Het HondenForum

Heb je wel eens een hond gehad waar het niet mee klikte en hoe is dat afgelopen?

Ik heb toen ik 19 was zo'n hond gehad. Onze orde york overleed en mijn ouders wilden geen hond meer. Ik miste het ontzettend en mijn ouders uiteindelijk ook. Mijn vader had twee voorwaarden: geen klein hondje en er moest mee getraind worden. Na veel overleg en onderzoek kozen we de ideale hond, een lab. We vonden een nest bruine labs, en wij hadden eerste nestkeuze voor een reu. Mijn broer en ik kozen een reu, maar mijn vader vond en ander reutje mooier, dus die moest mee. Vanaf moment 1 heb ik geen klik met hem gehad.
Ik héb met hem getraind, uren gewandeld, maar het werd nooit mijn hond. Hij was altijd net zo blij met de melkboer als met mij.

Toen ik op mezelf woonde gingen min ouders scheiden. Doordat hun beide woonsituaties erg veranderden vroegen ze of jij bij mij mocht wonen. Ik was zwanger en had inmiddels Dushi. Maar voelde me verantwoordelijk. Bo heeft 4 weken bij me gewoond maar ik ergerde me constant aan hem. Mijn nichtje beviel 2 maanden voor mij een op kraamvisite vertelde ze me dat ze Bo de allerleukste hond vond die ze kende. Toen ik gekscherend zei dat ze hem mocht hebben, gaf ze aan dat ze niets liever wilde. Bo is diezelfde wel naar haar gegaan, en al dat gedrag wat mij stoorde vertoonde hij daar niet. Hij heeft daar nog 8 hartstikke fijne jaren gehad. Ik voelde me ontzettend rot dat ik de keuze op dat moment maakte, maar ik had het beter eerder kunnen doen.

Dat was het beste wat je voor hem kon doen.
Ik heb het nooit gehad gelukkig. Maar als het gebeurd zal ik de hond ook proberen te herplaatsen. Ook als ik een hond niet aan zou kunnen.
Dat is fijner voor mezelf en ook voor de hond. Vind dat niet iets om je voor te schamen.

Joris was een mismatch met ons. En omdat ik toen nog niet zo'n uitgebreid honden-netwerk had en omdat we het idee hadden dat hij via marktplaats alleen maar meer en meer van hand tot hand zou gaan, hebben we hem toen naar het asiel gebracht

Ja, dat was toen ik nog thuis woonde bij mijn ouders. We gingen met het hele gezin een tweede hond erbij halen, een witte keeshond uit het asiel. Onze eerste hond, Sammy, een boerenfoxachtig mixje, vond ik geweldig, daar deed ik ook heel veel mee. Maar Casper de keeshond? Het was echt een lief beest hoor, maar nee. Hij was zooooooooo saai. Er kwam echt niks uit, er zat geen pit in, trok nooit zn bek open, zette geen stap verkeerd, was niet te porren voor truucjes of spelletjes, gaf niks om ballen of takken of wat dan ook. Het enige wat ie deed was braaf in zn mand liggen. Yuck. Als het mijn eigen hond zou zijn geweest zou ik hem herplaatst hebben denk ik, maar gelukkig voor hem was mijn moeder wel gek op hem. Zij heeft hem dus ook mooi meegenomen bij de scheiding.
Toen ie overleed heeft ze trouwens direct weer een keeshond genomen, zo leuk had ze de eerste gevonden. Ze kwam nogal bedrogen uit, want Casper bleek echt het tegenovergestelde van een gemiddelde keeshond te zijn geweest. Nu heeft ze Shoosha, een zenuwlijdend, slecht luisterend en uitvallend hyper hijgbeest dat keft als de ziekte Overbodig te zeggen dat ik daar dus ook geen klik mee heb, godzijdank is dat niet mijn hond

Onze Golden Retriever toen ik nog een kind was. Ik vond haar dom. Het was echt een lieverd hoor, maar echt op een Golden Retriever-achtige manier dóm. Kon er niks mee. En 1 van de JR's die we toen hadden, dat was een zwakbegaafd broodfok-teefje met veel angstproblemen. Kon er niks mee. Onze andere JR was een rouwdouwerig teefje met een flinke kop erop, dat was echt míjn hondje. Na haar 2e enting ging haar ene oor overeind staan, na de 3e enting ging de andere ook staan. De zooi is nog getapet, maar het mocht niks baten



De rechtse was dus de hond waar ik geen klik mee had. Was ook mega-eenkennig, vertrouwde alleen mijn moeder. De linker (mijn hondje) moeide zich ook niet met de GR en de andere JR, die vond ze ook maar dom

gelukkig nooit geen last van gehad,
wel was de 1 makkelijker dan de andere, en moest je soms wel eens tot tien tellen,
maar een goede klik, was er bij allemaal, ze pasten allemaal bij ons en onze thuis situatie,

Ik heb dat met 2 honden gehad.

