Het HondenForum

Naar aanleiding van het topic onrust in de roedel vraag ik mij wat af.

Zijn er vaker conflicten tussen honden die elkaar "aankunnen" dus van de zelfde grootte zeg maar? Of Gaat het net zo vaak mis met grote versus kleine honden?

Ik zou graag een klein (mini) hondje erbij willen, ik heb nu een teef (bijna 4) die best pittig is. Maar bijvoorbeeld buiten nooit conflict heeft met kleine hondjes. Zelfs als ze haar aanblaffen vind ze het niet interessant terwijl bij een grote ze graag even er tegenin zou gaan...

Ik ben meer van de teven dus zou er graag een teefje bij willen. Meningen zijn hier bij ons verdeeld of dat wel of niet verstandig is...

Graag meningen/ ervaringen

ruim 10/ jaar 3 honden [teven gehad] 2 friese Staby's/kruizing en 1 jack Russel, dus middelgroot en klein,
nooit problemen gehad, wel af en toe een sneb, even de rangorde goed zetten, maar meer niet,
wel liepen de honden de hele dag vrij op het erf, dus genoeg ruimte om te relaxen en te spelen.
maar ook in huis met voeren en slapen [sliep allemaal bij elkaar in 1 bench] nooit geen last gehad.

Ik heb twee teven van dezelfde grootte. Conflicten komen niet voor. Ik heb ook geen benul van rangorde, volgens mij is die er niet.

Honden van verschillende grootte kunnen soms ook verschrikkelijk vechten. Wij hadden vroeger een yorkshire terrier en een rottweiler die standaard iedere avond op de vuist gingen. Gelukkig was de rottweiler niet zo venijnig als de york - hij vocht we maar liet de york heel. Toch hebben we moeten besluiten om 1 van de honden te herplaatsen.
Of honden bij elkaar passen kun je beter inschatten op basis van karakter, geslacht en leeftijd dan op basis van formaat.

Paisley schreef:Of honden bij elkaar passen kun je beter inschatten op basis van karakter, geslacht en leeftijd dan op basis van formaat.

Precies.
Hier vier honden waarvan drie teven, ze zijn allemaal ongeveer even groot. Maar totaal verschillend qua leeftijd (4, bijna 8 en 12) en qua karakter. Amy is heel onderdanig met bekende honden maar met vreemde honden wil ze meestal in eerste instantie niets te maken hebben en kan dan erg lelijk doen (en met kleine hondjes vertrouw ik haar echt niet), Taartje is met alles supermakkelijk, maar laat wel van zich horen als iets haar echt te ver gaat en Mila is een bazig type die nooit iets laat gaan en overal een mening over heeft.
Taartje en Mila hebben af en toe wel eens een akkefietje, maar dat is meer even heen en weer snauwen en voordat ik er iets van kan zeggen, is het alweer klaar. Maar met een andere pittige teef die net als Mila is, zou het hier denk ik niet werken, overigens ook niet als het een pittige reu was. Ze kunnen hier over het algemeen allemaal uitstekend met honden van de eigen sexe opschieten, dus het gaat meer om een match qua karakter en energie dan iets anders.
Dus dat is ook waar ik altijd naar kijk als er een hond bij komt, ook bij de opvangers in het verleden.
Als jouw teef over het algemeen goed reageert op kleine hondjes en op teefjes, zou je een onderdanig klein teefje kunnen overwegen.

Mijn ouders hadden 2 havanezerteven en die hebben meerdere keren behoorlijk gevochten. Ik heb eigenlijk altijd reuen samen, alleen de laatste combinatie mechels (Dico x Oscar) lag elkaar niet en sloeg om niks vlam in de pan. Als je dat niet afbreekt, dan was de schade niet te voorzien. Binnen enkele seconden zaten ze al onder de tandgaten en Oscar had een gat 2cm naast zijn halsslagader.

Een kennis had een teckel en mechel (beide reu). De teckel dacht na een tijd de mechel even te vertellen wat hij ervan vond, na veel oplapwerk van de dierenarts heeft hij het ternauwernood gered...
Als je een pittige teef hebt, zou ik er zelf een reutje bij nemen i.p.v. een teefje.

