Het HondenForum

............

senseotje schreef:Hallo,

Vorig weekend hadden mijn man een harde woordenwisseling met beetje smijt werk van mijn kant. Beide honden waren natuurlijk thuis maar 1,de jongste dh senna van 2 is sindsdien angstig voor mij.
Als ik aan de tafel zit waar ik overdag meestal zit als ik thuis ben, gluurt hij om de hoek van de deur en trekt zich het liefst weer terug. Hij komt wel bij mij maar bij elke beweging is hij weer weg. Hij zoekt nu steun bij mijn man en zoon als hun er zijn. Ons andere odh maylo reageert hier weer sterk op om hem op zijn nummer te zetten. Wandelen en op andere plaatsen zijn in huis gaan best goed behalve als ik mijn stem moet gebruiken om bv antwoord te geven, of in gezelschap harde moet praten.
Ik probeer het te negeren maar is best moeilijk, senna hangt /hing erg aan mijn
Ik heb brokjes verstopt in de kamer en ze laten zoeken terwijl ik aan de tafel zit, snuffel kleed in de kamer gebruikt en de Kong. Senna komt na deze dingen wel even bij mij voor een knuffel maar komt wel onzeker over daarna verdwijnt hij weer naar de gang
Heeft iemand advies?

Geduld hebben.
En blijven negeren, niet onder druk zetten. Ik denk dat je te veel je best doet. En dat pakt ze op.

Mijn hondje is een buitenlandertje. Erg schuw toen ze bij me kwam, maar gaandeweg ging dit steeds beter. Totdat er en keer een boekenkast omviel, rakelings langs haar slaapstoel. In haar beleving had die stoel het gedaan. Heeft een beste poos geduurd voor ze daar wil in durfde te gaan liggen en ook te blijven liggen.

Waarschijnlijk heeft Senna jou als heel onveilig ervaren tijdens de ruzie en is daardoor onzekerder geworden, dat merkt Maylo waardoor hij ook anders reageert. Je zult weer veilig en voorspelbaar moeten worden, 'normaal doen' in de ogen van jouw honden.

Mijn honden reageren ook erg op mijn emoties, en die van mijn partner. Binnen de gehandicaptenzorg heb ik geleerd over de lage EE (Expressed Emotion) benadering, dat werkt ook verrassend goed bij honden. En bij gesprekken binnen de echtelijke relatie
Google het maar eens, het is best interessant.

Cleva schreef:

senseotje schreef: Heeft iemand advies?

Ja, met veel plezier, koek en tijd het vertrouwen herstellen.

Mijn honden zouden niet anders reageren als ik zou gaan lopen schreeuwen en smijten.
Overigens hoort dat niet, hoor, oorlog in huis. Blijf een beetje bij je volwassen zelf en ruim de dingen die dat moeilijk maken uit de weg.

Echtgenoot uit de weg ruimen dan maar?
Als ze je dan komen halen kun je zeggen dat Cleva het gezegd heeft, het orakel van het hf.

Misschien dat het in Februari beter gaat, die heeft een paar dagen minder om echtelijk te twisten.

Wie weet ook wat zelfbeheersing leren zodat het niet meer gebeurt. Daar heeft die hond veel aan, maar jij zelf ook.

Bedankt kooi voor als enigste een echt advies waarom ik vroeg.

Zo te horen gaat die hond nog wel vaker een schreeuwende, met spullen smijtende eigenaresse zien in de toekomst. Dus een lange termijn oplossing kúnnen wij je niet geven. Elke tantrum zal je hond namelijk weer terugzetten in zijn angst. Kun je weer van voor af aan beginnen. En elke keer zal het angsteffect langer duren, het vertrouwen zal steeds minder snel terugkomen (als het er ooit nog helemaal van komt). Daarom leek het mij oprécht verstandig om iets aan zelfbeheersing te doen. Ik geloof namelijk persoonlijk meer in het oplossen van de oorzaak dan aan het behandelen van de gevolgen.

korthaar schreef:Misschien dat het in Februari beter gaat, die heeft een paar dagen minder om echtelijk te twisten.

senseotje schreef:Bedankt kooi voor als enigste een echt advies waarom ik vroeg.

De rest, bedankt voor die leuke stekende woorden. Mij vertellen dat ik geen oorlog moet en vooral gierig moet zijn over mijn /onze spullen. Iedereen weet dat een huwelijk niet over rozen gaat, en die van ons bestaat bijna 30 met heel af en toe oplopende frustratie en natuurlijk schreeuwen en gooien wij met heel veel plezier en voor de lol.

