Het HondenForum

Kruimel53 schreef:

Angelique. schreef:Ik denk dat het mis gaat dat mensen zich niet verdiepen in het ras, of wel maar dan denken ohhhh dat los ik wel even op, bij mij gebeurt dat niet.
Als ik voor elke keer dat er gezegd word dat los ik wel op of dat train ik er wel uit een euro zou krijgen had ik nu een mega villa met personeel.

Ja, dat ook. Daarin vlijtig gesteund door heel wat rasverenigingen overigens, waar de reële nadelen van het ras niet genoemd of gebagatelliseerd worden.

Vergeet de media niet, die kunnen een ras maken of breken. Films die van die schattige dikke pups laten zien die de kinderen uit school haalt, paarden voert en een bezem door de hut trekken is goed voor een reisje naar een of andere fokschuur om ook zo'n hondje te halen.

Ik denk dat mensen de hond soms niet snappen of de eigenschappen die de hond heeft ongewenst vinden en daar van te voren niet goed over hebben nagedacht. Ik kom wel eens een mevrouw tegen met een moddervette Labrador aan de lijn. Hij kan wel los maar dan gaat hij het water of de modder in
Ja dat doet de mijne ook al 11 jaar lang en dat mag ze want dat is haar lust en haar leven.
Ik vind het doodzielig dat haar hond dat nooit mag.

Ik denk dat mensen te veel naar het uiterlijk kijken. En onderschatten wat raskenmerken nou werkelijk inhouden. Ik sprak laatst een man met een Japanse akita ( zijn tweede) en die was werkelijk verbaasd dat zijn hond alweer niet met andere honden overweg kon. Tsja dan krab ik me een keer op het hoofd.

Miezemuis schreef:Ik denk dat mensen te veel naar het uiterlijk kijken. En onderschatten wat raskenmerken nou werkelijk inhouden. Ik sprak laatst een man met een Japanse akita ( zijn tweede) en die was werkelijk verbaasd dat zijn hond alweer niet met andere honden overweg kon. Tsja dan krab ik me een keer op het hoofd.

Mijn wawa's gaan echt niet blaffen naar andere honden hoor. Dat gekef is niet nodig. Doen ze vast niet bij mij!
En mijn Saluki hoeft niet te rennen en als hij niet mag jagen dan doet ie dat niet. En die gaat echt wel luisteren en braaf zijn. Heus.

Maar ze zijn wel mooi.

Tara schreef:

Nanna schreef: Maar het lijkt me toch handiger om vooraf de zaak te bestuderen en in je raskeuze het geluk probeert af te dwingen.

Nou geef ik ruiterlijk toe dat ik mijn ras destijds ook vooral op het uiterlijk koos hoor, al hield ik er wel rekening mee dat er wel bepaalde behoeftes bij deze honden kwamen kijken die vervuld moesten worden. Hoe dat uit zou pakken had ik ook niet helemaal voorzien, maar ik zou er wel een modus in vinden.
Dat heb ik dan ook gedaan, en ik heb nu al jaren honden die excelleren in de praktijkjacht, die veilig in wildrijk gebied kunnen loslopen, die makkelijk en rustig in huis zijn en waarmee ik indien nodig ook rustig ergens een terrasje kan pakken zonder daarbij op de honden te hoeven letten. Ik vind ze echt spuugmakkelijk, en ik heb nooit echt het gevoel dat ik tegen een onoverkomelijk probleem aanloop of zo.
Maar dat gaat dan over dealen met wat je hebt, en kennelijk is dat niet voor iedereen haalbaar.
Ik weet overigens ook niet of ik diezelfde gemakkelijkheid en tevredenheid zou kunnen bereiken met een ander ras, ik heb het immers nog nooit geprobeerd, maar ik denk wel dat ik een heel eind zou kunnen komen. En misschien voelt het wederzijds aanpassen voor mij ook gewoon wel niet als aanpassen, omdat ik het zelf helemaal niet erg vind. Ik heb echt nooit het gevoel dat de eigenschappen van mijn honden ook maar enige beperking zijn om iets te doen.
Het enige ding is die diepgewortelde kattenhaat. Daardoor kunnen ze niet zomaar zonder meer ergens mee naartoe waar ook katten zitten. Wellicht zou ik het er best uit kunnen slaan, maar dat vind ik dan weer niet zo nodig. Dan gaan ze gewoon niet mee naar mensen met katten. Ook weer opgelost.