Gedrag buiten en met elkaar samen kunnen leven zijn twee verschillende dingen.

Ik vind het wel een risico, een pittige hollandse herder teef met een mini hondje. Het hoeft niet eens echt mis te gaan om toch heel erg mis te gaan.
Zou dan toch eerder gaan voor een formaat dat niet per ongeluk gesloopt kan worden.

Ik heb 2 teven, 1 middelgrote pittige en 1 kleine (veel) pittiger teef. Gaat altijd goed omdat ze elkaar psychisch aankunnen. Fysieke ruzie hebben ze nooit en dat zie ik ook nooit gebeuren.

toevallig 3 weken geleden belde een vriendin dat haar border collie hun yorkie had dood gebeten,voor haar vanuit het niets,maar later vertelde ze at de border collie al vaker dat kleintje had aangevallen, nu nieste de york waarop de border collie direct het hondje greep en dood beet..

waren 2 teven trouwens,de border collie vocht daarvoor ook met de aussie teef die ze ook hadden,maar na een scheiding zijn de border collie en york met haar mee gegaan en is de aussie bij haar ex gebleven..

Wij hadden een Grote herder en een pekinees de pekinees was duidelijk de baas de herder was de goedsul.
Ik denk dat lijkende karakter vaak botsen, daat je daar op moet letten dat het dan vaak goed gaat

twinkeltje schreef:Wij hadden een Grote herder en een pekinees de pekinees was duidelijk de baas de herder was de goedsul.
Ik denk dat lijkende karakter vaak botsen, daat je daar op moet letten dat het dan vaak goed gaat

Ik denk dat het vooral moet klikken en aan die klik doe je niets. Beide honden hier zijn behoorlijk fel en energiek, maar dat gaat juist goed samen omdat ze weten wat ze aan elkaar hebben en dat lijken te respecteren.

Dat kan ook maar daarom zeg ik ook vaak er zijn natuurlijk nog heel veel andere dingen zoals verschillende leeftijden en dergelijk

inderdaad is karakter veelzeggender dan formaat (behalve dan dat een kleiner hondje sneller stuk gaat). Ik had een zeer dominante herderteef die door haar ervaringen op dat moment weinig van reuen moest weten. Daarom heb ik er een teef bij gezocht die heel onderdanig en inschikkelijk was (mijn Lizzy).
Met enige sturing van onze kant ging dit goed. De herder kon haar dominante positie behouden en daarmee waren de opstartproblemen snel van de baan. Maar zet daar een pittige teef bij en het wordt oorlog. Zo'n opvanger had ik eens en dat was een drama samen.
Bij een echt dominante teef zou ik trouwens ook geen dominante reu zetten.

In mijn huidige roedel heb ik twee teven en een reu. Een echte rangorde is er eigenlijk niet en er is volstrekte harmonie. Overigens zijn deze wel van min of meer zelfde formaat.

Ik denk dat dat per hond verschilt. Ik merk aan Nilo dat hij kleinere honden minder serieus neemt, die mogen ook veel meer bij hem doen. Een flinke herder zet hij al eerder op z'n plek terwijl een Boomertje gerust mag sneppen en uitvallen zeg maar. Maar Coda had daar dan weer geen enkel besef van. Die lijnde ik om die reden aan bij kleine honden. Niet omdat zij ze zou aanvallen, maar ze corrigeerde wel brutaal gedrag en daarin maakte ze geen onderscheid in het formaat van de "dader" zeg maar En op die manier heeft ze ook meerdere honden op hun rug gekregen trouwens. Soms flinke honden die een keer zo zwaar waren als zij, maar qua temperament won ze het en als ze boos was wist ze heel duidelijk te maken waar ze stonden.

Hier hebben ze nooit serieus bonje maar wel eens woorden, en dat is eigenlijk altijd hormoongedreven. Zodra één van de dames rondom de loopsheid/schijndracht zit hebben ze een korter lontje en kunnen ze chagrijnen om nutteloze dingen. Daarin maakt vooral karakter uit denk ik. Bizzy is geen alphateef maar heeft die positie wel noodgedwongen een tijdje gehad. Segno is dat van nature veel meer en naarmate zij volwassen werd zag ik dat Biz zich wat zorgen ging maken Ze heeft nog een tijdje op haar tenen gelopen en heel stoer gedaan, maar inmiddels lijkt het wel duidelijk dat ze het gewoon niet in zich heeft om boven Segno te blijven staan en is de rust ook weer terug. Als ze meer aan elkaar gewaagd waren hadden we waarschijnlijk voor langere tijd die spanning gehad.

