Het HondenForum

Momenteel gaat het qua energielevel zeer wisselend vanwege mijn gevorderde zwangerschap. Dat betekend dat ik qua wandelingen ook niet heel veel meer kan doen voor de honden. Wandelingen van 45 min is echt absoluut de max en dat gaat ook op standje slak
Doordat mijn man 60+ uur in de week werkt kan ik qua uitlaten ook niet veel van hem verwachten. Ik maak hier in de wijk dan ook korte wandelingen, en waar ik nu absoluut van kan genieten is dat Dino die normaal best wel kan trekken af en toe, als een echte "hulphond" samen met Dana in standje slak gaan en het rondje lopen op mijn tempo.
Ik loop dan met 2 jachtlijntjes en 2 uberbrave honden naast mij die goed voor mij zorgen
Binnen liggen ze de rest van de dag een beetje te chillen, op de bank lekker te knuffelen tegen mij aan of ze breken elkaar een keertje af.
Uiteraard probeer ik ze nog voldoende beweging te geven en stap daarom op de fiets (ja echt waar) met 2 honden en fiets 100m om in het "losloop" gebied te komen. Daar gaan ze lekker los en fiets ik 1 of 2 rondjes. Ook naast de fiets zijn het weer uberbrave honden die geen pas verkeerd zetten (anders zou ik het ook echt niet gedurfd hebben).
Ze worden af en toe ook lekker uit gelaten in het duin of bos, maar ook dat zijn geen 1,5 uur durende wandelingen meer. Ik probeer ze 2x per week door mijn ouders uit te laten die er dan wel een lange wandeling van maken.

Wat is het heerlijk genieten als je honden hebt die lijken te begrijpen dat het niet altijd in standje snel hoeft te gaan. Of dat ze minder beweging krijgen dan normaal. Ohh en dan ook nog luisteren, alsof ze dat altijd al zo gedaan hebben

Hebben jullie ook honden die "rekening" houden met je gesteldheid, of er juist heel erg misbruik van maken en gaan lopen klootviolen?

Als ik gewoon weinig zin heb, kunnen ze wel flink gaan klooien. Maar als het niet anders kan, prima, dan niet

Zeker, vorig jaar nog toen ik een gebroken hand had. En had het ook andersom. 2x bij een blessure en een complexe gebroken poot bij de hond zelf. Ik had verwacht van mijn honden dat ze tegen het plafond zouden gaan met wekenlange rust, maar nee hoor. Met wat verstopte brokjes, knaaggerei en voorzichtige mentale oefeningen bleven ze wonderbaarlijk kalm.

Wat fijn dat ze zich aanpassen naar je huidige situatie

Lotje past zich ook goed aan. Ik heb de laatste twee jaar last gehad van gescheurde spieren in mijn linker- en rechterbeen (gelukkig niet tegelijk) ben wel gewoon gaan wandelen, maar veel langzamer en veel korter. Ze loopt gewoon mee en wordt binnen niet extra druk of vervelend. Ze deed net als anders bij thuiskomst, hup de bank op en lekker slapen. De wandelingen hier wisselen ook van dag tot dag. De ene dag gaan we een heel eind, 'n andere dag wat korter, net waar we zin in hebben.

Ja ook als ik ziek ben, dan vind Chef het prima om lekker de hele dag te luieren, maar zijn we weer beter dan heeft ook weer zin om lekker lang in het bos te lopen

Wat fijn dat ze zich zo aanpassen! Ik heb hier ook een heel flexibel hondje. Doen we dagelijks 20 km fietsen; prima. Maar in het begin van de zwangerschap had ik echt niet meer energie dan 20 - 30 minuten wandelen op slakkentempo, en daar legt ze zich dan ook gewoon bij neer. Ter compensatie laat ik haar extra veel brokjes snuffelen en gooi ik een stok oid terwijl ik op een bankje zit. Heel prettig, dat je weet dat je het samen wel redt zo!

Toen ik zwanger was van mijn oudste had ik alleen Dushi. Die vond regen, natte poten en een natte buik vreselijk en dan moest ik haar altijd dragen. Ik was bijna 42 weken zwanger toen ik ver van huis ineens in een plensbui terecht kwam. Ik denk dat Dushi wel wist dat ik amper kon bukken en ook echt niet snel met kon lopen een ineens was regen echt oke.

Ja dat is hier ook. Na mijn schouderoperaties werd er altijd heel zorgzaam met mij omgegaan. Ik dacht hoe moet ik twee van die zware honden, toen nog Orson en Rio, uitlaten maar ze deden geen stap verkeerd en liepen keurig naast me.

zolang als we Lana hebben, heb ik nog nooit in de lappenmand gelegen, dus geen ervaring op dat gebied.
wel weet ik dat ze zich in allerlei situatie prima aanpast,
of we nu gaan wandelen, thuis buiten bezig zijn, heerlijk een dagje bankhangen enz ze vindt alles prima,
zolang ze maar samen met ons bezig is, is alles goed.
ook een morgen of middagje alleen thuis moeten blijven, maakt ze geen punt van,
ondanks dat ze altijd enthousiast is, is ze als de kleinkinderen hier rondlopen, altijd heel kalm en rustig,
[terwijl ze in het 1e jaar nog wel eens extra om aandacht kon gaan vragen op dat soort momenten]
past ze zich, nu dat ze iets ouder is prima aan.

Toen ik zes weken thuis liep vanwege een schouder uit de kom waren mijn twee Engelse Bullen buitengewoon gehoorzaam, ook de puber. Een keer Zorro roepen en de heren stonden als een blok! Het was wel loslopen en luisteren of in pension, dus misschien was ik wel veel strikter dan normaal, maar ik heb het als heel bijzonder ervaren!