Het HondenForum

Ik zit er al wat langer mee maar vanavond heeft Aiko tijdens onze laatste ronde in paniek de benen genomen en is hij een halve kilometer naar huis gerend, via een drukke steenweg.
En ik merk dat het bij een eigen hond wat moeilijker is objectief naar de zaak te kijken dus ik hoop op handige tips.

Aiko was bomproof tot z'n vijfde, tot er onverwacht en dichtbij vuurwerk werd afgestoken. Sindsdien is hij geluidsgevoelig en reageert hij op onder andere sirenes, straaljagers, optrekkende motoren en toeters.
Met counter conditioning is het me toen gelukt veel geluiden tot niet interessant te trainen en het heeft ervoor gezorgd dat hij steeds naar me toe vluchtte in plaats van weg.
Hij krijgt nu al een viertal maanden AminoCalm en ook dat had tot voor kort een hele prettige werking.

Een drietal weken geleden merkte ik dat hij ondanks de AminoCalm op bepaalde plekken steeds angstiger ging reageren op geluiden en opnieuw van me weg vluchtte en niet naar me toe. Hij bleef staan op een paar meter en kwam uiteindelijk wel weer mijn kant op gelopen maar uit voorzorg hield ik hem dan maar aangelijnd. Inmiddels is hij het angstig zijn helaas gaan linken met het wandelen op zich.
Zodra we een pas buiten de deur zetten zit hij twijfelend om zich heen te kijken, met een regelmatige blik naar huis toe.
Hij geeft, voor de allereerste keer in zijn leven, aan dat hij niet echt mee wil wandelen.

Hij vlucht inmiddels ook weg als er helemaal geen geluid is om angstig voor te zijn (zoals daarnet dus). Hij wil gewoon wég omdat hij weet dat het geluid nog komen gaat.
Ik ben opnieuw bezig met de counter conditioning maar ik vraag me af hoe ik hem ontspannen kan krijgen op de momenten waarbij er net geen geluid is om angstig voor te zijn? Of komt dat vanzelf met het volhouden van de training?

Hij wordt in augustus 10 en ik heb even gedacht aan dementie omdat hij in huis heel af en toe ronddoolt maar hij is verder nog zo helder als wat.
Ook pijn wordt aan gedacht, hij gaat deze maand voor de zekerheid naar de fysio toe.
Hij is nog vreselijk energiek en vliegt, zwemt en springt dat het een lieve lust is dus ik hoop dat die lange lijn snel de kast weer in kan.

Gezien zijn leeftijd zou ik denken dat hij wat minder goed hoort en ziet. Mogelijk voelt hij zich daardoor buiten meer onzeker.

Ik heb het zelf ook mee gemaakt, al was die hond sowieso niet graag buiten maar naarmate ze ouder werd vond ze het ook enger, en dan vooral in het donker bijvoorbeeld.
Toen Maylo ziek werd(geen ouderdom dus) was hij ook zwakker en daardoor ook liever niet buiten en vond zelfs bekende mensen en honden spannend.

Doet hij het ook als je niet vanuit huis loopt?

En zijn gehoor en zicht, is dat wellicht verandert? Dat kan ook maken dat hij onzekerder is geworden.

Heavy schreef:Ik gebruik voor Jip de AminoCalm en ActiveLife . Jip is minder gevoelig en dus minder angstig voor geluiden door de AminoCalm maar kan ook stress en prikkels beter verwerken door de ActiveLife . Deze combinatie werkt heel goed voor hem .

Die combi was ik inderdaad van plan te geven om te kijken of hij er baat bij heeft.

Dees en Maylo schreef:Gezien zijn leeftijd zou ik denken dat hij wat minder goed hoort en ziet. Mogelijk voelt hij zich daardoor buiten meer onzeker.

Ik heb al een hele tijd de indruk dat ie slechthorend wordt maar dan vraag ik ma af hoe het kan dat ie me niet hoort roepen op een relatief kleine afstand maar tientallen kilometers verder wel een sirene oppikt?
Werd hij godverdomme maar volledig doof, zat ik dit niet te typen

Cleva schreef:Spoken zien behandel je door orde en duidelijkheid te benadrukken.
Ik zou hem een truitje aantrekken en dan glashelder van A via B naar C begeleiden. Dan heb je over een maand weer een strakke, betrouwbare gang van zaken.
Niet op de angst inspelen, dan maak je het alleen maar groter. Je moet juist je eigen regie vergroten. Vrijheid is voor blije honden die zich voegen.

Dit is wat ik de laatste week deed. Tot op de meter af bepalen hoe ver hij van me mocht rennen, hem regelmatig bij me roepen en niet toelaten dat ie zelf zijn routes koos. Dat is vrees ik ook de reden waarom hij vanavond meteen de benen nam toen ik hem drie seconden niet in de gaten had.
Het is een hele gemakkelijke, prima luisterende hond die zelden de neiging heeft grenzen te willen aftasten. Maar bij angst ben ik onze connectie kwijt.
Die hoop ik nu met de lange lijn opnieuw beter in de hand te kunnen houden.