Ik heb lange tijd twee teven van gelijke grootte in huis gehad. Beide als volwassen honden bij me gekomen. De eerste tijd gaf dat weleens wat strubbelingen, maar na verloop van tijd werden ze beste vriendinnen.

Sandra&co schreef:Ik heb 2 teven, 1 middelgrote pittige en 1 kleine (veel) pittiger teef. Gaat altijd goed omdat ze elkaar psychisch aankunnen. Fysieke ruzie hebben ze nooit en dat zie ik ook nooit gebeuren.

Hoe oud is jouw jongste teef? Onze twee cattles waren de tot de jongste ongeveer anderhalf was de grootste maatjes.

Het moet klikken, maar ook kan je zelf er heel veel aan doen, ik heb altijd grote honden gehad en meerdere samen altijd reuen, nooit iets aan de hand.
Later kleine terriërs een Lakeland en een Fox, teven nooit geen spanning maar wel 2 keer gevochten door mijn eigen fout, de BAL en eten.
Maar daarna was het ook weer over en klaar.
Ik heb hier strakke regels wat betreft eten en kluiven en dat werkt heel goed, maar als de klik er niet is zou ik er niet eens aan beginnen, regelen is mooi maar scheidsrechter spelen zou ik geen zin aan hebben.

Hier geen ervaring met 2 teven, maar teef reu combi.

Mijn vorige oeb was niet heel goed met reuen daarom dus een teefje erbij. Izzy kan best op haar strepen staan en dus heeft ze ook 2 x (terecht) op haar donder gekregen van hem. Uiteraard heb ik direct ingegrepen want Izzy vond dat niet kunnen, maar 7 kg tegen 28 kg was niet heel eerlijk en handig.

Na het overlijden van de oeb heb ik weer een oeb reu genomen. Vanwege het gemak, 2 teven vind ik een groter risico zeker omdat Izzy op haar strepen kan staan. Inmiddels zijn we zover dat er ook een derde hond bij komt( op zn vroegst eind dit jaar) en ook dat zal een reu worden. Mede omdat ik echt wel een reuen mens ben en Droef met alles door 1 deur kan, en hij niet door slaat nergens in(behalve loopse teven, dan is hij niet te stoppen ). Ook ben ik van mening dat 2 concurrerende teven veel erger is dan reuen.

Hier twee reuen (vader en zoon, dus vergelijkbaar qua formaat) in huis. En ja, dat is af en toe even wat gedoe, maar daarna zijn ze weer gewoon vriendjes. Denk dat meespeelt dat Gait jongvolwassen is en steviger van karakter dan Elco. Ik zie het bij hun ook als een fase waar ze door moeten. Leeftijdsverschil is ook relatief klein: 2,5 jaar

Je moet even het verschil maken tussen buiten, met ruimte en opgesloten in huis, sommige honden kunnen buiten best alles velen, maar in huis gaat t soms mis,
Ik heb 2 OEB s bij elkaar gehad, maar DuCain erbij gezet als pup, reu, reu en ze gingen helemaal prima met elkaar..... ook al verklaarde iedereen met voor gek ik had deze combi niet willen missen

Ik denk ook dat het meer aan karakter ligt dan aan wat anders. Ik heb drie gecastreerde teven (twee van 11 en één van 7) en ze zijn alledrie verschillend qua karakter. Mijn Labrador is heel conflictmijdend en zacht, de andere twee zijn pittiger maar geen vechters. Rani en Mika hebben wel even afgetast wat ze aan elkaar hebben wat met gegrom en gesnauw gepaard ging maar al snel waren de verhoudingen duidelijk.
Ik heb nu Karel te logeren, dat is een zachtmoedige reu van 40 kilo. Rani en Mika hebben gelijk even laten weten dat zij de baas zijn en dat hij niet te druk mag doen en ook niet teveel aandacht aan Gol mag besteden
Mika is maar 15 kilo maar als Karel naar haar zin te druk doet gromt ze hem zo een hoek in, de kleine heks. Ze lijkt het ook leuk te vinden dat ze hem kan overheersen, buiten trekt ze hem ook aan zijn staart en bijt ze hem in de billen. Dat durft ze echt niet bij Rani, daar zou ze van op haar kop krijgen. Van Karel niet, die rent net als Gollum snel het water in want daar komt Mika niet

