Het HondenForum

Charlie is inmiddels 7 maanden bij ons (ze is ongeveer 2 jaar oud, kettinghond uit Griekenland) en loopt nog niet los. Aan de (lange) lijn kent ze het commando 'hier' en voert ze dat nagenoeg altijd uit. Maar Charlie is zich dus wel bewust van die lijn die er aan hangt.
Ik durf (bijna) met zekerheid te zeggen dat ze niet wegloopt als ik haar loslaat, ze jaagt dus wel. Maar ze neemt wel heel veel ruimte en als ze een andere hond ziet wordt ze een enorm blij springend uilskuiken, ik geloof nooit dat ze dan te bereiken is als ze losloopt. Nou geeft dat bij de meeste honden niet die ik hier tegenkom maar ik wil het dus eigenlijk gewoon niet. En bij een aantal honden geeft het wel (soms om de hond maar bij 1 groep ook om de baasjes waar ik een paar keer een verschil van mening mee heb gehad over hoe honden zich dienen te gedragen naar andere honden).

Er is hier redelijk in de buurt een omheind veld maar dat is wel gróót, ik schat zo'n 400m lang en 50m breed . Als ze daar los mag neemt ze behoorlijk wat ruimte en krijg ik haar dus niet altijd teruggeroepen, of eerlijk gezegd, meestal niet.

Hoe leer ik haar dat ze minder ruimte neemt? En hoe reageer ik als ik haar bij me roep en ze komt niet? Soms denk ik bij mezelf gooi haar gewoon los het komt wel goed maar gelijk daar achteraan denk ik dan dat ik denk dat het wel goed komt omdat ze aan de lijn altijd zo braaf is en dan bedenk ik hoe ze op het omheinde veld is.
Ik begin die aangelijnde wandelingen een beetje zat te worden. Of nou ja, dat is het eigenlijk niet, ik gun haar het loslopen en ik mis het kijken naar een hond die zich lekker vrij vermaakt.

Dus, iemand tips?


Edit, info over jagen aangepast

Verstoppertje spelen op dat veld waar ze los kan lopen. Laat haar maar weggaan, kruip achter een struik of een boom (of ga op de grond zitten) en wacht tot ze je kwijt is. Dan een keer roepen en haar de hemel inprijzen als ze bij je komt.

Ze moet op jou gaan letten, in plaats van jij op haar (dat doe je toch wel, maar laat het niet merken). Dus als ze te ver van je weg is, wegkruipen of teruglopen en dit verder opbouwen.

Succes, het is altijd een lastige stap in de opbouw naar echt loslopen.

ZorroMax schreef:Verstoppertje spelen op dat veld waar ze los kan lopen. Laat haar maar weggaan, kruip achter een struik of een boom (of ga op de grond zitten) en wacht tot ze je kwijt is. Dan een keer roepen en haar de hemel inprijzen als ze bij je komt.

Ze moet op jou gaan letten, in plaats van jij op haar (dat doe je toch wel, maar laat het niet merken). Dus als ze te ver van je weg is, wegkruipen of teruglopen en dit verder opbouwen.

Succes, het is altijd een lastige stap in de opbouw naar echt loslopen.

Dat werkt dus niet bij haar, het boeit haar niet zo (of zoals ik graag denk, ze heeft het vertrouwen dat ik wel weer eens verschijn) dat ze me niet ziet. Ze gaat me dus ook echt niet zoeken.

Haar terugroepen vóórdat ze zoveel ruimte neemt?

Lou is nu ruim 1,5 jaar bij mij en loopt tegenwoordig incidenteel los. Ik noem haar naam iedere keer dat ze verder dan pakweg 8 meter van me weg loopt en beloon haar zodra ze omkijkt of even stopt.

Het kan best zijn dat je Charlie in het begin iedere 2/3/4/5 meter moet roepen en belonen en dat dan langzaam uitbreiden.

Lou riep ik in het begin iedere 1,5 meter en dat heb ik van daaruit uit kunnen bouwen naar nu een meter of 8-10.

ik vind dat ook altijd zeer lastig in te schatten,
Lana mag bij mij alleen los als ik de hele omgeving [ruim een paar kilometer] af kan kijken, wil geen confrontatie met anderen,
met als gevolg dat ik ook geen verstop plaatsen heb, maar wel een jas vol met lekkers, zodat ik haar na een meter of 10/15 terug roep voor een beloning, laat haar vooral niet te ver afdwalen, maar na een aantal keren, heeft ze genoeg van dat lekkers en stopt/kijkt alleen maar om daarmee te zeggen ja daaaag ik wil lekker rennen en struinen, dus heb ook speelgoed bij me, piepballetjes bv, en loop een stuk terug,en zo oefenen we steeds maar weer door, want na mijn roep om hier te komen, ga ik niet eerder verder dan dat ze ook daadwerkelijk komt.
vooral als ze net loops is geweest, heeft ze bananan in haar oren, je ziet aan haar dat ze mij wel hoort, maar haar neus is te druk,
sta wel eens als een gek te springen en raar te doen, maar goed dat niemand mij ziet want tis geen gezicht, maar het werkt wel.
ik ben voor haar dan wel weer aantrekkelijk, naarmate ze ouder wordt, wordt het steeds beter, maar af en toe heeft ze zo'n periode.
maar ik beloon altijd als ze terug komt, hoe moeilijk de aanloop ook is/was.