Ik weet dat ik hier terecht kan voor advies over honden, ik wist niet dat ik hier terecht kon voor huwelijk therapie

Mijn therapie voor jullie, je eens flink uiten in een relatie zeg de zinnen weer op scherp en kan voor beiden geen kwaad dat onze Senna daar zo op zou reageren is heel sneu maar jullie zijn ook erg zielig

Je bevindt je op het hondenforum. Vergeet dit nooit meer. Denk 10 keer na voordat je iets schrijft. Eerlijkheid en spontaniteit wordt niet op prijs gesteld. En natuurlijk zijn er uitzonderingen voordat daar weer iemand over gaat beginnen.

Neem aan dat je dat niet meer gaat doen als je ziet hoe je hond er op reageert....

Lang geleden dat ik puntjes heb gezien. Helaas ben je al gequoot.

Daar zijn ze weer, de ..........

Miezemuis schreef:Lang geleden dat ik puntjes heb gezien. Helaas ben je al gequoot.

En dat, terwijl ze toch goed advies had gekregen, werken aan de oorzaak.

senseotje schreef:Hallo,

Vorig weekend hadden mijn man een harde woordenwisseling met beetje smijt werk van mijn kant. Beide honden waren natuurlijk thuis maar 1,de jongste dh senna van 2 is sindsdien angstig voor mij.
Als ik aan de tafel zit waar ik overdag meestal zit als ik thuis ben, gluurt hij om de hoek van de deur en trekt zich het liefst weer terug. Hij komt wel bij mij maar bij elke beweging is hij weer weg. Hij zoekt nu steun bij mijn man en zoon als hun er zijn. Ons andere odh maylo reageert hier weer sterk op om hem op zijn nummer te zetten. Wandelen en op andere plaatsen zijn in huis gaan best goed behalve als ik mijn stem moet gebruiken om bv antwoord te geven, of in gezelschap harde moet praten.
Ik probeer het te negeren maar is best moeilijk, senna hangt /hing erg aan mijn
Ik heb brokjes verstopt in de kamer en ze laten zoeken terwijl ik aan de tafel zit, snuffel kleed in de kamer gebruikt en de Kong. Senna komt na deze dingen wel even bij mij voor een knuffel maar komt wel onzeker over daarna verdwijnt hij weer naar de gang
Heeft iemand advies?

Meer geduld hebben . Hij is zijn vertrouwen kwijt en dat kan heel lang duren voor het terug komt.
Als dat al volledig terug komt

Ik kan mij voorstellen dat hij erg geschrokken is .

Oh, puntjes. Maar toch
Ik kon best een driftkikker zijn en uit frustratie ontploffen. Dat kán dus gewoon niet met Izzie in de buurt. Die kruipt in elkaar en is dagen van slag. Waar ik dan weer achter kwam toen ik plat op mijn smoel viel in een bos en hartgrondig vloekend overeind kwam. Het arme beest wist niet waar ze het moest zoeken.
Ik vind dat fijn, zo'n spiegel. Ze helpt me onwijs mijn eigen gedrag eens eerlijk te bekijken en daar wat aan te doen. Ik ben stukken stabieler nu dan ik ooit geweest ben en Izzie heeft me daar echt bij geholpen.

Er zijn inderdaad constructiever manieren dan frustratie opbouwen en dan ontploffen. En ja, als je een wat gevoelige hond hebt, ben je je hond haast verplicht het niet zo ver te laten komen. En wat een berg frustratie en energie scheelt dat uiteindelijk!
Als je pech hebt, heb je een nog gevoeliger hond die al van slag raakt voor je zelf door hebt dat je wat uit balans bent. Ja, of geluk. Door Elco gebeurt het niet vaak meer dat ik voel dat ik uit balans ben

Kan je er niet mee helpen, ben gezegend met huisdieren die het werkelijk waar geen hol boeit of ik of een ander hier in huis uit z'n dak gaat. Zie ze er nog wel voor aan dat als je met dingen zou gaan smijten ze vrolijk met hun speeltje aan komen lopen, als je toch zo lekker bezig bent haha .

Mijn vorige hond maakte je ook de pis niet lauw. Luna trok zich werkelijk nergens iets van aan.

Izzie is het tegenovergestelde, echt een hyper gevoelig hondje. Ik weet niet of ik haar 20 jaar geleden had moeten hebben maar nu is ze precies wat goed voor me is.

