Het HondenForum

Geduld

In het hier en nu zijn.

Anticiperen.

En nieuwe woorden

geduld, mijn eigen beeld aan de kant gezet, wederzijds respect en de hond niet als dienstbaar wezen zien.

Innerlijke rust en leren loslaten vooral, ook op andere vlakken.
Ik hecht meer waarde aan mijn gevoel in plaats van andermans mening en ik ben anders gaan kijken naar de manier waarop ik met mijn honden omging wat betreft training en opvoeding.

Geluk zit in de kleine dingen voor een hond, dat vind ik altijd leuk om te zien.
En geduld. Veel geduld.

Geduld, leven in het hier en nu en beter in balans blijven (vooral Elco reageert al op een minimaal beetje stress bij mij...)

Helemaal niks volgens mij Ik zei in het begin altijd geduld, vanwege het trekken. Maar na zoveel jaar, nu het niet meer nodig is, is dat geduld gewoon weer weg hoor Natuurlijk heb ik verder door Oor wel heel veel geleerd over wie Oor is en over honden in het algemeen, maar dat lijkt me logisch, dat is gewoon ervaring opdoen. Ik geniet er enorm van, maar ik kan niet zeggen dat ik er als mens door veranderd ben. Behalve voor mijn vrienden, die het nu moeten stellen met een overload aan hondenfoto's en verhalen

GEDULD

Ik heb best vaak dat ik gedragsdingen zie en dan denk, eigenlijk is het bij mensen niet anders.

Vannacht werd ik rond een uur of 4 wakker, veel gedroomd en kon niet meer snel in slaap komen. Dat heb ik eigenlijk zelden. Meestal slaap ik als een roosje Maar ik had een wedstrijd met Finn gehad, na een tijdje geen wedstrijden gelopen te hebben. Vreemde locatie, veel mensen, honden, geluiden, lange dag etc. en dat moest ik dus, net als de honden, even verwerken blijkbaar

Dat zachtaardig zijn en nooit boos worden en nooit fysiek straffen de beste relatie met je honden geeft en dat je er zelf het gelukkigst van wordt en je honden er het beste door gaan luisteren

Met stip op 1: geduld.

welshwitch schreef:Met stip op 1: geduld.

+1

niet echt iets geleerd, maar door de jaren heen wel ontdekt, dat ik met dieren in het algemeen op veel betere voet sta dan met mensen,
dat ik met dieren veel toleranter, geduldiger, kalmer en rustiger ben,
tegenover mensen kan ik nog wel eens een kort lontje hebben, dat heb ik met dieren niet,
ondanks dat ik wel regels heb, kunnen die bij mij wel een potje breken.

rust en vloeken

ellen

Eigenlijk een les die gestart is met de honden en bevestigd is door het krijgen van een baby.
Die 2 zijn eigenlijk helemaal niet zo verschillend op te voeden. Een beetje geven en nemen, kaders gebruiken en veel knuffelen krijg je leuke honden en kinderen van.

laeken schreef:Dat zachtaardig zijn en nooit boos worden en nooit fysiek straffen de beste relatie met je honden geeft en dat je er zelf het gelukkigst van wordt en je honden er het beste door gaan luisteren

Dit. En dat heeft Izzie me geleerd.

Geduld, genieten(leven) in het moment, niet ergens in blijven hangen. En vergeten en vergeven, behalve als iemand het meerdere malen verkloot, dan is de koek toch echt een keer op en goed ook.

Kortom: Relax en geniet van het leven.

Geduld heb ik al geleerd van de paarden. Maar als ik daar iets écht nu wilde en het geklöt nú op moest houden moest ik toch vaak fysiek worden of woest met een touw gaan zwaaien.
Van mijn honden heb ik geleerd dat juist niet te doen, mijn boosheid in mijn tenen te bewaren en ook als ik woest was kalm te blijven. Niet alleen in mijn hoofd maar mijn hele lichaam.