ZorroMax schreef:Verstoppertje spelen op dat veld waar ze los kan lopen. Laat haar maar weggaan, kruip achter een struik of een boom (of ga op de grond zitten) en wacht tot ze je kwijt is. Dan een keer roepen en haar de hemel inprijzen als ze bij je komt.

Ze moet op jou gaan letten, in plaats van jij op haar (dat doe je toch wel, maar laat het niet merken). Dus als ze te ver van je weg is, wegkruipen of teruglopen en dit verder opbouwen.

Succes, het is altijd een lastige stap in de opbouw naar echt loslopen.

Bij Finn werkt dat totaal niet. Die weet heus wel dat je achter die boom zit, maar ziet geen reden om je dan ook op te zoeken. Prima als jij daar achter die boom wilt zitten, dan ga ik even daar heen! Doei!



Heb je haar al 'los' laten lopen met de lange lijn er achteraan slepend? Dat werkte bij Finn wel goed, bij hem werkt t toch een beetje als een soort anker. Dan had hij wat meer tijd/ruimte om zelf dingen te doen, maar had wel het idee dat ik nog iets over hem te vertellen had Al is hij ook geen hond die in volle gallop langs komt, dus kon ik gewoon in rust op de lijn staan als ik vond dat hij even moest wachten/komen.
Ik gebruikte ook de clicker. Ben daarmee begonnen op de gewone rondjes door de wijk en later ingezet op de lange wandelingen aan de lange lijn. Iedere keer als hij aandacht voor mij had beloonde ik en mocht hij daarna weer verder gaan. Dat heb ik toen ook gedaan met het loslopen aan de lange lijn en later het helemaal loslopen.

Ik zou het denk ik oefenen op gewone wandelingen. Mijn ervaring is toch wel dat een groot leeg veld erg uitnodigt tot meer afstand. Er zijn geen natuurlijke grenzen, zoals paden en bosjes langs het pad en ze zien je heel makkelijk op grotere afstand. Dan is de drang om dichterbij te blijven ook niet zo groot. Finn is dan ook nog van het type die zelf wel wat gaat ondernemen als ik stil blijf staan op zo'n veld.

Misschien niet het meest pedagogisch verantwoorde antwoord, maar als ik het zo hoor zou ik het risico gewoon nemen. Op een plek waar ze in ieder geval niet zelf een weg over kan rennen oid. Ze klinkt niet als een hond die vervelend is voor andere honden of anderszins een risico voor de omgeving vormt. Dan zou ik het gewoon lekker doen en eens kijken hoe dat gaat. Hoewel ik wel snap dat dat lastig is, ik vind het ook moeilijk om de controle te laten varen, maar zoals jij haar beschrijft denk ik dat dat best prima kan.

zorg dat je traint op hierkomen, met een lange lijn eraan en zorg dat t de moeite waard is dat ze komt, hele lekkere dingen, frikandel, kaas, kipvingers, ham kan me niet bommen als ze er maar een moord voor doet...... denk dat dat t allerbelangrijkste commando is, maar de 1 ste keer zou ik wel een weiland of zo nemen wat omheind is, voor je eigen rust en dan kun je kijken wat ze doen.
moet je er wel bij vertellen dat ik met Zuri nu pas zover ben dat als er geen prikkels zijn dat ze heel blij naar me toekomt - ik heb gebroken pensstaafjes bij me en dat blijf ik altijd trainen, met haar en met Gil ook, omdat t zo belangrijk is

Ok dus....

Ik kom net weer terug van het veld en heb even wat info in de openingspost gewijzigd, ze jaagt dus wel

Het veld wordt aan de ene lange zijde afgesloten door een hek en aan de andere zijde door bomen met daarachter een sloot.
Er zit daar normaal gesproken niks aan beesten in het zicht. Nu liepen er 2 hazen, 2 ganzen en een fazant. Eerst de hazen, die renden weg en dat vond ze wel interessant maar ze liep vlak naast me, een paar keer nee moeten zeggen en even afgeleid en dat was prima. Het eerste rondje vond ze de ganzen niet boeiend dus dat ging ook prima, er lagen ook nog 2 dode hazen en daar moest ik haar echt vandaan halen maar dat vind ik niet zo vreemd. Het tweede rondje over het veld heeft ze toch de ganzen opgejaagd, die vlogen weg en daar ging ze als de sodemieter achteraan De ganzen vlogen weg over het hek en Charlie bleef daar staan. Toen wilde ik richting uitgang lopen maar Charlie dacht er anders over en ging door de bosjes (het veld wordt in het midden over de lengte door wat bomen en bosjes gescheiden) toch weer naar het andere deel. Roepen hielp niet echt. En toen liep daar ineens een fazant... Die vloog weg en Charlie ging erachteraan. Alleen vloog de fazant weg over de slootkant en bleek er dus over de sloot een triplex plaat te liggen en weg was Charlie. Daarachter ligt een veld wat ze bouwrijp aan het maken zijn of zo, er liggen enorme hopen aarde en door de bomen heen kon ik zien dat ze daar overheen rende. Ik heb gegild vanuit mijn tenen en ze ging stilstaan, nog een keer gegild dat ze hier moest komen en blijkbaar hoorde ze dat het serieus was (of het was toch wel spannend dat nieuwe terrein) en kwam ze als de sodemieter naar me toegerend Uiteraard blij gedaan, een handje snoepjes gestrooid en een handje snoepjes voor haar neus gehouden en haar aangelijnd. Toen zijn we maar naar huis gegaan. Man, m'n hart zonk in mijn schoenen toen ik haar weg zag rennen, ik dacht echt dat ik haar kwijt was.
Daar ga ik dus niet meer heen, ook al zou ik die plaat weg halen. Ik ben veel te bang dat ze nu weet dat ze er over kan en door de sloot zou gaan.