Ik ben niet zo flexibel. En ik heb honden echt vooral voor mijn plezier. En ik zou aan bepaalde raskenmerken gewoon geen plezier hebben. Ik heb om die reden heel erg op karakter gezocht. uiteraard kan er dan nog wel iets inzitten wat je niet verwacht had, maar de kans op het karakter dat mij aanstaat is groter bij een poedel dan bij een rottweiler.

Qua uiterlijk vind ik andere honden veel mooier dan een poedel maar uiterlijk went, een mismatch niet.

Nanna schreef:Ik ben in zoverre flexibel dat het gewoon sociaal moet zijn. Met agressiviteit kan ik helemaal niks, daar word ik zelf agressief van.
Met jachtinstinct kan ik leven zolang het niet uitdraait op echt weglopen en je eigen ding gaan doen.
En honden die echt een hoge behoefte hebben aan werken en trainen zijn bij mij ook aan het verkeerde adres; die komen veel meer tot hun recht bij een baas die ze daarin tegemoet kan komen.
Als ik dat allemaal terzijde schuif dan blijft er best veel over waar ik nog een keuze uit kan maken hoor.

Ik wil graag een hond die los kan, en sociaal is. En die ik niet rete stak moet houden. Er zijn veel honden die passen, maar ook veel die niet passen. En uiteraard ben ik zeker bereid om verwachtingen aan te passen maar het kan nooit kwaad om een beetje zelfkennis en realistische verwachtingen te hebben.

Nanna schreef:

Kruimel53 schreef: vlijtig gesteund door heel wat rasverenigingen overigens, waar de reële nadelen van het ras niet genoemd of gebagatelliseerd worden.

Ik denk dat de mensen van een RV inderdaad helemaal meloet van hun ras zijn. Het past ze als een handschoen en daarom denken ze wellicht dat dat voor iedereen zo opgaat.
Net zoals hier op het forum; iemand vraagt welk ras geschikt voor hem/haar is en veelal komen de geachte forumleden dan met hun eigen ras op de proppen Terwijl dat helemaal niet geschikt hoeft te zijn voor de vraagsteller.

Sinds ik in het bestuur vd RV zit 2 nesten aangemeld via de site. Kwamen echt idioten op af die absoluut niet wisten wat een mechelse herder is of nodig heeft en effectief zou ik dus voor voorlichting daar moeten blijven plaatsen, maar kan het gewoon niet opbrengen

Mensen hebben helemaal geen zin om zich te verdiepen, punt. Niet in een ras, niet in het wezen hond. En veel mensen hebben ook hélemaal geen zin om al te veel aanpassingen te doen aan die hond, die hond moet gewoon vrij naadloos passen en anders niet (en het dier moet er vooral leuk/naar wens uitzien).

Tsja, daar krijg je veel herplaatsers van.

Ik denk dat de doorsnee kersverse hondenbaas allereerst naar het uiterlijk heeft gekeken.
Eventuele raseigenschappen staan vaak niet bovenaan de prioriteitenlijst.. anders zouden er toch flink minder rothonden rondlopen, om het maar even zo te noemen.

Ik zit bijvoorbeeld niet te wachten op een werkhond.
Hoe mooi en leuk ze ook kunnen zijn, ik weet dat ik daar niet aan moet beginnen.
Maar hoe weet je dat als je nog nooit een hond hebt gehad.
Ik heb me echt ingelezen en ben veel met andere honden op pas geweest voordat ik Xavi nam.
Dat heeft me echt niet voor kunnen bereiden op een hond zoals Xavi (die dus heel erg moeilijk trainbaar is).
Je weet namelijk pas echt hoe het is als je ze dag en nacht bij je hebt en je met situaties moet dealen.

