Het HondenForum

Het loslopen én terugkomen gaat de laatste erg goed bij Jip
We gaan daarom ook steeds vaker een eindje wandelen op de hei.

Echter, de eerste meters zijn wel eens frustreren. Als een doldwaze stier zoeft Jip dan alle kanten op, waarbij hij duidelijk op zoek is naar andere honden. Ik vermijd tijdstippen waarop het erg druk is, maar ik vermijd ook de hele rustige momenten. Want pas nadat hij met een andere hond heeft gespeeld, en hij zichzelf helemaal bekaf heeft gerend, word ik weer interessant. En dan is het plots een engeltje! Hij zoekt dan ook regelmatig contact.

Maar die eerste minuten...

Eerlijk is eerlijk: ik ben al heel blij dat het maar een paar minuten duurt. En dat hij daarna wel luistert. We hebben al een grote stap gemaakt. Maar nu zou ik ook wel graag zijn gedrag aan het begin van de wandeling willen aanpakken. Vanuit de parkeerplaats lopen we altijd een klein stukje aan de lijn. Dan is Jip al helemaal hyper. Ik wacht tot hij niet meer aan de lijn trekt en doe wat contactoefeningen. Pas als ik zijn aandacht heb, klik ik de lijn los. Maar dan is het ook direct FEEST. En ben ik zijn aandacht weer kwijt.

Hoe zouden jullie hier mee omgaan?

Is er iets dat hij heel graag doet? Een speelgoedje waar hij helemaal hysterisch gek van is?
De overmatige en verwachtingsvolle energie zít er, en moet er uit. Dus als je die misschien kan kanaliseren naar een idioot druk spelletje met jou, om dan héél even rust te vragen (zit, blijf, lijn af, vrij), en hem dan vrijheid te geven?

Ik train zelf op rust. Keetje wil ook graag spelen. Maar ik wil dat ze gewoon rustig de auto uit gaat. Dus mag ze pas de auto uit als ze helemaal rustig is. Is ze dat niet ( vliegt ze eruit) zet ik haar terug net zolang totdat ze rustig is. Dit zorgt er in iedere geval voor dat ze beter terug te roepen is.

Ik denk bv ook: Jip los laten, en lijn aan een apportje hangen, en laat Jip daar maar achter vangen/jagen.

Hoe oud was Jip ook alweer?
Tess kan ook zo idioot doen de eerste minuten, vooral in het bos waar andere honden zijn inderdaad. En ik laat haar maar gewoon eigenlijk Het enige dat ik wil is dat ze zit voor ik haar los maak en dat ze blijft zitten tot ik zeg dat ze mag gaan. Dan kan ik even om me heen kijken of er niet al meteen iets aankomt waardoor ze weer vast zou moeten. En als ze dan mag gaan dan weet ik dat ik even weinig verwachtingen hoef te hebben en ga het ook niet proberen. Oefenen doen we daarna wel weer als de eerste gekte eruit is. Zo kunnen we langzaam de moeilijkheidsfactor wat verhogen. En als het dan eens nodig is dat ze aan het begin toch wel even meteen moet luisteren dan ren ik hard een andere kant op of verstop me. Vaak trekt dat wel even de aandacht en komt ze met de gekke baas mee. Zo oefen ik ook op rustige momenten en dan hoop ik dat het me helpt op moeilijke momenten.

Miezemuis schreef:Ik train zelf op rust. Keetje wil ook graag spelen. Maar ik wil dat ze gewoon rustig de auto uit gaat. Dus mag ze pas de auto uit als ze helemaal rustig is. Is ze dat niet ( vliegt ze eruit) zet ik haar terug net zolang totdat ze rustig is. Dit zorgt er in iedere geval voor dat ze beter terug te roepen is.

