Het HondenForum

Net terug met June van het hondenspeelveldje.

Stonden daar gezellig te keuvelen, 3 mannen met kleine hondjes en ik. Komt er een mevrouw aan met een Mechelse herder en een kleine hond. Ik vroeg aan de mannen of de honden bekend waren en sociaal. Ja meenden zij. Dus die honden erbij en dan klapt die Mechel toch vol op mijn Yuna en moet ze worden ontzet door de mannen en de eigenares van de Mechel. Gillend en panisch rende ze weg en gelukkig kon ik haar opvangen. Veel natte plekken en veel moddervegen, maar geen zichtbare schade. Volgens de eigenares van de herder deed zij dit anders nooit.

Met de schrik vrij, zo lijkt het gelukkig. Na deze week ook door de oude Tervurense met dezelfde naam afgesnauwd/gehapt te zijn, heb ik het wel weer even gehad ook met de herderachtigen.
Ik stond er niet het dichts bij en zag het dus niet beginnen, maar volgens de mannen reageerde de Mechelse teef 'als vanuit het niets'.

Wat rot, gelukkig geen echte schade zo te lezen!
Jammer dat niemand gezien heeft waardoor het escaleerde.

Dat is schrikken. Mijn Dushi is ijn wel eens uit het niks aangevlogen door een Duitse herder. Soms gebeuren die dingen. Je schrikt je alleen rot. Gelukkig zijn er geen gaten.

Mijn ervaring is dat de meeste herders niet zo sociaal zijn met andere (vreemde) honden. Er lopen er best veel hier in het dorp, onder andere eentje van mijn vriendin en ook op de training. Stuk voor stuk lieve honden en heerlijk om mee te werken, maar met andere honden.....zijn de meeste echt loeders die er vrijwel meteen opklappen als ze de kans krijgen.

Klopt ik ken ook legio herders die niet sociaal zijn. Je moet er als eigenaar dan ook wel tijd en moeite in steken om er een leuke hond van te maken. Dico klapte op alles wat hij tegen kwam toen wij hem kregen met 6 maanden (vorige eigenaresse kon hem niet aan). Heeft best even geduurd voordat dat gedrag er helemaal uit was.
Onze anders mechels hadden dat minder en waren heel sociaal. Dus geen behoefte aan contact met andere honden, maar als dat zo liep, dan zag je normaal en beheerst gedrag.

Tja shit happens...
Honden hebben wel eens mot onderling.
Er is geen schade en de hond doet dit niet standaard.
Een sorry is prima en lekker je eigen weg gaan.
Als je niet wil dat je hond deze ervaringen op doet dan vooral niet gezellig op een honden veldje gaan staan waar vreemde honden komen. Spreek dan op privé terrein af....

Vooral witte herders zijn koning in het onnodig uitfoeteren van onschuldig passerende honden ben ik inmiddels wel achter.
Mechelaars zijn vaak wel zo idolaat van de baas dat je ze daar niet heel vaak op betrapt, maar gebeurd dus wel zo te lezen.

Nanna schreef:

Gimmick schreef:Tja shit happens...
Honden hebben wel eens mot onderling.
Er is geen schade en de hond doet dit niet standaard.
Een sorry is prima en lekker je eigen weg gaan.
Als je niet wil dat je hond deze ervaringen op doet dan vooral niet gezellig op een honden veldje gaan staan waar vreemde honden komen. Spreek dan op privé terrein af....

Mwah. Ik vind wel een verschil tussen onderling weleens wat mot hebben of zomaar op een andere hond klappen. En dat "datdoettieandersnooit" is meestal ook een standaardzinnetje. En hoezo geen schade? Dat beest kan wel een trauma oplopen. Rozi is nu ook nog steeds voorzichtig nadat die schijtherder er op smakte.
Als je een agressieve joekel hebt blijf je maar weg uit losloopgebied, dat zal effe lekker worden zeg. Daar ga je fijn aangelijnd mee in aanlijngebied lopen.