Mensen gaan ook vaak af op het beeld van de opgevoede <insert ras>. Zich niet realiserend hoeveel werk er door de baas in gestoken is om de hond zo te krijgen

Zelfoverschatting zie ik vaak. Mensen gaan er nog te vaak vanuit dat raseigenschappen zich vlot laten weg trainen en veronderstellen met hetzelfde gemak dat ze over de nodige kennis beschikken om dat ook in de praktijk te brengen.

En wat Zamunda zegt. In een maakbare maatschappij als deze verwachten mensen dat het allemaal soepel loopt en verwachtingen zijn klootzakjes.
Die moet je bijstellen en anders niet.

Ik denk dat mensen vaak niet eerlijk over zichzelf zijn. Er zijn ook rassen waarvan ik denk 'oh leuk, die wil ik!' en denk dat ik de uitdagingen die erbij komen wel aan ga maar ik bedenk er gelijk achteraan hoe weinig zin ik heb om die specifieke dingen zo'n 12 jaar vol te houden en dat dat eigenlijk helemaal niet bij me past en ik eigenlijk van mezelf wel weet dat ik het zou laten versloffen.

Of mensen verdiepen zich gewoon niet in het concept van het daadwerkelijk hebben van een hond, wat het dus echt inhoud. Toen wij weer naar een hond aan het rondkijken waren na Izzy's dood riep mijn zusje 'oooh, dan moet je een labrador nemen' want die wordt gezien als makkelijk, lief voor kinderen. Huisje, boompje, labrador.

Volgens mij is het inderdaad alles wat hiervoor ook al genoemd is: te veel kijken naar het plaatje, zich niet verdiepen in het ras of het wezen van de hond, denken dat het met opvoeding en socialisatie alles wel recht te breien is, alleen verwachten dat de hond zich aanpast maar zichzelf niet aanpassen aan de hond en zijn behoeftes, door een roze bril kijken als het gaat om de aanpassingen, training en energie die erin gaan zitten, te hoge verwachtingen ...
Zeker voor mensen die nog nooit een hond hebben gehad is het moeilijk te begrijpen hoeveel invloed raseigenschappen kunnen hebben.

Als ik kijk naar mijn hondloze kennissen, die snappen echt weinig van de verschillen tussen mijn honden en ze snappen bijvoorbeeld ook echt niet waarom Amy vaak aan de lijn moet blijven. Want ze is zo lief, ze luistert zo goed, dan mag zij toch ook wel lekker los? Tot ze zien wat er gebeurt als Amy een konijn spot en al het bovenstaande er niet meer toe doet Mensen realiseren zich dus vaak ook niet wat raseigenschappen in de praktijk kunnen betekenen voor je omgang met de hond en je dagelijks leven. Het romantische plaatje dat mensen soms in hun hoofd hebben van hoe het leven met een hond eruit zou zien, komt heel vaak niet overeen met de realiteit.

Of misschien ook niet bedenken wat een raseigenschap nu inhoud. Als ik in het bos loop ( en ik loop er elke dag bijna) zie ik nooit wild. Nog geen konijn. Ik zou dus kunnen denken dat ik gemakkelijk en zichtjager zou kunnen hebben een loslaten in het bos. Als ik niet na zou denken. Want ze zien er natuurlijk best.

Nanna schreef:Er zijn trouwens ook rassen die ik best aardig vind maar die ik door hun barre gezondheid niet (meer) hoef.
Eigenlijk valt er dan best veel af..

Nou precies.
Het karakter en het uiterlijk van de Bernersennenhond past mij als een handschoen.