Maar wat ik nog wel het mooiste vind wat ik geleerd heb is meer zekerheid in mijn houding.
Ik kan niet precies uitleggen wat het is dat ik nou precies geleerd heb, van Manu - dat sowieso. Ik ben meer van mezelf geworden ofzo Het hele 'halló ik besta ook ja!?'. Dat ontbrak nogal. In alles.

Geduld heb ik eigenlijk niet geleerd. Dat had ik al, anders had ik het op sommige vlakken heel wat moeilijker gehad denk ik

Finn heeft me wel geleerd dat ik ook om kan gaan met clowneske honden en honden waarbij de will to please niet zo groot is. En dat dat ook heel erg leuk kan zijn! Je wordt van dergelijke honden wel erg creatief Omdenken is denk ik het goede woord wat ik geleerd heb

Dat ik tijdens een wandeling ook rustig kan lopen en om me heen kan kijken en genieten ipv altijd haast te hebben.
Dat er mensen in mijn omgeving waren die achteraf niet te vertrouwen bleken. Shep had dat allang gezien want bleef altijd bij die mensen uit de buurt. Dat had ik ook moeten doen.

Dat ik een soort van God ben.



En welke hoogte onbereikbaar is voor poedels om eten op te bergen.

Dat je portiekuipjes boter niet hoeft uit te pakken voor je ze opeet.

Reflexen: hoogspringen en plots opdoemende objecten ontwijken.

Miezemuis schreef:Dat ik een soort van God ben.

Ik heb vooral heel erg geleerd naar mezelf te kijken. Alles wat er misging, elke gevaarlijke of stressvolle situatie die ontstond, ligt aan mij. Er bestaan geen rothonden. Het is puur dat jij als baas moet zien te voorkomen dat de hond zich als een rothond gedraagt. Vereist wat ervaring, oké, een proefperiode is toegestaan, maar je kunt al snel weten wat voor vlees je in de kuip hebt en daar in het vervolg op inspelen. Komt dus neer op vermijden van situaties waarin de hond zich (voor ons mens althans) slecht kan gedragen.

Dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan hoor, en ik worstel er nog steeds mee. Maar dat is wel waar het op neerkomt voor mij. Als er weer eens wat verschrikkelijks gebeurde, kon ik op dat moment razend zijn op de hond, maar als ik er dan weer van een afstandje naar keek dacht ik: tja, eigen schuld, je wist dat ze/hij zus en zo kon gaan doen, dus had haar/hem dan ook niet losgelaten, c.q. was daar dan ook niet gaan lopen c.q. etc.

Tja, en inderdaad, jezelf onder controle, rustig houden. Is me niet altijd gelukt bij de allerergste situaties, die echt heel verkeerd hadden kunnen aflopen. O wat ben ik een paar keer boos geweest, en heb ze ook in het nekvel gepakt. Heb van elk van die keren enorm veel spijt, ja ze achtervolgen me nog steeds en ik kan het niet van me afschudden. Ik haat mezelf erom. Dit i.t.t. mijn honden. Die vertrouwen me gewoon helemaal en hebben er niets aan overgehouden. Ik denk wel dat ze goed in staat zijn het verband te leggen tussen hun eigen gedrag en mijn boosheid die daarop volgde. Ik zal bijvoorbeeld nooit mijn slechte bui op dieren afreageren, dat lijkt me vele malen verwarrender voor ze. Maar het blijft een continue leerproces, kijken naar m'n honden en vooral ook naar mezelf in verband met hun gedrag.

Alle bovenstaande, plus het wereldrecord oogrollen verbeteren.

Nanna schreef:Hoe je het gebruik van je stembanden tot nog groter hoogten kunt tillen

*kijkt naar Peer*

PEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR Ik hóór het je krijsen.

Nanna schreef:Hoe je het gebruik van je stembanden tot nog groter hoogten kunt tillen
*kijkt naar Peer*

Omgekeerd, hoe stil ik kan vloeken als mijn hond achter een vos aan gaat in een woonwijk om 5u 's ochtends.
Koelbloedigheid is mijn nieuwe vriend.

ik heb vooral geleerd dat er heel veel wegen naar rome leiden, ook als ze soms via stockholm (lijken te) gaan