Maar ik durf haar dus echt nog niet 'gewoon' los te laten om te oefenen, realistisch gezien kán het ook gewoon niet. Als er ook maar iets een klein beetje interessant is, heb ik echt het nakijken en reageert ze gewoon totaal niet. Ook als het iets sufs is.

Ik open nooit meer een topic, het is de Goden verzoeken

Maar ze kwam wel

Ja zal je net zien

Maar op zich niet zo vreemd dat ze dingen achter na rent, alleen niet zo handig als je nog vertrouwen moet opbouwen met het loslopen.
Laat het even bezinken en probeer het later gewoon nog eens. Ondertussen aan de lange lijn blijven oefenen en dan gaat het vanzelf wel weer een keer.
Hier ging het ook steeds met stappen vooruit en dan weer zo'n actie die je weer even op je plaats zet.

Ervaring rijker en gelukkig is ze gewoon thuis, dus is t goed gegaan, weet je waar je aan moet werken nu evn zenn worden en weer gewoon door O ja en ze kwam wel

Shibby schreef:Haar terugroepen vóórdat ze zoveel ruimte neemt?

Lou is nu ruim 1,5 jaar bij mij en loopt tegenwoordig incidenteel los. Ik noem haar naam iedere keer dat ze verder dan pakweg 8 meter van me weg loopt en beloon haar zodra ze omkijkt of even stopt.

Het kan best zijn dat je Charlie in het begin iedere 2/3/4/5 meter moet roepen en belonen en dat dan langzaam uitbreiden.

Lou riep ik in het begin iedere 1,5 meter en dat heb ik van daaruit uit kunnen bouwen naar nu een meter of 8-10.

Dit zou misschien kunnen helpen inderdaad. Ik las je post toen ik parkeerde om naar het veld te lopen en het geprobeerd. Iedere keer 'niet te ver' en dan bleef ze even wachten. Tot ze het niet meer deed. Wat deed jij dan als Loutje toch verder ging? Even aanlijnen?

Lanavandevledders schreef:ik vind dat ook altijd zeer lastig in te schatten,
Lana mag bij mij alleen los als ik de hele omgeving [ruim een paar kilometer] af kan kijken, wil geen confrontatie met anderen,
met als gevolg dat ik ook geen verstop plaatsen heb, maar wel een jas vol met lekkers, zodat ik haar na een meter of 10/15 terug roep voor een beloning, laat haar vooral niet te ver afdwalen, maar na een aantal keren, heeft ze genoeg van dat lekkers en stopt/kijkt alleen maar om daarmee te zeggen ja daaaag ik wil lekker rennen en struinen, dus heb ook speelgoed bij me, piepballetjes bv, en loop een stuk terug,en zo oefenen we steeds maar weer door, want na mijn roep om hier te komen, ga ik niet eerder verder dan dat ze ook daadwerkelijk komt.
vooral als ze net loops is geweest, heeft ze bananan in haar oren, je ziet aan haar dat ze mij wel hoort, maar haar neus is te druk,
sta wel eens als een gek te springen en raar te doen, maar goed dat niemand mij ziet want tis geen gezicht, maar het werkt wel.
ik ben voor haar dan wel weer aantrekkelijk, naarmate ze ouder wordt, wordt het steeds beter, maar af en toe heeft ze zo'n periode.
maar ik beloon altijd als ze terug komt, hoe moeilijk de aanloop ook is/was.

Zo gaat het met Charlie ook, alleen heeft Charlie geen interesse in speelgoed. Ik merk dat ze in het begin eigenlijk best aardig luistert maar dan is ze er ook wel klaar mee. Stil gaan staan tot ze toch komt heeft geen zin, het interesseert haar gewoon niks.

Nanna schreef:

Rebble schreef:
Dus, iemand tips?

Kaas. Daar zijn alle honden gevoelig voor
Als ik KAASSSS! roep staan er vier honden om me heen.

Charlie heeft geen uitgesproken voorkeur of iets waar ze een moord voor doet. Ik had net worst meegenomen en dat vond ze even wel interessant maar de normale beloningssnoepjes (pedigreebrokjes, die had ik een keer nodig voor cursus en die zijn klein en vindt ze lekker) waar ik halverwege het lopen op overstapte leek ze eigenlijk lekkerder te vinden.

veertje schreef: Heb je haar al 'los' laten lopen met de lange lijn er achteraan slepend? Dat werkte bij Finn wel goed, bij hem werkt t toch een beetje als een soort anker. Dan had hij wat meer tijd/ruimte om zelf dingen te doen, maar had wel het idee dat ik nog iets over hem te vertellen had Al is hij ook geen hond die in volle gallop langs komt, dus kon ik gewoon in rust op de lijn staan als ik vond dat hij even moest wachten/komen.
Ik gebruikte ook de clicker. Ben daarmee begonnen op de gewone rondjes door de wijk en later ingezet op de lange wandelingen aan de lange lijn. Iedere keer als hij aandacht voor mij had beloonde ik en mocht hij daarna weer verder gaan. Dat heb ik toen ook gedaan met het loslopen aan de lange lijn en later het helemaal loslopen.