In de auto zit hij heel keurig te wachten. Want inderdaad: eerder mag er niet uit. Ik lijn hem aan vóór hij uit de auto mag springen, zodat ik nog een klein stukje aan de lijn kan wandelen. Zodra hij (opnieuw) weer rustig wordt, vraag ik wat gemakkelijke dingen aan hem: een touch of zit bijvoorbeeld. En met gemakkelijk bedoel ik: cue's die hij goed kent. Op de hei zijn die plots helemaal niet zo gemakkelijk meer. Maar het gaat steeds beter. En hij weet ook dat ik even oogcontact wil voor ik hem losklik.

Maar zodra hij dan mag gaan, is het hek van dam en gaan alle remmen los. Ik laat hem dan maar gaan. Blijkbaar is het even nodig? Het duurt maar even. Maar het kan ook zijn dat ik mijzelf hiermee in de vingers snij en dat dit een gewoonte wordt die nog maar moeilijk te doorbreken is.

veertje schreef:Hoe oud was Jip ook alweer?
Tess kan ook zo idioot doen de eerste minuten, vooral in het bos waar andere honden zijn inderdaad. En ik laat haar maar gewoon eigenlijk Het enige dat ik wil is dat ze zit voor ik haar los maak en dat ze blijft zitten tot ik zeg dat ze mag gaan. Dan kan ik even om me heen kijken of er niet al meteen iets aankomt waardoor ze weer vast zou moeten. En als ze dan mag gaan dan weet ik dat ik even weinig verwachtingen hoef te hebben en ga het ook niet proberen. Oefenen doen we daarna wel weer als de eerste gekte eruit is. Zo kunnen we langzaam de moeilijkheidsfactor wat verhogen. En als het dan eens nodig is dat ze aan het begin toch wel even meteen moet luisteren dan ren ik hard een andere kant op of verstop me. Vaak trekt dat wel even de aandacht en komt ze met de gekke baas mee. Zo oefen ik ook op rustige momenten en dan hoop ik dat het me helpt op moeilijke momenten.

Jip is net 2 jaar geworden. En ik hoop inderdaad dat dit gewoon bij de leeftijd hoort en dat we later de moeilijkheidsgraad weer kunnen opvoeren. Voorheen ging de hele wandeling zo en moest ik 'm steeds weer ergens ophalen, omdat hij anders doodleuk met zijn nieuwe hondenvriendjes meeliep. Om vervolgens daar ook weer bij weg te rennen, op zoek naar nóg meer speelmaatjes. Dus we zijn al op de goede weg

Heel blij en gek de andere kant oprennen, ga ik weer eens proberen. Een paar maanden geleden werkte dat totaal niet, maar misschien nu wel. Hij houdt mij tegenwoordig namelijk wél in de gaten (om vervolgens vrolijk verder te rennen ). Misschien wordt het leuker en aantrekkelijker om mij te volgen als we samen rennen.

Perle schreef:Is er iets dat hij heel graag doet? Een speelgoedje waar hij helemaal hysterisch gek van is?
De overmatige en verwachtingsvolle energie zít er, en moet er uit. Dus als je die misschien kan kanaliseren naar een idioot druk spelletje met jou, om dan héél even rust te vragen (zit, blijf, lijn af, vrij), en hem dan vrijheid te geven?

Ik moest echt even nadenken over jouw vraag. Want een supergaaf speeltje heb ik nog niet gevonden. Jip houdt van actie. Geef hem een opdracht waarbij hij mag rennen, en hij wordt blij. Maar het moet niet teveel van hetzelfde zijn. Een bal haalt hij hooguit drie keer op. En dan is de lol er alweer vanaf.

Maar toen las ik jouw volgende reactie

Perle schreef:Ik denk bv ook: Jip los laten, en lijn aan een apportje hangen, en laat Jip daar maar achter vangen/jagen.

en dacht ik:
Dat zou hij wel eens heel leuk kunnen vinden ja.

natalie schreef:Hoe zouden jullie hier mee omgaan?