Eigenzinnige, vraatzuchtige luilakken, die wel in zijn voor een mooie lange wandeling en daarna graag fungeren als wijdbeens vloerkleed voor de open haard. (met dezelfde gestrekte poten als een beer of tijger, maar dan wel andersom, met de buik naar boven gekeerd).

Hoewel ik drie keer geluk heb gehad qua leeftijden, met wel veel gekwakkel, durf ik het niet meer aan.

Mijn allerergste mismatch was met een Jack Russel die ik als troost cadeau kreeg van de fokker. (Mijn zusje).
En met mijn Kooikerhondje ging het mis met mijn kinderen: de een hield te veel van het hondje en de ander haatte het.

Nu heb ik een rasloos buitenlands asielzoekertje.
Die het bijna niet fout kan doen vanwege het aandoenlijke kopje en rare lijfje.

Daarom, wil ik dus geen labrador.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind ze fantastisch, mooi van uiterlijk enz.
Het past echter totaal niet bij mijn karakter, te veel energie en om ze te geven wat ze nodig hebben moet je er wat mee doen aan sport en zo.
Daar heb ik geen tijd en geen puf voor ook al lijkt het me wel leuk.
Als ik met die van mij de rondes heb gelopen, liefst met een ronde loslopen zijn ze weer tevreden

Ik denk dat er meerdere reden zijn waarom het mis kan gaan , net als dat het goed kan gaan van meerdere factoren kan afhangen.
Blind staren op uiterlijk , denken dat fix ik wel even en als dat dan tegenvalt kan de hond weer vertrekken ondanks dat de raseigenschappen wel bekend waren valt het dan toch tegen.
Alles moet maakbaar zijn en als dat het niet is dan geven mensen op en ligt het uiteraard aan de hond.

Nanna schreef:Of mensen laten zich leiden door rasvertegenwoordigers te kennen die juist heel braafjes zijn terwijl ze dat eigenlijk op bepaalde punten niet zouden moeten zijn
Zo liep hier een Whippetreu die nog niet achter een konijn aanrende al had je het graag. Hij nam het voor kennisgeving aan. Ja, en als je dan die hond kent ga je er wellicht blind van uit dat ze allemaal zo zijn.
Ik loop ook weleens op met iemand met een uiterst brave Stafford. Nul agressie whatsoever. Of bijvoorbeeld Izzy van Sandra.
Dat kan ook verneukeratief werken. Ja, zón hond willen ze. En dan treffen ze natuurlijk de grootste moordenaar van het westelijk halfrond

dat vooral. Ik was verliefd geworden op de Bracco. En als ik blind af had moeten gaan op het praatje van een fokker had ik er zo drie kunnen hebben zonder moeite.
Door een andere fokker werd ik uitgenodigd om naar de wandeling van de RV te komen en de Bracco bleek lang niet zo leuk als de Spinoni die er ook waren.

Fredje past als een handschoen (soms even wat strubbelingen tijdens de puberteit maar hey) omdat ik bereid was om dat stapje extra te nemen. We zijn jachttraining gaan doen en zorgen ervoor dat hij die neus kan laten werken.

Maar op de wandeling vandaag waren mensen zich ook aan het oriënteren op een Fredje en vroeg ik me af of het wel een ras voor hen was. Die wilden wel elke dag uren lopen maar dat jachtinstict werd toch echt onderschat.

Ik merk heel erg dat mensen het allemaal maar maakbaar vinden. Tollers zijn enorm populair, vooral vanwege het formaat en kekke kleurtje. En heel veel mensen willen helemaal niet dat het energieke honden zijn met werklust. Er zijn er echt veel die dan zeggen "maar als je ze daar niet aan laat wennen gaat het toch wel goed?" Ten eerste vind ik dat oneerlijk naar de hond toe. Zit je dan met je genen die je zeggen dat je moet werken, sporten en lol hebben in het leven en je eindigt bij een te druk gezin waar je met geluk mee mag de kinderen ophalen van school. Maar zo werkt het ook niet. Ja, bij een enkeling wel. Maar de meeste hebben echt meer nodig, ook als dat niet goed uitkomt en men toch heel graag zo'n leuk rood wolbaaltje willen hebben. Het komt bij heel veel mensen niet op dat niet de hele wereld zich aanpast aan hun levenswijze. "Ja maar we werken ook allebei fulltime. En de kinderen hebben het ook heel druk!" Leg dat de hond even uit