Lucia schreef:Doet hij het ook als je niet vanuit huis loopt?

Ja, ook op plekken die hij niet kent.

Ik herken het. Triss kan dit ook hebben. Bij haar wisselt het wel met de ene wandeling en de andere wandeling of zelfs tijdens de wandeling. Ze kan bijv. Een kwartier vrolijk rondhuppelen, en dan opeens bedenken dat er toch misschien wel iets in de lucht vliegt. Ze is vorig jaar enorm geschrokken van een kite die bij haar neerstortte,en twee weken geleden weer van een roofvogelvlieger. Ze gaat dan naar de lucht lopen turen en dan vliegt er natuurlijk altijd wel ergens een vogel, en voelt ze zich bevestigd in haar angst. Ook geluiden kunnen zorgen dat ze angstig wordt. Zo als vandaag een kolonie aalscholvers in de bomen die ze alleen maar gehoord heeft, maar dat was genoeg om heel angstig te worden.
Ik deed ook veel met counter conditioning, maar merk nu dat het beter werkt, als ik mijn aandacht er niet op vestig. Ik probeer haar te verleiden tot spel, en doe verder normaal. Ik probeer dan niet te veel naar haar, en haar reactie te kijken. Ik merk ook dat hoe ontspannener ik ben hoe beter het bij haar gaat. Ik merkte bij mezelf namelijk dat ik als ik buiten liep ook al begon te scannen op mogelijke enge dingen en te luisteren of er iets was waarvan ze kon schrikken of angstig reageren. Dat probeer ik zoveel mogelijk niet te doen.
Als ik merk dat ze angstig wordt gooi ik ook wel eens een hand snoepjes op de grond (als ze nog niet te ver in de angst zit, want anders wil ze ook niet eten) Ze gebruikt dan haar neus weer en het leidt af van datgene waar ze bang voor is. Vaak is ze het dan al weer snel vergeten, en als ik er dan nog even een spel achteraan doe kunnen we weer gewoon doorlopen.

Hond heeft een beter gehoor dan jou dus wie zegt dat hij voor zijn gevoel al niets hoort wat zijn angst op roept.?

bouvierpoedel schreef:Hond heeft een beter gehoor dan jou dus wie zegt dat hij voor zijn gevoel al niets hoort wat zijn angst op roept.?

Oh, maar dat weet ik wel zeker. Laatst in het duin was iemand aan het vliegen met een drone. Die had zij allang gehoord, want ze wilde niet verder. Er zal vast wel iets te horen zijn wat het trickert.

bouvierpoedel schreef:Hond heeft een beter gehoor dan jou dus wie zegt dat hij voor zijn gevoel al niets hoort wat zijn angst op roept.?

Ik zal het anders omschrijven, hij reageert in normale omstandigheden in ieder geval alleen op geluiden die ook voor mij heel duidelijk hoorbaar zijn.
Ik sluit niet uit dat hij effectief iets hoort in de verte maar mijn gevoel zegt dat ie nu gewoon angstig is omdat hij weet dat wandelen gepaard gaat met enge geluiden.

Vanochtend een korte ronde aan de lange lijn en hoewel hij gestrest was waren er geen geluiden waar hij van schrok dus dat is mooi meegenomen
Aangezien counter conditioning in het verleden goed heeft geholpen gaan we dat volhouden en verder kijken hoe die supplementen het doen.
Komt wel goed, ik ben hersteld van de eerste schrik. Ik heb niet voor niets herders, verdwijnende honden zijn niet goed voor me

-Saskia- schreef:

bouvierpoedel schreef:Hond heeft een beter gehoor dan jou dus wie zegt dat hij voor zijn gevoel al niets hoort wat zijn angst op roept.?

Ik zal het anders omschrijven, hij reageert in normale omstandigheden in ieder geval alleen op geluiden die ook voor mij heel duidelijk hoorbaar zijn.
Ik sluit niet uit dat hij effectief iets hoort in de verte maar mijn gevoel zegt dat ie nu gewoon angstig is omdat hij weet dat wandelen gepaard gaat met enge geluiden.