Ik zou het denk ik oefenen op gewone wandelingen. Mijn ervaring is toch wel dat een groot leeg veld erg uitnodigt tot meer afstand. Er zijn geen natuurlijke grenzen, zoals paden en bosjes langs het pad en ze zien je heel makkelijk op grotere afstand. Dan is de drang om dichterbij te blijven ook niet zo groot. Finn is dan ook nog van het type die zelf wel wat gaat ondernemen als ik stil blijf staan op zo'n veld.

Dat loslopen met de lange lijn erachter slepend heb ik ook aan gedacht maar nog niet geprobeerd. Ik vermoed dat ze dan toch vrijheid proeft maar ik kan het wel een keer proberen in combinatie met Shibby d'r tip zodat die lijn in ieder geval binnen bereik blijft.

mijke schreef:Misschien niet het meest pedagogisch verantwoorde antwoord, maar als ik het zo hoor zou ik het risico gewoon nemen. Op een plek waar ze in ieder geval niet zelf een weg over kan rennen oid. Ze klinkt niet als een hond die vervelend is voor andere honden of anderszins een risico voor de omgeving vormt. Dan zou ik het gewoon lekker doen en eens kijken hoe dat gaat. Hoewel ik wel snap dat dat lastig is, ik vind het ook moeilijk om de controle te laten varen, maar zoals jij haar beschrijft denk ik dat dat best prima kan.

Zie mijn update Ik neigde er ook naar hoor maar ik durf het nu toch echt niet meer aan

S@ndr@ schreef:zorg dat je traint op hierkomen, met een lange lijn eraan en zorg dat t de moeite waard is dat ze komt, hele lekkere dingen, frikandel, kaas, kipvingers, ham kan me niet bommen als ze er maar een moord voor doet...... denk dat dat t allerbelangrijkste commando is, maar de 1 ste keer zou ik wel een weiland of zo nemen wat omheind is, voor je eigen rust en dan kun je kijken wat ze doen.
moet je er wel bij vertellen dat ik met Zuri nu pas zover ben dat als er geen prikkels zijn dat ze heel blij naar me toekomt - ik heb gebroken pensstaafjes bij me en dat blijf ik altijd trainen, met haar en met Gil ook, omdat t zo belangrijk is

Dat is het juist, aan de lange lijn doet ze het prima. Die gebroken pensstaafjes is wel een idee, die vindt ze erg lekker. Maar echt iets waar ze een moord voor doet heeft ze helaas niet.

In ieder geval allemaal bedankt voor het meedenken! Ben alleen even met mijn neus op de feiten gedrukt over hoe weinig interessant ik buiten ben voor haar

Ik zou denk ik de fluit aanleren. tenzij ze bang is voor luide geluiden.
Een fluitje kopen, geen hondenfluit, gewoon eentje die je zelf kan horen.

Dan eerst eenmaal in de twee dagen bijvoorbeeld aangelijnd gaan gebruiken, en dan een ultieme beloning die zij lekker vindt eraan koppelen. En als ze geaaid of gemasseerd worden prettig vindt, kan je dit ook gebruiken.
Hier vinden ze La vache quiriet, van die smeerkaas blokjes heel lekker ( ik gebruik dat met ontworm pillen. De pil erin, en dat is echt de enige keer dat ze dat krijgen. Dan blijft het speciaal)

En dan leren op de fluit terug te komen, met iets wat ze heel, lekker vind, en ook alleen krijgt, als de fluit gaat. Anders nooit.

Het werkt helaas niet bij iedere hond, maar een fluit is neutraal en luid, en je stem is niet neutraal. Daar schijnt emotie in door.

En soms heb je een heel lange adem nodig, van wel een jaar
voordat een voer beloning interessanter wordt dan al het andere

Ja ze kwam wel Maar om nou iedere keer te krijsen als een viswijf als ze moet komen

Rebble schreef:

mijke schreef:Misschien niet het meest pedagogisch verantwoorde antwoord, maar als ik het zo hoor zou ik het risico gewoon nemen. Op een plek waar ze in ieder geval niet zelf een weg over kan rennen oid. Ze klinkt niet als een hond die vervelend is voor andere honden of anderszins een risico voor de omgeving vormt. Dan zou ik het gewoon lekker doen en eens kijken hoe dat gaat. Hoewel ik wel snap dat dat lastig is, ik vind het ook moeilijk om de controle te laten varen, maar zoals jij haar beschrijft denk ik dat dat best prima kan.