als je een bepaald ras op het oog hebt,
zal je eerst eens moeten kijken of dat wel bij jou en je levensstijl/omgeving past,
verdiepen in karaktereigenschappen en onderhoud [voeding, beweging, verzorging enz]
voor en tegens afwegen, zijn allemaal belangrijke factoren.
deze regels heb ik altijd toegepast
en tot dusver ben ik nog nooit echt op de koffie gekomen,
maar wat niet wil zeggen dat ik sommige dingen wel eens te licht heb opgevat.
maar gelukkig nooit spijt van mijn keuzes heb gehad.

Cleva schreef: Mensen zijn enorme kleuters geworden. Alles moet ze door een ander voorgekauwd worden.
Iedereen die zich een heel klein beetje verdiept in de materie heeft door dat er ook nadelen zijn. Het is een kwestie van een beetje doorvragen en inlezen. Niet enorm. Gewoon een weekendje. Of twee weekendjes, mag ook.

Nou. En dan nog niet eens stomme mensen ook. De echtgenote van mijn oom moest een bordeaux dog. Gewoon daarom.
Godenzijdank neemt ie op hondengebied wel wat van me aan en heb ik hem er in een paar minuten van af kunnen praten.
Nu hebben ze een hartstikke leuk gezinshondje, een stabijtje van een goede fokker. Ligt met de kat in een mand, goed met de kinderen en ze zijn er verguld mee.
Had zonder dat simpele gesprekje heel anders af kunnen lopen.

Ik denk dat het slagingspercentage vooral afhangt van wat je voor je hond over hebt en je mate van invoelen. Volgens mij kan je prima een husky in een flat houden. En je kan ook prima 3 jack russels op een camping hebben. Als je de juiste baas maar bent. Zolang een hond krijgt wat hij nodig heeft is het vrijwel nooit een probleem.

Zelden heeft een hond veel meer nodig dan een goede baas. Als je elke dag traint voor marathons en ook nog eens opvoedkundig een ster bent kun je dus mits je genoeg tijd hebt prima een husky in je flat hebben.

Nanna schreef:

lor1_1984 schreef:Dat is ook de reden dat ik naar een hond met een lager energielevel heb gezocht, het is niet eerlijk naar honden met een hoog energielevel om die bij mij te plaatsen.

Ik zou gierend gek worden Crutz is hier weleens met haar Mechelse piranha's en ik vind dat enig hoor, maar wil het nog niet gedroomd hebben om er zelf eentje te bezitten
Geef mij m'n sufmutsen maar

ben zelf een klein takketerriertje.
Vind het nu al saai. En dan heb ik nog een behoorlijk projectje in tibbe, en een oudere hond met hoog energieniveau.
Hij doet nog best mee, de meeste mensen vinden hem druk
Vanaf een roedel energieke honden is het net niks.

laeken schreef:Ik denk dat het slagingspercentage vooral afhangt van wat je voor je hond over hebt en je mate van invoelen. Volgens mij kan je prima een husky in een flat houden. En je kan ook prima 3 jack russels op een camping hebben. Als je de juiste baas maar bent. Zolang een hond krijgt wat hij nodig heeft is het vrijwel nooit een probleem.

Zelden heeft een hond veel meer nodig dan een goede baas. Als je elke dag traint voor marathons en ook nog eens opvoedkundig een ster bent kun je dus mits je genoeg tijd hebt prima een husky in je flat hebben.