Ik zou dus zelf eerder naar een herplaatser kijken, daar is het gedrag meestal al van bekend. Bij een pup moet je het vaak maar afwachten wat voor karakter zich ontwikkeld.

Ik ga mee met de rest dat het meer over karakter gaat dan over formaat.
Wat zorgt ervoor dat je je teef omschrijft als pittig?
Ik heb een teef die in groepen honden altijd degene wil zijn die het voor het zeggen heeft. Dit heb ik haar in meerdere groepen met verschillende samenstellingen zien doen. Op basis daarvan hebben we er een reu bij genomen van een ras dat wat minder serieus is ingesteld, die overigens wel 2x zo groot is.

Mijn zus heeft een boxer teef en een klein Boston Terriër reutje en dat gaat niet heel soepel samen.
Bij opwinding, speeltjes oid dan klappen ze boven op elkaar en dan is het echt menes ... geen van beiden stopt op dat moment dus geen fijne situatie.

Terwijl beide honden zonder problemen met anderen kunnen.
Het is echt die twee wat dus niet matchen.

Jaren geleden had ik 2 rottweilers, teef en reu en wilde er ook graag een klein hondje bij.
De meesten adviseerden een reutje erbij, maar mijn gevoel, en m'n honden kennende, zei een teef.
Dit omdat m'n reu altijd conflicten opzocht met andere reuen, groot of klein maakt hem niet zoveel uit.
En omdat m'n teef nooit echt raar deed naar andere honden, of ze moesten het echt te gek maken, maar dan handelde ze het nog heel netjes af.

Dus er kwam een klein teefje bij.
En dat is echt prima gegaan, vanaf dag 1.
Grote teef heeft, terecht, kleine teef 1 keer op haar plek gezet door een hele grote grom en dat was het dan ook.
Ze liepen met zijn drieën heel gemoedelijk bij elkaar.
Klein hondje voelde zich volgens mij ook best stoer met die 2 grote erbij. Als ze soms als eerste blaffend naar de poort liep liep ze ook achterom te kijken met een blik van 'komen jullie toch ook hé?'

Luister naar je eigen gevoel.

Nu trouwens ook 2 reuen van hetzelfde kaliber, de 1 wel een stukje groter.
Wonen allebei apart buiten in hun kennel, maar gaan samen mee wandelen.
Geleerd dat er niet naar elkaar gekeken wordt. Ook niet gesnuffeld. Klinkt saai, maar het werkt. Ik wil die 2 niet op elkaar zien klappen.
Dus ze lopen alle drie hun eigen ding te doen met de wandeling waar ze los mogen en kijken amper naar elkaar.

Hier twee teven, nooit gevochten, altijd heel verdraagzaam. Ze zijn nu 14 en 8.

Ik heb meerdere grote en kleine honden samen gehad en dit ging meestal goed, toch heeft mijn grote hond mijn kleine een keer in zijn kop gebeten omdat hij tegen haar knuffel aan liep. De grote was schijnzwanger en de kleine blind, het was dat we erbij waren anders was het zeker niet met een sisser afgelopen. Een kleine hond heeft geen schijn van kans tegen een grote hond hierom heb ik mijn honden nooit meer samen gelaten als ik er niet bij was. Ik heb nu twee kleintjes en vind dit veiliger en makkelijker geen gedoe meer met hekjes in de kamer.

hier 6 engelse springers, nooit een brom of grom, ook nie als er logeerhonden komen. Onze springers zijn 13, 12, 6, 4, 3 jaar en 9 maanden.

hier 6 engelse springers, nooit een brom of grom, ook nie als er logeerhonden komen. Onze springers zijn 13, 12, 6, 4, 3 jaar en 9 maanden.

aanvulling het zijn 3 reuen en 3 teven

Hier 2 teven en een reu. Nooit gezeur onderling. De teven hebben wel 2 keer een ruzie gehad om een bot, maar dat is dan gesnauw. Maar verder altijd rust. Ze slapen bij elkaar in de manden etc.

