Pup opgevoed - Hoe denk je er achteraf over?

[Shiloh86]

Duke wordt in april alweer 3! Eindelijk kom ik me hem in een steeds stabieler en rustiger vaarwater. Ik merk dat hij steeds volwassener wordt, steeds betrouwbaarder en ik vind het HEERLIJK!

Ja. Jaren lang riep ik dat ik een pup wilde, maar nu ik het eenmaal gedaan heb. Pfoe. Ik ben er wel weer even van genezen. Wat heb ik me er op verkeken! Nu hielp het ook niet dat ik ziek thuis kwam te zitten van mijn werk toen Duke een maand of 4 was en er vervolgens een heel zwaar jaar volgde.

Ik roep eigenlijk nu al een hele tijd dat tegen de tijd dat er ruimte en tijd ontstaat voor een tweede, dat ik dan op zoek ga naar een leuke herplaatser (eventueel uit het buitenland maar al ingeburgerd).

Ik heb laatst bij het uitzoeken van mijn foto's nog heerlijk zitten wegzwijmelen bij alle pup foto's, maar niet genoeg dat ik zeg, dat wil ik weer!

Hoe denken jullie achteraf over jullie pup avontuur/avonturen?

[Fotogravinnetje]

Tsja, hier kwam nummer 2 toen nummer 1 ruim 2,5 jaar was. Hoewel ik liever met volwassen honden om ga, vind ik het toch ook wel heel leuk om zo'n pup te begeleiden en te zien ontwikkelen. Intensief, maar boeiend. Dus ja, kans is groot dat onze volgende hond ook weer vanaf pup bij ons gaat zijn

[Hilde]

Volgens mij heb ik de makkelijkste pup ooit gehad, maar ik vond het nog niet altijd simpel. Ik had wat meer aandacht mogen besteden aan het hierkomen Verder is hij tot nu toe een ontzettend fijn, sociaal, vrolijk en heel zelfverzekerde hond. En hij is pas tien maanden, dus ik ben nog niet klaar

[Miezemuis]

Ik vind het best pittig. Ik heb me er toch op verkeken. Ook omdat ik vaak het idee heb dat Dushi en Lizzie perongeluk gewoon heel braaf zijn geworden. De helft van de tijd doe ik maar wat. De leeftijd van mijn kinderen helpt ook niet mee. Ze willen graag helpen en kunnen dat ook, maar werken ook soms gewoon ontzettend tegen. Keetje is heel eenkennig. Ze loopt echt met een grote boog om het gros van de volwassenen heen. En veel mensen reageren daar dan ook niet leuk op. Dat zou me niets uit moeten maken maar toch is dat jammer. Dat neemt niet weg dat ik gek op het mormel ben hoor. Ze is megaslim, heel baasgericht, loopt in het bos altijd los en als ik doorloop loopt ze mee. Ze wil graag kroelen maar hangt niet de hele tijd om me heen etc. De paar dingen die ik echt irritant vind gaan vast ook goed komen.

[DeDiana]

Mila was een belachelijk makkelijke pup, dus als ik daaraan terugdenk zou ik zo weer een pup willen. Maar ik weet ook wel dat ik een volgende keer wellicht niet zo veel geluk heb. Al moet ik zeggen dat ik collies over het algemeen als pup erg makkelijk vind. Ze leren snel, zijn meestal erg snel zindelijk, niet enorm bijterig maar wel vrolijk en speels en alleen blijven is meestal ook geen probleem. Mila is ook nooit een lastige puber geweest en ik ben best tevreden met het resultaat van de opvoeding Ik vind pups sowieso heel leuk, dus wat dat betreft zou ik het zo weer doen, ware het niet dat er ook zo veel (jong)volwassen herplaatsers nog een huis zoeken...