Zie mijn update Ik neigde er ook naar hoor maar ik durf het nu toch echt niet meer aan

Nee ik las net je update en wilde idd al posten van negeer mijn vorige antwoord dan maar Dan zou ik idd een lange sleeplijn (20 meter ofzo) er achter aan laten slepen icm met de Shibby methode. Ik gebruik de Shibby methode ook (niet dat het per se nodig is maar ik vind het prettig als ze niet verder dan, zeg, 20 m bij me vandaan is want dan heb ik voor mijn gevoel meer controle). Als ze niet blijft staan op mijn 'niet te ver!' dan blijf ik zelf staan en klap twee keer hard in mijn handen. Ik heb per toeval ontdekt dat in je handen klappen voor Oor soms veel beter werkt dan 'hier' roepen ofzo. Zelfs al zit het commando hier er bij Oor goed in, dat klappen lijkt haar op een of andere manier meer te interesseren en dan stopt ze altijd, heel gek. Ik zou niet weten waarom, maar ik zou zeggen probeer het eens, wellicht is Charlie er ook gevoelig voor! Of probeer anders eens met je tong te klakken of te fluiten oid?

Als je wil dat ze los kan moet je haar de mogelijkheid geven het te leren. Guus is ook weggelopen laatst. Wat was ik aan het schreeuwen. Ik bleef er bijna in wat hij zat achter twee krijsende nijlganzen aan en die krengen vlogen 50 meter en dan landen ze weer. En dan ging hij dus in etappes steeds 50 meter verder van me af. Ik ben eerst gaan kijken.....stom stom want toen ging hij een tweede veld in en weg was hij.....Wat een schrik zeg! Maar hij kwam uiteindelijk wel. Ik was inmiddels wel halverwege de moddervelden maar hij kwam. Het was ook nog 1730 uur dus ik scheet echt 7 kleuren en mijn longen lagen er bijna uit van het brullen....

Kreeg echt visioenen dat hij weg was en het donker werd. Hij is zo klein als een haas en je ziet hem totaal niet op een modderveld of op de weg als hij voor een auto over steekt. Verschrikkelijk. Maarja. Hij moet wel los kunnen dus we gaan gewoon door. Een beetje proberen en een verkeerde hond opzoeken of een keer te ver rennen hoort er echt wel bij. Dat gaat over. Guus gaat nu al veel beter los en hij luistert meestal prima. Als je niet waagt win je niet al krijg ik het nu al benauwd als ik dit schrijf want als er wat gebeurd voel ik me schuldig....

Truus pakt ook heel veel ruimte en de eerste keren los is dat heel spannend maar naar de Hier luistert ze heel goed, wel loopt ze vaak wel een meter of 50 bij me vandaan, ik ben toen begonnen met roepen, deze kant, en dan liep ik de andere kant op en dat gaat nu best heel goed.
Gaat ze voor mijn gevoel te ver roep ik deze kant en dan komt ze dichterbij lopen, het is geen commando of zo gewoon een vrijblijvend iets.

Emma schreef:Ik zou denk ik de fluit aanleren. tenzij ze bang is voor luide geluiden.
Een fluitje kopen, geen hondenfluit, gewoon eentje die je zelf kan horen.

Dan eerst eenmaal in de twee dagen bijvoorbeeld aangelijnd gaan gebruiken, en dan een ultieme beloning die zij lekker vindt eraan koppelen. En als ze geaaid of gemasseerd worden prettig vindt, kan je dit ook gebruiken.
Hier vinden ze La vache quiriet, van die smeerkaas blokjes heel lekker ( ik gebruik dat met ontworm pillen. De pil erin, en dat is echt de enige keer dat ze dat krijgen. Dan blijft het speciaal)

En dan leren op de fluit terug te komen, met iets wat ze heel, lekker vind, en ook alleen krijgt, als de fluit gaat. Anders nooit.

Het werkt helaas niet bij iedere hond, maar een fluit is neutraal en luid, en je stem is niet neutraal. Daar schijnt emotie in door.

En soms heb je een heel lange adem nodig, van wel een jaar
voordat een voer beloning interessanter wordt dan al het andere

dat met een fluit wil ik ook eens proberen, want net wat je zegt, je stem verteld veel, vooral als je na tig keer roepen, toch een andere emotie uit.
en met flinke tegenwind is een fluit ook scherper dan je stem denk ik.

laeken schreef:Als je wil dat ze los kan moet je haar de mogelijkheid geven het te leren. Guus is ook weggelopen laatst. Wat was ik aan het schreeuwen. Ik bleef er bijna in wat hij zat achter twee krijsende nijlganzen aan en die krengen vlogen 50 meter en dan landen ze weer. En dan ging hij dus in etappes steeds 50 meter verder van me af. Ik ben eerst gaan kijken.....stom stom want toen ging hij een tweede veld in en weg was hij.....Wat een schrik zeg! Maar hij kwam uiteindelijk wel. Ik was inmiddels wel halverwege de moddervelden maar hij kwam. Het was ook nog 1730 uur dus ik scheet echt 7 kleuren en mijn longen lagen er bijna uit van het brullen....

Kreeg echt visioenen dat hij weg was en het donker werd. Hij is zo klein als een haas en je ziet hem totaal niet op een modderveld of op de weg als hij voor een auto over steekt. Verschrikkelijk. Maarja. Hij moet wel los kunnen dus we gaan gewoon door. Een beetje proberen en een verkeerde hond opzoeken of een keer te ver rennen hoort er echt wel bij. Dat gaat over. Guus gaat nu al veel beter los en hij luistert meestal prima. Als je niet waagt win je niet al krijg ik het nu al benauwd als ik dit schrijf want als er wat gebeurd voel ik me schuldig....