Nou dit dus
Ik ging gewoon van het ergste uit wat er allemaal mis kon gaan en toch wilde ik Baco nou ging prima in mijn middenwoning met postzegeltuintje ook nu met Dirk de DJT gaat het goed, ik val nu eenmaal op moeilijke rassen en weet dat het soms niet eenvoudig is, maar het is zo leuk om iets onhandelbaars om te toveren tot iets luisterend en die gewoon meedoet.

billy schreef:

laeken schreef:Ik denk dat het slagingspercentage vooral afhangt van wat je voor je hond over hebt en je mate van invoelen. Volgens mij kan je prima een husky in een flat houden. En je kan ook prima 3 jack russels op een camping hebben. Als je de juiste baas maar bent. Zolang een hond krijgt wat hij nodig heeft is het vrijwel nooit een probleem.

Zelden heeft een hond veel meer nodig dan een goede baas. Als je elke dag traint voor marathons en ook nog eens opvoedkundig een ster bent kun je dus mits je genoeg tijd hebt prima een husky in je flat hebben.

Nou dit dus
Ik ging gewoon van het ergste uit wat er allemaal mis kon gaan en toch wilde ik Baco nou ging prima in mijn middenwoning met postzegeltuintje ook nu met Dirk de DJT gaat het goed, ik val nu eenmaal op moeilijke rassen en weet dat het soms niet eenvoudig is, maar het is zo leuk om iets onhandelbaars om te toveren tot iets luisterend en die gewoon meedoet.

Dat vind ik heel knap.
Ik ben zoooo blij dat ik niet meteen voor een mechelaar ben gegaan. Victor is héél wat tikkeltjes minder heftig en ik denk dat ik anders gillend gek geworden was.
Dit is 'genoeg' voor nu.

Nanna schreef:Maar het lijkt me toch handiger om vooraf de zaak te bestuderen en in je raskeuze het geluk probeert af te dwingen.

Maar dat is ook een utopie. Dat je iets leest en begrijpt wil nog niet zeggen dat je de ware omvang en gevolgen ervan écht kunt inschatten. Dat kun je eigenlijk pas echt als je het meemaakt. Als ik destijds een ras had gekozen dat naar mijn gevoel op papier bij mij had gepast als eerste hond, dan was ik uitgekomen bij iets makkelijks als een schoothondje. Als je mij had gezegd dat ik een hond zou krijgen met een hele gebruiksaanwijzing, die bovendien overwicht nodig heeft maar tegelijkertijd ook heel gevoelig kan zijn, dan had ik niet gedacht dat dat bij me zou passen. En toch past dat in de praktijk naadloos, terwijl ik schoothondjes door de boot genomen maar vervelende mormels vind. Zo lees ik hier soms ook wel mensen die van tevoren dachten dat ze totaal niet met jachtinstinct van een podenco konden dealen, maar in de praktijk bleek dat ineens alleszins mee te vallen. En het ene jachtinstinct is het andere niet. Mij lijkt jachtinstinct ook niet te doen, maar dat Oor in de lente eendenkuikens wil opjagen blijkt dan weer iets te zijn waar ik in de praktijk vrij makkelijk mee kan dealen. En andersom zijn er soms mensen die een hond met verlatingsangst hebben gehad en dat prima konden managen, dan denk je dus dat je weet waar je aan begint en dan blijkt het bij een volgende hond ineens van een totáál andere orde te zijn. Dingen zijn in het echt gewoon lang niet altijd zoals je het je voorstelt van tevoren. En dat geldt zelfs voor de grote lijnen. Dat je denkt dat je een hond met will to please wilt omdat die goed op te voeden is, maar dat je in de praktijk knettergek blijkt te worden van die aanhankelijkheid, bijvoorbeeld. Dus dat hele 'het juiste ras kiezen' vind ik eigenlijk net zo onrealistisch als denken dat je een vechthond wel even gezellig op een veldje kunt socialiseren.

