Het HondenForum

Wij hebben een Friese Stabij pup van nu bijna 4 maanden.
Ze is goed gewend aan de bench. Het alleen zijn gaat maar moeizaam. Ik weet soms niet of het verlatingsangst is of dat ze gewoon temperament vol is. Dit maakt het moeilijk om een goede keuze te maken in hoe het aan te pakken. Gaat ze gewoon in de bench en laat ik haar blaffen of begin ik weer met het opbouwen om weg te gaan.

Bv bij het tanken van de auto, mijn man gaat tanken ik blijf met haar in de auto. Ze zit voor op de grond bij de bijrijdersstoel, ze is niet te houden want ze wil maar 1 ding en dat is mee naar buiten. Heeft dat metr verlatingsangst te maken? Want ik ben namelijk nog in de auto!!

Als ik wegga gaat ze de bench in en geef ik haar een botje of kong. Pas als ze dat opheeft begint ze te blaffen.
Ik weet het soms echt niet wat het nu is en waarom ze dit doet. Snachts gaat het wisselend de ene keer slaapt ze normaal de andere keer begint ze rond 5 uur te blaffen. Ze hoeft niks te doen want we zetten de wekker nog steeds rond 3 uur om haar uit te laten voor plas of/en poep.

We zijn nu met hondje in de eifel, Bench beneden gelaten Benthe erin en geblaf binnen 2 minuten. Toen maar de bench naar boven omdat het hier erg gehorig is. Toen heeft ze netjes geslapen tot half 9. Wel met een plasje tussendoor.

Het internet is hier bar slecht en weet niet wanneer ik weer kan reageren, hier is vast wel iemand met tips of ervaringen wat dit betreft.

Vast bedankt...

Ze heeft een karaktertje zeg maar waar een eigen willetje in schuilt . Zou het geen verlatingsangst noemen maar meer bij de baas/groep willen zijn zoals dat hoort.
Als pup ben je ook heel kwetsbaar alleen en eng.

bouvierpoedel schreef:Ze heeft een karaktertje zeg maar waar een eigen willetje in schuilt . Zou het geen verlatingsangst noemen maar meer bij de baas/groep willen zijn zoals dat hoort.
Als pup ben je ook heel kwetsbaar alleen en eng.

Oké, maar ga ik daar in mee of beter van niet? Ze is nog jong maar ik wil het niet verknallen door verkeerde keuzes te maken.

Jelulu schreef:

bouvierpoedel schreef:Ze heeft een karaktertje zeg maar waar een eigen willetje in schuilt . Zou het geen verlatingsangst noemen maar meer bij de baas/groep willen zijn zoals dat hoort.
Als pup ben je ook heel kwetsbaar alleen en eng.

Oké, maar ga ik daar in mee of beter van niet? Ze is nog jong maar ik wil het niet verknallen door verkeerde keuzes te maken.

Ik zou haar niet overvragen , jullie zijn nu op een andere plek begrijp ik en dat kan ze dan best spannend vinden zoals je merkt.
Ik zou haar dus gewoon bij me houden , zelfs mijn volwassen honden vinden het fijn om als we op vakantie gaan en ze dus op een vreemd adres zijn om wat vaker bij ons in de buurt te zijn dan hier thuis.

Op de vakantie-adressen heb ik van de vier honden die ik gehad heb maar 1 hond gehad die makkelijk in het vakantiehuisje bleef. De andere drie die thuis prima alleen konden blijven gingen tegen de voordeur geplakt staan als ze dachten dat we weggingen. Ik heb ze ook nooit alleen gelaten op vakantie en 's nachts sliepen ze ook bij ons terwijl ze thuis gewoon beneden bleven zonder probleem.
Dus ik zou het zeker niet op vakantie gaan uitproberen.

Het gaat niet specifiek om nu,op onze vakantie verblijf.
De problemen zijn vooral thuis.
Ze blaft behoorlijk als we weg zijn. Ik heb 3x opgenomen met de mobiel als ze alleen thuis was.
Ze blaft, stopt,blaft weer maar meestal slaapt ze als ik weer thuis kom. Ik ben nog maar hooguit 1.5 tot 2 uur weggeweest.