[-Saskia-]

Ik vind het fantastisch. Ja, er zijn moeilijke momenten en onzekerheden maar ik geniet van het proces.
Samen de wereld ontdekken en beleven, plots beseffen dat de issues waar je je zorgen over maakte helemaal verdwenen zijn en die pupse afhankelijkheid zien veranderen naar de eerste zelfstandige passen naarmate ze ouder worden. Nu ik het schrijf heb ik alweer zin in een pup
Persoonlijk heb ik niet veel verschil gemerkt tussen mijn herplaatsers en mijn pups. De moeilijkheden lagen anders maar de hoeveelheid werk was gelijkaardig.

[Anne&Taar]

Ik neem zeker weer n pup, heerlijk, dat onbevangene. Geen trauma's dus, haha

[Ramiek]

Spetter was een makkelijke pup, duurde even voor ze zindelijk was maar goed, ze woog ruim een kilo toen ze kwam en het was windkracht 9.. eenmaal zindelijk was het ook gelijk goed, eigenlijk een heel makkelijk hondje geworden, luistert goed

[*Skye*]

Bij Skye hebben we te veel gesocialiseerd en te veel getraind en regeltjes gehad. Bijna Nova gingen we het helemaal anders doen. Alleen hier en alles negeren. Toen hadden we een hond die heel goed los kon lopen, maar verder ook niet echt iets kende...

Onze derde hond moet gewoon goed komen haha

Oja ik hou van pups. Ik wil ieder half jaar een pup erbij

[Lanavandevledders]

op 1 uitzondering na [jack russel die we van kennissen hebben overgenomen] , hebben we alle honden als pup gekregen,
bouvier, friese staby, friese staby uit eigen gefokt nest, en nu dus Lana,
ik ga er direct weer voor, het hele puppy gebeuren zit in mijn bloed, ik stop heel mijn ziel en zaligheid erin,
geniet ervan, positieve en negatieve dingen, maakt mij niet uit,
en natuurlijk ging/gaat niet alles makkelijk en simpel, vooral de boef was geen makkelijke, en ook Lana heeft een sterk karakter,
maar ik hou wel van een uitdaging, iets waar ik veel tijd in moet steken.
maar alle honden zijn opgegroeid als stabiele, vooral lieve goed luisterende honden, die een hoge leeftijd hebben bereikt,
dus als er ooit weer een hond of nog een hond komt, dan wordt het zo wie zo weer een pup.

[Kimmie]

puppytijd

dat is puur genieten,die kleintjes vind ik echt heerlijk,toen ik mijn eigen nestje had ,heb ik de puppen met 6 weken in de roedel gezet en liepen er 7 pupjes in huis,toen zijn er 3 verhuisd en bleven er 4 over...echt zou het zó weer doen....

voorlopig zit ik met een club jonge honden dus geen puppy erbij,maar kan er naar uitkijken dat die tijd weer een keer gaat komen..

[Jackira]

Balou en Shira en Buck waren makkelijke pups. Geboren om te luisteren en zo baasgericht. Beer en Jack waren/zijn horror Al moet ik wel zeggen dat Jack echt de allerliefste hond ooit is wat andere honden betreft en mensen betreft. Veel mensen vinden hem nu met een maand of acht nog steeds vertederend omdat het zo'n blij ei is. Elke minuut dat hij losloopt is hij vrolijk en vriendelijk naar alles om zich heen. Ik word zelf ook heel blij van hem.

Hij is verder heel, heel bewerkelijk en ondeugend. Maar ik merk nu al dat hij wat rustiger wordt dus er is hoop. En ik ben gek op pups opvoeden, maar ik heb nu even een tijd nodig om bij te komen. Dus voorlopig geen pup meer

[_Leonie]

Ik had een makkelijke pup, maar vond het wel even uitzoeken allemaal. Al kwam dat ook voor een groot deel omdat het mijn eerste hond is.
De volgende keer sta ik er sowieso al relaxter in.

[Neeltje]

Ik denk nergens iets van, het gaat gewoon zoals het gaat. Bij de een doe je het zo en bij de ander weer iets anders en samen kom je er wel. Gewoon niet te moeilijk doen en vooral niet te veel over nadenken.

