maximaal 20 minuten voor de radio begint te spelen en is het toch al de bedoeling dat ik wakker begin te worden

[mijke]

extreem? misschien, maar het is niet het enige geval wat ik heb meegemaakt en inderdaad combinaties vrouw/(herder)reu zijn er gevoelig voor.
Wat TS beschrijft is ook nog niet zo ernstig maar er zijn signalen die er op wijzen dat het wel kan ontwikkelen. Ik begrijp dat de hond dit eerst niet deed, en nu wel, dus alle reden om er bedacht op te zijn en er nu al wat aan te doen.
Opvanghond Freddy was naar mij toe ook alleen maar wat jaloers en veel aandacht vragen, maar bij mij kreeg hij niet de kans om me te claimen. Ik schreef al: voor mij echt een gouden hond. Bij zijn nieuwe bazin liep het wel uit de hand en ondanks al haar ervaring was ze niet meer in staat dit terug te draaien helaas.

Nee ik snap ook zeker dat het zo kan gebeuren hoor, maar ik bedoelde meer te zeggen dat het ook niet per se zo hoeft te gaan. Ik denk in de meeste gevallen niet zelfs, iig de meeste honden die ik ken vertonen wel tot op zekere hoogte soms jaloers gedrag zonder dat het problematisch wordt. En zoals ik al zei, dat betekent niet dat je er niets mee hoeft, maar soms is gewoon wegsturen al ruim voldoende.

[Persistence]

Ik had hier eens een kruising collie korthaar/duitse herder (Freddy) van het claimerige type. Een vreselijk lief en innemende vent die sméékte om geknuffeld te worden en het liefst z'n poten om mijn nek legde. Had ik dat automatisch toegestaan, was het zeker misgelopen (weet ik nu).
Zo slapen mijn honden allemaal bij mij in de kamer. Zijn plaats was het meest ver van mij verwijderd en dat vond ie uiteraard niks, dus wilde hij op het kleedje naast mijn bed. Dat koste inderdaad wel wat moeite de eerste nachten, maar toen snapte hij dat hij gewoon op zijn plaats moest en was er niks aan de hand. Ik had wel de grote mazzel dat ik op dat moment een stevige teef had, die weliswaar dolverliefd op hem was, maar er tevens geen misverstand over liet bestaan dat zij de boel bepaalde voor hem. Dus op knuffelmomenten ging zij voor en zij kreeg als eerste haar eten. Ik heb veel van haar houding geleerd. Grote knuffelsessies bleven voor hem beperkt tot die momenten waarop hij van een hoop aanstellerij moest genezen . Hij was byzonder goed geworden in het manipuleren van mensen en ik wenste daar niet aan mee te doen tot zijn verrassing. Maar als ie zijn truukjes liet varen, dan kon hij rekenen op mijn volledig toewijding en dat was hem heel wat waard
Voor mij was ie een gouden hond. Als mijn man na drie weken afwezigheid weer thuiskwam, leverde dat geen enkel probleem op. En hij had al snel geleerd het regelen van bezoek aan mij over te laten.

Helaas liep het bij zijn nieuwe adres heel anders. Hij was daar enige hond (wat ie heerlijk vond hoor, al die aandacht voor hemzelf) bij een ervaren vrouw die al vele herders had gehad en wiens man ook vaak en lang weg was. Al gauw konden er geen mannen daar meer over de vloer komen en was de maat vol toen ook haar eigen man niet meer in de buurt kon komen zonder waarschuwend gegrom. Hond moest uiteindelijk weer herplaatst. Hieruit heb ik mijn lesje claimgedrag wel geleerd