Gollum is ook echt heel erg geschrokken toen mijn ex tegen mij ontplofte. Trillend zat ze onder mijn stoel
Mijn ex was ook zo'n type die de bank door de woonkamer schopte en met spullen smeet. Ik ben zo blij dat ik hem de deur heb uitgezet!
Nu heb ik een lieve man waarmee ik gewoon dingen kan uitpraten in plaats van knetterende ruzie te maken, de honden hebben zich nooit onveilig gevoeld bij hem.

Gollum schreef:Gollum is ook echt heel erg geschrokken toen mijn ex tegen mij ontplofte. Trillend zat ze onder mijn stoel
Mijn ex was ook zo'n type die de bank door de woonkamer schopte en met spullen smeet. Ik ben zo blij dat ik hem de deur heb uitgezet!
Nu heb ik een lieve man waarmee ik gewoon dingen kan uitpraten in plaats van knetterende ruzie te maken, de honden hebben zich nooit onveilig gevoeld bij hem.

Dat is het precies. Als je eigen gedrag ervoor gaat zorgen dat je hond zich onveilig voelt is er niet zoveel mis mee dat gedrag aan te passen lijkt me.

Izzie_Anneke schreef:

Gollum schreef:Gollum is ook echt heel erg geschrokken toen mijn ex tegen mij ontplofte. Trillend zat ze onder mijn stoel
Mijn ex was ook zo'n type die de bank door de woonkamer schopte en met spullen smeet. Ik ben zo blij dat ik hem de deur heb uitgezet!
Nu heb ik een lieve man waarmee ik gewoon dingen kan uitpraten in plaats van knetterende ruzie te maken, de honden hebben zich nooit onveilig gevoeld bij hem.

Dat is het precies. Als je eigen gedrag ervoor gaat zorgen dat je hond zich onveilig voelt is er niet zoveel mis mee dat gedrag aan te passen lijkt me.

Ja inderdaad, maar dat moet je wel zien en kunnen.

Als ik mijn stem verhief stond Jorla altijd op om een eind uit mijn buurt weer te gaan liggen. Dat had beslist een remmende werking. Ik denk niet dat ze er bang van werd, ze vond het gewoon niet fijn.

En over de door Nanna genoemde gierigheid ten aanzien van de eigen spullen: ooit in een ver verleden toen ik samenwoonde met mijn eerste vaste partner, probeerde ik eens tegelijkertijd te stoppen met roken en af te vallen. Had ik de t.v. aanstaan, maar beviel dat meneer niet, dus die zette tegelijkertijd muziek op. Ik de t.v. iets harder, hij de muziek iets harder...

Dat werd een enorme ruzie, je begrijpt. In uiterste staat van opwinding pakte ik een schaal om door de ruimte te smijten, maar op het moment dat ik mijn arm naar achter haalde om kracht bij te zetten, viel mijn oog op die schaal. En toen was daar de onderkoelde gedachte: maar dit is míjn schaal. ("van mijn moeder dus van mij") En terstond gekalmeerd zette ik die schaal weer neer. De stoppen met roken- afval- poging heb ik toen wel afgebroken.

Wie overigens hier een bank door de kamer smijt, die mag erop gaan zitten; in zijn eigen mooie nieuwe huis.

Fotogravinnetje schreef:Er zijn inderdaad constructiever manieren dan frustratie opbouwen en dan ontploffen. En ja, als je een wat gevoelige hond hebt, ben je je hond haast verplicht het niet zo ver te laten komen.

Nou ik vind dat ik mijn hond vanalles verplicht ben, maar niet dat. Ik laat mijn omgangsvormen met mijn omgeving niet regelen door mn hond, en wat voor mij constructief is op dat moment maak ik zelf wel uit.
Jammer voor het beestje, maar als ik heel kwaad ben op iemand en ik vind het nodig om daar even over te briesen, dan heeft mijn hond daar niets mee te maken.
Als je aan alles toe gaat geven en je hebt de pech dat je hond hypergevoelig is, loop je straks op je tenen door het huis, kun je niet meer meeblèren met muziek en moet je iedere deur geruisloos dichtdrukken.

Integendeel. Dan uit je problemen, zoek je oplossingen voordat er geschreeuwd hoeft te worden. Is helemaal niet op je tenen lopen, maar juist veel meer ontspannen leven

Paisley schreef:

Fotogravinnetje schreef:Er zijn inderdaad constructiever manieren dan frustratie opbouwen en dan ontploffen. En ja, als je een wat gevoelige hond hebt, ben je je hond haast verplicht het niet zo ver te laten komen.

