Het HondenForum

- Trainingsmogelijkheden van een hond
- Veel buiten komen
- Algemeen gezelschap, al zou dat ook wel van een kat kunnen komen

Nooit een saai moment - ik lach me suf om mijn baardmans
Ik ben veel buiten. Hij heeft me de laatste maanden elke dag weer motivatie gegeven om op te staan en naar buiten te gaan.
De eindeloze knuffels en de kleine tekentjes van waardering

Mijn slechte (ochtend)humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ik besprongen word voor een lebber, ze zijn altijd zo blij als ik wakker word! En buiten halen ze altijd wel wat geks uit waardoor ik moet lachen. Ik ben veel vrolijker sinds ik honden heb.
Ik vind het ook veel leuker om buiten te wandelen wanneer de honden mee zijn, ik doe het ook vaker want ik moet wel.

Een enorm goede reden om een paar keer per dag naar buiten te gaan. Anders zou ik vrijwel niet buiten komen, denk ik zomaar.

Altijd iemand om te knuffelen en tegen aan te praten tijdens het bankhangen of wat je ook aan het doen bent.

En de rust die ze uitstralen en overbrengen. Gaat misschien niet voor elke hond op, maar toe nu toe weet elke hond bij mij te zorgen voor rust wanneer ik dat niet ben. Dus als er eens wat misgaat waar ik vreselijk van kan balen. Bijvoorbeeld een slechte werkdag (bij mijn vorige werk) dan zorgen die honden wel op wat voor manier dan ook dat het zo weer weg is, gewoon door met hen bezig te zijn.

Kortom gewoon hun aanwezigheid is al fijn. Voor de rest verwacht ik vrij weinig van ze.

Inspiratie, humor en heel veel liefde

Dees en Maylo schreef:Een enorm goede reden om een paar keer per dag naar buiten te gaan. Anders zou ik vrijwel niet buiten komen, denk ik zomaar.

Altijd iemand om te knuffelen en tegen aan te praten tijdens het bankhangen of wat je ook aan het doen bent.

Dat scheelt mij weer typen
En ik heb altijd leuke fotomodelletjes die nooit saai zijn en me vaak genoeg aan het lachen maken

Het is mijn lifeline
Ze is er altijd, altijd in voor actie
Ik kan bij haar m'n hoofd leegmaken
lekker uren op pad en samen bezig zijn.

Kortom: ik kan me een leven zonder hond(en) niet voorstellen

1. Een maatje hebben
2. Goed voor de gezondheid: wandelen, geeft ontspanning, goed tegen stress, enz.
3. Knuffelen

onvoorwaardelijke vriendschap, trouw en liefde,

Ondanks dat het geen knuffelhond is mag ik wel mijn rust pakken om een uurtje met mijn hoofd op haar dijen te liggen om samen even te slapen Zonder dit blijf ik doorgaan met van alles en nog wat en schijnbaar ergert haar dat.

Samen autorijden, wij zijn er beide gek op en zo komen we nog eens ergens. Of niet en rijden we gewoon maar doelloos een rondje, maar dat maakt haar ook niet uit.

Eigenlijk is dit hetzelfde als bovenstaand maar dan in een woord, het samen dingen ondernemen. Wandelen, spelletjes doen, op de bank zitten en tv kijken en dan moet ik haar op haar buik kroelen
En ondanks dat het soms niet makkelijk is is zij een manier van leven geworden, en ik doe het graag omdat ze mij veel liefde en plezier geeft.

Ik woon alleen en kan ook heel goed alleen zijn.
Op zich ben ik blij met die eigenschap, nadeel is dat ik dagen achterelkaar de deur niet uitkwam.
Nu met Pepper moet ik wandelen. Lekker buiten zijn.

Gister was ik de hele dag weg, Pepper in pension. Ze vind het daar best wel leuk, maar nog veel leuker is het weer thuis te komen. Ze kroop gisteravond zo dicht tegen me aan, als het had gekund was ze in me gekropen. En steeds het koppie omhoog voor nog maar even een knuffel.
Dat is toch heerlijk, zo thuis te komen.