Luna is een echte alpha teef, maar zeer stabiel en sociaal. Wel heel duidelijk de baas en de andere teef heeft daar gezag voor. Sultan is een lulletje, zelfs de katten zijn hem de baas en hij doet nooit moeite om de baas te zijn. Gaat alles uit de weg, ideaal. Luna en Goldy zijn ook geen vechters. Abolsuut niet zelfs. Ze wegen alle 3 tussen de 26 en 32kg.

Overigens heel wat opvangers hier gehad, groot klein jong oud.. teef of reu. Alles wat normaal sociaal is, kan gewoon naar binnen. Bijna al mn familie en vrienden hebben honden en alles loopt hier gewoon naar binnen. Gecastereerd of niet, maakt allemaal niks uit. Ook best hele dominante teven in de opvang gehad, was ook geen probleem. Hooguit een snauw, nooit meer.

Karakters zijn het belangrijkst. Mensen heb ik wel eens horen zeggen dat teven onderling heel pittig kunnen zijn qua vechten.. Maar hier echt nooit. Ook reu reu niet, maar sultan is wel gecastereerd.

Grrr heel verhaal getypt is het weg! Nog een keer proberen...

Bedankt voor jullie reacties, maakt het niet makkelijker haha zowel voor als tegens..

Ik heb zelf behoorlijk wat ellende meegemaakt wat honden betreft. Toen mijn vriend en ik elkaar leerde kennen hadden wel allebei een reu van een jaar. Ik een Mechel hij een Duitser. Paar keer vreselijk gevochten, wij waren toen nog zo naïef om te denken laat maar gaan Daarna gescheiden gehouden en toch nog een keer mis gegaan toen de Duitser uit zijn hok ontsnapte en bovenop mijn reu klapte. Gelukkig kon mijn vriend hem er met veel moeite afhalen, mijn reu behoorlijk in de kreukels en 6weken rust. Littekens kun je nog voelen op zijn schouder.

Met mijn huidige teef is het toen ze jong was mis gegaan met die van mijn moeder (Duitser) allebei volwassen aan het worden, ging altijd goed. Tot mijn moeder ze na het uitlaten door het hek laat het erf op en ze achter haar op elkaar klapte, is niet meer goed gekomen tussen hen. ( ook niet meer gedurft van mijn kant)

Verder gaat het buiten goed, zowel reu als teef, alleen herders laat ik haar niet bij omdat ze dan meteen al reageert. (naast die van mn moeder nog meer akkefietjes gehad met herders toen ze klein was) Tijd terug is ze gegrepen door een bull terrier en enige wat ze deed was naar ons toekomen, of we aub dat beest van haar af konden halen, ze vocht niet eens terug.
Ze is het laatste jaar ook wel stabiel geworden qua omgang en gedrag, vandaar dat ik ook weer begon te dromen van een hond erbij

Dus ja ik heb zelf best een trauma opgelopen van onder andere deze gebeurtenissen en ben best wel een zwart kijker nu, mijn vriend daar in tegen denkt dat het allemaal wel goed komt.. Vandaar ook mijn topic voor wat meer meningen..

Eigenlijk zou ik mezelf beter af kunnen vragen : Als het niet soepel verloopt heb ik het er dan voor over om altijd te moeten scheiden/opletten, alleen maar omdat ik graag een hond erbij wil?

Ik ga er zoizo niet vanuit dat ik zomaar een klein hondje erbij kan zetten en dan maar kijken hoe het gaat, zou dat heel voorzichtig aanpakken.

Misschien ben ik ook wel gewoon een zeikerd. Ik ben gek op honden, hele leven draait erom zowel werk als privé en zou graag meerdere honden hebben lopen/opvangen etc. Maar 1 moet toch ook wel genoeg zijn