Ik denk, zonder natuurlijk het hele plaatje te kennen, dat je er heel goed aan doet de signalen tijdig te herkennen . Victor doet mij dus erg aan Freddy denken. Je hoeft geen hele grote dingen te veranderen, want honden zijn juist meesters in subtiliteiten. Misschien kun je hem eens naar zijn plaats sturen, en als ie daar 5 minuten rustig ligt bij je roepen voor een groot knuffelmoment of naast je op de bank als dat van jou mag. Dus niet alleen wegsturen, maar juist ook weer bij je roepen. Jij hebt dan de touwtjes in handen en dat snapt ie heus heel snel. Ook als je ex er is krijgt ie alleen aandacht op jouw initiatief. Of laat je vriend hem eens roepen voor een korte sessie flostrekken of zo. Dat de aandacht van een ander ook leuk kan zijn.
Dat ie tijdens trainingen alleen oog heeft voor jou is natuurlijk superhandig. Maar misschien kun je eens (nogmaals al is het maar voor een paar minuten of enkele simpele oefeningen) met iemand van hond ruilen. Dat ie even moet luisteren naar een ander en moet accepteren dat jij even bezig bent met een andere hond? Daarna is ie natuurlijk een knappe vent!
Als je hebt geleerd er goed mee om te gaan, worden dit de meest geweldige maatjes die je je maar kunt wensen

Ik vind dit wel een extreem voorbeeld van hoe jaloers gedrag om kan slaan in claimen. Wat Persistence beschrijft vind ik nog niet zo direct onder claimen vallen, ik noem dat gewoon jaloers gedrag en er graag bij willen zijn en in die zin nog redelijk onschuldig (al moet je er niet helemaal in mee gaan). Ik herken het heel erg van Oortje en ik doe daar eigenlijk helemaal niks aan, behalve haar wegsturen op momenten dat ze zich er iets te brutaal mee komt bemoeien. Ze kent het commando "ga weg" en dan druipt ze af (kijkend alsof ze geslagen is ). Toen ik net een relatie had met Marinus vond ze het wel heel lastig als wij stonden te zoenen of te stoeien, dan ging ze tegen ons op springen en blaffen, een beetje een combinatie van 'ik snap niet wat jullie doen en ik wil het niet' en 'hey hallo, waar is mijn aandacht, ik wil er ook bij!'. Toen hebben we daar verder ook weinig mee gedaan behalve haar er juist bij betrekken even een minuutje en daarna naar haar plek sturen. Bij Oor is het nooit verder gegaan dan dat, zo kan het dus ook lopen

Is het toeval dat mijn ex hetzelfde heet als jouw hond lucie?

Dat zal ik eens proberen, even wegsturen en dan er weer bij roepen. Victor is inmiddels wel gek op hem hoor, ze spelen ook vaak samen. Het is meer zo van: hallo ik hoor er ook bij, vergeten jullie mij niet?!
Precies zoals Mijke het beschrijft eigenlijk.
Het is wel een puntje om rekening mee te houden. Bij de vorige eigenaars had hij soms moeite met mannen, daar ondervind ik eigenlijk weinig last van. Vrouwen die binnenkomen zijn altijd ok, bij mannen even de kat uit de boom kijken maar dan is het ijs ook wel binnen een kwartiertje gebroken.

Een beetje een gekke vraag...
Victor is nu een maandje of 5 bij mij. Hij slaapt 's nachts in zijn mand in de woonkamer, maar hij komt de laatste tijd steeds vaker de slaapkamer binnengelopen, deze heb ik op een kier staan. Hij is nogal waaks en wil 's nachts nog weleens een blaf laten horen als er bijv. mensen beneden langslopen. Nu trippelt hij na zo'n blaf even naar de slaapkamer, hij loopt dan tot m'n bed, kijkt en als ik zeg ga maar naar je mandje loopt hij weer terug. Ook als ik hem negeer, bijv. met m'n rug naar hem toe lig, dan loopt hij uit zichzelf terug naar de kamer.
Dit gebeurt nu wel 3-4 keer per nacht en ik wordt wakker van zijn getrippel op het laminaat.

Eerst was ik er streng op dat hij niet op de slaapkamer mag, en ik moet toegeven dat ik daar wel makkelijker in ben geworden.

Maar hoe moet ik dit gedrag zien? Het komt menselijk gezien over als: even checken of het baasje er nog is, of is het claimgedrag?

Ik merk dat hij de laatste tijd ook steeds vaker op de deurmat ligt te wachten tot ik thuiskom, in plaats van in zijn mand (die veel comfortabeler is lijkt me....).

Ohja, en als ik de slaapkamerdeur echt dicht doe, dan ligt hij voor de deur... Maar ik doe liever mijn slaapkamerdeur niet dicht, dat benauwd me.