Het is gewoon gezelliger in huis.

- dat ze altijd in het moment leven. Kan ik van leren;)
- de gezelligheid
- wandelen met hond is leuker dan zonder

Oei, maar drie?
Wat te kiezen?
Boven alles de communicatiestroom. Bijna non stop, soms zelfs als ze slaapt en je staart liefdevol in hun richting. Die ogen op je gericht, die focus op samen plezier maken. Dat maatje dat vrijwel altijd bij je is, waar je ook heen gaat. ( behalve waar dit echt niet kan, of mag.)

De vreugdevolle begroeting bij het wakker worden en de zucht waarmee ze op mijn bed in slaap valt aan het eind van de dag.
En natuurlijk het naar buiten móeten, of je wil of niet. Waar je dan toch meestal weer van opknapt en wat je sociaal contact oplevert en medevreugde met andere hondenbezitters. Genieten van haar blijdschap. Daarnaast is Yuna ook nog eens kampioen funny walks. Dat koddige drafje van haar met die korte pootjes en dat fiere staartje.

Oefenloos stom lullen de héle dag en daar wordt gewoon naar geluisterd, of ze het begrijpen.
Ik wandel graag, maar in mijn ééntje vind ik er geen moer aan
Ik lig in een deuk om de humor van Filou en de oplettendheid en het trouwe van Smook!

kooi schreef:Oei, maar drie?
Wat te kiezen?.

Precies wat ik ook dacht

Nooit een saai moment met een clown in huis
Altijd iemand blij als je s morgens beneden komt (wel een nedeel dat je dan niet hebt kunnen uitslapen )
Geen sportschool nodig. Maar in joggingbroek heerlijk buiten baggeren..

Ook voor kinderen is het echt een aanvulling om op te kunnen groeien met een hond.
Het voegt gewoon heel veel toe in het dagelijkse leven.

1. Samenwerken in alle omstandigheden en vormen
2. Onvoorwaardelijke liefde heen en weer
3. De ontspanning die je samen kan vinden in beweging/uitlaten/bankhangen

1. Altijd iets hebben om te knuffelen
2. Samen wandelen, met de kanttekening dat ik vooral heel blij wordt van een los voor je uit huppelende hond. Aangelijnd vind ik drie keer niks.
3. Die blije bek

Maar eigenlijk het leukste bij alledrie die dingen en uberhaupt het hebben van een hond is dat het zo'n interactieve band is. Veel meer dan met een kat of knaagdier ofzo. Ik knuffel haar, zij knuffelt mij. De momentjes over en weer tijdens het wandelen. Die blije bek waarmee ze ook echt aangeeft blij met mij te zijn.

Hun eigen maniertjes. Waar ik vaak om moet lachen.
Hoe ze in het leven staan, en hoe ze het leven (denk ik) ervaren.
de vrolijkheid, gezelschap en het gewoon samen zijn.

En inderdaad het wandelen. Ik zal niet snel in mijn eentje gaan wandelen. Soms wel met zijn tweeën, Maar dan is het toch leuker met hond(en).
Honden zijn sociale wezens, en mensen ook. Wij vinden het contact met hun leuk, maar andersom ook, en dat is juist nog wat de meeste mensen leuk vinden. Dat honden ook bij ons willen zijn. De meeste dan toch.

Gezelschap, wandelen, lol hebben samen en genieten van het leven.

Op 1 het gezelschap. Ik kan heel lang naar ze kijken, hoe ze met elkaar zijn en die blijdschap als ik thuis kom of ze uitnodig op bed

Op 2 het verzorgen. Ik vind het zo leuk ze te verwennen met wat lekkers, me te blijven inlezen over verschillende visies op de beste zorg. Het leren over het gedrag, de communicatie onderling en hoe hun hoofd werkt.