[Pienda]

Verschrikkelijk. Ik raak ontzettend gestresst van een pup, de eerste periode dan.
Toch komt hier de volgende keer gewoon weer een pup, want, wat -Saskia- al zegt, het hele pad dat je samen aflegt is zo ontzettend mooi om mee te maken met je hond.

[vaagheid]

Ik hoop dit jaar voor de eerste keer een pup te hebben, dus ik kan er nog niet over meepraten.
Maar het lijkt me gewoon leuk om mee te maken, en een poging te kunnen doen er een leuke hond van te maken.
We hebben altijd wel honden (en een pup) in huis gehad thuis bij mijn ouders vroeger, maar dat is toch anders.

Als ie er komt, wordt het wel een makkelijk ras.

Maar ik zie mezelf ook rustig weer een buitenlander in huis halen, er komen te vaak leuke honden voorbij.

[Yara]

Ik heb destijds 2 x mechelse herders uit mijn nest aangehouden. Zou het zo weer doen, heb er totaal geen gedoe mee gehad. Ze waren razend snel zindelijk en ik heb er weinig problemen mee gehad. Ze waren als puppy's al super gehoorzaam. Binnen een paar minuten hadden ze weer wat nieuws aangeleerd. Ze hebben wel eens het een en ander gesloopt in huis als we niet thuis waren maar dat is te verwachten. Het zijn enorm lieve en vrolijke honden, vol energie en levenslust en iedere dag is nog steeds een feestje met ze. Ze zijn inmiddels alweer 7, de tijd gaat zo snel. Maar ik zie ze nog steeds wel een beetje als puppy's omdat ze hier geboren zijn.

[samantha!]

Ik heb denk ik geluk gehad want alle honden zijn hier als pup gekomen en allemaal waren ze heel makkelijk.
Eigenlijk heeft het me nauwelijks moeite gekocht, vanaf dag 1 mee in de dagelijkse sleur en voor ik het wist waren ze groot.
Inmiddels zijn ze allemaal volwassen en heerlijke honden waar ik van alles mee kan, daarnaast lopen ze in de top van mijn favoriete sport dus ik ben zeer tevreden.
De volgende gaat sowieso weer een pup worden.

[dagmar88]

Van de eerste pup heb ik precies geleerd hoe de tweede (véél honden/jaren later) groot te brengen.
De volgende heb ik alleen maar heel veel zin in.
Zelfvertrouwen maakt de baas en daarmee de hond.

[TessaThomas]

Het is in ieder geval duidelijk geworden wat mijn eigen gebreken qua opvoeding zijn.

Tay was een ramp als pup, maar hij was vanaf dag 1 ook wel echt mijn maatje en de dingen buiten gingen eigenlijk vanzelf. Alleen het zindelijk worden, alleen blijven en niet slopen heeft wel echt heel lang geduurd (hij sloopt nog...) Winni was juist weer makkelijk, behalve met loslopen. Bij haar heb ik me er in vergist dat niet elke pup braaf bij je blijft. Oh en ze jat alles wat los en vast zit, maar dat heeft er ook wel mee te maken dat zij niet vrij in huis kon lopen, omdat ze geen rust pakte. Die moesten we regelmatig opsluiten en toen ze uiteindelijk wel kon rondlopen snapte ze niet dat ze niet van het aanrecht of de tafel mocht jatten. Dat van ons bord jatten niet mocht snapte ze na een paar keer wel.

Ik vind het heerlijk zo'n klein ding, maar ben ook altijd blij als ze eenmaal ouder zijn.

[bouvierpoedel]

Verwacht er niet teveel van. Heb nu zo'n eigengereid rood poedelgeval in huis lopen die in tegenstelling tot mijn andere honden geen volger is maar zoiets heeft van jij volgt mij maar. Ben er aardig makkelijk mee en doe er niet zo moeilijk over. Komt vanzelf wel en zo niet ook prima. Bij de rest is het ook allemaal goed gekomen . Had van de week bijna een zwarte poedelpup reu erbij genomen waar ik nog wel over loop te twijfelen en niet omdat 2 zoveel werk is.
Heb er 3 in dezelfde leeftijd lopen en die zijn ook aardig opgedroogd.

