Het HondenForum

Als gezin bouwde wij een vriendschap op met een ander gezin. (Is burgerlijk, weet ik). Wij hadden een toffe geweldige hond. Dat was lastig. De dochter van het andere gezin is bang voor honden. Tenminste als haar ouders erbij waren. Ze bleef een keer logeren en mijn man was alleen met de kinderen thuis en binnen korte tijd ging het helemaal goed. Zijn methode " wil je snoep? Kom van de bank en negeer dat we een hond hebben. Helaas ging deze hond dood. Wij kregen een nieuwe hond Bente. Zelfs
als pup wilde ze er niks van weten. Moeder kwam met dochter op de arm binnen en maar roepen " honden zijn lief, ze doet niks, ze doet niks, ze doet niks". Tja wie wil en kan je zo overtuigen
Voorgesteld om met de Hondenschool dit op te pakken maar geen reactie. Ik snap dat je honden spannend kan vinden maar ik heb ook het gevoel dat dit een machtspel is geworden tussen ouders en kind. Er zijn nl heel veel kinderen die honden spannend vinden maar na 1 keer spelen bij ons is dat over of hanteerbaar. Ondertussen komen zij niet meer bij ons, ik vind de ouders slappe hap en ben ik klaar met hun. Vooral omdat Bente bij mij wil zijn en na het ruiken de kinderen met rust laat of moet laten van me. We gaan met elkaar om omdat we elkaar nog zien bij andere mensen maar Bente kan dan niet mee. Weekendje logeren bij een bevriende boer of oud en nieuw.
Het is niet erg dat deze vriendschap gestopt is maar ik vroeg me af is er bij jullie ook ooit een vriendschap gestopt door de hond?

Hier is ooit een collega geweest en die zat op het puntje van de bank.
Ze plukte continue aan haar kleren en keer met een vies gezicht rond.
Er lagen door heel het huis hondenspeeltjes en ik deelde mijn koek met de hond.

Ze is nooit meer geweest, sterker nog ik heb haar nooit meer gezien.
En op mijn werk nu zijn er mensen die mij echt getikt vinden omdat ik als ik drie ploegen moet werken, de vroege dienst halve dagen werk voor de honden.
Ik vind 8 uur in een ren te lang ook al kunnen ze het best.
Mijn honden, mijn leven.
Ik lig daar echt geen minuut wakker van.

ik heb er alleen maar vrienden bijgekregen door de honden

Maar als er een vriendschap aan stuk ging, prima hoor. Ik ben echt niet iemand die moeilijk is over de honden, maar ze horen wel bij mij en ik moet er gewoon rekening mee houden. Een ander doet dat met zijn kinderen, ik doe dat met mijn honden. Als iemand daar geen begrip voor heeft, dan houdt het op.

Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Drazic schreef:Hier is ooit een collega geweest en die zat op het puntje van de bank.
Ze plukte continue aan haar kleren en keer met een vies gezicht rond.
Er lagen door heel het huis hondenspeeltjes en ik deelde mijn koek met de hond.

Ze is nooit meer geweest, sterker nog ik heb haar nooit meer gezien.
En op mijn werk nu zijn er mensen die mij echt getikt vinden omdat ik als ik drie ploegen moet werken, de vroege dienst halve dagen werk voor de honden.
Ik vind 8 uur in een ren te lang ook al kunnen ze het best.
Mijn honden, mijn leven.
Ik lig daar echt geen minuut wakker van.

En op mijn werk nu zijn er mensen die mij echt getikt vinden omdat ik als ik drie ploegen moet werken, de vroege dienst halve dagen werk voor de honden.
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Je werkt ipv een hele dienst een halve? Ik neem aan dat je niet zomaar naar huis mag. Of werkt je meerdere dagen korter om zo aan je uren te komen?
Ik snap wel dat je 8 uur een hond alleen laten te lang vind hoor. Zelf doe ik dat ook niet hoewel ik op het forum begrijp dat sommige honden het goed aankunnen.

kooi schreef:Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Wat een moeilijke situatie zeg! Familie is anders dan passanten. Dat gaat voor mijn gevoel veel dieper, wat knap dat je daar een weg in hebt gevonden!

Ik ben heel duidelijk tegenover iedereen wat betreft mijn hond.
Als je dat niet schikt is dat jouw probleem.
Ik ben niet vaak hard maar met zoiets wel. Kom niet aan Xavi.
Ben er niemand mee kwijtgeraakt. Eerder mensen hun angst voor honden verminderd. Xavi palmt ze allemaal in.