Niet. Tenminste, niet meer dan je al doet. Het slijt vanzelf als hij het meer gewoon gaat vinden denk ik, en als hij ouder wordt. En het klinkt niet alsof er écht iets kan gebeuren ofzo. Lekker jonge hondse dwaasheid, dolle minuutjes en dan weer braaf, prima toch. Je kunt van een jonge energieke hond niet verwachten dat ze echt de héle tijd zichzelf inhouden. Ik zou er dus niet zo'n probleem mee hebben. En verder wat veertje zegt!

natalie schreef:

veertje schreef:Hoe oud was Jip ook alweer?
Tess kan ook zo idioot doen de eerste minuten, vooral in het bos waar andere honden zijn inderdaad. En ik laat haar maar gewoon eigenlijk Het enige dat ik wil is dat ze zit voor ik haar los maak en dat ze blijft zitten tot ik zeg dat ze mag gaan. Dan kan ik even om me heen kijken of er niet al meteen iets aankomt waardoor ze weer vast zou moeten. En als ze dan mag gaan dan weet ik dat ik even weinig verwachtingen hoef te hebben en ga het ook niet proberen. Oefenen doen we daarna wel weer als de eerste gekte eruit is. Zo kunnen we langzaam de moeilijkheidsfactor wat verhogen. En als het dan eens nodig is dat ze aan het begin toch wel even meteen moet luisteren dan ren ik hard een andere kant op of verstop me. Vaak trekt dat wel even de aandacht en komt ze met de gekke baas mee. Zo oefen ik ook op rustige momenten en dan hoop ik dat het me helpt op moeilijke momenten.

Jip is net 2 jaar geworden. En ik hoop inderdaad dat dit gewoon bij de leeftijd hoort en dat we later de moeilijkheidsgraad weer kunnen opvoeren. Voorheen ging de hele wandeling zo en moest ik 'm steeds weer ergens ophalen, omdat hij anders doodleuk met zijn nieuwe hondenvriendjes meeliep. Om vervolgens daar ook weer bij weg te rennen, op zoek naar nóg meer speelmaatjes. Dus we zijn al op de goede weg

Heel blij en gek de andere kant oprennen, ga ik weer eens proberen. Een paar maanden geleden werkte dat totaal niet, maar misschien nu wel. Hij houdt mij tegenwoordig namelijk wél in de gaten (om vervolgens vrolijk verder te rennen ). Misschien wordt het leuker en aantrekkelijker om mij te volgen als we samen rennen.

Als hij gek is op voer dan zou je er ook nog wat mee kunnen gooien. Vooruit, achteruit, een paar in het gras. Gooien en zelf weer wegrennen. Maak er een leuk spel van. En als hij het echt leuk vindt dan kan je er nog een specifiek geluidje aan koppelen, dat zodra hij moet komen in een 'noodsituatie' je dat geluid kan maken en hij weet dat er een kei leuk spel wacht bij jou.
Oke dat is de theorie. Ik ben met Tess ook nog zoekende naar de praktijkuitvoering ervan

natalie schreef:

Perle schreef:Is er iets dat hij heel graag doet? Een speelgoedje waar hij helemaal hysterisch gek van is?
De overmatige en verwachtingsvolle energie zít er, en moet er uit. Dus als je die misschien kan kanaliseren naar een idioot druk spelletje met jou, om dan héél even rust te vragen (zit, blijf, lijn af, vrij), en hem dan vrijheid te geven?

Ik moest echt even nadenken over jouw vraag. Want een supergaaf speeltje heb ik nog niet gevonden. Jip houdt van actie. Geef hem een opdracht waarbij hij mag rennen, en hij wordt blij. Maar het moet niet teveel van hetzelfde zijn. Een bal haalt hij hooguit drie keer op. En dan is de lol er alweer vanaf.

Maar toen las ik jouw volgende reactie

Perle schreef:Ik denk bv ook: Jip los laten, en lijn aan een apportje hangen, en laat Jip daar maar achter vangen/jagen.

en dacht ik:
Dat zou hij wel eens heel leuk kunnen vinden ja.

Proberen dus .