[Hippo]

Het heeft beide voor- en nadelen. Ik vind een pup meer werk dan een herplaatser, maar een pup kan je vanaf het begin zelf opvoeden en dus sturing geven waardoor je weinig tot geen ongewenst gedrag hebt op latere leeftijd.
Voordeel van een herplaatsers vind ik dat je al een veel beter beeld hebt van het karakter. Ik krijg herplaatsers meestal rond de puberleeftijd, maar bij mechels merk je daar niet zoveel van. Ik vind niet dat ik een betere band opbouw met de honden die ik vanaf pup heb dan de herplaatsers.
Nadeel van herplaatsers is reeds ontwikkeld ongewenst gedrag. Zo nam Dico gewoon de pleitvaart als iets hem niet aan stond. En heb ook al een paar van die losgeslagen mafkezen gehad. De eerste weken kost het je dan wel bloed, zweet, tranen en pijnlijke ledematen voordat ze een beetje de huisregels kennen en normaal mee kunnen lopen.

De enige die ik echt een draak van een jonge hond vond was Hippo. De eerste 1,5 jaar waren gewoon echt niet leuk, hij was alleen lief als hij sliep . Eenmaal volwassen was het 'ineens' een gouden hond, maar wat een grijze haren heeft hij ons bezorgd.

[natalie]

Ik heb een jaar lang gezegd dat de volgende hond geen pup zal zijn. Maar ondertussen denken we toch alweer na over, jawel: een pup.
Het zal ongetwijfeld weer pittig worden, maar ik weet nu beter wat ons te wachten staat. Over sommige zaken (zoals het bijtgedrag) zal ik mij bijvoorbeeld geen zorgen meer maken. Ik weet nu dat het er gewoon bij hoort. Ik verwacht dat ik er zelf wat relaxter in zal staan de volgende keer. Ook weet ik nu beter hoe ik de socialisatie moet aanpakken. En dat biedt geen garanties natuurlijk, maar ik denk wel dat ik er bij een volgende pup meer van kan genieten.

[Pets_Passion]

Ik vind zowel pups als volwassen honden leuk.
Een pup geeft veel uitdagingen en er gaat altijd veel werk in zitten maar het is ook heel boeiend en mooi om te zien hoe het zich ontwikkeld.
Ben ook wel weer heel blij als ze volwassen zijn, dan kan je er gewoon meer mee en weet je beter wat je aan elkaar hebt.

Aismee was super makkelijk als pup, had ik amper werk van en heb ik echt van genoten.
Ze is vanaf dag 1 mijn soulmate, we voelen elkaar perfect aan en zelfs haar puberstreken waren een eitje.

Doutze is heel anders, dat is een schat maar ook een uitdaging. Ik vind het super leuk om te ontdekken wat ik met haar kan, wat wel werkt, wat niet.
Moet met haar weer heel erg zoeken naar de juiste motivatie, de juiste houding en timing. Heel boeiend en leerzaam ook weer.

Wel moet ik eerlijk bekennen de combi kleuter en ADHD pup veel pittiger te vinden dan ik had bedacht.
Ik wist waar ik aan begon, weet dondersgoed hoe pups van dit ras zijn en hoe druk en energiek zij zijn. Ken mijn zoontje ook redelijk goed en zag de nodige beren op de weg aankomen.
Maar toch, de wisselwerking. Het continu jatten van elkaar speelgoed, het elkaar op jutten en samen stoeien waarbij ze regelmatig allebei gewoon trossen bananen in de oren hebben.. dat is wel heel pittig. Zoonlief rent heel graag rond, hondlief gaat daar heel graag achteraan en dat vindt zoonlief erg leuk tot pup gaat springen en happen. Dat in goede banen leiden is soms een dagtaak en dat is wel eens heel vermoeiend.
Maar zoals vanmorgen kunnen ze dan weer met de grootste lol samen touwtje trekken en dan zijn het de beste maatjes en is het best fijn dat ze bij elkaar de overtollige energie kwijt kunnen.

