Het HondenForum

Keetje is nu drie weken bij ons. In het begin was ze nogal vrij. Alles was leuk en interessant. Afgelopen zaterdag woonde ze zich ineens niet later aaien door vreemden. Dit wordt eigenlijk stress erger. Ze is nu 11 weken btw. Vandaag was de mevrouw van de puppiecursus bij mij. Zij ging een soort van puppietest doen (neem ik heus met een korrel zout). Keetje wilde echt helemaal niks van haar weten. Ook na een half uur ging dit niet beter. Ze wilde zelfs niet wandelen toen die mevrouw er bij was. Ik weet bijna zeker dat er niet iets gebeurd is. En aan haar socialisatie kan het ook niet liggen.
Hoe moet ik hier mee om gaan?

Het eerste wat in mij opkomt is, heb je misschien iets teveel met dr gedaan, dat dr ''emmertje'' nu ff vol zit?

Ja ik dacht dat eigenlijk ook al. Voor mij wil ze hartstikke graag werken. Maar dat wegduiken voor vreemden voogd ik niet nodig.

Heeft de mevrouw vd puppycursus/test geen uitleg of tips gegeven?

Wat heb je in de tijd dat ze nu bij je is al met haar gedaan? Al bv gestart met cursus, overige socialisatie etc?
Rond de 12 weken kan een pup in een angstfase komen. Met m’n eigen honden hier weinig (geen) ervaring mee gelukkig.
Echte tips zou ik het gedrag voor moeten zien, maar vooral niet te veel nadruk op leggen en haar wel steunen waar nodig. Niet te veel nieuwe dingen maar ook niet overal weg bij houden/de reactie proberen te ontwijken.

Ze had wel tips. Vooral overal mee naartoe nemen en niet steunen. Maar dat vind ik lastig. Zo mag ze bijvoorbeeld niet tegen me aan zitten. Ik moet dan wegstappen. Maar ik wil ook dat ze hey gevoel heeft daar ik er voor haar ben ( of denk ik nu weer te menselijk)

Miezemuis schreef:Ze had wel tips. Vooral overal mee naartoe nemen en niet steunen. Maar dat vind ik lastig. Zo mag ze bijvoorbeeld niet tegen me aan zitten. Ik moet dan wegstappen. Maar ik wil ook dat ze hey gevoel heeft daar ik er voor haar ben ( of denk ik nu weer te menselijk)

Zou juist niet extreem veel anders en extra’s doen, gewoon normale dingen, dat is nu al genoeg voor haar om te verwerken. En natuurlijk mag ze wel wat steun zoeken, liever dan weg willen in paniek , maar niet in het extreme vertroetelen, tegen je aanzitten zou ik gewoon toestaan alleen niet belangrijker maken met dan nog extra aandacht.

Juist wel steunen. Jij bent haar veilige haven op dit moment en je wil dat ze je zo blijft zien. Angst kun je niet belonen. Troosten is ook niet nodig, maar dat is iets anders dan steunen. Kijk samen naar wat ze spannend vindt. Vanuit de veiligheid bij jou kan ze dan leren dat het wel meevalt hoe eng alles is

Nanna schreef:

Miezemuis schreef:. Niks wegstappen, is dat wijf bedonderd.

Dit dus, het zou mijn hondenschool niet zworden met dit soort adviezen

Wat een rare tips, niet steunen en niet tegen je aanzitten.

Ik zou nu vooral zorgen dat ze vertrouwen in jou heeft. Contact met mensen hoeft niet. Dus mensen haar niet laten aaien en vooral niet laten lokken. Als ze uit zichzelf naar iemand toe wil is dat helemaal prima. Maar niet verplichten en niet de nadruk op gaan leggen.
Niet te veel nieuwe/spannende dingen doen in deze fase en alles wat ze goed en vol. vertrouwen doet bevestigen en belonen.
Laat haar zelf dingen ontdekken in haar eigen tempo en als ze steun van jou daarbij nodig heeft dan doe je dat. Het is vooral belangrijk om haar zelf te laten beslissen dat iets niet eng is.

oops verkeerd geqoute

En snel weg bij de hondenschool die dit soort adviezen geeft!

