Het HondenForum

soms gedoe met mensen en andere honden........ uitlaten in een stortregen en ze gaan "waarschijnlijk"eerder dood dan ik, waar halen ze t lef vandaan ... dat laatste stukje en afscheid nemen vind ik zwaar, en stressvol.... maar ik ben hun net zo trouw als ze mij waren tijdens hun leven dus tot de laatste adem als t zover is

kan maar 1 nadeel bedenken,
en dat is afscheid nemen als de tijd daar is.

Dat ze maar zo kort bij je zijn.

Eerst moeten uitzoeken waar je met hond kan wandelen, anaalklieren & verharen.

Dit: 3. Het verdriet als ze doodgaan.

Uhm...
Dat je altijd moet lopen, ook als je geen zin hebt of ziek of druk bent.
Dat je toch echt vaker en beter moet schoonmaken omdat je (heel slim) je vloer wit hebt geverfd

1 De moeilijke beslissing om ze te laten gaan en hierna het verdriet dat je hier van hebt.
2 Dat je als je alleen woont ook met de honden uit moet als je ziek bent.
Meer weet ik niet.

Mijn top 3 op volgorde van vervelend:
1. zorgen: is hij wel gezond en gelukkig?
2. dat hij dood gaat (is nu ruim 9 dus echt zijn langste tijd gehad)
3. dat hij jaagt en ik daardoor niet altijd kan wandelen waar ik wil.

1, dat je weer zorgen hebt, van het feit dat ze dood gaan heb ik niet zo last. Je weet dat dat ooit gaat gebeuren. Maar het idee dat ze pijn hebben of verstopt zitten of wat dan ook.
Ze vreten hier heel wat hout in het bos en in de duinen. Je houdt je hart vast. En dekens worden ook aangevreten.

2. Dat je niet meer onbezorgd de deur uit kan gaan wanneer je wilt.

3. Dat de buren zich overal mee bemoeien en je niet boos mag zijn op je hond omdat het nog pups zijn, nou ze zijn ondertussen alweer 8 en 6 maanden dus echte pups zijn het niet meer.

Eigenlijk vind ik die bemoeizucht van iedereen het ergst.

Op 1 staat het afscheid nemen. Op 2 staat geen verre reizen gezamenlijk kunnen maken. En op 3 in de winter de laatste avond plas heb ik een hekel aan. Ze hebben wel geleerd dat het plassen eventueel poepen en weer naar binnen is. Dus qua tijd valt het mee maar met koud weer vind ik de avondplas vervelend. Daarentegen vind ik vroeg in de ochtend niet erg.

Tineke schreef:Op 1 staat het afscheid nemen. Op 2 staat geen verre reizen gezamenlijk kunnen maken. En op 3 in de winter de laatste avond plas heb ik een hekel aan. Ze hebben wel geleerd dat het plassen eventueel poepen en weer naar binnen is. Dus qua tijd valt het mee maar met koud weer vind ik de avondplas vervelend. Daarentegen vind ik vroeg in de ochtend niet erg.

Ja, s’avonds vind ik ook vervelend, s’ochtendsvroeg vind ik fijn, de temperatuur is dan altijd lekkerder dan later op de dag en het is lekker rustig.

1. De zorgen die je kan hebben, en dat ze zo snel ouder worden.

2. Verharen. En modder.

3. Niet altijd weg kunnen wanneer je dat wil. Al heb ik daar eigenlijk weinig last van, goede oppas en Ayleen kan prima alleen zijn voor de keren dat het moet...

_Leonie schreef:1. De zorgen die je kan hebben, en dat ze zo snel ouder worden.

Dit dus, en dan met name het eerste, de zorgen.

1. Niet kunnen gaan en staan waar je wil. Met name hoelang je van huis kan zijn.
2. Zand in huis
3. Mensen die bang zijn voor je hond en liever niet langskomen.

Dat je meer moet schoonmaken
En dat je niet zomaar een dag op pad kan maar iets moet regelen. Gelukkig kunnen ze meestal gewoon mee, vinden we ook leuker.
Verder ondervind ik niet veel nadelen. Misschien dat je er veel tijd aan kwijt bent maar ik beschouw het hebben van mijn honden ook als hobby dus dat geeft niet. Al heb ik soms wel zin in een pyjama-avond en dan moet ik weer de kou in om ze uit te laten

Vooral dat ze maar zo kort bij je zijn.
En dan het vele schoonmaken
Verder dat het zeker met vier honden een vrij ingewikkelde onderneming wordt om op vakantie te gaan, zowel met als zonder honden, het is veel geregel.

Op 1 de zorgen en het vroege afscheid.
Verder dat ze niet altijd overal welkom zijn terwijl ik ze het liefste altijd bij me zou hebben.
En op 3 dat je ook met ze naar buiten moet als je ziek bent

1 De zorgen in het algemeen, en dan vooral als het einde van een hond nadert.
2 Het huishouden, zonder honden(en katten) had ik hier veel minder werk aan gehad.
3 Het naar buiten moeten wanneer je echt zo geen zin hebt. Als ik ziek ben vind ik het dan al minder erg, dan doe ik een paar keer een zeer kort stukje en voor de rest liggen we op de bank of bed, daar redden ze het voor een weekje echt wel mee. En ik ben dan altijd blij dat ik weer even buiten ben geweest. Gelukkig ben ik vrijwel nooit echt ziek.