Met mijn ex had ik Diesel de x staff. Herplaatser uit het asiel, een absoluut schat van een staff, echt de liefste en makkelijkste hond die je kan wensen. Maar ik had niet echt een klik met hem. Ik ergerde mij niet aan hem oid, maar gewoon het was gewoon een hele leuke hond.
Toen het uit ging heb ik de laatste wandeling met hem wel echt de ogen uit mijn kop gehuild. Hoe het nu met hem gaat weet ik helaas niet, mijn ex kom ik heeeel af en toe tegen met de honden.

Dux heb ik ook niet echt een klik gehad, ook dat was echt een lieverd, alleen begon ik mede door zijn gedrag buiten naar honden/katten mij steeds meer te irriteren, binnen was het een super lieve knuffelkont. Dux heeft mij ook menig keer tot wanhoop gedreven en dat was voor mij dan ook de reden om een beter huis te zoeken waar hij veel beter tot zijn recht zou komen. Het heeft wat voeten in de aarde gehad met mijn man, omdat hij niet wilde falen. Maar we weten dat hij op een super plek terecht is gekomen en dat het ontzettend goed met hem gaat.

Met Dino heb ik op een of andere manier wel een klik, ik kan ook niet uitleggen waarom.
Dana is mijn alles, daar kan ik mee lezen en schrijven

Met Dumás heb ik niet de klik die ik heb met de rest. Ik ben heel wijs met 'm maar stoor me sneller aan hem. Gelukkig heeft mijn vriend wel een super klik met hem

Ik heb dat met Kiwi. Ze is alles wat ik wilde in een hond en ben ook blij met haar, maar ik voel er helemaal niets bij.
Gelukkig gaat het heel goed met haar. Ze is gek met Mayke, we doen veel leuke dingen, ze zit lekker op dr plek. En ik vind ook heel leuk dat ze er is en heb geen reden om haar te herplaatsen, maar ik heb met haar niet de band die ik met Mayke wel heb.

En gelukkig heb ik die band met Mayke wel, want Mayke is de lastpak in huize Paisley. En voor een lastpak heb je geduld nodig en doorzettingsvermogen, en dat is met gemak op te brengen omdat ik zo gek op dr ben.

Gelukkig (nog) niet met eigen honden, met een opvanger wel. Tisbee (galgo-kruising) was een hartstikke lieve hond en als het met de katten goed gegaan was dan had ik gefaald als opvanger (en haar gehouden) maar toch had ik niet echt een klik met haar. Ik kon van haar genieten, vond haar een lieverd en ze kwam geregeld voor een aai maar ik kon haar niet echt goed lezen, ik vond haar te introvert of teveel op zichzelf; ik kreeg niet echt contact.
Ik hou van contact met mijn hond en daartoe is het nodig dat we elkaar begrijpen en dat de hond dat contact ook wil. Maar het was hier een drama met de katten dus het is sowieso bij opvang gebleven, na 4 maanden is ze geplaatst en Tisbee en bazen zijn dol op elkaar.

Ja wij hadden vroeger een Ierse setter, ik was denk ik 16 jaar, ik liep uren met hem en fietste dagelijks grote afstanden.
En dan nog rondjes rennen in huis, gek werd ik van dat beest.
Tot mijn vader overspannen thuis bleef, binnen 2 week is hij herplaatst.