Persistence schreef:

billy schreef:

laeken schreef:Ik denk dat het slagingspercentage vooral afhangt van wat je voor je hond over hebt en je mate van invoelen. Volgens mij kan je prima een husky in een flat houden. En je kan ook prima 3 jack russels op een camping hebben. Als je de juiste baas maar bent. Zolang een hond krijgt wat hij nodig heeft is het vrijwel nooit een probleem.

Zelden heeft een hond veel meer nodig dan een goede baas. Als je elke dag traint voor marathons en ook nog eens opvoedkundig een ster bent kun je dus mits je genoeg tijd hebt prima een husky in je flat hebben.

Nou dit dus
Ik ging gewoon van het ergste uit wat er allemaal mis kon gaan en toch wilde ik Baco nou ging prima in mijn middenwoning met postzegeltuintje ook nu met Dirk de DJT gaat het goed, ik val nu eenmaal op moeilijke rassen en weet dat het soms niet eenvoudig is, maar het is zo leuk om iets onhandelbaars om te toveren tot iets luisterend en die gewoon meedoet.

Dat vind ik heel knap.
Ik ben zoooo blij dat ik niet meteen voor een mechelaar ben gegaan. Victor is héél wat tikkeltjes minder heftig en ik denk dat ik anders gillend gek geworden was.
Dit is 'genoeg' voor nu.

Dank je

Ik weet nog dat ik met Baco 9 weken oud naar de clubmatch van de berghondenvereniging ging, kreeg allemaal verhalen van Kaukazen die eigenaars hadden aangevallen en god weet wat meer en dat hij nu nog leuk was maar wacht maar af, maar hij is gewoon leuk gebleven.

Als je 8 maanden zwanger bent en dan nog besluit een leuk klein schoothondje te nemen om je moederlijke instincten alvast op te botvieren en dat schoothondje een ADHD'er op Redbull blijkt. Dan moet je misschien maar helemaal geen hond kopen overigens.

het is niet alleen het ras maar waar ze vandaan komen, een verkeerde start van het leven (de eerste 8 weken al) en je moet echt hard werken en een ton aan geduld hebben om je hond op te voeden (mijn Vusi DH is een goed voorbeeld )

Een "leuk" ras maar agressieve ouder honden is ook niet goed

Ik heb mij wel 2 jaar ingelezen in de Dobermann, met verschillende fokkers gesproken, paar keer een kringgroep (waar ze IPO trainen) bezocht en diverse eigenaren gesproken. Nee echt, het zijn zúlke leuke honden, leren makkelijk, een will to please etc en echt iets voor ons. Dus er kwam na 2 jaar een Dobermann. Erna nog 2 herplaatsers, die 3 en alle honden die ik inmiddels ken van wandelingen en FB contacten voldoen echt niet aan dat romantische beeld van een dobermann die de meeste eigenaren en de RV schetsen.

Grappige is dat ik van de mechel dacht dat het moeilijke honden waren en veelal niet geschikt als huishond, maar dat heeft mijn 100% positief verbaasd. Voor ons super makkelijke honden, maar voor de gemiddelde hondenbaas een pain in the ass. Daarom snap ik ook niet dat op FB groepen door mecheleigenaren al snel wordt gezegd dat honden uit werklijnen makkelijk als huishond kunnen worden gehouden. Dat loopt meestal mis. Als ik zie hoe zowel Dico als van 2 andere mechels die wij als herplaatser kregen, hun vorige eigenaren tot waanzin hebben gedreven .

Ik vind de gemiddelde werklijn mechel niet geschikt voor de gemiddelde hondeneigenaar. Staffords overigens al helemaal niet. Als ik zie hoe ik soms moest bulderen of ze een draai om de oren moest geven bij grensoverschrijdend gedrag, dan zag je andere mensen bijna schrikken. Die snapte niet altijd dat door die duidelijke grenzen en consequenties mijn honden wel overal mee naar toe konden en los konden lopen. Als ik naar een labrador zo zou bulderen, dan krijgt hij volgens mij de schrik van zijn leven.
Net als dat mensen hun gedrevenheid voor de bal soms afschrikwekkend vinden .