Vanochtend een korte ronde aan de lange lijn en hoewel hij gestrest was waren er geen geluiden waar hij van schrok dus dat is mooi meegenomen
Aangezien counter conditioning in het verleden goed heeft geholpen gaan we dat volhouden en verder kijken hoe die supplementen het doen.
Komt wel goed, ik ben hersteld van de eerste schrik. Ik heb niet voor niets herders, verdwijnende honden zijn niet goed voor me

Honden die de benen nemen uit angst zijn voor niemand zijn gemoedsrust goed.
Heeft het niet met plekken te maken waar ze eerder ook aan angst/paniekaanval heeft gehad.
Soms dan kun je er geen waarom en reden op vast plakken . Heb er hier 1 open die van heel open en vrij in ene van de ene op andere dag een grote angsthaas was en rillend ,hijgend en trillend weg kroop of met een grote boog er om heen . Heb mijn kop suf gedacht over hoe en waarom maar kwam er niet uit en het maar geaccepteerd omdat ze wel steun bij mij zocht . Na 2 jaar sinds een tijdje gaat het vanzelf weer de goede kant op en waarom dat nu vanzelf weer zo goed gaat snap ik ook niet goed.??????
Je kunt er wel op kijken maar niet erin.

bouvierpoedel schreef:Heeft het niet met plekken te maken waar ze eerder ook aan angst/paniekaanval heeft gehad.

Ja absoluut. Hij linkt de plek heel snel met het geluid. En geluid hoor je nu eenmaal overal dus er is geen route waar hij nog nooit is geschrokken.
Gelukkig kan hij thuis helemaal ontspannen, dat scheelt.

bouvierpoedel schreef:Soms dan kun je er geen waarom en reden op vast plakken . Heb er hier 1 open die van heel open en vrij in ene van de ene op andere dag een grote angsthaas was en rillend ,hijgend en trillend weg kroop of met een grote boog er om heen . Heb mijn kop suf gedacht over hoe en waarom maar kwam er niet uit en het maar geaccepteerd omdat ze wel steun bij mij zocht . Na 2 jaar sinds een tijdje gaat het vanzelf weer de goede kant op en waarom dat nu vanzelf weer zo goed gaat snap ik ook niet goed.??????
Je kunt er wel op kijken maar niet erin.

Ach, wat stom inderdaad. Ik ben al een hele tijd meer van het ontspannen en accepteren wat ik niet veranderen kan, past beter bij me.
Sommige dingen zijn niet leuk maar ik merk dat als ik er teveel aandacht aan besteedt niet alleen ik maar ook de honden er onzeker van worden.
Ze zijn veel blijer met een baas die gewoon normaal doet.

We zijn ondertussen anderhalve maand verder en het is echt effe zoeken geweest. Inmiddels is er langzaam vooruitgang te zien
Ik ben hem onder andere een stuk meer regie gaan geven. Hij beslist of hij mee wil of liever thuis blijft.
Meestal loopt hij liever niet mee met de anderen maar wil hij wel apart een rondje wandelen.

Iets wat me opviel wanneer hij zelf de route mocht bepalen is dat hij vastberaden op straat bleef lopen. Bos, veld of kleine weggetjes werden steevast ontweken.
Mijn honden mogen regelmatig hun eigen route bepalen en Aiko liep vroeger steeds richting zijn lievelingsvijver, nooit eerder verkoos hij straat.
Aanvankelijk dacht ik dat dat was omdat natuurgebieden nu eenmaal de vaakst gekozen routes waren en in zijn hoofd dus meer kans op enge geluiden gaven maar hij doet net hetzelfde bij landelijke weggetjes die hij niet kent.
Onbekende straat is prima, onbekend natuurgebied wordt liever vermeden.

Pas nu we veel vaker op straat wandelen merk ik dat hij een stuk minder onzeker reageert op geluid wat hij kan 'zien'.
Optrekkende motors, rommelende trailers, luide wagens, hij geeft amper een kik wanneer ze langsrijden maar datzelfde geluid in het midden van een park kan hem doen vluchten.
Vliegtuigen zijn prima bij een 'open' hemel, lopen we door een dichtbebost stuk schrikt hij ervan. Spelende kinderen in de verte zijn eng, spelende kinderen die hij ziet zijn prima.
Dat, samen met het feit dat ik zie dat hij af en toe moeite heeft om geluid te lokaliseren en vaak reageert als ik Frank roep en niet hem, vertelt me dat zijn gehoor echt wel slechter wordt.

Counterconditioning blijkt buitenshuis momenteel nog onhaalbaar. Ik heb het volume van omgevingsgeluid nu eenmaal niet in de hand en zodra hij van iets schrikt neemt hij ook echt niets meer aan.
Binnenshuis werken we er wel aan.

Af en toe beslis ik een weg in te gaan waar hij voorbij loopt en kijk ik wat zijn reactie is. Dat gaat steeds vaker goed, dan loopt hij met lichte spanning gewoon vooruit en ontspant hij na een paar meter, soms verlies ik die gok en wordt hij angstig.
Maar de vooruitgang is er dus ik kan er eindelijk wat positiever naar kijken. Samen met de fysio wordt tegelijkertijd voor minder pijnlijke poten gezorgd.
Ondertussen hoop ik nog steeds dat ie gewoon heel snel doof wordt

Wat een fijne, positieve update! En wat mooi om te lezen dat je hem zijn eigen keuzes laat maken. Daar heeft hij blijkbaar veel baat bij. Hopelijk blijven deze ontwikkelingen zich in stijgende lijn voortzetten!