Zonder twijfel de laatste p&p ronde van de dag. Wat heb ik daar een godgloeiende hekel aan! Als je eenmaal buiten bent gaat het wel, maar voordat je de moed hebt verzameld om weer helemaal dik aan te kleden en in het donker de kou in te gaan, terwijl je eigenlijk al hartstikke moe bent... Vreselijk!

Op twee staat dat ik soms niet zo kan wegdromen tijdens het wandelen als ik zou willen, omdat je op moet letten op ander verkeer en vooral andere honden. Ik vind het vaak best lastig om te bepalen hoe ik een minder lief uitziende hond moet inschatten en hoe ik daar het beste op kan reageren (Oor loslaten of juist vast, hoe diep ga ik de bosjes in, keer ik om? Spreek ik mensen aan als ze totaal niet meewerken in het netjes passeren of neem ik de gok?).

En op 3 irritante hondenbaasjes in het park

Dat we altijd een bank moeten kopen die praktisch is.
De haren als je net gestofzuigd hebt.
Het afscheid nemen als ze oud, op of ziek zijn.

- Als ze er 's nachts uitmoeten en je dus midden in de nacht wakker komen maken (wat Lotje dus letterlijk doet, naar bovenkomen en op bed springen)
- Met (veel) regen er toch op uit moeten
- soms echt niet weten wat ze nu willen (Lotje kan mij gaan zitten aanstaren en dan mag ik gaan gissen wat ze wil)

mijke schreef:Zonder twijfel de laatste p&p ronde van de dag. Wat heb ik daar een godgloeiende hekel aan! Als je eenmaal buiten bent gaat het wel, maar voordat je de moed hebt verzameld om weer helemaal dik aan te kleden en in het donker de kou in te gaan, terwijl je eigenlijk al hartstikke moe bent... Vreselijk!

Op twee staat dat ik soms niet zo kan wegdromen tijdens het wandelen als ik zou willen, omdat je op moet letten op ander verkeer en vooral andere honden. Ik vind het vaak best lastig om te bepalen hoe ik een minder lief uitziende hond moet inschatten en hoe ik daar het beste op kan reageren (Oor loslaten of juist vast, hoe diep ga ik de bosjes in, keer ik om? Spreek ik mensen aan als ze totaal niet meewerken in het netjes passeren of neem ik de gok?).

En op 3 irritante hondenbaasjes in het park

1 en 2 ga ik helemaal in mee, hoewel ik voor 2 alleen Dalí hoef aan te kijken - met Lucca is het zorgeloos wandelen, ik kan haar altijd meeroepen als het niet soepel loopt met een andere hond. Maar oh, die laatste ronde. Afschuw.

Op drie dan misschien schuldgevoel als ik een paar dagen wat te weinig tijd voor ze heb gehad.

Het allernaarst is natuurlijk het afscheid maar dat zit weer op zo'n ander niveau dan ergernissen dat ik het niet in mijn top drie kan zetten.

Dat ze vreselijk angstig zijn voor vuurwerk en onweer.
De langharige vacht(waar ik bewust voor gekozen heb...want vind ik prachtig) maar wat valt het onderhoud tegen...dus nooit meer.
En ook het niet zomaar langer en plotseling weg kunnen gaan.

Dat ze vreselijk angstig zijn voor vuurwerk en onweer.
De langharige vacht(waar ik bewust voor gekozen heb...want vind ik prachtig) maar wat valt het onderhoud tegen...dus nooit meer.
En ook het niet zomaar langer en plotseling weg kunnen gaan.

De wekker ‘s morgens.

1. Het vele schoonmaken. Maar dat is ook raskeuze. Iets waar we bij een evt. Volgende hond rekening mee gaan houden.

2. Het niet zomaar spontaan een hele dag weg gaan, naar iets waar geen honden mogen. (dierentuin, pretpark, museum, motor tour trip)

3. Wat we nog niet meegemaakt hebben, maar ongetwijfeld wel komt, is aftakeling van de honden, moment van afscheid nemen. Of dit echt bij nadelen hoort, ik denk het wel, maar het hoort erbij. Maar het zal ook moeilijk zijn.

Oh ja, en 4. Dat je je huis wat praktischer in moet delen. Ik zou graag een kleed willen, maar dat is bij haarbal Buster niet te doen. Aan de andere kant is Buster ook weer ons haardkleedje vaak

afscheid nemen en verder soms het machteloze gevoel als ze ziek zijn

Het voor je benen lopen, vooral als je teckels hebt. Hoe vaak ik niet gestruikeld ben... en je dan een beetje wezenloos aankijken of beledigd zijn. Want je hebt ze zooooo geschopt.
Uit de kattenbak vreten is de grootste ergernis, bahbahbah.

Het overlijden is het ergste. Wat heb ik zowel lichamelijk als geestelijk daar echt pijn van gehad En nog kan ik er af en toe wel om huilen, het is toch je maatje.

Cleva schreef:Dat ze thuis zo verschrikkelijk voor je voeten kunnen lopen. Daar kan ik soms echt chagrinig van worden. Verder vind ik het allemaal wel te overzien.

Oh, en stelen. Alles moet per se buiten bereik.

Oh god, dat stelen ja. Ik word er regelmatig mee geconfronteerd dat ik niet goed heb opgeruimd. Gelukkig zit de vuilnisbak wegzetten er nu wel goed in, dat leer je wel na een aantal keer je huis als vuilnisbelt aan te treffen. Maar ik vergeet nog wel eens dingen zoals limoenen, uien, een pak koffie, een bakje cherry tomaatjes o.i.d, omdat het niet in me opkomt dat dat lekker is voor een hond