Op zich eens, maar als 3 mannen + eigenaar zeggen dat de hond sociaal is, dan lijkt me dit inderdaad een gevalletje shit happens. Soms kunnen honden heel prima met andere honden, maar zijn er individuen waarmee ze mot hebben. En dat hoef je als eigenaar ook niet altijd op voorhand te weten.
Ik heb met Biry eens met een HF wandeling meegelopen. Ging allemaal heel goed en leuk tot er een toevallige passant langskwam met 2 honden. Eentje was blijkbaar verkeerd, want Biry klapte daar ook bovenop

Ik vind het ook lastig om zoiets af te doen als shit happens als jouw hond domweg zomaar rammel krijgt. Ik ben dus best gespannen over ontmoeten van vreemde grote honden. Bas en Tom zijn vriendelijk en sociaal. Toch zijn er honden die zomaar op ze duiken. En dan zie ik hoe zwak en klein ze zijn en raak ik toch hoog in de emotie. Bij de grote honden had ik dat dus helemaal niet. Werden die gepakt dan stonden ze hun mannetje wel of ik hielp ze. Dan liep ik zo weg en dacht ik ook shit happens. Als er nu een herder op Bas en Tom duikt schrik ik me kapot door het verschil in kracht en grootte en omdat ik weet dat mijn honden niks doen. Nooit. Ze doen ook niks terug. Ja gillen en happen en zich op hun rug werpen.

Ik trek het dus ook niet en het ergste is dat ik er agressief van word. Dus pakt een hond mijn hondjes dan neig ik impulsief naar een harde trap of klap. En dat is ook niet altijd nodig of goed. Soms sta ik echt klaar. Een uitvallende hond die lijkt los te rukken van een te zwak baasje bv. Dan denk ik echt waag het!!! Soms zeg ik dat ook als een hond loert of uitvalt. BEN JIJ GEK! WAAG HET!!! Moet je het gezicht van sommige baasjes eens zien dan....
Of honden die lelijk doen en teveel lijn krijgen.....pffff. Dan roep ik mijn honden naast en ga er tussen lopen al dan niet dreigend naar de betreffende hond.

kan me voorstellen, dat als je iets kleinere hondjes hebt, je de schrik krijgt als er een groot mormel op af stormt, goedschiks of dan wel kwaadschiks.
kleine hondjes, wel of niet leuk of lief, zijn toch veel kwetsbaarder dan een grote hond.
dat is dan ook de reden dat ik Lana [lomp als een olifant] ten alle tijden aangelijnd hou, mochten we andere honden tegen komen,
die begint speels maar als ze uitgedaagd wordt dan wordt het te serieus,

Ik snap ook wel dat de schrik er na een herder meer in zit dan na een aanvaring met een teckel.

En vanavond weer raak met de bejaarde Tervurense die ook Yuna heet.

Ik mijn klein hondje uitgelaten in het plantsoen. Daar geldt een aanlijngebod. Meneer komt eraan met zijn teef aangelijnd en stapt opzij. Om mij de ruimte te geven om te passeren denk ik onnozel. Bij de uitgang van het plantsoen groetten we en op twee meter afstand gooit hij opeens zijn hond los. Die al grauwend op mijn Yuna duikt, die aangelijnd, dat beest niet kan ontwijken. Herinner meneer eraan dat dit nu de tweede keer is deze week dat zijn hond op de mijne duikt en of hij haar voortaan maar uit de buurt wil houden.
Wastie het gewoon even vergeten..

Hart in mijn keel, de tweede keer in twee dagen dat ik denk dat haar laatste uurtje geslagen heeft. En ze is al zo bang voor grote, haar onbekende honden. Dit liet meneer echt wel uit zijn hoofd toen ik daar voorheen met Jorla liep. Toen ontweek hij mij altijd. ( terwijl dat echt een mak schaap was naar andere honden.)

Overigens, moet ik het eerste sorry nog horen hoor. Doettie anders nooit is alles wat ik krijg en nonchalante reacties. Gisteren hebben die mannen de Mechelaar van Yuna af getrokken en ik heb haar vanavond uit de buurt van de Tervurense weten te manoeuvreren.
De eigenaren stonden er bij en keken ernaar.