Oh grote Goden Echt, ik krijg het al benauwd als ik het lees maar heb ook hardop moeten lachen omdat je het zo beeldend omschrijft. Je hebt wel gelijk dat ze de kans moet krijgen om het te leren. Ik moet haar echt nog leren kennen als ze los van de lijn is. En het vertrouwen moet groeien. Maar dat kan inderdaad allebei pas als je het doet.

Ik was Izzy gewend en Izzy luisterde alsof ze op batterijen liep. Echt, Izzy heb ik om een aantal redenen af en toe echt wel vervloekt maar ik kon er altijd van op aan dat ze luisterde als ze los was.

Die fluit is inderdaad misschien ook wel een idee, daar ga ik eens over nadenken

Lanavandevledders schreef:

Emma schreef:Ik zou denk ik de fluit aanleren. tenzij ze bang is voor luide geluiden.
Een fluitje kopen, geen hondenfluit, gewoon eentje die je zelf kan horen.

Dan eerst eenmaal in de twee dagen bijvoorbeeld aangelijnd gaan gebruiken, en dan een ultieme beloning die zij lekker vindt eraan koppelen. En als ze geaaid of gemasseerd worden prettig vindt, kan je dit ook gebruiken.
Hier vinden ze La vache quiriet, van die smeerkaas blokjes heel lekker ( ik gebruik dat met ontworm pillen. De pil erin, en dat is echt de enige keer dat ze dat krijgen. Dan blijft het speciaal)

En dan leren op de fluit terug te komen, met iets wat ze heel, lekker vind, en ook alleen krijgt, als de fluit gaat. Anders nooit.

Het werkt helaas niet bij iedere hond, maar een fluit is neutraal en luid, en je stem is niet neutraal. Daar schijnt emotie in door.

En soms heb je een heel lange adem nodig, van wel een jaar
voordat een voer beloning interessanter wordt dan al het andere

dat met een fluit wil ik ook eens proberen, want net wat je zegt, je stem verteld veel, vooral als je na tig keer roepen, toch een andere emotie uit.
en met flinke tegenwind is een fluit ook scherper dan je stem denk ik.

Ik was vroeger wel snel ongeduldig en geïrriteerd, ook al dacht ik dat ik "neutraal" riep. Maar dan komt onze Buster dus niet.
Tegenwoordig is voer wel belangrijk (hij is nu 10 jaar, en als jonge hond vond hij voer absoluut niet interessant.) En nu helpt het wel als ik met het zakje kraak waar koekjes inzitten. Dat komt ook omdat we twee honden hebben, dan wil hij toch ook ineens dat koekje hebben. Het is de kift

Als ik vroeger de fluit had aangeleerd, zal dat zeker wel, beter hebben geholpen. Omdat die "neutraal" blijft.
Nu moest ik steeds zelf heel gek gaan doen, om zijn interesse te wekken. Geeft heel leuke reacties maar ik zou nu, als ik het over kon doen, de fluit aanleren. Op een fluitgeluid (als ik zelf fluit) reageert hij ook veel Alerter.

Nanna schreef:

Rebble schreef:
Dus, iemand tips?

Kaas. Daar zijn alle honden gevoelig voor
Als ik KAASSSS! roep staan er vier honden om me heen.

Zijn echt al jou honden zo vraatzuchtig?

Ik heb nooit veel succes gehad met mijn snacks onderweg. Ja, soms willen ze best wat eten, als ze niets anders te doen hebben.
Maar veel indruk heb ik nooit gemaakt, met kaas worst of wat anders.



Dat maakt het gelijk zo lastig - het is voor iedere hond zo enorm verschillend. Ik heb er twee jaar over gedaan om er achter te komen wat Mayke motiveerde. Sinds ik dat varkentje gewassen heb, heb ik een enorm gehoorzaam hondje die uit zichzelf bij me blijft. De methoden die ik op de hondenschool te horen kreeg (heel veel gejubbel en koekjes) was olie op het vuur. Bij haar helpt het om hoge verwachtingen te hebben en niet blij te zijn met half werk. Als ze toch een keer ergens achteraan vliegt en ze komt terug, dan ga ik dr eerst even staan uitfoeteren. Dat werkt. De hondenschool vond dat een grote misser, want je moest juist blij zijn dat ze uit eindelijk toch terug kwam. Maar als ik dat doe, gaat Mayke samen met mij dr succesje staan vieren en beslist stante pede nog even een toegift te geven.

En Kiwi is gehoorzaam uit zichzelf, maar neemt ook veel ruimte en heeft geen probleem met heen-en-weer rennen tot het einde der tijden. Als ik dus ga terugroepen en weer vrij geef, heb ik een hond die 5x zoveel km's maakt dan ik en die iedere minuut fanatieker wordt, terwijl ik juist wil dat ze ontspant ipv het pad afjakkert tot ik terug roep.