En aan de andere kant; als we als familie weggaan en Xavi gaat mee dan zit hij zo nu en dan even in de bench.
Vooral als mn kleine neefje er bij is want dat vinden zn ouders te spannend en dat snap ik best.
Maar ik ga ook gerust eerder weg op een familieavond als het me te lang duurt voor Xavi.

Het komt van 2 kanten maar duidelijkheid bereik je het meeste mee. Gewoon zeggen dat je hond niks doet en er daarom sowieso bij blijft. Anders komen ze maar niet.. en dat doen ze dus. Klaar toch.

Hylos schreef:Ik ben heel duidelijk tegenover iedereen wat betreft mijn hond.
Als je dat niet schikt is dat jouw probleem.
Ik ben niet vaak hard maar met zoiets wel. Kom niet aan Xavi.
Ben er niemand mee kwijtgeraakt. Eerder mensen hun angst voor honden verminderd. Xavi palmt ze allemaal in.

En aan de andere kant; als we als familie weggaan en Xavi gaat mee dan zit hij zo nu en dan even in de bench.
Vooral als mn kleine neefje er bij is want dat vinden zn ouders te spannend en dat snap ik best.
Maar ik ga ook gerust eerder weg op een familieavond als het me te lang duurt voor Xavi.

Het komt van 2 kanten maar duidelijkheid bereik je het meeste mee. Gewoon zeggen dat je hond niks doet en er daarom sowieso bij blijft. Anders komen ze maar niet.. en dat doen ze dus. Klaar toch.

Goed zeg van je, meestal doe ik dat ook vandaar dat de vriendschap bekoeld is. Maar we gaan ook in een groep met elkaar om en dan geeft het zo'n gedoe. De andere hebben er geen probleem mee als Bente erbij is. Ik ben een type van de waarheid zeggen en recht voor zijn raap. Maar zolang ik een oplossing vind zodat Bente niet mee hoeft... ik ben niet zo type die WIL rellen. Het grappige is juist dat ik geen mens ben voor groepen. Geeft altijd gedoe. Liefst vier ik ( en mijn partner) o&n niet maar ik gun mijn kinderen een feestje. Want die zijn er dol op.

Stapper schreef:

Drazic schreef:Hier is ooit een collega geweest en die zat op het puntje van de bank.
Ze plukte continue aan haar kleren en keer met een vies gezicht rond.
Er lagen door heel het huis hondenspeeltjes en ik deelde mijn koek met de hond.

Ze is nooit meer geweest, sterker nog ik heb haar nooit meer gezien.
En op mijn werk nu zijn er mensen die mij echt getikt vinden omdat ik als ik drie ploegen moet werken, de vroege dienst halve dagen werk voor de honden.
Ik vind 8 uur in een ren te lang ook al kunnen ze het best.
Mijn honden, mijn leven.
Ik lig daar echt geen minuut wakker van.

En op mijn werk nu zijn er mensen die mij echt getikt vinden omdat ik als ik drie ploegen moet werken, de vroege dienst halve dagen werk voor de honden.
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Je werkt ipv een hele dienst een halve? Ik neem aan dat je niet zomaar naar huis mag. Of werkt je meerdere dagen korter om zo aan je uren te komen?
Ik snap wel dat je 8 uur een hond alleen laten te lang vind hoor. Zelf doe ik dat ook niet hoewel ik op het forum begrijp dat sommige honden het goed aankunnen.

Ik ben toen minder uren gaan werken inderdaad, alleen in de vroege dienst.
Mijn honden kunnen het ook dat weet ik zeker, alleen ik vind het niet prettig.

Mijn vriendenkring bestaat alleen maar uit mensen die zelf ook net zo gek met hun honden zijn of weten hoeveel ze voor mij betekenen.

Op mijn werk heb ik het geluk dat ik in een team werk waar mensen zelf altijd honden hebben of hebben gehad, waardoor het geen punt is dat ik later of niet kom als ik een keer met spoed naar een dierenarts moet. En evenzo rij ik dus last minute op mijn vrije dag naar het werk om de dienst van een collega over te nemen die met spoed naar een da moet.