Ik heb/had t met Kyto

Hij had niks met mij en ik niks met hem
Vanaf dat we m voor t eerst in t nest gingen bezoeken
Maar vriend moest ermee gaan werken en die 2 hadden wel een mega klik
Dus geen probleem voor mijn, enige wat ik verlangde was dat ik m fatsoenlijk kon uitlaten en dat hij een beetje luisterde
Dat was ook zo , maar ik moest m niet los laten want dan was meneer pleitte met een hele dikke middelvinger opstekend

Op een gegeven moment moest ik met m gaan trainen omdat vriend geopereerd moest en de revalidatie zeker een half jaar zou duren
Na dat half jaar ben ik met m blijven trainen , en dat was bloed zweet en tranen
Maar heb wel alle certificaten met m gehaald

We zijn nu dikke maatjes , en hij beschermt mij ook echt
Maar de band die ik met mijn meiden heb is heel anders als met hem
En andersom is dat ook zo want als de baas thuis is ben ik niet meer in beeld

Vriend heeft trouwens hetzelfde met Wolfje
Hij vind t een leuke hond , maar hij heeft er echt helemaal niks mee

Sandra&co schreef:Onze Golden Retriever toen ik nog een kind was. Ik vond haar dom. Het was echt een lieverd hoor, maar echt op een Golden Retriever-achtige manier dóm. Kon er niks mee. En 1 van de JR's die we toen hadden, dat was een zwakbegaafd broodfok-teefje met veel angstproblemen. Kon er niks mee. Onze andere JR was een rouwdouwerig teefje met een flinke kop erop, dat was echt míjn hondje. Na haar 2e enting ging haar ene oor overeind staan, na de 3e enting ging de andere ook staan. De zooi is nog getapet, maar het mocht niks baten

De rechtse was dus de hond waar ik geen klik mee had. Was ook mega-eenkennig, vertrouwde alleen mijn moeder. De linker (mijn hondje) moeide zich ook niet met de GR en de andere JR, die vond ze ook maar dom

Lieve foto

Ik heb het thuis ook gehad ja. Kinderen/jongeren en pups zou wel goed moeten zitten zou je denken, maar nee
Godsonmogelijk stom dat beest en ook nog eens extreem onderdanig. Als er een vreemde naar keek lag ze op haar rug.
Wij grapten altijd dat ze één kort pootje had. D'r zat werkelijk niks in. Totaal mislukt als schnauzer.
Heb er evengoed uren mee gelopen, omdat je dat toch sneller doet met een suffe hond dan zonder hond.
Op onze middenslag was ik wel heel dol, al meteen toen ik haar in het asiel zag, en toen was ze al een senior.
Juist omdat amber zo'n grappige intelligente boef was, waren we weer voor hetzelfde ras gegaan, maar dan een maatje kleiner.
Dat viel voor mij dus vies tegen.

Aan honden die echt van mij afhankelijk zijn voor hun verzorging hecht ik me op den duur wel. Soms duurt het wat langer, uiteindelijk kan ik hun nukken en makken wel waarderen.
Een hond waar minder dan niets in zit begin ik niet aan. Mensen genoeg die dat wel kunnen waarderen, ik word er akelig van

Niet met een eigen hond, maar wel met een door mij gefokte hond.

In het nest zat één teefje dat qua bouw erg mooi was, mooi rastypisch en eigenlijk alles klopte eraan. Iedereen riep dan ook dat ik die moest houden, het mooiste pupje uit het nest! Toen bleek uit de puppytest ook nog dat ze een pittiger karakter had dan ik tot nu toe in het nest had gezien, dus het gezin wat ik voor haar in gedachten had ging ik over twijfelen. Die wilde ik vooral een niet te lastige pup doen zodat ze lekker samen ervaring op kunnen doen. Maar dit hondje was een soort Coda junior in temperament, heel leuk maar zou wel een gedegen opvoeding nodig hebben, niet één om de teugels bij te laten vieren Dus toch weer de twijfel om haar zelf te houden, dan wist ik tenminste zeker dat ze de opvoeding zou krijgen die ze nodig heeft. Ondertussen had ik eigenlijk Bizzy al gekozen als mijn blijvertje, dus daar was het helse dilemma. Uiteindelijk heb ik een half uurtje alleen met Bizzy in de tuin doorgebracht, die toen continu met me heeft gespeeld en geknuffeld, en daarna met haar zus die me compleet negeerde en haar eigen gang ging En dus is ze gegaan. Niet naar het gezin dat ik oorspronkelijk voor haar in gedachten had, maar een ander gezin dat achteraf een match made in heaven bleek. Toen ze haar kwamen halen liet ze zich met een zucht tegen de schouder van haar nieuwe baasje vallen, zo aanhankelijk is ze bij mij nooit geweest En inmiddels lopen ze samen agility wedstrijden en heeft ze in de onderlinge competitie al heel mooie resultaten behaald! Dat had ik denk ik niet uit dat hondje kunnen halen, dus die klik vind ik heel belangrijk.