Op 3 het wandelen. Ik vind het een heerlijke vorm van ontspanning. Ook krijg je op straat veel meer contact met voorbijgangers dankzij de honden. En ik neem ze bijna overal mee naartoe waardoor ik een terras bijvoorbeeld ook al gezelliger vind.

De hechte, onvoorwaardelijke band.
Het samenwerken, samen dingen ondernemen en leren, samen op avontuur, het teamgevoel.
De gezelligheid, ook in de omgang onderling.

Het zijn mijn maatjes, zowel qua gezelschap als tijdens het sporten.
De amusementswaarde (trainen trucjes, domme stunts).
Het gevoel van veiligheid.

1. Ik heb altijd twee vrolijke en grappige wezens in huis, 't is altijd gezellig.

2. Ik vind het aanleren van nieuwe dingen/trucjes heel erg leuk.

3. Het wandelen in mooie gebieden (met camera natuurlijk) is geweldig en zou ik anders zelden doen.

Dat domweg blije gehuppel 's ochtends, de tevredenheid na een goeie lange wandeling, en 's avonds met de hele meute op de bank gepropt zitten knuffelen.

Gezelschap, met ze bezig zijn en ik geniet van het spelen dat ze ook veel samen doen.

Leuker om buiten te lopen, zonder hond is dat maar saai.
Dat ze zo gezellig naast je op de bank of in bed liggen.
En dat je begroet wordt als je thuis komt.

Voor mij is het een levensstijl. Een leven zonder honden is niet compleet en lijkt me enorm saai. Ze kunnen dan wel niet praten, maar hun lichaamstaal is overduidelijk. Ik weet altijd precies wat ze willen. Met name Fleurtje is daar een meester in. Als ze bij me op schoot zit blijft ze me net zolang aankijken tot ik uiteindelijk oogcontact met haar maak. Dan moet ik met haar praten. Ze wordt dan helemaal lyrisch als ik vertel dat ze zo ontzettend mooi is. De filmster van het baasje dus. Dan kan ze toch zo verheerlijkt kijken. Heerlijk toch. En 's-morgens als ik wakker word ligt ze nog in diepe rust naast me, heerlijk onder de dekens en haar kopje op het kussen. Meestal laat ik haar dan nog een uurtje liggen. Dat vindt ze heerlijk, het bed even voor haar alleen. Een echte knuffelteckel dus.
Lut is minder knuffelig aangelegd, maar ook zij weet me precies uit te leggen wat ze graag wil. Waar ik ben zijn mijn honden ook. Als ik naar de wc moet of ga douchen, ze moeten altijd mee.
Etenstijden weten ze mij met uiterste precisie heel duidelijk te maken. Als ze slapen even stiekem naar de koelkast om iets te snaaien is er niet bij. Want zodra ik de eerste hap neem zitten ze al naast me.
Gewoon, heerlijke hondjes.

Het intense contact. Oogcontact, knuffelen, altijd blij elkaar te zien. Ik ken geen ander (huis)dier waarmee je dat zo sterk kan ervaren.
Het lachen om alle gedragingen. Van heerlijk doodnormaal hondengedrag tot onhandige acties tot onverwachte intelligentie.
Dat ze altijd zin hebben om samen met mij op pad te gaan en iets te ondernemen. De vanzelfsprekendheid daarvan.

Op 1 staat bij mij het saamhorigheidsgevoel daardoor het vertrouwen en de tevredenheid die ze uitstralen als ze in m'n buurt zijn.
Op 2 het loslopend lange wandelingen maken. Het is voor mij de manier om te ontspannen, en voor de honden om hun energie kwijt te raken.
Op 3 om ze dingen te leren, en merken dat het effect heeft

Het samen leven....in en om het huis ben ik nooit alleen, ze zijn dan altijd bij mij in de buurt.
Het spelen dat ze samen doen, heerlijk om naar te kijken.
Hun blije bekkies zien als ze wat extra's krijgen....sowieso hun bijna altijd blije bekkies.
En nog veel meer!