Je woont gelijkvloers?
Ik heb een ander idee waarom hij dit kan doen.

Je zegt hij is waaks, dan vul ik in dat hij vocaal kan zijn. Op de dag kan ik me zomaar voorstellen dat jij reageert als hij aanslaat dat hij stil moet zijn.
Is hij stil dan braaf je hem en beloon je hem.
Nu in de nacht geeft hij ook soms een blaf, hij is al zo geconditioneerd dat hij weet dat jij niet wilt dat hij veel of overmatig blaft, na een blaf komt hij automatisch naar jou toe ter bevestiging dat het ok is dat hij maar 1 blaf heeft gegeven. Hij weet dat jij daar op bed ligt dus komt hij daar even bij je.
Juist denk ik dit omdat als je niet reageert hij gewoon weer naar zijn mand gaat. Het gaat hem er volgens mij niet om dat hij persé bij je in de slaapkamer wil zijn.

Je zou hier nog weleens gelijk in kunnen hebben. Ik probeer hem overdag inderdaad snel stil te laten zijn bij een waak-blaf. Als ik in bed nog wakker ben en zeg dat hij lekker in zijn mandje moet gaan liggen, doet hij dat ook zonder morren. Hij komt niet om een knuffel te halen.

Dit was ook mijn vraag: wat betekent dit gedrag. Niet zozeer hoe ik het kan vermijden. Daar weet ik eigenlijk het antwoord zelf ook wel op, hem niet meer toelaten in de slaapkamer, net zoals ik de eerste weken deed, en niet zoals nu hem 's ochtends toelaten terwijl ik me aan het aankleden ben.

[Persistence]

Wat voor problemen had hij dan met mannen op zijn vorige adres?

Problemen is een groot woord. Hij was soms bang voor mannen zeiden ze. Hij gromde de eerste keer naar mijn broertje en ex toen hij net bij mij was, die zijn beide lang. Maar dat was dus binnen enkele minuten ok. Nu is hij alleen maar blij om ze te zien, want dat betekent vaak wel even spelen. Maar daarna heeft hij naar geen andere man meer gegromd.

Vannacht trouwens even uitgeprobeerd, hij blafte weer en ik hoorde dat hij richting m’n slaapkamer liep. Ik riep: het is goed, ga maar in je mandje en hij maakte weer rechtsomkeer zonder dat hij de kamer binnen was gekomen. Daarna de rest van de nacht ook niet meer gezien.

[mijke]

Vannacht trouwens even uitgeprobeerd, hij blafte weer en ik hoorde dat hij richting m’n slaapkamer liep. Ik riep: het is goed, ga maar in je mandje en hij maakte weer rechtsomkeer zonder dat hij de kamer binnen was gekomen. Daarna de rest van de nacht ook niet meer gezien.

Top! Ik vind dat niet klinken als claimen. Gewoon even inchecken bij de baas, niks mis mee.

[Paisley]

Ik heb zelf zo'n manipulatief geval wat vind dat als ze te vaak op bed slaapt, dat het haar recht begint te worden. En als mn vriend dan bij me slaapt, gaat ze op precies het méést onhandige moment zitten blaffen voor de deur. Op dat moment kan ik dr wel wurgen, als ik niets beters te doen had.

Dus, het is hier belangrijk dat er genoeg nachten zijn waar ik 'nee' verkoop zodat ze zich geen rechten in dr hoofd gaat halen. Dat werkt prima, maar als ik een tijdje te makkelijk ben geweest krijg ik dat gelijk terug.


Lichaamstaal van honden is subtiel en de persoonlijkheden zijn zo verschillend. Maar als je het gevoel hebt dat je wordt geclaimd, dan ga ik er vanuit dat dat gevoel ook ergens vandaan komt en waarschijnlijk waar is.

Dat valt haast niet te beschrijven. Kiwi hier slaapt ook graag in de slaapkamer, en die is misschien nog wel opdringeriger dan Mayke, maar toch claimt ze me niet. Ik kan haar zonder weerwoord een 'nee' verkopen en tijdens het heengaan lijkt ze dan haast dr excuses aan te bieden