Morris heb ik a la Shibby het loslopen aangeleerd. Voor ons werkte dit het beste. Morris neemt het liefst véél ruimte. We zijn dus begonnen met heel dicht in de buurt blijven, stukje verder, nog een stukje etc. Gaat hij te ver van me af dan is een 'even wachten' ook genoeg om hem jawel... even te laten wachten. Hierkomen doet hij niet aan. Alleen als het écht moet, maar als ik die kant toch al op ga vertikt hij het. Maar dan kan hij wel wachten tot ik bij hem ben. Ook goed.

Maar eerst kon ik hem maar heel weinig ruimte geven. Iets teveel en hij luisterde al niet meer. Ging hij gezellig mee met fietsers, achter hardlopers aan, naar iedereen toe etc Door kleine stapjes te nemen en natuurlijk elkaar steeds beter leren kennen ging het al best snel goed. Op moeilijke plekken of als ik situatie zag aankomen waarop ik wist dat het waarschijnlijk fout zou gaan lijnde ik hem aan. Natuurlijk ging (en gaat) het nog wel eens mis, maar over het algemeen kan hij nu prima luisteren! En nu mag hij ook best veel ruimte nemen.

Ik vond de wandelingen eerst ook niet echt leuk. Hond met argusogen in de gaten houden, steeds aandacht vragen en geen seconde niet opletten, want dan kon ik weer opnieuw beginnen. Maar eigenlijk ging het, achteraf gezien, best snel goed!
Je moet ook een beetje vertrouwen krijgen en de juiste knopjes zien te vinden.

Kaas, worst, frikandel etc vind hij heerlijk, maar niet bijzonder genoeg om ervoor te komen als ik dat wil. Ik heb wel altijd koekjes oid bij me. Hij checkt nu regelmatig even zelf in en krijgt dan wat lekkers (wat hij soms niet eens hoeft, maar het gaat om het idee )

Ik heb twee honden die moeilijk los kunnen, dus heb alles wel een keer (of vaker) ervaren. Maar even me inlevend in jouw situatie want ik kan wel zeggen dat ik mijn honden toch altijd maar losliet gewoon omdat ze hun energie kwijt moesten, en dat er heel veel verschrikkelijks is gebeurd, maar daar heb jij niet zoveel aan

Wat ik een keer heb geprobeerd, en wat een van de weinige dingen was die werkten, was dat ik in het bos een speeltje ging verstoppen waar ze naar moest zoeken. Dat vond ze erg leuk en toen bleek dat ik haar aandacht (tenminste in dat stuk bos) goed kon vasthouden met zoekspelletjes. Misschien kun jij proberen om iets te vinden wat ze leuk vindt? Dat kan nog best wat moeite kosten, mijn teef bijvoorbeeld was buiten nergens in geinteresseerd, niet in balletjes, etc., maar dat zoeken vond ze dan wel leuk. Je zou binnen kunnen beginnen met voertjes verstoppen om haar het commando Zoek aan te leren, en dat buiten kunnen doorzetten. En dan een lange lijn eraan, voor mocht ze toch wat verder van je vandaan gaan. Tussendoor kan je dan commando's als zit en blijf geven, weet niet of ze dat al kent, maar dan moet ze haar focus op jou richten en daar gaat het om.

En heb je al eens met een andere hond, of meerdere gelopen? Denk het wel? Merk je daarin verschil, dat ze wat beter bij de groep blijft?

nomo schreef:Morris heb ik a la Shibby het loslopen aangeleerd. Voor ons werkte dit het beste. Morris neemt het liefst véél ruimte. We zijn dus begonnen met heel dicht in de buurt blijven, stukje verder, nog een stukje etc. Gaat hij te ver van me af dan is een 'even wachten' ook genoeg om hem jawel... even te laten wachten. Hierkomen doet hij niet aan. Alleen als het écht moet, maar als ik die kant toch al op ga vertikt hij het. Maar dan kan hij wel wachten tot ik bij hem ben. Ook goed.

Maar eerst kon ik hem maar heel weinig ruimte geven. Iets teveel en hij luisterde al niet meer. Ging hij gezellig mee met fietsers, achter hardlopers aan, naar iedereen toe etc Door kleine stapjes te nemen en natuurlijk elkaar steeds beter leren kennen ging het al best snel goed. Op moeilijke plekken of als ik situatie zag aankomen waarop ik wist dat het waarschijnlijk fout zou gaan lijnde ik hem aan. Natuurlijk ging (en gaat) het nog wel eens mis, maar over het algemeen kan hij nu prima luisteren! En nu mag hij ook best veel ruimte nemen.

Ik vond de wandelingen eerst ook niet echt leuk. Hond met argusogen in de gaten houden, steeds aandacht vragen en geen seconde niet opletten, want dan kon ik weer opnieuw beginnen. Maar eigenlijk ging het, achteraf gezien, best snel goed!
Je moet ook een beetje vertrouwen krijgen en de juiste knopjes zien te vinden.