De meest mismatch die ik aan een hond heb gehad was de dwergpincher die ik toen in de schoot geworpen kreegik ergerde me dood aan dat beest, het was een klein stofzuigertje, alles wat eetbaar was verdween in dat bekkie.
Ik had al eens eerder over haar geschreven, ze is toen anderhalve maand later door een mij onbekende oorzaak overleden
Met Ziggy heb ik niet dezelfde klik die ik met Rasta heb maar dat is ook niet zo vreemd met twee zulke verschillende honden.
Ze jatten beide als ik ze de kans geef maar van hun kan ik het hebben.
Van Rasta houd ik van zijn kalme relaxede natuur en Ziggy vanwege zijn grapjes, als ik ze uit wil laten komt Ziggy aanlopen met mijn schoenen.

Nooit gehad. Thuis maar 1 hond gehad vroeger, maar toen mijn zusje in dikke tranen zei dat ze een witte poedel voor haar verjaardag wilde, was Soesie mijn hond. Ook altijd mijn hond geweest.

En daarna onze eigen honden, en allemaal als pup gekomen. Geen enkele zelf uitgezocht, maar zodra ik ze als pup in mijn armen had en wist dat dit de mijne was, waren het mijn honden. Met "klik".

Iedereen heeft een klik met Tommy behalve ik. En eigenlijk is daar helemaal geen reden voor. Hij is zachtaardig, speels, luistert waar het nodig is, sociaal naar mens en dier, conflictvermijdend. Ik kan eigenlijk niks negatiefs over hem bedenken. Als mensen bij ons naar een opvangertje komen kijken willen ze altijd Tommy meenemen omdat hij zo lief is. Tommy is zo'n beetje de favoriet van de hele familie, eigenlijk de ideale hond. Maar hij is zooooo saai. Ik heb geen hekel aan hem en hij zit niet in de weg, maar een klik? Nee, die heb ik niet met Tommy.

Ik had geen klik met mijn eerste berner. Ze had krullen en dat vond ik niet zo mooi en van die uitgelubberde tepels. Maar haar eigenaar was een rotzak, dus ik nam haar mee. Zielsveel van gehouden, beste hond ooit.( Die tepels trokken weg, ze had net nog een nest voor hem op de wereld gezet.)
Met Jorla had ik geen klik omdat ze me niet aan mijn eerste berner deed denken, teveel zwart op de kop. Zielsveel van gehouden, stoerste hond ooit en veel van geleerd. Dat zwarte hoofd wende snel genoeg... Ik mis haar nog behoorlijk.

Toen de kinderen heel klein waren kreeg ik van mijn zus een door haar gefokt Jack Russeltje.
En daar ging het echt niet mee. Gelukkig namen mijn vriendin en haar vrouw hem van mij over en heeft hij nog 13 jaar bij hun geleefd. Ik zag hem dus nog regelmatig en hij was altijd superblij om mij te zien, maar van die afstand heb ik nooit spijt gehad. Geen moment.

En nu dus Yuna.
Al stapelverliefd op haar foto.
Bij de kennismaking kon ik nauwelijks geloven dat zij mijn hondje zou worden, zo leuk vond ik haar. Nu bijna een jaar bij mij en kan me geen leven zonder haar meer voorstellen.

Ik ken 't gelukkig niet, maar Joy is dan ook pas mijn tweede hond. Mijn eerste hond heb ik kunnen kiezen toen ze nog in het nest zat, terwijl ik Joy door de fokker in m'n handen kreeg gedrukt. Dat vond ik best spannend, want ik had met mijn eerste hond een geweldige klik en was bang dat ik nooit zo veel meer van een hond zou kunnen houden. Had ik ook nog eens het 'overblijvertje' uit het nest Gelukkig was het zoals Marion schrijft: vanaf het moment dat ik haar in mijn armen had, was ik tot over mijn oren verliefd en was ze mijn hond.

Dat ontbreken van een klik lijkt me echt heel naar

Met Orson had ik geen klik in eerste instantie , ik heb echt mijn best gedaan om hem geplaatst te krijgen wat, naderhand gelukkig, niet gelukt is.
Toen ik hem van de herplaatslijst liet afhalen omdat het gewoonweg niet ging lukken voelde ik me daar echt rot onder en dacht waar beginnen we aan.
Pas toen ik alle verwachtingen liet varen kreeg ik een hechte band met hem. En nadat we zo'n beetje de aan en uit knopjes hadden gevonden werd het een van mijn fijnste hondenmaatjes ooit. En zeker de hond waar we ontzettend veel van geleerd hebben en die de liefde voor het ras bij ons heeft aangewakkerd.