Heavy schreef:

laeken schreef:Ik vind het ook lastig om zoiets af te doen als shit happens als jouw hond domweg zomaar rammel krijgt. Ik ben dus best gespannen over ontmoeten van vreemde grote honden. Bas en Tom zijn vriendelijk en sociaal. Toch zijn er honden die zomaar op ze duiken. En dan zie ik hoe zwak en klein ze zijn en raak ik toch hoog in de emotie. Bij de grote honden had ik dat dus helemaal niet. Werden die gepakt dan stonden ze hun mannetje wel of ik hielp ze. Dan liep ik zo weg en dacht ik ook shit happens. Als er nu een herder op Bas en Tom duikt schrik ik me kapot door het verschil in kracht en grootte en omdat ik weet dat mijn honden niks doen. Nooit. Ze doen ook niks terug. Ja gillen en happen en zich op hun rug werpen.

Ik trek het dus ook niet en het ergste is dat ik er agressief van word. Dus pakt een hond mijn hondjes dan neig ik impulsief naar een harde trap of klap. En dat is ook niet altijd nodig of goed. Soms sta ik echt klaar. Een uitvallende hond die lijkt los te rukken van een te zwak baasje bv. Dan denk ik echt waag het!!! Soms zeg ik dat ook als een hond loert of uitvalt. BEN JIJ GEK! WAAG HET!!! Moet je het gezicht van sommige baasjes eens zien dan....
Of honden die lelijk doen en teveel lijn krijgen.....pffff. Dan roep ik mijn honden naast en ga er tussen lopen al dan niet dreigend naar de betreffende hond.

Ik doe precies hetzelfde als mijn herder wordt belaagd door kleine hondjes

Ik heb nooit echt gereageerd als mijn grote sterke honden belaagd werden. Hooguit om de andere honden te beschermen. Moet ook zeggen dat toen ik met bv Wuilus liep of Dapper, Cleo en Eva samen mensen altijd netjes hun honden weg hielden. Blijkbaar schatten mensen in wat de kansen van hun honden zijn. Bij Tom en Bas lopen hun honden geen enkel risico en dus laten mensen het lekker gaan.

Erg vervelend om te merken. Liep laatst met de mastin espagnol van een familielid en toen hield iedereen netjes zijn honden bij zich en konden Bas en Tom heerlijk ontspannen lopen naast hun bodyguard....

Nu is het in Duitsland op dat vlak wel wat socialer. Mensen zijn niet vaak laks met hun honden omdat ze ook echt aangepakt worden als hun honden onzin verkopen en schade maken of bijten. Dat scheelt een hoop.

Mijn 3 hebben zich ooit eens losgetrokken om gezamenlijk op een klein keffertje te vliegen aan de overkant van de straat.
Echt, ik kon door de grond zakken van schaamte gelukkig geen schade, maar me wel tig keer verontschuldigd en gevraagd of ik mijn gegevens moest geven (wat niet moest).

Ook een gevalletje 'dat doen ze anders nooit' maar geen reden om er dan maar laks mee om te gaan :/ de honden hebben dan ook een erg kwaad baasje gezien

Aan de andere kant werden zij dinsdag belaagd door een ontsnapte jr en het kreng bleef uiteraard net buiten mijn bereik maar ook daar zit dan wel de gedachte dat bij een confrontatie, de jr de meeste schade zou oplopen ook al zou hij in 'fout' zijn. Dus daar bescherm ik de vreemde hond dan wel tegen zichzelf door die weg te jagen.

kooi schreef:En vanavond weer raak met de bejaarde Tervurense die ook Yuna heet.

Ik mijn klein hondje uitgelaten in het plantsoen. Daar geldt een aanlijngebod. Meneer komt eraan met zijn teef aangelijnd en stapt opzij. Om mij de ruimte te geven om te passeren denk ik onnozel. Bij de uitgang van het plantsoen groetten we en op twee meter afstand gooit hij opeens zijn hond los. Die al grauwend op mijn Yuna duikt, die aangelijnd, dat beest niet kan ontwijken. Herinner meneer eraan dat dit nu de tweede keer is deze week dat zijn hond op de mijne duikt en of hij haar voortaan maar uit de buurt wil houden.
Wastie het gewoon even vergeten..

Hart in mijn keel, de tweede keer in twee dagen dat ik denk dat haar laatste uurtje geslagen heeft. En ze is al zo bang voor grote, haar onbekende honden. Dit liet meneer echt wel uit zijn hoofd toen ik daar voorheen met Jorla liep. Toen ontweek hij mij altijd. ( terwijl dat echt een mak schaap was naar andere honden.)