Kaas, worst, frikandel etc vind hij heerlijk, maar niet bijzonder genoeg om ervoor te komen als ik dat wil. Ik heb wel altijd koekjes oid bij me. Hij checkt nu regelmatig even zelf in en krijgt dan wat lekkers (wat hij soms niet eens hoeft, maar het gaat om het idee )

Oh echt!? Geen idee waarom maar dat had ik niet verwacht bij Morris! Ik ga er inderdaad mee aan de slag op deze manier icm met de lange lijn laten slepen. Doodeng

*Wolf* schreef:Ik heb twee honden die moeilijk los kunnen, dus heb alles wel een keer (of vaker) ervaren. Maar even me inlevend in jouw situatie want ik kan wel zeggen dat ik mijn honden toch altijd maar losliet gewoon omdat ze hun energie kwijt moesten, en dat er heel veel verschrikkelijks is gebeurd, maar daar heb jij niet zoveel aan

Wat ik een keer heb geprobeerd, en wat een van de weinige dingen was die werkten, was dat ik in het bos een speeltje ging verstoppen waar ze naar moest zoeken. Dat vond ze erg leuk en toen bleek dat ik haar aandacht (tenminste in dat stuk bos) goed kon vasthouden met zoekspelletjes. Misschien kun jij proberen om iets te vinden wat ze leuk vindt? Dat kan nog best wat moeite kosten, mijn teef bijvoorbeeld was buiten nergens in geinteresseerd, niet in balletjes, etc., maar dat zoeken vond ze dan wel leuk. Je zou binnen kunnen beginnen met voertjes verstoppen om haar het commando Zoek aan te leren, en dat buiten kunnen doorzetten. En dan een lange lijn eraan, voor mocht ze toch wat verder van je vandaan gaan. Tussendoor kan je dan commando's als zit en blijf geven, weet niet of ze dat al kent, maar dan moet ze haar focus op jou richten en daar gaat het om.

En heb je al eens met een andere hond, of meerdere gelopen? Denk het wel? Merk je daarin verschil, dat ze wat beter bij de groep blijft?

Dat zoekspelletje met snoepjes doe ik inderdaad al, zo ben ik begonnen met het commando hier aan te leren. Al is het niet het helderste lichtje aan de hemel en kan ze snoepjes die ik ongeveer voor haar neus gooi regelmatig niet vinden
Het echt samen bezig om de aandacht vast te houden had ik ook al bedacht, ik merk dan ook zeker verschil als ik dat wel doe tijdens een wandeling.

Rebble schreef:Het echt samen bezig om de aandacht vast te houden had ik ook al bedacht, ik merk dan ook zeker verschil als ik dat wel doe tijdens een wandeling.

Misschien is trainen met een voerdummy wel een idee.
http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... =voerdummy

Maya en Pluto schreef:Ik weet niet waar je woont, maar je zou naar het Leesten bij Apeldoorn kunnen gaan. Dit is een omheind hondenbos. Niet supergroot, maar zeker groot genoeg om te wandelen en te zien wat je hond doet.
Omdat Boaz ook niet zomaar los kan ga ik daar altijd naartoe. Hij krijgt dan een tuig om met een GPS erop voor mijn gemoedsrust.
Hij kan hier heerlijk rondrennen en tegelijkertijd kan ik oefenen. Boaz neemt ook veel afstand, maar ik weet inmiddels dat hij in het omheinde deel als hij me niet ziet meteen gaat zoeken naar me. Buiten de omheining durf ik dit nog niet, en of dat ooit wel zo zal zijn betwijfel ik.
Mocht je ooit willen gaan, dan loop ik graag met je mee.

Ik woon in Barendrecht, bij Rotterdam. Niet echt in de buurt van het Leesten dus, wel jammer want het zou daar ideaal zijn om regelmatig te oefenen met Charlie. Ik heb er met Izzy ook af en toe gelopen, vrienden van ons wonen in Almelo en dan rijden we er langs. Had wel fijn geweest om het uit te proberen met andere honden erbij.

@Wolf, ik was dat deel vergeten te beantwoorden maar ik loop maar heel weinig met andere honden, wij zijn de enige hondenliefhebbers in de familie- en vriendenkring helaas. In de buurt zijn er natuurlijk wel mensen met honden maar niet echt mensen waar ik mee zou lopen. Ik heb het me ook afgevraagd of ze het in een groep beter zou doen. Bij de forumwandeling afgelopen weekend heb ik echt getwijfeld om het uit te proberen en haar los te klikken maar vreemd gebied, vreemde mensen (ondanks bekend van het forum) dus toch niet aangedurfd.

Kom dan een keer wandelen op De Zaag. Het veiligste deel (2 ingangen, aan 3 zijden veel water, aan de kant van de ingangen ook voor een groot deel water) mogen ze nog tot het eind van deze maand los lopen

Ik zou dan ook zeker mee gaan wandelen op de Zaag. Veilig gebied, zo te lezen, een groep honden om zich mee te bemoeien en erbij te blijven, plus meerdere mensen die met je mee kunnen kijken.

In Rotterdam heb je trouwens ook best een aantal redelijk veilige gebieden, maar die zijn misschien geschikter voor weer een stapje verder, als je enig vertrouwen hebt. Zo te lezen is dat er nu nog niet echt.

Fotogravinnetje schreef:Kom dan een keer wandelen op De Zaag. Het veiligste deel (2 ingangen, aan 3 zijden veel water, aan de kant van de ingangen ook voor een groot deel water) mogen ze nog tot het eind van deze maand los lopen

Lijkt me een prima gebied om het uit te proberen, na nog een poosje geoefend te hebben Nu durf ik dat echt nog niet aan. Hoe belangrijk ik het ook vind dat ze uiteindelijk los kan lopen, ik vind het ook wel belangrijk dat ik haar weer mee naar huis neem