Nou ik vind dat ik mijn hond vanalles verplicht ben, maar niet dat. Ik laat mijn omgangsvormen met mijn omgeving niet regelen door mn hond, en wat voor mij constructief is op dat moment maak ik zelf wel uit.
Jammer voor het beestje, maar als ik heel kwaad ben op iemand en ik vind het nodig om daar even over te briesen, dan heeft mijn hond daar niets mee te maken.
Als je aan alles toe gaat geven en je hebt de pech dat je hond hypergevoelig is, loop je straks op je tenen door het huis, kun je niet meer meeblèren met muziek en moet je iedere deur geruisloos dichtdrukken.

Ik schiet ook wel eens uit mijn slof buiten, maar Kier deert dat niet gelukkig, of ze is het gewend Maar mocht ze het wel doen ga ik voortaan tot 10 tellen, alles beter dan een hond in angst te laten leven. Zodra ik weet dat ze er echt niet tegen kan en heel erg in de stress schiet dan doe ik het niet. Als ik mijn muziek bijvoorbeeld op standje 100 wil horen gaat de hond even naar buiten, deuren hoeven niet te knallen daar zijn deurstoppers voor.

Allemaal goed en wel, maar ts begint dit topic met een vraag naar hoe nu verder. Gedane zaken nemen geen keer en ze kan zelf ook wel bedenken om de volgende keer meer zelfbeheersing te betrachten. Ze hoeft niet de les gelezen te worden. Ze wil alleen advies. Maar het hondenforum zou het hondenforum niet zijn als niet tenminste een aantal belerende vingertjes omhoog gaan.

En wanneer iemand dan puntjes plaatst is het sliep uit!
Best wel kinderachtig eigenlijk.

kooi schreef:Allemaal goed en wel, maar ts begint dit topic met een vraag naar hoe nu verder. Gedane zaken nemen geen keer en ze kan zelf ook wel bedenken om de volgende keer meer zelfbeheersing te betrachten. Ze hoeft niet de les gelezen te worden. Ze wil alleen advies. Maar het hondenforum zou het hondenforum niet zijn als niet tenminste een aantal belerende vingertjes omhoog gaan.

En wanneer iemand dan puntjes plaatst is het sliep uit!
Best wel kinderachtig eigenlijk.

Vind ik ook, ik kan me ook weleens ergeren aan de bedweterigheid van sommige wijsgeren hier.

kooi schreef:

senseotje schreef:Hallo,

Vorig weekend hadden mijn man een harde woordenwisseling met beetje smijt werk van mijn kant. Beide honden waren natuurlijk thuis maar 1,de jongste dh senna van 2 is sindsdien angstig voor mij.
Als ik aan de tafel zit waar ik overdag meestal zit als ik thuis ben, gluurt hij om de hoek van de deur en trekt zich het liefst weer terug. Hij komt wel bij mij maar bij elke beweging is hij weer weg. Hij zoekt nu steun bij mijn man en zoon als hun er zijn. Ons andere odh maylo reageert hier weer sterk op om hem op zijn nummer te zetten. Wandelen en op andere plaatsen zijn in huis gaan best goed behalve als ik mijn stem moet gebruiken om bv antwoord te geven, of in gezelschap harde moet praten.
Ik probeer het te negeren maar is best moeilijk, senna hangt /hing erg aan mijn
Ik heb brokjes verstopt in de kamer en ze laten zoeken terwijl ik aan de tafel zit, snuffel kleed in de kamer gebruikt en de Kong. Senna komt na deze dingen wel even bij mij voor een knuffel maar komt wel onzeker over daarna verdwijnt hij weer naar de gang
Heeft iemand advies?

Bedankt Kooi voor het quoten, dat houdt het nog leesbaar nu het verworden is tot een puntjes topic

Niet vreemd dat een hond die in aanleg al gevoelig is erg geschrokken is van een ruzie die niet alleen met woorden geslecht werd maar waar ook nog met zaken gegooid werd. Het zal een behoorlijke tijd duren voor ze daar weer bovenop is

Wees ergens maar blij dat ze er zo op gereageerd heeft, kan me met een herder achtige ook een andere reactie voorstellen, dan hadden we hier alleen niet over op het forum gelezen maar in de krant, in het nieuws