Miezemuis schreef:Ze had wel tips. Vooral overal mee naartoe nemen en niet steunen. Maar dat vind ik lastig. Zo mag ze bijvoorbeeld niet tegen me aan zitten. Ik moet dan wegstappen. Maar ik wil ook dat ze hey gevoel heeft daar ik er voor haar ben ( of denk ik nu weer te menselijk)

Ik vind het maar rare tips. Overal mee naar toe nemen en dan aan haar lot overlaten. Wat zou je hondje daar nou van leren?

"Overal mee naartoe nemen" zou ik op dit moment ook niet gaan overdrijven. Ze moet nu juist vertrouwen krijgen in de wereld. Als ze het winkelcentrum spannend vindt, herhaal je het winkelcentrum (desnoods op een afstand aan de rand van het wc) tot ze het ontspannen en vol zelfvertrouwen doet. Dan ga je niet de volgende dag het station doen bij wijze van spreken. Socialiseren is niet overal mee naar toe slepen. Socialiseren is vertrouwen geven in de wereld in haar eigen tempo.

En laat haar vooral naar alles kijken en zelf beslissen dat iets goed is als ze er klaar mee is. Dus niet ophaasten en niet gaan lopen pushen dat ze iets ziet/ontdekt. En ook niet van tevoren gaan afleiden van enge dingen.

Nou dat dacht ik ook gelukkig. Keetje was altijd een beetje te dapper dus wat dit vandaan komt weet ik ook niet, maar hey komt wel uit haarzelf. Andere honden zin ineens ook wat spannend. Nou ik ga haar echt niet bevestigen in haar angst maar ook niet aan haar lot overlaten.
Keetje reageerde ook heel heftig op die vrouw. Echt zo'n duidelijker weerstand heeft ze eigenlijk nooit. Ik kijk wel ff hoe dit gaat lopen. Morgen wilde ik sowieso naar de intratuin. Ga ik daar wel met koekjes strooien

Je kunt angst niet bevestigen.

Leesvoer: https://moniquebladder.wordpress.com/20 ... r-steunen/

Ik zou het haar gewoon op haar eigen tempo laten ontdekken. Als ze zelf contact wil leggen mag dat en anders moeten mensen maar genoegen nemen met van een afstandje kijken. Of eigenlijk niet eens kijken, gewoon negeren

Nanna schreef:

veertje schreef:Ik zou het haar gewoon op haar eigen tempo laten ontdekken. Als ze zelf contact wil leggen mag dat en anders moeten mensen maar genoegen nemen met van een afstandje kijken. Of eigenlijk niet eens kijken, gewoon negeren

Ik snap trouwens best dat het niet leuk is als je pup terugdeinst of de aanhaler/lokker bekijkt of ie van stront is Een blije pup ‘oogt’ leuker. Maar gewoon niks van aantrekken hoor, je pup is belangrijker dan de gevoelens van de puppenlokker.

Oh helemaal mee eens. Ik heb toch vaak trots rondgelopen als Tess weer eens mensen blij begroette Na een zeer eenkennige Belg was dit extra leuk. En nu moet ik zorgen dat ze niet bij iedereen op schoot wil

Maar het is waarschijnlijk een faaase (dit ga je nog vaak herhalen in je hoofd ). Ik zou haar wel meenemen ter socialisatie, maar kies dan niet meteen plekken uit die afgeladen vol met mensen zijn. En ook geen plekken waar ze veel de aandacht trekt en je iedereen uit je buurt moet houden. Een leuke forumwandeling is misschien een goed idee

Top Nanna, geef jij maar eens je kennersblik

Eens met wat hierboven is gezegd, ik denk ook dat ze in de angstfase zit. Dit vind ik een goed artikel over de tweede angstfase en hoe daarmee om te gaan, het meeste geldt ook voor de eerste angstfase: http://dogcommunication.co.uk/suddenly- ... cent-dogs/

Fred had best heftige angstfases en is best een schuchtere hond.
steun geven, niet te veel willen doen op een dag en vooral laten verwerken wat er nu precies gebeurd is.
Ik heb vaak minutenlang doorgebracht bij een kruising. gewoon samen kijken naar wat er nu allemaal aan de hand was. Fred op mijn voet en lekker zelf bepalen wat hij wilde. heel rustig aan.