Ik heb daar eigenlijk nooit problemen mee. Maar hier is het ook eerst een halve kilometer aan de flexlijn lopen (en dan wordt ook het meeste gepoept en geplast). Daarna is het even laten zien dat je kunt luisteren en dan mogen ze los. Op die halve kilometer hebben we een paar keer moeten oversteken, hebben ze ruimte aan de flex gehad om alvast wat te rennen en hebben ze al flink wat geurtjes op kunnen snuiven.
Wat misschien ook wel scheelt, is dat we, vooral voor Elco, andere honden niet opzoeken. Wandelen staat hier niet gelijk aan met andere honden spelen. En ze hebben elkaar natuurlijk

mijke schreef:

natalie schreef:Hoe zouden jullie hier mee omgaan?

Niet. Tenminste, niet meer dan je al doet. Het slijt vanzelf als hij het meer gewoon gaat vinden denk ik, en als hij ouder wordt. En het klinkt niet alsof er écht iets kan gebeuren ofzo. Lekker jonge hondse dwaasheid, dolle minuutjes en dan weer braaf, prima toch. Je kunt van een jonge energieke hond niet verwachten dat ze echt de héle tijd zichzelf inhouden. Ik zou er dus niet zo'n probleem mee hebben. En verder wat veertje zegt!

Mwah... Amoz heeft dit ook en is ondertussen al 9, dus of het met de leeftijd vanzelf verdwijnt...?
Ik weet nu dat hij eerst even moet uitrazen - hij gaat overigens niet zozeer op zoek naar andere honden, maar MOET gewoon even als een idioot heel hard rennen een paar minuten. Dan komt hij ook niet direct als ik hem roep, dus ik zorg nu dat dat ook niet nodig is en als hij is uitgeraasd, komt hij vanzelf wel naar mij toe en daarna luistert hij ook gewoon weer.
Het enige wat hier werkt, is eerst een heel stuk aangelijnd lopen, zeker een halfuur, of een stuk fietsen, zodat de ergste energie er al uit is.
Amoz is overigens verder geen heel drukke of energieke hond. Als hij een paar minuten voluit heeft gerend, is het voor hem eigenlijk ook wel goed.

mijke schreef:Het slijt vanzelf als hij het meer gewoon gaat vinden denk ik, en als hij ouder wordt. En het klinkt niet alsof er écht iets kan gebeuren ofzo. Lekker jonge hondse dwaasheid, dolle minuutjes en dan weer braaf, prima toch. Je kunt van een jonge energieke hond niet verwachten dat ze echt de héle tijd zichzelf inhouden.

Oh nee, ik verwacht niet dat hij zich de hele tijd inhoudt hoor. Rennen en spelen mag, absoluut! Maar dat hij er als een idioot vandoor gaat op zoek naar een andere hond, vind ik niet prettig. 'We komen ze vanzelf wel een keer tegen', zeg ik steeds. Maar nee, daar neemt hij geen genoegen mee .

DeDiana schreef:Mwah... Amoz heeft dit ook en is ondertussen al 9, dus of het met de leeftijd vanzelf verdwijnt...?
Ik weet nu dat hij eerst even moet uitrazen - hij gaat overigens niet zozeer op zoek naar andere honden, maar MOET gewoon even als een idioot heel hard rennen een paar minuten. Dan komt hij ook niet direct als ik hem roep, dus ik zorg nu dat dat ook niet nodig is en als hij is uitgeraasd, komt hij vanzelf wel naar mij toe en daarna luistert hij ook gewoon weer.

Ik ga eens testen of het gedrag van Jip anders is als hij op een andere manier al een beetje uitgeraasd is.

mijn honden doen dat ook en ik laat ze dan maar gaan want meestal gaan ze dan door de beweging poepen. ik wacht ook nooit maar loop wel gewoon door.

ellen

Fred heeft dat ook. Andere honden zijn heel interessant aan het begin van de wandeling. Het klinkt in ieder geval erg herkenbaar.