Overigens, moet ik het eerste sorry nog horen hoor. Doettie anders nooit is alles wat ik krijg en nonchalante reacties. Gisteren hebben die mannen de Mechelaar van Yuna af getrokken en ik heb haar vanavond uit de buurt van de Tervurense weten te manoeuvreren.
De eigenaren stonden er bij en keken ernaar.

Als die Tervurense al een keer op je hond is gedoken, dan had dat toch niet een tweede keer gebeurd bij mij. Mijn Hippo kon uitstekend zijn eigen boontjes doppen, maar ik regelde vervelende loslopers zelf wel. Vooral als je het weet van zo'n hond? Dat geef je die toch een oplawaai nog voor hij op je hond kan duiken . En die eigenaar had ik ook op niet te misverstane wijze duidelijk gemaakt dat dat de laatste keer was dat hij dat flikte

maart schreef:
Ook een gevalletje 'dat doen ze anders nooit' maar geen reden om er dan maar laks mee om te gaan :/ de honden hebben dan ook een erg kwaad baasje gezien

Dat heb ik ook een keer gehad. Ging al een tijdje goed met Dico, komt er uit de bosjes ineens een springer spaniel die zichzelf had verloren in de jacht. Dico duikt er bovenop, die heeft toen van mij ook een draai om zijn oren gehad en gefoeterd of hij helemaal van de pot was gerukt . Die eigenaar (die vanaf de andere kant kwam) stond toen ook verbaasd te kijken. Ik wil dat gedrag gewoon echt niet hebben. Hij maakt dan geen fysieke schade, maar wel psychisch met dat rottige gedrag.

Hippo schreef: Als die Tervurense al een keer op je hond is gedoken, dan had dat toch niet een tweede keer gebeurd bij mij. Mijn Hippo kon uitstekend zijn eigen boontjes doppen, maar ik regelde vervelende loslopers zelf wel. Vooral als je het weet van zo'n hond? Dat geef je die toch een oplawaai nog voor hij op je hond kan duiken . En die eigenaar had ik ook op niet te misverstane wijze duidelijk gemaakt dat dat de laatste keer was dat hij dat flikte

Ik denk dat je het niet goed gelezen hebt.
De man had die hond aangelijnd en wachtte aan de zijkant zodat ik over het pad naar de uitgang van het plantsoen kon lopen. En out of the blue, doet hij opeens die hond zijn riem af. Terwijl wij passeerden op twee meter afstand. En met een grauw en 1 grote sprong hing die op Yuna. En die eigenaar héb ik ook op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat dit de laatste keer moest zijn. Want de adrenaline spuit natuurlijk wel door je aderen op zo'n moment.

Ik heb er totaal geen moeite mee als mensen hun hond los laten in aanlijngebied, maar ik moet er dan wel veilig kunnen lopen met mijn aangelijnde hondje.

De eerste keer dat die hond uitviel, was wel in losloopgebied. Maar daar had die hond een balletje bij zich en het was echt even een uitval, een snauw. Dan schrik je ook wel natuurlijk, maar het is niet zo heftig en bovendien denk je dan dat het door het balletje kwam. Nu zag ik die man eerst opzij stappen met zijn hond en veronderstelde ik dat hij dit deed om een uitval te voorkomen.

Ik ken deze hond nu vijf jaar, ze is 11 inmiddels en met Jorla was er dus nooit iets aan de hand.

Nanna schreef:De Duitse herderreu die laatst op Rozi vloog (hij heeft al meerdere teven gegrepen hoorde ik) is nu aangelijnd of baasje loopt andere kant op. Gelukkig kon dat opgelost worden op een normale manier omdat baasjes van die hond prima aanspreekbaar en heel aardig zijn.