ik zou willen dat mijn pups wat meer van de jouw ehadden gehad Dat waren (nouja.. zijn) van die idioten die iedereen eigenlijk wel lief vonden en overal op af denderden. Rare adviezen van die vrouw, ik vind het onverstandig om geen steun te bieden. Zo leer je je hond alleen maar dat ie niets aan jou heeft als er stront aan de knikker is

Ik heb Elco als pup ook te weinig gesteund (geloofde toen nog in het 'bevestigen van de angst door te steunen'). Gevolg is dat hij nu dus denkt zelf ontmoetingen met andere honden op te moeten lossen, ook als hij dat te spannend vindt. Dat is ook de basis voor zijn geblaf als we andere honden tegenkomen.
Bij Gait heb ik dus wel steun gegeven. Hij komt dan ook steun bij mij zoeken als hij het te spannend vindt en vertrouwt er dan op dat ik de andere hond bij hem weg hou. Werkt veel prettiger. Gevolg is ook dat Gait rustig op een afstandje wacht of een andere hond ook kennis wil maken, terwijl Elco er altijd op af wil stuiven.
Wel zijn ze allebei dol op mensen, maar ook daar merk ik dat mijn strategie van Gait niet met alles en iedereen kennis laten maken ervoor zorgt dat ik hem makkelijker langs mensen kan sturen zonder dat hij ze aandacht geeft dan Elco.
Kortom: steun geven en niet dwingen met alles en iedereen kennis te maken levert op de langere termijn een hond op die erop vertrouwt dat jij de moeilijkheden oplost en die niet zo nodig op alles en iedereen af wil stuiven en dat is uiteindelijk toch wel zo prettig. Het is belangrijker dat ze geen negatieve ervaringen opdoen met andere mensen en honden dan dat ze met allemaal positieve ervaringen opdoen

sbientje schreef:ik zou willen dat mijn pups wat meer van de jouw ehadden gehad Dat waren (nouja.. zijn) van die idioten die iedereen eigenlijk wel lief vonden en overal op af denderden. Rare adviezen van die vrouw, ik vind het onverstandig om geen steun te bieden. Zo leer je je hond alleen maar dat ie niets aan jou heeft als er stront aan de knikker is

Eens. Onze jongste husky is ook zo, beide ouders totaal niet. We hebben geen enkele angstfase gezien.
Met z'n modderlijf tegen mensen aan lopen vrijen, koekjes bietsen en dat soort ongein.
Gisteren stapte hij met z'n +30 kilo bijna bij een broos omaatje in de auto, met nog een vrolijke kwispel, huppel en een stoute snuit na.
Gelukkig kan tot nu toe iedereen er wel om lachen

Goed idee Nanna, hoe is het met vuurwerk bij jullie?

Lekker steunen en op haar tempo kijken wat ze aankan. Ik heb 2 honden die echt niks met vreemden hebben. Csiva niet en Fiji niet. Fiji haar wereld draait om mij (en Csiva) en Csiva haar wereld draait alleen om mij. Ik vind het prima, Fiji negeert eigenlijk iedereen. Ze blaft wel naar alles maar okee, als ze losloopt en ze ziet vreemden dan blaft ze wat en loopt er met een grote boog omheen. Ze wil er niks mee.

Keetje vindt kinderen wel leuk. Alleen volwassenen zijn leuk om op af te gaan en dan een meter ervoor je te bedenken. Volgens mij is het niet eens echt angst maar gewoon geen zin in andere messen. Vandaag is zoonlief jarig huis vol visite. Kijk wel ff hoe dat gaat.

Colin had dat ook op 11/12 weken, begon zelfs te blaffen en grommen naar vreemden die wilden aaien. Daar heb ik me gezien het ras wel zorgen om gemaakt maar het ging na zo'n 2 weken eigenlijk vanzelf over. Nou kwam hij ook pas met 11 weken hier wonen vanuit Friesland naar Rotterdam dat is ook best een verandering, heb het idee dat het bij hem een combi van die 11 weken fase en dan de verhuizing was.

Miezemuis schreef:Keetje vindt kinderen wel leuk. Alleen volwassenen zijn leuk om op af te gaan en dan een meter ervoor je te bedenken. Volgens mij is het niet eens echt angst maar gewoon geen zin in andere messen. Vandaag is zoonlief jarig huis vol visite. Kijk wel ff hoe dat gaat.

Slim hondje.

Het klinkt allemaal prima hoor.