Ik ga heel blij zijn als Doutze volwassen is en alles weer wat rustiger en stabieler.
En daarna ga ik het vast nog eens doen met hopelijk een dochter van Doutze.
Maar dan is zoonlief wel alweer iets ouder, dat zal vast helpen.

Karen

[-Saskia-]

Verwacht er niet teveel van.

Ik denk dat het hiermee staat of valt.
Het gaat het vaakst fout bij mensen met (hoge) verwachtingen, of het nu gaat om zindelijkheid, de mate van gehoorzaamheid of het functioneren binnen het gezin of de maatschappij.
Ik heb dat bij mijn tweede pup veel meer los gelaten. Geen hondenschool, geen reeks commando's, geen hartverzakking bij geslopen tafelpoten of schijt op de vloer.
Couldn't give a shit. Wát een verademing.

[veertje]

Ik zit nog middenin het opvoeden van een pup, dus echt achteraf praten kan ik nog niet.
Finn was niet zo moeilijk op te voeden. Dat is gewoon in de loop van de tijd gegroeid en heb ik nooit als moeilijk ervaren. Alleen het loslopen was een struikelblok, maar het was nooit dat ik zoiets had van "oh shit, wat moet ik nu met dit gedrag?!". En mijn 3 opvang Roemenen vond ik ook veel makkelijker dan een pup
Een volwassen hond heeft een in de basis stabiel karakter die beter om kan gaan met dingen die je wil of niet wil. Ze hebben hun impulsen wat beter onder controle en dat vind ik wel fijn.

Maar het is ook wel heerlijk om een pup op te voeden, ook al heb ik bij Tess wel die momenten dat ik even denk "shit, wat nu", "had ik niet beter zus of zo" en "moet ik hier wat mee". Het is lastig inschatten hoe schattig puppygedrag zich ontwikkeld tot gewenst of ongewenst volwassen gedrag. En omdat leren niet zo super snel gaat, ben ik nog wel eens bang dat m'n plan niet werkt en ben ik weer een nieuw plan aan het bedenken.

De toekomst moet uitwijzen of ik een beetje geslaagd ben in het opvoeden Ik ben in ieder geval niet afgeschrikt en er zou best wel weer een pup kunnen komen. Alleen voorlopig even niet

[mosquito1980]

Alex was poep gemakkelijk, super snel zindelijk en heeft niets kapot gemaakt... mmmmm?, ok 1 klein gaatje in m'n rubberlaars
Ik had super Lady die mijn geweldig geholpen heeft bij het opvoeden

Vusi nu bijna 3 jaar ........ ik zou het graag over willen doen, ik heb de (on)nodige fouten gemaakt en wat gaan de eerste maanden snel
Maar ja, je kunt de tijd nu eenmaal niet terug draaien en we genieten gewoon volop van de energieke dame

[-Saskia-]

Mijn herders waren er niet gelukkig van geworden.

Het is ook een beetje een zelfvervullende voorspelling. Net zoals bij teckels zelden de moeite wordt genomen er appèl op te krijgen wordt bij herders meteen aangenomen dat je er veel mee moet. Zo'n pup is nog geen maand thuis of er wordt al pre-agility mee gedaan of opgefokt met een jute lap.
Ik ben de laatste om te ontkennen dat heel veel exemplaren wel degelijk aan de bak moeten maar zo ontzettend vaak wordt vergeten om er af en toe helemaal niets mee te doen. Ik ken meer herders die in een halve seconde hun houdingen kunnen uitvoeren dan een terrasje kunnen meepikken met de baas.

[bouvierpoedel]

Verwacht er niet teveel van.