Jelulu schreef:Het gaat niet specifiek om nu,op onze vakantie verblijf.
De problemen zijn vooral thuis.
Ze blaft behoorlijk als we weg zijn. Ik heb 3x opgenomen met de mobiel als ze alleen thuis was.
Ze blaft, stopt,blaft weer maar meestal slaapt ze als ik weer thuis kom. Ik ben nog maar hooguit 1.5 tot 2 uur weggeweest.

Als je weggaat, hoe is ze dan? Relaxt of nog vol met energie?

Neeltje schreef:
Als je weggaat, hoe is ze dan? Relaxt of nog vol met energie?

Op zich best ontspannen, ze eet ook eerst haar botje of kong dan pas begint ze te blaffen en krabben onder haar mat. Kwispelend doet ze dat, dan gaat ze liggen en slaapt dan in 1x begint ze weer en zo gaat het door. Wel slaapt ze als ik thuis kom, ze is in ieder geval stil.

Ik heb het idee dat het drammen is maar weet het niet zeker. En ben bang dat ik verlatingsangst aan het kweken ben. Dit is al aan de gang vanaf ik haar in huis heb.
Heb haar in de eerste 6 weken niet alleen in huis gelaten. Wel als ik naar boven ga bv.

Als het kan, zou ik gewoon opnieuw beginnen. Hier begin ik altijd meteen de eerste dag met het alleen laten en zo opbouwen.

Ze is nog zo jong, ze wordt vanzelf zelfstandiger.
Mijn stabij zette als pup ook een keel op als ik alleen al aan de andere kant van een puppyhekje ging staan. Alleen het idee dat ik ergens stond waar zij niet kon komen was genoeg voor een heel dramapartij.
Ik heb haar zonder al te veel omhaal vanaf jongs af aan regelmatig alleen gelaten en heb nooit problemen gehad met verlatingsangst. Ze is wel altijd een drammert gebleven

Ik snap wel wat je bedoelt qua temperament/karakter.
Fitz (3) heeft het ook.
Een twijfelgevalletje of hij nu echt wat verlatingsangst heeft of het gewoon heel oneerlijk vindt dat hij niet mee mag. (Regelneef-herder) Hij blaft als ik wegga, neemt niets lekkers aan en is erop gebrandt mee te gaan.
Na 2 min, als hij de auto niet meer kan zien, houdt hij echter op en gaat in de vensterbank liggen kijken. Later gaat hij ook wel op de bank of vloer liggen.
Botje of lekkers opeten doet hij echter pas als ik terug ben.
Maddie zal het werkelijk aan dr reet roesten of ik wegga, die ligt ergens heerlijk te pitten.

Feit is, of hij nu verlatingsangst heeft of boos is, hij voelt zich onprettig als ik wegga. En dat vind ik rot, maar ik moet toch Fitz-loze zaken in dit leven.
Dus hoe dan ook zou ik het nu om proberen te buigen met je pup. Even pas op de plaats en kijken waar je wat kunt sturen.
Gaat uit de bench beter? Misschien een puppyren een overweging?
Fitz gaat steeds een stukje beter nu ik heel duidelijk ben. Geen gezenuw, gewoon hop, de woonkamer in en niet om me heen dralen als ik tandenpoets en schoenen aantrek.
En als ze wel rustig is met kong of knaagwerk dat dus ruimer verstrekken.

Paisley schreef:Ze is nog zo jong, ze wordt vanzelf zelfstandiger.
Mijn stabij zette als pup ook een keel op als ik alleen al aan de andere kant van een puppyhekje ging staan. Alleen het idee dat ik ergens stond waar zij niet kon komen was genoeg voor een heel dramapartij.
Ik heb haar zonder al te veel omhaal vanaf jongs af aan regelmatig alleen gelaten en heb nooit problemen gehad met verlatingsangst. Ze is wel altijd een drammert gebleven

Ik denk dat onze Stabij ook een drammertje is, een pittige dame. Ik heb een webcam geplaatst en haar dus op afstand in de gaten houden. Ik ga dr iedere dag alleen laten. Gisteren had ik een verjaardag na een klein uurtje blaffen ging ze eindelijk slapen.

Net naar de fysiotherapeut geweest, toen was ze na zo'n kleine 10 minuten stil. Ik hoop dat het snel beter gaat.