Dat doet inderdaad veel. Eenzelfde akkefietje kan, ook voor de honden, heel wat anders ervaren worden afhankelijk van hoe de eigenaren zich gedragen.
In de loop der jaren zijn mijn mannen al een paar keer op de grond gekwakt of gegrepen en in bijna alle gevallen was een normale conversatie met het baasje van de 'aanvallende' hond mogelijk en dat vertaalt zich ook naar de houding van mijn honden na het incident. Geen bazen die elkaar verbaal in de haren vliegen en daarmee nog meer spanning creëren.
Ik heb het nu over het in elkaars haren vliegen, als je hond verscheurd wordt is het een ander verhaal.
Maar ik ben gezegend met stabiele honden op dat vlak en kennelijk beleefde buurtgenoten.

kooi schreef:

Hippo schreef: Als die Tervurense al een keer op je hond is gedoken, dan had dat toch niet een tweede keer gebeurd bij mij. Mijn Hippo kon uitstekend zijn eigen boontjes doppen, maar ik regelde vervelende loslopers zelf wel. Vooral als je het weet van zo'n hond? Dat geef je die toch een oplawaai nog voor hij op je hond kan duiken . En die eigenaar had ik ook op niet te misverstane wijze duidelijk gemaakt dat dat de laatste keer was dat hij dat flikte

Ik denk dat je het niet goed gelezen hebt.
De man had die hond aangelijnd en wachtte aan de zijkant zodat ik over het pad naar de uitgang van het plantsoen kon lopen. En out of the blue, doet hij opeens die hond zijn riem af. Terwijl wij passeerden op twee meter afstand. En met een grauw en 1 grote sprong hing die op Yuna. En die eigenaar héb ik ook op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat dit de laatste keer moest zijn. Want de adrenaline spuit natuurlijk wel door je aderen op zo'n moment.

Ik heb er totaal geen moeite mee als mensen hun hond los laten in aanlijngebied, maar ik moet er dan wel veilig kunnen lopen met mijn aangelijnde hondje.

De eerste keer dat die hond uitviel, was wel in losloopgebied. Maar daar had die hond een balletje bij zich en het was echt even een uitval, een snauw. Dan schrik je ook wel natuurlijk, maar het is niet zo heftig en bovendien denk je dan dat het door het balletje kwam. Nu zag ik die man eerst opzij stappen met zijn hond en veronderstelde ik dat hij dit deed om een uitval te voorkomen.

Ik ken deze hond nu vijf jaar, ze is 11 inmiddels en met Jorla was er dus nooit iets aan de hand.

Dat wordt dan toch investeren in je kung fu skills . Als voormalig klapkaak-eigenaar kon ik zo'n 'te laat' niet permitteren.

ik zal wel een zeikerd zijn, maar in zo 'n situaties klap ik dicht. Ik durf helemaal geen boze herder een tik te geven. Laatst nog vloog een witte Lizzie aan. Ik brulde zo hard dat hij op afstand bleef, maar als jij erop gevolgen was (of nog erger op Dushi van 5 kilo en 15 jaar) had ik niet geweten wat ik had moeten doen.

Nanna schreef:Toen ik Charles nog had (80 kilo schoon aan de haak) merkte ik ook dat mensen eerder hun grote hond bij zich hielden.
Vreselijk kinderachtig eigenlijk dat je niet wilt dat je eigen grotere hond schade oploopt maar als hij dat bij andere kleine hondjes doet dan moeten ze gewoon maar niet zeiken.

80 kilo??
Wat was dat voor hond???

Hahaha, geweldige foto! Hij staat er ook bij te lachen: "that would be me"(met zo'n zware stem dan hè)

Wat een prachtige hond was dat, Nanna!

Helaas heeft het gebeuren mijn Yuna een paar passen terug geworpen in haar angst voor andere honden. Haar neiging om zo in paniek te raken dat ze uit het contact met mij gaat en ervandoor wil rennen, al slechtst bij het naderen van andere honden op afstand, is terug.

Ook wandelt ze minder ontspannen mee, dat hele alerte van het begin is terug.
En dat is wel jammer, want ze maakte grote ontwikkelingen door. Met name ook door haar contacten met andere honden op het speelveld. Zowel de plek als de 'vaste groep' speelkameraden, maakte haar vrolijker en zelfverzekerder naar andere honden.

Zelf loop ik natuurlijk ook minder ontspannen. Ik moet haar op tijd kunnen aanlijnen om weg vluchten te voorkomen. Alleen op plekken waar vluchten niet zo dicht bij de uitgangen is dat ze de weg op kan, kan ze los blijven.

Tis toch wat met zo'n klein hondje, ze werd ook omver gestormd door een über-enthousiaste retriever. Die had geen kwaad in de zin, maar bezeerde haar wel in diens ontstuimigheid.