De vrienden en familie van ons hebben zelf ook (bijna) allemaal honden dus dat is geen probleem. Als er mensen komen die niet van honden houden of er bang voor zijn dan doe ik ze in de kennel of in de stal. Ook als er kleine kinderen komen dan gaan ze het huis uit. Ik wil hier geen andere honden op het erf hebben, dat gaat echt niet goed met mijn honden. Maar dat snappen de meesten zelf wel en anders leg ik dat netjes uit. Tot nu toe niet gemerkt dat mensen weg blijven vanwege de honden. Wel zijn wij zelf beperkter om van huis te gaan omdat ik de honden niet langer dan maximaal 4-5 uren alleen wil laten. Dus daar moeten we de bezoekjes altijd wat op aanpassen, vooral als mensen wat verder weg wonen. Maar daar hebben ze begrip voor dat we dan niet heel lang kunnen blijven. Dus gelukkig hier geen problemen. Maar mensen die niet van dieren houden die passen sowieso niet bij ons, dus dat zijn dan ook geen vrienden.

heb door een hond nog nooit vriendschappen verloren,
onze beste vrienden hebben zelf ook honden, de familie geen een, maar maakt er ook geen punt van, en de hond meenemen naar iemand anders doe ik nooit.
tis ook een beetje geven en nemen, ze weten dat als er iemand komt die bang is voor onze hond, dat ik haar dan gewoon even apart doe, dmv een hekje tussen keuken en bijkeuken, en anders gewoon even in de bench,
als ze komen kunnen ze zelf kiezen, of via het hek bij de hond langs of ze bellen even bij de voordeur aan [hondvrije zone]
doe er niet moeilijk over en onze hond al helemaal niet.

ik heb niet zoveel behoefte aan (zogenaamde) vrienden. Hier is het dus redelijk rustig. De mensen die wel langs komen weten dat de honden voor hen gaan, ten alle tijden. Vind je dat niet tof, ben je bang of smerig van mijn honden? Dan weet iedereen het gat van de deur wel te vinden. Ik zal er niet om wakker liggen.

Ohh en trek niet je mooie nette kleding aan, je komt toch weer terug onder de honden en kattenharen want ja die liggen nou eenmaal ook op de bank en helemaal haar vrij krijgen is geen doen.

Overigens, mensen die de honden eng vinden krijgen heus wel de kans om er even aan te wennen, dan gaan de honden even in de bench of een andere ruimte of ik houdt ze vast. Als je lang blijft dan gaan ze uiteindelijk wel los onder begeleiding van mij, en dan mogen ze ook geen contact maken met bezoek. Net als dat sommige bezoekers absoluut geen contact met Izzy mogen maken tenzij Izzy uiteindelijk kalmeert en zelf contact zoekt.

Lanavandevledders schreef: tis ook een beetje geven en nemen

Inderdaad. Iedereen die hier komt weet dat de hond er is, maar mocht er iemand echt bang voor zijn zoeken we wel een oplossing die werkt. Ik ga ook niet op visite bij iemand wiens vogelspin in de kamer rondloopt.
Als ik weet dat er visite komt probeer ik wel de bank zoveel mogelijk haarvrij te maken. Kom je onverwachts heb je pech.

Gelukkig mag ze altijd mee naar mijn vrienden, al probeer ik er wel rekening mee te houden: mocht ze in de rui zitten dan neem ik haar uit mezelf niet mee, want weet dat ze zoveel haar niet altijd prettig vinden.

Nooit bij stilgestaan. Soms vat je wel eens hobbies op waar anderen zich niet in kunnen vinden. Als dat dan De Vriendschap verpest, dan was het eerlijk gezegd om te beginnen al geen vriendschap he? Ik ken vrienden die elke week gaan rondrijden met de motor (bij goed weer natuurlijk). Prima, heb ik geen last van, goed voor je, ook al heb je je huis vol staan met motor-memorabilia. Ik ken iemand met een terrarium vol spinnen. Ben ik als de dóód voor. Maar ze zitten achter glas, dus dikke prima. Waarom zou een hond dan een issue zijn? Ik vraag toch niet of zij hun stront scheppen?

Dat soort mensen kun je missen toch...... tja, wat moet je ervan zeggen verder

Ben ook wel eens gestopt met een vriendschap waar ik steeds een vervelende klote hond onder mijn neus gedrukt kreeg . Ja als je hem maar niet aanraakt of aan kijkt doet hij niets hoor. Op mijn vraag of ze het klote joekel niet even apart kon doen werd er gereageerd alsof ik vroeg om hem een kogel te geven.
Doeiiii.
En 1 waar haar goddelijk kind die alles mocht en waar iedereen zich maar naar moest schikken en plezieren.
Doeiiii.

Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Mijn schoonmoeder komt hier niet, ze is een keer gebeten door een rottweiler, tsja wij gaan wel naar haar toe maakt mij niet uit.

yodi schreef:Mijn schoonmoeder komt hier niet, ze is een keer gebeten door een rottweiler, tsja wij gaan wel naar haar toe maakt mij niet uit.