Ik denk dat het hiermee staat of valt.
Het gaat het vaakst fout bij mensen met (hoge) verwachtingen, of het nu gaat om zindelijkheid, de mate van gehoorzaamheid of het functioneren binnen het gezin of de maatschappij.
Ik heb dat bij mijn tweede pup veel meer los gelaten. Geen hondenschool, geen reeks commando's, geen hartverzakking bij geslopen tafelpoten of schijt op de vloer.
Couldn't give a shit. Wát een verademing.

Juist . Heb mijn honden voor mijn plezier en dat van hun. Zal me echt aan de kont roesten wanneer hij zindelijk word of een commando niet kent. Je gedraagd je naar mensen en andere honden , komt wanneer ik je roep , ,staat netjes op tafel met trimmen , je hoeft niet voor ieder wissewasje te blaffen en voor de rest vind ik het wel prima.

[mijke]

Ik ben eigenlijk behoorlijk content met hoe ik Oor heb opgevoed. Ze is een geweldige hond geworden die behoorlijk goed luistert. Dat wil niet zeggen dat ze zich altijd gedraagt hoor Soms kan ze bijvoorbeeld wel wat takkentevengedrag vertonen naar andere hondjes. Maar ze luistert over het algemeen gewoon als ik ingrijp. Dat is meer dan ik van de gemiddelde hond in het park kan zeggen. En thuis misdraagt ze zich nooit.

Nu was Oor natuurlijk al bijna een half jaar toen ik haar kreeg, dus ze was bijvoorbeeld al zindelijk. Heerlijk vond ik dat. En ik denk dat ze door haar ouders veel omgangsnormen heeft meegekregen; ze spreekt heel goed de hondentaal. Is assertief als ze iets niet blieft maar haar waarschuwingen en indien nodig correcties staan altijd in verhouding. Maar echt opgevoed was ze nog niet, ze draaide gewoon mee in een roedel kraakhonden en had bijvoorbeeld nog nooit aan de riem gelopen. Dat was wel een groot probleem. Ik denk dat dat deels mijn zwakke plek is, ik heb er gewoon niet voldoende concentratie voor, maar dat het ook deels aan de hond lag. En aan foute adviezen van hier en in boeken. Het duurde jaren voor ik er achter kwam dat Oor haar trekken een uiting is van spanning, en geen ongehoorzaamheid of gebrek aan goed aangeleerd hebben, of gebrek aan leiderschap van mijn kant. En haar verlatingsangst had ik niet zien aankomen en heeft me echt klauwen vol energie (en kopzorgen) gekost. Dat zou ik een volgende keer echt liever overslaan

Oor is geen makkelijke hond, ze is gevoelig voor spanning, kan daar reactief in zijn. Heeft soms harde sturing nodig en soms juist helemaal niet. En ze is nogal regelteverig bij andere honden. Dus ze heeft me de nodige bloed, zweet en tranen gekost. En toch vond ik het heel leuk. Omdat Oor namelijk precies zo reageert en zo leert zoals ik dat verwachtte van een hond. Dus vrijwel alle problemen die we tegenkwamen, daarvan kon ik logisch beredeneren hoe we ze moesten aanpakken, en dat werkte dan ook. Soms was het even zoeken, maar het was nooit onlogisch. Ik vond het heerlijk om daar mee bezig te zijn, verschillende methodes te proberen en te zien wat werkt en wat niet, te leren hoe Oor in elkaar stak, samen bezig te zijn met trainen en goed resultaat te behalen. Wat dat betreft was het niet alleen noodzaak maar ook gewoon echt een hobby.

Soms vind ik het wel jammer dat ik haar allerjongste puppytjid heb gemist. En ik zou ooit nog wel echt een hele kleine puppy willen, omdat ik gewoon denk dat ik er wel goed in zou zijn om het op te voeden. Maar voorlopig heb ik mijn eigen mensenpuppy onderweg, dus de komende jaren heb ik daar vast eerst mn handen aan vol.