Ik geloof niet in een klik, vind het eigenlijk ook een smoes om van een dier af te komen waar je helemaal geen zin in hebt... heb er geen klik mee dus daarom zoek ik een ander mandje.. jaja mooi verhaal
Bowie en ik lagen elkaar niet zo, heb daar heel hard voor gewerkt en uiteindelijk is dat goed gekomen en is het een hele fijne hond, Esperanza kwam als oudere hond en die had niets met mij persoonlijk of met welk mens dan ook die vond iedereen prima als ze maar wel in ons huis kon blijven, ons huis dat was haar plek en wie daar bij hoorde maakte haar niet uit.. ook prima.
Dieren zijn geen doorgeef producten... als het je niet aanstaat dat ze maar weg moeten... en heb je nou echt een dier waar je totaal niet mee overweg kan omdat die agressief is en bijt dan snap ik dat nog maar omdat die dom is, of dat die je irriteert...

Ik heb ook wel eens gehad dat ik geen klik had met een hond. Met Dico heb ik ook niet echt een klik. Het is een leuke hond, doet zijn werk enorm goed, maar zowel ik als mijn man hebben niet echt een band met hem.

Nee, nog nooit meegemaakt gelukkig. Ook toen ik nog bij mijn ouders woonde heb ik met geen enkele hond een 'klik' gemist.
Ik kan me wel rot ergeren aan andermans honden maar dat is natuurlijk iets anders.

Ik geloof ábsoluut in een klik! Een klik is voor mij ook iets anders dan gek zijn op of houden van een hond. Of persoon trouwens. Het is iets onbeschrijfelijks, heel gevoelsmatig.
Ik ben knettergek op mijn teefje, hou zielsveel van haar en kan ook alles met haar doen, maar een échte klik heb ik niet. Met mijn vriend is die er absoluut wel.
Op mijn reu ben ik net zo gek, hou ik net zoveel van, en met hem heb ik vanaf het begin een klik. Geen idee waarom, hij kan ontzettend dom zijn, hij steekt geregeld zijn middelvinger naar mij op en hij kan ontzettend op mijn zenuwen werken, maar och wat een beest.

Ik klik met van alles, ik kom ook vaak honden tegen die ik wil hebben en ze zijn allemaal anders.
Wat ik wel heb gemerkt is dat als de honden onder elkaar niet klikken ik er ook minder mee heb. Nikki (opvang) was een hondje die niet met de andere honden in huis klikte en er ook lelijk tegen deed. Ik was blij dat ze weer weg ging maar als ik geen andere honden had gehad en niet in zo'n kinderrijke omgeving had gewoond had het een heel leuk hondje geweest.
Ik heb nu twee a drie keer in de week de reu van een vriendin te oppas, die voegt zich naadloos in de roedel. Zo'n heerlijk beest. Hij is al leuk maar omdat het onderling zo goed gaat is hij nog leuker

Gollum schreef:Ik klik met van alles, ik kom ook vaak honden tegen die ik wil hebben en ze zijn allemaal anders.
Wat ik wel heb gemerkt is dat als de honden onder elkaar niet klikken ik er ook minder mee heb. Nikki (opvang) was een hondje die niet met de andere honden in huis klikte en er ook lelijk tegen deed. Ik was blij dat ze weer weg ging maar als ik geen andere honden had gehad en niet in zo'n kinderrijke omgeving had gewoond had het een heel leuk hondje geweest.
Ik heb nu twee a drie keer in de week de reu van een vriendin te oppas, die voegt zich naadloos in de roedel. Zo'n heerlijk beest. Hij is al leuk maar omdat het onderling zo goed gaat is hij nog leuker

Dat heb ik ook wel. Ik vind vaak (maar niet altijd) de honden leuk waar mijn honden ook goed mee op kunnen schieten. Ik heb overigens wel opvangers en logés gehad waar ik geen klik mee had, ongeacht of ze goed bij de rest pasten. Met sommige honden heb ik meteen een duidelijke klik (Mila, Amoz), met andere moet dat meer groeien (Amy, Taartje), maar daar is die klik nu zeker niet minder om. Er zijn ook honden waarmee ik echt helemaal geen klik voel, bijvoorbeeld opvangers waarvan ik echt blij was dat ze verhuisden of het me wat onverschillig liet. Maar eigenlijk heb ik met vrij veel honden wel een klik en vind ik honden in het algemeen gewoon heel erg leuk, ook als ze niet van mij zijn en/of totaal andere types dan mijn eigen honden.