Prompt een run op Rottweilers.

Ik heb uitgelegd dat ze de jongens moesten negeren omdat ze, op een door henzelf gekozen moment, zelf wel kwamen buurten. Vooral Thijs moest de dingen op zijn eigen tijd doen en dat hadden mensen wat mij betreft maar te respecteren.

laeken schreef:

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Dat snap ik ook niet goed. Ik neem mijn hond bijna overal mee naar toe. Je hebt geen centje last van haar. Als ze ergens niet welkom is laat ik haar thuis natuurlijk. Dus als de hond zich netjes gedraagt waarom is het dan einde vriendschap?

kooi schreef:Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Ik zou ook niet meer komen als je mijn kinderen toch bij die hond zou laten . Zoveel vertrouwen in je inzicht zou ik niet hebben als je hond mij en al verschillende anderen had gebeten.

Sterre schreef:

laeken schreef:

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Dat snap ik ook niet goed. Ik neem mijn hond bijna overal mee naar toe. Je hebt geen centje last van haar. Als ze ergens niet welkom is laat ik haar thuis natuurlijk. Dus als de hond zich netjes gedraagt waarom is het dan einde vriendschap?

Ze bedoeld dat met die hond niets werd gedaan op honden vlak zoals wandelen en spelen maar meer als leuk mode uiting werd gebruikt.

Ik had na mijn scheiding nog 1 vriendin over en die is er nog, moet eerlijk zeggen ook door eigen toedoen hoor.
Ik ben niet zo goed in het bellen en onderhouden van vriendschappen.

Tamara81 schreef:

laeken schreef:

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Mijn hondje gaat ook overal mee naartoe. Bouwmarkt is feest inderdaad!
Ze gaat mee op bezoek, mee uit logeren, mee naar de stad, en mee naar eetcafés en koffietentjes, mee naar terras, etc.

Ja, maar ook overal mee naar toe gaan is iets anders dan alleen maar meegesleept worden. Het verschil tussen hond mogen zijn en alleen maar accessoire zijn

laeken schreef:

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Sorry heb het misschien verkeerd omschreven dan. Mijn hond gaat ook mee naar de stad en op visite, maar dat was het enige nog dat zij wilde doen met mij. Als ik een keer vroeg of ze mee ging wandelen dan zei ze altijd nee. Want dan werd haar hond vies en zij werd moe..... hihi

bouvierpoedel schreef:

Sterre schreef:

laeken schreef:

Leonie&Evi schreef:Bij mij is een goede vriendschap gestopt door mij hond. Een vriendin van me heeft ook een hond, maar ik had duidelijk andere ideeen over een hond. Lekker wandelen, sporten met de hond enz. En zij.... haar hond is haar handtasje zeg maar.... hihi. Haar hond mag mee naar de stad, op visite bij mensen. En daar eindigde onze vriendschap...

Waarom mag een hond niet mee naar de stad en op visite? Mijn honden lopen elke dag door het bos of de polder maar mogen ook mee als ik ergens naartoe ga. Niet altijd maar soms wel. En ik neem ze ook wel eens mee naar een bouwmarkt of dierenwinkel. Vinden ze hartstikke leuk. Bas wordt helemaal enthousiast als ze mee gaat naar iets sociaals van mensen. Gaan we naar een bbq oud neem ik ze meestal ook mee.

Dat snap ik ook niet goed. Ik neem mijn hond bijna overal mee naar toe. Je hebt geen centje last van haar. Als ze ergens niet welkom is laat ik haar thuis natuurlijk. Dus als de hond zich netjes gedraagt waarom is het dan einde vriendschap?

Ze bedoeld dat met die hond niets werd gedaan op honden vlak zoals wandelen en spelen maar meer als leuk mode uiting werd gebruikt.

Precies dit idd.

bouvierpoedel schreef:

kooi schreef:Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Ik zou ook niet meer komen als je mijn kinderen toch bij die hond zou laten . Zoveel vertrouwen in je inzicht zou ik niet hebben als je hond mij en al verschillende anderen had gebeten.

Ik zit eigenlijk best zo Kijk als je zelf gebeten wordt alla, maar zoveel andere mensen doe je toch iets niet goed. Jij geeft haar meerdere keren de gelegenheid om te bijten dus zoveel vertrouwen zou ik niet in je hebben. Of ze moeten allerlei regels in de wind hebben geslagen maar dan zou ik de hond beschermen en wegsluiten.