DeDiana schreef:

Gollum schreef:Ik klik met van alles, ik kom ook vaak honden tegen die ik wil hebben en ze zijn allemaal anders.
Wat ik wel heb gemerkt is dat als de honden onder elkaar niet klikken ik er ook minder mee heb. Nikki (opvang) was een hondje die niet met de andere honden in huis klikte en er ook lelijk tegen deed. Ik was blij dat ze weer weg ging maar als ik geen andere honden had gehad en niet in zo'n kinderrijke omgeving had gewoond had het een heel leuk hondje geweest.
Ik heb nu twee a drie keer in de week de reu van een vriendin te oppas, die voegt zich naadloos in de roedel. Zo'n heerlijk beest. Hij is al leuk maar omdat het onderling zo goed gaat is hij nog leuker

Dat heb ik ook wel. Ik vind vaak (maar niet altijd) de honden leuk waar mijn honden ook goed mee op kunnen schieten. Ik heb overigens wel opvangers en logés gehad waar ik geen klik mee had, ongeacht of ze goed bij de rest pasten. Met sommige honden heb ik meteen een duidelijke klik (Mila, Amoz), met andere moet dat meer groeien (Amy, Taartje), maar daar is die klik nu zeker niet minder om. Er zijn ook honden waarmee ik echt helemaal geen klik voel, bijvoorbeeld opvangers waarvan ik echt blij was dat ze verhuisden of het me wat onverschillig liet. Maar eigenlijk heb ik met vrij veel honden wel een klik en vind ik honden in het algemeen gewoon heel erg leuk, ook als ze niet van mij zijn en/of totaal andere types dan mijn eigen honden.

Ik vind ook heel veel honden leuk. En het stomme is dat ik niet eens kan zeggen wat ik dan niet leuk vond aan Bo. Hij was hartstikke lief, en in huis ook rustig. Het enige wat ik kan benoemen is dat hij echt alles probeerde op te vreten (En ik dus uit zijn mond moest halen want los deed het dan niet met (En dat waren echt gore dingen zoals een gebruikt condoom, gebruikte tampon, papieren zakdoeken wat iemand zijn neus in gesnoten had en hoooooopen stront)). En dst hij elke mens die hij tegenkwam begroette alsof het en verloren kind was. Beide zaken waren veel minder toen hij bij mijn nicht ging wonen.

Oja en nu vergeet ik dus te zeggen dat ik daarvoor een enorm hondagressieve york had, dader had ik tijdens het wandelen vel met moeite mee, maar dat ergerde me nooit.

ik heb 2 honden gehad waar ik niks mee had. dat was flair, een golden retriever die bij ons kwam toen ze 2 jaar was en bo, een maltezer die ik in mijn handen geduwd kreeg. het was dat hij gelijk maatjes was met casper onze andere maltezer anders had ik hem gelijk weg gedaan. toen ze in werden geslapen heb ik ook geen traan gelaten.
daartegen heb ik 4 honden gehad die echt onder mijn vel zaten en ik nu nog mis.
ellen

Ik heb het wel met één van onze katten BTW.
Het is een ontzettend lieve kat zit echt geen kwaad in.
Hij kwam toen sneeuwbal onze voormalige andere kat wat vaker alleen kwam te zitten.
Die twee waren een match. Sneeuwbal overleed 7 jaar geleden en inmiddels hebben we Binky. Maar Boris daar heb ik nooit echt iets mee gekregen. Terwijl Binky wat echt een enorme draak kan zijn echt wel mijn hart heeft veroverd. Maar Boris is inmiddels 17 en een echte klik is er niet hij is gezellig. Leuk met Toots en zit niemand in de weg dus die geniet hier van zijn oude dag maar ik heb snel een klik met dieren en vind het toch wat vreemd dat ik het met hem niet heb. Hij mist karakter..

ja, ik heb hier een paar weken een poedel gehad maar zo geen match, niet met mij, niet met Laicka dus dat werd hem niet. Zodoende wel geleerd dat van die hyper blije honden niks voor mij zijn.